Bloggang.com : fanrongjaing : สาวใช้หน้าใสกับนายน้อยไฮโซ 4

สาวใช้หน้าใสกับนายน้อยไฮโซ 4

ที่เรือน คนงาน แม่บ้านประจำตัว แฮ จิน ถามหา หลานชาย มีใครเห็น ยองฮาน รึเปล่าจ๊ะ รปภ คนนึงตอบว่า ยองฮาน ออกไปพร้อมกับ พ่อบ้านโฮกับนายน้อย ยังไม่กลับเข้ามาเลย ป้า อ้อจ้า ขอบใจมากนะ ผู้เป็น ป้า รู้สึกกังวลเป็นห่วงหลานชาย ของเธอกลัวว่าจะไปทำอะไรให้ นายน้อย ไม่ชอบใจ ยองฮานเป็น คนตรง เธอกลัวคำพูดของ หลานชายเธอจะไม่เข้าหู นายน้อย แต่นั่นก็เป็นข้อดีของ หลานชายเธอ ที่ทำให้ได้อยู่ทำงานกับ ตระกูล ลีมาจนทุกวันนี้ อ้า ป้า ยองฮานเดินมาโน่นแล้ว ถืออะไรในมือมาด้วยนะ ยองฮาน วางถุงกระดาษลง ก่อนที่จะหันไปขอข้าว ชามโตะจากแม่ครัว ป้าครับ มีอะไรกินบ้าง ตักราดให้ผม ชามโตๆด้วยครับ แม่ครัว ยิ้มรับคำ เป็นไงบ้างหล่ะ ได้อยู่ใกล้ๆกับ นายน้อยมาทั้งวัน เหนื่อยหล่ะสิ อ่ะ ชามโตๆ ของเธอ ชายหนุ่มรับชามข้าวมา เขาเดินมานั่งกับป้าของเขา เป็นไงบ้าง ไปทำอะไรมาวันนี้เล่าให้ป้าฟังหน่อย ได้ครับ ขอผม กินข้าวก่อนนะป้า จะเล่าให้ฟังทีหลัง

คืนนั้น แช ริม นัด ทนาย ออกมาพบที่ ร้านอาหาร เธอพยายามที่จะทำให้ ทนาย มาอยู่ฝ่ายเธอ แต่ทนายก็ตอบกลับไปเหมือนเดิม ว่า คุณท่านมีบุญคุณกับผมมาก กับเด็กกำพร้าอย่างผม มาอยู่ตรงจุดนี้ได้ คุณคิดว่าผมจะยอมทำอะไรตามที่ คุณเสนอมาหรือครับ พินัยกรรม ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว และอีกอย่าง ผมก็เป็นแค่ทนาย ไม่มีอำนาจอะไรอย่างที่คุณคิดหรอก เท่าที่คุณได้จาก คุณ คยู ฮยอน ไปนั่นก็เหมาะสมแล้วนะ ผมว่า แช ริม ได้แต่นั่งฟัง อย่างขัดใจ มันจะไปพออะไรกัน แค่บ้าน กับรถที่ใช้แล้ว และก็เงินเดือนๆละไม่เท่าไหร่ คุณทนายคงลืมไป ว่า อึน บียังเรียนอยู่ แค่เงินเดือนที่ได้ ยังไม่พอจ่าย ให้ อึน บีไป เรียนเลย ฉันถึงมาขอให้คุณช่วยพูด กับ แฮ จิน ที ทนายนิ่งใช้ความคิด ก่อนที่จะตอบไปว่า ผมจะลองพูดกับ นายน้อยให้ แต่ คุณอย่าคาดหวังมากนะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆ คงช่วยอะไรคุณไม่ได้ เอ่อ จริงหรือคะ ที่ แฮ จิน เรียนจบแล้ว ทนาย พยักหน้า ครับ จบ แต่ไม่ได้ร่วมพิธีรับปริญญา เพราะต้องรีบกลับมางาน คุณท่าน จบที่เดียวกับคุณทนายจริงๆหรอ ครับใช่ จะว่าไปก็ถือว่าเขาเป็นรุ่นน้องผมเลยนะ แช ริม มีสีหน้าตกใจ เธอคิดว่าจะเป็นไปได้ยังไง เด็กหนุ่มอายุ แค่ 20 แต่จบ มหาลัยชื่อดัง ของอังกฤษแล้ว เธอเป็นลูกที่เกิด จาก คยู ฮยอน แน่หรือคะ คุณทนาย เรื่องนี้ผมไม่รู้อะไรมาก แต่เคย จากเอกสารของโรงพยาบาล ที่ส่งไปตรวจ ดี เอ็น เอ ผล ออกมายืนยันว่า คนทั้ง 2 เป็นพ่อลูกกัน คุณ สงสัยอะไรหรอ ทนายย้อนถาม แหมม สมัยนี้คนแอบอ้าง หลอกลวงเยอะไปค่ะ ฉันก็กลัวว่า จะใช่ แฮ จิน จริงๆรึเปล่า ในใบเกิด ก็แจ้งชื่อ อี คยู ฮยอน เป็นพ่อเด็กนี่ครับ จะไม่ใช่ได้ยังไง เอกสารเกี่ยวกับ แฮ จิน ถูกต้องทุกอย่าง คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกครับ เพราะผมกับพ่อบ้านโฮ เป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดตามคำสั่งคุณท่าน แช ริม เริ่มถอดใจที่จะดึงเอา ทนายมาเป็นพวกซะแล้วที่มาได้ยินเขาพูดแบบนี้

เช้าวันนี้ แฮ จิน ได้มีโอกาส เดินสำรวจบ้าน โดยพ่อบ้านโฮ ไม่อยู่ เขารู้สึกว่าบ้านออกจะใหญ่โตเกินไป เขาบอกกับแม่บ้านอยากอยู่ตามลำพัง ผมขออยู่ตามลำพังได้มั้ย ค่ะ แล้วมื้อกลางวันจะให้ตั้งโต๊ะไหมคะ ไม่ต้อง ผมจะออกไปทานข้างนอก แม่บ้านเดินออกมาด้านนอก และโทร แจ้งพ่อบ้านโฮ ทันที งั้นหรอ สีหน้านายน้อยเป็นอย่างไร เธอสังเกตมั้ย เอาหล่ะฉันยังจัดการธุระทางนี้ยังไม่เรียบร้อย ถ้าไง ให้ คยองฮาน คอยตามไป ดูแลด้วย เดี๊ยว ฉันจะโทรบอกเขาเองอีกที ขอบใจเธอมาก

แฮ จิน เดินดูห้องต่างๆภายในบ้าน จนมาหยุดอยู่ที่ห้องทำงาน ในห้องนี้ มีรูปคุณย่าของเขา วางอยู่ อีกมุม เป็นรูปพ่อของเขา ชายหนุ่มนึกย้อนไปในวันที่เปิดพินัยกรรม ทนายแจ้งว่า สมบัติทุกชิ้น ตกเป็นของ ทายาทเพียงคนเดียว อี แฮ จิน ยกเว้น บ้าน กับรถ ยนต์สองคัน เป็นของ อดีตภรรยาของพ่อ พร้อมกับ จดหมาย ปิดผนึกที่เขาเพิ่งเปิดอ่านมันเมื่อคืน ความจริงต่างๆ จึงทำให้เขา เจ็บปวดกับสิ่งที่พ่อ ได้เขียนบรรยายเอาไว้ เขาเข้าใจพ่อผิดมาตลอดงั้นหรือ เข้าใจว่าพ่อไม่ต้องการเขาเลยทิ้งเขากับแม่ และกลับมาเกาหลี พ่อเขาบรรยายต่อไปอีกว่า เคยออกตามหาเขากับแม่ เพื่อจะขอรับตัว แฮ จิน กลับเกาหลี แต่แม่เขาไม่ยอม และพาเขาหลบหนี และท้ายสุดสาเหตุที่ พ่อกับแม่ต้องแยกกัน พ่อบรรยายว่าเป็นเพราะแม่ มีผู้ชายอีกคน อ่านถึงตรงนี้ เขาก็แทบไม่อยากจะอ่านมันอีกต่อไป ไม่มีใครรู้ดีไปกว่า ตัวเขาเองสิ่งที่พ่อบรรยายมา มันคือเรื่องจริง จดหมายเปียกไปด้วยน้ำตา วินาทีสุดท้าย พ่อก็ไม่ปริ ปากบอกเรื่องนี้กับเขาเลย ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือ พ่อได้แต่บอกว่า เขาเป็นสิ่งเดียวที่พ่อภูมิใจมากที่สุด เราอาจจะไม่ค่อยมีเวลาได้พูดคุยกัน แต่หลังจากนี้ไป พ่อจะคอยฟัง ลูกเสมอ ในตอนนั้นไม่มีน้ำตาของเขาสักหยด แต่ตอนนี้น้ำตามันมาจากไหนกัน ทำไมมันถึงไม่หยุดไหลสักที พ่อครับ ผมขอโทษ

นี่ ยองฮานอ่า ขับรถดีๆนะ ครับป้าไม่ต้องห่วง ใบขับขี่ผม ประเภท Aเชียวนะ มีอะไรก็โทรรายงาน พ่อบ้านโฮด้วยหล่ะ ครับป้า นั่น นายน้อยเดินมาแล้ว ผมไปก่อนนะครับ ยองฮานเดินไปหา แฮ จิน จะออกไปข้างนอกหรือครับ นายน้อย แฮ จิน สวมแว่นกันแดด บังดวงตาอันแดงช้ำของเขา อื้ม จะไปไหนครับ เมื่อขึ้นรถ ยองฮาน เอ่ยถามเจ้านาย ฉันจะไปร้านอาหารที่เคยไปท่านกับคุณย่า ยองฮานเกาหัว แกรกๆ มันอยู่ไหนกันนะไอ้ ร้านที่ว่านี่ ระหว่างขับรถ ยองฮานโทรถามเส้นทางไปร้านกับพ่อบ้านโฮ แฮ จิน คิดถึงคุณย่าของเขา แฮจิน อ่า ถึงแม้ แม่หนูจะเป็นคนไม่ดี แต่หนูก็ต้องเติบโตมาเป็นคนดีนะ ถึงแม่หนูจะทำให้พ่อของหนูเสียใจ แต่หนูต้องไม่ทำให้ย่า กับพ่อของหนูเสียใจนะ เขาจำคำพูดประโียคนี้ได้ดี ถึงแม้ แม่จะทิ้งพ่อไป แต่ ย่ากับพ่อก็ยังออกตามหาและรับเขามาเลี้ยงดู โดยไม่ พูดถึงเรื่องที่แม่ทำสิ่งไม่ดีกับพ่อให้เขาฟังเลย ในตอนนั้นเขาเองกลับ รู้สึกชิงชังพ่อโดยที่ไม่รู้เลยว่า แม่เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายทอดทิ้งพ่อ ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ คำว่าขอโทษจะกี่ร้อยกี่พันคำมันก็ไม่ทำให้พ่อของเขาฟื้นขึ้นมา

หลังจากเสร็จธุระข้างนอกบ้าน พ่อบ้านโฮกลับมาฟังรายงาน แต่ก็ไม่ได้เรื่องอะไรมานัก แฮ จิน ไล่ให้ แม่บ้านออกมาข้างนอกและสั่งห้ามใครรบกวน จะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะ โทรไป ถาม ยองฮานก็ได้คำตอบว่า นายน้อยยังไม่เข้าบ้านในตอนนี้ ทั้งคู่ มากันที่แม่น้ำฮัน ยองฮาน รู้ว่า นายน้อยคงมีเรื่องให้คิดแน่ๆ เห็นเขายืนนิ่งอยู่นาน เขาคงมีเรื่องไม่สบายใจแน่ๆ ยองฮานจึง ปล่อย และยืนดูอยู่ไม่ไกล จนเย็น ฉันยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ ครับแล้ว นายน้อยจะไปที่ไหน

ที่ลานจอดรถ ยองฮานโทร รายงานพ่อบ้านทันที คุณพ่อบ้านครับ ตอนนี้ผมกับนายน้อยอยู่ที่ โรงแรม xxxx ครับ นายจะคุยโทรศัพท์นั้นอีกนานมั้ย แฮจิน เอ่ย อุ้ย พ่อบ้านครับผมขอวางสายก่อน เดี๊ยวจะตามนายน้อยไม่ทัน แฮ จิน เดินเข้ามาในโรงแรม ของคุณย่าเขา และเดินตรงไปยัง ผับ ในโรงแรม หาาา เวรแล้วสิ เดี๊ยวครับนายน้อย ยองฮาน ก้าวเดินแทบไม่ทัน นายน้อยจะเข้าไปข้างในนี้หรอครับ แฮจิน พยักหน้า ทำไม นายอายุไม่ถึงงั้นหรอ โธ่ เปล่าครับ งั้นจะยืนอยู่ตรงนี้ก็ตามใจนะ อ้าวเดี๊ยวรอผมด้วยครับ ยองฮาน ฝากให้เด็กเสริฟช่วยดูแล นายน้อยของเขาสักครู่ เพื่อที่เขาจะออกไปโทร รายงานพ่อบ้าน ว่าไงนะ อยู่ในผับ โรงแรมคุณท่าน นายต้องพานายน้อยกลับมาก่อนเที่ยงคืน ให้ได้เข้าใจมั้ย

อ้าว เห้ยย ยองฮาน มองหาไม่เจอ แฮจิน คุณๆเห็น ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนี้มั้ย เด็กเสริฟชี้บอกทาง แฮ จินกำลังถูก ผู้ชาย 2 คนรุมล้อมไว้ เขาจึงรีบตรงเข้าไปกลางกลุ่ม นายน้อยครับ แล้วเอาตัวเขาบัง แฮจินไว้ มีอะไรกันหรือครับ ชาย 2 คนมีสีหน้าไม่พอใจ แกยุ่งอะไรด้วยวะ ไม่เกี่ยวถอยไป หนึ่งในนั้น พยายามกระชาก ยองฮานให้หลบ แต่ยองฮานจับข้อมือของหนุ่มคนนั้นแล้วออกแรงบิดจนเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด โอ๊ยย ผมถามว่ามีเรื่องอะไรกัน คุณจะตอบผมดีๆได้มั้ย ก็ๆ ไอ้นี่ สายตายองฮานก็จับจ้องไปที่ ชายอีกคน ถ้าไม่มีอะไร หลีกทางให้ผมด้วย ไปครับนายน้อย พ่อบ้านบอกเราต้องกลับกันแล้ว เมื่อยองฮาน กับ แฮจิน คล้อยหลัง ชาย 2 คนก็ คว้าแฮ จินและพยายามจะเหวียงเขาลงกับพื้น แต่ ยองฮาน จับตัวนายน้อยไว้ได้ แล้วใช้เท้าถีบเข้าไปที่สีข้างของชายคนนึง เขาถึงกับเสียหลักและล้มลง ผู้คนในผับต่างตกใจ แตกตื่น จน ผจก กับพนักงานต่างวิ่งเข้ามา ทั้งหมดถูกลากตัวออกมา ปล่อย ผมบอกให้ปล่อยผมไง แฮ จินที่ดื่มไปมากจนคุมสติไม่ได้ ออกเสียงโวยวาย ยองฮานรีบเข้าไปบอกให้ คนอื่นๆปล่อยมือจากแฮจิน ทำไมผมต้องทำตามที่พูดด้วยหล่ะ พวกคุณมาสร้างปัญหาให้กับผับของเรา ตกลงตำรวจจะมาถึงเมื่อไหร่ ยองฮาน หน้าเสียทันที อย่าถึงตำรวจเลยครับ นายเป็นใครถึงได้แต่พูดโน่นพูดนี่ ห๊ะ ผจก แผดเสียงด้วยความฉุนเฉียว คือ ผมเป็นคนขับรถ เชอะ แค่คนขับรถ แล้วเจ้านายของนายหล่ะไปอยู่ที่ไหน ถึงได้ปล่อยให้นาย เห...เป็นแค่คนขับรถ นายเข้ามาในผับของโรงแรมเราได้ยังไง เขาหันไปไล่ถามจากพนักงานแต่ก็ไม่มีใครบอกอะไรเขาได้ เจ้านาย ของคุณบอกชื่อมา ผมจะได้ให้เขารับผิดชอบ ยองฮานมองไปยัง ชายหนุ่มที่นั่งคอพับหมดสติอยู่ข้างๆ นี่แหล่ะครับ เจ้านายผม นี่!!! คุณคิด ว่าฉันโง่หรอ เด็กนี่อะนะเจ้านายของคุณ ยองฮาน จนปัญญา จึงต้องต่อสายให้ ผจก เจ้าปัญหาคุยกับพ่อบ้านของเขา หลังจากที่ได้คุยกับพ่อบ้านโฮ แล้ว หน้า ผจก ก็เปลี่ยนไปทันที หันไปสั่งบรรดาเด็กเสริฟให้ช่วยพยุง แฮ จิน ขึ้นไปยังห้องรับรองทันที อีกฝ่ายทำท่าจะไม่ยอมและโวยวาย เอาเรื่อง แต่ ผจก บอกถ้างั้นก็ต้องรอตำรวจ ทั้งหมดเลย สงบลง

เด็กเสริฟต่างจับกลุ่มคุยกันถีงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผจก เปิดห้องรับรองให้กับ แขกคนนั้นเลยนะ แล้วเขาเป็นใครหล่ะ เด็กเสริฟคนที่อยู่ ดูแฮจิน ก่อนเกิดเรื่องเ่อ่ย อี แฮ จิน ใครกันนายรู้จักหรอ ไม่หรอก เห็นจากบัตรเครดิต ทองคำขาวของเขา ผจก มาพอดี ตกลงเรื่องมันยังไงครับ ชายหนุ่มนั่นเป็นใครครับ นายว่าอะไรนะ ใช่ อี แฮ จิน จริงๆหรือ เด็กเสริฟ หยิบสลิบที่รูดบัตรเครดิต ให้ ผจกดู กำเวร ผจก ถึงกับเอามือตบหน้าผาก

เช้ารุ่งขึ้น พ่อบ้านโฮ ตรงมาที่โรงแรมทันที เมื่อถึงโรงแรม ผจก รีบเดินมารับพร้อมกับสีหน้า สำนึกผิด นายน้อย ตอนนี้อยู่ไหน พ่อบ้านเอ่ย ผจกกล่าว ทานมื้อเช้าอยู่ที่ห้อง อาหารครับ

ยองฮาน ยืนมองอยู่ไม่ไกล ไม่ช้าพ่อบ้านก็มาถึง นายน้อย ไม่เป็นไรนะครับ แฮ จิน วางช้อม กับส้อม ลง ผมไม่เป็นไร พ่อบ้านหันไปพยักหน้าให้ ยองฮานตามออกไปข้างนอก ซวยแล้วสิเรา สีหน้ายองฮานบอกแบบนั้น แฮ จินได้แต่มองตามคนทั้งคู่ไป

เมื่อ แฮจิน ก้าวขึ้นรถ จึงได้รู้ว่าคนขับ ไม่ใช่ ยอง ฮาน และเมื่อมาถึงบ้าน แฮ จิน ก้าวลงจากรถ เขาเดินไปบอกพ่อบ้านโฮ ถ้าเสร็จธุระแล้ว ผมมีเรื่องจะคุยด้วย พ่อบ้านโฮ ชะงักทันที เดินตามนายน้อยไป ยังห้องรับแขก พ่อบ้านโฮ ช่วยเปลี่ยนคนขันรถให้ผมด้วย หมายความว่ายังไงครับนายน้อย ผมอยากได้ ยองฮาน มาขับรถให้ผม แต่เขา.. ยองฮาน อิมยองฮาน คนอื่นผมไม่เอา จัดการให้ผมด้วยนะครับ แฮ จิน เดินกลับเข้าห้องของเขาทันที นายน้อยเริ่มจะเกเร กับพ่อบ้านแล้วสิ...

Create Date : 09 สิงหาคม 2555

Last Update : 23 มกราคม 2556 21:30:09 น.

0 comments

Counter : 532 Pageviews.