ผังกาพย์ขับไม้ห่อโคลง

*กาพย์ขับไม้ห่อโคลง*

เมื่อฟ้าคลี่พรม...ดอกฝนประสม...หล่นฟองละออง
เย็นลมโบกโบย...พาม่านพลิ้วโดย...วาดเคลิ้มคะนอง
ดอกแดดเผลอล่อง...นิทราท่ามจ้อง...มนต์มืดขังหาว

วอมแสงน้อยนิด...ฦๅคิดประสิทธิ์...ทาทาบฟ้าฟาก
นภาวังเวงจับ...เหงา,หงอยกำกับ...เมฆยิ้มเย้ย,ถาก
ขณะลมเร่งกระชาก...ดอกฝนกราว,กราก...ลวงหล้าหลับไหล

หลับสนิทเกินคิดใช้......................กระชุ่มกระชวย
พลันพับพันธอำนวย.....................นึกคร้าน
ไฟชรา ฤ ขวัญขวย........................ขยับยาก
จึงปล่อยฝนเหิมจ้าน......................จับจ้องครองสบาย

และประจักษ์หล้าร่าง......................เรียงเงียบ
ดังค่ำเคลื่อนมาเทียบ........................ทั่วแล้ว
วังเวงหว่านระเบียบ.........................บทเบื่อ
จำรับคงมิแคล้ว................................ครุ่นคล้ายพ่ายเหงา
สวัสดีวันเหงาๆตามฝนมาค่ะ

วันนี้หนาวอีกแล้ว
...ขี้เกียจทำงานจัง...
มานั่งมองฝนดีกว่า...

สวัสดีวันเหงาๆค่ะคุณมี่ พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้วนะคะ

มีความสุขมากๆนะคะ

เหงาสีชมพู .. แต่ไม่เศร้าเกินล่ะ
เพราะอย่างน้อย ..
ลมรำเพยคลึง...บนบทคำนึง...ผ่านแว่วเพลงพัน
ลึก ลึก ..
ใจคงสุขได้บ้างล่ะค่ะ


ไม่มีรีรอโหวตงานเขียนเลยค่ะบล็อกนี้

ที่จริงกาพย์ก็เขียนยากนะคะ ถ้าเป็นพี่ ให้เขียนกาพย์สลับกับกลบท มีหวังได้คิดจนหัวระเบิดแน่ เพราะเขียนไม่เป็นจริง ๆ ค่ะ

ชอบกลอนที่เขียนถึงพระจันทร์ด้วยค่ะ เขียนได้เพราะมาก ๆ

กาพย์สุรางคนางค์๓๖

ดอกฝนร่ำไร....ความเงียบกุมใจ.....ให้เหงาแอบมอง
ใจเลยร่ายเพลง.....ทำนองบรรเลง....คลอพร้อมละออง
คีตาเหินล่อง....ท่ามฟ้าคะนอง.....ส่งซึ้งหลอกเหงา



กลัวภาพไม่ติดค่ะพี่ญามี่

กาพย์สุรางคนางค์๓๖

ฟ้ามืดทีไร..........งงง่วงลวงไว.........ให้นึกถึงหมอน
ยิ่งฝนครวญเพลง......ตายิ่งข่มเหง.......เร่งรัดเข้านอน
ยากขัดรอยอ้อน.........เดินตามทุกตอน........แล้วหลับท่ามฝน

เกาะเกี่ยวหรรษา....ลอบเหลียวชายตา......ถึงซึ้งฝันฝัน
จุดหมายปลายทาง....สอนละอ้างว้าง.....ที่พรางหลอกขวัญ
ฝากเพ้อผ่านจันทร์....เป็นฐานสำคัญ.....สำหรับร่ายกลอน

เหมือนเหงาวางพจน์....ข้างกระไดวงกต.....เพื่อสร้างทางหลง
นภาก็แกล้ง........ผลักลมแรงแรง......กั้นใจประสงค์
ยามใจผ่านพง....จึ่งได้มึนงง....กับหวังลบเหงา

จุดหมายปลายทาง....รกเรื้อจนร้าง....ยากกั้นมนต์เมา
ปล่อยสายคิดถึง.....ลอยเหลิงตามตรึง....พาชื่นมัดเฉา
แล้วกลบผองเผา....หมดคราบตามเฝ้า....จึงสราญในฝัน

วาดวรรคกวีไหว.....สู่ลำนำใจ.....ณ แห่งห้วงหาว
พรางประกายตา.....ด้วยแสงดารา.....ที่สาดแพรวพราว
ใช้แสงดวงดาว.....มาสอนลืมผ่าว....และสรรใหม่หวัง

สายฟ้าปลาบแปลบ....พาใจเข้าแอบ....ในทรวงเหน็บหนาว
ทุกคราหน้าฝน....เคยมีใครคน.....มาคอยส่งข่าว
ด้วยห่วงทุกคราว....ก่อนจรจากยาว.....ให้คิดถึงกัน

ยังจำทุกคำ......ในหวานกวีร่ำ......ที่เธอเฝ้าสรร
ส่งเหินจากฟ้า.....ผ่านโสตรู้ค่า....ใครกันมีมั่น
ที่สร้างผูกพัน....ให้เป็นรางวัล...รักฉันกับเธอ

...สิ่งหนึ่งที่เราไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือ ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไปในที่สุด
ความรักจะเป็นเช่นไร การดำเนินชีวิตจะเป็นอย่างไร ทุกข์หรือสุข ผ่านมาแล้ววันหนึ่งก็ต้องผ่านไป...

ฝันดี ราตรีสวัสด์...นะคะ



ขนาดป้าไม่มีความรู้เรื่องกลอนอะไรกะเค้าเลย
อ่านแล้วยังรู้สึกไพเราะเลย..ค่ะ
โหวตเหมือนเคย..นะคะ

บทเพลงขับขาน....ท่ามฝนสำราญ.....ช่างสร้างหงอยเหงา
นาทีดุจช้า....เกินช่วงเวลา......ที่ไร้ฝนเฝ้า
อุราเต้นเร่า.........คล้ายหลอนรอยเศร้า....ที่พร่ำรำพัน

เสียงกระซิบไกล....พาเริ่มหวั่นไหว....ดุจใครคร่ำฝัน
สัมผัสว่างว่าง....ที่ใครช่างวาง.....ดั่งแกล้งกีดกัน
ให้ห่างตะวัน.....ทนทุกข์หนนั้น....จำไปชั่วกาล

สวัสดีค่ะคุณมี่ มาอ่านกลอนเพราะค่ะ วันนี้กล่องคอมเม้นท์สวยมากมาย คุณมี่แต่งบล็อกสวยจังเลยค่ะแต่อยากให้ทำให้กล่องคอมเม้นท์สว่างอีกหน่อยดีมั๊ยคะ เพราะมืดๆกิ่งเขียนแล้วมองไม่เห็นเลยค่ะ อิอิ
พรุ่งนี้กิ่งจะมาโหวตให้แต่เช้าเลยนะคะเพราะวันนี้โหวตครบไปแล้วค่ะ
หลับฝันดีนะคะ

*กาพย์ขับไม้ห่อโคลง*


เมื่อฟ้าคลี่พรม...ดอกฝนประสม...หล่นฟองละออง
เย็นลมโบกโบย...พาม่านพลิ้วโดย...วาดเคลิ้มคะนอง
ดอกแดดเผลอล่อง...นิทราท่ามจ้อง...มนต์มืดขังหาว

วอมแสงน้อยนิด...ฦๅคิดประสิทธิ์...ทาทาบฟ้าฟาก
นภาวังเวงจับ...เหงา,หงอยกำกับ...เมฆยิ้มเย้ย,ถาก
ขณะลมเร่งกระชาก...ดอกฝนกราว,กราก...ลวงหล้าหลับไหล


หลับสนิทเกินคิดใช้......................กระชุ่มกระชวย
พลันพับพันธอำนวย.....................นึกคร้าน
ไฟชรา ฤ ขวัญขวย.......................ขยับยาก
จึงปล่อยฝนเหิมจ้าน......................จับจ้องครองสบาย

และประจักษ์หล้าร่าง.....................เรียงเงียบ
ดังค่ำเคลื่อนมาเทียบ.....................ทั่วแล้ว
วังเวงหว่านระเบียบ........................บทเบื่อ
จำรับคงมิแคล้ว.............................ครุ่นคล้ายพ่ายเหงา


สวัสดีวันเหงาๆตามฝนมาค่ะ

.............................

ข้างบน มี่โพสอันยังไม่ได้แก้คืน เนื่องจากถกคุยกันเรื่องคำตาย

ตรงท้ายวรรค ทีนี้พอคุยกันจบ มี่รีบลืมแก้กลับมาที่อันเดิม เลยโพสอันผิด

มาลง ขออภัย ณ ที่นี้ และดีใจที่ป้ากุ๊ก ครูเก่งอีกคนที่ทักมาค่ะ 555

ขอบคุณมากค่ะป้ากุ๊ก

ที่ถูกต้องอันนี้ค่ะ ระหว่างเขียนไปคุยไปทางเอม พี่เขาเขียนมาว่าต้องแบบนั้น เพราะกว่า มี่เลยทำแค่บทหลังให้ดูว่า กาพย์เราก็ไม่นิยมลงคำตาย ตอนท้าย แม้เสียงคำจะดี ที่เขียนคืออันนี้ค่ะ

*กาพย์ขับไม้ห่อโคลง*


เมื่อฟ้าคลี่พรม...ดอกฝนประสม...หล่นฟองละออง
เย็นลมโบกโบย...พาม่านพลิ้วโดย...วาดเคลิ้มคะนอง
ดอกแดดเผลอล่อง...นิทราท่ามจ้อง...มนต์มืดขังหาว

วอมแสงน้อยนิด...ฦๅคิดประสิทธิ์...ทาทาบฟ้ายาว
นภาวังเวงจับ...เหงา,หงอยกำกับ...เมฆยิ้มเย้ย,ระนาว
ขณะลมเร่งสาว...ดอกฝนร่วงกราว...ลวงหล้าหลับไหล


หลับสนิทเกินคิดใช้......................กระชุ่มกระชวย
พลันพับพันธอำนวย.....................นึกคร้าน
ไฟชรา ฤ ขวัญขวย.......................ขยับยาก
จึงปล่อยฝนเหิมจ้าน......................จับจ้องครองสบาย

และประจักษ์หล้าร่าง.....................เรียงเงียบ
ดังค่ำเคลื่อนมาเทียบ.....................ทั่วแล้ว
วังเวงหว่านระเบียบ........................บทเบื่อ
จำรับคงมิแคล้ว.............................ครุ่นคล้ายพ่ายเหงา

เมื่อฟ้าคลี่ พรมฝน หล่นลงมา
มองผืนฟ้า มืดดำ ทำใจหมอง
เย็นลมโบก โบยมา ฟ้าคะนอง
คิดถึงน้อง อยู่ไกล ใจล่องลอย

นอนเสียเถิด คนดี จะกล่อม
ดอกพะยอม แดนไทย ใจอย่าหงอย
ฝนตกมา ครั้งใด ใครเขาคอย
อย่าใจน้อย เลยหนา ฟ้าปรานี

รูปสวย กลอนเพราะ ขอบคุณที่แวะเอาไปฝากที่บล็อกนะคะ
บล็อกคุณมี่สวยมากค่ะ

อากาศแบบนี้นอนแล้วไม่อยากลุกเลยนะคะ เขาว่าหิมะอาจจะตกด้วย คุณมี่ว่าเป็นไปได้ไหมคะ?
คืนนี้ฝันดีค่ะ

*กาพย์สุรางคนางค์๓๖*


หอมในทรงจำ...กับถ้อยลำนำ...ท่ามกวีนิพนธ์
คล้ายคล้ายระบาย...เมืองม่านพริ้งพราย...สวยสดทั่วถนน
เที่ยวทอทุกข์ทน...ร่ายกลุ้มสับสน...ขณะผ่านสายกาล

บางร่ายร้อยหนาว...ณ มืดไร้ดาว...ฟ้าไร้แสงสาร
บางบทเกลื่อนหมอง...แคว้งคว้างทำนอง...ขื่นเพลงช่วยจาร
ลิขิตหวามหวาน...รวยรินซ่านสราญ...เขียนดั่งได้สม

สัมผัสจังหวะ...ลีลาในขณะ...อ่อนไหวจวนจม
บางคืนละเมอ...กานท์ร่ายบนเหม่อ...ระบาดระบม
เขียนดื่ม,ด่ำ,ดม...ฉ่ำ,รื่น,ขื่นขม...ทั้งที่ไร้หวาน

อารมณ์ปนฝัน...ส่งนัยช่วยสรรค์...ครอบเคลิ้มพิมาน
อักษรช่วยฝั่ง...ตะกายในหวัง...ทั้งไร้ถิ่นฐาน
เขียนเพื่อขับขาน...ร่นร้อนรำคาญ...ในทรวงหลุดหาย

แวะมาทักทายในวันพักผ่อนที่หนาวเย็นน้องญามี่ สบายดีนะคะ

*กาพย์ขับไม้ห่อโคลง*


หล้ายังหม่นมัว...ดอกฝนโรยรัว...บ่รู้รอยสุด
ขาวหมอกรำบาย...แจ้งชัดหักหาย...บ่รู้ทางฉุด
เหมือนโลกสะดุด...หมดสิ้นทางรุด...ร้างแล้วสดใส

กังวลระทม...ตามพรายสายลม...กระจายอ่อนไหว
อักษรแทนหนึ่ง...ขานซับโศกถึง...ละเมอเหม่อใน
วุ่นรอแรงไข...บนขื่นฟองไฟ...มิดับม่านหมอง

หวนซาบระทมขุ่นข้อง......ขานผอง
ด้วยหลับหลอนทำนอง......เหนื่อยแก้
หยัด,ยืน,ครุ่น,คว้างสนอง...นึกช่วย
เหงา,ป่วยมิลาแล้.................แหล่งซ้อนซ่อนขม

ใจ ฤ ดุจไหม้ล่ม...................เลยสุด
ล้างตราบรอยพิสุทธิ์.............ส่งเศร้า
บ่ เหลือเยื่อผ่องผุด................ผวนผ่าน
เหลือแค่ขมปนเถ้า................ถ่วงร้อนทรมาน


*ขออภัย ที่เมื่อวาน มี่ตกสัมผัสระหว่างบทไป
วันนี้แก้ตัวใหม่แล้วค่ะ ที่พลาด เพราะจะเปลี่ยน
แนวการเขียนเป็นแบบ คำเป็น-คำตาย สลับบทกันค่ะ อิอิ*

สวัสดีค่ะ

lสวัสดีค่ะคุณมี่ กิ่งมาโหวตให้แล้วค่ะ กลอนเพราะนะคะ แต่กิ่งยังคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะเพิ่งหายปวดหัวค่ะ อิอิ
สุขสดชื่นวันหยุดนะคะ หมวดเขียนคำประพันธ์นะคะ
a href="//comment-thai.com/pimp_glitter_14160.html" target="_blank">
[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

สวัสดีค่ะน้องมี่

ขอบคุณที่ส่งกลอนเพราะเพราะ

ให้อ่าน...อ่านได้เขียนไม่เป็นค่ะ...

รอยยิ้มดุจชรา รอยไห้ผวนมา ท่ามร้าวรำพึง
ครรลองหมองเศร้า ยาวเหยียดในเฝ้า มิอาจคาดถึง
ซึมซับคำนึง ด้วยตรมมาตรึง กับบอบช้ำใจ

รอยเหนื่อยรอยเล่า ไร้ทางบรรเทา ลดความหวั่นไหว
เหมือนเมามากมาย ตรงช่วงสุดสาย ยากเดินตรงไป
แม้นมีแสงไฟ ดุจดังมืดไหม้ ให้ร่ำร้องวอน

เบื่อบทตรมก่าย ..มองโลกหมดหมาย ..หัวใจเงียบเหงา
ดังฟ้าสีดำ ..ต้องจองเจ็บจำ ..บนครวญครางเมา
ทุกข์มากกว่าเก่า ..ลำเลียงฝากเฝ้า ..อยู่ข้างชีวี

บอบช้ำภายใน ..อยู่กับห้วงไหม้ ..ไร้รื่นวิถี
รอยเพลินถูกพับ ..เรื้อร้างสลับ ..กับเพ้อวจี
แลทุกราตรี ..ดุจไฟมาจี้ ..ให้ทรวงแหลกราน


บนเหงาที่คล้องผ่าน.......สายกาล
คือเหล่ามารนิทาน..........ขาดซึ้ง
คอยเมียงเบิ่งแต่สาน.......โศกเจ็บ
บ่ รับรู้ ขุ่นขึ้ง..................ที่ล้อหลอกตา

แม้อีกฝ่ายอ่อนล้า............เพียงไร
ยังมุ่งแต่สุมไฟ................ก่อร้อน
บ่ เคยปล่อยฟ้าใส............มาอวด
ส่งแต่ปวดสะท้อน.............เจ็บเรื้อสาใจ

เดียวดายทุกวัน..เหมือนใจไร้ฝัน..หลงในแรมทาง
อยู่แบบชืดชา..มัวมืดแล้วตา..ทุกสิ่งรางจาง
ด้วยจิตแคว้งคว้าง..หมดรอยหวังสร้าง..กับเริงใหม่มา

อยู่อย่างเหงาเหงา..สิ้นคำบอกเล่า..กับชื่นภาษา
มีเพียงฟ้าเทา..เคียงแดดซีดเก่า..ให้ทรวงกังขา
ทุกวันเวลา..ผ่านไปช้าช้า..บนโลกสีดำ


มีบ้างใจช้ำร่ำ............ขอทาง
ทุกอย่างยังชืดจาง......มิรู้
จะสิ้นสุด ณ คราง.......เท่าไหร่
โลกจึ่งเปิดทางกู้........ก่อฟ้าสดใส


นับวันความมืดใกล้........เวียนทบ
แลเริ่มทยอยกลบ..........ฝั่งฟ้า
พาหวังดิ่งเกือบจบ.........แล้วนั่น
ใครนะจะพาล้า..............จากแล้จากไกล

สร้างกริตเตอร์
แวะมาทักทายยามค่ำๆ วันนี้อยู่พาหุรัดทั้งวัน เพิ่งกลับมาได้สักครู่ใหญ่ กรุงเทพรถติดมากเพราะมีชุมนุมเสื้อแดงและเสื้อเหลือง วันนี้ได้อุปกรณ์ครบแล้วพรุ่งนี้คงยุ่งมากงานงวดเข้ามาแล้ว วันที่๒๓-๒๕ แสดงเวทีกลางและต่อจากนั้นก็แสดงแสงสีเสียงต่อเลย เสร็จจากงานนี้คิวจ่อเลยค่ะ วันที่๑๐เมษา ประกวดรำกลองยาว วันที่๑๓เมษาแสดงพิธีเปิดงานสงกรานต์เมืองอินทร์ ที่อ.อินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี ว่ากันไป ชีวิตต้องดำเนินต่อไปน้องญามี่สบายดีนะคะ

มี่จัง

ออกไปดูพระจันทรฺเร้ว

คืนนี้ มันจะเบิ้มมากๆ

หวนระทมข่มใจอย่าให้หมอง
หากขุ่นข้องในใจให้เฉลย
ใช่หลอกหลอนก่อนนี้พี่ยังเคย
ย้ำคำเอ่ยออกมาว่ารักเธอ

เพราะว่าใจใฝ่หามาตั้งนาน
วันเดือนผ่านยังฝันมั่นเสมอ
ยังรอคอยฝันไว้ได้พบเจอ
ยังละเมอมีน้องครองเนื้อนวล



สวัสดียามค่ำครับ

คืนนี้พระจันทร์สวย ก่อนนอนเลยมาชวนคุณมี่ไปชมจันทร์ค่ะ

ฝันดีนะคะ
คืนนี้มีกระต่ายน้อยมาฝากค่ะ

นอนหลับฝันดีจ่ะน้องบ๊อง รีบ ๆ นอน นอนเยอะ ๆ อย่าอ่านหนังสือเพลินมากนะจ๊ะ

นอนหลับฝันดีค่ะคุณมี่ กู้ดไนท์ค่ะ

สวัสดีวันหยุดค่ะ

โดย: ต้นกล้าต้นนี้ วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:6:47:56 น.

หวัดดี วันพักผ่อน จ้ะ ญามี่ ได้พัก บ้างไหมค่ะ นั่น..

นอนหลับฝันดีจ่ะน้องบ๊อง รีบ ๆ นอน นอนเยอะ ๆ อย่าอ่านหนังสือเพลินมากนะจ๊ะ


ลมพัดหวิวหวิว...หัวใจดั่งปลิว...ไปไกลสุดไกล
มองเมฆหม่นหม่น...จินตนาถูกค้น....ณ ฟ้ามืดไฟ
มองดาวใสใส...ลอยลิ่บหายไป....เยือกซึมถึงหนาว

จากหน้าต่างนั่น...ฉันเขียนรำพัน...แทนคำนึงน้าว
เห็นรูปหัวใจ....ที่วาดน้อยใหญ่...บนกระจกขาว
คล้ายตาของสาว...ก็ยิ่งคิดยาว...เมื่อไรเจอเธอ

ความหวังบนใฝ่เพ้อ.................รำพัน
เหงาสุดหยุดอนันต์................สิ่งเร้น
ใจคอยส่งสะพานฝัน..............มาช่วย
ให้เชื่อหวังยิ้มเต้น..................จะให้คว้าชม

ดอกฝนหล่นก่อนห่ม...............ผ้านอน
ล้มร่างลงกับหมอน..................นึกเพ้อ
หากเราหลับแล้วจร..................พบหนึ่ง คนเอย
จะกอดมิปล่อยเก้อ...................อีกครั้งคอยดู

มาอ่านกลอนไพเราะมากกกกกกกก

น้องมี่ จะบอกว่าพิมพ์ในกล่องคอมฯ แล้วมองไม่เห็นเลยอ่ะ
สงสารคนแก่ด้วยเถอะนู๋

สวัสดียามเช้าค่ะน้องญามี่ ๑โหวตสำหรับกาพย์สุดแสนเหงาจร้าาาาาชอบเพลงในblogจังเลยเสียงน้ำก้ได้อารมณ์ดีมากเลย

มาอ่านกลอนแบบง่ายๆ บ้างค่ะ

แหงะ ทำไมตัวอักษรสีดำในกล่องเม้นท์สีี้หละค่ะ มันอ่านย้าก ยากอะค่ะ

เสฏฐนฺทโท เสฏฐมุเปติ ฐานํ
ผู้ให้สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ

มีความสุขกับการให้เป็นผู้ให้ ตลอดไป..นะคะ



อ่านยากเหมือนกัน..นะคะ นู๋มี่

*กาพย์ขับไม้ห่อโคลง*

เพรางายฟ้าแจ่ม .. ใบเริงดอกแง้ม .. เริ่มร่ายระบำ
หอมชื่นซ่านแซม .. ซึมทรวงต่างแต้ม .. ส่งนัยหมื่นคำ
คิดผูกลำนำ .. ประสมชมฉ่ำ .. คล้องเคลิ้มประพันธ์

ดื่มด่ำมนตรา .. มองผ่านฟองฟ้า .. ฮัมเพลงสรวลสรรค์
ละเลียดอักษร .. ท่ามลมเว้าวอน .. ด้วยยิ้มพราวฝัน
สว่างแสงอำพัน .. ดุจเป็นของขวัญ .. จากฟ้าประทาน

หมองเลือนคลายเศร้าผ่าน.........ผ่าวเผา
อิ่มแดดหายจากเงา....................เงียบห้อม
พรายลมเริ่มเบาเบา...................บัดกล่อม
ใบดอกออกระบำพร้อม............เพิ่มร้อยรอยหอม

พริบซึ้งเคลื่อนเข้าจ่อม..............จินต์หวาน
ดื่มด่ำคำนึงปาน........................ปลูกกว้าง
บ่ เลือนลับกาลผสาน................เผลอแวด ล้อมเอย
หวังสุขนี้มิร้าง..........................ร่นแล้วยังสวย

สวัสดีค่ะ
หลายวันเข้ายากทั้งพันทิปและบล็อกแก็ง
พี่,เพื่อน เป็นกันบ้างไหมคะ?

สวัสดีค่ะน้องมี่
พี่ลองคลิกตามมาก็ไม่ยากค่ะ
แต่ก็มีเข้ายากเป็นบางวันเหมือนกันนะคะ
1 โหวตให้น้องมี่ค่ะ
ชอบทั้งบทกลอนและเสียงเพลง
โดยเฉพาะคำว่า "วาดเหงาสีชมพู" ชอบมากค่ะ

มาตอบนะคะ

เอ..เราเพิ่งได้เข้าบล็อกแกงค์กับพันทิปวันนี้นะคะ ก็เลยไม่แน่ใจว่าคนอื่นเป็นไหม แต่ของเราเข้าไม่ยากนะคะ

สวัสดีวันจันทร์ค่ะคุณมี่ จริงๆแล้วเราเข้าบล็อคช่วงวันเสาร์ตอนบ่ายจะมีปัญหาค่ะ เข้าไม่ได้เลย แต่วันอาทิตย์เข้าได้ค่ะ

มีความสุขในวันทำงานนะคะ

สวัสดียามเย็นค่ะน้องมี่...

สวัสดียามค่ำคินค่ะคุณมี่ อากาศร้อนอีกแล้ว ร้อนอบอ้าวแบบนี้เค้าบอกว่าจะมีพายุนะคะ ไม่อยากเจออะไรที่ร้ายๆอีกเลยค่ะ คุณมี่แต่งกลอนเพราะจังค่ะ หาตัวอย่างมาให้เพื่อนๆได้รู้จัก กิ่งมาเรียนรู้ที่คุณมี่เยอะเลยนะคะ
หลับฝันดีนะคะ

สวัสดียามเช้าค่ะน้องมี่

โดย: ต้นกล้าต้นนี้ วันที่: 22 มีนาคม 2554 เวลา:8:01:55 น.