나는 오직 당신을 영원히 사랑합니다. สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ©
Group Blog
 
 
สิงหาคม 2555
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
9 สิงหาคม 2555
 
All Blogs
 

สาวใช้หน้าใสกับนายน้อยไฮโซ 7

ฮานา อ่า กลับมาแล้วหรอ ป้าเพื่อนบ้านกล่าวทัก เห้อ มามา เข้ามาในบ้านก่อน ดูซินี่ วันๆเอาแต่วิ่งหนีไอพวกทวงหนี้ อ่า ทำไมไม่บอกให้ ยองฮาน รู้หล่ะ เธอจะวิ่งหลบพวกมันแบบนี้ไปได้แค่ไหน ฮานา ขอบคุณป้าข้างบ้าน ที่ตักข้าวราดด้วยซุปกิมจิให้เธอ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูได้งานพิเศษ ช่วยร้านค้าฝั่งตรงข้ามขายของ เงินที่พี่กับป้าส่งให้ ก็จะแอบเก็บไว้บางส่วน ถ้าเผื่อว่าพวกนี้มาทวงหนูก็ให้อีกส่วนเขาไป ทำไมเธอกับ จอนฮวา ยองฮาน ต้องมารับใช้หนี้ ที่ไม่ได้ก่อขึ้นด้วยนะ เอาหล่ะๆ ทานให้อิ่มๆเลยนะ ค่า คุณป้า ฮานาตักข้าวใส่ปาก ด้วยความหิว เธอไม่อยากให้ ป้ากับพี่ ยองฮาเป็นห่วง ยิ่งตอนนี้ป้ายิ่งสุขภาพไม่ค่อยดีด้วย จบ ม ปลายนี้ คงต้องหางานทำซะทีแล้ว เธอคิด

ยองฮาน เข้ามาในเรือนใหญ่ เห็นป้ากำลังเก็บกวาดอยู่ ป้า นายน้อยหล่ะ อยู่ห้องทำงาน เธอมีอะไรกับนายน้อยหรอ พรุ่งนี้วันหยุดผม อืมจริงสิ ผมว่าจะกลับไปดูบ้าน กับ ฮานาหน่ะครับ เลยจะมาขอนายน้อย ป้าเอ่ยพูดจากับท่านดีๆหล่ะ ครับป้า นายน้อยครับ ผมยองฮานครับ เสียงจากด้านในบอกให้เขาเข้าไป คือว่า พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของผม แฮจิน เลิกคิ้วน้อยๆ แล้วหยิบตารางงานของเขามาดู อ่ะ วันพรุ่งนี้ว่างจริงซะด้วย แล้วเขาก็เอ่ยขึ้น นายมีอะไรก็พูดมา ถ้านายน้อยไม่ได้มีธุระที่ไหนในช่วงบ่าย ผมขอลากลับบ้านนะครับ แฮ จิน ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะตอบไปว่า บอกพ่อบ้านโฮด้วยก็แล้วกัน ยองฮานยิ้มน้อยเมื่อได้ยินเจ้านายพูดอย่างนั้น ขอบคุณมากครับ แฮ จิน พยักหน้า รับรู้ คืนนี้นายเตรียมรถไว้ด้วย ยองฮาน ชะงักนิดนึงก่อนก้าวออกจากห้อง คืนนี้ แล้วหันกลับไปถามเจ้านาย ต้องบอกพ่อบ้านด้วยรึเปล่าครับ ชายหนุ่มตอบ ไม่ต้อง ยองฮานก้มศรีษะ ก่อนออกจากห้องไป

ผับในโรงแรม ของคุณย่า กลายเป็นที่ประจำของ แฮจินไปแล้ว วันนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ แฮจิน มานั่งเงียบๆโดยไม่ดื่ม ขอโทษครับ ผมเห็นคุณอยู่หลายครั้ง แฮ จิน เงยหน้ามอง ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ ชายหนุ่มพยักหน้า หนุ่มนิรนาม มาดูแก้วเครื่องดื่มของ แฮจิน ที่ไม่พร่องลงเลย และมองเลยไปที่ใบหน้า อ้าวพี่ มินวู กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยทัก เขาเห็น มิน วูนั่งอยู่กับใครอีกคน เลยอยู่พูดคุยไม่นาน ยองฮาน เองก็คอย ชะเง้อมองเจ้านายอยู่ ใกล้ๆ วันนี้มาแปลกแฮะ ไม่ยักกะดื่มอะไรเลยนอกจากน้ำเปล่า มินวู ขเยิบเข้าใกล้ จน แฮ จิน รู้สึกตัว เริ่มขเยิบหนี ผมทำให้คุณอึดอัดรึเปล่า แฮ จินหันมอง ผมมาที่นี่ต้องการฟังเพลง แล้วคุณหล่ะมาที่นี่ต้องการอะไร มินวู ผงะเล็กน้อย ถ้าอย่างนั้นผม อ้าวพี่มินวู มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ หญิงสาวไม่ทันดูว่ามินวู นั่งอยู่กับใคร เธอจึงนั่งลงข้างๆ เมื่อแฮ จิน หันมา หญิงสาวก็ต้องแปลกใจ คุณ... แฮจิน เองก็แปลกใจ เจอกันอีกแล้วนะคะ มินวูมองหน้า แช ยอน ครับเจอกันอีกแล้ว แฮ จินกล่าวอย่างเนือยๆ ให้เกียรติฉันเลี้ยงเครื่องดื่มคุณได้มั้ย ขอบคุณครับ แต่วันนี้ผมไม่ได้อยากมาดื่ม เพื่อนๆของ แช ยอน หลายคนต่างเข้ามาทักทาย รวมถึง มินวูด้วย แฮ จิน จึงขอตัวกลับ มินวูคิดในใจว่า ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่ แฮจิน นายน้อย เดินมาหยุดดู ยองฮาน ที่นั่งหลับ จนบริกรต้องสะกิดเรียก ยองฮานสะดุ้งตื่นทันที กลับบ้านนะครับ แฮ จิน พยักหน้า ดูนาฬิกา นี่จะตี 3 แล้วหรอ

สายของอีกวัน แฮ จิน ตื่นขึ้น พ่อบ้านมารอคุยงานอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว เรื่องของยองฮาน พ่อบ้านทราบแล้วใช่มั้ย ครับเขาแจ้งผมแล้ว ตารางผมช่วยเคลียให้ผมที ผมอยากพักผ่อน หลังจากเสร็จงานถ่ายโฆษณาแล้ว หาวันว่างให้ผมด้วย พ่อบ้านถึงกลับกลืนน้ำลาย ได้ครับผมจะจัดการให้

ยองฮานกลับมาบ้านพร้อมกับอาหารที่ป้า ทำเตรียมไว้เพื่อฝากให้ฮานา ระแวกบ้านแถวนั้นเห็น ยองฮานก็ส่งเสียงเรียกกันเป็นทิวแถว

ที่บริษัท
ท่านคะ คุณมินวู มาค่ะ อื้ม ซอง ยุน พักงานจากหน้าจอคอมฯ ไง กลับมาได้หลายวันฉันเพิ่งจะเห็นหน้าแกนะ โธ่พ่อครับ พ่อตากหากที่ไม่ว่างจะพบผม มินวู ล้มตัวลงนั่งที่โซฟา แล้วไปเจอแม่แก มารึยัง ยังครับ ว่าจะเข้าบ้านพร้อมพ่อ เชอะ เจ้านี่เอาชั้นเป็นโล่ห์ให้แก งั้นสิ พ่อครับ ประธานคนใหม่เป็นยังไงบ้าง ผมให้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย สนใจเรื่องคนอื่นด้วยหรอไง เรื่องแกเถอะ ไหน ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปี ปริญญามีกลับมาฝากชั้นซักแผ่นมั้ย ได้ภาษามา พ่อว่าดีมั้ยครับ ยังจะมีหน้ามาพูดอีก กลับมาก็ดีแล้ว ฉันคงเลี้ยงแกแบบนี้ต่อไปอีกไม่ได้ เตรียมตัวเข้ามาช่วยงานที่นี่ได้เลย ตำแหน่ง ผู้จัดการส่วน ไหนดีครับ ท่านกรรมการ มินวู ล้อเลียน บิดา

เช้าวันนี้ แฮ จิน ออกมาเดินนอกบ้าน ทำให้สาวใช้ หลายคนต่าง เหลียวมอง แฮ จิน เดินเรื่อยๆมา เห็น ยองฮาน กำลังล้ารถอยู่ พ่อบ้านเดินมาบอก ว่า ทนายเอาเอกสารมาให้เซ็นต์ แฮ จิน จึงต้องเดินกลับไป วันหยุด ก็เหมือนไม่ได้หยุด อยู่บ้านก็ยังต้องเซ็นต์เอกสารอีก เขานึกถึง พ่อกับย่าของเขา ท่านทั้งคู่ ทำไมต้องทิ้งภาระเหล่านี้ไว้ให้เขาด้วย เอาหน่ะ ยังไงมันก็ดีกว่าที่จะกลายเป็นเด็กในสถานสงเคราะห์ รอคนมารับไปเลี้ยง โชคดีที่คุณย่ามารับตัวเขาไปดูแล ไม่งั้น ชีิวตเขาจะเป็นไงก็ไม่รู้ ก่อนกลับ พ่อบ้านปรึกษา กับทนาย เรื่อง ลูกชายของ ซอง ยู ทนายกล่าว พ่อบ้านคิดว่าไง ครับ ผมจะคิดว่าไงได้ โน่น คนคิดนั่งอยู่ตรงนั้น ได้ยินมาว่า ไปถลุงเงินที่ พ่อส่งไป เรียนก็ไม่จบ ซอง ยุน เองก็ อยู่รับใช้คุณท่านมานาน ลองดูกันต่อไปแล้วกันครับ




 

Create Date : 09 สิงหาคม 2555
0 comments
Last Update : 9 สิงหาคม 2555 22:41:53 น.
Counter : 804 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


fanrongjaing
Location :
Taiwan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






blogger analyzer
New Comments
Friends' blogs
[Add fanrongjaing's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.