Bloggang.com : fanrongjaing : ไม่ได้อยากเป็น friends 4

ไม่ได้อยากเป็น friends 4

อ่าา วันนี้ทำไมอากาศมันร้อนจังเลยหล่ะ หนึ่งใน สมาชิก Mb เอ่ยขึ้น ขณะที่นั่งอยู่ในรถ ผจก หันมาบอก อีกเดี๊ยวก็ถึงแล้ว โอ๊ะ นั่น ผจก ช่วยจอดรถทีได้มั้ยครับ อะไร ของ นายนะ แทซัน นั่นๆๆ รถขายไอศครีม จอด หน่อยๆ ครับ อูฮยอน ลืมตาจากขึ้นเพราะเสียง แทซัน ไอเจ้านี่ มันอายุเท่าไหร่แล้วนะ ร้องเป็นเด็กไปได้ โธ่ ผจก ครับ ก็แทซัน แค่ 19 ปี เอง หนุ่มน้อย แทซัน วิ่งลงจากรถ ตรงไปที่รถ ขายไอศครีม อูฮยอน มองตามมักเน่ แล้วก็เห็น ยองเรยืนอยู่ริมถนน ผู้ชายคนนั้น ใครกัน ไม่ใช่คนเดียวกับที่งานวันนั้นนี่ นี่ครับ พี่อูฮยอน ส่งต่อให้พี่ๆคนอื่นที รถเคลื่อนออกไปแล้ว แต่ อู ฮยอนยังคงมองตามหลัง ยองเรอยู่ ชายหนุ่ม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะส่งข้อความ ยองเรอ่า เธอคงไม่ลืมเรื่องคอนเสิทใช่มั้ย พรุ่งนี้เธอว่างรึเปล่า เจอกันหน่อยสิ ข้อความได้ถูกส่งออกไป แทซัน เป็นน้องคนเล็กที่มักจะเก็บความลับของพวกพี่ๆสมาชิกในวงไว้ ทุกคนต่างช่วยกันปกปิด เรื่องเล็กๆน้อยให้กันเสมอ อย่างเรื่อง รูปในมือถือของ อูฮยอนก็เช่นกัน

กลับกันเลยนะครับพ่อ ทนายยูพยักหน้า แวะส่งคุณหนูก่อน แล้วนายต้องไปทำธุระต่อกับพ่ออีก เจ คัง พยักหน้า นี่ผม ต้องมาเริ่มงาน ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบหรือครับ เจ คัง พูดกวนใส่ ผู้เป็นพ่อ ผมเรียนจบมาเพื่อเป็นอัยการนะพ่อ เออ อัยการ ขับรถให้พ่อนั่งไม่ได้หรือไงหล่ะ ยองเร อมยิ้ม ไม่เคยเห็นทนายยู มีท่าทีแบบนี้เลย ปรกติเธอจะเห็นทนายยู ขรึมๆ เอาจริงเอาจังกับงานมาก แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ ดีอะไรกันครับ เจ คัง ไม่ได้อยู่กับผมนาน เขาก็เลยมักจะชอบขัด ผมตลอด อายมั้ยหะ อยู่ต่อหน้าคุณหนูแท้ๆ แกยังกล้าขัดฉันอีก คุณหนูพ่อใช่ใครที่ไหนหล่ะครับ ผมยังไม่อายเลย นั่น ไอ้...ลูก คนนี้นี่

ที่ร้านกาแฟ
ยองเร มานั่งรอ อูฮยอน ตามเวลานัด หญิงสาวนั่งมอง นาฬิกา เลยเวลานัดมาเล็กน้อย เธอหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ขอโทษที่ให้รอนะ เธอตกใจกับคนตรงหน้าเธอ เธอแปลกใจที่เห็น อูฮยอน นี่เธอจริงๆหรอ อูฮยอน พยักหน้า มองไปรอบๆ กลัวว่าจะมีใครจำเขาได้ นี่บัตร วี ไอ พี ของฉันหรอ แล้ว ซูมินหล่ะ ฉันให้คนส่งไปให้แล้วหล่ะ เธอเก็บไว้สิ ยองเรเก็บตั๋วพับใส่กระเป๋าทันที วันนี้นายไม่มีงานหรอ หญิงสาวเอ่ยถาม รอซ้อมอีกที ช่วงค่ำหน่ะ แล้วยองเร หล่ะ ไม่มีเรียนแล้วหล่ะ ว่าจะกลับบ้าน เพิ่งจะ บ่ายเองนะ ไปเดินเล่นที่สวนสาธรณะใกล้ๆนี่กันมั้ย นายไม่กลัวมีคนเห็นแล้วจำ นายได้หรอ ก็ขนาดเธอยังจำฉันไม่ได้เลย คนอื่นคงไม่สังเกตหรอกมั้ง ทั้งคู่จึงออกจากร้านการแฟทันที ระหว่างทางที่เดินด้วยกัน อูฮยอนก็เล่าเรื่องราวต่างๆมากมายให้หญิงสาวได้รับฟังด้วย นานแล้วที่เขาไม่เคยรู้สึกผ่อนคลาย และโล่งใจแบบนี้ ได้พูดทุกเรื่องที่อยากพูดให้กับคนที่เข้าใจและรับฟังเขาด้วยดีมาตลอด ยองเร แม้จะช่วยอะไร อูฮยอนไม่ได้มากนัก แต่เธอก็เป็นผู้ฟังที่ดีมาตลอด โฮ๊ะ หญิงสาววิ่งเข้าหารถเข็นไอศครีมอีกแล้ว อ่ะ ฉันให้นายแท่งนึง ตอบแทนค่าบัตร ถ้าอย่างนั้น เธอคงต้องเลี้ยงไอศครีมแท่งฉันไป อีกเกือบปีเลยหล่ะ จริงสิ อูฮยอนก็เพิ่งนึกได้ ว่ายองเร อายุเท่ากับ แทซัน เลย ทำไมเงียบไปหล่ะ ไม่อร่อยหรอ ยองเร ที่ริปฝีปากแดงไปด้วยสีจากไอศครีม จริงๆแล้วเธอน่าจะเรียกฉันว่าพี่ ถึงจะถูกนะ ยองเร เอะใจ ทำไมอูฮยอนถึงมาพูดเรื่องนี้ในเวลาแบบนี้ หญิงสาวทำเป็นไม่ได้ยินที่ชายหนุ่มพูด เธอเดินทานไอศครีมแท่งนำหน้าชายหนุ่มไป ผู้คนรอบๆเริ่ม มีคนจำ อูฮยอนได้แล้ว และหยิบ มือถือขึ้นมาเพื่อจะบันทึกภาพ ยองเร เห็นเช่นนั้น เลยเดินหลบและเลี่ยงไปอีกทาง อูฮยอน มองหายองเรไม่เจอ เขาใช้มือถือโทรหา หญิงสาวทันที เธออยู่ที่ไหนน่ะ ชายหนุ่มถาม มีคนหลายคนจำนายได้ฉันเห็นเขาใช้มือถือบันทึกภาพด้วย ฉันหลบอยู่อีกด้านนึง ชายหนุ่มพยามมองหาแต่ก็ไม่เจอ อยู่ไหน โอ๊ยนายจะตะโกนเสียงดังทำไมนะ แสบหูจังเลย จะไม่ตอบฉันใช่มั้ย ชายหนุ่มเริ่มออกเดินตามหา ได้ถ้าฉันหาเธอเจอ เธอแย่ แน่ ฮะ หญิงสาวตกใจ เย็นแล้วคนที่สวนสาธรณะแห่งนี้ก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เธอกลัวว่าจะทำให้เพื่อนของเธอเป็นข่าว อูฮยอนอ่า เราแยกกันตรงนี้นะ ชายหนุ่มเริ่ม โมโห แต่ก็ยังคงเดินตามหา หญิงสาวอย่างไม่ยอมหยุด นี่ เขาหอบตัวโยน และในที่สุด ก็ได้ แยกกันตรงนี้ก็ได้ เธอออกมาให้ฉันเจอเธอก่อนได้มั้ย ยองเร จึงตัดสินใจเดินออกจากพุ่มไม้มา และโบกมือส่งสัญญาณ ให้ อูฮยอน ชายหนุ่มหันมาเห็นเธอพอดี ฉันกลับนะ หญิงสาวบอกลา พอคล้อยหลัง อูฮยอนก็ตัดสินใจวิ่งตรงมาที่ ยองเร และคว้ามือเธอไว้ได้ ยองเร ตกใจ อะไรกันนี่ วิ่งสิ วิ่งงงง ทั้งคู่วิ่งกันจนมาสุดถนน เหนื่อยหอบไปตามๆกัน นายเป็นบ้าอะไร พาฉันวิ่งมาตั้งไกล คราวหน้าเจอกันเรียกฉันว่าพี่นะ เธออายุน้อยกว่าฉันตั้ง 3ปี อูฮยอน ยืนส่งยองเรขึ้นแท๊กซี่แล้ว เขาก็เดินกลับไปทางเดิม แทซันโทร ตามได้เวลาซ้อมแล้ว

ยองเร เห็นนิตยสารบนรถแท๊กซี่ หน้าปกเป็นรูป ซูมิน เธอหยิบมาดู ที่ซูมินเงียบๆไปเพราะเธอไปเป็นนางแบบแล้วหรอนี่ ถึงเธอจะโกรธ ซูมินอยู่บ้าง แต่เธอก็ดีใจไปกับเพื่อนด้วย ที่ก้าวไปอีกก้าวแล้ว

วันแสดงคอนเสริท ยองเร เจอกับ ซูมินด้วย แต่เธอไม่ได้มาคนเดียว ซูมินมากับชายหนุ่ม เธอหันมายิ้มให้กับ ยองเร และไม่ได้ทักทายอะไรเลย ยองเร เองก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เธอเองจึงนั่งดูคอนเสิทไปจนจบ มีข้อความส่งถึงเธอ เธอตอบกลับ อูฮยอนไปว่า สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้ จากยองเร อูฮยอนเปิดอ่านหลังจากลงจากเวที พยายามมองไปที่นั่งโซน วี ไอ พี แล้วแบ๊คสเต็จคนนึงก็ พูดว่า มี อี ซูมิน มาดูนายด้วย ผจก วิ่งมา ตาม อูฮยอนให้ไปด้านหลัง อูฮยอนเดินตาม ผจก มา ก็มาพบกับ ซูมิน หญิงสาวมอบช่อดอกไม้ให้กับ อูฮยอน ยินดีด้วยนะ นายเจ๋งมากเลยบนเวที ทำเอาอูฮยอน งง จนทำอะไรไม่ถูก เขาจำได้ว่า ผู้ชายที่มากับซูมิน ด้วยเป็นนักแสดงระดับแถวหน้าเลย อูฮยอน โค้งศรีษะให้เพราะเขาเด็กกว่า ขอบใจเธอมากนะสำหรับช่อดอกไม้ เซอร์ไพร์สรึเปล่าหล่ะ ซูมินยิ้มน้อยๆ ชายหนุ่มตอบ มากมายเลย เออแล้ว... นายหมายถึง ยองเรใช่มั้ย อูฮยอนพยักหน้า ฉันเห็นเธอนะ แต่ไม่มีโอกาสได้คุยกัน ซูมินครับ เสียงนักแสดงชายเรียกเพื่อนสาวของเขา ฉันไปนะ ไว้ค่อยคุยกัน อื้ม ขอบใจเธอมากนะ ซูมิน ผจก เดินเข้าหา ชายหนุ่มทันทีหลังจาก แยกจาก ซูมินแล้ว นี่นายเป็นเพื่อนกับ ซูมินด้วยหรอ ครับเราเรียนที่เดียวกัน ห้องเดียวกันด้วย หน้าตา ผจก เปลี่ยนไปราวหน้ามือกับหลังเท้า ตอนนี้เธอกำลังดังมาก นายรู้รึเปล่าเธอไปได้ตำแหน่ง สุดยอดนางแบบจากต่างประเทศมา และวันนี้ก็มากับ...ดีมากๆ มีเพื่อนดีแบบนี้ น่าจะบอกให้ฉันรู้ตั้งแต่แรกซะก็หมดเรื่อง อูฮยองเดินกลับห้องแต่งตัว อย่างเซ็งๆ ถ้า พี่ รู้ว่า ยองเรเป็นใคร พี่คงต้องอุ้มเธอเดินรอบตึก 63 แน่ๆ

Create Date : 30 มิถุนายน 2555

Last Update : 30 มิถุนายน 2555 21:43:35 น.

0 comments

Counter : 1056 Pageviews.