Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
สมุดบันทึก
เรื่อง เก๋า เก๋า
Friendship
สมุดวาดเขียน
หลังสมุด
เมื่อดอกไม้บาน
kongratulation
มุมระเบียง
งานกระดาษ
<<
มีนาคม 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
19 มีนาคม 2548
If you miss the train I'm on, you will know that I am gone
All Blogs
1..2..3.....say cheeseeeeeeeeee
Format My Life
ทายนิสัยส่วนตัวกับ dna.imagini ฮับ (ตาอินเอามาให้)
คำสัญญาของชาร์ล็อตต์
หอมน้อยอยากอยู่เงียบๆคนเดียว
What's Taggggggggg !!! O__________o"
เมื่อฉันวาดน้องหมู v - oo - v
You light up my life
เหมือนกับหยดน้ำฝนที่หล่นลงไปบนผิวน้ำที่ราบเรียบ
ตามเขาไปดูงิ้วที่ตลาดน้อย
จดหมายเหตุตลาดน้ำท่าพระจันทร์
...จากตรงนี้ก็ยังไม่รู้จะไปไหนดี...
...Winter , spring , summer or fall...
ยิปซีพเนจร ตอน ตามกลิ่นจำปาลาว
สีสัน วันรับน้อง
ท่าฉลอมกับมหาชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า
คนหัวสูง
วัน แรก พบ *บล็อกกระชากวัย*
วันดีดี
แล้วเรา...ก็คงจะได้พบกันใหม่
"คนที่คิดถึง" กับความรักของ "คุณแม่"
จ้าวเวหา
ดวงใจของครูปราณี
..ความฝัน..
Simon Says
>( เรื่อง ของ คน เกลียด ปู )<
วิวยามเช้า
ปีใหม่...วันใหม่...
การเดินทางตามหาขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน
ความลับของทะเล
เหงา
~ "วันนี้..ขอเป็นเจ้าหญิง 1 วัน" ~
เมื่อฮอบบิท คิด ปีนภูฯ (2)
เมื่อฮอบบิท คิด ปีนภูฯ
...เมื่อหมูดำชำรุด...
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 6 ลมหนาว ดาว เดือน และ โคม
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 5 ร้อง รำ ฮัม เพลง
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 4 I can Fly !!!
เมื่อเมเปิ้ลทิ้งใบ
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 3 ฝูงบินชาววิหคกับแม่ย่านางประจำกลุ่ม
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 2 พี่เลี้ยงงงงงงง
บันทึกใต้แสงดาว : ตอนที่ 1 โหมโรง
โปสการ์ด จาก "เพื่อนสนิท"
++ กังหันกระดาษ กับ จั๊กจั่นมือถือ ++
++ Sembazuru : กระเรียนพัน ++
++ บาทเดียว..ซื้อเพลิน ++
หนึ่งวัน-แม่น้ำห้าสาย (กิมจูสัญจร)
= = น้ำท่วม...ใครว่าดีกว่าฝนแล้ง = =
Teruterubozu..let tomorrow be a fine day
**ขอให้โชคดี ขอบคุณนะที่มาส่ง**
If you miss the train I'm on, you will know that I am gone
คือ...ดอกไม้ของน้ำใจ
เที่ยวงานวัด
โปสการ์ดจากสามพราน...วันดี สีแดง
วันนี้...หนีเที่ยว
อยากจะชวนเธอให้มานับดาว..1 2 3 4 5 6 (เบื้องหลัง)
If you miss the train I'm on, you will know that I am gone
เพลง 500 miles แว่วมาไกลๆ ใช่แล้วค่ะ วันนี้กิมจูจะมาชวนย้อนความหลังกับรถไฟ ^^
เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า วันหนึ่ง กิมจูจะไปซื้อตั๋วรถไฟ ซึ่งทุกทีก็ได้พึ่งบริการสถานีธนบุรี
(บางกอกน้อย)
ฝั่งตรงข้ามบ้านที่ 2 ของกิมจูเอง เป็นประจำ วันนั้นก็เช่นเคย ลงเรือข้ามฟากไปพลางโทรศัพท์ไปด้วย หูก็ฟังปากก็โวยวายใส่คู่สนทนา
(อย่างเดือด)
เลยไม่ได้สนใจโลกรอบข้างนัก พอไปถึงท่ารถไฟก็ก้าวฉับๆๆๆ ตรงไปที่สถานีไปตามสัญชาตญาณ
กึก!!!!
เสียงสะดุดค่ะ -_____-"
โผล่เข้าไปที่สถานี เจอแต่ความอ้างว้าง *มีใบไม้ปลิวคว้างประกอบฉาก* ตัวสถานีปิดเงียบ ไม่มีผู้คน ไม่มีเสียงระฆัง ไม่มีพ่อค้าแม่ขาย
มีแต่พี่ยามมองมางงๆ ไอ้เราก็มองตอบงงๆเหมือนกัน ก่อนถอยหลังกลับท่าพระจันทร์
กลับมาตรวจสอบข้อเท็จจริงจึงรู้ว่า ตอนนี้ตัวสถานีบางกอกน้อยเขาย้ายไปอยู่อีกที่เรียบร้อยโรงเรียน เอ้ย โรงพยาบาลศิริราชตั้งนานแล้ว ทั้งนี่ก็เพื่อใช้สถานที่บริเวณสถานี ก่อสร้างอาคารส่วนขยายของศิริราช
รู้ช้าไปจริงๆ พร้อมๆกับภาพฝันโครงการที่จะถ่ายรูปสถานี
(ยามที่ยังใช้งานจริง)
ก็สลายไปทันตาเห็น
วันนี้ ก็เลยรีบคว้ากล้องมาถ่ายเก็บไว้ก่อน มาช้าตอนนี้ ก็ยังดีกว่าตอนเขาเริ่มงานก่อสร้างล่ะ แบบนั้น เข้าไปถ่ายไม่ได้แน่ๆ
สถานีรถไฟธนบุรี หรือ ที่เรียกกันติดปากว่าสถานีบางกอกน้อย เป็นสถานีเก่าแก่ของคนฝั่งธนค่ะ รวมอายุเบ็ดเสร็จก็ร้อยกับอีกห้าปี สี่แผ่นดินของแท้แน่นอน แต่อาคารที่เห็นทุกวันนี้ เป็นการปรับปรุงซ่อมสร้างครั้งใหญ่ในสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม สาเหตุก็เนื่องมาจาก ตัวสถานีเดิมนั้น โดนทหารฝ่ายพันธมิตรโจมตีจนราบ ก็เพราะว่า ที่นี่เป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญของฝ่ายทหารญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
เหตุการณ์ตอนนี้ง่ายต่อการจินตนาการตาม ถ้าหากคุณเป็นแม่ยกของพ่อดอกมะลิอย่างเต็มตัว
ที่นี่เอง ที่โกโบริ หรือ พ่อดอกมะลิ
(ชื่อไทย)
เลือกที่จะมาประชดชีวิต ให้กับความรักสามเส้า สามเศร้า ด้วยการวิ่งมาทำงานท่ามกลางสมรภูมิรบอันดุเดือด -___-" รู้ทั้งรู้ว่า ที่นั่นน่ะ ฝ่ายพันธมิตรเขาหมายหัวจะตาย งานนี้ก็เลยได้บินไปรอฮิเดโกะที่ทางช้างเผือกสมใจปรารถนา
(แต่อังศุมาลิน หรือฮิเดโกะ คงจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก)
อันที่จริง เราเองก็คุ้นกับสถานีนี้ตั้งแต่ก่อนเกิด เนื่องจากเป็นเส้นทางที่แม่จะใช้เดินทางกลับบ้านที่เจ็ดเสมียน จ.ราชบุรี
(หรือ ราด-รี ตามสำเนียงคนท้องถิ่น หาฟังได้จากเด็กกระเป๋ารถสายกรุงเทพฯ - ราดรี เอ้ย ราชบุรี)
เป็นประจำ ไม่เว้นแม้ช่วงท้อง เลยเกิดตำนานอันแสนจะประทับใจว่า วันหนึ่ง ในระหว่างที่คุณนายเล็กท่านนั่งเรือข้ามฟากอยู่นั้น
(บ้านก็อยู่ฝั่งธน ทำไมต้องข้ามฟากอีกหนอ ไม่เข้าใจแม่เลย)
คุณนายท่านก็เหลือบแลเห็นตึกโดมของธรรมศาสตร์ แล้วก็คงประทับใจจนถึงกับตั้งจิตอธิษฐานว่า อยากให้ลูกได้เรียนที่นี่จังงงงงงงงงงงงง
สมใจนึกคุณนายเช่นกัน ลูกสาวคุณนายอยู่ที่นี่มาครบ 1 ทศวรรษแล้วเจ้าค่ะ -_________-"
พอถือกำเนิดออกมา ทั้งยายกับแม่ก็พามาปล่อย เอ้ย พามาขึ้นรถไฟที่นี่เป็นประจำ จนกระทั่งพ่อซื้อรถใช้เอง เลยเลิกพึ่งบริการสถานีบางกอกน้อยไป
จนกระทั่งโต คำสาป เอ่อ คำอธิษฐานของคุณนายแม่สัมฤทธิ์ผล เลยมาใช้ชีวิตที่สำนักธรรมศาสตร์และการเมืองซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่นกับเรียม เอ๊ะ ไม่ใช่สิ เช้าสายบ่ายเย็น เลยเห็นสถานีบางกอกน้อยอยู่ทุกเวลาที่ชำเลืองตา ว่างๆก็ข้ามไปเที่ยวตลาดริมทางรถไฟ ที่เรียกกันว่า ตลาดน้ำร้อน
(ไม่มีรูปค่ะ เสียดายมาก)
ตลาดนี้พิเศษตรงที่ สินค้าทีขายเป็นของสวนกับของที่มากับขบวนรถไฟล้วนๆ คล้ายๆที่ครั้งหนึ่ง ตลาดวงเวียนใหญ่เป็นที่รวมของสินค้าจากทะเลแถวๆมหาชัย แม่กลอง
อันที่จริงรูปแบบการค้าขายเช่นนี้ เป็นวิถีชีวิตแบบเดิมของคนกรุงเทพฯนะคะ อย่างท่าพระจันทร์ ท่าช้าง เมื่อก่อนก็เต็มไปด้วยสินค้าของสวน น่าเสียดายที่ระบบการจัดการเมืองแบบใหม่ ได้ไปลบล้างร่องรอยแห่งอดีตพวกนี้ไปจนหมด
บางครั้ง อดีตมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปหรอก แต่คนเราในปัจจุบันนั่นเอง ที่ลบอดีตของตัวเองเพียงเพราะคำว่า ไม่สวยงามทันสมัย อันนี้สิน่าเศร้า
ปัจจุบัน ตลาดริมทางรถไฟย้ายไปอยู่ในที่ใหม่ ที่ทางทางการเขาจัดให้ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็ขาดเสน่ห์ไปแยะเชียว ส่วนสถานีรถไฟก็ยังทำหน้าที่เรื่อยมา จนกระทั่งวันนี้
ตามโครงการ "พัฒนาศิริราชสู่สถาบันการแพทย์ชั้นเลิศในเอเชียอาคเนย์" พื้นที่ส่วนหนึ่งของสถานีรถไฟ จะถูกใช้เพื่อการก่อสร้างอาคารทางการแพทย์ โดยที่อาคารหลักจะยังคงได้รับการอนุรักษ์เพื่อใช้เป็นพิพิธภัณฑ์รถไฟ ในแง่มุมนี้ก็น่าดีใจค่ะ เพราะปัจจุบันตัวอาคารก็เริ่มโทรมไปแยะ การจัดเป็นพิพิธภัณฑ์ก็เป็นอีกหนทางหนึ่งในการอนุรักษ์
แต่ในวูบหนึ่งของความคิด ยามที่ยืนอยู่ที่สถานี ก็ใจหายเหมือนกันค่ะ ที่สถานที่ที่เราเคยมีอดีตร่วมกำลังจะเปลี่ยนแปลงไป
(แม้จะไปสู่สิ่งที่ดีกว่าก็ตาม)
คนเรามักจะเป็นเช่นนี้ คือ กลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวการที่จะละจากความคุ้นเคย เมื่อเวลาที่เราเคยชินหรือคุ้นเคยกับอะไรสักอย่าง มันก้ต้องใช้เวลาเมื่อการเปลี่ยนแปลงได้มาเยือน
หลังจากได้มาเดินคิดถึงความหลังกับถ่ายรูปได้พอควร ก็ได้เวลากลับยังถิ่นเก่าท่าพระจันทร์ พร้อมกับวางแผนการเดินทางครั้งต่อไป
เที่ยวตามทางรถไฟสายหวานเย็นค่ะ ^^
คาดว่าคงจะได้เห็นอะไรสนุกๆอีกแยะ ไว้รอรวบรวมเหล่าองครักษ์ให้ได้ครบแก๊งค์ก่อน แล้วจะเก็บภาพมาเล่าให้ฟังอีกครั้งค่ะ
ปล.ดูภาพเพิ่มเติมพร้อมทั้งความคิดเห็นของเพื่อนๆชาวดาวเคราะห์สีน้ำเงินได้
ที่นี่
ค่ะ
Create Date : 19 มีนาคม 2548
Last Update : 20 มีนาคม 2548 0:57:30 น.
3 comments
Counter : 581 Pageviews.
Share
Tweet
กิมจูน้อยไหนว่าจะอัพเรื่องส่งหมูดุดไปญี่ปุ่นไงครับ
โดย: ช่างไม้ IP: 202.12.73.11 วันที่: 7 เมษายน 2548 เวลา:13:24:58 น.
เมื่อไรอากิมจูจะเขียนเรื่องใหม่หนอ กำลังรออ่านอยู่นะจ๊ะ
ปล. ช่วงนี้ยังรู้สึกเหงาๆ ยังไงก็ไม่รู้ มันบอกไม่ถูกอ่ะ เหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในโลกนี้เลยอ่ะ ทั้งๆ ที่ก็มีผู้คนมากมายรอบๆ ตัวเรานะ ไม่รู้ว่าอากิมจูเคยมีความรู้สึกแบบนี้ไหมหนอ... เหงาจังเลยอ่ะ
โดย: ตุ๊กแกสายรุ้ง IP: 202.28.181.7 วันที่: 7 เมษายน 2548 เวลา:21:47:35 น.
รอดูรูปที่สนามบินอยู่นะคร้าบ
โดย:
ก่ายยย...
วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:11:15:48 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Meliot Baggins
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
?
]
สวัสดีค่ะ ... กลับมาแล้วค่ะ
อัพบล็อกใหม่แล้วค่ะ
... ชมสวนที่คาดว่า จะอังกิ๊ด อังกฤษได้ที่กรุ๊ป
เมื่อดอกไม้บาน
...ภาพงานกระดาษของขวัญวันแต่งงาน ที่กรุ๊ป
งานกระดาษ
ค่ะ
Friends' blogs
ก่ายยย...
ตาอิน
ลุงมะละกอ
กระต่ายน้อยท่าพระจันทร์
บบ
มม
พต
ชมนร
ลุงเดี้ยง
วัชชี่
ลุงแอลจี้
หมีเอ็ม
นาย dont
fakeplasticgirl
Qooma
uggie*
Candydolls
nsk
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
jan_tanoshii
the grinning cheshire cat
wj42
กึ่งยิงกึ่งผ่าน
Cozmen
KOok_k
tuktikmatt
fozzil
parawarm
Webmaster - BlogGang
[Add Meliot Baggins's blog to your web]
Links
มัลติพลาย
เรารักโปสการ์ด
หอมน้อย
ห้องต้นไม้
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.