แสงแรกที่บ้านผาเมือง

พวกเราใช้เส้นทางหลักซาว-โพนสะอาด-หลักหกสิบ-มหาไซ-ไซภูทอง

ไปนอนที่สะหวันนะเขต

 ( ສະຫວັນນະເຂດ . Savannakhet) เป็นหนึ่งในแขวงของประเทศลาว

ที่ตั้งอยู่ตอนกลางค่อนไปทางใต้ของประเทศ ทิศตะวันออกติดกับประเทศเวียดนาม ทิศตะวันตกติดกับประเทศไทย

ทิศเหนือติดกับ แขวงคำม่วน ทิศใต้ติดกับแขวงสาละวันเป็นแขวงที่มีเนื้อที่ใหญ่อันดับที่ 2 รองจากแขวงเวียงจันทน์ ของประเทศลาว

 เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2549 ได้มีพิธีเปิดสะพานมิตรภาพ 2 (มุกดาหาร-สะหวันนะเขต) อย่างเป็นทางการ

ซึ่งสะพานนี้เป็นเส้นทางเชื่อมตะวันออก-ตะวันตก จากเวียดนามถึงพม่า

ทำให้แขวงสะหวันนะเขดกลายเป็นเส้นทางการค้าที่สำคัญ อีกแห่งของลาว

รัฐบาลลาวได้ประกาศจัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโน

เริ่มในสมัยขอมเรืองอำนาจ เมืองนี้มีชื่อว่า สุวรรณภูมิประเทศ

เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ในปี พ.ศ. 2120

ท้าวหลวงและนางสิมได้อพยบผู้คนจากภาคเหนือลงมาตั้งหมู่บ้านชื่อว่าบ้านหลวงโพนสิม

ห่างจากตัวเมืองปัจจุบันประมาณ 18 กิโลเมตร เส้นทางเดียวกับไปพระธาตุอิงฮัง

 ครั้นถึง พ.ศ. 2185 ท้าวสิมพลีบุตรชายได้พาชาวบ้านหลายสิบครอบครัวแยกออกไปตั้งเมืองใหม่

เป็นชุมชนริมฝั่งแม่น้ำโขงประวัติการก่อตั้งเมืองสะหวันนะเขตยังเกี่ยวพันกับการก่อตั้งจังหวัดมุกดาหารในฝั่งไทย

 เพราะชาวบ้านที่อพยบมาจากบ้านโพนสิมได้ข้ามไปตั้งบ้านเรือนทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงแล้วก่อตั้งเมืองมุกดาหารขึ้น

 ในเขตตัวเมืองสะหวันนะเขตในปัจจุบันแต่ก่อนเรียกกันว่า บ้านท่าแฮ่(ท่าแร่)

 เพราะอุดมสมบูรณ์ด้วยแร่ธาตุและทองคำ ซึ่งชื่อของแขวงสะวันนะเขต

มาจากคำว่าสุวรรณที่แปลว่าทองรวมกับเขตที่แปลว่าเขตแดนจึงหมายถึงดินแดนแห่งทองคำ

 แต่ผู้ปกครองแขวงสะหวันนะเขตสมัยฝรั่งเศสปกครองได้เลือกเอาคำศัพท์ว่าสวรรณ (สะหวันนะ) ซึ่งแปลว่าดินแดนแห่งสวรรค์แทน

จึงได้ชื่อว่าสะหวันนะเขตมาแต่บัดนั้น

 เมื่อลาวตกเป็นประเทศอาณานิคม ฝรั่งเศสได้สร้างเมืองสะหวันนะเขตให้เป็นศูนย์กลางทางการปกคองที่สำคัญแห่งหนึ่งของลาว

ด้านล่างคือวิวระหว่างเส้นทางหลักซาว

อ๊ายยยหย๋าด่านแรกของวันแรก

หนาวซะแล้วววว

แม่น้ำด่านแรกของวัน

เดวิดบอกว่าเป๋นไง๋เป๋นกั๋น

แม่น้ำด่านที่สองของวัน

(ปล.เป็นแม่น้ำสายเดียวกันนะค่ะแต่คดเคี้ยวขึ้น-ลงตามเขา)

แม่น้ำนี้น่าจะด่านที่5

เพราะรอบอื่นไม่ได้ถ่ายเก็บไว้เพราะรีบต้องทำเวลาค่ะ

แม่น้ำด่านที่6

พอมาถึงตรงนี้ชาวบ้านก็บอกว่า

โอ๊ยๆๆๆ เจ้าไป๋บ่อได้ดอกนางเอ้ย เปิ้นเฮ็ดตาง

เราก็บอกว่าลุงคะหนูไม่อยากกลับไปเส้นทางเดิมค่ะต๋ายหยั๋งเขียดเเน่ๆ

ลุงก็เลยบอกว่าเอางี้นะถ้าเจ้าไปฮอด20หลักให่เลี้ยวซ้ายเลยเด้อนาง..

เพราะถ้าเจ้าตรงไปเจ้าหน้าที่เฮ็ดตางคงบ่อหื้อเจ้าผ่านดอก ( ภาษาลาวของเราได้แค่ค่ะ*-* )

พวกเราก็เอ๊าเชื่อลุงล่ะ(สังเกตลุงง่วงๆ)

แต่ขอโทษนะคะ....ทางโหดเหมือนเดิมมมมค่ะ555

อื้อ...อึ๊บ ช่วยๆกันปายยย

ไอ้หย๋า...

ป้ายห้ามผ่านเป็นหลักฐานสำคัญ

อ่ะนะ555ข้ามแม่น้ำซะเป็นว่าเล่น

ว่าแล้วววเชื่อสกุณาแล้วทุกอย่างจะดีเอง

อยากให้เรานำดีนักแต่ก็นะดูโทมัสจะติดจายยยเพราะยุโรปไม่มันเท่าที่ลาว