ฝนโปรยปรายลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาตั้งแต่หัวค่ำ จนถึงกลางดึกจึงเริ่มลดระดับความแรงลง กระนั้นเม็ดฝนมากมายก็ยังชะล้างหน้าดินให้พังทลายไหลลงไปในหลุม เพิ่มงานให้กับชายฉกรรจ์สองคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ ขุดดินอยู่ขะมักเขม้น หลังทำงานแข่งกับเวลามาพักใหญ่พวกมันก็คิดว่าควรหยุดมือสักที
เฮ้ย พอละยังวะ กูว่าคงได้ละ ชายวัยรุ่นอายุราวยี่สิบปีเศษหนึ่งในสองคนพูดพลางหยัดกายขึ้น ใช้แขนปาดหยดน้ำออกจากหน้า
เออ น่าจะลึกพอแล้ว ลากแม่งลงมาเลย
ทั้งสองเหลียวไปมองยังร่างหญิงสาวซึ่งนอนอยู่ไม่ไกลจากปากหลุม ใบหน้าขาวอาบไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลบริเวณใบหน้าไม่หยุด น่าเสียดายที่คนสวยแบบนี้มาถูกฟาดหน้าด้วยของแข็งกระทั่งใบหน้ายุบ เบ้าจมูกแหลกละเอียดจนเกือบจำเค้าเดิมไม่ได้
ร่างนั้นแน่นิ่งและมีผิวซีดเผือดราวกับคนตาย ปากเผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อควานหาอากาศ ทรวงอกในชุดเดรสสีขาวเปียกชุ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามการหายใจบางเบาทำให้รู้ว่าเหยื่อสาวยังมีชีวิตอยู่ พวกมันช่วยกันหิ้วปีกหิ้วขายกร่างของเธอลงไปวางในหลุมอย่างไม่ออมแรงนัก
ยังสาวอยู่แท้ๆ ไม่น่าเลย ฝังไปทั้งอย่างนี้ก็เสียของ มันน่าจะจัดสักทีไหม ชายคนแรกเอ่ยขึ้นด้วยความเสียดาย เนื้อสาวขาวโพลนโผล่พ้นชายกระโปรงที่ถลกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน กระตุ้นอารมณ์กลัดมันของมันขึ้นมา
เฮ้ย อย่าหาเรื่องดีกว่าไอ้ชา เดี๋ยวก็พังกันทั้งหมดหรอกมึง เกิดไปทำอะไรแล้วทิ้งหลักฐานไว้ ตำรวจได้ตามสาวมาถึงพอดี โชคชัยยังมีสติไม่ไหวเอนไปตามแรงกามรมณ์เหมือนเพื่อน ถ้าอยากได้ผู้หญิงเดี๋ยวรับเงินอีกครึ่งแล้ว มึงจะไปตีหรี่อีกสักกี่คนก็ได้ อีคนนี้สวยก็จริงแต่ตอนนี้หน้าเละเหมือนผีไม่เห็นน่าเอาเลย
จริงของมึง ขอโทษนะจ๊ะคนสวย ชาตรีก้มลงสัมผัสหน้าอกอิ่มของหญิงสาว ขยำอย่างหยาบโลนทิ้งทวน หากมือกลับไปโดนเอาสร้อยคอที่คล้องอยู่บริเวณลำคอระหงเข้าพอดี มันใช้นิ้วหยาบกระด้างเปื้อนโคลนเกี่ยวดึงขึ้นมาส่องดูกับแสงฟ้าแล่บที่สว่างวาบเป็นระยะ พบว่าเป็นสร้อยทองห้อยจี้ประหลาดอยู่อันหนึ่ง
ทองว่ะ แต่จี้นี่ไม่ใช่พระเหมือนอะไรสักอย่าง
เฮ้ยทองเหรอเอามานี่ ส่วนจี้ก็ทิ้งไปเหอะ ไม่ใช่พระเก่าแถมยังทำจากไม้น่าจะขายยาก โชคชัยคว้าสร้อยมาดูไม่พูดพร่ำเด็ดจี้ออกจากตัวสร้อยแล้วปาคืนให้เจ้าของที่นอนอยู่พื้นหลุม รีบฝังมันให้เสร็จเถอะว่ะ ฝนตกจนกูจะปอดบวมอยู่ละ
แล้วนี่ตายยังวะ ชาตรีเห็นพ้อง ช่วยกันตักดินกลบลงไปฝังร่างของเธอ
ไม่ตายเดี๋ยวก็ตายเอง รีบทำงานเร็วเข้า เสร็จแล้วยังต้องกลบรอยเท้ากับรอยล้อรถอีก
มึงนี่กลัวจนขี้ขึ้นสมอง ฝนตกหนักขนาดนี้ พรุ่งนี้ก็ชะหายไปหมดแล้ว
กูรอบคอบ โชคชัยละเหี่ยใจกับอีกฝ่ายที่เอาแต่คิดอะไรง่ายๆ
ก่อนที่การพูดคุยจะยืดเยื้อไปมากกว่านี้ พวกมันก็ปฏิบัติงานจนแล้วเสร็จ โดยไม่ได้สนใจว่าร่างในหลุมนั้นจะยังมีลมหายใจอยู่ หรือสิ้นใจเพราะการขาดอากาศหายใจจากการถูกฝังกลบทั้งเป็น
สไบนางยังมีสติครบถ้วนอยู่เมื่อตอนที่ถูกวางทิ้งลงก้นหลุม เธอปวดร้าวไปทั่วทั้งใบหน้าแม้มองสิ่งใดไม่เห็นแต่ก็รับรู้ได้ว่าตนเองกำลังจะตายอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง คนหยาบช้าสองคนนี้ไม่ได้ยินเสียงอ้อนวอนในลำคอของเธอ มันแผ่วหวิวจนถูกเสียงสายฝนดังกลบ รู้ดีว่าอมนุษย์พวกนั้นคงไม่ปล่อยตนเองไป
ก่อนหน้านี้สไบนางเคยเชื่อมั่นว่าความดีงามไม่เคยคิดร้ายกับใคร จะเป็นเกราะป้องกันตนเองให้รอดพ้นจากคนชั่วทั้งหลายที่เข้ามาหวังผลประโยชน์ แต่วันนี้หญิงสาวรู้แล้วว่าเธอคิดผิด การไม่ทำอะไรเขาไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ทำอะไรตอบ เธอเพิ่งเรียนรู้แจ้งแก่ใจเมื่อสาย
ร่างบางสะอื้นในอก เนื้อตัวเปียกโชกเย็นชืดลงเนื่องจากการสูญเสียเลือดจากบาดแผล รับรู้ได้ถึงน้ำหนักของจี้ที่ถูกปาทิ้งลงมาโดนตัว จี้ดังกล่าวมารดาเป็นคนให้เธอมา นึกดีใจที่อย่างน้อยมันก็ได้กลับมาอยู่กับเธอในวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ดินเปียกหนักอึ้งถูกสาดลงมากลบครั้งแล้วครั้งเล่า ถมทับทั่วร่างตั้งแต่ขา ลำตัว แขน จนถึงศีรษะ อีกไม่นานเธอคงกลายเป็นบุคคลสูญหายโดยไม่มีใครหาศพพบ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะบอกลาใครบางคนเป็นครั้งสุดท้าย คนที่หวังดีและอยู่เคียงข้างเสมอเมื่อมีปัญหา คนที่เธออยากเห็นหน้าเขาอีกสักครั้งหนึ่งก็พอ
ไม่! เธอยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายจริงๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย!
แม่ขาช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยที นางยังไม่อยากตาย!
สไบนางกรีดร้องในใจ อ้อนวอนทั้งที่ไม่มีเสียง ร้องขอให้ใครก็ตามช่วยพาเธอออกไปจากหลุมอันหนักอึ้งและเย็นชื้นนี้ที มันเหน็บหนาวเหลือเกิน
ยามเสียงโลหะแทรกสอดเสียดสีกับกรวดหินลงไปตักเนื้อดิน ความตายได้ขยับมาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงดินกลบหน้า เศษดินกลบเข้าปาก...หญิงสาวก็ไม่อาจวอนขอให้ตนมีโอกาสแม้แต่หายใจ....
จบบทนำ
ขอเปิดเรื่องใหม่แทรกเรื่องอุษาโคมคำนะคะ จะได้สลับเวลาเขียนพีเรียดไม่ออก แหะๆ แต่ยังไงเรื่องโน้นก็จะเขียนให้จบแน่นอนค่ะ เรื่อง นางภูต ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นแนวลี้ลับ เปิดเรื่องมานางเอกของเราก็ลงหลุมไปเสียแล้ว อันที่จริงอยากเขียนแนวคอเมดี้สนุกๆ จบง่ายๆ คั่นอารมณ์มากกว่า แต่เหมือนมันไม่ไปแนวนั้นจริงๆ จิ้มนิ้วลงแป้นทีไรก็อย่างนี้ทุกทีสิน่า หวังว่าจะชอบกันนะคะ
สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 68 คน [
