Darkling I Listen :: รักร้ายในราตรี (แคทเทอรีน ซัตคลิฟฟ์)
Darkling I Listen รักร้ายในราตรี ผู้แต่ง แคทเทอรีน ซัตคลิฟฟ์ จำนวน 512 หน้า ราคา 365 บาท
รายละเอียด...(จากนายอินทร์)
หลังออกจากเรือนจำในข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา แบรนดอน คาร์ไลล์ แบดบอยสุดหล่อจากฮอลลีวู้ดก็กลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบที่บ้านเกิดในเมืองเล็กๆ อย่างทริกกี้ครีก รัฐเทกซัส ที่ซึ่งผู้คนล้วนชื่นชมและพร้อมจะปกป้องหนุ่มอารมณ์ร้ายอย่างเขาให้ห่างจากฝูงนักข่าวที่คอยจ้องจิกทึ้งหาข่าวฉาวไม่วายเว้น รวมทั้ง อลิสัน เจมส์ นักข่าวแท็บลอยด์ผู้เคยตีแผ่ข่าวการติดสุราอันน่าสมเพชของแบรนดอน
ซึ่ง อลิสัน เจมส์ แฝงตัวมาอีกครั้งเพื่อข่าวสำคัญที่จะเปลี่ยนชีวิตการทำงานของเธอ อลิสันอ้างว่าจะเขียนชีวประวัติให้แบรนดอน หลังจากมารดาผู้โหดร้ายของเขาปั้นเรื่องลงในพ็อกเก็ตบุ๊กประจานลูกชายตัวเอง
ท่ามกลางความใกล้ชิดและบรรยากาศอันอบอุ่นในไร่คาร์ไลล์ อลิสันได้พบกับความบริสุทธิ์และความรักแสนอ่อนโยนจากชายผู้มีชีวิตมืดมนและทนทุกข์อยู่กับด้านมืดของความรักมาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะหลังที่เขาต้องเผชิญกับความหลงใหลอันน่าสยดสยองจาก "ผู้เฝ้าคอย" ที่เพียรส่งจดหมายข่มขู่วนเวียนหลอกหลอนและพร้อมจะ "ฆ่า" ทุกคนที่ใกล้ชิดหัวใจของแบรนดอน
อลิสัน จึงตกเป็นเป้าหมายของฆาตกรผู้ซุ่มซ่อนในที่ลับ....ซึ่งอยู่ไม่ไกลอย่างที่คิด
ความเห็นส่วนตัว...
นิยายเล่มนี้เป็นหนังสืออีกเล่ม ที่เมื่ออ่านจบแล้วค่อนข้างชอบมากจนเกือบประทับใจ อาจจะเป็นเพราะโดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนชอบอ่านนิยายแนวนี้ คือพระเอกมีปม ความรักร้อนแรง ซาบซึ้ง และมีพล็อตค่อนข้างแน่น ไม่ใช่โรมานซ์หลักลอย ที่มีแค่ความรักเป็นตัวขับเคลื่อนอย่างเดียว เรื่องนี้เป็นโรมานซ์ที่มีการสืบสวนเป็นตัวหลักในการดำเนินเรื่องราว และมีความรักร้อนแรงของพระเอก,นางเอกเป็นตัวเสริม...
พระเอก...แน่นอนว่าพระเอกในแบบที่คนอ่านชอบ จะต้องมีบุคลิกที่โดดเด่นแน่นอน แบรนดอน คาร์ไลก็เป็นเช่นนั้นค่ะ ความหล่อแน่นอนต้องมีอยู่แล้ว อดีตพระเอกชื่อดังนี่น่า และพระเอกมีปม จะต้องมาพร้อมกับบุคลิกห่ามๆ แข็งได้ อ่อนได้ เย็นชากับบางคนที่ไม่ต้องการ และมีเสน่ห์ที่แฝงอยู่ในตัว อยู่ที่ว่าจะเลือกนำมาใช้กับใคร ที่สำคัญวุฒิภาวะทางอารมณ์ต้องบกพร่องอย่างสูง
นางเอก...บุคลิกภายนอกไม่เท่าไหร่ (ที่พูดอย่างนี้ ไม่ใช่อิจฉานางเอกเลยนะ คะนี่...อิอิ แต่คิดอย่างนั้นจริงๆ ลักษณะตัวละครหญิงในเรื่อง หลายตัวมีความโดดเด่นมากไม่แพ้นางเอก) แต่อลิสัน ถึงบุคลิกภายนอกจะธรรมดา แต่ภายใน ถือว่าโดดเด่นดีทีเดียว เพราะนางเอก เป็นคนที่หัวใจเปิดกว้าง คอยเยียวยาและรักษาความบอช้ำทางจิตใจของพระเอก
พระเอกมีปมในวัยเด็กที่น่าสงสารมาก จริงๆ เป็นปมที่ถือว่าโหดร้ายกับชีวิตของเด็กผู้ชายคนหนึ่งเลยทีเดียวค่ะ แต่ด้วยบุคลิกภาพของพระเอก ผู้เขียนเขาไม่ได้สร้าง และพยายามแสดงให้คนอ่านต้องสงสารตัวพระเอกเขา เพราะเขาเก่ง เขาแกร่ง เขารับมือกับมันได้อยู่แล้ว เขาเพียงต้องการให้อลิสันคนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจเขาย่างแท้จริง
แต่ถึงอย่างไร ก็อดสงสารไม่ได้อยู่ดี ยิ่งอ่านก็ยิ่งโมโหแม่ของเขา ไม่อยากเชื่อเลย ว่าจะมีแม่แบบนี้อยู่บนโลกใบนี้ ทำไมถึงใจร้ายกับลูกตัวเองได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้
ไม่รู้นะ ว่าคนอื่นที่อ่านนิยายเรื่องนี้ จะรู้สึกอะไรกับแม่พระเอกบ้างไหม (เพราะมันไม่ใช่ปมสำคัญของเรื่อง) แต่สำหรับฉันแม้มันจะเป็นเพียงจุดเล็กๆ ไม่ใช่ประเด็นและเนื้อหาหลักของเรื่องราว แต่อ่านแล้วอดสะท้อนสะท้านหัวใจไม่ได้ ต้องยอมรับว่าเรื่องแม่ๆ ลูกๆ มันเรียกความสะเทือนใจได้ดีกว่าเรื่องอื่น ความรักของใครก็ไม่ยิ่งใหญ่ได้ความรักของแม่...แต่แม่ของแบรนดอน..มันอาจจะไม่ใช่
มีอยู่ฉากหนึ่ง ที่อลิสันไม่ยอมให้แม่ของแบรนดอนเข้าไปเยี่ยมเขา อลิสันพูดกับแม่ของชายหนุ่มว่า
... ได้โปรดเถอะ ถ้ายังมีความดีเหลืออยู่แม้เพียงอณูเดียวในร่างกายของคุณ ถ้าคุณยังมีความรักที่แม่มีต่อลูกชายเหลืออยู่เพียงแม้เพียงเศษเสี้ยวในหัวใจ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ เขาทรมานมามากพอแล้ว ปล่อยให้เขาได้อุ่นใจอยู่ในความรักที่ฉันจะมอบให้เขา ความรักที่เขาโหยหามาตลอดชีวิต ให้เขาได้อยู่อย่างสงบ และให้เขาได้รักษาตัว...
โคตรซึ้งอลิสัน เจมส์เลย...ให้เขาได้อุ่นใจอยู่ในความรักที่ฉันจะมอบให้เขา...(ประโยคนี้ ขอซื้อ...)
จริงๆ จะประทับใจอยู่แล้ว แต่ขอใช้คำว่าเกือบประทับใจแล้วกัน เพราะข้อด้อยก็มีบ้าง แต่มันเป็นข้อด้อยที่อาจสำหรับฉันคนเดียวก็ได้ ในบางส่วนเช่นอาจเป็นเพราะอ่านไปได้หน่อยเดียว ก็พอจะเดาได้แล้วว่า ใครคือตัวการสำคัญ...(เพียงแต่ไม่รู้ถึงแรงจูงใจที่แท้จริงเท่านั้น)
แม้ว่าในตอนกลางๆ และหลังๆ จะมีความซับซ้อนยอกย้อน หลอกล่อคนอ่านพอสมควรให้หลงไปกับประเด็นที่ว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนทำเรื่องทั้งหมด แรงจูงใจของคนรอบข้าง มันเป็นไปได้ทั้งหมดเช่นกัน แต่ส่วนนี้รับได้อยู่
แต่ส่วนที่ขัดใจจริงๆ จนไม่อาจมองข้ามไปได้ คือมีตัวละครหนึ่งตัว ที่ถูกสอดแทรกเข้ามา โดยที่คนอ่าน(อาจเป็นฉันคนเดียว) คิดว่า เอาเข้ามาทำไมวะ? เปลืองหน้ากระดาษเปล่าๆ จริงอยู่ว่าที่มีตัวละครตัวนั้น มันก็มีประโยชน์ต่อเนื้อเรื่อง แต่คิดว่า ถ้าไม่มีก็คงไม่เสียหายอะไร เพราะตัวละครตัวอื่นที่สำคัญๆ อยู่แล้ว ก็น่าจะสามารถพาเนื้อเรื่องไปสู่ประเด็นสำคัญได้อยู่แล้ว แถมยังจะบีบคั้นหัวใจมากกว่าอีก...
ตัวละครตัวนั้น เรื่องราวของเธอใช้หน้ากระดาษเปลืองไปเยอะทีเดียวแหล่ะ ...ทายสิคะ ว่าตัวละครตัวนั้นคือใครเอ่ย??... แต่โดยรวมแล้ว ถือว่าเป็นนิยายที่อ่านสนุกมากค่ะ..ชอบมาก คิดว่าถ้าลงทุนซื้อมาอ่าน ความบันเทิงที่ได้รับมาก็ถือว่าคุ้มค่ากับราคาหนังสือค่ะ
Create Date : 22 ธันวาคม 2553 |
|
13 comments |
Last Update : 22 ธันวาคม 2553 5:34:56 น. |
Counter : 2679 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: โอ-พิน IP: 58.9.30.76 22 ธันวาคม 2553 14:34:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิงเอย IP: 118.172.90.111 22 ธันวาคม 2553 19:28:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชิงดวง 22 ธันวาคม 2553 22:15:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 23 ธันวาคม 2553 11:51:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: nulaw.m 24 ธันวาคม 2553 8:29:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: nulaw.m 24 ธันวาคม 2553 8:34:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Lavinia 25 ธันวาคม 2553 18:27:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 27 ธันวาคม 2553 7:26:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: prysang 2 กุมภาพันธ์ 2557 16:04:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อ่านคาแร็คเตอร์พระเอกมีปมทีไรมันจะอินมากเป็นพิเศษ อิ อิ
โดยเฉพาะเหล่าพี่น้องทั้งสี่ในชุด The Quinn Brothers ของ Nora Roberts
ปอลิง อาการลมพิษเป็นยังไงบ้างคะ หายดีหรือยัง