เดินมาริมแม่น้ำ ให้ป๊าขับรถมารับ
เมื่อเดินมาริมน้ำ หงส์ก็พุ่งเข้ามาหาจากทุกทิศทาง
เมื่อเห็นเราไม่มีอาหารให้ มันก็จะแกว้ก ๆ ก่นด่าเล็กน้อย แล้วเปิดตรูดหนีไป
ดอกไม้แถว ๆ นั้น น่ารักที่สุด
และแล้วเราก็มาถึง Horserace car boot sale ใกล้ ๆ Startford ช่วงวันอากาศดี ๆ น่าจะมีทุกอาทิตย์ละมังคะ ที่นี่ใหญ่โตน่าเดินเชียว
มีให้เลือกทุกสิ่งอัน ทั้งของดี ๆ ทั้งขยะ แล้วแต่จะมองว่าเป็นอะไร
แต่เชื่อได้ว่าราคาถูกแบบแทบให้เปล่า ของจุ๊กจิ๊กกุ๊กกิ๊กหรือแม้กระทั่งเสื้อผ้าคุณภาพดีขายราคา 50P (=22บาท) ถึง 1-2 ปอนด์ (=45-90บาท) มากมาย
ที่บู้ทเซลล์มักจะมีรถมาขายชากาแฟและแซนวิชด้วย
เมื่ออิ่มหนำก็ลุยต่อ ที่นี่เป็นแหล่งคุ้ยขยะ เอ๊ย เครื่องประดับอย่างดีเลย
จานชามข้าวของวินเทจมากมาย
อิฉันชอบบู้ทเซลส์ที่อังกฤษมาก เพราะนอกจากจะได้คุ้ยสมบัติ (ชาวบ้าน) มาครอบครองในราคาโคตรถูกแล้ว ยังเป็นเวทีได้พบน้องหมาทุกยี่ห้อทุก breed ที่นี่ด้วย
เสื้อผ้าพวกนี้เจ้าของมักจะขายเอง ซึ่งถ้าเจอราวไหนที่เจ้าของใส่ไซส์เดียวกะเรา หรือสไตล์การแต่งตัวคล้าย ๆ กันก็มักจะสอยมาได้หลายตัว
อาเฮียเจอผ้าม่านคุณภาพดีลายสวยจากกองนี้แหละ ผืนเบ้อเร่อ มันคงเหลือจากการทำม่านของบ้านไหนซักหลัง เราเอามาตัดคลุมเป็นผ้าปูโต๊ะ ได้มาในราคา 22 บาท
อันนี้ฮะ ใหม่กริ๊บ สวยดีอยู่นะ
ลองปูให้ดู
ย้อนกลับมาบู้ทเซลส์ต่อ
บ้านนี้แต่งตัวเข้าคอนเซปเดียวกะข้าวของเลย
หลังจากหอบข้าวของกันมาคนละหอบ เราก็ขับรถกลับเข้า Stratford
ระหว่างทางจะมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีบ้านที่หลังคามุงหญ้าแฝก Thatched house อยู่หลายหลัง เราก็จอดรถลงไปเดินชื่นชมหลังคาบ้านชาวบ้านเค้า เจอคุณตากำลังเก็บกวาดกองไม้ทำไร่ คงเห็นเรามาด้อมๆ มองๆ ก็มายืนคุยด้วย แกบอกต้องเปลี่ยนหลังคาทุก 25 ปี ค่าเปลี่ยนทีก็หลายล้านบาทอยู่ น่าจะประมาณ 3.5 ล้านบาทถ้าอิฉันจำไม่ผิด ซึ่งต้องจ่ายเองหมด ไม่เหมือนบ้านโบราณของญี่ปุ่นพวกที่เป็นมรดกโลกแถวชิราคาวาโกะ ที่ราคาประมาณเดียวกัน แต่รัฐจ่ายให้เป็นส่วนใหญ่ เจ้าของบ้านจ่ายเองแค่ 500,000 เยน
เหมือนคุณตาจะมีที่ดินกว้างทีเดียวเชียว ชี้ไปนู้นนนนว่าที่ของแก
นี่บ้านคุณตา
ข้างๆ บ้านมีโบสถ์น่ารัก
เดินดุ่ย ๆ เลาะข้างบ้านคุณตาลงไปแถวแม่น้ำ
พ่อลูกคุยกัน
ขับรถต่อมาแวะบ้านป๊าม๊าในหมู่บ้านคนแก่ มีต้นเชอรี่บลอสซั่มกำลังออกดอกอร่าม ระบบบ้านนี้ของอังกฤษอิฉันว่าดีมากเลยนะคะ เป็นทางเลือกให้กลุ่มคนแก่ที่อยากอยู่เงียบ ๆ ไม่วุ่นวาย ไม่มีครอบครัวเพื่อนบ้านที่เสียงดัง ๆ เพราะมีเด็กเล็กหรือวัยรุ่นเกเร คนที่มาอยู่ได้จะต้องมีอายุ 55 ปีขึ้นไป และไม่ให้มีเด็ก ๆ มาอาศัยด้วย ลูกหลานแวะมาเยี่ยมได้พักได้ แต่ไม่ใช่อาศัยอยู่ตลอด
ดังนั้น ในกลุ่มคน Generation นี้ เค้าก็จะรวมกลุ่มกันในกลุ่มคนบ้านใกล้เรือนเคียง ใครป่วย คนข้างบ้านก็จะมาเคาะประตูถามไถ่ว่าเป็นไงมั่ง ชั้นจะไปซื้อกับข้าวในเมืองนะ จะเอาอะไรมั้ยอะไรประมาณนี้ เย็น ๆ ก็พากันออกไปเดินด้านหลังหมู่บ้านที่มีกระต่ายออกมาวิ่งเล่นเป็นร้อยตัว สวนหลังบ้านป๊าม๊ามีกระทั่งหมาจิ้งจอก และกวางโผล่มาเป็นระยะๆ
บ้านอยู่ใกล้ ๆ กัน มีอะไรพอวิ่งออกมาช่วยเหลือกันได้
แต่ละบ้านก็พยามปลูกดอกไม้ตกแต่งหน้าบ้านกัน
ได้เวลามาหาข้าวกินกับหมู่เฮา รวมเผ่าหลายเชื้อชาติ
ป้าจีนน์ เอาคัพเค้กน่ารักมาให้เลือกคนละอัน
กินอิ่มก็ขับรถย้ายกันออกมานอนเลื้อยริมน้ำใน Stratford ให้สมกับวันอากาศดีแบบนี้
ชาวอังกฤษทั่ว Stratford พร้อมใจกันไม่ทำอะไร ออกมานอนผึ่งแดดกันเต็มสนาม
เราเดินเล่นแถว ๆ นั้นแหละ ในสวนจะมีเรือพายแบบโซ่ด้วย ระบบกลไกของมันจะใช้โซ่ทำให้เรือเคลื่อนที่ไปได้
ลุงเค้าจะหมุนๆๆๆ แล้วโซ่มันจะดังแกรกๆๆๆๆๆ เคลื่อนที่พายด้านล่างให้เรือมันเคลื่อนตัว เป็นระบบเรือที่เสียงดังน่าดู๊ววว
เค้าโฆษณาว่าที่นี่เป็นเรือระบบโซ่ที่เดียวในโลก อาเฮียดันไปกระซิบบอกเค้าว่าจริง ๆ ยังมีอีกนะเพิ่งไปอ่านเจอมา ดูลุงแกเคืองใหญ่เลยย 
น้องอาเฮีย เดิมเป็นนายธนาคารสุดหล่อ หลังจากลูกสาวเริ่มเป็นสาวพ่อก็เริ่มไว้หนวดเครารุงรังจนเกือบย้อนกลับไปเป็นมนุษย์ถ้ำละ
หลานสุดหล่ออีกคน อันนี้มาแนวแขก เจอตอนเด็ก ๆ น่าเตะ พอเจออีกทีกลายเป็นวัยรุ่่นไปซะแล้ว
ครอบครัวที่อยู่คนละซีกโลก
ครอบครัวใครอยู่ใกล้ ให้เวลากับเค้าเยอะ ๆ นะคะ
บล็อกหน้าพาไปเที่ยว Evesham Railway กับ Broadway ฮ่ะ
ไม่น่าเชื่อ เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [