|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
| |
โดย: กจ IP: 202.5.87.151 4 มีนาคม 2549 21:42:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปมทร. IP: 58.11.68.10 6 มีนาคม 2549 15:43:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตุ๊กแกปีศาจ IP: 202.28.181.7 7 มีนาคม 2549 0:02:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: IP: 61.47.104.244 8 มีนาคม 2549 17:08:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก่ายยย... (ก่ายยย... ) 8 มีนาคม 2549 17:13:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ชาตรีรับรู้แล้วว่าวิเชียรเป็นใคร เป็นอะไร
ชาตรีบอกกับวิ้เชียรว่า รู้มั้ยว่าเขากับวิเชียรเหมือนกันตรงไหน
.
.
.
เหมือนกันตรงที่ การมีตัวตนที่ไม่อยู่ในสายตาของคนอื่น
เราขนลุก ไม่ใช่เพียงเพราะความตื้นตันใจ แต่เราเคยมีความรู้สึกแบบเดียวกันนี้ครั้งนึง ในความฝัน เราเคยฝันว่า ตัวเราตายไปแล้ว แต่ยังคงวนเวียนในที่เดิม ที่บ้านของเราเอง ความคิดในตอนนั้น เหมือนวิเชียรไม่มีผิด คือ เรายังคิดว่าเรายังอยู่ แต่ไม่มีใครเห็นเราเลย เรายังทำกิจกรรมเดิมๆอยู่ แต่ไม่มีใครทำร่วมกับเราเลย
ถ้าเป็นวิญญาณแบบวิเชียรไปเลยน่าจะดีกว่า เพราะอย่างน้อยก็พอยอมรับได้ว่าตัวเองไม่มีตัวตนแล้ว ในขณะที่ชาตรี มีตัวตน จับต้องได้ แต่ไม่อยู่ในสายตาใครเลย
(วงเล็บ ในความคิดของชาตรีนะ เพราะเขาเลือกที่จะเชื่อเช่นนั้น)