มีนาคม 2557

บางทีก็มานั่งสงสัย ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ว่า...

ความรัก คืออะไร???

ชีวิตนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีแฟนนะ แต่แค่รู้สึกว่า ยังหาอะไรที่มันเรียกว่า "ความรัก" จริงๆไม่ได้เลย

ชีวิตนี้มีแฟนมาแล้ว...สี่คน แต่ว่าแต่ละคน จบไม่เคยสวยเลยสักครั้ง...

คนแรก ชอบ ตั้งแต่ม.4 ได้เป็นแฟนจริงๆตอนเข้ามหาลัยปี 1 

สุดท้าย...คบกันได้สี่เดือนเลิก เพราะเค้าไปมีคนใหม่ ที่อยู่มหาลัยเดียวกัน

แถมยังไปมีคนใหม่ตั้งแต่เดือนที่สามที่คบกับเราด้วย

คนที่สอง เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมเช่นเดียวกัน

คนนี้หนักเข้าไปใหญ่ คบกันได้สองอาทิตย์ เลิก...

สาเหตุเพราะเค้าไม่ชอบนิสัยบางอย่างของเราที่เค้ารับไม่ได้

หลักๆเลยคือตัวเค้า เพื่อน ต้องมาก่อน แฟน

ส่วนผมหรอ แฟน ต้องมาก่อน เพื่อน

ก็เลยมีปัญหากัน สุดท้ายก็เลิกรากันไป

คนที่สาม คนนี้เพื่อนๆงงมากว่าเลิกกันได้ยังไง

คนนี้สำหรับผม ใกล้เคียงกับคำว่ารักที่สุดละครับ

คบกันมาตั้งแต่มหาลัยปีสอง สุดท้ายมาเลิกกันในช่วงที่ทำงานเนี่ยแหละ

คนนี้คบมาได้ราวๆ 5 ปี 10 เดือน

เคยคิดจะสร้าง วางแผน อนาคตไว้ด้วยกัน

แต่ด้วยกาลเวลา ทำให้แต่ละคนเปลี่ยนไป

ผมก็หาเรื่องทะเลาะกับเค้าบ่อย ส่วนเค้าก็ไม่ค่อยจะอ่อนข้อให้ผมสักเท่าไหร่นัก

ทำให้สุดท้าย ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกเธอเอง เพราะคิดว่าเบื่อ

คนไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช่ ยื้อให้ตายยังไง ก็ไม่ใช่อยู่ดี

เสียใจมาก เสียดายเวลา เสียดายความรู้สึกทุกๆอย่างที่สร้างขึ้นมาด้วยกัน

เรื่องนี้ถ้าเปรียบเทียบกันเป็นอัตราส่วน ผมผิด 80 เค้าผิด 20

เคยพยายามจะง้อ ขอโทษ แต่ไม่สำเร็จ...

ผมเข้าใจนะ ว่าระหว่างที่คบกันเนี่ย ก้อบอกเลิกกันหลายต่อหลายครั้ง ทั้งเค้าบอกและผมบอก

สุดท้าย ก็กลับมาคบกันอยู่ดี

แต่นี่...แผลในใจเธอ มันคงจะมากมายเกินกว่าที่จะเยียวยาได้ละ

ผมก็ต้องยอมรับผลที่มันจะตามมาต่อไป

ทุกวันนี้เธอลบเฟสผม ลบไลน์ ลบเบอร์โทร ตัดขาดการติดต่อสื่อสารทุกอย่าง

แม่ผมโทรไป เค้ายังไม่รับ และไม่โทรกลับ ก็คงบอกอะไรได้ชัดเจนแล้ว

คนที่สี่ คนนี้ถือเป็นประสบการณ์ใหม่ของผม

เพราะผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

หลอกผมว่ายังไม่มีแฟน แต่ไปมาหาสู่กับผู้ชายอีกคนที่มีลูกมีเมียด้วยซ็ำ

พอผมรู้ความจริง ก็ใช้วิธีการบอกเลิกแบบเนียนๆด้วยการบอกว่า

"ตอนนั้นพี่ขอเป็นแฟนเร็วไป หนูไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็เลยรับปากไปก่อน แต่ตอนนี้หนูยังไม่อยากมีใคร หนูอยากพักรักษาหัวใจก่อน จริงๆเราเป็นพี่น้องกันไปก่อนก็ได้นะ หนูก้อยังรู้สึกโอเคกับพี่อยู่ แต่แค่ไม่อยากใช้คำว่าแฟน มันดูผูกมัดเกินไป"

คือ...เจอแบบนี้ ฮาสิครับ กั๊กใช่ไหม??? คือเรื่องของเรื่องคือผมสามารถดึงเค้าออกมาจากผู้ชายคนนั้นได้แล้ว

แต่...เหมือนเค้าเอาความเจ็บช้ำของเค้าที่โดนผู้ชายคนนั้นหลอก มาทำร้ายผมอีกที

คือจริงๆแล้วเค้ารักผู้ชายคนนั้นมากครับ ถึงแม้จะรู้ว่ามีลูกมีเมียแล้ว ถึงรู้ว่าจะได้เป็นแค่ตัวสำรอง เป็นของเล่นไว้แก้เหงาให้เค้าเท่านั้น แต่เค้าก็เต็มใจ

แต่ผม...จริงใจกับเค้าทุกอย่าง เค้ากลับเอาความรู้สึกผมมาล้อเล่น มาเหยียบย่ำ ผมบอกตรงๆว่าผมรับไม่ได้

ตอนนี้ก้อยังคุยกันอยู่ แต่..ความรู้สึกดีๆที่ผมเคยมีให้เค้า มันหมดไปแล้วครับ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะกลับมาเหมือนเดิมได้อีกไหม แถมตอนนี้เธอก็ดูเปลี่ยนไปบ้างแล้วเหมือนกัน

ที่พูดมานี่คือที่เรียกว่าแฟนเท่านั้นนะ ยังไม่รวมกับที่ไปตามจีบละแห้วอีกเป็นสิบ 55555555 (เว่อไป)

หลายๆครั้งๆเห็นเพื่อนๆมีแฟน พาไปไหนมาไหน ถ่ายรูปคู่ลงเฟสบุค ก็ดูมีความสุขดีนะ

เคยเจอประสบการณ์สุดซี๊ดอยู่ทีนึง กลุ่มเพื่อนสนิทผมเนี่ย จะมีกันทั้งหมด 5 คน (รวมผมละนะ)

ซึ่ง 4 คน มีแฟนแล้ว

และมีอยู่ครั้งนึง นัดกันไปกินหมูกะทะแบบยกกลุ่ม

ผลคือ เพื่อนทั้งสี่คนพาแฟนไปหมดเลย 

ส่วนผมเหรอ...นั่งหงอยอยู่คนเดียวครับ เพราะไม่มีแฟน

อย่าถามว่ารู้สึกยังไง บอกได้คำเดียว แทบอยากจะกลับบ้านตอนนั้น

อารมณ์เหมือนยิ่งกว่าถูกค้อนปอนด์ทุบกะบาลราวๆนั้น

กลับมาบ้านถึงกับต้องนั่งร้องให้ในห้องน้ำ ชีวิตแม่งโคตร...เลย

สุดท้ายบ่นมายืดยาว ผมก็ยังไม่รู้อยู่ดี ว่าความรักจริงๆมันคืออะไร??

และคนที่ห้า ที่จะเดินเข้ามาในชีวิตผม เห็นคุณค่า (อันน้อยนิด) ในตัวผม

และให้โอกาสผมที่จะเดินจูงมือกันไปข้างหน้า เค้าคนนั้น คือใคร...???