Bewitching : ดั่งต้องมนตรา
ผู้เขียน : Jill Barnett
ผู้แปล : ณัฐภัทรา
จำนวนหน้า : 597 หน้า
ราคา : 240 บาท
..คำโปรย..
จอยอัซ แมคแควรี่ สาวน้อยซุกซนผู้มีดวงตาสีเขียวสดใส ปรากฏกายขึ้นจากไหน ไม่มีใครรู้ และหล่นลงสู่อ้อมแขนของอเล็ค ดยุคแห่งเบลมอร์ เธอใช้เวทมนตร์สะกดดยุคผู้เคร่งขรึม หยิ่งยโส และหล่อเหลาให้หลงใหล ทำให้คฤหาสน์เบลมอร์วุ่นวาย เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความมีชีวิตชีวา ทำให้เขาร้อนรุ่มดุจไฟแผดเผายามสัมผัสกลีบปากอ่อนนุ่ม แต่แล้วเขาก็กลับเย็นชาดุจน้ำแข็งเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้ว สาวน้อยผู้นี้เป็นแม่มด แม่มดแสนดีที่ไม่อาจควบคุมคาถาของตัวเองได้ ทว่ามันสายเกินไปเสียแล้ว เพราะจอยหลงรักอเล็คหัวปักหัวปำ และไม่มีอะไรจะมาหยุดยั้งโชคชะตาของเขาและเธอได้ ในเมื่อหัวใจทั้งสองดวงผูกพันแนบแน่นด้วยมนต์เสน่หา
...ความเห็นส่วนตัว..
ไม่ขอรีวิวเจาะจงเข้าไปในเนื้อเรื่องนะคะ ก็เป็นไปตามที่รีวิวด้านบนไม่มีอะไรไปมากกว่านี้ แต่ขอพูดถึงอารมณ์โดยรวมเมื่ออ่านจบ ไม่ทราบว่าใครเคยอ่านงานของJill Barnett บ้าง สำหรับเราเหมือนทานข้าวไม่อิ่มอ่ะ ถามว่าอร่อยไหม..โอเคแหล่ะ อาหารหน้าตาดี รสชาติดี แต่ไม่อิ่ม เนื้อเรื่อง พล็อตเรื่อง แม้ไม่ได้แหวกแนว แต่ก็สนุก สำนวนก็ดี เล่มนี้หนามากทีเดียว คืออ่านสนุกเรื่อยๆ แต่ว่ามันไม่มีจุดที่จะลุ้นๆๆๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป...ความดึงดูดไม่ค่อยสมชื่อเรื่อง ดั่งต้องมนตรา เลย
อเล็ค ดยุคแห่งเบลมอร์ พระเอกก็เหมือนจะโดดเด่น (บุคลิกสูตรสำเร็จทั่วไป) จอยอัซ นางเอกก็แสนสวยและแสนซน แต่กลับไม่ทำให้เราหลงรักเท่าไหร่ อ่านเรื่องนี้ เทใจไปให้เพื่อนพระเอก(พระเอกเรื่องนิมิตแห่งรัก) กับสาวน้อยที่พระเอกและเพื่อนอีกคนชอบนำมาล้อเลียน ... ในเล่มนี้ทำให้เราลุ้นและอยากรู้เรื่องราวของคนนั้นมากกว่า คือตัวละครสองตัวนี้ที่ถูกกล่าวถึง ดูเป็นตัวเอกที่มีเอกลักษณ์มากกว่า
Dreaming : นิมิตแห่งรัก
ผู้เขียน : Jill Barnett
ผู้แปล : ณัฐภัทรา
จำนวนหน้า : 429 หน้า
ราคา : 200 บาท
...คำโปรย..
สาวน้อยชาวอังกฤษส่วนใหญ่มักจะพบกับชายในฝันในห้องบอลล์รูมที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน แต่ เลทิเทีย โอลีฟ ฮอร์นสบี้ กลับพบชายในฝันเมื่อเธอทำเขาตกน้ำ ตอนนั้น แม่ตัวยุ่งผมหยิกสลวยผู้มีดวงตาสีฟ้ามีอายุแค่สิบเอ็ดปี แต่เธอก็ตัดสินใจแล้วว่า ริชาร์ด หนุ่มรูปงามทว่ามีชื่อเสียงฉาวโฉ่นี่แหละที่เป็นอัศวินม้าขาวในฝันของเธอ
เมื่อโตขึ้นกลายเป็นสาวสวยอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด เลตตี้ก็เริ่มวางแผนที่จะกลับเข้าสู่ชีวิตของริชาร์ด แต่เมื่อโชคชะตาบันดาลให้ทั้งสองต้องตกเป็นนักโทษในเงื้อมมือของเหล่าผู้ลักลอบขนของเถื่อน ตอนนั้นแหละที่ริชาร์ดได้ค้นพบว่าเพื่อนร่วมห้องขังจอมอันตรายของเขาเป็นคนซื่อบริสุทธิ์ และมีความโรแมนติกอย่างล้นเหลือ ถ้าทั้งสองหนีรอดออกไปได้ ความรักอันน่าอัศจรรย์นี้จะลุกโพลงได้อย่างเสรีหรือไม่ และทั้งสองจะค้นพบการผจญภัยในอ้อมแขนของกันและกันไปจนชั่วชีวิตหรือไม่
...ความเห็นส่วนตัว..
ด้วยความที่อ่านเล่มแรกไป แล้วรู้สึกสนใจตัวละครเอกสองตัวนี้มาก จึงมีความคาดหวังในการอ่านสูงลิบลิ่ว แต่เมื่อหยิบ นิมิตแห่งรัก มาอ่านต่อจริงๆ ก็ได้อารมณ์ก็คล้ายๆเดิมค่ะ ...คือความสนุกมันแผ่ว ไม่ค่อยสมการรอคอยซักเท่าไหร่ ... แต่ถึงอย่างไร เราก็ชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มแรก ทั้งๆที่เหมือนว่าพระเอกนางเอกของเล่มแรกจะดูสมบูรณ์แบบ ส่วนพระเอกนางเอกเล่มนี้ ดูจะขาดๆ เกินๆ ทั้งสองฝ่าย แต่ว่ากลับมีอะไรให้เราได้ลุ้นมากกว่า
บุคลิกของนางเอกเลตตี้ เป็นแบบที่อ่านแล้ว อยากลุ้นอยากช่วย ชอบและชื่นชมกับความรักที่นางเอกมีให้พระเอกตั้งแต่ยังเล็กๆ แต่ริชาร์ด พระเอกกลับพยายามหลบหลีกหนีเพราะเห็นนางเอกทีไร มีแต่เรื่องมีแต่ความซวยมาเยือนทั้งนั้น แต่เมื่อได้มาผจญภัยร่วมกัน พระเอกก็เริ่มอ่อนลงและอยากปกป้องนางเอกมากขึ้น โดยที่ตัวเองก็แทบไม่รู้ตัว
ด้วยความเห็นและความชอบส่วนตัว สำหรับเราคิดว่าเรื่องนี้น่าประทับใจกว่าเรื่องแรกค่ะ เล่มแรกเราอ่านแค่สอง แต่เล่มนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว..(แต่อ่านเอารสมากกว่าเอาเรื่อง) ไม่ได้เจาะจงตั้งใจจำเรื่องราว อ่านเอาเพลิน เอาบรรยากาศความรักที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางห้องแคบๆใต้ท้องเรือ ท่ามกลางท้องทะเลเสียมากกว่า แถมมีคู่รองอีกคู่ที่ออกน้อย แต่แอบขโมยซีนความโรแมนติกไปโขทีเดียว
สรุปว่า...งานของ Jill Barnett สนุกดีค่ะ(ถ้าเทียบกับนิยายแปลโรมานซ์ย้อนยุคทั่วๆ ไป) แต่ว่าเรื่องความดึงดูดใจ ยังสู้งานของ Lisa Kleypas ไม่ได้ (ที่ยกตัวอย่าง Lisa Kleypas เพราะว่า..เห็นเป็นโรมานซ์ย้อนยุคเหมือนกัน และเป็นความลำเอียงเพราะความชอบส่วนตัวอีกด้วย )
เห็นว่าช่วงนี้ ลิซ่า เธอแต่งแนว คอนแทม อยู่นะแจง เป็นซี่รี่ยส์ด้วย ยังไม่เคยลองอ่านว่าสนุกมั้ย .. และยังไม่เห็นข่าวว่ากำลังแต่งย้อนยุคนะ .. ไม่รู้จะได้อ่านแนวย้อนยุคอีกเมื่อไหร่ .. ต้องหาทางเลือกอื่นไว้มั่ง
ตอนนี้แนวย้อนยุค กำลังบ้า Judith McNaught ล่ะ แต่เหมือนเคยเห็นว่าแจงไม่ชอบรึเปล่า?? ..
แต่อ่าน Judith เล่มนึงนี่แทบบ้า ไม่รู้จะหนาไปไหน หนามาก รายละเอียดเยอะเชียว แต่ก็อิ่มดีนะ อิ่มมากกกก .. 555