บ่ายบ่ายรอนรอนตะบอย.............................. เคลื่อนคล้อยพ้อพลอย
เปลี่ยวใจก็เปล่าเศร้าหทัย
คืนค่ำค่อยถอยปราศรัย........................... ใช่สิ้นอาลัย
ตระเตรียมเพลาหมายเนือง
ต้องละอองน้ำค้างเมือง.......................... จิตจำแสดเรือง
เคลิ้มคิดดอกตะวันไคลคลา
รำลึกนึกถึงดาษดา............................... มุ่งมั่นมนตรา
สุรีย์เทพเสกโสรจสรง
ทวยไท้ส่งตะวันวาดวง......................... ป้องปราบประจญรณรงค์
ปัดเป่าเหน็บหนาวสร่างทะยาน
ทุกเช้าจึ่งเปิดบานทวาร......................... แสดงโยธาหาญ
สาดแสงดอกอุ่นโรยทาง
วรรคต้น หรือวรรครับ มี 6 คำ
วรรคกลาง หรือวรรครอง มี 4 คำ
วรรคตาย หรือวรรคส่ง มี 6 คำ
บทหนึ่งจึงมีทั้งหมด 16 คำ (คำในที่นี้หมายถึงพยางค์)
กาพย์ฉบังมีลักษณะสัมผัสคล้ายกับกาพย์ยานี เพียงแต่มี 3 วรรค การรับส่งสัมผัส เป็นดังนี้
คำท้ายวรรคต้น สัมผัสคำท้ายวรรคกลาง
คำท้ายวรรคท้าย ส่งสัมผัสไปยังทำท้ายวรรคต้น ของบทต่อไป
○○○○○● ○○○●
○○○○○●┐
├──┐
○○○○○● ○○○●
○○○○○●─┐