Bloggang.com : ninlaning : กั๊ตกั๊ตพาเที่ยวลอนดอน ตอนที่ 3: อภินิหาร Hampton Court

กั๊ตกั๊ตพาเที่ยวลอนดอน ตอนที่ 3: อภินิหาร Hampton Court

แฟนคลับกดดันอย่างหนัก ต้องรีบปั่นต้นฉบับอัพทู้อย่างเร็ว จากตอนที่แล้วใครที่เคยบ่นว่าเนื้อเรื่องน้อย รูปไม่จุใจ มาตอนนี้ดูกันให้ตาแฉะกันเลยทีเดียว เพราะรูปเยอะมากกกก.. (ยังจะมีใครบ่นน้อยใจอีกมั้ยน้า??)

Gutt Gutt in London: Day 2 -- Richmond & Hampton Court

วันนี้ลิงตื่นตั้งแต่ตี 5 (เวลาลอนดอน) ทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะนอนก็ตั้งทุ่มกว่าๆ แถมด้วยอาการเจ็ทแลค และน่าจะอยู่ในช่วงปรับเวลา แต่ โอ้โห! พลังลิงนี่เยอะสุดๆ เลย นมแม่มันดีอย่างนี้เลยหรือนี่ (หุหุ ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย) ไหนๆ ก็ตื่นเช้าแล้วป๊าเลยบอกว่าวันนี้เราไป Richmond กันดีกว่า

ว่าแล้วก็ไม่รอช้า อาบน้ำแต่งตัวอย่างเร็ว เพราะป๊าบอกว่าวันนี้เดินทางไกลรีบไปดีกว่า และแล้วครอบครัวลิงก็พร้อมออกเดินทางมองนาฬิกา 7 โมงครึ่งพอดี๊พอดีค่ะ

ถนน Oxford Street ยามเช้า หน้า Selfridges ยังไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพล่านเท่าไหร่ แถมรถก็ยังไม่ติดอีกด้วย (หึหึ มาลอนดอนเรียนรู้ได้อย่างนึงว่ารถติดไม่แพ้กรุงเทพฯ บางทีหนิงว่าติดกว่าด้วยซ้ำ ติดไม่ขยับ แยกชนไป 4-5 แยก แถมถ้าอยู่บนรถเมล์นี่ลงก็ไม่ได้ต้องรอให้ถึงป้ายก่อนถึงจะเปิดประตู ลิงแสดงอภินิหารบนรถเมล์ซะก็หลายรอบค่ะ)

ระหว่างนั่งรอรถเมล์ที่จะไป Hammersmith เพื่อต่อรถไฟไป Richmond ค่ะ

ส่วนลูกลิงแสบ ยิ้มโต้ลมหนาวซะหน้าแหยเลยค่ะ ลอนดอนช่วงเช้ามากๆ อย่างนี้อุณหภูมิอยู่ที่ 12-14 องศาค่ะ ยังไม่มีแดด ลมเย็นมากๆ เลยค่ะ

เอาล่ะรถเมล์มาแล้ว ลิงแสบกั๊ตกั๊ตไม่ยอมอยู่ในรถเข็นอีกตามเคย หนิงถามป๊าว่าอีกนานมั้ยป๊าว่าประมาณ 20 นาที หนิงเลยหยวนอุ้มขึ้นมานั่งเล่นชมวิวระหว่างทางซะหน่อย พอลิงออกมาได้ก็ซนสะใจลิงแหละค่ะ

ถึงสถานี Hammersmith แล้ว ลิงก็งอแงง้องแง้งทำยังไงก็ไม่เงียบอุ้มเดินเที่ยวก็แล้ว นั่งรถเข็นก็ยิ่งจ๊ากใหญ่ ไม่ได้การแล้ว คาดว่าคงง่วงนอนด้วยเพราะตื่นเช้ามาก สุดท้ายก็ต้องพึ่งไม้ตายเหน่นเน้นดีกว่าเผื่อลิงจะหลับด้วย

แต่ว่าที่ไหนดีล่ะ?? ฉับพลันทันใดนั้นตาป๊าก็เหลือบไปเห็นร้าน Starbucks และ McDonald’s เอ่อ! ป๊า Starbucks ไม่ไหวมั้งคนแน่นเชียวบรรยากาศดูเคร่งเครียด (มีคนทำงานออฟฟิสเต็มไปหมด ท่าทางแต่ละคนคร่ำเคร่งเร่งรีบ คงจะรีบซื้อกาแฟก่อนไปทำงานล่ะมั้ง) เอา McDonald’s ดีกว่า จะได้รู้สึกผ่อนคลายระหว่างให้นมลิง เดี๋ยวลิงแสบจะเครียดตาม ไม่ดีไม่ดี

ว่าแล้วก็เดินเข้าร้าน McDonald’s หามุมเหมาะๆ เปิดเต้าเข้าปากลิงซะเลย

ได้ผลเหมือนเคยนะคะ ลิงหยุดจ๊ากแล้วเปลี่ยนมาเป็นลิงซนคนเดิมแล้ว

เอาล่ะ ทุกอย่างเข้าที่เรียบร้องก็เดินย้ายสัมภาระไปรอ Tube เพื่อไปริชมอนด์ค่ะ

ระหว่างรอรถไฟ ลิงก็ซนตามระเบียบค่ะ

ขึ้นรถไฟได้แล้ว คราวนี้ก็ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีค่ะ ลิงแสบดูตื่นเต้นมากเหมือนกันเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ขึ้น Tube แล้วรถไฟวิ่งบนดิน (ครั้งที่แล้วจากฮีทโธรว์ไปโรงแรมรถไฟวิ่งใต้ดินค่ะ)

ลิงเกาะยืนมองสองข้างทาง มองนู่นมองนี่อย่างสนใจเลยทีเดียว

มาถึงแล้ว Tube Station สถานีริชมอนด์ 9 โมงกว่าๆ ค่ะ

หิว หิว หิว บอกกับป๊าว่ามามี๊หิวจัง ป๊าไม่บอกอะไรซักอย่าง บอกแต่ว่าจะพาไปกินทาร์ตที่อร่อยที่สุดในโลก (ว่าไปนั่น ไม่อร่อยนะ น่าดู!)

ว่าแล้วป๊าก็พาขึ้นรถเมล์สาย R68 ไปลงที่ Kew Garden แล้วเดินต่ออีกนิดหน่อย หนิงก็เดินเข็นลิงสูดอากาศบริสุทธิ์ กินลมชมวิวยังไม่ไร นึกขึ้นได้ เอ ทำไมลิงเงียบจังหว่า ก้มลงไปมองลิงอีกที อ้าว หลับไปแล้วค้าบท่านผู้ชม (ดีใจสุดๆ จะได้หายงอแงหน่อย)

ระหว่างทางเดินไปร้านทาร์ตที่อร่อยที่สุดในโลกของป๊า ก็ผ่านบ้านเรือนน่ารักๆ แบบบ้านอังกฤษหลายๆ แบบ แต่ละแบบนี่มันช่างน่าอยู่อะไรเช่นนี้เนี่ย

ถึงแล้วค้าบ ร้านทาร์ตที่อร่อยที่สุดในโลกของป๊า ชื่อร้าน Maids of Honour ค่ะ

ไหนๆ ก็มาถึงที่แล้ว ถ่ายรูปกับหน้าร้านเป็นที่ระลึกหน่อยค่ะ ตอนนี้ลิงแสบกั๊ตกั๊ตยังหลับอยู่เลย

ดีจัง จะได้กินให้สบายใจค่ะ

ว่าแล้วก็ขออนุญาตคั่นเวลาด้วยประวัติของร้านนี้กันก่อนนะคะ

ร้านน้ำชาสไตล์อังกฤษแท้ ร้าน Maids of Honour ตั้งอยู่ที่ Kew Garden (เป็นสวนชื่อดังที่รวบรวมพันธุ์ไม้ ซึ่งทุกปีช่วงเดือนเมษายน-พฤษภาคมจะมีการโชว์พันธุ์ไม้ระดับโลก) ในย่าน Richmond ฝั่งตะวันตกของลอนดอน เป็นร้านที่มีชื่อเสียงและเก่าแก่ที่สุดในย่านผู้ดีแห่งนี้ ร้านนี้ยังคงอนุรักษ์การเสิร์ฟชาและของว่างในสไตล์อังกฤษดั้งเดิม รวมถึงอาหารในแบบอังกฤษแท้ๆ

ร้าน Maids of Honour เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์และสร้างชื่อเสียงให้กับ Richmond มานานเกือบ 300 ปี ตำนานของร้านนี้มาจากการที่ พระเจ้าเฮนรีที่ 8 ทรงเป็นคนตั้งชื่อขนมนี้ว่า Maids of Honour เนื่องจากพระองค์ ได้พบกับนาง Ann Boleyn พร้อมกับเหล่านางกำนัลในขณะที่กำลังทานขนมบนจานเงินกันอยู่ เมื่อพระเจ้าเฮนรีที่ 8 ได้ลิ้มลองขนมนี้ ก็ชอบขนมนี้เป็นอย่างมาก จึงสั่งให้ทหารนำตัวเจ้าของสูตรขนม ไปกักขังไว้ใต้ถุนพระราชวัง และเก็บสูตรขนมนี้ไว้ในหีบเหล็ก เพื่อให้สูตรขนมนี้เป็นความลับ และสั่งไม่ให้ทำขนมนี้ให้กับผู้อื่น ยกเว้นพระองค์และราชวงศ์ชั้นสูงในวังเท่านั้น

ความลับของสูตรขนม Maids of Honour ถูกเปิดเผยในช่วงต้นของ ศตวรรษที่ 18 และเป็นที่นิยมมากในแถบ Richmond ร้าน Maids of Honour เริ่มดำเนินการโดย Mr. John Billet ในศตวรรษที่ 18 ได้เปิดกิจการขึ้นบนถนน ฮิลล์ สตรีท ใน Richmond โดยมี โรเบิร์ต นิวเวนส์ เป็นคนทำขนม ภายหลังในปี 1850 ร้านได้ย้ายมาอยู่ที่ ถนนคิงสตรีท และย้ายอีกครั้งมายังบ้านเลขที่ 3 ถนน George Street ตรงข้ามสวน Kew Garden ที่เรามากินกันวันนี้

บรรยากาศภายในร้านค่ะ

อีกมุมหนึ่งของร้าน

เราไปนั่งได้ซักพัก ก็มีพนักงานหญิง (สูงวัย) เดินมารับออเดอร์ ป๊าก็สั่ง Maids of Honour 2 ชิ้น Scones 2 ชิ้น พร้อมชาร้อน 1 กาค่ะ ตอนนั้นหนิงก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าไอ้เจ้า Maids of Honour และ Scones นี่มันเป็นอะไร หน้าตายังไง เดี๋ยวเรามาดูไปพร้อมๆ กันนะคะ

ก่อนจากไปพร้อมออเดอร์ พนักงานหญิง (สูงวัย) คนนั้น ก็หันกลับมาบอกด้วยเสียงเข้ม (ดุมาก) ว่า “ครั้งต่อไปถ้าจะนำรถเข็นเด็กเข้ามาในร้านกรุณาแจ้งกับเจ้าหน้าที่ก่อน เพราะปกติเราไม่อนุญาตให้นำรถเข็นเข้ามา”

2 คนกับป๊าลิงได้แต่มองหน้ากันเลิกลั่ก แล้วหันกลับไปตอบแทบจะพร้อมกันว่า “ต้องขอโทษด้วย เราไม่ทราบมาก่อนว่าจะต้องแจ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เรามีลูกเล็กมาด้วย”

คุณพี่สาวแสนดุก็ตอบกลับมาว่า “เข้าใจ แต่คราวหน้าต้องบอกฉันก่อนนะ” แล้วมองเรา 2 พ่อแม่ลิงด้วยหางตา 1 ทีก่อนจากไป

อึ้งไปเลยค่ะท่านผู้ชม หนิงไม่คุ้นเคยกับอะไรแบบนี้มาก่อน ป๊าลิงคงรู้ทันเลยปลอบใจว่า คนอังกฤษก็แบบนี้แหละ โดยเฉพาะร้านนี้ดุมากเป็นสไตล์ผู้ดีอังกฤษแท้ๆ เลย ใครมาโหวกเหวกโวยวายนี่ถูกเชิญออกเลยนะ

เอ่อ หนิงถึงขั้นกลืนน้ำลายดังเอื้อก ทำไมน่ะเหรอคะ กำลังคิดอยู่ว่าถ้าลิงแสบตื่นแล้วจ๊ากๆๆ แล้วเราครอบครัวลิงถูกเชิญออกจากร้านผู้ดีอังกฤษนี่จะเป็นยังไง ว่าแล้วหันไปมองลิง 1 ที ยังนอนนิ่งอยู่ไม่มีแววว่าจะตื่น ดีมากลูกเอ๋ย

ซักพักคุณพี่สาวใหญ่ก็เอาน้ำชามาเสิร์ฟพร้อมด้วยอุปกรณ์บนโต๊ะอาหาร แต่การวางของบนโต๊ะนี่ไม่ได้ดูเหมือนผู้ดีอังกฤษเล้ย เค้าไม่ได้วางกระแทกนะคะ แต่หนิงรู้สึกว่าเค้าวางแรงไปหน่อย เสียงดังเกร้งๆๆๆ (เสียงถ้วย จาน ช้อน กระทบกับโต๊ะไม้) หรือเพราะร้านมันเงียบมากก็ไม่รู้ นึกในใจผู้ดีอังกฤษยังไงก็สู้เมืองไทยบ้านเราไม่ได้ นุ่มนวล ดูมีความเคารพต่อลูกค้ามากกว่านี้ตั้งเยอะ (ว่าไปนั่น กลับมาๆ)

พอคุณพี่เสิร์ฟน้ำชา (เสียงดัง) คุณลูกลิงแสบก็ตื่น ดีหน่อยที่ตื่นมาอารมณ์ดี ดี๊ด๊า รักษากิริยาผู้ดีอังกฤษไว้อย่างดี

มาแล้วค่า หน้าตาแบบนี้แหละค่ะที่เรียกว่า Maids of Honour ดูๆ แล้วก็เหมือนกับทาร์ตไข่ที่เราเคยกินมานั่นแหละ แต่พอกินเข้าไปคำแรก ตาโตเลยค่ะ อร่อยมากกกกกกกกกกกกก สมคำคุยของป๊าจริงๆ

แล้วของดีของร้านก็ไม่ได้มีเพียงแค่ Maids of Honour เท่านั้น เพราะอีกอย่างที่อร่อยไม่แพ้กันเลยก็คือ Scones ที่เสิร์ฟมา 2 ลูกๆ นึงเป็น Plain Scone อีกลูกนึงเป็น Scone ลูกเกด มาร้อนๆ หอมอร่อย กินกับชาอังกฤษนี่มันอร่อยสุดๆ ไปเลยค่ะ (ขออภัยนะคะ รูป Scones ไม่มีให้ดูเนื่องจากลิงเริ่มซนมาก คนนึงรีบกิน คนนึงดูลิงแสบ ยังไม่ทันถ่ายรูป Scones ก็หมดไปแล้ว ฮิฮิ)

ลิงแสบกั๊ตกั๊ตได้กิน Maids of Honour กับ Scones ด้วยนะคะ ท่าทางชอบมากเลย หนิงว่าเพราะมันหอมนมเนยเต็มที่นั่นเอง

กินน้ำให้คล่องคอหน่อย

ดูนะคะ ลิงแสบซนมากอยากจะกินน้ำเอง

แล้วผลเป็นไง กระเด็นใส่หน้าตัวเองแบบนี้ไงคะ เป็นไงล่ะลิง มามี๊บอกแล้วไม่เชื่อ

ชุดขนมของร้านนี้ค่ะ (โปรดสังเกต ขนมหายไปครึ่งชิ้นแล้วป๊านึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถ่ายกับชุดชาเลย ฮิฮิ ตลกป๊าจริงๆ)

ป๊าลิงบอกว่าเสียดายมากที่วันนี้เป็นวันจันทร์ เค้าจะไม่เสิร์ฟ “ชุดใหญ่” ไม่งั้นจะสวยกว่านี้อีก ซึ่งในชุดใหญ่ที่ว่านี่จะประกอบไปด้วย Maids of Honour Scones และสตรอเบอรี่ทาร์ต โดยเสิร์ฟมาพร้อมชาในชุดเครื่องเงินชุดใหญ่

ป๊ายังบอกอีกว่าปกติร้านนี้คนแน่นมากถึงกับต้องเข้าคิวกันเลยทีเดียวโดยเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ แต่วันนี้เรามาเช้าร้านเพิ่งเปิด และเป็นเช้าวันจันทร์คนเลยไม่แน่นค่ะ แต่อดกิน "ชุดใหญ่" เลย

แล้วทำไมเราต้องมาวันจันทร์ด้วยเนี่ย - -'

ขนมที่สั่งมาหมดไปอย่างรวดเร็ว 2 คนไม่รอช้าสั่งเพิ่มมาอีก 2 ชุด ระหว่างรอลิงแสบเริ่มไม่บีเฮฟแล้ว ทั้งเคาะโต๊ะ โวยวาย สุดท้ายก่อนถูกเชิญไปนอกร้านก็เลยต้องให้ป๊าพาไปเดินเล่นซะเองดีกว่าค่ะ

กั๊ตกั๊ตยังอยากคลานเล่นข้างในนะปาป๊า เอากั๊ตกั๊ตออกมาทำไมล่ะ

อยู่ข้างนอกไปก่อนนะลิงเอ๋ย ขอมามี๊หม่ำก่อนน้า

พอหนิงกินเสร็จก็ผลัดกับป๊าลิง ได้โอกาสลิงอารมณ์ดีจับใส่รถเข็นซะเลย

เข็นวนไปวนมาหน้าร้านก็มาเจอคุณผู้ชายคนนี้พาหมามาเดินเล่น เลยพาหมามาให้ถ่ายรูปด้วยค่ะ น่ารักมากๆ เลย

ดูหน้าลิงนะคะ มองหมาแบบงงๆ ค่ะ

ป้ายนี้ติดไว้หน้าร้านเลยค่ะ สงสัยจะเหมือนกับป้ายประกาศเกียรติคุณหรือป้ายแม่ช้อยนางรำบ้านเราน่ะค่ะ

ไปแอบ search หาเว็บของร้าน ก็เลยเจอรูปพนักงานของร้านตั้งแต่แรกเริ่ม

รูปเล็กหน่อยนะคะ

และปัจจุบันค่ะ

อยากให้ดูผู้หญิงชุดสีเท่าตัวใหญ่สุดนะคะ คนนี้แหละค่ะบริการสุดยอด!

กินเสร็จจ่ายตังค์เดินกลับมาที่ป้ายรถเมล์เพื่อนั่งกลับไปที่ Richmond Station ค่ะ

พอขึ้นรถเมล์ลิงก็ทำน้ำตาหยดแหมะ เพราะอยากออกจากรถเข็น

ใจแข็งค่ะ ไม่เอาลิงออก ดูไว้นะคะอีกแป๊บลิงแสบจะเริ่มมีอารมณ์แล้ว

มองมาด้วยสายตาเว้าวอน มามี๊ ขอออกหน่อยนะค้าบบบ

จ๊ากๆๆๆๆ

อภินิหารกลาง Richmond Station

ดังไป 3 ป้ายรถเมล์รถก็ยังไม่มา เอาไงดี ฝรั่งมองด้วยสายตาประนามอีกแล้ว ลิงนะลิง อุ้มก็อุ้ม

โอ่โอ๋กันหน่อย

ผลเป็นไง...

ไม่เข็ดกับมุขลิง เจอลิงทำหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มทั้งน้ำตาเข้าไปซะเลย แค้นนัก ฮึ่ม!

พอรถเมล์มาก็อุ้มลิงขึ้นไปเลย ลิงไม่ยอมนั่งรถเข็นแล้ว ไม่อยากบอกว่าระหว่างทางที่อยู่บนรถเมล์ ลิงแสบมาก ไปดึงผมคุณยายที่นั่งอยู่ข้างหน้าหลายทีมาก จนคุณยายหันมามองด้วยสายตาแบบว่า.. หนาวค่ะ เอาล่ะสิ จะถูกคุณยายหันมาเชิญลงมั้ยเนี่ย

ก็เลยอุ้มลิงออกจากจุดเกิดเหตุ ลิงดันไม่ยอม เหมือนไปขัดใจ แสดงอภินิหารลิงจ๊ากอีกรอบ โห คราวนี้นะดังกว่าเก่าอีกค่ะ ดังและยาวนาน ยัน Hampton Court เลยทีเดียว นี่ขนาดให้เน้นแล้วด้วยนะเนี่ย ยังเอาไม่อยู่เลย เฮ้อ!

เพิ่มเติม -- ก่อนลงคุณยายคนที่ลิงแสบกั๊ตกั๊ตไปดึงผมหันมาบอกด้วยหน้าตาเรียบเฉย แต่แฝงไว้ด้วยรอยยิ้มว่า "เดี๋ยวก็ชิน"

ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นมากๆ เลยค่ะ มีกำลังใจขึ้นอีกเป็นกอง

ถึงแล้ว Hampton Court

ก่อนเข้าไปต้องซื้อตั๋วเข้าชมก่อนค่ะ ค่าเข้าชมคนละ 14 ปอนด์ค่ะ

ระหว่างรอป๊าลิงซื้อตั๋ว หนิงก็จับลิงลงรถเข็นอย่างไม่ปราณี (แล้ว) ลิงก็จ๊ากๆๆๆๆๆๆ ลั่นไปถึงหน้าปราสาทนู่นแหนะ โห อภินิหาร Hampton Court มีจริงแฮะ

แม่ที่ดีอย่างเราต้องทำเป็นไม่สนใจแล้วเข็นเดินต่อไปค่ะ

เด็กๆ ที่มาทัศนศึกษาค่ะ กำลังนั่งทานอาหารกันอยู่

ถึงหน้าปราสาทแล้ว

เข้าไปกันเลยค่ะ

อีกด้านของทางเข้าค่ะ

ถ่ายรูปครอบครัวเป็นที่ระลึกหน่อย

รูปนี้ถ่ายที่ลาน Clockcourt เป็นลานกว้างแบบทิวเดอร์ ที่เป็นทางนำไปสู่ห้องต่างๆของพระราชวัง

สงสัยมั้ยคะว่าลิงแสบเป็นอยู่อย่างไรในช่วงนี้..

ฮิฮิ ลิงหลับค่ะ หนิงปล่อยให้ร้องไห้จนหลับคารถเข็นไปเลย เพราะคาดว่าที่แสดงอภินิหารได้ขนาดนี้คงง่วงจัดจริงๆ ค่ะ

ลิงแสบกั๊ตกั๊ตง่วงมาก เพราะตั้งแต่ตี 5 ที่ตื่นมา ยังไม่ยอมนอนอีกเลย จนป่านนี้จะเที่ยงเข้าไปแล้ว แถมไม่ยอมนั่งรถเข็น ร้องหนักเข้า หนิงเข็นเข้าปราสาทเจอทางเดินขรุขระแบบนี้เข้าไปเลยเข้าทางลิง คงเหมือนเปลที่บ้านหรือคิดว่านั่งคาร์ซีทอยู่บนรถเลยหลับก๊อกไปเลยค่ะ

นี่ค่ะ สัญลักษณ์ของลาน Clockcourt

ว่าแล้วขอเล่าประวัติของ Hampton Court ให้ฟังสั้นๆ ก่อนนะคะ

พระราชวัง Hampton Court สร้างขึ้นใน ค.ศ.1514 โดยคาร์ดินัลวูลเซย์ (Cardinal Woksey) เป็นผู้สร้างและถวายให้เป็นที่ประทับของพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ห่างจากลอนดอนประมาณ 24 กิโลเมตร เป็นสถาปัตยกรรมซึ่งมีลักษณะเด่นเฉพาะผสมผสานระหว่างศิลปะแบบทิวเดอร์และศิลปะแบบพระราชวังแวร์ซายส์ ตัวพระราชวังตั้งอยู่ริมแม่น้ำเทมส์ พระราชวังนี้ถือได้ว่าเก่าแก่และสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของอังกฤษ จนได้ฉายาว่า "แวร์ซายส์แห่งอังกฤษ" มีเนื้อที่กว่า 2,000 เอเคอร์ (1 เอเคอร์ = 2.5 ไร่) ภายในมีห้องมากถึง 280 ห้อง มีอาณาเขตของสวนที่กว้างใหญ่ถึง 60 เอเคอร์ มีสวนดอกไม้ และสวนกลจำลอง (Maze) ที่มีความงดงามมาก

สำหรับพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ทรงเป็นกษัตริย์พระองค์ที่ 2 แห่งราชวงศ์ทิวดอร์ (ค.ศ.1491-1547) เป็นกษัตริย์ของราชวงค์อังกฤษ มีสมยานามว่าเป็นกษัตริย์ที่โหดเหี้ยมที่สุดของราชวงศ์อังกฤษ ทรงมีมเหสีถึง 6 พระองค์ และระหว่างครองราชย์อยู่นั้น พระองค์ได้สังหารพระมเหสีทั้ง 6 พระองค์ด้วย พระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 จะทรงสั่งประหารชีวิตใครก็ตามที่ไม่เห็นด้วยกับพระองค์ พระองค์ทรงสร้างความเปลี่ยนแปลงมากมายให้กับอังกฤษ ทรงตัดขาดจากคริสตศาสนานิกายโรมันคาทอลิค และสถาปนานิกายเชิร์ช ออฟ อิงแลนด์ขึ้น

หุหุ โหดจริงๆ ด้วย

มุมสวยๆ อีกมุมนึงค่ะ

หันไปหันมาก็มาป๊ะกับคิงเฮนรี่ที่ 8 เอ มาได้ไงหว่า

ขอดูหน่อยดีกว่าว่า คิงเฮนรี่ที่ 8 มาทำอะไรแถวนี้

เพิ่งมารู้ภายหลังว่าเค้ากำลังจะมีงาน Henry VIII: Dressed to Kill เป็นเหมือนงานแสดงชุดเกราะที่พระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ใส่เวลาออกรบ และยังมีการเล่าเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับสมัยนั้นอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้เค้าก็เลยมีการแสดงละครจำลองเหตุการณ์ในตอนที่คิงเตรียมตัวอภิเษกสมรสกับ Kateryn Parr มเหสีคนที่ 6 ค่ะ ดูแล้วก็แปลกดีค่ะ คิงเสียงดังมาก พูดทีก้องไปทั้งปราสาท ดีนะที่ลิงแสบกั๊ตกั๊ตยังหลับอยู่ ถ้าอยู่ในโหมดแสดงอภินิหารลิง ณ Hampton Court นะ คิงก็คิงเหอะ มีกระเจิงอ่ะ (โหดกว่า)

นี่คงเป็นเหมือนทหารคนสนิทของคิงน่ะค่ะ

สาวนางนี้คงแสดงเป็น Kateryn Parr ก่อนลงมายังพิธีอภิเษกฯ

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ยินแล้วค่ะ เพราะคนมุงดูเยอะ ห่างไว้ดีกว่า ลิงแสบยังหลับอยู่ เดี๋ยวตื่นมาทำวงแตกจะยุ่งกว่านี้

เท่าที่ดูในเอกสารเค้าบอกว่าเหมือนกับนาง Kateryn Parr สองจิตสองใจว่าจะเข้าพิธีดีมั้ย ประมาณว่าอยากทำตามหัวใจตัวเองหรืออยากรักษาหัวตัวเองมากกว่า

หารู้ไม่ว่าแต่งไปก็โดนอยู่ดี

อีกมุมนึงของปราสาท

ลิงตื่นแล้ว ที่นี่เค้ามีเหมือนห้อง Kids room ไว้ให้ด้วย ก็เลยพาลิงไปเล่นย้อมใจก่อนเดินทางต่อซะหน่อยค่ะ

ไม่มีใครเค้ามาเล่นเลยค่ะ ลิงก็เลยได้ครองบ่อบอลแต่เพียงผู้เดียว

ลิงแสบชอบมาก ดำผุดดำว่ายอยู่นานไม่ยอมออก จนต้องบังคับอุ้มออกมาเลยค่ะ

ไปต่อกันดีกว่าค่ะ

มาถึงบริเวณ The Kings‘s Apartment เป็นเหมือนพระตำหนักของพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ค่ะ สร้างขึ้นปลายศตวรรษที่ 17

King’s Staircase คือบันไดที่จะนำไปสู่ห้องต่างๆ รวมถึงห้องนอนของ พระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 ด้วยค่ะ

ไลท์ติ้งสวยๆ

ประติมากรรมบนวงกบประตูบริเวณบันไดค่ะ

นี่แหละค่ะที่เรียกว่า King’s Staircase

จิตรกรรมฝาผนังซึ่งวาดโดยจิตรกรชาวอิตาเลียน

ภาพวาดอีกมุมนึงสวยงามมากเลยค่ะ

ขึ้นบันไดไปห้องคิงเฮนรี่กันดีกว่า

ช่วงนี้ลิงเริ่มซนมาก อยากจะลงไปคลานท่าเดียว

ไม่ต้องมาทำหน้าเหวอเลยนะลิงแสบ ทำมามี๊ขายหน้าประชาชีหลายรอบแล้วนะวันนี้ อภินิหารหมดยัง???

ทุกที่ในบริเวณห้องต่างๆ ของพระเจ้าเฮนรี่ จะมีผ้าม่านปิดไว้เพื่อป้องกันแสงแดดมาทำลายเฟอร์นิเจอร์ รูปภาพ และสิ่งของต่างๆ ของคิงที่อนุรักษ์ไว้ค่ะ

ตอนแรกไม่รู้หรอกค่ะ ไปแง้มผ้าม่านดู เจ้าหน้าที่เดินมาดุเลยค่ะ

ฮือ ฮือ.. ก็ไม่รู้นี่หน่า

สุดท้ายต้านแรงลิงแสบไม่ไหว อยากคลานนักใช่มั้ย ไปเล้ย

ปล่อยลงปุ๊บลิงขอตั้งสติแป๊บนึงค่ะ

เอาล่ะ พอตั้งสติได้คลานไปทั่วเลยค่ะ แทบจะขึ้นไปนอนบนเตียงคิงอยู่แล้ว - -‘

เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูเพราะบางส่วนไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปค่ะ

บันไดทางลงด้านข้างห้องของคิง คุณชายลิงก็จัดแจงแปลงร่างเป็นลูกคิงในทันทีค่ะ ขึ้น-ลง อยู่หลายรอบ มันส์เค้าไปเลย

ยังจะมามองหน้าอีกแหนะ

ตรงนี้เป็นโถงระเบียงก่อนที่จะวนลงไปยังด้านล่าง

ถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเป็นสวนขนาดใหญ่ค่ะ

ถึงตรงนี้ลิงก็ยังคงคลานอยู่อย่างนั้น

มีรถเข็นให้นั่งสบายๆ ไม่นั่ง

คุณชายลิงอยากคลาน เอาเล้ยลูกลิง คลานตามรถเข็นมาละกันน้า

พอเห็นหนิงเข็นเดินหนี ก็ตาม ตามไป ตามมา ทำท่าจะจ๊ากซะงั้น

เห็นท่าไม่ดี ต้องง้อลิงซะหน่อย เกิดมาแสดงอภินิหารตรงนี้ถูกเชิญออกจริงๆ แน่ แถวนี้ยิ่งเงียบๆ อยู่

ดูข้างบนเสร็จ ก็ลงมาข้างล่างกันดีกว่าค่ะ

สวนกลางปราสาท มีน้ำพุอยู่ตรงกลางด้วย สวยเชียว

อีกมุมของสวนค่ะ

ไหนๆ ลิงแสบกั๊ตกั๊ตก็ไม่ยอมนั่งรถเข็นแล้ว คงต้องใช้ตัวช่วย เอาใส่กระเหรี่ยงผ่อนแรงหน่อยดีกว่า

พอได้อุ้มเท่านั้นแหละค่ะ ลิงแสบชอบใจโชว์ท่าประจำซะเลย

ทีนี้เรามาดูตรงสวนของปราสาทกันบ้าง

สวนใหญ่มากค่ะ เลนส์ที่เอาไปจิ๋วจิ้วไปเลย เก็บยังไงก็ไม่หมด

ได้แค่นี้เองค่ะ

อีกแนวนึงของต้นไม้ในสวนค่ะ

ต้นไม้ที่นี่ดูไกลๆ เหมือนดอกเห็ด แต่พอมาดูใกล้ๆ นี่ใหญ่เอาเรื่องเลยค่ะ

นี่เป็นด้านหลังของปราสาทค่ะ

ขอโชว์ท่าประจำอีกซักทีนะค้าบบบ

แล้วกล้องของป๊าลิงที่มีเสียงประหลาดๆ มาตั้งแต่ตอนมาถึง Hampton Court ใหม่ๆ ก็สำแดงฤทธิ์ซะแล้ว

กล้องค้าง ถ่ายไม่ได้ ป๊าลิงซ่อมไปซ่อมมา เปิดๆ ปิดๆ สุดท้ายกล้องดับไปเลย เอาไงดีเนี่ย นี่เพิ่งวันที่ 2 เองนะ กล้องพังแล้วจะทำยังไง

มามี๊ห้วแหลมบอกป๊าลองเปลี่ยนเลนส์ดูมั้ยจะได้รู้ว่าเป็นที่กล้องหรือเป็นที่เลนส์ แล้วก็จริงดังคาด เปลี่ยนเลนส์ปุ๊บถ่ายได้เหมือนเดิมเลย เอาล่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย

ระหว่างป๊าซ่อมกล้อง ก็พาลิงมานั่งพักกันที่มุมหน่อยค่ะ

หลังจากพักแล้วจะเดินต่อ

โห อุ้มลิงไม่ไหวแล้วค่ะ ปวดไหล่มาเลย ก็ลิงเล่นนั่งกะเหรี่ยงไปด้วย เต้นไปด้วย เอางี้ดีกว่า จับลงรถเข็นพาไปเดินเล่นในสวนดีกว่า

ยังไม่ทันรัดเข็มขัดเลย จ๊ากซะแล้ว

สงสัยจะได้เวลาเน้นแล้ว คราวนี้ที่ไหนดีล่ะ

คิด คิด คิด

ก็เน้นมันกลางสวนนี่ซะเลย สวนตั้งกว้าง คนคงไม่ได้มาสังเกตอะไรเราหรอก

ว่าแล้วไม่รอช้า เน้นกันเลยนะลูกลิง

บรรยากาศเน้นของลิงแสบงามสุดๆ ด้านหน้าเป็นบ่อน้ำพุใหญ่

มีหงส์ 1 ตัว และเป็ดอีก 2 ตัว ว่ายน้ำไปมา ดูแล้วเพลินตาดีจริงๆ

ลิงเน้นเสร็จ แต่มามี๊ยังแต่งตัวไม่ทันเสร็จดี

ลิงก็เริ่มจะซนอีกแล้วล่ะค่ะ

เน้นเสร็จแล้ว อารมณ์ดีก็แล้ว

ถ่ายภาพครอบครัวกับพระราชวัง Hampton Court หน่อยดีหว่า

ที่ด้านหน้าของสวนก็จะมีรถม้าไว้คอยบริการสำหรับคนที่อยากทัวร์สวน

ส่วนนี้จะมีค่าใช้จ่ายค่ะ แต่หนิงไม่ได้ถามมาว่าเท่าไหร่

ม้ากำลังจะออกเดินทางค่ะ

อีกมุมนึงของสวนค่ะ

ไม่ไหวแล้ว..

เลนส์เจ๊ง ลิงแสบเริ่มแสดงอภินิหารอีกแล้ว

เดินออกดีกว่า

นี่เป็นทางเดินไปห้องน้ำและห้อง Kids room ด้านหน้าปราสาทค่ะ

ไลท์ติ้งสวยมากๆ

โพสต์ท่าก่อนกลับจริงๆ ซะที

ลิงถูกล่อหลอกด้วยของเล่นชิ้นโปรด ก่อนจะสั่งลาด้วยการแสดงอภินิหารกลาง Hampton Court อีกครั้งก่อนกลับ

เดินกลับออกมาที่หน้าประตู เจอเจ้าสิงโตนี้หลายตัวเชียว นั่งเฝ้าอยู่หน้าปราสาทแต่ตอนขามาไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เพราะมัวแต่ตกใจเสียงร้องของลิงแสบค่ะ

สุดท้ายของวันนี้ค่ะ

แม่น้ำเทมส์ที่ไหลผ่าน Hampton Court

รูปนี้ถ่ายจากบนสะพานตอนที่ออกมาแล้ว แต่ถ้ามองไปตามแม่น้ำ มันจะไปไหลอ้อมไปทางด้านหลังของปราสาทด้วยค่ะ สวยจริงๆ

ความจริงวันนี้ยังไม่หมดแค่นี้ค่ะ

ลิงยังคงแสดงอภินิหารตั้งแต่สถานีรถไฟ Hampton Court ไปจนถึงสถานี Waterloo ยันนั่งรถเมล์ไปกินข้าวที่โซโห แต่ป๊าหมดแรงถ่ายรูปไม่ไหวแล้วเพราะวันนี้ลูกลิงร้องทุกช็อต ร้องตลอดเวลา แบบหาสาเหตุได้บ้างไม่ได้บ้าง ไม่รู้เป็นอะไร

โอ้ว ทำไมน้อ วันนี้ลิงแสบถึงได้แสดงอภินิหารเต็มที่ขนาดนี้ ไม่อยากจะบอกว่าวันนี้ป๊าถอดใจเลย บ่นกับหนิงว่า จะรอดมั้ยเนี่ยทริปนี้ วันนี้ลูกเราเป็นอะไรน่ะ ตั้มว่าสงสัยกั๊ตกั๊ตจะเล็กเกินกว่าที่เราจะพามาเที่ยวไกลขนาดนี้อย่างที่ใครๆ บอกไว้ละมั้ง

นี่ตั้มฟังลูกจ๊ากจนปวดหัวไปหมดเลยเนี่ย

หนิงนะสงสารป๊าก็สงสาร สงสารลูกลิงแสบก็สงสาร ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่เข้าใจลิงเหมือนกัน ได้แต่เงียบไม่พูดอะไร พาลิงกินข้าว เสร็จแล้วรีบกลับโรงแรม รีบเอาเข้านอนดีกว่า คงเหนื่อยเต็มที่ด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ

รูปนี้ตอนไปกินอาหารจีนที่โซโหค่ะ ดูลิงแสบนะคะ ยังมีอารมณ์ซนได้อีก

หนิงขอจบตอนที่ 3 แต่เพียงเท่านี้นะคะ นึกๆ ย้อนกลับไป วันนี้โหดมากสำหรับทั้งป๊าทั้งลิงแสบรวมถึงหนิงด้วย ขอไปพักเอาแรงก่อนแล้วจะกลับมาในตอนต่อไปนะคะ

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2552 12:06:37 น.

2 comments

Counter : 3063 Pageviews.

แวะมาHappy birthday คุณหนิง นะคะ
มีความสุขมากๆ สวยวันสวยคืนนะค่ะ
ชิงก็เป็นแฟนคลับน้องกั๊ตกั๊ตอีกคน ขอติดตามผลงานลิงแสบเรื่อยๆนะคะ

โดย: ชิงชิง (chingching&podzaaa

) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:38:00 น.

เพิ่งรู้จ้าว่าหนิงมีblogคุ้มค่ามากเลยที่ได้เข้ามาดูเหมือนได้ไปอังกฤษเองเลยนะเนี่ย

โดย: ก๊องโต้กะอองรี

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:51:41 น.