(ต่อ) 

“ข้าไม่เชื่อเด็ดขาดว่าสองคนนั้นจะเป็นแฟนกันจริงๆ เอ็งสังเกตหรือเปล่าว่ามันมีพิรุธ ทำไมต้องหนีไปเที่ยวกันสองคน แถมกิจกรรมคู่รักก็ไม่ยอมเข้าร่วม ทำตัวเป็นพวกขวางโลกไปได้” รพีภพหงุดหงิดตั้งใจต่อว่ารติมา และท่าทางหวงก้างของเขาเพิ่มความหมั่นไส้จนอยากตะบันหน้าซักหมัดสองหมัด

“คิดมากไปหรือเปล่าไอ้ระ เมื่อกี้ก็ได้ยินอยู่ว่าเขากำลังจะอาบน้ำด้วยกัน ข้าถามจริงๆ เหอะว่ะ เอ็งชอบคุณมุกใช่ไหม ถึงได้จงเกลียดจงชังแฟนหนุ่มของเธอ”

ใช่...รพีภพตะโกนในใจมองเพื่อนตาขวาง เพราะเล็งผู้หญิงคนนี้ไว้ตั้งแต่ลงรูปร่วมกิจกรรม และเขาก็ช่วยคัดเลือกคู่ของเธอเข้ามากับมือ เหตุใดทุกอย่างจึงกลับตาลปัตรไปได้ หนำซ้ำคู่แข่งก็ดันหล่อเหลาดีกรีเน็ตไอดอลซึ่งเขาเทียบไม่ติด

“เอ็งจะบ้าหรือไง ข้าจะไปชอบคุณมุกตาได้ไง ข้าแค่อยากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังเท่านั้น ลางสังหรณ์ข้าแม่นนะเว้ย เรื่องจับโกหกเนี้ย คอยดูเหอะ ข้าต้องจับให้ได้คาหนังคาเขาว่าผู้ชายหน้าจืดคนนั้นกับคุณมุกตาหลอกลวงทุกคนที่ร่วมกิจกรรม"

“ไอ้ระข้าบอกกี่รอบแล้วว่าให้เรียกมุกตาภา ไปเรียกแบบนั้นเดี๋ยวลูกค้าไม่พอใจขึ้นมาก็ถูกฟ้องร้องหรอกเอ็ง”

รพีภพไม่ใส่ใจครุ่นคิดถึงวิธีการเปิดโปงคู่รักจอมปลอม มีความเชื่อมั่นมากว่าความรู้สึกส่วนตัวแม่นยำ และประเด็นสำคัญคือวิสูตรคอยหนุนหลังให้ทั้งสองทำผิดกติกา หากเขาสามารถเปิดเผยความลับนี้ได้ ก็เท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทั้งแยกคู่รักลวงๆ ออกจากกัน และวิสูตรก็จะมีความผิดติดตัว หากโทษร้ายแรงหน่อยก็อาจถูกปลดจากคณะบริหาร ลูกน้องทั้งหลายก็จะได้ทำงานอย่างสบายไม่ไม่ต้องกลัวถูกไล่ออกอย่างไม่มีเหตุผลอย่างที่ผ่านมา เขาอาจกลายเป็นฮีโร่สำหรับเพื่อนร่วมงานไปโดยปริยาย

มุกตาภาใช้เวลาอาบน้ำร่วมหนึ่งชั่วโมงก่อนก้าวออกจากห้องน้ำอย่างความโปร่งโล่งสบายตัวด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงวอม เธอชะเง้อคอยาวสำรวจเพื่อนร่วมห้องขณะเดินไปตรงโซฟา รติมานอนตะแคงกอดอกหลับใหล

“เลิฟ” มุกตาภาเรียกราวกับกระซิบ ไม่ค่อยอยากปลุกคนนอนหลับ “เลิฟ อาบน้ำหรือเปล่า”เธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ สองมือกอดเสื้อผ้าแนบอก พยายามกลั้นหายใจ กลัวจะทำให้เขารู้สึกตัว

วงหน้าคมสันหลับตาพริ้มคล้ายเด็กไร้เดียงสา มุกตาภาสำรวจเครื่องหน้าของเขายามหลับใหล ช่างหล่อเหลาเสียเหลือเกิน หล่อจนเผลอเคลิ้บเคลิ้มอยากกลายเป็นแฟนคลับเน็ตไอดอลในทันที รติมาคงเหนื่อยกับการเดินทาง เธอจึงปล่อยให้เขาหลับไปอย่างนั้น หากตื่นขึ้นกลางดึกคงลุกอาบน้ำเอง คิดได้อย่างนั้นมุกตาภาจึงเดินกลับไปอยู่ในส่วนของตัวเอง จัดเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ วางเครื่องสำอางเรียงรายบนโต๊ะเครื่องแป้ง หวีผมอย่างช้าๆ เหม่อมองชายหนุ่มในกระจกพลางคิดถึงเรื่องราวระหว่างรติมากับแฟนสาวว่าคบหากันอย่างไร เริ่มรู้จัก เริ่มรัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากรู้ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาขึ้นมาดื้อๆ

ทว่าความง่วงไม่เคยปรานี คิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้สักพัก สมองก็เริ่มตื้อ ตาลาย หาววอดๆ ต่อให้เห็นคนหน้าตาดีอยู่ตรงนี้ก็เถอะ ยังพ่ายแพ้ต่ออาการง่วงนอน เปลือกตาจะปิดมิปิดแหล่ พลังงานค่อยๆ หมดลงทุกที เธอทิ้งความคิด วางมือจากทุกอย่างก้าวขึ้นเตียงนอน ขณะจะทิ้งตัวก็แอบเหลือบมองคนตรงโซฟา แวบหนึ่งความดีผุดพราย ดึงผ้าคลุมเตียงสีน้ำตาลลงไปห่มให้เขาขับไล่ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศก่อนกระโจนหาเตียงนอนอีกครั้ง หลับเป็นตาย

กี่โมงกี่ยามหรือผ่านไปนานเท่าใดไม่อาจทราบ รู้เพียงความเย็นลามเลียผิวกายจนต้องควานคว้าหาผ้าห่มเพิ่มความอบอุ่น เปลือกตาหนักอึ้งพยายามเปิดออกเมื่อบรรยากาศมืดสนิท จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าก่อนนอนไม่ได้ปิดไฟ มุกตาภาค่อยปรือตาเปิด ทว่าเงาดำทะมึนตรงปลายเตียงทำให้เธอปิดตาสนิทอีกครั้ง หัวใจเต้นถี่แรง พลางคิดถึงสิ่งลี้ลับที่เรียกว่า ‘ผี’ โดยอัตโนมัติ

เรื่องเล่าขานทุกขนานที่เคยได้ฟังหลั่งไหลเข้ามาในความคิด ไม่ว่าจะเป็นรายการโทรทัศน์หรือวิทยุประเดประดังความน่ากลัวขนหัวลุกพาสยองขวัญ จากที่ง่วงนอนจนเปิดเปลือกตาไม่ขึ้น เวลานี้ให้หาอะไรมาถางก็ไม่อยากลืมตา เกรงว่าเงาดำทะมึนจะยังอยู่ตรงนั้น

มุกตาภาทบทวน สิ่งที่เห็นอาจเป็นแค่เงาสะท้อนจากแสงไฟด้านนอก หรือเธออาจตาฝาดไปเอง คิดได้อย่างนั้นจึงทำใจดีสู้เสือ หรี่ตามองตรงปลายเตียงอีกครั้ง และคราวนี้เงาทะมึนนั้นเคลื่อนไหวได้! คนกลัวผีเริ่มใจคอไม่ดี หัวใจเต้นระทึก ความกลัวขึ้นสมอง ไม่ทันได้ลืมตา ภาพผีทุกชนิดก็ตามหลอกหลอนในจิตใจ เธอพยายามหรี่ตามองอีกครั้งและภาวนาให้ทุกอย่างหายไป

ทว่า...เงาตะคุ่มกลับเคลื่อนที่คล้ายลอยไปลอยมา ผ้าห่มค่อยๆ ถูกดึงขึ้นคลุมโปงช้าๆ เกรงว่า ‘ผี’ จะล่วงรู้ว่าเธอแอบเห็นมันยืนอยู่ตรงนั้น และเพียงไม่กี่อึดใจ ปลายเตียงก็ยวบยุบคล้ายมีน้ำหนักบางอย่างทิ้งตัวลงบนที่นอน ปลายเท้าสัมผัสถูกความเย็นเยือกจนต้องหดขาเข้าในผ้าห่มช้าๆ นอนตัวแข็งทื่อไม่กล้ากระดุกกระดิก ท่องบทสวดมนต์ผิดๆ ถูกๆ และพลันนึกถึงรายการวิทยุที่เคยฟังเมื่อนานมาแล้วเล่าว่า ชายคนหนึ่งพบเจอผีก็เลยท่องบทสวดมนต์หวังจะไล่ผีสาว ปรากฏว่าผีตนนั้นก็ยังคงหลอกหลอนและเยาะเย้ยว่า‘ข้าไม่กลัวเอ็งหรอก ขนาดสวดมนต์ยังท่องผิดเลย’ เท่านั้นหละ มุกตาภาจึงหยุดท่อง ฉุกคิดว่าอยู่ต่างประเทศ ‘ผี’ อาจฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง