Bloggang.com : fanrongjaing : surgery 2 heart 15

surgery 2 heart 15

อ่าของที่สั่ง ได้แล้วค่ะ อ้อครับ ทานให้อร่อยนะคะ ชายหนุ่ม มาร้านเบอรเกอร์รี่นี่อีกแล้ว เขามาติดๆกัน 3 วันแล้วและยังไม่ไดพบกับเจ้าของร้านเลย จริงๆเขาก็อยากเดินไปถามพนักงาน อยากรู้ว่า รีอานหายไปไหน แต่ก็ได้แต่คิดเท่านั้น เธอจะเป็นอะไรรึเปล่านะ เขาได้ข่าวจากทางเกาหลี เรื่องพ่อบุญธรรมของเขาที่ล้มป่วยลงอีก คงต้องตัดสินใจกลับเกาหลีซะทีคราวนี้

นี่ๆเธอดู อาจารย์หนุ่มคนนั้นสิ เอาอีกแล้วอ่ะ ทำไมหรอ พนักงานอีกคนกล่าว ก็เล่นมาสั่งอาหารตั้งเยอะแยะ แล้วก็ไม่ทานหน่ะสิ ทำแบบนี้มา 3 วันแล้วนะ พนักงานอีกคนหันไปมองที่โต๊ะ ของอาจารย์หนุ่ม แล้วหันกลับมาเหน็บเพื่อนพนักงานด้วยกัน แหมม ฉันก็เห็นเธอห่องกลับบ้าน ตลอด 3 วันเหมือนกันแหล่ะ อุ้ย คุณรีอาน มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ มาซะเงียบเชียว ถ้าเป็นปรกติที่เธอได้ยินเรื่องแบบนี้ คงเรียกเด็กนั่นมาตักเตือนแล้ว แต่ตอนนี้เธอไม่มีแก่ใจจะ ตำหนิใคร จะทำยังไงกับอาหารของคุณ โต๊ะนั้นดีคะ เด็กในร้านถามรีอาน เธอหันมองไป โต๊ะไหนหรือพี่ พนักงานชี้บอก รีอาน นี่งไปครู่นึง ก่อนตัดสินใจเิดินไปยังโต๊ะดังกล่าว

สบายดีหรือคะ หญิงสาวเอ่ยทักทายก่อน ชายหนุ่มแปลกใจที่ได้เห็น หญิงตรงหน้า เขาไม่ได้เจอเธอนานแค่ไหนแล้ว 2 หรือ 3 เดือนกันนะทำไมเธอถึง เป็นแบบนี้หล่ะ ฮยอนซูถามด้วยความห่วงใย น้ำฝน เขาเผลอเรียกชื่อนี้ เอ่อ รีอาน เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย แล้ว ซังมินเป็นไงบ้าง ชายหนุ่มไม่รู้เรื่องราวของ รีอานเลย หญิงสาวจำต้องเปลี่ยนเรื่องทันที มาสั่งอาหารแล้วไม่ทานแบบนี้ ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ก็จะคิดว่าอาหารที่นี่รสชาดแย่สิคะ อ้อ ทำไงได้เขาไม่มีแก่ใจอยากจะทานอาหารตรงหน้าเลยซักนิด ที่สั่งมาเพราะเกรงใจที่ต้องมานั่งรอใครบางคน เท่านั้น ทานด้วยกันสิครับ ชายหนุ่มเอ่ยชวน ทำให้รีอาน นึกถึงตอนที่ไปเกาหลีและทานข้าวร่วมโต๊ะกับ เขา เธอยังไม่ลืมความทรงจำเหล่านั้น ก่อนกลับ ฮยอนซูไม่เอะใจซักนิดเดียว ว่ารีอาน กับซองมินเลิกติดต่อกันมาเป็นเดือนแล้ว เขายังพูดอวยพรขอให้หญิงสาวสมหวังกับสิ่งที่ตั้งใจ กับชีวิตใหม่ และขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ หญิงสาวแปลกใจ ทำไม ฮยอนซูถึงพูดอะไรแบบนี้ ไว้มาทานข้าวด้วยกันอีกนะคะ พี่.. ฮยอนซูถึงกับเงียบ เมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกเขาว่าพี่ อ่าา เมื่อก่อนเธอเรียกเขาแบบนี้ แต่คงไม่มีคราวหน้าอีกแล้วหล่ะ ชายหนุ่มได้แต่คิดอยู่ในใจ ก่อนจากกัน รีอานอ่า ดูแลตัวเองด้วยนะ เขาโบกมือก่อนเดินจากหญิงสาวมา

รีอานนั่งรถกลับจาำกไปธุระ ระหว่างจะเข้าร้านเธอก็เห็นแม่ครัวเธอ ผลุบเข้าไปในบ้านหลังนึง หญิงสาวดูนาฬิกา นี่มันได้เวลาเปิดร้านแล้วนี่ ทำไมแม่ครัวเธอยังมาทำอะไรอยู่ที่บ้านนี้หล่ะ เธอจึงบอกให้แท๊กซี่จอด แล้วลงจากรถ เดินมาหยุดที่บ้านใหญ่ดังกล่าว แม่ครัวเปิดประตูมาก็ต้องตกใจ อุ้ยย คุณรีอาน ป้ามาทำอะไรตอนนี้คะ ได้เวลาเปิดร้านแล้วไม่ใช่หรอ แม่ครัวเชิญเธอเข้ามาข้างในก่อน แล้วเริ่มพูดว่า ป้าเขียนใบลาทิ้งไว้ที่โต๊ะคุณแล้วนี่คะ จริงสิ เธอมัวแต่ยุ่งๆเรื่องไปธนาคารเลยไม่ได้ตรวจบัญชี เลยไม่ได้เห็นใบลาของป้าเลย ป้าขอลามาเตรียมเก็บกวาดบ้านเช่าที่นี่ค่ะ คนเก่าย้ายออกไปแล้ว คุณคะ แม่ครัวเรียกหญิงสาว หญิงสาวเดินไปที่โต๊ะทำงาน เจอเข้ากับรูปถ่าย ที่เจ้าของคงจะลืมไว้ ถึงกับนิ่ง นั่นมันรูปเธอเองนี่ แล้วรูปผู้ชายอีกใบนี่ เหมือนเธอจะคิดได้ว่าเป็นรูปของเจ้าของกระเป๋าเงินใบนั้น แล้วทำไมรูปเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน ป้าคะ คนเช่าที่ย้ายออกไปนี่เป็นใครคะ เป็นอาจารย์ค่ะ แม่ครัวกำลังยุ่งกับการเก็บกวาด เป็นคนเกาหลี อ้อ เกาหลี หรอคะ หญิงสาว ใจระทึก จะเป็นคนเดียวกับที่เธอคิดไว้รึเปล่า ป้าจำชื่อเขาไม่ได้หรอก อ้อ แต่เขาไปเป็นลูกค้าประจำที่ร้านคุณด้วยนะคะ ดูสินคงรีบไปของพวกนี้ป้าจะทำไงกับมันดี รีอานเห็นสมุดบันทึกเล่มนึง เธอหยิบมันขึ้นมา เปิดอ่าน ใจความบางตอนเป็นภาษาเกาหลี เธอเข้าใจเฉพาะภาษาอังกฤษเท่านั้น

เกือบเดือนแล้วเธอไม่เจอ กับฮยอนซู อีกเลย วันนี้ปิดร้านเธอจึงมานั่งอยู่ที่โต๊ะหินหน้าบ้านของเธอ แล้วเมื่อมองไปรั้วข้างบ้านก็ให้คิดถึง ฮยอนซู เธอมักจะได้ยินเสียงของชายหนุ่ม อยู่จากตรงนี้บ่อยๆ ทำไมหัวใจเธอถึงรู้สึก หวิวๆจังเลยนะ นี่ละมั้งที่เรียกว่าเหงา น้ำตาเธอก็เอ่อไหล ออกมา บ้านก็ว่างเปล่า หัวใจเธอตอนนี้ก็ว่างเปล่า หนูๆ เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ เสียงน้าสาวคุ้นเคยเรียกเธอ
เธอได้ยินเรื่องนี้ก็ถึงกับใจหาย น้าสาวจะขายบ้านหลังนี้แล้วไปอยู่ต่างประเทศ บุรินเองก็เหมือนกัน หญิงสาวเลยตัดสินใจถามถึง ฮยอนซู ก็ได้คำตอบจากน้าสาวข้างบ้านว่า อาจารย์ลาออกจากมหาลัย และกลับไปอยู่เกาหลีแล้ว น้ำตาที่มันจะไหลเอ่อ แต่ตอนนี้มันกลับตกอยู่ภายใน เธอพยายามสกัดกั้นมันไว้ ไม่เหลือใครแล้วจริงๆหล่ะสิทีนี้

มีคนเอาเอกสารมาส่งให้เธอที่บ้าน เป็นเอกสารที่เธอจ้างคนแปลจากไดอารี่ที่เธอขอมาจากบ้านเช่าหลังนั้น เมื่อเธอได้อ่านจนจบมันทำให้เธอถึงกับปล่อยโฮ ออกมา ชายในรูปถ่ายที่เธอเห็น คือ ฮยอนซู นั่นเป็นรูปก่อนเขาเข้ารับการผ่าตัดศัลยกรรม ข้อความที่เขาบันทึกไว้เกี่ยวกับตัวเธอมีใจความว่า เขาเข้าใจความรู้สึกของน้ำฝนได้เป็นอย่างดี ทำไมเขาถึงรับงานนี้ เพราะเขารู้ดีว่า การที่ถูกคนทับถม ถากถางถึงรูปร่างหน้าตา มันเป็นอย่างไรเขาเองก็ผ่านตรงจุดนั้นมาก่อน แต่ต่างกันตรงที่ หญิงสาวเปลี่ยนไปหมด แม้กระทั่งความเป็นตัวเอง แต่เขาไม่ และมีช่วงนึงที่เขาต้องทิ้งหญิงสาวไป นั่นก็เพราะเขากลับไปเยี่ยมบ้าน เพื่อที่จะบอกกับครอบครัวของเขาว่า เขาคิดว่าเจอคนที่เขาจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยแล้ว เราสองคนมีอะไรๆคล้ายกัน และคิดว่าคงยอมรับความเป็นตัวของอีกฝ่ายนึงได้ เรื่องของเขาจะบอกกับเธออีกที ขอให้เขาแน่ใจในตัวเธอกว่านี้ก่อน อ่านมาถึงตรงนี้ น้ำตาหญิงสาวก็พรั่งพรูออกมา ฮยอนซูเป็นคนเงียบๆ เขาเลือกที่จะเขียนมากว่าที่จะพูดมันออกมา เธอไม่รู้เลยว่า ตลอดเวลาชายหนุ่มรู้สึกกับเธออย่างไร ผมคงไม่ต้องห่วงแล้วต่อไปนี้ อย่างน้อยกลับบ้านก็ยังมีคนทำกับข้าวไว้รอผม ถึงแม้จะยังไม่เคยชิมฝีมือเธอเลยก็ตาม แต่เท่าทีดูจากหน้าตาแล้ว ผมคิดว่าต้องออกมาดีแน่นอน โรงพยาบาลที่ผมแนะนำเธอไป นั่นก็เป็นที่ที่ผมเคยผ่านมันมาเช่นกัน รีอานอ่ะ พี่ถึงไว้ใจที่นี่ให้ดูแลเธอนะ หญิงสาวไม่สามารถอ่านบันทึกจนจบ เพราะน้ำตาที่มันไหลพรั่งพรูอยู่อย่างนั้น เธอคิดว่าเธอคงคิดเพ้อฝันไปคนเดียวในตอนนั้น พี่จะมาสนใจเด็กกะโปโล ตัวดำๆอย่างเราหรอ รูปบีฟอร์ของชายหนุ่มก็ไม่ต่างจากรูปบีฟอร์ ของ รีอานเลย เธอไม่เคยคิดว่าคนในรูปเป็นคนปากหนา สายตาสั้น ตาตี่ มองดูดีๆ ก็หล่อไปอีกแบบด้วยซ้ำ...

Create Date : 30 มีนาคม 2555

Last Update : 30 มีนาคม 2555 18:53:59 น.

0 comments

Counter : 324 Pageviews.