จินตนาการใส่ฝันเสกสรรพจน์
ร้อยบริบทเกลียวกลมอารมณ์ถวิล
ฝันฝากซึ้งสู่ภาพนัยน์ทราบจินต์
ท่องเที่ยวถิ่นฟองฝันถึงขั้นเคลิ้ม
ภาพวาดรุ้งคอยเคลื่อนมอบเหมือนมิตร
พลอยหวงสิทธิ์พราวสวยมาช่วยเสริม
หนึ่งอณู ณ หยาดหยดกานท์กฏเติม
บอกรอยเริ่มแหนล่วงทราบทรวงนัย
แม้นทุกฝันปรีด์เปรมเกษมสันต์
อ้อยส้อยกั้นวาดวงชวนสงสัย
หวงทำไมเหมือนมานถามฐานหทัย
ในอาลัยแลเห็นถึงเข็ญใด
ฤ ฝ่าฝันทะเลกว้างสอนสร้างหวั่น
บนขอบคั่นแล้งวางหมายสร้างไหว
เรือของจินต์จึงเร่าจำเฝ้าไว
แหนหวงไว้เพื่อแจงแสดงซึ้ง
บนสะพานฝันยังทอกานท์ก่อกล่อม
ค่อยค่อยอ้อมโอบขวัญห่างพรั่นถึง
ม่านหมองโบกไกลไกลมิอาจตึง
เพียงดื้อดึงอยากตามแบ่งหวามมี
เวิ้งวางฝันยามพบประจบจับ
วามหวามวับเข้าขอบใจลอบหนี
ทุ่งดวงดาวพราวผายเรืองฉายมณี
ทำชายชี้มาสิมาริเคียง
โพล้เพล้พลันวุ่นวายเริ่มพรายเพรียก
ซับสำเหนียกแว่วลับฟังศัทพ์เสียง
อยากไปหลับขยันนอนเหมือนหมอนเมียง
แล้วร่ายเรียงกานท์มนต์ฝันดลทาง