มุกตาภายืนครุ่นคิดท่ามกลางความสงบในมุมหนึ่งของอาคารผู้โดยสาร โดยขอเวลานอกตัดสินใจเกี่ยวกับปัญหาระดับชาติ หากต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดโดยไม่ได้ร่วมกิจกรรม แววตาลังเลชำเลืองมองชายหนุ่มโครงหน้ารูปไข่ซึ่งมีร่องรอยของฝ่ามือแดงระเรื่อประดับอยู่ข้างแก้ม ริมฝีปากคล้ำเล็กน้อยคล้ายคนสูบบุหรี่ แว่นดำปกปิดดวงตาจึงไม่ทราบว่าเขากำลังจดจ้องหรือคิดสิ่งใด ทว่าความนิ่งเฉยเพื่อดูท่าทีของแต่ละฝ่ายทำให้คนใจร้อนปริปากก่อน

“นี่คุณตกลงว่าไง จะยอมเดินทางกับฉันตามที่ไกด์เสนอหรือเปล่า”

มุกตาภากอดอกจ้องหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาคาดคั้น บางจังหวะก็แอบสังเกต เพราะชายผู้นี้ดูดีจนไม่มีที่ติจึงไม่แปลกใจหากเขาจะเป็นเน็ตไอดอลดังระเบิดตามที่เพื่อนร่วมงานสาธยายสรรพคุณ

รติมา ภักดีรักษ์ หรือเลิฟ เกิด 1 มกราคม 2530 อายุ 27 ปี สูง 187หนัก 68 เลือดกรุ๊ปเอ ครอบครัวมีฐานะร่ำรวยพ่อแม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าส่งออก โดยเขาช่วยดูแลธุรกิจ มีน้องชายหนึ่งคนหน้าตาหล่อไม่แพ้กัน

เขาเป็นแฟนกับเรนนี่ หรือ รสา บริสุธี บุตรสาวของนักการทูต คบหากันมาปีกว่า ทั้งสองเป็นที่รู้จักในสังคมออนไลน์ เมื่อเรนนี่นำรูปคู่ระหว่างคนรักโพสลงเฟชบุ้ก สิ่งเหล่านั้นคือข้อมูลที่มุกตาภาได้รับมาอีกต่อหนึ่ง

รติมาบ่ายหน้าไปทางคณะนำเที่ยวซึ่งยืนฉีกยิ้มให้ด้วยความรอคอยว่าเขากับมุกตาภาจะตัดสินใจอย่างไร ยินยอมรับข้อเสนอหรือยืนยันจะยกเลิกการเดินทาง

“แล้วเธอตัดสินใจได้หรือยัง”

น้ำเสียงห้วนตั้งคำถามกลับขณะหันหาเธอ ท่าทีสงบของเขาสร้างความหงุดหงิดให้กับมุกตาภาไม่น้อย เพียงทำเฉยคล้ายไม่เดือดร้อนต่อปัญหาแล้วยังอำพรางแววตาซึ่งเป็นหน้าต่างของดวงใจจนไม่สามารถเดาอารมณ์ของเขาได้เลย

“บอกตรงๆ ฉันไม่ใช่คนรวย ถ้าจะให้ยกเลิกการเดินทางแล้วต้องชดใช้ทุกอย่าง คงไม่มีปัญญา”

มุกตาภากล่าวเสียงอ่อน ในความรู้สึกวูบหนึ่งนึกอยากให้เขาเห็นใจ เพราะจากข้อมูลและลักษณะการแต่งกายของเขาคงมีฐานะดีหรืออาจดีมาก หากให้ชดใช้ค่าเสียหายทุกบาททุกสตางค์ตามกติกาเขาคงไม่เดือดร้อน ผิดกับเธอซึ่งเป็นลูกสาวของแม่ค้าขายข้าวแกง พ่อก็หนีหายไม่ดูแล คงไม่มีเงินจ่ายค่าเสียหายคราวนี้ หรือต่อให้กู้หนี้ยืมสินคงต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะได้เงินมาคืนให้คณะทัวร์

“คุณคิดว่าผมรวยหรือไง”

‘ใช่!’ เธอคิด ทว่าคำพูดมักสวนทางกับความคิด “ก็เปล่า...” เธอกล่าวเสียงอ่อย

“แต่สายตาคุณบอกแบบนั้น” เขาหยุดพูดครู่หนึ่ง มองหญิงสาวตรงหน้าลอบถอนใจ “ผมไม่ได้ร่ำรวยอย่างคุณคิด เผลอๆ อาจจนกว่าคุณด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อคู่ของผมไม่ไป แล้วคุณจะให้ผมกลายเป็นคู่รักกำมะลอให้คุณงั้นเหรอ”

“คะ คือ”

มุกตาภาอึกอัก ยอมรับว่าผู้ชายตรงหน้าหล่อลากดิน ทว่าคำพูดจาของเขาก็ห้วนเสียจนระคายหูเหมือนมะนาวไม่มีน้ำ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 23 ปี ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์กดดันเฉกเช่นตอนนี้ เธอตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำอย่างไร ไม่อยากอ้อนวอนให้เขาต้องร่วมหัวจมท้ายไปกับการเดินทางครั้งนี้ ทว่าแววตาก็เว้าวอนให้เขาช่วยตัดสินใจโดยด่วน เมื่อผู้ร่วมคณะทัวร์ทยอยมาจนครบและจวนได้เวลาเช็คอินเที่ยวบินเต็มที หากเขายืนยันจะยกเลิกการเดินทาง เธอจะได้หาคู่เดินทางดาบหน้า

“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันก็อยากให้คุณจับคู่เล่นละครกับกิจกรรมนี้ บอกตามตรงฉันไม่มั่นใจ หากไกด์จะหาคู่ให้ฉัน” มุกตาภาชำเลืองมองเจ้าหน้าที่นำทัวร์สองคน ซึ่งคนหนึ่งมองเธอด้วยสายตากระลิ้มกระเหลี่ย ตั้งแต่ได้ยินข้อเสนอว่าหากไม่มีคู่แล้วทางคณะจัดกิจกรรมจะหาคู่ให้  เธอก็มั่นใจว่าผู้ชายซึ่งมองเธอหวานหยดคนนั้นคงเสนอตัวเป็นคู่ร่วมกิจกรรมอย่างแน่นอน หากเลือกได้ก็ขอเลือกเขาคนนี้ที่พอควงไปวัดไปวาได้ ดีกว่าเลือกนายหมูอ้วนพุงพลุ้ยที่ยืนมองเธอตาเป็นมัน “แต่ฉันก็เกรงใจ กลัวว่าคุณจะผิดใจกับแฟน”

“เธอยอมรับได้ใช่ไหม หากกติกาของการเดินทางครั้งนี้คืออยู่แบบคู่รัก ไปไหนมาไหนต้องตัวติดกันอย่างกับตังเม”

มุกตาภาลังเลมองบุรุษตรงหน้าและพยักหน้าน้อยๆ ไม่มีความมั่นใจเสียเลย แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอไม่มีปัญญาหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายหลายหมื่นบาท ทว่าอีกใจก็เป็นห่วงความสัมพันธ์ของเขากับคนรักซึ่งมีปัญหาอยู่แล้ว จะมีปัญหาหนักกว่าเดิม

“ถ้าคุณโอเค ฉันก็ไม่มีปัญหา แต่...”

“งั้นตามมา”

ยังไม่ทันได้พูดถึงความรู้สึกลำบากใจ ‘แต่คุณกับแฟนคงไม่มีปัญหากันหรอกนะ’ ออกไปรติมาก็ดึงกระเป๋าเดินทางของเธอลากไปด้วย เพื่อเจรจากับเจ้าหน้าที่นำทัวร์ รับข้อเสนอซึ่งคล้ายถูกยัดเยียดอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก