หนังสือบังคับ

อันที่จริง ภาษาไทยไม่มี fullstop แต่เราชอบใช้ เพื่อแสดงถึงการเว้นวรรค และจบความคิดสั้นๆเป็นระยะ
ต้องขออภัยทุกท่านที่ใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องด้วย.

คนเรา เวลาความคิดติดแหง่กอยู่กับสิ่งใด มันจะทำให้กวนใจได้มาก เมื่อไม่เป็นไปตามที่ต้องการหรือคนอื่นไม่เข้าใจสิ่งที่เราคิด.

เราเองเป็นพวกติดหนังสืออ่านนอกเวลาเรียน.
ไม่ใช่หนังสืออ่านนอกเวลาแบบกึ่งบังคับอย่างที่เีรียนกันสมัยมัธยม
แต่เป็นหนังสือที่เลือกอ่านได้เอง
อย่างพวก fiction, นิตยสาร หรือสารคดี บทความต่างๆ
แต่ก็ไม่ได้เป็นกูรูเหมือนอย่างหลายๆท่่านที่เคารพ
โดยเฉพาะหนังสือสมัยใหม่นี่แทบไม่ค่อยได้อ่านแล้ว

ดังนั้น ความคิดของเราก็จะติดอยู่กับเรื่องเก่าๆ ที่เคยอ่านและประทับใจ
หนังสือที่เราชอบ ก็ค่อนข้างจะต่างกับคนทั่วไป
ส่วนหนึ่งเพราะมีมิติเรื่องของสถานการณ์เฉพาะในตอนที่อ่านนั้นเข้ามาด้วย

พอเวลาน้อยลง ก็ไม่ค่อยได้อ่านดะไปอย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว
เพราะไม่ใช่หนังสือทุกเล่มจะมีคุณค่าเท่ากัน
และ ช่วงหลัง รู้สึกว่าหนังสือที่มี impact factor (อืม..) กับความคิดเรา ส่วนใหญ่แล้ว เป็นหนังสือที่อยู่มานานแล้วทั้งนั้น และได้รับการพิสูจน์แล้วว่าดีจริง
แหม พูดซะเหมือนเวลาคนหาเหตุผลมาซื้อของ brandname เลย ^^
แต่ที่จริงกำลังพูดถึงเรื่องหนังสืออยู่นะจ๊ะ

สรุปง่ายๆ คือ
เหล่านี้คือ หนังสือที่ข้าพเจ้าแนะนำว่า ชาตินี้ ควรอ่าน.

-Peterpan-
่อ่านหลายครั้ง
ครั้งแรกตอนมัธยม อ่านเป็นภาษาไทย จำได้ว่าอ่านคู่กับ Pinocchio แต่ว่าไม่ได้รู้สึกสนุก เพราะอ่านผ่านๆ
อ่านครั้งที่สอง เป็นช่วงใกล้เรียนจบ
เป็นช่วงที่กำลังจะก้าววเข้าสู่การทำงานเป็นผู้ใหญ่อย่างจริงจัง
อ่านแล้วได้ทำความรู้จักกับ Puer Aeternus
ความคิดหลักของเรื่องนี้จริงๆ และการตีความทางปรัชญา
ของ .. แทบจะทุกคำพูดและประโยคในเรื่องนี้.
ทำให้รู้สึกว่า ความคิดของเรา ก็เป็นอย่างนี้
และความคิดของมนุษย์ในวัยที่ต้องก้าวผ่านสู่ความเป็นผู้ใหญ่ทุกคน ก็ต้องผ่านความคิดอะไรอย่างนี้จริงๆ
Peter ต้องการเป็นเด็กตลอดไป แต่ Wendy ก้าวผ่านความสุขในวัยเด็ก เข้าสู่ความเป็นผุ้ใหญ่และเข้าใจลูกๆของเธอที่จะไปสู่ Neverland กับ Peter
และเข้าใจว่า มันจะเป็นอย่างนี้ ต่อไป และต่อไป
.. คนอัจฉริยะเท่านั้นที่จะเขียนหนังสือเด็กดีๆแบบนี้ได้

หนังสืออีกหลายเล่มที่เราชอบมาก แต่แทบจะไปคุยกับใครไม่ได้เลย เพราะไม่ค่อยมีคนรู้จัก
คือ Sir Gawain and the green knight
ช่วงนั้น ตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษมาก และพยายามอ่านหนังสือของยุคที่ใช้ภาษา middle English
ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากรู้ว่าทำไม JRR Tolkien (ผู้แต่ง The Lord of the Rings) ถึงได้เป็นอาจารย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้
เล่มนี้เป็นหนังสือ กลอนโบราณ ที่หาอ่านแบบเข้าใจได้ง่ายๆ ในรูปแบบกลอนที่แปลมาเป็นภาษา modern English แล้ว พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Penguin.
เนื้อเรื่องเกียวกับการเสียสละ และสิ่งที่จะได้กลับมา
ตัวเอกคือ Sir Gawain หนึ่งในอัศวินโต๊ะกลมของ Arthur และการเดินทางไปปฏิบัติภารกิจของเขา
ฉากแล่เนื้อกวาง ยังคงติดอยู่ในหัว เป็นภาพเลย ทั้งๆที่มันเป็นหนังสือไร้ภาพ!

หนังสือพรรณาโวหารอีกเล่มที่ชอบมาก และพูดถึงแล้ว นึกออกเป็นภาพแทนที่จะเป็นตัวหนังสือ
คือ In Praise of Shadows โดย Junichiro Tanizaki
ถ้าจำไม่ผิดเป็นหนังสือไม่กี่เล่มของเขาที่ไม่ได้เป็น fiction
ภาษาไทย เมื่อประมาณ 8-9 ปีก่อน ก็ไม่มีขายแล้ว
จำได้ว่าต้องไป copy มาจากที่หอสมุดจุฬา
ชื่อภาษาไทยคือ -เยินเงาสลัว- (เยิร? เยิน?)
เป็นหนังสือเกี่ยวกับสุนทรียะของสังคมญี่ปุ่น
ที่ชื่นชมความงามแบบคลุมเครือมากกว่าแบบสว่างจ้า ชัดเจนอย่างในสังคมตะวันตก
ปัจจุบัน ไม่เคยเห็นติพิมพ์อีกเลย

เช่นเดียวกับ หนังสือ Master of Go ของ Yasunari Kawabata
ชื่อภาษาไทยว่า -เซียนโกะ-
เป็นหนังสือที่ว่าด้วยความร่วงโรยของชื่อเสียงและสังขารของนักเล่นโกะระดับสูงคนหนึ่ง
ซึ่งเรื่องนี้ เช่นเดียวกับ เยินเงาสลัว คือเป็น non fiction ที่ถ่ายทอดออกมาแบบกึ่งๆ เล่าเรื่อง กับใส่ความคิดเพิ่มเติมอะไรลงไปสักอย่าง

ความสามารถพิเศษของ Kawabata อีกอย่างคือ ชอบพรรณาให้ สัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหว เช่นเสียงไหลของน้ำ พร้อมๆกับการเคลื่อนที่
ซึ่งมัน น่าทึ่งมาก.

อีกคนที่นับว่าเป็นไอดอลของเราเลย คือ Natsume Soseki
ซึ่งเข้าใจว่าเป็นที่ยกย่องของคนญี่ปุ่นเองอย่างมากด้วย.

โดยปกติแ้ล้ว เราไม่ชอบวัฒนธรรมก้ำๆกึ่งๆ อย่างญี่ปุ่นยุคเปลี่ยนผ่านที่มีวัฒนธรรมของชาวตะวันตกเข้ามามากสักเท่าไร
แต่ Soseki ทำให้เราชอบได้.
และไม่รำคาญกับการตั้งชื่อตัวละครว่า K, Rickshaw หรืออะไรทำนองนี้

Kokoro เป็นหนังสือ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ การเก็บงำความรู้สึก ความรักและความตาย
ที่โคตรดีอีกเล่มหนึ่ง
เป็นหนังสือที่การอ่านแต่ละครั้งให้ความรู้สึกไม่เหมือนกันเลย
และหลังจากอ่านไปสองครั้งก็รู้สึกได้ว่า เราไม่ควรจะอ่านมันอีกแล้ว
เพราะเดาไม่ได้เลยว่า การอ่านครั้งหน้าจะให้ผลลัพท์กับความคิดเราแบบใด
รู้แต่ว่า แต่ละครั้ง impact factor สูงมากชนเพดาน ชนิด ไม่เคยมีหนังสือเล่มไหนทำได้เท่าเทียมกันอีกเลย

และที่น่าตกใจกว่านั้นคือ ตอนที่ได้รู้ว่า ญี่ปุ่นบรรจุส่วนหนึ่งของหนังสือนี้ไว้ในการเรียนของชั้นมัธยม
มิน่าล่ะ
คนญีปุ่นถึงได้เยี่ยมอย่างที่เป็นอยู๋
เพราะ ถ้าถามเราเอง ถ้ามีลูก คงไม่ให้ลูกอ่านจนกว่าจะพ้นวัยสิบแปดแน่นอน
มันกระแทกความคิดเกินไป. และในสังคมแบบที่พวกเราอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ ที่นี่.. ความคิดมันต่างออกไป

อืม.. คิดอีกที เราเองก็อ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนอายุสิบแปด.

หนังสือที่ว่ามาเหล่านี้ .. ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็น contemporary แล้วละมั้ง ..

สมัยนี้
จะยังมีใครอ่านหนังสือยุคนี้อยู่บ้างไหม?

Create Date : 14 กรกฎาคม 2553 Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 1:39:37 น. Counter : 857 Pageviews.		1 comments
Share Tweet