แอบเปิดกะลาออก มาเจิมป้าย ในวาระดิถี ขึ้น หน้า 6 จ้า

อ้อ อย่าง ป้านู๋บี เค้าไม่เรียก ขี้ฝอยหรอกย่ะ
เค้าเรียก สาริกาลิ้นทองว้อยยยยย

ไม่งั้นจะบริหารจัดการฮาเร็ม ได้
แบบคุณภาพเหรียญทองฝังโคตรเพชร หรือจ๊ะ ทูนหัวววว
( ม่ายได้โม้......มมมมมมม จริงจิ๊งงงงงง 5555 )


บ๊ายบาย หกโมงกว่าแระ จะ ไปดู บางรักซอยเก้า อิอิ

ป้านู๋บี เรื่องศีล5 ที่เคยลงไว้ที่เว็บพังจิตอะ
อ่านมานานแร้ว ที่เหลือติดค้างพอจะจำรสได้บ้าง
ตอนนั้นรู้สึก ว่าคนเขียนมีลูกบ้า เยอะดี อิอิ
ก็เลย แอบตามอ่านอยู่เรื่อยๆ ถ้าจะวิจารณ์ ก็ยังไม่มี
คุณสมบัติผู้ดี พอจะวิจารณ์ใครอะ มีแต่ความรู้สึกเป็น
ส่วนตัวที่ไม่ค่อยจะมีฟามเป็นกลาง และฟามถูกต้อง
ตามกดมนเทียนบานของนักวิจารณ์เขา แต่จะบอก
ฟามรู้สึกส่วนตัวนะ อ่านสนุกแต่ไม่ค่อยประทับใจซาบซึ้ง
จนถึงขนาดน้ำหูน้ำตาไหล คือไม่ได้อ่านไปหัวเราะไป ง่ะ
มีแต่อ่านไป เออ...มันบ้าดีว่ะ เออ...แปลกดีว่ะ เออ...คิด
ไม่เหมือนใครดีว่ะ เหมือนกินน้ำพริกรสชาติใหม่ ง่ะ
แต่ว่ามันไม่ค่อยบาลานซ์ เรื่องของสมมุติบัญญัติกับ
ฟามจริงที่เป็นแก่นของเรื่องศีล น้ำหนักมันเลยออกไป
ทาง พูดเล่นๆ ถ้าคนอ่านติดสมมุติบัญญัติซะก่อน ก็จะ
พลาดไม่ได้ของดีที่คนเขียนตังใจสื่อ ง่ะ อีกอย่างนึง
อัตตาที่อ่อนน้อม จะสะภาพราชันออกมาได้ ครือ ถ้าจะ
ให้คนอ่านยอมรับสาส์นที่เราตั้งใจสื่อสารออกไป ต้อง
มีลีลาแสดงฟามอ่อนน้อมเข้าไว้ อย่าไปพูดสิ่งที่ทำให้
คนอ่านแสลงใจ เขาจะเกิดการต่อต้านแล้วจะทำให้พลาด
โอกาสในการส่งสาส์นผ่านตัวหนังสือ อย่างที่เราตั้งใจ

หรือถ้าตั้งใจ จะทำแบบนี้อยู่แล้ว คือให้คนอ่านที่ไม่ใช่
คอทองแดงติดอยู่ในป่าสมมุติบัญญัติก็ช่างมัน ส่วน
คนไหนคอทองแดงก็รอดฝ่าด่านมาเจอ เนื้อทองได้ อิอิ

ปล. ป๋าโจ ทำอัลบั้มน้องฮาร์กะน้องฟ้า(จูน)ลงเว็บ อะ
ถ้าว่างก็แวะไปดูนะ มีอาซิ้มหลงมา3รูป อิอิ

อืม...ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาาาา
ช่วงนี้ ป้านู๋บี ขี้เกียจตัวเป็นขนเรยอ่ะ
มัวแต่ นั่งกิน นอนกิน
เอาแต่อ่านกาทู้ชาวบ้าน
จนม่ะยอม ทวนศีล ทวนจิต
แถม ยังคิดหาเรื่องอู้
มะยอมขยับตัวไป ปฏิบัติ อีกตะหาก

ที่สำคัญ นะ ม่ะยอมยุรยาตรไปจิ้มดีด
เขียน ศีล 5 ใน ฮาเร็ม ซะทีเรยยยยยอ่ะเฮ้ออออ
( สงสัย ผีขี้เกียจจะเข้าสิง เรย ติ๊สแตก บิ้วอารมณ์ศิลปินไม่ออก เหอ ๆ )



แท้งกิ๋วสำหรับ คำแนะนำ
อะโหย ฟังแร้ว รู้สึกว่า เรื่องที่คิดจะแต่ง
คงแห้ว โนเบล สาขา วรรณกรรม แหง๋ ๆ
เฮ้อออ เงินรางวัลตั้ง 10 ล้าน โคร์น เชียวนะนั่น
แร้วงิจะไปสู่ขอ น้องนู๋ฮาร์ท ได้ไงกันหว่า


อืม...หม่ามี้ ขาาาาาาาาาาาา
ถ้านู๋บี จะขออนุญาต ดักฉุด น้องฮาร์ท
ไป กัดก้อนเกลือกิน ด้วยกัน
หม่ามี๊ จะยอมอนุญาตไหมค้าาาา ?
แร้ว ป๊ะป๋า โจ จะโกรธ ไหม ค้าาาาาาา ? เหอ ๆ

--------------------------------------------
ถ้าตั้งใจ จะทำแบบนี้อยู่แล้ว
คือให้คนอ่านที่ไม่ใช่คอทองแดงติดอยู่ในป่าสมมุติบัญญัติก็ช่างมัน
ส่วนคนไหนคอทองแดงก็รอดฝ่าด่านมาเจอ เนื้อทองได้ อิอิ
------------------------------------

แหม๊ หม่ามี๊ ช่าง รู้ใจ นู๋บีจังอ่ะ ( มีเจโตฯ อ๊ะเป่าเนี่ย อิอิ )
เก๊าะ นู๋บี ม่ะได้ คิดจะเป็น พระโพธิสัตว์
กระเตงชาวบ้านข้ามห้วงทุกข์ แบ่บ ไอ้แง่บมันนิค้าาาา
นู๋บีมันพวก ปัจเจกโคตร ๆ อ่ะค่า
เรยแค่ใช้ตัวหนังสือ เรียบเรียงฟามคิด
เล่าเรื่องการล้มลุกคลุกคลาน
ในการถือศีลของตัวเอง แค่นั้นแหล่ะ

แบ่บ เอามันส์ เข้าว่า ศรัทธา มะเกี่ยว
พล่ามเพื่อสนอง นี้ดส์ ของตัวกู เท่าน้านนน
ส่วนใครอ่านแร้วจะปรุงแต่งฟุ้งซ่าน ไปทางใดนั้น

เก๊าะ

ตัวมัน ของมัน ช่าง( แม้ง ) มัน
ฉาน ไม่แคร์ เหอ ๆ


อิอิ เคยเอา เรื่อง ศีล 5 ฯ ฉบับร่าง
ไปให้ ไอ้เสือจำศีลตัวนึงอ่านนะ
มันยัง เคยวิจารณ์ ให้ฟังเลยว่า




" รูปแบบที่คุณบัวนำเสนอ ไม่คลาสสิค ไม่แอนทีค
คือไม่โบราณ ไม่อยู่บนพื้นฐานที่มั่นคง ยืนยงนับร้อยปีเช่นนั้น
แต่มัน เสมือนความโมเดิร์น สไตล์ มิกซ์แอนด์แมทซ์ ซะมากกว่า
บทความเหล่านี้ น่าจะมีการแบ่ง หมวดหมู่
หรือ หัวข้อแยกย่อยได้อีกหน่อย



สำหรับพวกคนความอดทนต่ำ เช่น บางคน ( ผมเองแหล่ะ )
เพราะ คารมที่ใช้ ภาษาที่เขียน มันคมคายนัก
อ่านแล้ว รับรู้ถึงการกระแทกใจ ป๊าก ป๊าก ๆๆ
กระแทกหนักๆ บ่อยๆ มันเลยเจ็บ
เจ็บบ่อยๆ มันเลยชิน จาก ป๊ากๆๆๆ กลายเป็น แปะๆๆ
( แยกให้สั้น เพื่อเพิ่มความสำคัญ ลดการเบื่อหน่าย )"



เฮ้อ คงต้องถากต้องเกลาอีกแยะ เรยแหล่ะ
เพราะ เนื้อหามันเยอะ จนตาลาย
ต้องสังคายนา จัดหมวดหมู่ให้น่าอ่านน่าดู
กว่าจะเขียนเสร็จ ปิดงบได้ อีกนานนนนนนน
อย่างที่บอกแหล่ะยิ่งเขียนยิ่งบาน
ตามประสบการณ์ที่พบเจอน่ะ



นี่ยังอยากจะยัด เรื่อง แบคทีเรีย อมีบา พารามีเซียม
รวมทั้ง เรื่อง จุลินทรีย์ แลคโตบาซิลลัส (ในยาคูลท์ )
ลงที่ศีลข้อ 1 ด้วย
รวมถึง เรื่อง สวยด้วยศีล เรื่องการชาร์จแบตโทรศัพท์
การเมคเบี้ยเลี้ยงเดินทางประชุม เพิ่มเติมเข้าไปอีก
โอ๊ย บานนนนนนนนนนนนนน เล๊ยยยยยเฮ้อ

เออ เห็น หน้าน้องฮาร์ท ก๊ะ น้องจูน แระ
น้องฮาร์ท จ๊อง จ๋อง อ่ะ
แต่ ดีแระ ขาว ๆ หงิม ๆ ติ๋ม ๆ งี้
ป้า นู๋บี ช้อบ ชอบบบบ เหอ ๆ


ส่วนน้องจูนเนี๊ยะ หน้าตา เอาเรื่อง แฮะ
มีแววเฮี้ยน ตะกะยังเด็ก
ท่าทางจะทำให้ ป๊ะป๋า ปวดหัวให้บ่อย ๆ อิอิ


อ้อ แร้ว หน้า อาซิ้ม นี่ เห็น แว่บนึงอ่ะ ตอนเช้า อ่ะ
พอมาดูอีกทีตอนบ่าย เก๊าะ ดับสูญ ไปซะแร้วววว อิอิ
สงสัย ป๋าโจโฉ คงกัวคุณนายเน่าจะถูกลักพาตัวมั้ง
เรยรีบเอารูปออกไปจากเวบ เหอ ๆ
แต่ ป้านู๋ขวัญ ม่ะเหมือนที่ ป้านู๋บีคิดไว้เรยอ่ะ
ตอนแรกนึกว่า จะเป็น เด็กดื้อ
ประมาณ แก่นแก้ว แสนซนนนนน
( ตัวจิงดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ป้านู๋บี อีก อ่ะ อิอิ)



เออ เด๋ว ป้านู๋บี ส่งลิงค์ อารายไปให้อ่านเล่น ๆที่ เวบพังจิตน้า
ถ้า ได้อ่านแร้ว บอกด้วยน้าาาาา ( ป้านู๋บีจะได้ตามไปลบทิ้ง แหะ ๆ)
เพราะ ในลิงค์มี รูปป้า ก๊ะ เด็ก ๆ ในฮาเร็ม ด้วย

แบ่บว่า อยากจะเอารูปมาอวดป้านู๋ขวัญ ง่ะ
แต่ มะอยาก อื้อฉาวววววววว
แกว่งปากหาเท้าก๊ะชาวบ้านไว้แยะ
ขี้เกียจ ถูกดักตีกบาลลลลลลลลล แหะ ๆ
( ว่าแต่ นู๋บี น่ารักน่าเอ็นดู พอที่จะเป็น ลูกไป๊ ป๋าโจ ไหม ค้าาาา เหอ ๆ )

อันนี้ ช่วย หม่ามี๊ โปรโมท กาทู้ อีกครั้ง
ตามประสาลูกไป๊ ที่ดี

//
heartfah.homelinux.com/index.php?option=com_content&view=article&id=56:---3-&catid=44:2009-12-22-13-13-08&Itemid=73


ส่วนอันนี้ โปรโมท กาทู้ ตัวเอง อิอิ

//topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/03/W7579692/W7579692.html


คราวก่อน โพสแร้ว เดี้ยง
เรย หอบเอามาอวดหม่ามี๊ใหม่
เผื่อเฮียโจโฉ อ่านแร้ว จะซาบซึ้งก๊ะ ชวนป๋วยปี่แป่กอ
แร้ว หลวมตัว มาสู่ขอ นู๋บี ไปเป็น ลูก ไป๊
ค่าสินสอดมะแพงนะค๊ะ คุณพ่อขาาา
คิด แค่ สิบล้านด่อง เอ๊งงงงง เหอ ๆ


บ๊ายบายน๊ะค๊ะ หม่ามี๊
นู๋บี จะไป บิ้ว อารมณ์ ศิลปิน แระอ่ะ
อินเมื่อไร จะได้ ปักหลัก ปั่น โปรเจค ศีล 5 ในฮาเร็ม แบบเต็ม ๆ ตัวซะที
ดองเค็ม โปรเจคนี้ มานานเต็มทีแระ ขี้เกลือขึ้นเรย เฮ้ออออ

อืม ป้าเห็นด้วยกะคุณไอ้เสือจำศีล ตรงนี้ นะ

เพราะ คารมที่ใช้ ภาษาที่เขียน มันคมคายนัก
อ่านแล้ว รับรู้ถึงการกระแทกใจ ป๊าก ป๊าก ๆๆ

ป้าก็อ่านแร้ว ป๊าก ๆๆ เหมือนกัล แต่อาศัยชอบฟามซาดิส
เป็นทุนอยู่แร้ว เรยสนุกไปอีกแบบแสบๆคันๆ ในหัวจาย อิอิ

---

อืม...หม่ามี้ ขาาาาาาาาาาาา
ถ้านู๋บี จะขออนุญาต ดักฉุด น้องฮาร์ท
ไป กัดก้อนเกลือกิน ด้วยกัน
หม่ามี๊ จะยอมอนุญาตไหมค้าาาา ?
แร้ว ป๊ะป๋า โจ จะโกรธ ไหม ค้าาาาาาา ? เหอ ๆ

หม่ามี๊อนุยาด...ซำเหมอ จ้า อิอิ จะได้มีคนมาปวดหัวแทน
เลี้ยงนายฮาร์ท เนี่ยเหนื่อยสุดๆ โคตรจะไฮเปอร์
แร้วก็ โลภมาก อยากได้อะไร ก็จะเอาเหมาหมด
แถมชอบ ดับเบิ้ล และทริปเปิ้ล อีกตะหาก
ถ้าตามใจมันทุกอย่าง มีหวัง หมดตัว ไม่เหลือตังกินหนม
ถ้าไปอยู่กะนู๋บี อาจจะดัดนิสัยมันได้ ให้มันกินเกลือแทน

ส่วนป๋าโจ อาจมีแปลงร่างเป็นยักษ์เขียวได้
เพราะกะว่า จะทำแบบคนอินเดีย คือให้สาวมาขอ อิอิ
แร้ว สินสอดต้องไม่ต่ำกว่าสิบล้าน โครน อะ ถ้าใครทำให้
ป๋าโจผิดหวัง ก็ตัวใครตัวมัน ง่ะ หม่ามี๊ กัวลูกหลง อิอิ
แต่ถ้านู๋บี มีสาวบริสุทธิ์พรมจรรย์ เอ๊าะๆ ในฮาเร็ม แบบ
ขาวสวยหมวยอึ๋ม (ไม่เอาสาวเทียมนะ อีจมูกไว โคตรๆ)
มาแลกเปลี่ยน ซัก 10 คน ก็อาจจะหยวนๆ มั้ง เหอๆ

---
เรื่องรูปอาซิ้ม ง่ะ เขากะจะแกล้งป้าไง แบบว่า พอคนอื่น
เห็น จะได้ไม่สนใจ อิอิ แต่เห็นป้า ชอบซะอีก แกเลยเปี่ยน
ใจ เอาออก อิอิ กัวคนอื่นจาเอารูปอาซิ้ม ไปทำเสน่ห์ยาแฝด
โดนปอกลอกจนหมดตัว อิอิ

นู๋บี :
แต่ ป้านู๋ขวัญ ม่ะเหมือนที่ ป้านู๋บีคิดไว้เรยอ่ะ
ตอนแรกนึกว่า จะเป็น เด็กดื้อ
ประมาณ แก่นแก้ว แสนซนนนนน
( ตัวจิงดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ป้านู๋บี อีก อ่ะ อิอิ)

ขันธ์5ที่เป็นรูปธรรม มันเป็นวิบาก อิอิ สงสัยชาติก่อน
ถือศีล5ไม่ได้บริสุทธิผุดผ่อง เลยได้แค่นี้ อิอิ
ส่วนขันธ์5ที่เป็นนามธรรม มันก็เป็นเด็กตลอดกาล อะ
กาลเวลาและภพชาติ ไม่อาจจะเปลี่ยนสันดานเดิมของเธอ
ได้ อิอิ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น กลายเป็น หัวใจเด็กในร่าง
อาม่า ไปแระ เหอๆ แต่ถ้ามาเจอตัวจริง ก็ยังเป็นอาม่าแหละ
มันดัดจริตเข้าฟอร์มเป็นผู้ดีมีอายุ ไม่กล้ากะเปิ๊บกะป๊าบ
เหมือนโลกความจริง กับโลกจินตนาการ อะ อันไหนเป็นตัว
จริง ก็ยังไม่กล้าฟันธงเรย แต่สันดานเนี่ย น่าจะเป็นตัวจริง
นะ เพราะมันไม่ยอมตายซะที ง่ะ แถมไม่ยอมทรานส์ฟอร์ม
เมอร์ไปเกิดใหม่เป็นผีเสื้อผู้แสนงามซะอีก ยอมเป็นหนอน
ดักแด้ตุ้มต๊ะตุ้มตุ้ย กาดึ๊บกาดึ๊บ อยู่แค่เนี่ย

ปล.ยังไม่เห็น ลิ้งค์เลย อ่า อิอิ เด๋วจะให้ป๋าโจดู ปลากรอบ
การตัดสินใจ อิอิ

อ้อ..ไว้จะเอา เรื่องของชวนป๋วยปี่แป่กอ ไปลงที่เว็บ ป๋าโจ
นะ อิอิ หม่ามี๊ ช่วยโปรโมท เต็มที่เรย

^
^

แท้งกิ้วค่า หม่ามี๊ ที่ช่วยลูกไป๊ ทำมาหากิน อิอิ



-----------------------------------
ยังไม่เห็น ลิ้งค์เลย อ่า อิอิ เด๋วจะให้ป๋าโจดู ปลากรอบ
การตัดสินใจ อิอิ

-------------------------

โพสไว้ที่ User Notesของป้านู๋ขวัญที่ เวบพังจิตง่ะ


แต่ หม่ามี๊ ขา นู๋บีเปลี่ยนใจแระ
ขอนุยาด ลบข้อฟามนั้นทิ้ง
แร้วเอาข้อฟามที่โพสนั่นไปแปะไว้
ที่ อัลบัมไปรเวท ( เตาะแตะ)

//board.palungjit.com/member-k-kwan-albums-เตาะแตะ-picture2075-wensday.html

ดีก่า แฮะ

แระ เพื่อ ฟามปลอดภัยในชีวิตจิ๊กกี๋ชื่อ นู๋บี
หม่ามี๊อ่านโพสนั้นจบ ลบทิ้งเรยเด้อ หม่ามี๊

นู๋บีขี้เกียจมีผีชัตเตอร์มาตามเกาะหัว
แบ่บว่า แกว่งปากหาเท้ากะชาวบ้านเอาไว้แยะ
กัว กำตามทัน แหะ ๆ

อิอิ ดูคนงามอย่างมีคุณค่า แระ หม่ามี๊ให้ผ่านตลอด
ลบให้แระน้า รูปตอนเด็ก น่าร๊าก ดูออกจะเรียบร้อย นะ
หรือว่า ตอนเด็ก เก็บกด โตมาเรย ติ๊สแตก เหอๆ

หม่ามี๊ ชอบคนมีปัญญา เป็นปลื้มที่ได้ลูกไป๊ ฉลาดๆ
ดูดีมีคุณค่าทางปัญญา แถมยังมีวาจาเป็นเอกในปฐพี
เอาไว้ ต่อกรกะป๋าโจ ท่าจาดี อิอิ

นึกถึงป๋าสมาน แร้ว ก็ขำป๋าโจ นิสัยเหมือนกัน
พวกกลัวลูกสาวลำบาก เรยบังคับให้ลูกฟังเพลง
ถ้าโลกนี้ไม่มีชายที่พึงเชย อย่ามีปั๋วเสียเลยจะดีฝ่า อิอิ
แต่ป๋าโจ อาการหนักจิ๊ดนึง ครือว่า ถ้าลูกสาวจะมีเมีย
ป๋าไม่ว่า เหอๆ ดูดิโคตรจะประหลาดคน

แท้งกิ๋ว ค่า หม่ามี๊
ไว้ครึ้ม ๆ ฤกษ์ดี ๆ จาเม้าท์เรื่อง " ข้างหลังภาพ "ให้ฟัง
ว่าจะเขียนมานานแระ มะได้เขียนซะที อิอิ


ลูกบ้านู๋บี แยะค่า หม่ามี๊ขาาาาา
ไผอย่าได้ทะลึ่งมาท้าเชียวนะเฟ้ย
ตูหน้ามืดได้ที่ เก๊าะบ้าจี้รับคำท้าว่ะ เหอ ๆ


ลิงบางตัวมันพูดง่ะ ว่า

"สิ่งที่พ้มภูมิใจที่สุดคือการได้ทำสิ่งที่พ้มคิดว่าตัวเองทำไม่ไ่ด้"
เพราะพ้มกำลังชนะตัวเองงงงงงงงง


แต่สวยเลือกได้อย่างนู๋บี
มักบอกตัวเองอย่างภูมิใจซำเหมอ ฮ่ะ ว่า

ภายใต้ดวงอาทิตย์ ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่ ช้านทำไม่ได้
( ยกเว้น ข้อสอบ ฟาร์มาโคร แหะ ๆ)


บ๊ายบายค่า หม่ามี๊
ฝอยมานานแระ นู๋บีขอลาไปบิ้วอารมณ์
เขียน ศีล 5 ฯ ต่อดีก่า
เผื่อว่าจะได้ รางวัลโนเบล 10 ล้านโคร์น
มาสู่ขอน้องนู๋ฮาร์ท

อืม...นี่กะว่าถ้าแต่งงานกัน
จะพาน้องฮาร์ทไปฮันนีมูนที่ สมุทรสาครอ่ะ
ที่นั่นนาเกลือมันเยอะดี จะได้เล่าอุทาหอนสอนใจ
เล่าตำนานรักกัดก้อนเกลือกิน ให้น้องฮาร์ฟัง ไง้
ดีไหมค้า หม่ามี๊ขาาาเหอๆ

แวะมาบอกบรรดา ฉะมาชิกว่า
แฮปปี้นิวเยียฮับ
สมหวังๆ ทุกท่าน แง่บๆ

สวัสดีปีใหม่.....แด่พี่น้องสะหมาเชกกก ทุกท่าน
ค๊า

หวัดดีปีใหม่ เช่นกันจร้าาาา
ทั่น' มาชิกผู้มีเกือก ทู๊กทั่นนนนนน ^ 0 ^


และนี่คือ คำอวยพรปีใหม่
จากใจ สไตล์คุณป้าบัวหุบบบบบบ





โอมมมม

อิทปฺปจฺจยตาาาาา
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ
อัตตาหิ อัตตาโน นาโถ นะจ๊ะ


ทำอะไรไว้ ก็ขอให้ได้ยังงั้นเด้ออออ พี่น้องงงงง


แน่นอน นี่คือ คำอวยพรปีใหม่จากใจเจง ๆจ้า
ปกติเวลา คุณป้า อวยพรให้คัย
ก็มักจะใช้บทนี้ทำมาหากินซำเหมออออ เหอ ๆ


ปอลิง

สาธุ๊ ปีใหม่นี้

ขอให้ตูเขียน ศีล5 ในฮาเร็ม เสร็จ ซะทีเต๊อะ
ขอหั้ยมีหนุ่ม ๆหน้าใส เข้ามาอยู่ในฮาเร็มเยอะ ๆ

แระ ขอให้ เดอะ เวบมาสเตอร์ (ป๋าวรพจน์)
คืนอมยิ้ม ให้นู๋บีซะทีเถิ้ดดดดจ้า
เจ้าประคุณ เอ๋ยยยยยย
เฉาปากจะแย่อยู่แระ เหอ ๆ

หวัดดีปีใหม่ พ.ศ. 553 และ ค.ศ. 2010
แค่ทุกท่านที่เสียเวลา เข้ามาในเว็บ
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย ดลบันดาลให้ทุกท่าน
มีปัญญาสัมมาทิฏฐิ รู้แจ้งแทงตลอด แก้ไขขวากหนาม
ชีวิต พบแต่สันติสุข มีแต่ความสุขสดใส และ ชิลๆ
ตลอดกาลนานเทอญ เนาะ

แก้ไข *พ.ศ.2553

สาตุ๊ๆ ... สำหรับพรดีๆจากท่านผุ้ชราท้างงงหลายยยย แง่บๆ

เรียน ทั่นมาชิกทู๊กทั่น

หวัดดีวันเด็เจ้าค่ะ
ตอนนี้อิช้านยัง บิ้วอารมณ์ เขียน ศีล 5 ในฮาเร็ม
ได้ ไม่ค่อยจะเต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไรเรยง่ะ
( โนเบล ไพร๊ซ์ ยังอีกไกล เหอ ๆ T 0 T )


แต่ แหม๊ ! อ่านนิทานเขย่าขวัญ เอ้ย ตำนานรักแก้มแดง
ที่ รูแย้ ของไอ้ปังคุงหลานชายคนโปรด
แร้ว คันปากยิก ๆ ว่ะ อดมะได้ แฮะ
ขอ นุยาด คว้า ตาลปัตร มาโพส
เทศนาสั่งสอน ไอ้หลานแบดบอย ซะหน่อยดีกว่า


แต่ ไม่โพส ที่ รู้แย้ หรอกนะ
โพสที่ มาคม ดีก่า เรทติ้ง สมาคมของเรา จะได้วิ่ง ๆ
เรื่องไร จะต้องไปช่วยมันทำมาหากินด้วยวะ
( เด๋ว กาทู้มัน จะเรทติ้งดีกว่า มาคม ของเราง่ะ อิอิ)



เฮ้ออออ เคยเจอแต่ เคส เชือดไก่ให้ลิงดู
เพิ่งจะเจอ เคส เชือด ( ตุ๊กตา)ลิงยัดไส้ ให้ ควายดู อ่ะ
อ่านแร้ว นึกถึง หลักจิตวิทยาเรื่องนึงจังแฮะ อิอิ


นี่ ๆ ไอ้แง่บ เอ็งลู้จัก ช้างกระทืบโลง กะ ช้างสะบัดงวง
แร้ว ลู้จัก ช้างกะกิ่งไม้ ป่ะ อ่ะป้าเอามาฝาก ว่ะ
เพราะ ป้าชอบ สอนไอ้เข้ว่ายน้ำ เหอ ๆ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=diy-by-achita&month=03-2008&date=14&group=4&gblog=7



เฮ้อ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
ไข่ต้ม ก้อ ยัง คงเป็น ไข่ต้ม
กาเฟร์ ก้อยังกลายร่างเป็น กาแฟ มะได้อยู่ดี

เอ นี่ถ้า ป้า ไปถาม อัลเลาะห์
ทั่นคงตอบว่า

"เพราะ กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ จ๊ะโยมมมมมม"

ซะล่ะมั้ง เอิ๊กส์ ๆ



เอ่อ....คุณป้าขอนุยาดโพส
แนะนำ คุงหลาน บิ๊กโอเลี้ยง ซะหน่อยนะจ๊ะ เหอๆ



"ผมรู้ว่าเธอดูแลจุดออ่นที่สุดของผมไม่ได้
เพราะเธอไม่เคยดูมัน.... หัวใจ ...."



อิทัปปัจจยตาาาาา
แหม ๆ เอ็งต้องเข้าใจนะจ๊ะ ว่า
ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดจะเรียนต่อ ด้าน cardio นี่หว่า
เก๊าะเรยไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการดูแลหัวใจชาวบ้าน


และ ถ้าหัวใจเนี่ยมันอยู่ในอกตัวเองแท้ ๆ
เอ็งยังมะมีปัญญาจะดูแลเองเรย
วันหลังก็หาแควนเป็น หมอ cardio เด่ะ
จะได้อุ่นใจขึ้นมามั่ง อิอิ


อ้อ แระ ในฐานะที่ ป้า เป็น น้องสาวนอกไส้ ของเด็กเสดสาด
ไอ้พี่เวง มันเรยมักจะเลคเชอร์ให้ฟังอยู่บ่อย ๆ
เรื่องเมื่อ demand ของหัวใจ ตัด กะ supply ของ ฝ่ายตรงข้าม
มันบอกว่า เพราะเด็กเสดรู้ดี ในเรื่อง พรรณนี้
เรยไม่แห้ว เหมือน ป้านู๋บี ว่ะ เหอ ๆ


เนี่ย ป้าเรยเอาคอนเซปท์ที่มันเคยเสี้ยมสอน เอ๊ย อบรมสั่งสอน
มาแนะนำหลานปังคุง ต่อ ว่า


เอ็งควรใช้ ทรัพยากรทุกอย่างที่มีอยุ่
ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ตามหลักเสดสาด นะจ๊ะ


1.ให้เอ็งเอาซากน้องแก้มแดง เอ๊ย ปุยนุ่นในกล่องนั้น
ไปยัดไส้เป็นหมอนไว้หนุนหัวนอนเล่น
จะได้อิ่มอกอิ่มใจแบบ พี่ล่องจุ๊น ของน้องแตงกวา
หรือ ไม่งั้น ก็ เอาเจ้าหมอนนั่น ไปบริจาคให้ผู้ยากไร้
เผื่อบุญกุศลนี้ จะหนุนนำส่งผลให้ชาติหน้า
กาเฟร์ผู้ชั่วร้ายจะได้สมหวังมุสลิมสาวใจดี
แบบ ตำนานรักกัดก้อนเกลือฯที่ป้านู๋บีแต่งไว้ไงจ๊ะ เหอ ๆ





2. ถ้า เอ็งเป็นนักเขียนพรสวรรค์ แบ่บ ป้านู๋บี นะ
ป้าจะแนะนำให้แต่งนิยาย ขาย ด้วยว่ะ
คาดว่า คงดังสูสีก๊ะ ของขวัญวันวาน ของ ว.วินิฉัยกุล
แหม๊ วัตถุดิบเพียบบบบบบบงี้ น่าอิจฉา ชะมัด อิอิ




3.อย่าลืมขอบคุณทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่าง
และ ทุก ๆ คน ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วย
เพราะ ทุกประสบการณ์ ที่ได้พบเจอ
ล้วนแล้วแต่มีคุณค่า กับเรา ทั้งนั้น
เพียงแต่ว่า เอ็งจะมีปัญญา คุ้ยหา มันเจอรึปล่าว เท่านั้นเองแหล่ะ


และ เมื่อไรที่เอ็งสามารถมองดูของขวัญวันวาน
แล้วอมยิ้มพร้อมกับเอ่ยคำว่า ขอบคุณ ออกมาจากใจจิง ๆได้
(โดยไม่รู้สึกวิตกจริต คิดขมขื่น หรือ ขุ่นมัว )
เอ็งก็จะเติบโตขึ้นอีกระดับแล้วว่ะ ไอ้หลานร้ากกกกก งั่ก ๆ





อืม...สมัยแรก ๆ ที่ป้า ดูจิต ทวนจิต
เวลาเกิด เวทนาซ้ำซากจากสัญญาเดิม ๆ
คำพูดหนึ่งที่ป้า เอามาใช้ เสมอ คือ


แม้เราจะเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้
แต่เราก็สามารถใช้อดีตที่ผ่านมา เป็นครู
ในการฝึกฝนทักษะการปล่อยวางเวทนาซ้ำซากจากสัญญาเดิม ๆ ได้นี่หน่าา




อ้อ แร้วอย่าลืมท่องคำปฏิญาณของสมาคมของเรา ไว้ให้ขึ้นใจด้วย

อภรรยา ปรมา ลาภาาาาาา
สามีมา ปรมา ทุกขาาาาาาา
นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ

( สาธุ เสียสิ เอิ๊ก ๆ )



.

เหอะป้าขรา.. มิโดนเองมิรู้สึกคร้าาาา
.มันสะกิดใจ มิเคยกล้าพูดอ่ะ
อะไรๆคนอื่นก็บอกว่าเค้าดีหมด
เป็นหมอน้า น่าจะใจดี
เป็นมุสลิมน้า น่าจะเคร่งศาสนา
แต่ผมรู้ว่าจริงๆอะไรอยู่ในกล่อง
มันเสี๊ยวววว ....
พอเห็นแระ พาลนึกเอาว่า
นี่ถ้าเป็นตัวกรูละ หยึยยยย
ตอนแรกที่ได้ ลูกเค้าๆ
สามเดือนผ่านไป.. ศพนับชิ้นมิได้
ไม่ใช่แก้มแดงอันเดียว ทุกชิ้นๆ
แบบนิหมดมีเป็นกอง
คบเกือบบสิบปี ตอนเลิกกันเค้าบอก
มีแค่เค้าให้นั่นโน่นนี่
ผมนะไม่เคยให้อะไรเค้าเลย
(มิเคยให้ รึมิเคยเหลือ มิทราบ แง่บๆ)
กะคนอื่นเค้าไงผมไม่รู้ แต่กะผมเค้าทำแบบนิ
แสดงว่าผมเป็นช้างดื้อชิมิ เชือดหลายอย่างแระ
เป็นควายเขาเกง่ะ
(ที่ไม่กล้าเปิดกล่องจริงๆเพราะกลัวตัวเองบรึ่มอ่ะ
ตบะแตก โมหะครอบงำ)

โชคดีที่เธอยังไม่ต่อเฉพาะทาง
เพราะเค้าตั้งใจต่อศัลย์เด็ก
มิงั้นเธออาจจะชำนาญจากศัลย์ผู้ใหญ่ก่อน
และถ้าเธอเรียนหัวใจเจงๆ
ผมกลัวว่าจากคำว่า ดูแล
มันจะเหลือแค่ควักมาดู แง่บๆ

ดังนั้นผมมิต้องท่อง อภรรยา.. ก็แหยงไปอีกนานเลย
ผุ้หญิงคนไหนมีแวว โหดๆ
เห็นแก่ตัวแบบเธอละเป็นขนพองขู่ฟ่อๆๆไว้ก่อน

1.ปุยอีแก้มนะผลสุดท้ายก็ลงถังขยะะ
จะเก็บปุยมันไว้ทำติ๊งไรละ ถ้าเจอป้าก่อนอาจจะเย็บหมอนแบบว่า
แต่ของอย่างอื่นผมเก็บไว้นะ ใช้งานได้ก็ใช้
ไม่ได้หมดสภาพก็ทิ้ง แรกๆเจ็บ หลังๆ เฉยๆ

2. งั้นป้าก็ต้องมาเก็บวัตถุดิบจากนู๋ไปซิ
แบบนิต้องเรียกค่าลิขสิทธิ แง่บๆ

3. ขอบคุณที่ยังมีลมหายใจ มีวันนี้อ่ะ
พลาดไปละ งิงิ.. มีหวังไม่มีโอกาศมานั่งปากดีแบบนิแน่ แง่บๆ


สาธุขอให้ป้าเจอหมอจีบแล้วทำงิบ้าง หึหึ แง่บๆ

เหอะนู๋แสบขรา..
ถึงโดนก๊ะตัว ป้าเก๊าะยังจะยืนยันคำพูดเดิมคร้าาาา
เพราะว่า คนอย่างป้า เนี่ย
เสียทองเท่าขา ไม่ยอมเสียหน้าให้ครายอยู่แร้วว้อยยยย


ก้อเวลา ไข่ ก๊ะ กาแฟ
มันถูกน้ำร้อนลวก เหมือนกัน
ผลที่ได้ มันยังต่างกันเรยนิ
โถ ๆๆๆๆ ป้า มะช่าย กาเฟร์ อย่างเอ็งนิ
ทั้งสวยทั้งเก่งอย่าง ป้านู๋บี เนี่ย
มันต้องเป็นกาแฟในขี้ชะมดเท่าน้านนนนนนน


อืม...อะไรอยู่ในกล่อง? น่ะ เหรอ
น่าเปิดประเด็นถกด้วยจริ๊งจริง พับผ่า
เนี่ยตะก่อนยังเคยคิดจาเอาเรื่องทำนองเนี๊ยะไปตั้ง
เป็นกระทู้เหน็บ เอ๊ย แลกเปลี่ยนฟามคิดเห็น
ก๊ะ ชาวบ้านที่โต๊ะสาดหนาเล๊ย
แต่ ดันโดนคุณวรพจน์ใจร้ายเจี๋ยนอมยิ้มซะก่อน
ไว้มีโอกาสค่อยเอามาตั้งกาทู้ถาม คนในมาคมดีกว่า อิอิ


แร้ว ครึ้ม ๆ นักเขียนพรสวรรค์อย่างป้า
จะเขียน ตายกี่ชาติ ฯ ตอน มนต์รักปุยอีแก้ม ให้อ่านด้วย
แหม ? ตอนนี้ ชัก ไอเดียกระฉูดว่ะ เหอ ๆ
ภาคนี้ ป้ากะว่า จะลงทุนเล่นเป็นนางเอก
ส่วนพระเอก นี่จะให้เป็น หมอหนุ่มรูปงาม อิอิ


เหอะ ไว้ เคลียร์ อี ศีล 5 ในฮาเร็ม ให้เสร็จก่อน
เด๋วจะเขียนให้ทัศนา จะได้รู้ซะทีว่า
คนอย่างป้านู๋บี โนเบล เท่านั้นที่คู่ควรรรรรร 5555


อ้อ แท้งกิ๋ว ที่ อุส่า อวยฯ "ให้ป้าเจอหมอจีบแล้วทำงิบ้าง"
แหม๊ ไอ้หลาน คนนี้มันช่างใจดีมีเมตตากะ ป้ามันเจง ๆ แฮะ


ว่าแต่ หมอไรดีง่ะ
หมอเมด หมอ ออร์โธฯ หรือ หมอ คาร์ดิโอ ฯ ดี
เอ ขอเป็นหมอฟันได้ป่ะ
เพราะ ปณิธานสมัยเรียนของป้า คือ ฟันหมอ ว่ะ
เรยมักจะชอบ หมอที่สนใจเรื่อง ฟันๆ เอิ๊กๆ


อีก อย่าง อ่ะนะ ถึงป้าจะหน้ามืด
อกหัก รักคุด ซี่โครงเดาะ กระเพาะอักเสบ
หรือ เป็นโรคหัวใจ( มักง่าย ) ยังไง
เภสัชอย่างป้า ก้อมีปัญญาหา ยามากินเองจ้า
ไม่เคยอ่อนแอขี้โรคซะจนต้องให้
หมอที่ไหน มาดูแลหัวใจ ให้ซะทีนิ


แต่ถ้า ฟันเป็นแมง หรือ ต้อง ผ่าฟันคุดเนี่ย
ป้าถอนเองไม่ได้อ่ะ หมดปัญญาว่ะ แหะ ๆ
ดังนั้นหาหมอฟันรูปหล่อสักคนมาดูแลขี้ฟันให้ป้า ( อย่างใกล้ชิด )
คิดว่า น่าจะเวิร์คกว่า มัวควานหาคนมาดูแลหัวจายให้อ่ะ
(ได้แบ่บ คิม จองฮุน เก๊าะแจ๋ว งิงิ )


ปอลิง

แร้วว่าง ๆ ครึ้ม ๆ มึนตึ้บ นึกพล็อตนิยายไม่ออก
ป้าจะเอานู๋แสบเป็น หนูทดลองยา เอ๊ย เป็น เคสสตัดดี้
เก็บวัตถุดิบจากบล็อคเอ็ง ไปสร้างนิยายร้ากกกกระเทือนโลกนะจ๊ะ
แร้วถ้าได้ ซีไรท์ เมื่อไร ป้าจะสมนาคุณ
จ่ายค่าลิขสิทธิด้วยการซื้อ ตั๋วเดือน ให้นู๋แสบ สัก 3 ใบแระกัน
แถม GPO-vir ให้กินเล่น ตลอดชีวิตด้วยจ้า
ป้านู๋บี เป็นคนใจดีอยู่แย้ว เหอ ๆ

คุยกะ ป้านู๋เวมั่งดีก่า อิอิ


นี่ ๆ คนงามจ๋าาาาาา แอบเห็น ครายก้อ มะรู้ บ่น ง้องแง้งในฮิฟิอ่ะ
คุณป้าบัวอ้า เก็าะเรยอยากจะเล่นบทกฤษณาสอนน้องด้วยอ่ะ อิอิ

อืม....

"คงต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เป็นผู้ใหญ่สักที่ มันคงถึงเวลาแล้วละมั่ง ?"


ฟังแร้วก็ครึ้มจนนึกถึง ไอ้เจ้าโกล์ดมุนด์เบอร์ 4 แฮะ
เมื่อสิบปีก่อน ตอนมันจบไปทำงานใหม่ ๆ
ไอ้หมอนั่น เคยเมล์มาบ่นง้องแง้งกะป้าว่า

"อยากถามว่าเคยกลัวการเป็นผู้ใหญ่บ้างไหม?"


รู้ป่ะ ป้าตอบมันว่าไง ?
อ่ะไปคุ้ย เมล์เก่า ๆ ที่เคยเม้าท์ไว้มาให้อ่าน

-------------------------------------------------------

ผู้หญิงทุกคน กลัวการเป็นผู้ใหญ่ทั้งนั้นแหล่ะ
( รวมทั้งกระเทียมอย่างบีด้วย อิอิ )
เพราะการเป็นผู้ใหญ่น่ะ
มันหมายถึงฟามแก่กะลังมาเยือน
หมายถึง จะมีอีกามาประทับฝ่าตีนบนหน้าที่แสนอ่อนเยาว์ของนู๋บี
แล้วจะมะหั้ยกลัวได้ไงง่ะ 555

อืม...มะรู้ดิว่าลึก ๆ แล้ว บีกลัวการเป็นผู้ใหญ่ไหม ?
มันเฉย ๆ นะคิดเสมอว่า
เมื่อถึงเวลามันก้อเป้นเองแหล่ะ
ไม่ว่าจะผู้ใหญ่หรือกำนัน น่ะ( แต่นู๋บีอยากเป็นทั่นนายก มากกว่า อิอิ )


อืม... จำได้ว่าตอนเด็ก บีมักจะเร่งวันเร่งคืน
อยากให้ตัวเองโตเร็ว ๆ เสมอ จะได้เป็นผู้ใหญ่ซะที
อย่างน้อยการเป็นผู้ใหญ่ ก้อมะต้องนอนกลางวัน
มะต้องถูกแม่ตีเวลาแอบหนีไปเล่นผจญภัย
มะต้องถูกบังคับให้ทำการบ้าน ฯลฯ


ตอนอยู่มัธยมน่ะก้อคิดว่า
ตัวเองเป็นผู้ใหญ่เพียงพอที่จะรับผิดชอบตัวเองแล้วนะ
แต่ครั้นอยู่มหาลัยปี 4 งี้
บีกลับรู้สึกว่า ที่ผ่านมามันมะช่ายเลยอ่ะ
ตลอดเวลาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้
บีมะได้เป็นผู้ใหญ่จริง ๆ หรอก


บางครั้งมองย้อนกลับไปนับอายุตัวเองทีไร
ยังรู้สึกแปลกใจเลยนะ
เออแฮะ 15 เอ๊ย 20 ขวบกว่า ๆ แล้วหรือตู
บรรลุนิติภาวะแล้วนี่หว่า
แต่ทำไมยังรู้สึกว่าตัวเองยังเจื๋อกทำอะไรเล่น ๆ เป็นเด็กอยู่เลยวะ ?
อะไรประมาณเนี๊ยะ


เฮ้อ นึก ๆ แล้วก้อปลงเหมือนกันนะ
เวลานี่มันเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างได้เสมอเลยแฮะ
แม้กระทั่งความคิดความอ่านของคน
นี่บีเองก้อยังมะรู้เลยนะ
ว่า เจ้าเด็กหน้าซื่อตาใส ที่ไล่จับตั๊กแตน อยู่ริมหนอง
กับ ไอ้เด็กที่เคยมองโลกในแง่ดีเสมอนั่น
มันหายหัวไปจากตัวบีตั้งแต่เมื่อไรกัน


มองดูตัวเองอีกทีก้อ รู้สึกว่า
ตัวเองชักจะกร้านกระด้างกว่าเดิมแยะเลยแหล่ะ...
การมองโลกมองชีวิตก้อมะช่ายสีชมพูหวานแหววเหมือนตอนม. ต้น แล้ว

บีอยากเรียนจบเร็ว ๆ นะ
อย่างน้อยการเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวมันก้อมีอิสระที่จะทำอะไรมากกว่าเด็ก
แล้วก้อมะต้องมานั่งอ่านหนังสือสอบจนแทบอ้วกอย่างนี้ด้วย ฮือ ๆ

------------------------------------




"คงต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เป็นผู้ใหญ่สักที่ มันคงถึงเวลาแล้วละมั่ง ?"



อืม...
บาทหลวงคนหนึ่ง เคยสอน ไอ้โกล์ดมุนด์เบอร์ 2 เพื่อนป้าไว้ ว่า

" เป็นตัวเองให้มากที่สุด และ เพื่อ คนอื่นให้มากที่สุด "


อืม...แล้วการเป็นผู้ใหญ่ นี่ มันใช่ ตัวตนที่แท้จริง ของนู๋เว ไหมล่ะ
นู๋เว อยากเป็น ผู้ใหญ่ ไหมล่ะจ๊ะ ?
ป้าอยากจะบอกว่า อยากเป็น อาราย ก็เป็นไปเหอะจ้า
จะเป็น ผู้ใหญ่ กำนัน หรือ ว่า นายกหญิง เก๊าะตามฉะบาย
ไงซะ ป้านู๋บีเก๊าะขอให้นู๋เว สมปาดถะหนาาาาา ทุกประการ นะจ๊ะ สาธุ๊ สาธุ


และไม่ว่าจะ เป็น อะไร ก็ตามแต่
อย่าลืมทนุถนอม
วิธีการมองโลกอย่างไร้เดียงสา
แต่ไม่ไร้สำนึก ( แบบเจ้าชายน้อย ) ไว้ด้วยก็ดีน้าาา

อืม...
Antoine De Saint-Exupery
เคยเขียนไว้ใน เจ้าชายน้อย ว่า

*********************

ขณะที่ผมอายุได้เพียงหกขวบ ...
ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับป่าดงดิบชื่อ
'เรื่องจริงจากธรรมชาติ'
และจินตนาการ วาดรูปครั้งแรก
ได้ภาพที่แสนวิเศษรูปหนึ่งออกมา
มันเป็นรูปงูเหลือมกำลังกลืนเหยื่อ


เมื่อผมนำมันไปให้ ผู้ใหญ่ดู
เขาบอกว่า มันคือ รูปหมวก
และพวกเขา แนะว่า ผมควรจะเลิกวาดภาพงูเหลือม
ทั้งชนิดที่เห็นด้านนอก และด้านใน
แล้วหันไปสนใจวิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์
คณิตศาสตร์ และภาษาศาสตร์จะเป็นการดีกว่า


ผมจึงต้องละอาชีพนักวาดภาพผู้ยิ่งใหญ่
ตั้งแต่อายุเพียงหกขวบ
เพราะผมรู้สึกท้อถอย
กับความไม่ประสบผลในการวาดรูปแรกและรูปที่สอง
ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรเอาเสียเลย
เป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายมากสำหรับเด็กๆ
ที่จะต้องคอยป้อนคำอธิบายแก่พวกเขาอยู่เสมอ


เมื่อผมได้รู้จักใครที่มีท่าทางฉลาดสักหน่อย
ผมมักจะทดสอบเขาโดยการเอารูปวาดรูปแรก
ที่ผมยังคงเก็บไว้ออกมาให้เขาดู เพราะผมอยากจะรู้ว่า
เขาเป็นคนที่เข้าใจอะไรๆ ได้อย่างแท้จริงหรือไม่


แต่บ่อยครั้งที่พวกเขาตอบว่า "มันเป็นรูปหมวก"
ผมจึงไม่พูดกับเขาถึงเรื่องของงูเหลือม
ป่าใหญ่ หรือดวงดาวอีก
ผมจะปล่อยเขาไปตามทางของเขา
และจะคุยกันถึง เรื่องบริดจ์ กอล์ฟ
การเมือง และเนกไทแทน
แล้วผู้ใหญ่พวกนี้ก็จะดีใจ
ที่ได้รู้จักคนที่เอาการเอางานคนหนึ่ง

---------------------------------------

เฮ้ออออ นู๋เว ทำตัวแบบ Antoine De Saint-Exupery ก็ดีนะ
ปรับตัวให้อยู่รอดได้ ทำทุกอย่างตามกระแสสังคม
แต่ ไม่ยอมก้มหัวยอมให้ มันขโมยเอาจิตวิญญาณของวัยเยาว์ ไปจากเราได้


นู๋เว รู้ป่ะ มีคนแค่ไม่กี่คนหรอกนะ
ที่โชคดี และ เข้มแข็ง พอที่จะ ทนุถนอม รักษา
จิตวิญญาณแห่งวัยเยาว์ ของเขาเอาไว้ได้ตลอดไป
(ไม่ว่าเขาจะต้องผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรมาบ้างในโลกแบบผู้ใหญ่ )




เออ นี่ ๆ นู๋เว จ๋าาาาาาาาาาาาา
ป้านู๋บี ว่านะ เป็น สาวสมัย
หัวใจเด็กในร่างอาม่า แบ่บ ป้านู๋ขวัญ ก็ไม่เลว นะ
( แต่อย่า เผลอ ให้โคตรไอ้เข้มันงาบเอา แบบ ป้าเค้าล่ะ อิอิ)

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา

เออ นี่ ๆ ตะวาน วันเด็ก อ่ะ
ป้านู๋บี ลืม หอบของขวัญวันเด็กมาให้ น้องนู๋ฮาร์ท อ่ะ
ไง ป้านู๋ขวัญ ก็ตะล่อมให้ น้องฮาร์ท ไปรับ ของขวัญวันเด่ะ
ที่ ฮาเร็มป้านู๋บีด้วยตัวเอง ก้อแร้วกัน เหอ ๆ
อ้อ ห้าม เอาป๋าโจไปเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกชายด้วยล่ะ
เพราะ ฮาเร็ม ป้านู๋บีคนสวย
ไม่ต้อนรับ ผู้ชายอายุเกิน 18 จ้า เหอ ๆ


อ้อ ว่าง ๆ ช่วยมาเลคเชอร์ สอนไอ้แง่บมันดูจิตมั่งก็ดีน้าาาาา
บางที นักดูจิตมือโป อย่าง ป้านู๋ขวัญ คงจะมีเทคนิคดี ๆ
มาสอนให้ ไอ้ควายเขาเก
มันรู้จักการเปิดกล่องแพนโดร่า อย่าง ถูกวิธี ได้บ้าง
จะได้ไม่ตบะแตก ถูก โมหะครอบงำ อิอิ
ดูท่าการนั่งมาธิตอนกลางคืน
จะไม่ช่วยให้มันสติมา ปัญญาเกิด ได้เล๊ย
เฮ้อ กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ เจง ๆ
งี้ แหล่ะ แข่งเรือแข่งพาย น่ะแข่งได้ แต่ แข่งวาสนาบารมี เนี่ย
ไอ้แง่บมันคงสู้ ป้ามันไม่ได้หร็อก เหอ ๆ


ปอลิง
ป้านู๋ขวัญลองใช้ วิปัสนึกตรึกให้หน่อยจิ
ว่า ไอ้ศีล 5 ในฮาเร็ม โปรเจคอันล่าสุดเนี่ย
ป้านู๋บีจะ รจนา เสร็จ เมื่อไร
เริ่ม ฝอยติดลมบน อีกแระตู = = "

เหอะๆ ป้านู๋บีขรา
หมออะไรก็ไม่เคยกลัวเท่าหมอฟันเร้ยยยย
นึงถึงตอนต้องไปนั่งอ้าๆ แล้วโดนเอาเข็มจึ๊กๆเข้าไป
ฮึ่ยยยยย.... เสียว แง่บๆ
เค้าว่ากันว่าโรคกลัวเข็มเนี่ยเป็นโรคประจำตัวของผู้ชาย
เนี่ยท่าจะจริง แง่บๆ

คนขอบปลัก หมากข้างกระดานอ่ะ พูดอะไรก็พูดได้ ชิชิ
....
ป้านู๋ขวัญขาเอาฟาร์มจริงเวลาเปิดเลยนะ
มันทั้งโกรธทั้ง สยอง กลายๆ
นึงถึงความตั้งใจเวลาซื้อ
ไอ้ซากของอย่างอื่นยังทำใจรับได้
ไม่ว่าจะสร้อยจะปากกาจะ ฯลฯ
แต่ซากตุ๊กตาปุยๆหาชิ้นมิได้เนี่ย...
ถ้าเป็นกรูละ
มิรู้จะดูจิตท่าไหน มันไหวหวั่น แง่บๆ
....
ป้านู๋เว
ซีเอสลูอิสเขียนไว้
เด็กที่โง่ที่สุดคือเด็กที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่ที่ดักดานที่สุดคื่อ ผู้ใหญ่ที่ไม่มีความเป็นเด็ก แง่บๆ

อุอุ ตามไปอ่าน แก้มแดงเหลือแต่ปุย แระ
ไม่อยากเซดว่า เจ๊ ก็คล้ายๆ น้องมุสลิมสาว นะ
แต่ไม่ได้เป็นหมอ เลยไม่ได้เจี๋ยนคราย จนเหลือแต่ปุย
ถ้าโกรธมากๆ ก็แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวว่า ทำไมตรู
ต้องมาดักดาน นั่งทำร้ายตัวเอง ด้วยฟระ แร้วก็โกรธตัวเอง
ว่าทำไมถึงอ่อนแอ ยอมให้คนอื่นมามีอิทธิพลต่อความคิด
และจิตใจของตัวเอง ทำไมถึงไม่เลิกโง่ ซะที ยิ่งคิด ยิ่งเจ็บ
ใจ ยิ่งต้องเขกกะโหลกตัวเองให้เยอะๆ จะได้มีสติฉลาดขึ้น
มามั่ง จะบอก ป๋าแง่บ ให้รู้นะ ยิ่งผู้หญิงเขาโกรธ เขาเกลียด
มากๆ เนี่ย แปลว่า เขารักคุณมากเลยนะ และตั้งความหวัง
ไว้กับป๋าเยอะด้วย พอป๋าไม่ได้ดั่งใจเธอ มันก็เลยออกอาการ
เป็นปฏิกิริยาตรงข้าม ด้วยแรงผกผัน อะ คุณลองสังเกต ตัว
คุณเองก็ได้ ถ้าคุณไม่ชอบไม่รักใคร ไม่มีเยื่อใยกับคนๆนั้น
นะ คนนั้นจะไปทำอะไรทั้งดีและชั่ว คุณก็จะเฉยๆกับเขา ไม่
ใส่ใจเขา เขาไปตาย ไปนรก หรือสวรรค์ ก็เรื่องของเขา
อย่างมาก ก็เตือนสติด้วยความหวังดี ถ้าไม่เชื่อ ก็ปล่อยทิ้ง
ไป แต่ถ้าเป็นคนที่เรารัก เช่น พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนรัก
เพื่อนซี้ หมาตัวโปรด หรืออื่นๆที่เราผูกพันด้วย เนี่ย ความ
รู้สึก ทุกขัง ทนอยู่ไม่ได้ มันจะมาจี้ให้เราทำอะไรซักอย่าง
เพื่อสนองอัตตาตัวเอง เช่น ต้องดิ้นรนขวยขวายช่วยเขา
ให้ได้ ไม่ทางใดก็หนึ่ง จนกว่าเราจะพอใจ และหยุดเอง
หรือ ทำถึงที่สุดแล้วยังช่วยไม่ได้ก็จะปลงใจตัดใจว่าช่วยไม่
ได้แล้ว ก็จะยอมหยุดดิ้นรนไปเอง พิษของความรักมันมัก
ทำให้คนตาบอด เห็นช้างตัวเท่ามด เห็นเสือเป็นแมว เห็น
ไอ้เข้ เป็นลูกอ๊อด แล้วก็หลงลืมความเป็นจริงที่เป็นธาตุแท้
ของคนๆนั้นไป มันก็เลยมักจะทำอะไรก็จะผิดพลาด ผิดที่
ผิดทาง ผิดวัตถุประสงค์ แล้วก็กลายเป็นทำผิดต่อคนที่เรา
รักไปซะงั้น เจ๊มุสลิม เขาอาจจะทำผิดต่อคุณ ตรงที่เธอไม่
เห็นความดีของคุณ แต่ดันไปเห็นแต่ความไม่ชอบใจที่มีต่อ
คุณเพราะเธออยากให้คุณเป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ในใจเธอ
แต่เขาคนนั้นต่างจากคุณมาก เธอก็เลยสะสมเป็นความไม่
พอใจคนอื่นสูบบุหรี่เธออาจจะไม่ชอบ แต่เธอไม่ใส่คนอื่น
เธอก็เลยไม่ทุกข์ เพราะคนอื่น แต่เพราะเธอใส่ใจคุณ เธอ
จึงเดือดร้อนใจ จนกลายเป็นความไม่ชอบใจและพาลโกรธ
คุณ รวมถึงเรื่องหยุมหยิมอื่นๆ อีกด้วย พอสะสมมากๆ เธอก็
ต้องระบายออกด้วยการ อัดเสียงโกรธ ไม่พอใจ และบริภาษ
คุณใส่ของที่คุณให้เธออีกที และเพราะเธอหลงตัวเอง ก็เลย
ไม่เคยเห็นตัวเองผิด เหมือนเจ๊ขวัญ เลยแหละ ต่อให้ผิด
จริง เธอก็ไม่ยอมรับผิด เพราะคุณอันเป็นที่รัก ต้องยอมรับ
ผิดเสมอ เพื่อแสดงความรัก และนับถือ (อิอิ) ก็คนมันหลงตัว
เองนินา ทำไงได้ คุณไม่ยอมเธอ เธอก็ฟิวส์ขาด ไปหาคนอื่น
ดิ เพราะในโลกนี้มีคนยอมให้เธอ เยอะแยะไป ใช่ไหมเล่า
เพราะเธอเป็นหมอ และเธอเป็นมุสลิม และเธอก็สวยสง่า
มีปัญญาน่าเกรงขาม และที่สำคัญ เธอต้องเป็นหนึ่งเสมอ
อิอิ ถ้าเธอไม่ได้รักคุณขนาดยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อ
คุณ เธอก็ต้องเสียสละคุณออกไปจากชีวิตของเธอ ถึงแม้เธอ
จะเสียใจบ้าง แต่เธอก็ต้องทำเพื่อตัวเธอเอง ไม่งั้นเธออาจ
จะกลายเป็น ยายปีศาจสมบูรณ์แบบขึ้นมาก็ได้ ถ้าเธอสติ
แตกเพราะคุณไง พูดแบบเข้าข้างผู้หญิงด้วยกันนะ เธอทำ
ถูกแล้ว ที่แสดงธาตุแท้ให้คุณเห็นไงด้วยการเจี๋ยนหลอกๆ
ก่อน ถ้าคุณไม่ยอมให้เจี๋ยน ก็ต้องถอยออกไปเอง ใช่ไหม
เพราะคุณก็กลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ให้เจี๋ยนเธอกลับไม่
ได้ ในเมื่อต่างคนต่างรักอัตตารักตัวตนของตนอยู่แน่นหนา
จะมีใครยอมเสียสละ ยอมเจ็บเพื่อให้อีกฝ่ายมีความสุขได้
เล่า ถ้ามีคนหนึ่งยอมรับการถูกเจี๋ยนโดยไม่ปริปากบ่น ไม่
โต้กลับ คนเจี๋ยนมันจะบ้าเจี๋ยนไม่เลิก ก็ให้มันรู้ไป ใช่ไหม
แรงมันก็ต้องหมดเข้าซักวัน แต่มีซักกี่คนที่ยอมเสียสละให้
ตัวเองเจ็บขนาดนั้นเพื่อนคนอื่น (ถ้าเจอก็บอกด้วยนะ จะไป
แจกเหรียญพระโพธิสัตว์ให้ อิอิ)

ตอนนี้ เจ๊ขวัญ ก็เจอ พายุสุริยะ เข้าไปอีกลูกแระ ตั้งกะเมื่อ
วาน มันลืมตัวไปจิ๊ดนึง ดันให้กำลังใจคนไม่เป็น ทำเป็นแต่
กาทึบซ้ำ อิอิ โจโฉก็เลยฟิวส์ขาด งอลเจ๊ ไม่พูดไม่จา ก้มหน้า
ทำแต่งาน ไม่สนใจลูกเมีย อิอิ เจ๊ก็เตรียมข้าวให้กิน ตาม
หน้าที่ของเมียผู้ประเสริฐ แต่จะกินหรือไม่กินก็เรื่องของเธอ
ท้องของเธอ ไม่ใช่ท้องของฉัน อิอิ ไม่มีคำขอโทษจากเมีย
เหมือนเช่นเคย ใจดำไหม ยังไง ก็เราไม่ผิดนินา จะขอ
โทษได้ไง มันเสียเซลฟ์นิ ถ้าเป็นเมื่อก่อน อาจจะมีแอบไป
ร้องไห้เป็นวันๆ แต่เดี๋ยวนี้หายห่วง น้ำตาซึมแป๊บนึง แล้วก็
ตัวใครตัวมัน จะทำร้ายตัวเองก็ทำไป ใครจะไปห้ามได้ ถ้า
ตัวเองยังไม่รู้จักรักตัวเอง แล้วจะไปรักคนอื่นได้ไง คิดตาม
ประสาคนใจดำแบบเจ๊นะ ต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน ค่อยคิด
ไปช่วยคนอื่น ถ้าตัวเองยังเจ็บยังร้องไห้เพราะการกระทำ
ของคนอื่นแปลว่า เรายังไม่ได้อภัยให้เขาจากใจจริง ยังเจ็บ
เพราะเขาอยู่เลย แล้วจะไปช่วยเขาให้หายเจ็บได้ไง มีแต่
หลอกตัวเองเท่านั้นว่าฉันเป็นคนรักที่ดีที่สุด ทำเพื่อคนอื่น
ทำเพื่อคนรัก แต่ทำร้ายตัวเองเสมอเมื่ออยู่กับคนที่เราคิดว่า
รัก แค่ให้อภัยจากใจจริงยังให้เขาไม่ได้ แล้วจะให้อย่างอื่น
ที่ยิ่งกว่านี้จะทำได้หรือ คนเรา สรุปว่าใครมารักเจ๊ขวัญเนี่ย
ตาบอดสุดๆ และโง่สุดๆด้วย เพราะเจ๊ขวัญมันยังรักตอบ
คนอื่นไม่เป็น เพิ่งจะหัดรักตัวเองให้ได้ก่อนเนี่ย ยังทำยาก
เรยนะ คนอื่นก็ต้องรอไปก่อน ตามคิวอิอิ ต้องทำให้ตัวเอง
ก่อนดิ ใช่ไหมล่ะ ถ้าคนอื่นทนรอไม่ได้ ก็ถอดใจเลิกไปเองมั้ง

มีใครคิดเหมือนเจ๊ขวัญมั่งป่าว เนี่ย อิอิ

ปล. ถึงป้าบัวอ้า ฮิฟิ เข้าบ่อด้าย กบว.สั่งแบนไว้ อ่า
ยังไงก็ขอบคุณหลายเด้อ...ที่คิดถึงน้องฮาร์ท ซำเหมอ อิอิ

ลืมบอกท่านชายแง่บ
ลัทธิของผู้หญิงที่หลงตัวเอง อะนะ
เขาจะดูแลครอบครัวแบบ ภรรยาสมบูรณาญาสิทธราช
สมบูรณ์แปลว่า อ้วนก็ได้
สมบูรณ์แปลว่า มีสิทธิ์เหนือสามีเด็ดขาดก็ได้ อิอิ
ถ้าใครโชคร้ายมาเจอภรรยาอย่างนี้ ก็พิจารณาดูให้ดี
ว่าจะทนมือทนตีนภรรยาได้ป่าว ถ้าไม่ชอบภรรยาแบบนี้
ก็ควรจะเปลี่ยนหญิงในอุดมคติเป็นผู้ว่าง่ายเชื่องเหมือนหมา
น่ารักเหมือนแมว สั่งหันซ้ายหันขวาเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้
สั่งการได้ดังใจนึก ไม่มีปากเสียง และเถียงไม่เป็น
ก็จะได้ศรีภรรยาดั่งใจตนสั่งได้เหมือนทาสีในเรือน อิอิ

หรือถ้าไม่ชอบใจสักอย่าง ก็อยู่แบบพ่อพวงมาลัย ไม่ต้อง
เป็นทาสใคร และไม่ต้องมีใครมายอมเป็นทาส ก็ได้เป็น
อิสระโคตรๆ ดีไปอีกแบบเหมือนกัน

อดีต มีประโยชน์ ถ้าเอามาคิดพิจารณาด้วยใจที่เป็นกลาง
ไม่มีอคติ ไม่เข้าข้างตัวเองและผู้อื่น แต่จะมีโทษทันที ถ้า
เอาคิดแล้วเกิดเป็นทุกข์ใจ เกิดเป็นย้ำคิดย้ำทำ ย้ำโทษแก่
ผู้อื่น หรือแม้แต่ย้ำโทษให้ตัวเอง การฝึกอภัยให้ตนเอง
และผู้อื่น จะปลดภาระจากใจไม่ผูกพันตัวเองและผู้อื่นไว้
ในใจเรา ถ้าเมื่อไรที่คิดถึงเรื่องในอดีต แล้วยิ้มให้กับความ
ผิดเห็นความเผลอพลาดของตัวเองได้โดยไม่เห็นความผิด
ของผู้อื่นที่เราเอามาเป็นเหตุเป็นตัวประกันเป็นจำเลยแห่ง
ความขุ่นเคืองหรือความผิดพลาด นับว่าเราได้เข้าใจความ
จริงของใจเราแล้ว ไม่ใช่เพียงมายาคติความฟุ้งซ่านเพื่อให้
ตัวเองหลุดพ้นจากโซ่ตรวนหัวใจที่ดันเอาไปผูกไว้กับตีนคน
อื่นเองด้วยมือตนเองแต่ดันลืมมองการกระทำของตัวเอง
เพราะว่าการกระทำของคนอื่นมันบังตาเราซะมิด เรย

ปล. สงสัยฟามในใจเยอะ เลยพล่ามซะเยอะ เรย
พักนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไร ว่างๆก็เข้ายูทูบท่องอวกาศไปกะ
กล้องฮับเบิ้ลมั่ง ไปดู corpcircles แปลกๆมั่ง ไปหาเรื่อง
เกี่ยวกับ 2012 message is hope มั่ง เผื่อจะได้ฟุ้งซ่านไป
ทางมีความหวัง มา กลบพวกข่าวร้ายจะได้ จิตไม่ตกไปกับเรื่องภัยพิบัติที่ฟังแล้วน่าอนาถใจ แต่ได้ความรู้แปลกๆมา
เยอะเหมือนกัน คนที่ทำวีดีโอเขาเก่งจังจนแยกไม่ออก ว่า
อันไหนจริง อันไหนเมคขึ้นมา ถ้าป้านู๋บีว่างๆ ก็ไปห้องหลุม
ดำพังจิตดูมั่งนะ แปะยูทูบสวยๆไว้เพรียบเรย เพลงก็เพราะ
ดีนะ แปลกดี แต่ระวังดูและฟังมากๆ จะกลายเป็นญาติ
เอเลี่ยนไปนะ อยู่กระทู้ขรัวโต อะ

จริงๆเรื่องแก้มแดงเนี่ยผมเขียนระคนขันๆนะป้าขวัญ
นึกย้อนไปก็เออ ดีนะ กรูรอดมาได้
มันระบอบ ภรรยาธิปไตยเจงๆ อ่ะ
ไม่ไหว ...
คนอย่างผม ผิดก็ว่าผิด ขอโทษก็จบ
แต่ตะแบงเนี่ย ทุบตาย แง่บๆ
อย่างเรื่องอ้วนก็อย่างผมก็บอกแต่แรกว่าผมไม่ชอบคนอ้วน
พออ้วนมาเราก็แซวแบบเรียกไอ้ลูกหมูบ้างอะไรบ้าง
อยากให้เขาดูแลตัวเอง ใครเห็นจะได้บอกว่า สวย
ก็ดันจะไปกินยาลดความอ้วน ผมก็ยิ่งไม่ชอบ
กลัวเขาเป็นอะไรไป
บอก บอ๊กกก บอก ว่า
ห้ามๆปาก แล้วว่างก็เล่นกีฬาซะบ้างก็ไม่ทำ
ทำนั่นนิดส์นี่หน่อยก็บอกว่า เหนื่อย
ที่เคี้ยวขนมในปากไม่ยักบ่นว่า เหนื่อยจะกิน แง่บๆ

มองๆไป บันทึกไว้ก็มันเตือนตัวเองได้ดีว่า
เราเคยผ่านอะไรมา อะไรที่คล้ายๆ ก็ระวัง
ถึงตอนนี้แล้วอย่างที่บอก ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยติดค้างเขา
เลยเอามาเล่าขำๆกันได้ อะไรที่ภายนอกเราว่าเขาดีๆ เนี่ย
คนในซิรู้อะไรมากกว่าที่คนอื่นเห็น
เหมือนคำว่า
"เพื่อนรู้ได้ทุกเรื่อง แต่แฟนรู้ลึกเป็นบางเรื่อง"

เรื่องพายุสุริยะ ถ้าป้าลดอัตตาไปง้อๆซะบ้าง
ก็จบครับ ... เราพึงลสะเล็บเพื่อรักษานิ้ว
สละสามีเพื่อรักษา ตัวกู แง่บๆ
เคล็ดการครองเรื่อง เซ็กส์เป็นยาแก้งอลที่ชะงัดที่สุด แง่บๆ

2012 มิเคยกลัวเพราะคนพุทธยังมีอีกหลายชาติให้เกิด แง่บๆ

ว๊าย...อะไรเนี่ย ยิ่งเปิดข้อมูลเจ๊มุสลิม ไหงยิ่งเหมือนเราหว่า
เหอๆ...มิน่าถึงได้เห็นใจน้องมุสลิมยังไงไม่รู้...

ทำไมแนะนำให้ลดอัตตา แต่บรรทัดต่อมาบอกให้สละ ฝาละมี
ตกลงเชียร์ให้เจ๊ เสียสละสามี ชิมิ อืม...เห็นด้วย ท่าจะดี
งั้นไม่ต้อง ง้อ ปล่อยให้งอลไปนั่นแหละดี ...ตรูก็สบายตัวไป
ไม่ต้องมีคนมากวนใจ อิอิ รักษาอัตตาไว้ก่อน ตัวกูต้องมาก่อน
อยู่แร้น งั้น ตกลง เจ๊ทำถูกแระ เนอะ เหอๆ

พูดถึงเรื่อง 2012 เนี่ย พอไปค้นหาข้อมูลในยูทูบนะ ดันไป
ได้เรื่องอื่นมาแทน ได้เปิดหูเปิดตา อย่างแซบ สะใจหลาย
เพิ่มขีดจินตนาการโลกแตก ได้เยอะมาก เรียกว่าได้เกิน
คาดนับว่า โชคดีที่ได้ไปเล่นยูทูบแก้เซ็ง จีจีนะ...สุดยอด

ปล.ที่มาเม้นท์ ก็ไม่ได้ว่าไรป๋าแง่บ นะ แค่ลองหยั่งเชิง
ดูข้อมูล ดูปฏิกิริยาย้อนกลับ ถ้าป๋าแง่บเขียนไปขำไปกับ
อดีตที่ไม่มีวันย้อนคืน ก็เจ๋งแล้วง่ะ ปล่อยของออกจากใจได้
ก็เบา โล่ง โปร่ง สบาย ไร้รอยขีดข่วนให้รำคาญจิตใจในยาม
ที่ไปเผลอคิดถึงสัญญาเก่าๆ นิ

หึหึ รักษาอัตตาไว้ครับป้านู๋ขวัญอย่าได้ถอย อย่าได้ท้อ
พอเฮียโจแกทนไม่ไหวแกก็ไปเองสมใจป้า...ดีม๊ะ
....
คนเรารู้ก็รู้นั่นแหละว่าอะไรควรทำ หึหึ
เอาอัตตามาฟาดกันมันก็มีแต่หักง่ะ
ดีไม่ดี จากกันยังมองหน้ากันไม่ติดไปซะอีก
ตอนนอนถ้ายังหันหลังให้ก็
กอดดด...แล้วกระซิบข้างหุว่า
"ถ้าไม่เลิกงอลงงจะกัดมิปล่อยยย"
แล้ว งาบบบบ อิอิ ถ้าไม่ปล่อยป้าก็โดนถอดแหละน่า แง่บๆ
.....
อย่างที่บอกอ่ะ คนพุทธอ่ะ ตายไปอย่างมากก็แค่
เปลี่ยนภพจบเรื่องชาตินี้ไป
เลยเฉยๆ จะแตกวันไหนก็ช่างดิ่
แต่ก็สนุกกับจิณตณาการดีเหมือนกัน เอิ๊กๆ
....
ความรู้สึกกะเค้าอ๊ะ แรกๆ มันก็เจ็บนะ
แต่วิธีที่ผมใช้ก็อาจจะแรง แต่มันหายขาดดีเหมือนกัน
มองมันทั้งสองแง่ ที่ดีก็มีแต่ไม่ได้เขียนแค่นั้นเองครับ
เพระาไอ้คนที่คุยๆ ม้านน ก็ไม่ถามว่าที่ดีมีอะไร
เช่น... กลางคืน ทะเลาะกันเสร็จ ผมก็งอลๆๆ
เดินกลับมาเห็นหนาวๆ ก็ต้องไปห่มผ้าให้ตลอด
แล้วก็ไม่ลืมเปิดเท้าไว้ให้เพราะเค้าชอบให้เท้าเย็นๆ
รึกลับมาเหนื่อยๆ แล้วอาบน้ำขัดตัวให้กินงิ อิอิ
เล่าไปพาลเข้าเรื่องเรทอ่ะ แง่บๆ มิเอาแระ

อ้อป้าๆขาอยากกินเมี่ยงนกอ่ะ
หาสูตรไม่เจอ ใครช่วยหาให้หน่อยจิ๊ แง่บๆ

โห...ป๋าแง่บ แนะนำเข้าท่า นิหว่า ใช้ได้เรย เลือกเอาอันนี้แระกัล

หึหึ รักษาอัตตาไว้ครับป้านู๋ขวัญอย่าได้ถอย อย่าได้ท้อ
พอเฮียโจแกทนไม่ไหวแกก็ไปเองสมใจป้า...ดีม๊ะ

ดีจ้ะ โอเช... เจ๊ ทนด้าย จะเดินหน้าใจดำให้ถึงที่สุด อิอิ
สงสัยเป็นอีกาใจดำ มาเกิดแหงมๆ เดี๋ยวนี้ยิ่งปีกกล้า
ขาแข็ง ไม่ร้องไห้เป็นวันๆ แค่น้ำตาซึมแป๊บๆ วันหน้า
รับรองว่าจะไม่ได้เห็น น้ำตาอีกาซักกะหยด ....
ชักตื่นเต้ล แระ ว๊าว...ท่าจะเจ๋ง อิอิ

ส่วนข้อนี้ โยนทิ้งถังขยะไปเรย ไม่ต้องคิดมาก ไม่อาว...
เสียเซล์ฟชิบ... หึหึ

"ถ้าไม่เลิกงอลงงจะกัดมิปล่อยยย"
แล้ว งาบบบบ อิอิ ถ้าไม่ปล่อยป้าก็โดนถอดแหละน่า แง่บๆ

เมื่อวานเกือบจะหลุดปากขอโทษแระ แต่สติมาทันเวลา อิอิ
เรย รอดตัว รักษาเซล์ฟไว้ได้ทันท่วงที
ว่าแล้ว งวดนี้ จะดูซิ อีจะงอลไปกี่วัน กี่เดือน กี่ปี
หรือ งอล ไปตลอดทุกๆชาติ ก็จะได้ ซ้าตุ๊ ซ้าตุ๊...เหอๆ
ที่ทำเพราะหวังดีกะเขาสุดๆ แระนะ ขอบอกจากใจอีกาผู้มี
จิตเมตตาซะไม่มีอะไรจะเปรียบปาน (ยังกะอีกาผู้ยิ่งใหญ่งั้นแหละ)

เนี่ย กะว่า โจโฉ เห็นธาตุแท้ความใจดำและเลือดเย็น
ของป้าถูกต้องตามฟามเป็นจริงได้เมื่อไร ก็คงจะรู้แจ้งเป็น
แน่แท้ จะได้หมดอาลัยตายอยาก ในรูปและนาม ได้มั่ง อิอิ

ปล.เมี่ยงนกกินไม่เป็น ง่ะ มันน่ารักจะตาย กินไม่ลง
เปลี่ยนเป็นเมี่ยงคำได้ป่าว ถุงละ20 แวะซื้อได้ตามตลาดนัด
ทั่วไป ไม่ใช่ของหากินยาก กินง่ายถ่ายสะดวกไม่เป็นพิษภัย
แก่สุขภาพด้วยนิ

ถ้าเกิดว่า มนุษย์ต่างดาว มีจริง และแสดงตัวต่อสาธารณะชน
ขึ้นมาในเร็วนี้ๆ จะเป็นไง...อ่า คงดูไม่จืด เนาะ มีเรื่องให้
จินตนาการได้เรื่อยๆ จิตไม่ว่างซะที พอถึงปี 2012 ก็ไม่รู้จะ
ไปคิดเรื่องอะไรต่อ อาจเป็น 2017 หรือ 2022 จนกว่าจะตาย
จากกันไป หรือได้รู้แจ้งอริยสัจก่อนก็ดี เนาะ จะได้จิตว่าง
ซะที หวังสูงไปรึป่าวเนี่ย...ตรู ฝันกลางวัน อีกแระ เหอๆ

จะว่าไปแร้ว.... ถ้าเจ๊ ทำได้เหมือน เจ๊มุสลิมนะ
ยอมทำบาป หัดเชือดเป็ดไว้เนืองๆ เจ๊ก็คงสบายไปแระ
เสียดาย ดันเชือดเป็ดไม่เป็น คราวหน้าถ้ามีโอกาส
ต้องลองเป็นหมอศัลย์มั่งแระ จะได้หัดเชือด หั่น และเฉือน
ได้เนียบๆ อย่างสวย... เกิดชาติหน้า อาจมี ถือมีดผ่าตัด
ออกจากท้องแม่ ก็เป็นได้ นะ เหอๆ

มีเรื่องอยากบอกอีกอย่าง...เจ๊ ไม่รู้เป็นคนแบบไหน อะ
กะเพื่อนกะฝูง หรือคนรู้จัก นะพูดดี๊ดี ฟอร์มสวยมีสติปัญญา
ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อารมณ์เสียใส่ มีแต่ด้านดีฟอร์มดี
ตลอดแต่กะคนที่เป็นคู่รักและสามี เนี่ย ทำไมถึงพูดไม่ดี
กะเขาอยู่เรื่อยๆ ก็ไม่รู้ เนี่ยเลยคิดว่า ถ้าใครอยากให้เจ๊พูด
ดีด้วย นะ ต้องเป็นเพื่อนอย่างเดียว พอเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่
เพื่อนเนี่ย จะออกแนวยายปีศาจ หรือยายแม่มด พูดจาไร้
หางเสียง กระโชกโฮกฮาก ไร้สมบัติผู้ดียังไง ก็ไม่รู้ คนอื่น
เป็นมั่งไหม ไม่เข้าใจตัวเองเลย ง่ะ เคยถามตัวเองอยู่
เหมือนกันนะ ว่าจะปรับปรุงตัวไหม มันจะออกอาการว่า
ช่างมันฉันไม่แคร์ ซะงั้น ทำเป็นเชิด หลงตัวเอง ไม่ยอมเลิก
ก็เลยได้แต่ดูมันออกฤทธิ์ ถ้าลืมตัวก็สติแตกระเบิดใส่เลย
ทั้งลูกและผัว ถ้ามีสติก็ยั้งทันก็ไม่มีอะไร... แหะๆ ก็เป็นอย่าง
นี้ อะ เพื่อนๆว่า เจ๊เป็นปกติไหม มันบังคับกันไม่ได้เรย
ทำได้แต่เดินตามมันถ้าขาดสติ หรือว่าจะเฉยๆไม่เอาตาม
มันถ้ามีสติรู้ตัวทัน ตอนนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ

หึหึ.. ปรกติคนนะป้า
คิดเอาซิคนเรามองไม่เห็นปากตัวเอง
แต่ก็ยังดันป้อนข้าวเข้าปากได้ทุกว้านนน ทุกวัน
เราเลยมักมองไม่เห็นว่ามีผักชีติดฟันรึเปล่า
ซักวันถ้าปากเรามันประท้วงฟันผุหมดปาก
เมื่อนั้นเราจะบอกว่าปากมันเลวไม่ยอมกินข้าว
รึเพราะเราไม่เคยคิดว่าวันนึงฟันมันต้องหลุด
ลิ้นมันต้องไม่รับรู้รส มือมันต้องสั่น
เราไม่คิดว่าวันนึงมันจะจากเราไป
จนวันนั้นมานั่นแหละ ถึงได้.. เฮ่อออ
กลับมาได้มั๊ยฟันจ๋า
การไคร่ครวญถึงวันจากเข้าไว้
เหมือนเรากลัวว่าพูดไม่ดีแล้วเพื่อนจะไม่คบ
ก็ควรกลัวซักวันคนใกล้ๆจะไม่ใส่ใจบ้าง
ก็ทำให้เราใส่ใจใครที่ควรได้มากขึ้นนะครับ
....
หึหึ ถ้าป้าหัดเชือดหัดทุบแบบนั้นแต่แรก
ผมว่า ป่านนี้เฮียโจคงไปนอนตีแปลงกะกิ๊กใสๆไปแระ
ไม่มานั่งให้ป้าบ่นป้าจิกหรอก อะไรฟะ
ญาติก็ไม่ใช่ บุญคุณก็ไม่มี ชะหนอย
จิกเอาตีเอา ทำอย่างกะชาติก่อนเกิดเป็นไก่ชน แง่บๆ
...
ไอ้ความหวังดีเนี่ยแหละปัญหาเลยป้า
อย่างน้องชายสุดที่ร้ากกผม หวังดีเห็นไม่เอารถไปขับ
เลยเอา R32 ผมไปร่อนรับสาวแทน ....
เละทั้งคันสองล้านกว่าละลาย
เนี่ยมันหวังดีนะ เห็นไม่ใช้
(ที่ไหนได้กรูผ่อนจนไม่มีเงินเติมน้ำมันเฟ้ยยย แง่บๆ)
หวังดีก็ต้องมีขอบเขตอ่ะ เพราะแต่ละคนมีกำลังไม่เท่ากัน
เราจึงเอาตัวเองไปแทนเขาได้ไม่หมดหรอกป้า
แค่เห็นใจ ให้กำลังใจก็พอ
เพราะความจริงของธรรมชาติข้อหนึ่งที่ผมเรียกมันว่า
ความสมมาตรก็คือ
เพศหญิงเป็นพวกที่มีความออ่นโยนภายนอกมาก
ทั้งๆที่หัวใจเธอเข้มแข็งกว่าผุ้ชายหลายเท่า
และเพศชายเป็นพวกที่มีความกระด้างภายนอกมาก
ทั้งที่แท้จริงหัวใจของพวกเขาออ่นแอ
เห็นใจคุณซ๊ะมีบ้าง แล้วป้าจะพบว่าอัตตาป้าไม่ได้หายไปไหน
ป้าแค่นอยและระแวงไปเองชั่วขณะ แง่บๆ

ยังไม่ตรงใจป้า เรย....นะ
ป้าว่านะ ทางที่ดีป้ากะซ๊ะมี ควรจะแยกกันอยู่ซัก
หนึ่งล้านชาติ เป็นอย่างน้อย เพื่อจะได้ใช้สติพิจารณา
ความจริง ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ป้ากะว่า จะเป็นแม่ชี
อยู่คนเดียวแบบบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นยองใย ให้ได้ซัก
หนึ่งล้านชาติเป็นอย่างน้อย พิสูจน์ฟามจริงใจ ว่าช้าน
อยู่คนเดียวก็ได้ฟระ ไม่ต้องมีลูกมีผัว จะได้ทำสิ่งที่อยาก
ทำให้มันสุดๆไปเลย พอได้ทำสมใจอยากแร้วค่อยมาคุย
กันใหม่อีกที ถ้ายังไม่เปลี่ยนใจไปเอากิ๊กคนไหนเป็นเมีย
ใหม่ถาวร ก็ค่อยมาเจรจาภาษาดอกไม้กันใหม่ ดีมะ
สงสัยเจ๊จะสติแตกเพ้อเจ้อ อีกแระ

หึหึ.. เอายาหยอดล้าง(อัต)ตาที่ป้านู๋บีบ้างมั๊ยฮับ
แหม่ หวังถึงล้านชาติ ทีตาโจโฉ นั่งเหม่งๆอยู่นะ
ล้านเดียวก็เอาให้รอดก่อนเหอะ แง่บๆ
สาวๆงอนก็น่าง้อ แต่ สูงวัยงอลล เนี่ย
เหอะๆ หน่ายย เจง
ง้อๆไปน่าป้า มิมีใครว่าหรอก
อย่างมากน้าโจอีกก็เมินหน้าเอามือสบัดปลายผมที แล้วก็
ชิ.. นึกว่าจะไม่ง้อ แง่บๆ
นึกว่ากลับเป็นเด็กเล่นขายของ เอิ๊กๆ

เง้อ... ป้าไม่ได้ งอล ซะหน่อย
ป๋าแง่บ ...ไม่เข้าใจ จิตใจผู้หญิงๆ จริงๆ ร๊อก...
ป้า น่ะ รู้แล้วว่า จะหาใคร รักป้ามากกว่า ตาโจโฉ คงจะไม่มี
แล้วมั้ง แล้ว ป้า ก็ไม่ได้โกรธ เขาด้วยนะ จริง จิ๊ง..ไม่ได้โม้
แค่อยากพิสูจน์ตัวเอง เท่านั้น แหละ ว่าเป็นแม่ชี ได้จริงๆ
นะ และอยากเป็นด้วย ของอะไรที่อยากได้ อยากมี อยากลอง
แล้วยังไม่ได้เคยลองทำเนี่ย มันค้างคา อยู่ในใจ มันเรียก
ร้องว่า ต้องทำให้ได้สักครั้งในชีวิต แบบนั้น อะ ถ้าได้ลองซัก
ครั้ง ก็จะหายอยาก หยุดการดิ้นรน หรืออาจจะได้เป็น
ประสบการณ์ใหม่ ที่ติดใจ จนไม่อยากกลับไปมีสภาวะแบบ
เดิมๆ ก็ได้นะ เหมือน ผู้ชายที่อยากบวชมากๆ แล้วไม่ได้
บวชซักที อะ มันก็จะค้างๆ คาๆ ไม่หายข้องใจ รู้จักป่าว
ฟามรู้สึกแบบเนี้ย สงสัยจะหาผู้ชายที่เข้าใจเรื่องแบบนี้
ยาก จริงเนอะ สู้ป้านู๋บีไม่ได้ แค่มองตัวอักษร ก็เข้าใจความ
รู้สึกแล้ว... เหอๆ

ตกลง...ป๋าแง่บ ก็เหมือน ตาโจโฉ ล่ะซิ คิดแต่เรื่องแบบนั้น
ไม่มองถึงความสุขที่จะได้จากการรักษาพรมจรรย์ มั่งเหรอ
เหอๆ

"--- มันลืมตัวไปจิ๊ดนึง ดันให้กำลังใจคนไม่เป็น ทำเป็นแต่
กาทึบซ้ำ อิอิ โจโฉก็เลยฟิวส์ขาด งอลเจ๊ ---"

"เมื่อวานเกือบจะหลุดปากขอโทษแระ แต่สติมาทันเวลา อิอิ..."

"เง้อ... ป้าไม่ได้ งอล ซะหน่อย
ป๋าแง่บ ...ไม่เข้าใจ จิตใจผู้หญิงๆ จริงๆ ร๊อก..."

งุมงัมคำก็มิเข้าจัย สองคำก็มิเข้าจัย
ถ้าผู้ชายเจ้าใจผุ้หญิงหมดโลกคงไม่หมุดรอบตัวเอง
แล้วยังไปหมุนรอบพระอาทิตย์หรอก
เพราะแค่หมุนรอบผู้ญิงก็ปวดหัวแระ แง่บๆ
ดูเอาดิ่ป้าขวัญเริ่มต้นเรื่องมางิ
ยังแฉไปเรื่องพิสูจณ์ตัวเองอีก แง่บๆ
มิกล้าง้อก็บอกมาตรงๆน่า ก็แนะวิธีให้แระ
ทำมารักษาเชิงอยู่ได้ แง่บๆ
แถมทำมาโยนไปเรื่องอื่นอีก เฮ่อ
โว้ยย... ผู้หญิงมันเหมือนกันทั้งโรค ชิมิ
นิยังดีนะไม่ออกลูกรุนแรง เอิ๊กๆ

ก็ โจโฉเขา งอลเจ๊
แร้ว เจ๊ ก็โมโห ที่อี งอล เจ๊ อีกที ว่า เรื่องแค่นี้ต้อง
งอล ด้วยรึก็คนมันให้กำลังใจคนอื่นไม่เป็น นิหว่า
มันผิดมากรึไง แค่เนี๊ยะ ไม่ได้มีไร ในกอไผ่ เรย นะ
แร้ว เจ๊ ก็พูดกะเค้าเป็นปกติ แต่เขาไม่พูดกะเจ๊ แค่นั้นเอง
ตอนนี้ เขาสวมวิญญาณพระเตมีย์ใบ้ ง่ะ เจ๊ก็ไม่ได้ถือสา
เขาไง เจ๊ก็เรียกเขา กินข้าว กินหนม ตามเวลา เขาก็ไม่ได้
กวนใจเจ๊ ทำแต่งาน ไป ง่ะ เจ๊ก็ไม่ได้เดือดร้อน ก็เลย
ตามเลย เขาจะพูดกะเจ๊เมื่อไร ก็พูดเองมั้ง อิอิ
เป็นไง เจ๊ นิสัย ใช้ได้ไหม ใจด๊ำดำ เป็นปกติสันดาน
โจโฉเขาก็รู้สันดานใจดำของเจ๊แหละไม่ต้องแก้ตัว ไม่ต้อง
มีฟอร์ม อิอิ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก

นี่ถ้าเจ๊ สงสารเขานะ เจ๊ก็ ง้อไปแล้ว ง่ะ
แต่ส่องดูใจตัวเอง กี่ที มันก็ เงียบ ไร้แววสงสาร
แถมมันยังขำอีกนะ เจ๊ ก็เลยไม่ง้อ เพราะใจมันไม่ยอมง้อ
แร้ว ท่านโจโฉ เนี่ย ถ้าทำแบบไม่จริงใจ นะ อย่าทำเลย
ดีฝ่า ดัดจริตมิดีหรอกเขาจับไต๋ได้ สู้ทำด้วยฟามจริงใจ
แบบสุดๆ เนี่ยแหละดี ใจดำก็ให้รู้ไปเลย เมียมันสันดาน
เป็นงี้ อะ จะได้ทำใจ ปลงๆซะ ถ้าเจ๊เปี่ยนไป๋ เด๋วเขาจะ
ไม่สบายใจ นึกว่า เจ๊กินยลืมเขย่าขวดไปซะอีก

แบบว่า อดัมแฟมิลี่อะ ไม่ค่อยเหมือน ชาวบ้านชาวช่อง

ป๋าแง่บ เชื่อไหม ว่า เวลามันก็รักษาอาการงอลได้
พอเขาเลิก งอล มันก็กลับมาสู่สภาวะ ปกติเหมือนเดิม
เพราะ เจ๊ ไม่ได้โกรธ เขา จริง จิ๊ง ไม่ได้โม้ (อีกที)

ถ้าเป็น เจ๊ มีโกรธ ผสมโรง เรื่องนี้อาจลากยาว ออกไปอีก
เพราะถ้าเขาเลิกงอล แล้ว ต้องรอเจ๊หายโกรธ อีก1เด้ง
เพราะ เจ๊ อาจ จะโกรธนาน กว่าที่เขา งอล ก็ได้

ปล. หรือ ผู้หญิงมันเข้าใจยาก จริงๆ หว่า

ขออนุญาตเรียบเรียงก่อนเข้านอนด้วยความมึนนนน

- เจ๊พูด... เขางอน
- เขางอน.. เจ๊เคือง
- เจ๊เคือง เขาเงียบ
- เขาเงียบ...เจ๊ก็ยังเคือง
เดี๊ยวเขาหายก็กลับมาดีเองชิมิ
เพราะไม่ว่าท่าไหร่ เจ๊ก็เคืองง่ะ
ว้าววววว โชคดีของหนูแฉบเจงๆ

เต็มที่ไปเลยครับเจ๊ หึหึ
เวลามันไม่ได้รักษาหรอกมันแค่กลบอาการเคืองไว้
เพื่อเวลาที่มันจะเปิดออกมาอ่ะ
ถือว่าบอกแระนะ แง่บๆ

ปล. ผู้หญิงมันเข้าใจยาก จริงๆ แง่บๆ

ว่าจะโพส ตะแต่ตะวานแระ
แต่ เนตดันหลุด เหอ ๆ


ถึงไอ้ทุยหลานร้ากกกกก

แหม ๆ คนขอบปลัก หมากข้างกระดาน
ซะที่ไหนกันจ๊ะทูนหัววววว
อย่างป้า มัน สิงค์ขอบปลัก โค้ชข้างสนาม ตะหากจ้า
ก็ สิงห์เหนือเสือใต้ ที่ไหน
เค้า พิสมัย ปลักโคลน มั่งล่ะคะะคุณหลานขราาาาา

รสนิยมของราชสีห์ น่ะ
ย่อมไฮโซ กว่า ควาย เอ๊ย กระบือ อยู่แระ
ราชสีห์น่ะ เขาไม่ใช่แค่ช่างเลือกนะจ๊ะ
เขาฉลาดเลือก ด้วยจ้า มะเชื่อ ดูป๊ะป๋าโจ สิจ๊ะ
ไม่งั้น ป๋าเขาจาหน้ามืด เอ๊ย คัดสรรเอา แรดระห่ำ
แบบ ป้าขวัญมาทำแม่ เอ๊ยทำเมีย รึ เหอ ๆ


แระถ้าอยู่ขอบปลักเจง ๆ
นางสิงค์ทรงเสน่ห์ อย่างป้า
ก็คงแค่ เดินกรุยกราย โบกมือบ๊ายบาย
ทักทายไอ้ลูกฟายหลานร้าก นิดส์นึง


แล้วถ้าครึ้ม ๆ ก็อาจเอาสะบัดตีน
ไปแหย่ ปลัก เล่น ๆ พอเป็นพิธี
ให้พอได้รู้ได้เห็น ว่า อ๋อ ขี้โคลน มันเป็นเช่นนี้เองงงงงง
แต่ก็คงไม่คิดจะ กระเตงตัวเองลงในปลักหรอกนะจ๊ะ
ป้ารักตัวเองเกินไปจนทนกระโจนลงปลัก เพื่อ คราย มิได้

ไอ้พล็อตนิยายประเภทควายในปลักรักเด็กเลี้ยงแกะ เนี่ย
มันไม่คลาสสิกพอจะส่งชิงซีไรท์ ได้อ่ะจ้า
ป้าชอบแนว มนต์ร้ากกก อัฟกานิสสถาน มากกว่าว่ะ เหอ ๆ


อีกอย่าง ป้าซาบซึ้งตรึงใจ
กะ เรื่องเล่าขานตำนานการสลัดผ้าเหลืองแก้กามวิตก ของ หลวงพ่อชา
มากกว่าเรื่องเล่า อันนี้
//news.sanook.com/พระวัดดัง-สลัดผ้าเหลืองแต่งงาน-889031.html

นี่หว่า

งิ เอ็งคิดว่า ระดับกึ๋นอย่างป้า
จะเลือกเจริญรอยตามครายล่ะจ๊ะ อิอิ
อย่าเอาสายตาของโกล์ดมุนด์
มาใช้ประเมิน สมรรถภาพ เอ๊ย ศักยภาพของ นาร์ซิสซัส เรยจ้า
นาร์ซิสซัสน่ะ อย่างมากเขาก็หลงรักเงาในบ่อน้ำของตัวเองย่ะ
ไม่ได้เซ่อซ่าจนหลงไปเดินตกปลักโคลนซะหน่อยนิ
คุณป้า เป็น เสือติดปีก นะคะ คุณหลานขราาาา
ป้ามิช่าย เสือใบลานอย่างเอ็ง นิเอิ๊ก ๆ


เฮ้อ พ่อ มหานทีจ๋าาาาาา
ต่อให้ยกเกลือ ทั้งสมุทรสาคร เทใส่
ฟามเค็มของมหาสมุทรอย่างป้า
ก็มิได้ เปี๋ยนไป๊ สักเท่าไรหรอกจ้า
เพราะ ป้า เค็มอยู่แย้ววว เหอ ๆ

ป้านู๋ขวัญขาเอาฟาร์มจริงเวลาเปิดเลยนะ
มันทั้งโกรธทั้ง สยอง กลายๆ
นึงถึงความตั้งใจเวลาซื้อ
ไอ้ซากของอย่างอื่นยังทำใจรับได้
ไม่ว่าจะสร้อยจะปากกาจะ ฯลฯ
แต่ซากตุ๊กตาปุยๆหาชิ้นมิได้เนี่ย...
ถ้าเป็นกรูละ มิรู้จะดูจิตท่าไหน มันไหวหวั่น แง่บๆ
--------------------------------------------

อืม...ตอนนี้ กูรู เรื่องดูจิต อย่าง ป้านู๋ขวัญ
กะลังเสียศูนย์ กะ พายุสุริยะ ค่าาาาาาาาาาาาาา
งั้น มามะ ฟัง กูรู้ อย่างป้านู๋บี ฝอยก่อนดีป่ะ



คุณป้าขอ อนุยาดเลคเชอร์สอนนะจ๊ะ

ถ้ามิรู้จะดูจิตท่าไหน มันไหวหวั่น นัก
ดูปุยอีแก้ม ไปก็ปลอบใจตัวเองไปเด่ะ


"รักค้าบบบบบบ(แต่เจ็บจัง)"

ขอบคุณค้าบบบ ที่ทำให้ผม ซาบซึ้ง
กับหลัก ไตรลักษณ์ จากซากอีแก้ม
เกิดขึ้น ตั้งโด่ แล ดับไป เอิ๊ก ๆ


แร้ว ถามตัวเองด้วยว่า อิทัปปัจจยตาาาาาาา
แรงปฏิกิริยา เท่ากับ แรงกิริยา ตาม กฏของนิวตัน
กระทบคน กระทบโลก กระทบเรา
ข้าพเจ้าเคยสร้างโศกนาฏกรรมทำนองนี้
กะใครไว้น๊อออออ เวรกรรม เหล่านั้น
จึงย้อนกลับมาสนองตัวกูและอีแก้ม

แหม๊ บังเอิญ ตอนนี้ ป้า บ่ มี ญาณระลึกชาติ ซะด้วยสิ
เรย มะชัวร์ อ่ะจ้า ว่า มันเป็น กำเวงแต่ชาติปางไหน ?


อาจจะเป็นเพราะ ฟามระย้ำที่เด็กชายคนนึง
เคยกระทำสมัยชะเง้อคอรอแม่อยู่ที่บางปะอินก็ได้มั้ง


กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ เหอ ๆ


เอาเป็นว่า ถ้า เอ็ง เขียนเรื่องอีแก้ม ระคนขันๆได้ จิง จิ๊ง
ป้า ก็ อนุโมทนา ด้วย จ้า แสดงว่า เอ็ง เก่งมั่ก ๆ
ไม่ต้องมาดักดานนั่งดูจิต แระ อีแบบนี้ (เจ๋งกว่าป้าอีกนะเนี่ย เหอ ๆ)
แสดงว่า ที่ผ่านมาเนี่ย ประสิทธิภาพ
ในการอ่าน นัยยะแฝง ระหว่างบรรทัด ของป้า
มันชักจะบกพร่องแฮะ เรยปรุงแต่ง ได้คลาดเคลื่อนจากที่ควรจะเป็น อิอิ


อ้อ ยาหยอดล้าง(อัต)ตา ป้ามะมีหรอกนะจ๊ะ
ป้ามีแต่ ยาเบื่อหมา เอ๊ย ยาเสน่ห์ กะ ยาเพิ่มฟามสวย จ้า
ถ้ามียาหยอดล้าง(อัต)ตา จิง ๆ ป้า คงทะลุนิพพานไปแระ
ไม่งั้น อัตตาป้าจะสะสมซะสูงจนสุดสอย งี้เรอะ เหอ ๆ

ป้านู๋ขวัญจ่าาาาาาาา


ถ้าโกรธมากๆ ก็แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวว่า ทำไมตรู
ต้องมาดักดาน นั่งทำร้ายตัวเอง ด้วยฟระ แร้วก็โกรธตัวเอง
ว่าทำไมถึงอ่อนแอ ยอมให้คนอื่นมามีอิทธิพลต่อความคิด
และจิตใจของตัวเอง ทำไมถึงไม่เลิกโง่ ซะที ยิ่งคิด ยิ่งเจ็บ
ใจ ยิ่งต้องเขกกะโหลกตัวเองให้เยอะๆ จะได้มีสติฉลาดขึ้นมามั่ง
-----------------------------

ว้ายยยยย หม่ามี๊ขราาาาาาาา
ทำไม เราคล้ายกันจังเรยวุ๊ยยยย
สมแร้วที่เกิดมา สปีชี่ส์ เดียวกัน
ผิดกันอยู่นิดส์นึง ตรงที่เวลา นู๋บีร้องไห้ เสร็จ
ป้านู๋บีไม่เคยคิดจะเขกหัวตัวเองง่ะ
คิดแต่จะหาเรื่องเบิ๊ดกาโหลกชาวบ้าน แหะ ๆ




อืม...จิง ๆ เมื่อก่อน นู๋บีเป็นคนร้องไห้ยากส์มาก ๆ
เพราะมีฟามรู้สึกว่า น้ำตาเป็นเครื่องหมายของ คนอ่อนแอ
คนเก่งหัวใจแกร่งอย่างช้าน จะมิยอมร้องไห้ เด็ดขาดดดดด
จนกระทั่ง ไปอ่านบทความสุขภาพ อันนึงอ่ะ
เค้าบอกว่า การทำตัวเก็บกดแบบผู้ชายอกสามศอก
กล้ำกลืนน้ำตาไว้ภายใน มันเสียสุขภาพ ง่ะ
นู๋บีเรยกัว สังขารร่างกายของตัวกูจะเสื่อม
พอถึงเวลาที่ จะร้องไห้ เนี่ย
เรยต้องไตร่ตรองนิดนึง ว่า จะร้องดีไหม ?
ระหว่าง ฉักฉี ก๊ะ สุขภาพ จะเลือกอะไร
ส่วนใหญ่ จะเลือก อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้( เพื่อสุขภาพ อิอิ )


แต่บางที พอเลือกไปก็ขำนะ
ตูช่างทำไปได้ เหมือนคนไม่มีฟามละเอียดอ่อนในหัวใจเรยนะ
ไม่ยอมให้ เวทนาทางใจที่ไม่น่าอภิรมณ์มามีอิทธิพลกะตัวเองเรย
( ประมาณ วิปัสสนูกิเลส กลาย ๆ มั้งอิอิ )


แต่พอมาปฏิบัติธรรม และฝึกดูจิตเนี่ย
ไม่ค่อยจะได้หลั่งน้ำตาหรอกนะ
นอกจากกินเผ็ด จนน้ำตาเล็ดมาเอง อิอิ
แระที่เสียท่า จิง ๆ ก็ตอน ดูหนังเรื่องขรัวโต นั่นแหล่ะ
หมดรูปนักดูจิตเรยง่ะ
มีแต่ว่าง ๆ โหวง ๆ
สติแตกจนห้ามน้ำตาไม่ได้เรยอ่ะ
เสียชื่อนักดูจิตหมด เฮ้อออออ


นี่ ๆ ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา จะเล่าประสบการณ์
ต่อมน้ำตาแตกต่อหน้าสาธาณชน ของนู๋บีให้ฟัง
วันนั้นพรีเซนต์ซีเนียร์โปรเจคก่อนจบ
ไอ้ผู้ชายคนนึงมันเอ่ยถามถึงเรื่องบางเรื่อง
ที่มันระคายเคืองหัวใจนู๋บีอ่ะ


เท่านั้นแหล่ะ น้ำตาร่วมผล็อย ๆ
ท่ามกลางเหล่าสหายเล๊ยยยยย เรยอ่ะ
ร้องไห้ฉลองวันวันวาเลนไทด์ ซะด้วย
เพื่อน ๆ งี้แตกตื่นตกใจกันเป็นแถว
เพราะไม่คิดว่า ญิ๋งเหล็กอย่างนู๋บี
จะมาเป่าปี่ ต่อหน้าธารกำนัลงี้


พอได้สติ พวกมันก็รีบ บริจาคผ้าเช็ดหน้ามั่ง ทิชชูมั่ง
มาวางแหมะไว้ตรงหน้านู๋บี กองพะเนิน
นัยว่าจะให้ใช้ซับน้ำตา


รู้ป่ะ ตอนนั้น นู๋บีน่ะสะเทือนใจ
จนน้ำตามันไหลพรากๆๆๆๆ
แต่พอคิดจะเอื้อมไปหยิบ ผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา
ก็ยังมีสติ ฉุกคิดไปได้อีกว่า

" เฮ้ย หยิบทิชชู ดีกว่า ขืนใช้ผ้าเช็ดหน้าเพื่อน
เด๋วตูต้องรับผิดชอบซักมาคืนมันอีก ( ขี้เกียจว่ะ ) "


เหอ ๆ ย้อนกลับไปคิด แร้วก็โคตรขำเรยอ่ะหม่ามี๊ขาาาา
ไม่น่าเชื่อนะ ว่าจะคิดไปได้ ขนาดกะลังเศร้านะนั่น
แถม ตอนหลังนึกถึงเรื่องนั้นแร้ว
ยังมานั่ง ชมตัวเองอี๊กกว่า
แหม ? ตูนี่ช่าง ร้องไห้ได้ สวย
อย่างก๊ะนางเอกในนิยายเรยว่ะ

แบ่บว่า พอนางเอกโดนผู้ร้ายใช้คำพูดระราน
นางเอกผู้บอบบางก็น้ำตาผุดออกมาทีละหยด
ราวกับมี หยาดเพชรค่อยๆกลิ้งหล่น
ลงมากระทบสองแก้มอันนวลเนียน อิอิ
เฮ้อ คิดถึงตอนนั้นแร้ว
ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิ้มมมมม 555

บางครั้งไอ้ผีชัตเตอร์ ( เจ้ากำนายเวรสมัยอยู่โรงบาลเก่า )
มันก็กดดันทำให้นู๋บีนอนร้องไห้นะ
ร้องไปสักพักก็ชักจะหายใจไม่ออก(น้ำมูกมันคั่งในตะหมูก)
ต้องหายใจทางปากเอาอ่ะ
สุดท้ายเรยนอนด่าตัวเองอย่างขำ ๆ ไปว่า
ตูจะร้องไห้ซิก ๆ ให้ตาาบวมหมดสวย
แล้วนอนพงาบ ๆ หายใจไม่ออกไปทำไมเนี่ย
ถ้าไอ้หมอนั่นมันเห็น มันคงสมน้ำหน้าพิลึก ว่าแร้วก็เลิกร้องไห้



และล่าสุด เมื่อ หลายปีก่อน
ก้อมี ผีชัตเตอร์ตัวหนึ่ง มาทำให้ นู๋บี ร้องไห้ อีกแระ
ผู้ชายคนล่าสุดที่ทำให้นู๋บีร้องไห้ (ต่อหน้า ประชาชีเลยนะนั่น )


ตอนนั้น โกรธตัวเองมาก ๆ โทสะครอบงำ
แถมมีโมหะ มาแทรกอีกตะหาก ประมาณว่า
ตูจะร้องไห้ เพราะไอ้หอกนั่น ทำติ้ง ไรวะ
ในเมื่อ สิ่งที่มันทำเนี่ย
ก็ทำเพราะอยากจะให้ ตูเจ็บนิ

แร้วเรื่องไรตูจะต้อง ไปเจ็บ
ให้มันสมน้ำหน้าจนสาแก่ใจด้วยฟะ
ถ้ามันอยากเห็นตูทุกข์ตูร้องไห้
ตูก็จะหัวเราะอย่างชื่นมื่นให้มันดูเอ๊งงงงง
เรื่องไรจะร้องไห้เพราะมันฟะ เด๋วมันจะได้ใจ
เสียหน้าตายหองงงงงงงงงงงงงงงงง


คิดได้เท่านั้นแหล่ะ น้ำตามันหยุดไหล ได้โดยอัตโนมัติ โดยไม่เศร้าสักแอะ
เหลือไว้แต่ โทสะ พร้อม ปณิธาน ที่ว่า
น้ำตาทุกหยดของชั้น เป็นสิ่งมีคุณค่า
ถ้าใครบังอาจ ทำมันร่วงออกมา
มันผู้นั้นต้องชดใช้ ร้อยเท่าพันเท่า !





อิอิ ตอนนั้น ยังไม่เคยฝึกดูจิตอ่ะ
เรยทำได้แค่นี้ มีแต่ใช้ ฟามอาฆาต
เห็นความพยาบาท เป็นของหวาน
เอา ทิฐิมานะ เข้าขย่มข่มฟามระทมในใจ ฯลฯ
มันก็ใช้ได้ผลนะ ฟามเศร้าโศกา หายเป็นปลิดทิ้งเรย
แต่มันก็เหมือน ทฤษฎีกลบทุกข์ง่ะ ไม่ใช่ตัดทุกข์


เวลาเห็นโจทย์เก่ามาพล่ามในบอร์ดชั้นปีงี้
โทสะโมหะมันวูบมาเรยขุ่นมัวแซึมลึกกกกก ทีละนาน ๆ
ไม่ใช่ กระทบตัด กระทบตัด ขุ่นแบบ เด๋วนี้

จะบอก ป๋าแง่บ ให้รู้นะ ยิ่งผู้หญิงเขาโกรธ เขาเกลียด
มากๆ เนี่ย แปลว่า เขารักคุณมากเลยนะ และตั้งความหวัง
ไว้กับป๋าเยอะด้วย พอป๋าไม่ได้ดั่งใจเธอ มันก็เลยออกอาการ
เป็นปฏิกิริยาตรงข้าม ด้วยแรงผกผัน
--------------------------------------------------
อิอิ อันนี้ก้อไม่รู้ หลานป้านู๋บี มันจะเข้าใจไหมนะ
เอาเป็นว่า ป้านู๋บี จะ ยกตัวอย่างให้มันฟังก็แระกัน
เผื่อมันจะเห็นภาพมากขึ้น
เสือหงิมอย่างมัน จะได้ กลายเป็น เสือติดปีก แบบป้านู๋บีซะที เหอ ๆ


เฮ้ย ไอ้แง่บ เอ็งจำฟามรู้สึก
ที่ เด็กชายคนหนึ่ง อัดเทปด่าแม่ตัวเองได้ป่ะ
ตอนที่ แควนเก่าเอ็งเค้าทำก็คงคล้าย ๆ กันแหล่ะ

ตอนน้องนู๋เค้านั่งเจี๋ยนอีแก้ม
เค้าอาจ ด่าไป ร้องไห้ไปด้วยก็ได้ ใครจะลู้ เหอ ๆ
พอเค้ารู้สึกเจ็บ เค้าเลยอยากให้เอ็งเจ็บด้วยมั้ง
ทีเอ็งยังเคยทำงี้กะหม่ามี๊เอ็งเรยนิ
ฟามรู้สึกของน้องนู๋เค้า
ก็คงไม่ต่างเด็กชายคนนั้นหรอกมั้ง


ถ้าจะต่างก็คงต่างกันแค่ เอ็งไม่ใช่ แม่เขา ว่ะ
การตอบสนองที่เขาได้รับ
เรยไม่ใช่ การกอด อย่างที่เขาต้องการ
แต่เป็น การโกรธ แทน


มันก็เป็นเช่นนี้เองงงงงง
ตถาตาาาาาา สาธุ๊ ๆ

ถ้ามีคนหนึ่งยอมรับการถูกเจี๋ยนโดยไม่ปริปากบ่น ไม่
โต้กลับ คนเจี๋ยนมันจะบ้าเจี๋ยนไม่เลิก ก็ให้มันรู้ไป ใช่ไหม
แรงมันก็ต้องหมดเข้าซักวัน แต่มีซักกี่คนที่ยอมเสียสละให้
ตัวเองเจ็บขนาดนั้นเพื่อนคนอื่น (ถ้าเจอก็บอกด้วยนะ จะไป
แจกเหรียญพระโพธิสัตว์ให้ อิอิ)
--------------------------------------

ป๊ะป๋าโจ ไง ค้าาาา หม่ามี๊
ไม่งั้น หม่ามี๊จายอมใจอ่อน ดักดาน อยู่ด้วยเร๊อะ
ถูกยายแม่มดเจี๋ยนเท่าไรก็ไม่ยอมตัดใจซะที 5555


แต่ไม่ต้องแจกเหรียญพระโพธิสัตว์ให้หรอกมั้ง
แค่ยิ้มหวาน ๆ งุงิ ๆ ให้นิด ๆ หน่อยๆ
ป๋าโจก้อชื่นใจแระ รับรองพายุสุริยะ
จะสลายโต๋ไปโดยบัดดล
โดยไม่ต้องไปอาศัย ทฤษฎีโวยกด ของไอ้แง่บมัน หร็อก
เพราะมันผิดจารีตของมาตุคามเขตนี้
ของป้านู๋ขวัญน่ะ มันต้อง โวยแล้ว ห้ามกดนะโว๊ย นิ
เปลี่ยนแร้วเด๋วมันผิดคอนเซปต์ เหอ ๆ





เฮ้อ บางครั้ง คนบางคน ก็รู้แหล่ะ
ว่าตัวเองผิด แต่ ถ้า ง้อ แร้วมันก้อเสียเซล์ฟ อ่ะ
คนที่อัตตาสูง ๆ ( อาทิเช่น ป๋าหมาน / ป๋าโจ )
บางทีก็ก็อ้าปากง้อใครไม่ค่อยจะได้หรอก
แบ่บว่า เค้าไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นไงมั้ง
ถึงจะยังรักษาฟอร์มตัวเองไว้ได้โดยไม่เสียหน้า
ถึงแม้ว่า เค้าจะอยากง้อเราแทบขาดใจก็ตามมมมมม


ก้ออย่างที่ ไอ้แง่บมันบอกแหล่ะ

เพศหญิงเป็นพวกที่มีความออ่นโยนภายนอกมาก
ทั้งๆที่หัวใจเธอเข้มแข็งกว่าผุ้ชายหลายเท่า
และเพศชายเป็นพวกที่มีความกระด้างภายนอกมาก
ทั้งที่แท้จริงหัวใจของพวกเขาออ่นแอ




ดังนั้นในเมื่อ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างพวกเรา
เกิดมาโชคดี อัลเลาะห์ประทานให้มี ฟามเข้มแข็ง
มากกว่า ไอ้พวกผู้ชายตัวโต ๆ เราก้อ อโหสิ
และ หลับหูหลับตาง้อไปเหอะ
เด๋วมันน้อยใจไปผูกคอตายขึ้นมา
เราจะไม่รู้จะปั่นหัวใครเล่นอ่ะ อิอิ



เนี่ย เวลาป๋าหมานงอล ก้อทำแบบป๋าโจนี้ แหล่ะ
บางที ป๋าแกรู้ตัวว่าผิด ก็ไม่มีง้อป้านู๋บีหรอกนะ
จะเงียบกริ๊บบบบบบบบบบบ ตามประสาคนฟอร์มมาก
เดือดร้อนให้ ตูต้องไปง้อ ตามประสาลูกตัญญูทู๊กที




สุดท้าย โทสะโมหะจาง สติก็จะมา
เรยปลอบใจตัวเองว่า
เอาวะ ไงก็พ่อนิ ง้อป๋าแกซะหน่อยก็ได้
แร้วที่ง้อนี่ก็ไม่ใช่ว่า ตัวเองผิดหรอกนะ
แต่ไม่อยากให้ป๋าหมานเป็นเสียใจง่ะ
เด๋ว อีเครียดมาก ๆ
ฟามดันกำเริบอีกเก๊าะสนุกพิลึก เหอ ๆ

เนื่องจากป้านู๋บีค่อนข้างมีวาจาเป็นเลิศนิ
แง้ว ๆ นัวเนีย ๆ แถเข้าไปหาเรื่องคุยด้วยแป๊บเดียว
เด๋ว ป๋าหมาน ก็หายงอลลล หัวเราะกั๊ก ๆ ก๊ะมุกตลกบริโภคของป้านู๋บีเองอ่ะ
หรือ ถ้าป๋าแกเล่นตัว ป้าก็จะเริ่มแว้ด ๆ ประมาณ

" เฮ่ย จะงอนไปถึงไหนฟะ ขี้เกียจง้อแล้วนะว้อยยยย "

ป๋าหมานก็ชักจะนึกได้ว่า ขืนเล่นตัวต่อไป
อีนังลูกสาวบังเกิดเกล้า คงไม่ง้อแระ
ก็จะเริ่ม เอ่ยอ้าปากคุยด้วยแระ 555

มีเรื่องอยากบอกอีกอย่าง...เจ๊ ไม่รู้เป็นคนแบบไหน อะ
กะเพื่อนกะฝูง หรือคนรู้จัก นะพูดดี๊ดี ฟอร์มสวยมีสติปัญญา
ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อารมณ์เสียใส่ มีแต่ด้านดีฟอร์มดี
ตลอดแต่กะคนที่เป็นคู่รักและสามี เนี่ย ทำไมถึงพูดไม่ดี
กะเขาอยู่เรื่อยๆ ก็ไม่รู้
--------------------------------------

ก้อ ป๊ะป๋าโจ เป็น ของตายไง
ประมาณ ลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด อิอิ
เดานะ อาจเป็นเพราะ ป้านู๋ขวัญ รู้ปลอดภัย
และรู้สึกว่าอยู่กับคน ๆ นี้ แร้วเป็นตัวของตัวได้มากที่สุดมั้ง
ประมาณว่า ถึงไง เฮียก็ร้ากกกกกกกกก น้องขวัญคนเดียว
ป้านู๋ขวัญเรยไม่จำเป็นต้องซ่อนหาง เอ๊ย เก็บอาการเอาไว้
อนุสัยแบบแม่มด เรย จะผุดปุด ๆ เสมอ เวลาอยู่กับป๋าโจ อิอิ


แต่กับคนอื่น เนี่ย บางทีมันก็ไม่เหมือนกันง่ะ
ขืนไปโผล่หางให้มันเห็น เด๋วโดนเตะกระเด็น
แต่กับป๋าโจเนี่ย ไงเขาก็เป็นไม้กันหมา ให้ป้าขวัญเสมอนิ
She เรย เหลิงงงงงงง นิ๊ดนึง


แต่ไม่ต้องกัว ป๋าโจเค้า จะเบื่อป้าขวัญ
เตลิดเปิดเปิง ไปอยู่ก๊ะ อีน้องนู๋หน้าใสนมใหญ่ หรอกนะ
ไอ้แง่บมันก็ขู่ไปงั้นแหล่ะ ไอ้ทุยอย่างมันจะไปเข้าใจป๋าโจได้ไง้
มันต้อง เสือสิงห์กระทิงแรด พวกเดียวกัน อย่างป้านี่


เท่าทีฟังป้านู๋ขวัญเล่ามา
ป้าว่า ป๋าโจน่ะ ดูท่าจะเกาะหนึบ
ติดหัวติดหูป้านู๋ขวัญ ( แบบ ผีชัตเตอร์ )
ไปอีกหลายล้านชาติว่ะ
( ขอแสดงฟามยินดีด้วย เหอ ๆ )


เก๊าะป้านู๋ขวัญ อ่อยผู้ชายอย่างไม่ถูกวิธีเองนิ
เรยพลาดท่าโคตรไอ้เข้เพราะฟามโลภ อิอิ
ดังนั้นก้อก้มหน้าใช้กำ ไปเหอะ
กมฺมุนา วตตฺตี โลโก กุ๊ก ๆ


เนี่ย ถ้าป้านู๋ขวัญรู้จักหมั่นแจกยาเบื่อหมาเป็นระยะ ๆ
และ หัดใช้ เซฟทีคัท ตัดก่อนตาย เตือนก่อนวายวอด แบบป้านู๋บี
ป่านนี้ คงได้ไปบวชชีอยู่ในป่า แระ เหอ ๆ

แม๊... คนแถวนี้มันยังไงยังไง อยู่นะ จะคบได้ไหมเนี่ย
แนะนำ ตะละอย่าง อตร. เจงๆ

ทำไม ไปเห็นใจคนนอก กระทู้ อย่าง ป๋าโจ...อ่า
แร้ว ไม่เห็นดีเห็นงามกะคนใน อย่างป้าขวัญ บ้าง เรย นะ
จะให้ไป ง้อ อย่างเดวเรย รึ...

แร้ว เมื่อไร ป้าจะสมหวัง ได้ไปบวดชี ซะที ง่ะ
ไม่มีใครเห็นใจ ตรู มั่ง เรย ว้อย... กลุ้ม (จีจี...นะ..ไม่ได้โม้)

ถามจริงนะ ป้านู๋บี อาการอย่างป๋าโจนี้ ถึงขนาดว่าต้อง
หน้ามืดเป็นผีชัตเตอร์ ไปอีกหลายล้านชาด เรย รึ
ป้าขวัญ อุส่า เดินเกมส์แบบเหยียบเมฆา ลอยลำมาเรยนะ
จนชาตินี้ ป๋าโจแกพลั้งปากออกมาว่า เกิดชาติหน้า จะไม่
ขอมีเมียเชียวนะ (สงสัยจะตั้งใจบวดเป็นฤาษีทุกๆชาติ อิอิ)
แร้วป้า ก็ลงทุนสาบานไปแร้วว่าจะไม่เป็นเมียคนอื่น
เด็ดขาด เนี่ย(กะวางแผนบวดชีทุกชาดแระ) ป้าจะสมหวัง
ไหม วะ ทุ่มหมดหน้าตักแร้วนะเนี่ย
(ชักเก๊กซิม อีกแระ...ตรู มีหวังต้องกินแห้วไปอีกกี่ชาติ...วะ)

แต่ขอบอกก่อน จิง จิ๊ง ว่า ชาดนี้ ป้ามาพร้อมกับฟามโหด
สุดขั้วขนาดน้ำแข็งขั้วโลกเหนือเรียกพี่ เรย ขอบอก
และจะยอมกินแห้วชาดนี้เป็นชาดสุดท้ายแระ
ใครจะอยู่กินแห้วต่อ ป้าก็จะตัดหางปล่อยเข้าเมรุวัดไปเรย
ป้าขอไปนั่งตีขิมจิบน้ำชากะเค็กช๊อคโกแล๊ตรอที่สุดทาง
ช้างเผือก...ก็แร้วกัน ตะกายมาได้เมื่อไร ก็ค่อยมาเจอกัน
ที่ขอบกระด้งของทางช้างเผือกนะจ๊ะ....เหอ เหอ เหอ
เจ๊ รอด้าย ซำเหมอ จะจัดเตรียมที่นอนหมอนมุ้ง ไว้รอท่าอย่างดีเลิศให้สมใจเธอ เรย.... ฮิฮิฮิ

บอกแร้ว ว่า เจ๊ ใจด๊ำดำ แถมโลภมากแร้วก็ชอบเอาตัวรอด
ไว้ก่อง พ่อสอนให้กลิ้งเข้าไว้ อย่านอนตายหยังเขียด เด๋ว
หยักไย่มันจับ แร้วเจ้าอาจจะหมองศรีได้ เหอๆ

พูดถึงทฤษฎีของเจ๊ว่า ทำไม โวยแร้วถึงต้องห้ามกด
รุไหม ป๋าแง่บ เจ้าขา...
เพราะตั้งไว้แก้นิสัยงี่เง่า โวยไม่ยอมเลิกรา ของใครบางคน
ถ้าเกิดเอาเรื่องกด มาแก้เรื่องโวย มีหวังนอกจากเจ๊จะ
ยับเยินยู่ยี่ และต้องทนกินแห้วจนอ๊วกแร้วอ๊วกอีก เนี่ย
ใครบางคนมันจะยิ่งโวยซ้ำๆซากๆ เอามาเป็นข้ออ้าง
จะมาขอกด...อะดิ...ยิ่งเราไปง้อด้วยการเชื้อเชิญ
ให้มา กด เนี่ย.... ก็หมดกัน ของเสื่อมหมด แถมบางทีอาจ
ต้องย้ายนิวาสสถานจากวิมานเมฆส่วนตัว ไปนอนแอ้งแม้ง
อยู่ในปลักควาย เรียกว่าลงทุนแร้วไม่มีกำไรแถมยังขาด
ทุนล่มจมหมดเนื้อหมดตัว ก็เสียชื่อพ่อเจ๊หมดกันพอดี...ดิ

ป๋า แง่บ จะรู้เรื่องไหม นิ ... เหอๆ
สงสัย ผู้หญิงนี่ จะเข้าใจยากจริงๆ ป๋าไม่ลองมาเกิดเป็นหญิง
มั่งหรอ เผื่อจะได้เข้าใจผู้ญิ๊งผู้หญิง มั่ง

หึหึ... ถ้าหญิงชายมองโลกเหมือนกันก็คงตลกแหละครับ
เหมือนเดินไปด้วยกันอ่ะ
ผู้ชายก็ใจจ่อไปที่เป้า เดินเตะโน่นเตะนี่ไปเรื่อย
ผู้หญิงก็ไปนะแต่ ขอให้ชั้นได้ชมรอบข้างทาง
ไปแบบผู้หญิงไม่มีทางล้ม แต่อาจจะไม่ถึงเป้า เพราะหลงทาง
ไปแบบผู้ชายไม่พลาดเป้า แต่ก็อาจจะไม่ถึงเป้า เพราะตายซะก่อน
กรณีแบบนิในหมู่ผู้ชายเค้าถามกันง่ายๆ
อยากคบต่อป๊ะ ที่ผ่านมามันน่าคบมั๊ย
ถ้าบอกว่า.. ใช่... ก็ขอโทษ ขอลุแก่โทษ ก็จบ
ซึ่งในกรณีปั๊วเมีย การลุแก่โทษมิมีอะไรดีกว่า
เซ็กศ์ที่เร้าร้อนนน คริกๆ
โวยกดๆ และโวยห้ามกด จึงอยู่ที่การใช้อ่ะ
ถ้าอีงี่เง่า อีผิด อันนี้ก็ต้องยกโวยอย่าน้า อดกดไป
แต่กรณีนิ ป้าไปขย้ำป๊าแกก่อนอ่ะ แง่บๆ

ถ้าป้านู๋ขวัญอยากบวชจริงการอยุ่แบบนี้ก็ทรมาณใจป้าเปล่าๆ
ขอหย่าแล้วปลงผมเข้าวัดเลยดีกว่าครับ
อยู่ไปก็ทรมาณใจป๋าโจอีเปล่าๆ
แกจะได้มีเวลาไปหาสาวๆมาหนุนตัก มาจั๊กๆ แง่บๆ
เรื่องซะมีก็จบไป เรื่องน้องฮาร์ทก็ไม่ต้องห่วงอาราย
ป้าบัวแกรับอุปการะ งาบๆ แง่บๆ
โมทนาสาธุกับเจตนาบุญป้าด้วยครับ เอิ๊กๆ

คนพาลมีสองแบบ
- คนทำผิดขอลุแก่โทษด้วยสิ่งที่เหมาะสมแล้ว ไม่ยอมยกให้
- คนผิดแล้วไม่ยอมรับผิด
แต่สามีภรรยาที่ดีมีแบบเดียว
...... รักน้า...จุฟๆ
ป๋าโจแกคงไม่เอาป้าถึงตายหรอกน่า
ถ้าตายก็ดีจะได้ไปเกิดขาติหน้า
ได้บวชชีอีกนับล้านๆชาติอย่างที่ตั้งใจไว้ไงครับ แง่บๆ
(คนแก่นิว่ายากเจง ว่าแระก็เหมือนกันซะเจงๆ ผู้หญิงนิ แง่บๆ)
ผมชอบหะดิษกุซีอันนึงเค้ากล่าวว่า
พระเจ้าไม่ให้สองความกลัวมาพร้อมกันหรอก
หากกลัวในโลกนี้ก็จะหลงลืมโลกหน้า
หากป้ากลัวเสียหน้า ป้าก็จะหลงลืมไปว่าป๊าแกก็คนอ่ะ
พวกย่ามจายๆ เนี่ยเห็นหลายรายแระ
มาบ่นทีหลังผมก็ได้แต่บอกว่า "พูดยัง"

ป้านู๊บีขรา
มิลองลงมาเกลือกเล่นในปลักบ้างเหรอขร๊ะ
แล้วป้าจะรู้ว่า ในความเหนะหนะมันก็ฉะบาย
เสียแต่ขึ้นฝั่งมิได้เพราะโคลนมันจะแห้ง แง่บๆ
แต่พอขึ้นแระโคลนหลุดหมดแระ
ก็เหมือนไปทำสปาผิวหน้ามาสะอาดสั๊ยยยย แง่บๆ
เรื่องเจ้าแก้มแดงอ่ะ ผมไม่คิดเรื่องกรรมหรอกครับ
เพราะมันอาจจะเป็นของชาติที่ สามแสน ที่แล้ว
เอาเป็นว่า พระเจ้ามีจริง บาปกกรมส่งผลจริง
มิงั้นควายเขาเกแบบกระผ้มเนี่ย
ต้องไปหงุดงู้อยู่แบบนั้น หมูกรอบก็กินมิได้
แถมยังอาจจะต้องแตกแยกจากครอบครัวเดิม
ที่เขามีแต่ให้และไม่เคยทิ้งเรา
เมื่อเขาไม่เคยทิ้งจะให้ผมใจดำทิ้งเขาก็กระไรอยู่
จะว่าไม่ศรัทธาก็เรื่องของเขา
เพราะถึงเป็นควายก็ยังรู้จักคำว่า บุญคุณง่ะ แง่บๆ
ดงันั้นจึงต้องขอบคุณ อัลลอฮฺ(ซบ.) ที่ทำให้คนพุทธอย่างผม
ยังมีอีกหลายชาติให้ได้เกิดได้กล้าลองผิดลองถูก
ไม่ใช่ชาตินี้สุดท้ายตายแระไม่ตกนรกถาวรก็เข้าสวรรค์นิรันด์
เพราะไอ้ควายเขาเกอย่างผมมันเป็นเด็กดื้ออ่ะ
ถือว่ากฏมีไว้ให้วิ่งวนเล่นมิได้มีไว้แหก
ผมจึงถือเป็นโชคดีที่ผมได้โอกาศนั้น แง่บๆ

Ps:) บทส่งท้ายไอ้แก้มแดงอ่ะ เลยเขียนให้มันนะ
เอิ๊กๆ แทงใจๆ หน่อยง่ะ อ่านแระซึ้งมิล่ะ แง่บๆ

อ้อป้าๆขา เมียงนกนะ นะมันไม่ได้ทำด้วยนกนะเพค๊ะ
(ไรฟะ น้าโจมิเคยพาไปกินรึเนี่ย)
เป็นผัดอะไรซักอย่างคล้ายๆหมูสับรึไก่สับ
หนึดๆ มันๆ หวานๆ อมเปรี้ยวๆ
เวลากินก็มาห่อใบคะน้าเจ้าค๊ะ ป้า

อุเหม่... ป๋าแง่บ ไม่เข้าใจเจตนาของป้า เรย แฮะ
ป้า อุส่า อยู่ช่วย ซะมี ฝึก อภัยทาน อยู่เนี่ย
ไม่เห็นฟามดี ที่ป้าเสียสละ ขย้ำลูกแกะ อย่างป๋าโจ
ซะจมเขี้ยว แถม ยังไม่ยอมรับว่าทำผิดอีก เนี่ย อุส่า
ทำขนาดนี้ บ่อยๆ เนืองๆ ป๋าโจ ก็ยังเป็นงอล สติแตก
วนลูปซ้ำเนืองๆ ถ้าเป็นคนอื่นทำ ป๋าโจแกคงเตะสลบ
แต่กะป้า เขาได้แต่น้อยใจกะงอล แร้วทำร้ายตัวเอง
ด้วยการสวมวิญญาณพระเตีย์ใบ้ไปซะอีก ที่ป้าขำป๋าโจ
แต่ไม่ง้อเนี่ย เพราะไม่อยากแทรกแซงกระบวนการ
เรียนรู้จิตใจตัวเองของป๋าโจ เค้า (ฟังดูเหมือนแม่พระ
ยังไงมิรู้เนอะ) งานนี้ทำยากนะขอบอก ต้องทำแบบเป็น
ทำมะชาด ไม่เฝค ของจริงล้วนๆ ถ้าป๋าโจเขาอภัยให้ป้า
ได้เร็ว เขาก็ทุกข์น้อย ปลดทุกข์ได้เร็ว ถ้าเขาไม่อภัยให้
ป้า แร้วทำร้ายตัวเองไม่เลิกเนี่ย ใครจะช่วยเขาได้ ถามจริง
มีแต่เขา ต้องรู้จักช่วยตัวเอง อภัยให้คนอื่นและอภัยให้ตัว
เองได้ ด้วยสติสัมปชัญญะเกิดไว ก็ปลดทุกข์ได้ไว ปลดช้า
ก็ต้องเจ็บนี้อีกนาน และถ้าทนไม่ได้ สติแตกตายซะก่อน
เจ๊ก็คงจะเศร้า นะแหละ แต่ลางสังหรณ์บอกว่า รอบนี้
คงจะเป็นครั้งสุดท้ายของเจ๊แล้ว ต้องปล่อยให้สุดๆ ฝีมือไป
เลยเขาไม่รอด ก็เดี้ยงไปเรย ถือว่าเราช่วยสุดฝีมือแร้ว
ถ้าเรามือไม่ถึง ก็ต้องปล่อยให้เขา ค่อยๆ เรียนรู้ไปด้วยตัว
เขา ตามวิถีทางของเขาเอง ส่วนเจ๊ จะวางมือไปนั่งรอเวลา
ที่ใดที่หนึ่งแต่ไม่รู้ที่ไหนเหมือนกัน หรืออาจจะต้องกลับมา
วนลูปหรือตกนรกเพราะทำกรรมในชาตินี้หนักไปก็ไม่รู้
เหมือนกัน แต่รู้สึกว่าจะไม่ได้เจอกับเขาอีก จนกว่าเขา
จะอัพเกรดตัวเองได้อะไรซักอย่างนี่แหละ อย่างที่ป๋าแง๊บ
บอกนะแหละ อยู่กันไปอย่างนี้มันก็ทรมาณด้วยกันทั้งสอง
ฝ่าย แร้วอาจจะพากันล่มจมสติแตกทั้งคู่ด้วยก็ได้ เพราะเจ๊
เอง ก็ไม่ได้ลอยลำถาวร มันได้แค่ผลุบๆโผล่ๆ ถ้ากระทบ
กระเทือนแรงๆ เจ๊ก็ฟิวสขาดได้เป็นนานสองนานอยู่เหมือน
กัน อาการอย่างนี้ แยกกันฉันรอดหรือเขาอาจจะรอด
แต่กอดคอกันไป อาจล่มจมทั้งคู่ เจ๊ก็รู้อยู่เหมือนกัน

ทีนี้ปัญหาคือ ท่านโจ เขาไม่เชื่อว่า เจ๊จะบวดชีอยู่คนเดียวได้
เขาคิดว่า เจ๊จะหาปั๋วใหม่ ไปซะงั้นอีก เขาเลยยอมทนอยู่
ให้เจ๊ ขย้ำเช้า ขย้ำเย็น เป็นของหวานให้ยายแม่มดมัน
อร่อยอยู่เนี่ย จนยายแม่มดมันเหลิงมันมือไม่เลิก เขี้ยวมัน
ก็เงาวับเพราะใช้งานบ่อยๆ เจ๊ ก็เรยต้อง ทนอยู่ไปยังงี้
ถ้าไปพูดขอหย่า เจ๊ก็หัวแตก ก่อนใครดิ แถมยังจะโดนยัด
ข้อหาซ่อนชู้อีก ขอหย่า เพราะจะไปอยู่กะชู้อีก คนละเรื่อง
คนละเจตนาไปเรย นะ ป๋าแง๊บ จะเข้าใจไหมเนี่ย ของบาง
อย่าง มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก ป๋าโจ เขาเหมือนคนโดน
สาป อะ เลยต้องมาทนอยู่คนอย่างเจ๊ แร้วถ้าป๋าโจเขายัง
ไม่ยอมลุกจากปลักควายอะนะ การจะอยู่กะเจ๊ต่อไปมันก็
เป็นการทรมานตัวเขาจริงๆด้วย เจ๊ก็ช่วยเขาไม่ได้มาก
เจ๊มองอนาคตแร้ว เจ๊ ก็เตรียมปลดระวางตัวเอง เหมือนกัน
ต้องปล่อยเขาไปตามทางของเขา เจ๊ก็ไปตามทางของเจ๊
ชาดนี้ เจ๊คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว ถ้าจะต้องจากกันตอนเป็น
เจ๊ก็จะให้เขาพูดออกมาเอง ถ้าเขายังต้องการเจ๊อยู่ เจ๊ก็
ต้องอยู่ต่อไป ง่ะ ชีวิตคู่มันก็ยุ่งๆเป็นยุงตีกันยังงี้แหละเนอะ
กว่าจะมีเรื่องมางอลเจ๊ได้เนี่ย มันนานๆเกิดทีเหมือนกันนะ
ต้องใช้เวลาให้คุ้ม ทุกข์เป็นครู เจ็บเป็นครู ไม่มีใครทำร้าย
เราจริงๆหรอก มีแต่ตัวเราทำร้ายตัวเอง เหมือนคนบ้า ยืน
เอาไม้ตีหัวตัวเอง แร้วเอาแต่พูดว่า เธอทำร้ายฉัน เธอทำ
ฉันเจ็บ แต่ไม่เคยเห็นความจริงเรยว่า มีแต่ตัวเองที่ทำตัว
เองเจ็บ เหมือนคนบ้าคนขาดสติ

โลกนี้จริงๆ แล้วมันไม่ได้มีเรื่องถูกเรื่องผิดจริงๆ หรอก
มีแต่เรื่องที่เราจะมีสติจัดการเรื่องทุกข์ตรงหน้าที่ต้องเผชิญ
ได้หรือเปล่าถ้ามีคนอื่นทำผิดต่อคุณทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้
ตั้งใจ แร้วคุณอภัยให้คนอื่นได้ทันท่วงทีทุกครั้ง โลกนี้ก็
ไม่มีทุกข์ใดๆมาครอบงำคุณไว้ได้อีกแล้ว นี่ก็เป็นสิ่งหนึ่ง
ที่ป๋าโจเขาสอนป้า โดยที่เขาไม่รู้ตัว เพราะการได้เรียนรู้
การใช้ชีวิตคู่กับป๋าโจ มันสอนให้ป้าคิดได้ (ไม่ได้โม้)
ถ้าป้ายังคิดไม่ได้ก็คงสติแตกตายไปแระ พอรอดได้ปรับ
ตัวได้ ก็ไม่มีอะไรที่เราทนไม่ได้ ทุกข์มันก็ทำอะไรเราไม่ได้
ก็เหลือแต่ขำๆ ให้กับชีวิตไปแล้ว อย่างเรื่องพายุสุริยะเนี่ย
ตั้งแต่แต่งงานกัน มันก็มีอยู่เรื่อยๆ แหละ ป้าหมดน้ำตาไป
ตั้งหลายปี๊บ จนกระทั่งมาคิดได้ว่า ตรูทำร้ายตัวเอง ทำไม
เนี่ย ถ้ายังร้องไห้ไม่เลิก คงได้ตาบอดเข้าซักวัน พอมีสติมา
ปัญญาเกิด มันก็เลิกร้องไห้ได้ เดี๋ยวนี้แค่น้ำตาซึมแป๊บๆ
ก็หายแระ กลายเป็นขำคนอื่นแทน นี่ถ้าสติแก่กล้าขึ้นอีกนะ
แม้แต่น้ำตาซึมก็จะไม่มี พูดเรื่องจริงนะ ไม่ได้โม้ ป้าถึงไม่
ได้เดือดร้อน ไง (เอ...หรือว่า คนอื่นเขาเห็นว่าเราเดือด
ร้อน...เหอๆ) จะว่าไป เจ๊ก็เป็นหนี้บุญคุณ โจโฉ เขาอยู่
เหมือนกัน ก็เลยจะสมนาคุณ เขาซะหน่อย แบบว่าหนาม
ยอก ก็เอาหนามบ่งกลับ ไง แล้วก็ ตั้งใจว่าจะไม่มีปั๋วใหม่
เด็ดขาด แต่โจโฉ เขาจะไปมีเมียใหม่ เจ๊ก็ไม่ว่า อะไรเขา
หรอก จิงจิ๊ง ไม่ได้โม้เรยนะ เพราะส่องใจดูกี่ที มันก็เฉยๆ
เรื่องเขาจะมีเมียใหม่ ป๋าแง๊บ ว่า เจ๊ แฟร์ ไหมเล่า อิอิ

ปล. เจ๊ไม่ได้เคือง ที่โจโฉเขางอล แล้วเงียบ นะ เจ๊พูดกับเขา
เป็นปกติ แต่เขาไม่พูดกับเจ๊เอง ถ้าป๋าแง่บ คิดว่าการจะ
ช่วยให้เขาหายทุกข์ได้ ด้วยการไปง้อ ไปขอโทษ ให้เขาหาย
งอลเนี่ย ป้าคงต้องตาม ง้อเขาไปทั้งชาติ แหงมๆ แล้วถ้าคน
อื่น ทำผิดต่อเขาที่ไม่ใช่ป้า ป๋าแง่บว่าเขาจะทำไงกับคนอื่น
ถึงแม้คนอื่นจะทำผิดต่อเขาจริงๆ แต่เขาไม่รู้จักการอภัย
จนกว่าคนนั้นจะสำนึกได้แล้วมาขอโทษเขาเนี่ย เขาก็จะ
ผูกอาฆาตไปจนตาย มันจะเป็นผลดีต่อเขาจริงๆ หรือ
ถ้ายังยึดเรื่องถูกผิด เป็นสรณะ คนโง่ในโลกที่เขาทำผิด
เพราะไม่รู้ นอกจากจะต้องรับโทษจากกฏแห่งกรรมแล้ว
ยังต้องรับโทษจาก โจโฉผู้ไม่เคยอภัยให้แก่ผู้ไม่รู้จักการ
สำนึกผิดอีก ถ้าเผอิญ หลุดมาในวงโคจรของโจโฉ รับรองว่า
เละ ก่อนที่กฏแห่งกรรมจะส่งผลแน่นอน และเรื่องพรรค์นี้
มันสอนกันยากด้วยนะ เรื่องการให้อภัยคนอื่นแบบไม่มี
เงื่อนไขเนี่ย ขนาดคนที่เป็นที่รักยังให้ไม่ได้ คนอื่นจะหวัง
ว่าเขาจะให้อภัยง่ายๆรึ ความสุขใครๆก็ชอบ ก็อยากได้กัน
แต่ปัญญา มันขอจากใครก็ไม่ได้ นอกจากต้องเรียนรู้จาก
ทุกข์เท่านั้น

พล่ามมาตั้งเยอะ จะมีใครเข้าใจไหมเนี่ย สงสัย เจ๊คงต้อง
ปิดหูปิดตาแปลงร่างเป็นก้อนหิน แล้วหนีไปอยู่ป่า ซะละมั้ง

หึหึ รู้สึกโล่งใจแต่แบบคุ้นเคยไงมิทราบ แง่บๆ
ยังดีนะที่เป็นป๋าโจ ยิ่งพวกแปลงร่างเป็นก้อนหินละก็
โดนจิกตีด้วยคำพูดจนหินกลายเป็นน้ำตกแน่ๆ แง้บๆ
เป็นนู๋แสบละก็ หนูจะนิ่ง ปูด.. นิ่ง ปุ่ย...
แล้วก็จะเริมกวักมือเรียกมานั่งเก้าอี้ประหาร ซักฟอก แง่บๆ
(สงสัยตุ่ยๆเหมือนกันว่าอีแก้มแดงคงสิ้นชีพ
ด้วยประการฉะนี้ แง่บๆ)
ขนาดน้องชายตัวดีเคยเอาหัวโขกโต๊ะหาทางออก
ด้วยความตายหนีคำซักฟอก
ยังโดนบอกว่า จะตายก็ได้แต่ต้องไม่มีภาระ
ตายแล้วหามตัวเองไปเผาได้ก็ตายไป
ทำไม่ได้โดนซักฟอกต่อ แง่บๆ

ป้านู๋บีก็ไม่ยอมเอายาล้างอัตตาแจกป้านู๋ขวัญซะด้วยหึหึ
เบื่อเรื่องขี้งอนต้องแก้อีกแบบครับ
ขออนุญาตนำคำป้ามาใช้ "ไม่รักจะงอลม๊ะ"
รึไม่อยากให้ป๋าแกรักแล้วก็ตามใจ แง่บๆ

หึหึ วัดดวงเอา
เลิกรักแล้วก็ดี
ยังรักต่อก็ดี
เจ๊ ก็มีทางออกของเจ๊ แหละ
ทางไหนก็ดี ทั้งนั้น
เสียแต่ว่า เจ๊มันคนใจดำ ชอบทำตามใจตัวเอง
แล้วก็หลงตัวเองขนาดหนัก เห็นใจคนที่ตาบอดมารักเจ๊เนี่ย
มีแต่น่วม ไม่มีหวานจ๋อย ให้แอ้มหรอก มีแต่กระดูกขัดมัน
แต่ถ้าบรรลุเป้าหมายได้ เจ๊ ก็สมนาคุณ เต็มที่ให้จุใจไปเรย
ถ้าไม่น่วมตายซะก่อน ก็คงมีของหวานให้แอ้มอยู่หรอก
แต่ถ้าไม่รอด ก็อดปาย แต่อนุญาติให้กินเฉาก๊วยแก้ชำ้ใน
ได้ ไม่ถือ เหอๆ

อุ๊ยต๊ายยยยยหลานลูกควายเจ้าขราาาาาาา


ป้ามิบังอาจไปแย่งที่แย่งทาง
แย่งปลักโคลนของคุณหลานหรอกจ้า
เชิญ คุณหลานนอนเขลงหลับตาพริ้มเพรา
เกลือกกลั้วขี้โคลนเพื่อทำสปาผิวให้ชาวใส
จนอิ่มเอมหัวใจ ไปคนเดียวเถิดจ้า ไอ้ทุยหลานป้า


จริตของสิ่งมีชีวิต มันต่างกันนิ

จริตลูกฟาย อย่างเอ็ง
จะชอบ เกลือกเล่นในปลักขี้โคลน ก็ตามฉะบายจ้า
แต่ จริต แรดทรงเครื่องอย่างป้า
มันชอบถือศีล 5 อยู่ในฮเร็มว่ะ เหอ ๆ


แหม ? ก้อผิวพรรณป้ามิได้ กระด่างกระดำแบบคนบางคนนิ
ป้าเรยมิเคยอยาก ทำสปาผิวด้วย ขี้โคลนในปลักสักที
เนี่ยนะแค่ ป้าหลับหูหลับตา ถือศีล 5 ข้อ ปลานา ปลาหนอง ให้มันผุดผ่อง
ป้าเก๊าะขาวใสเป็นยองเป็นใย ไปโดยปริยาย ว่ะ
ไม่ต้องแถไปพึ่ง ขี้โคลนในปลักควายแบบ เอ็งหรอกจ้า


ว่าแต่ ระวังนะ อยู่ในปลักนาน ๆ
พอขึ้นแระโคลนหลุดหมดก้อจิง
แต่หลานอย่าลืมสำรวจตามแขนตามขา
มองหา ปลิง ที่ติดมาจากปลัก ด้วยล่ะ
เป็นห่วงจ้า เด๋วผิวหน้ามาสะอาดสั๊ยยยย
แต่ดันไปถูกสูบเลือดจนหมดตัว
แต่ ถ้าเอ็งคิดจะบริจาคโลหิต
เลี้ยงชีวิตปลิงตัวน้อย เป็นทาน
ป้าก้อ อนุโมทนา ด้วย จ้า (อะแค้ก ๆ)

ดงันั้นจึงต้องขอบคุณ อัลลอฮฺ(ซบ.) ที่ทำให้คนพุทธอย่างผม
ยังมีอีกหลายชาติให้ได้เกิดได้กล้าลองผิดลองถูก
ไม่ใช่ชาตินี้สุดท้ายตายแระไม่ตกนรกถาวรก็เข้าสวรรค์นิรันด์
เพราะไอ้ควายเขาเกอย่างผมมันเป็นเด็กดื้ออ่ะ
ถือว่ากฏมีไว้ให้วิ่งวนเล่นมิได้มีไว้แหก
ผมจึงถือเป็นโชคดีที่ผมได้โอกาศนั้น แง่บๆ

---------------------------------------

จะขอบคุณ อัลเลาะห์ ทำไมอ่ะ
ป่านนี้ท่านอาจจะนั่งปาร์ตี้หมูเต๊ะ
เสวนาธรรมเรื่อง กรรมนิยาม กับ สมณะโคดม อยู่ก้อได้
ท่าน ฮ๊อท แอนด์ บิวซี่ จะตาย
ไม่มีเวลามาใส่ใจกับกาเฟร์ผู้ชั่วร้ายอย่างเอ็งหรอกจ้า


ไปแท้งกิ๋ว น้องนู๋มุสลิมแควนเก่าเอ็งโน่น
ที่เขายอมอนุญาติ ให้ลิงอย่างเอ็ง หลุดจากตัง
(ไม่งั้นนะ อดกินหมูไปทั้งชาติแหง๋ ๆ เหอ ๆ )



แล้วก็อย่าลืมขอบคุณตัวเองด้วย
ที่อึดมาได้อย่างควาย
ทนทานผ่านฟามเจ็บปวดเจียนตายมาได้จนถึงทุกวันนี้
นับว่า บุญเก่ายังพอมี อยู่บ้างล่ะวะ หึหึ


เฮ้อ น่าเสียดายที่ คนพุทธอย่างเอ็ง
พอใจแค่ มีโอกาส มีอีกหลายชาติ
ให้ได้เกิดได้กล้าลองผิดลองถูก


คนไม่มีสาดหนาที่โลภมากอย่างป้า
ไม่พอใจแค่นั้นหรอกนะ
สนใจทำไมอ่ะ ชาตินู้น ชาตินี้ ชาติหน้า
มีจิงรึเป่าก้อไม่รู้ อาจเป็นแค่นิทานหลอกเด็กก้อด้าย อิอิ


อืม...ป้าสนใจ คำว่า ปัจจุบันขณะ มากกว่า ว่ะ
ป้าไม่รอแสวงหาทางนิพพานในชาติหน้าหรอกนะจ๊ะ
มันเสียเวลาจ้ะ สำหรับป้าน่ะ ที่ฝึกปฏิบัติเหย็ง ๆ อยู่งี้
มันก็เพื่อ ดับทุกข์ ณ ปัจุบันขณะ อ่ะ
( ตอนนี้ก็ทำได้มั่งไม่ได้มั่ง เหอ ๆ )


อย่าลืมดิ พระแก่ รูปนึงเคยประกาศไว้ว่า

ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือกฎแห่งกรรม
ยังมีวิปัสนากรรมฐาน อ่ะ


ฟังแร้วมันครึ้มอกครึ้มใจดีว่ะ อิอิ
เรยหลับหูหลับตาลองทำโปรเจคนี้ดูสักตั้ง
เฮ้อ พูดไป เสือใบลานอย่างเอ็ง
คงไม่เข้าใจหร็อก ของงี้ มันเป็น ปัจจัตตัง เน๊าะ ป้านู๋ขวัญ เอิ๊ก ๆ



แร้วไอ้บทส่งท้ายอีแก้มแดงของเอ็ง อ่ะ
ม่ะซาบซึ้งตรึงจิตสักเท่าไร หรอกจ้า
( ถ้า ส่งชิงซีไรท์ ก็ คงตกรอบแรก )
ไว้ เด๋ว ว่าที่โนเบลอย่างป้า
จะเขียน มนต์รักปุยอีแก้ม ให้อ่าน
เป็นการตัดริบบิ้นปิดกาทู้ อีแก้ม หั้ย
รับรองได้ ว่า ครบเครื่อง ทั้งเรื่อง โรแมนติก
ดราม่า สยองขวัญ คอมมาดี้
ตามสไตล์ คุณป้ามหาภัย เหอ ๆ

หม่ามี๊ ขวัญ เจ้า ขราาาาาาาา

โอ๋ ๆ สีซอให้ควายฟัง ขนาดนี้ แระ
ครายมะเข้าใจ ก็ ตัวมัน ของมัน ช่าง(แมร่ง)มัน จิค้า
ท่องไว้ ๆ อุเบรคขา ค่า หม่ามี๊ อุเบรคขา อิอิ
แต่ไงซะ ในฐานะ นู๋บี เกิดมา สปีชีส์ เดียวกับ หม่ามี๊
นู๋บี คิด ( ไปเอง ) ว่า นู๋บีเข้าใจที่ หม่ามี๊พูดค่าาาา


เข้าใจทุกอย่าเรย โดยเฉพาะ ที่บอกว่า
ป้าขำป๋าโจ เพราะ นู๋บีก้อขำป๋าหมาน เหมือนกันอ่ะ
เพียงแต่ว่า ยังเป็นคนสวยใจดำแบบหม่ามี๊ ไม่ได้ฮ่ะ
เรยต้องเป้นฝ่ายง้อป๋าหมานทู๊กที เฮ้อ
ถ้าจะพูดให้ดูดีมีฟอร์มหน่อย
ก็ คงเป็นต้องยื้มคำพูดไอ้แง่บมาใช้

ที่ง้อเนี่ย ไม่ได้ทำ เพราะ หมาน หรอกน้า
แต่ทำ เพื่อ หมานนนน เอิ๊ก ๆ


ฟังเรื่องป๋าโจ แร้วนึกถึงป๋าหมานง่ะ
ขานั้นอ่ะนะ น่ากุ้มใจยิ่งกว่า ป๋าโจซะอีก ป้านู๋ขวัญเอ๊ย


ขนาดป้านู๋ลบีเอง พย๊าม พยาม เลคเชอร์
เรื่องธรรมะให้ท่านพ่อฟังบ่อย ๆ
ตะล่อมหว่านด้วยภาษาดอกไม้สุด ๆ
ไม่มีก้าวร้าวดุดันแบ่บตอนโพสกาทู้
ขานั้นยังไม่สู้จะใส่ใจเล๊ย แปะ เอ๊ย
เทศน์แนะแนวการปฏิบัติให้ฟังทีไร
เสด็จเตี่ย ของป้าก็ทำหน้าละเหี่ยใจ
แร้วเมินหน้า ไปดูทีวีแทนทู๊กที เรยง่ะ




เฮ้ออออ ก็เลยได้แต่ปลง ว่า
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ อ่ะ
นี่ถ้าไม่ใช่ พ่ออ่ะนะ
ไม่เปลืองน้ำลายปากเปียกปากแฉะไปแนะนำหร็อก
เด็กนรกอย่างป้า เคยง้อใครซะทีไหนล่ะ ป้านู๋ขวัญ ก็รู้นิ


และที่น่าขำคือ
ถ้าจะคุยเรื่อง ขันธ์ 5 นี่
ป้าต้องบากหน้า
ไปคุยกับคนเกลียดวัด แบบป๋ามานนะ
คิดแล้วก็ตลก ดี เฮ้อ..โลกนี้มันช่างขาดสมดุลจริง ๆแฮะ


แม่ป้าปฏิบัติธรรมจนเป็นปกติ ( ในชีวิตประจำวัน ) เก่งมากเลยนะ
แม่มองเห็น ธรรม(ดา)ของโลก
แม่มองเห็น ธรรม ( ชาติ ) ของคน
แม่จึงไม่ค่อยโกรธเคืองใคร
แม่รู้จักปล่อยวาง แม่ไม่ค่อยยึดติด
ดวงจิตของแม่จึงแจ่มใส เสมอ
เพราะ ขันธสันดาน และ ขันธจริต ของแม่
มีคุณภาพสูง มาแต่กำเนิดน่ะ



น่าเสียดาย ที่ แม่ขาดภูมิรู้ ไปหน่อย
และ ต้องมาวุ่นวายกับเรื่อง โลก ๆ หลายอย่าง
( ทั้งเรื่อง หลาน เรื่องลูกชาย ลูกสะใภ้ )
แม่เลยขาดโอกาสในการปฏิบัติธรรม



ส่วน คุณพ่อป้า ( ป๋าหมาน )
นั่นก็ ภูมิรู้สูงจนสุดสอย
แต่ค่อนข้างอาภัพ วาสนาจริต
พ่อจึง อุดมไปด้วย โทสะ และ โมหะจริต
ก็เลยเหินห่างทางธรรม
จนกู่ไม่กลับเสียแล้ว
แค่เห็น ชายผ้าเหลือง
พ่อก็อ้าปากจะนินทาแล้วล่ะ เฮ้อ



ตอนหลัง ถึงได้รู้ว่า
การที่ใครสักคนจะมีโอกาสปฏิบัติธรรม ได้นั้น
มันต้องมีภูมิรู้ และ วาสนาจริต ที่เหมาะสมน่ะ

แต่ไง หม่ามี๊ เก๊าะระวัง มานะเกิดเพราะปฏิบัติ ไว้มั่งก็ดีน้า
อย่าลืมดิ วาสนาจริตของคนเราไม่เหมือนกัน
ถ้าสอนเท่าไรไม่จำ เก๊าะคงต้อง ติดเบรคที่ขาแหล่ะค่า


อืม...เรื่อง บวชชีหนีปั๋ว เอ๊ย บวชชีเข้าป่าเนี่ย
ถ้าทำแร้วฉะบายใจก็หาลู่ทางทำตามความฝันที่วางไว้ไปเถิดจ้า
แต่ระวัง เรื่อง ภวตัณหา และ วิภวตัณหา หน่อย ก็แร้วกันเน๊อะ
เด๋วจากลายเป็น ลิงติดตัง แบบ ไอ้แสบมัน เด้อ อิอิ
ที่สำคัญ ถ้าจะไปจิง ๆ ขอให้ หม่ามี๊ มีโอกาส
ไปอย่างสบายใจ ไม่ติดค้างใคร นะคร้าาาา

ถ้าชิ่งไปแบบไม่เคลียร์ออกมาจากใจจริง ทุก ๆ ฝ่าย
มีหวัง หม่ามี๊ โดนผีชัตเตอร์เกาะหัวไปทุกชาติภพ แหง๋ ๆ เหอ ๆ


พูดถึงเรื่องบวชเนี่ย
นู๋บีก็ไม่เคยคิดจะบวชขี เหมือน ป้านู๋ขวัญหรอกนะ
ไม่ใช่จริต ไม่ฝักใฝ่ทางนี้ และไม่แน่ใจในศักยภาพตัวเอง อ่ะ
กัวดีแตกแบบ ทั่นสมี ทั้งหลาย แร้วจะทำวัดวาป่าเขามัวหมองแหะ ๆ


ก็เหมือนที่ นู๋บีบ่นให้ฟัง ใน ศีล 5 ในฮาเร็ม แหล่ะ
ว่า สถานที่ ไม่ใช่สิ่งสำคัญในการปฏิบัติ
นู๋บีเน้นเรื่องการ บวชที่ใจ มากกว่า บวชที่หัว อ่ะ
ถึงจะใช้ ชีวิตแบบฆราวาส
แต่ การปฏิบัติ มันไม่ได้ แบ่งแยกนิ
แค่อาจจะสะดวกน้อยกว่า สมณเพศ นิดส์นึง
ที่สำคัญอ่ะนะ การเป็น ปุถุชนเนี่ยได้เจอ กิเลสตัณหา เพรียบบบบ
ท้าทาย ดี นู๋บีช้อบ ชอบ เหอ ๆ


ส่วน เป้าหมายของการ ปฏิบัติ
นู๋บีก็ บ่ ได้ คาดหวัง ถึง การพ้นทุกข์
ฝันถึง นิพานํ ปรมํ สุขขํ หรอกจ้า
ก็แค่ ฝึกทักษะ ในการรับมือ กับทุกข์อ่ะ



แบ่บว่า หากยัง ไม่มีปัญญา จะพ้นทุกข์
ก็พยามจะเรียนรู้ วิธีที่จะอยู่กับมัน ให้ ทุกข์น้อยที่สุด อ่ะ
และ เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ นู๋บีก็ พอใจแล้วนะ
ส่วนหากฝึก ๆ ไป แล้วได้มากกว่านั้น ก็ถือว่า กำไร



เฮ้ออออออออออออออ

ร่มกาสาวพสตร์ มันช่วยตัดกิเลสฯ
เป็นเหตุให้ลอยเข้าหาเส้นทางกุศล ได้ ง่ายเท่าไร
มันก็เป็นเหตุให้ ไหลลงสู่ ทางสายอกุศล ง่ายเท่ากันแหล่ะ เจ้าค่ะ

ไม่งั้น คนหัวเหม่งจะเปิดศึกแย่งชิงตำแหน่ง เจ้าอาวาสกันเรอะ เหอ ๆ



อ้อ แร้ว เรื่อง น้องนู๋ฮาร์ท นะ
ป้านู๋บีก้อมิกล้าหิ้วเอาไปอุปการะ ที่ฮาเร็ม หรอกนะ
ยังเก็บเงินค่าสินสอดได้ ไม่ครบ สิบล้านโครน เยยอ่ะ
ขี้เกียจโดนป๋าโจ ลากเข้าคุกข้อหา พรากผู้เยาว์ ฮือ ๆ
ดังนั้น หม่ามี๊คงต้องอยู่เทคแคร์ ราหุล เหล่านี้ไปก่อน
กำใครกำมัน นู๋บีมิกล้า ช่วย กำ ด้วยหร็อก อิอิ

เออ จิงดิ เจอ กาทู้ นี้ แร้วนึกถึง ป้านู๋ขวัญ
อ่ะเอามาฝาก อ่านแร้วขำดี
โลกมันไม่มีความพอดีเอาซะเรย เน๊าะ อิอิ



สามีบอกให้เราดูจิตของตัวเอง
//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8759358/Y8759358.html




เบื่อๆ คะไม่เคยสมหวังในความรักเลย อยากปลีกวิเวก
//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8761930/Y8761930.html


อ้อ อันนี้ แถม เห็นชอบของแปลก ไม่รู้ได้ดูหรือยัง
คลิป ไมเคิ่น ตั๋ง - ชีวิตไม่ก๊อปปี้ใคร ของนักก๊อปปี้โชว์มือหนึ่ง

//hiptv.mcot.net/player/hipPlayer.php?SelectSpeed=256k&id=25756


เห็นผู้ชายคนนี้ แล้วนึกถึงคำว่า อัตตาของกู ได้ชัดชะมัด
เหมาะที่จะเอาไว้ดูเป็น เคสสตัดดี้ อิอิ

อิอิ.. ป้าก็บ่นไปงั้้นแหละ
ที่อยากไปบวดชี ก็เพื่อป๋าโจ แหละ
แต่คงต้องรอชาติหน้านู้น ชาดนี้ต้องอยู่เป็นเบ๊เขาไปก่อง
สงสารป๋าโจเขา ยิ่งอยู่กับป้า รู้สึกว่า เขาจะยับเยินแอนด์ยู่ยี่
หนักขึ้น ถ้าเขาอยู่คนเดียวอาจจะมีชีิวิตที่ดีกว่านี้
มันเป็นลางสังหรณ์จากสัญชาติญาณส่วนตัว ง่ะ
เขาก็ปฏิบัติธรรมเก่งกว่าป้าเยอะ แต่เรื่องเอาตัวรอด
นี่เขาจะสอบตก ซะงั้น เหมือนพวกมีแต่กำลัง แต่โดน
กิเลสกินอยู่เนืองๆถ้าเผลอ ไม่กะล่อนเหมือนป้าไง ถึงป้า
จะไม่ค่อยมีสติสตังค์กำลังก็อ่อนปวกเปียก แต่เรื่องกลิ้ง
หนีกิเลส คิดว่าไม่เป็นสองรองใคร มีสติเล็กๆแค่ช้าง
กระดิกหูก็พอจะเอาตัวรอดได้ถ้า จวนตัวจริง ก็ทิ้งได้หมด
ทุกอย่าง แบบพวกใจดำง่ะ ตัดก็คือตัด ไปแบบไม่ผูกพัน
กะใคร คิดว่าทำได้ แต่ไปแล้วจะโผล่ที่ไหน ก็ไม่รู้เหมือน
กัน อาจได้ไปเกิดเป็นก้อนหินก็ได้ ใครจะไปรู้

ถ้าป๋าโจ เขาไม่มีป้ามาคอยกวนใจ ชีวิตเขาอาจจะรุ่ง ก็ได้
เหมือนป้าจะทำให้เขาเสียศูนย์ งั้นแหละ ป้าก็เลยคิดว่า
อาจถึงเวลา ที่ต้องแยกกันโตไปตามทางของตัวเอง
ถ้าวาสนายังมีต่อกัน มันก็ได้มาเจอกันอีกแหละ ป้าก็ช่วย
เขาได้แค่นี้ (ช่วยถ่วงอะนะ ไม่ได้ช่วยดัน) ป้าก็ต้องช่วย
ตัวเองเหมือนกัน ถ้ากอดกันไว้ อาจจะไม่รอดทั้งคู่ ป้า
กลัวใจตัวเอง จะขย้ำเขาตายคาเขี้ยว ถ้าไม่ได้ดั่งใจ
เธอ เบื่อยายแม่มดเหมือนกัน ปล่อยมันออกมาเรื่อยๆ
มันก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน อิอิ ถ้าห่างๆท่านโจไป
มั่ง ยายแม่มดอาจจะสงบลงได้มั่งก็ได้ ถ้าไม่มียายแม่มด
ท่านโจ อาจจะเฉาตายไปแล้ว และบางเรื่องก็ต้องพึ่งยาย
แม่มด อิอิ

เรื่องธรรมะ อะ สอนคนอื่นยากส์ ยิ่งเป็นพ่อแม่พี่น้อง
เรา ก็ยิ่งยาก ไม่รู้เป็นไร บารมีมันไม่พอจะช่วยเอาซะเรย
ขนาดเอาหนังสือธรรมะให้อ่าน ก็ยังไม่ค่อยจะอ่านกันเรย
มีแต่ทำตัวเราให้รอดก่อนแหละ ผลบุญที่เราทำได้ มันจะ
ส่งไปให้พ่อแม่เรา แบบออโต้ อานิสงค์แรงกว่าสอนเขา
อีกนะ แร้วถ้าเขาเห็นเราทำแล้วดี มีผลงานเป็นรูปธรรม
เขาก็จะทำตามเราเอง ถ้าเรายังบ้าๆ บอๆ ไม่เป็นชิ้นเป็น
อัน มันจะไม่มีบารมีพอจะโน้มน้าวคนอื่นได้ คนรุ่นพ่อแม่
เรา เขาก็ดีอย่างเสียอย่าง เขาอยู่ในสังคมปิดโลกเก่า
เขาก็เป็นคนที่มีลักษณะอย่างนั้น ถ้าเขามาเกิดในยุคใหม่
เขาก็จะถูกหล่อหลอมเป็นคนใหม่ สังคมและจารีต มันมี
ผลต่อชีวิตของคนมากจนน่ากลัวเนอะ ถ้าเรายังไม่มี
ปัญญา แล้วไปเกิดในยุคสังคมตกต่ำทางศีลธรรมยิ่งกว่า
ยุคนี้ ก็ไม่รู้จะเอาตัวรอดไหม ถ้าไปเกิดในยุคที่ไม่มีคนดี
เหลืออยู่เรย เรายังเป็นคนดีอยู่หรือเปล่า ก็ยังไม่แน่ใจเรยนะ

คนรุ่นพ่อแม่เราส่วนใหญ่เกิดมาไม่ขาดทุน แต่ก็ไม่ก้าว
กระโดดเพราะยุคนั้นเข้าถึงข้อมูลได้ยาก แค่เป็นคนดี
เข้าใจชีวิต ไม่ทำตัวเองเดือดร้อน ก็โชคดีแล้ว

ง่าป้านู๋ขวัญฮับ
สับสนปนประชดอะไรอยู่รึเปล่านิ แง่บๆ

ป้าขวัญขร๊า...
ปลูกเรือนผิดคิดจนเรือนทลาย
แต่ได้ปั๋วผิดอย่าคิดจนตัวตายนะค่ะ...
อันนั้น....ผู้หญิงสมัยนี้เขาไม่ทำกัน
ป้าขวัญก็คิดให้ตลกๆแค่ว่า
ผู้ชายสมัยก่อนเป็นเท้าช้าง
ผู้ชายสมัยนี้เป็นจิ๋มช้าง
แล้วก็คิดต่อให้อีกนิดว่า..
ผู้ชายสมัยต่อไปมันสมควรเป็นอะไรดีถึงจะสาสม....
อันนี้เราคิดให้ขำๆค่ะ
ถ้าเอาตามอารมณ์...เราคิดให้สุดโต่งไปเลย
แล้วในความเป็นจริง การคิดแบบนั้น มันเหมือนการทำร้ายตัวเราเอง..อย่าไปอะไรเลยค่ะ เขาก็คนเราก็คน
จะอะไรมากมายนักกับชีวิต วางมันลงซะทุกอย่างก็จบ..
นู๋เว คิดได้แค่นี้ นะค่ะ ไว้มาใหม่เมื่ออารมณ์บิ้วขึ้น
นะจ๊ะๆๆ...
อ้อ
ป้าบีขร๊า...
ที่บอกนู๋เว
เข้าใจทุกอย่าง
การเป็นผู้ใหญ่ สำคัญอยู่ที่ใจ ไม่ใช่สังขารภายนอก
นู๋เว ก็เป็นเด็กลูก ผสมผู้ใหญ่ต่อไป...เง้อ
มันแค่สับสนในตัวเองนิสนุง...
เพราะการถูกตอกย้ำว่าไร้ค่าบ่อยๆโดยการตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ก็อารมณ์ คนมันมีความรู้สึก บ่อยๆเข้า มันก็วื้อวืดได้ค่ะ..
แหะๆ
แล้วจะมาเล่ายาวๆนะค่ะ
ตอนนี้ขอไปยิ่งเรือให้รั่วก่อนค๊า)(ก็เรามันผู้หญิงยิงเรือนี่ค่ะ)

อิอิ หวัดดี จ้านู๋เว
คนที่ไม่หนักแน่น อาจจะเป็นป้าขวัญก็ได้
มีเรื่องนิดหน่อย ตรู...ก็จะหนีลูกเดียว...อิอิ
กะจะเอาตัวรอดไปคนเดียว แบบ ไวไว อะนะ
ก็เลยคิดว่า ถ้าได้มีโอกาสอยู่คนเดียว ด้วยตัวเอง
ไม่ต้องพึ่งใครเนี่ย ช้านจะเอาตัวรอดได้ไหม
มันเป็น ความคิดชั่ววูบ แต่มันชอบวูบมาทางนี้บ่อยๆ เหอๆ
จะว่าไปเคยมีเรื่องแรงกว่านี้อีก ขนาดป๋าโจไม่กินข้าวกิน
ปลา เอาแต่ปิดไฟนอนมืดๆ ตั้งหลายวัน นึกว่าตายซะแระ
แต่ก็ยังอุส่า มีสติรอดกลับมาเป็นป๋าโจคนเดิมได้อีก
รอบนี้ แค่ เดะๆ เพราะยังกินข้าวได้ ทำงานได้ เลี้ยงลูกได้
ส่วนป้า ก็มีเวลามาเม้าท์แตกนินทาป๋ว ได้เยอะขึ้น เพราะ
ไม่ต้องปรนนิบัติปั๋ว ตอนนี้ตัวใครตัวมัน อยู่ แต่ไม่รู้ว่า
รอบนี้เขาจะคิดกับป้ายังไง อิอิ ถ้าเขาคิดได้ว่า ทำยังงี้นานๆ
แล้วป้ายังไม่สลด ไม่สำนึกผิด แถมยังมีเวลาไปแรดเยอะขึ้น
เป็นผลเสียต่อเขาเอง เขาคิดได้เมื่อไร เขาก็เลิกงอลป้า
เองแหละ หรือถ้าเขาคิดได้ควรจะถีบป้าให้พ้นไปจากชีวิต
bud-soap ของเขาก็แล้วแต่เวงแต่กำ ง่ะ ป้าทำเพราะหวังดี
กะเขาเจงๆ นะเนี่ย อิอิ แต่ถ้าเขาคิดเหมือน อีแก้ม ก็แล้ว
แต่เขา อะ ความคิดและชีวิตของแต่ละคน เราห้ามไม่ได้ ต้อง
เลือกทางเดินที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับตัวเองกันเอาเอง

ปล. ป๋าแง่บ ว่า ป้าสับสนตัวเอง มากไหมเนี่ย
เหมือนยัยแม่พระ กะยัยแม่มด มันแย่งซีนกันอยู่นะเนี่ย
ไม่มีใครยอมครายเรย อะ...อิอิ เจ๊เป็นคนกลาง ดูมันอยู่ อะ
เพราะมีเหตุนี้ จึงเกิดเป็นแบบนี้ ไง อิทัปปัจยตา...
ถ้าไม่มีเหตุ ก็หดหัวอยู่ในกระดอง ไม่ได้เห็นหางตัวเองหรอก

ป้านู๋ขวัญ :
หึหึ ข้างนึงเป็นนังแม่มดยืนท้าวสะเอวหัวเราะเย้ยฟ้า
อีกข้างเป็นนางซินนั่งเขี่ยดินน้ำตาตก
นั่นแหละเข้ากฏของอิสสตีร
อย่าให้แม่ได้เลือก เพราะถ้าให้เลือกได้แม่จะเหมาหมดร้าน
บอกแระง้อๆไปก่อน ดีกว่า
ไม่ง้อ ต่อไปไม่มีใครให้งอน ให้จิกให้กัดนา แง่บๆ

อย่าให้ถึงขั้นที่เขาต้องพูดเลยว่า
"เห็นใจกันหน่อย"
เพราะหากจบไปเขาก็จะพูดต่อได้ว่า
"ไม่มีน้ำใจให้กันเลยนี่หว่า" แง่บๆ

เหอะๆ ถ้าเขาพูดว่า "ไม่มีน้ำใจให้กัล เลยนี่หว่า"
ก็แปลว่า ป๋าโจ ไม่ผ่าน เจ๊ก็ต้องยอมรับ ฟามจริง
เดินจากไป แบบเศร้าๆ ข้างนึง อีกข้างนึง มันก็ไชโยโห่ฮิ้ว
แร้วแต่โชคตะชา และวาสนา จะดันทุรังไปทำไม
ในเมื่อ ไม่รู้ใจกัน ก็ควรจะแยกกันเดิน
และถ้าเขาจะโกรธ จะเกลียดป้าตามหลัง ก็ไม่ว่าอะไรหรอก
เพราะในใจเขามองป้ายังไง ป้าก็เป็นอย่างนั้นในใจเขา
แต่เราจะเป็นยังไง ก็มีแต่เราที่รู้ตัวเองดีที่สุด
จะไปแก้ที่ใจคนอื่นได้ไง เราเจตนาทำอย่างหนึ่ง
แต่เขามองเป็นอีกแบบหนึ่ง มันไม่ตรงกัน ก็ควรจะทู่ซี้
จริงไหม

ว่าแต่ว่า จะมีใครจะเดาแทนเจ๊ได้ไหม ว่าป๋าโจ จะทำให้
นังซินดีใจ หรือนังแม่มดจะได้ไชโยโห่ฮิ้ว
เจ๊จะเป็นกลาง อกหัวหรือก้อย เจ๊ก็จะไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
เจ๊ ดูหนังสดอยู่ ลุ้นน่าดูเหมือนกันนะ เกือบหลุดตั้งหลายครั้ง
เหอๆ

สงสัย ป้าจะเกิดมาเพื่อเป็นมารชีวิต ป๋าโจ ซะละมั้ง
ดูดิ มีแต่คนสงสารป๋าโจ ไม่สงสารยัยแม่มดมั่งเรย
ยัยแม่มดเนี่ย จริงใจสุดๆเรยนะเนี่ย ไม่เชื่อถามป้านู๋เว
กะป้านู๋บี ก็ได้ นังซินอะ ตัวดี ทำให้ป๋โจ เสียคน
อ่อนปวกเปียก ต้องเจอยัยแม่มดเยอะๆ จะได้แข็งแรง
อิอิ จริงๆนะ ไม่ได้โม้ ยัยแม่มด เนี่ยสุดยอดเมียอันดับหนึ่ง
ของหายากนะเนี่ย แบบว่า หวานเป็นลม ขมเป็นยาชีวิต

พูดถึงยัยแม่มด เนี่ยมันพูดจริงทำจริงนะ ที่บอกว่า
จะยอมเป็นเมียป๋าโจคนเดียว อิอิ ดูอิทธิฤทธิแล้ว
คงมีแต่ป๋าโจ คนเดียวแหละที่ยอมให้ยัยแม่มดอาละวาด
ได้เป็นนานสองนาน ถ้าเป็นคนอื่นนะ ยัยแม่มดโดนเตะ
สลบไปตั้งนานแระ หรือไม่ก็โดนเฉดหัวออกจากบ้าน หึหึ
จริงไหม ป๋าแง่บ

เอามาให้อ่าน เล่นๆ พอดีไปฟังคนอื่นเขาคุยกัน

แม้พ่อเสือ ยังไม่กินเนื้อลูกมัน
แต่พระเวสสันดร กลับยอมให้ลูกตนเองไปลำบากได้
พระนิตยโพธิสัตว์บางองค์ ยอมสละลูกตัวเองให้ตายต่อหน้าได้
พ่อแบบนี้ ดุยิ่งกว่าเสืออีกใช่ไหม?
คนที่เจ็บปวดที่สุด คือ คนสั่งน่ะแหละ
เคยต้องเกิดมากินเนื้อลูกชายตัวเองไหมละ (ตอนเป็นคนนะ)

แม๊... อ่านแล้ว โดนใจ ยัยแม่มด จริงจิ๊ง
ป๋านู๋บี จะว่าไงบ้างป่าว หึหึ

พระเวสสันดร ฯลฯ ... ดุ
ก็นั่นแหละครับปู้ชาย
แมนโครตๆ แง่บๆ
ผมถึงบอกว่า ทอมทั่วไปก็มักเป็นหญิง
ก็อีตรงลูกตัดสินใจเนี่ยแหละ แง่บๆ
องค์ประกอบเหตุผลมากน้อย
ยังไม่สำคัญเท่าความหนักเบาของเหตุผล
ผู้ชายมักเล็งเป้าๆ ๆ ๆ ๆ ง่ะ
(มันเลยมักลงเป้า แง่บๆ)

บอกแระถ้าเป็นผมป้าอาจจะมีแก้มแดง แก้มดำ แก้มฉีก
เพราะเวลาองค์ลงประทับเนี่ย ผมต้อนๆๆๆๆ
ถึงเวลาข้าเอาอัตตาข้าบ้างหละ ไม่มีทางกำลังแต่ด้วย
ปัญญาคำพูดและอัตตา
จนอาจเกิดอาการ แค้น ทำคนมิได้ ก็ทำของ แง่บๆ
หรือถ้าเป็นแบบสมัยนิยมก็คงเลิกรากันง่ายๆ
คำพูดสัจจะไม่มีความหมาย รึไม่แรงมาก็แรงไป
เพราะคบกันไม่ยึดเป้าหมายว่า เราอยากอยู่ด้วยกัน

ป๋าโจแกไม่ใช่นักเรียนชีวิตของใครง่ะ
คบให้มันสบายๆ ง่ายๆ เป็นอย่างที่เป็น
ดีก็ขอบใจ ไม่ดีแต่สำนึกก็อภัย
แต่จะเลิกกันก็ไม่เป็นไร
น้องฮาร์ทอ่ะ ป้านู๋บีแกก็พูดไปงั้นแหละ
ถึงเวลาก็ มาม๊ะ ฮาเร็มอาม่าว่าง แง่บๆ
ถามตัวเองแระกัน อยากเลิกกันจริงหรือ?
แล้วถ้าน้องฮาร์ทถามจะตอบว่าไงดี ทำไม?

อะนะ เรื่องจิ๊บจ๊อย แค่นี้ไม่ถึงเลิกกันหรอก
ป้าพูดมากจนเข้าใจผิดกันไปใหญ่แระ
แค่ไม่พูดกันซักเดือน สองเดือน อะ เรื่องเล็ก
เรื่องแค่นี้ ป๋าโจเขาไม่ถีบป้าออกไปจากบ้านหรอก
เขาจะเตะป้าก็เรื่องเดียวแหละ เรื่องนอกใจมีชู้เนี่ย
เขาเอาตาย เรื่องอื่นๆ เขาทนด้าย ไม่คิดมากหรอก
ก็งอล นานหน่อย แหละ งอลมันก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวมันก็ดับ
ไปเอง ป๋าโจ เขาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย คิดนู่นคิดนี่
อีกอย่างเขาก็รู้สันดานเจ๊ เรื่องชอบกวนทีน เขา เนี่ย
เป็นงี้มาสิบปีแระ จนลูกสอง ยัยแม่มดก็ยังเหมือนเดิม
เพื่อนๆไม่ต้องเป็นห่วง ชีวิตคู่ทรหด ง่ะ จิกตีวันละนิด
จิตแจ่มใส เหอๆ ไม่เชื่อก็คอยดูต่อไป เมียกวนทีนอย่าง
นี้หาไม่ได้ง่ายๆ นา ขอบอก

เรื่องน้องฮาร์ท อะ ไม่ได้ถึงมือป้านู๋บีหรอก พี่สะใภ้เขา
จองเลี้ยงต่อ อยู่แล้ว ไม่ก็ยังมีอาน้องฮาร์ทอีก พวกไม่
มีลูกชาย อะ เขาก็รอเลี้ยงอยู่เหมือนกัล

"ไม่พูดกันเดือนสองเดือน"
ของผมเนี่ยเรื่องใหญ่นะ
เพราะถ้าผมโกรธก็คือไม่คุย
นานสุดคือเดือนนึง
คนอยู่บ้านเดียวกันไม่คุย
สามวันก็ ปวดใจตาย แง่บๆ

หึหึ ไม่คิดเล็กคิดน้อยแระที่ตะแก งอลล ปุ่ยๆ อยุ่เนี่ย
เพราะแกคิดมาก ชิมิ แง่บๆ
เอาเหอะ ยึดอัตตาเข้าปายย หึหึ
เราเตือนท่านแระ แง่บๆ

เจ๊ก็พูดเว่อร์ไปงั้นแหละ
เมื่อกี้ ป๋าโจ แกเลิกงอลแระ บอกให้ช่วยตัดเล็บหน่อย
แค่เนี้ย สติมา งอลก็หาย งอลไรก็ไม่รู้ เจ๊ไม่ได้ทำไร
ซักหน่อย เจ๊ก็อยู่ของเจ๊เฉยๆ ง่ะ ไม่ได้มีไรซักหน่อย
รอบนี้ ไม่พูด 6 วัน จิ๊บๆ บอกแร้ว ว่า งอลมันก็ไม่เที่ยง
สติมา ก็จบแระ แถมมีมุข แกล้งลูกอีก โฮะๆๆๆ
ไม่กล้ามาแกล้งเจ๊หรอก ตอนนี้ ได้แต่แกล้งลูกไปแทน
ชีวิตคู่เรียลริตี้ ลิ้นกับฟัน นี่ถ้าหนีไปบวดชีจริงๆ ถึงจะ
เรียกว่า เรื่องยาว จะจบสวยหรือป่าวก็ไม่รู้เหอๆ

ถุ๊ยยยยยย.... ไม่ง้อๆ
ถุ๊ยยยยยยยยยยยยยย
"เมื่อกี้ ป๋าโจ แกเลิกงอลแระ บอกให้ช่วยตัดเล็บหน่อย
แค่เนี้ย สติมา งอลก็หาย"
ม่างงง กรูว่าแระ มวยล้ม แง่บๆ

อ้อ ป้าๆ ขา เมี่ยงนก นู๋ยังมิลืมนะ หาสูตรให้หน่อยจิ๊
นะนะนะ แง่บๆ

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา

----------------------------

อิอิ.. ป้าก็บ่นไปงั้้นแหละ
ที่อยากไปบวดชี ก็เพื่อป๋าโจ แหละ
แต่คงต้องรอชาติหน้านู้น ชาดนี้ต้องอยู่เป็นเบ๊เขาไปก่อง
สงสารป๋าโจเขา ยิ่งอยู่กับป้า รู้สึกว่า เขาจะยับเยินแอนด์ยู่ยี่
หนักขึ้น ถ้าเขาอยู่คนเดียวอาจจะมีชีิวิตที่ดีกว่านี้
มันเป็นลางสังหรณ์จากสัญชาติญาณส่วนตัว ง่ะ

แบบพวกใจดำง่ะ ตัดก็คือตัด ไปแบบไม่ผูกพัน
กะใคร คิดว่าทำได้ แต่ไปแล้วจะโผล่ที่ไหน ก็ไม่รู้เหมือน
กัน อาจได้ไปเกิดเป็นก้อนหินก็ได้ ใครจะไปรู้


ป้ากลัวใจตัวเอง จะขย้ำเขาตายคาเขี้ยว
ถ้าไม่ได้ดั่งใจเธอ
--------------------------

อิอิ พูดได้ เด็ดขาด เหมือนในนิยายของป้าเรยง่ะ
( ที่น้องนางเอก ขอพระเอกตาบอด แต่งงาน น่ะนะ อิอิ )
ส่วนป๋าโจนี่ก้อคาเรคเตอร์คล้ายพี่พระเอกในนิยายเจง ๆ เหอ ๆ


อืม...สิ่งที่เราเห็น มันก็เป็นอย่างที่เราปรุง นั่นแหล่ะ
ปลงเป็นธรรม ปรุงเป็นโลก น่าซิสเตอร์ขวัญ
อย่าไปห่วงใยป๋าโจนักเรยง่ะ
กำใคร กำมัน วางไม่ได้ ตัวมัน เก๊าะหนักหัวเอง
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ นิ


ไม่แน่นะ ถ้าป้านู๋ขวัญมีเจโตฯ อ่ะนะ
อาจรู้ฟามลับที่ซ่อนเร้นของป๋าโจก้อด้ายยย
ว่า อีเป็น มาโซคิสม์ อ่ะ
พอมาเจอก๊ะ สาวซาดิสม์ แบบ เจ้
เรย หลงรักยายแม่มดจนหัวปักหัวปำไง

ราชสีห์ที่ไหนจะไปชอบตุ๊กตาบาร์บี้ซินโดเรลล่า
ที่สั่งซ้ายหันขวาหันได้ล่ะ ป้านู๋ขวัญก้อ มันน่าเบื่อจะตายชัก
เจ้บี ขอฟันธงงงงงงงงง แบ่บว่า ผู้หญิงร้าย ผู้ชายร้ากกกกก
( พล็อตแบบนี้ เห็นบ่อย ๆ ตามวรรณกรรมคลาสสิก เหอ ๆ )


บางทีที่เขาไม่ยอมให้ เจ้ บวดชีเป็นกล้วยน้ำว้า เนี่ย
เป็นเพราะเป็นห่วงป้านู๋ขวัญก้อได้นะคร้าาาาาา
อาจจะกัวว่า นังแรดระห่ำเมียร้ากจะต้องตกระกำลำบาก
แบบว่าเด๋วเดินทางไกล คนเดียว เด๋วมันจะเหงา
แร้วถ้าเกิดคันปากขึ้นมา จะมีไอ้เบื๊อกที่ไหน
ยอมให้นังเมียร้ากมันงับเล่นแก้เซ็ง
( เกิดมัน เฉาปากขึ้นมามันจะทำยังไง )


หรือหิวน้ำหิวหนมขึ้นมาระหว่างทาง
จะมีใครที่ไหน มาแบ่งให้มันกิน ฟระ
( เมียตรู ยิ่งตะกละอยู่ด้วย )
หรือเวลาเจออันตราย เจอเสือ เจอช้างตกมัน
ใครบ้างจะยอมแอ่นอกปกป้องมัน
ยิ่งโง่ ๆ ไม่ทันคนงิ ขืนใจอ่อนยอมทำตามที่นังเมียมันอ้อน
นังนี่ได้เตลิดเปิดเปิงแหง๋ ๆ
ปากดี + ซ่าส์ ซะขนาดนี้ ถ้าปราศจากพี่
แร้ว ใครมันจะแสนดีเป็นพ่อพระอย่างตู
ยอมทนยัยแม่มดคนนี้กันหว่าอิอิ


อันนี้ ปรุงแต่งแล ฟุ้งซ่าน
ตามประสานักประพันธ์นามอุโฆษอ่ะนะ 5555




ไงชาตินี้ ก้อ ก้มหน้าก้มตาชดใช้กำในคุกขี้ไก่ ไปเหอะน่า
ถือว่า ใช้หนี้เวรหนี้กรรม ให้หมด ๆ
ชาติหน้าจะได้มะมี ผีชัตเตอร์มาทวงหนี้ร้ากกก
แระถ้าจะให้ดี ฝึกหัดกระบวนท่าอ่อยผู้ชาย
แบบหลอกใช้มันโดยไม่ให้ฟามหวัง ไว้ซะมั่ง ก็เข้าท่า
ชาติหน้าจะได้หนีพ้นเงื้อมมือของป๋าโจ เหอ ๆ

อ้อ เห็น ด้วย ก๊ะ ป้านู๋ขวัญนะ
เรื่องธรรมะ อะ สอนคนอื่นยากส์ ยิ่งเป็นพ่อแม่พี่น้อง
เรา ก็ยิ่งยาก


ว่าแร้วก้อเอา อดัมส์แฟมิลี่ที่บ้าน มานินทา ดีกว่า
ขนาด ป้า สอนธรรมะ
ให้พ่อก๊ะแม่ สไตล์โมเดิร์นสุดฤทธิ
ยังโดนป๋าหมานแซวอยู่บ่อย ๆ
ว่า เป็น แม่ชีศันสนีย์ เรย เฮ้อ


แถมบังคับให้ฟังคำเทศนาสอนบ่อย ๆ เข้า
ป๋าหมานก็ชักจะโวยวาย ฟ้องนู๋แก้วใหญ่
ประมาณว่าถูกลูกบังเกิดเกล้ารังแก
แม่ช่วยเอานังลูกเวรนี่ปไกล ๆ ที
แม้งตูไม่อยากฟัง ตูอยากจะดูมวยเวทีลุมพินี
นังนี่ดันมาใช้อานาจบาตรใหญ่
ปิด ริโมทฉับ แรังบังคับให้ฟังมันเทศน์อี๊ก
แต่ก้อต้องทู้ซี้ทนฟังป้านู๋บีเทศน์ แหล่ะ
เพราะบ้านนี้ ปกครองโดยระบบ ธิดาธิปไตย เหอ ๆ


ส่วนนู๋แก้วแม่ป้านี่ก็ใช่ย่อยนะ
เนี่ย ขนาดเอา ซีดี ทพ.สม จากรายการสุริวิภา
เรื่องเกี่ยวกะการกฏแห่งกรรมและวิบาก มาให้ดู
นู๋แก้วยัง ดูไปหาวหวอด ๆไปเรย พอ ง่วงหนัก ๆ เข้า
คุณเธอ เก๊าะคว้าป๋องแป้งมานั่งทุบมดโป้ก ๆ แก้เซ็ง
จนต้องคว้าตาลปัตรมาเลคเชอร์ เรื่อง ปาณาติปาตาฯ ให้ฟัง
ตอนหลัง พอเปลี่ยนจาก ซีดี เปินเปิด ทีวีให้ดูละครเท่านั้นแหล่ะ
อะโหย ตาแจ้งงงง เห็นแร้วก็ทั้งขำทั้งเคือง
เชื่อแระ ว่า ฟังเทศน์ฟังธรรม ง่วงหลับง่วงนอน
ดูหนังดูละคอน ตาแจ้ง เจง ๆ ด้วย เหอ ๆ


แต่ก็นั่นแหล่ะนะ เห็นแร้วก้อ ขำ น่ะ
ป้าเองก้อเหมือนกะ ป้านู๋ขวัญแหล่ะ
กะล่อน คูณ 2 ตัดเป็นตัด สอนเท่าที่สอนได้
ไม่ไหว ตูก้อวางแระ ทางใครทางมัน ว่ะ
สปีชีส์ใจดำ เหมือน ครายก้อไม่รู้ เหอ ๆ


อ้อ ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาาาาาา
ตกลงกว่า นู๋ฮาร์ทนี่ เนื้อหอม คิวจองเพรียบบบบ เรยง่ะ
ว้า แร้วเมื่อไร อาม่าบี จาโชคดีได้น้องฮาร์ทมาเชยชม
เพื่อเสริมสิริมงคลในฮาเร็ม ล่ะ เนี่ย งาบ ๆ เอ๊ย แง๊บ ๆ อิอิ


อ้อ เห็นพูดถึง เรื่อง การอยากมีลูกชาย
เรยเอา กาทู้ข้อคิดในการมีลูก
ไปแปะไว้ให้อ่าน ที่ กาทู้ ขรัวโตจ้า
เผื่อว่าจะได้เป็น วิดทะยาทานกับ คนอื่นมั่ง ไปอ่านได้น้า
เคยเขียนไว้อ่ะ (แต่ตอนนี้ โดนอุ้มไปแระกาทู้นั้นนะ เหอ ๆ)

แม้พ่อเสือ ยังไม่กินเนื้อลูกมัน
แต่พระเวสสันดร กลับยอมให้ลูกตนเองไปลำบากได้
พระนิตยโพธิสัตว์บางองค์ ยอมสละลูกตัวเองให้ตายต่อหน้าได้
พ่อแบบนี้ ดุยิ่งกว่าเสืออีกใช่ไหม?
คนที่เจ็บปวดที่สุด คือ คนสั่งน่ะแหละ
เคยต้องเกิดมากินเนื้อลูกชายตัวเองไหมละ (ตอนเป็นคนนะ)

แม๊... อ่านแล้ว โดนใจ ยัยแม่มด จริงจิ๊ง
ป๋านู๋บี จะว่าไงบ้างป่าว หึหึ
--------------------------------------

ก้อจะว่า ดีไงล่ะ ขี้เกียจปรุงแต่งแระอ่ะ
บอกแระ ยังไม่มีเจโต เรยมิรู้ว่า อะไร เป็น อะไร งิงิ
นางแม่มด อาจบอกว่า
พ่อแบบนี้ ดุยิ่งกว่าเสืออีกใช่ไหม?
คนที่เจ็บปวดที่สุด คือ คนสั่งน่ะแหละ


ลิงบางตัวอาจจะชื่นชม บอกว่า
ผู้ชายแบบเนี๊ยะ แมนโคตร ๆ


แต่ เด็กในฮาเร็มคู่บุญบารมีของป้า ( ไอ้ ด. )
มันกลับเคยง้องแง้ง บ่นออดๆ อย่างเคื่อง ๆ แระคับข้องใจ
มันบอก ว่า มัน รับไม่ด้ายยยย ไม่เห็นด้วยอย่างแรง
ที่ พระเวสสันดร ยอม ให้ลูกตัวเองไปตกระกำลำบากกับชูชก ฯลฯ


ส่วนป้า ก้อ แค่ ปลง ๆ ขำ ๆ
กะ วิบากกำของชาวบ้านอ่ะ


ถ้าเป็นเมื่อก่อน ป้า ก้อคิด เหมือน ไอ้ ด. มันนะ
แต่พอเข้าใจคำว่า กรรมนิยาม
กระทบ คน กระทบโลก กระทบเรา
และ คำว่า ปรุงแต่งมากขึ้น
ก้อเรย นึกถึง นิยายเรื่อง ราโชมอน อ่ะ
คนที่รู้ดีที่สุด ว่า วิบาก
ของ การให้ลูกเป็นทาน ครั้งนั้น เป็นยังไง
ก็คงจะเป็น กรรมนิยาม มั้ง

ถ้า กัณหาชาลี เป็น มหานที
พระเวสสันดรเก๊าะคงได้ ทานบารมีเต็มเม็ดเต็มหน่วย
แต่ถ้า พระเวสสันดร มี ลูกชาย เป็น ถ้วยชา (แบบ ไอ้แง่บหลานป้า )
มีหวังโดนมันอัดเทปด่าเปิดด่าเปิง
ข้อหาบังคับให้มันไปอยู่ก๊ะชูชก เหอ ๆ


เฮ้อ มันก้อคล้าย ๆ กะเรื่อง ทำแท้งบาปไม่บาปแหล่ะ
มันก็แค่เรื่องของ การมีกรรมต่อกันระหว่าง
พระเวสสันดร นางมัทรี ชูชก และ กัณหาชาลี ฯลฯ
ก้อ แค่ กระทบคน กระทบโลก กระทบเขา
เราจะทะลึ่งไป ปรุงแต่ง ให้ กระทบชิ่ง มาที่เรา ทำไม ล่ะเน๊าะ
เพราะไงเราก็ไม่ได้มี เจโตพอที่จะล่วงรู้ สภาวะจืตของชาวบ้านได้นี่หน่า
ว่า มโนกรรมกรรม ของเขา เป็น เยี่ยงไร ^ - ^


แต่ ถ้าเป็นป้าอ่ะนะ
ป้าคงไม่ทำแบบ พระเวสสันดรหรอกมั้ง
เพราะ ป้าไม่ต้องการ ทานบารมี
ที่ ต้องแลกด้วยความทุกข์ของผู้เป็นลูก
แต่ ป้าจะบอกกะอีตาชูชก ว่า


บุตรขอเรา ไม่ใช่บุตรของเรา
เขาเหล่านั้นเป็นบุตรและธิดาแห่งชีวิต
เขามาทางเราแต่ไม่ได้มาจากเรา
และแม้ว่าเขาอยู่กับเรา


แต่ก็ไม่ใช่สมบัติของเรา


เราให้ท่านได้ เฉพาะ แต่ สมบัติที่เป็นของเรา เท่านั้น
ท่านโปรดจงงดเว้นการขอในสิ่งที่ ไม่ใช่ของเรา ด้วยเถิด




และถึง เรา จะมิอาจให้ กัณหาชาลีกับท่านได้
แต่หากท่าน ต้อง การ ทาสเพื่อไปรับใช้ภรรยาผู้เป็นที่รัก
เราก็จัก มอบชีวิตของตนเป็นทาสรองบาทของท่านเอง เพื่อความผาสุกของท่าน


อิอิ อันนี้ ปรุงแต่ง ในกรณีที่นึกครึ้ม
อยากเล่นบท พระเวสสันดร อ่ะนะ
แต่ ถึงเวลาจิง ๆ อาจเล่นบท ยายแม่มด
แบบ ป้านู๋ขวัญ ก๊ะได้ เหอ ๆ
ป้ามันพวกน้ำกลิ้งบนใบบอนง่ะ
เอาแน่เอานอนอะไร ด้วยมิได้ หุหุ



ส่วนเรื่อง เคยต้องเกิดมากินเนื้อลูกชายตัวเองไหมละ (ตอนเป็นคนนะ)
อันนี้เฉย ๆ นะ เพราะ ป้ามักจะเฉยเสมอกับการกินสารพัดเนื้อ
ถ้ามีความจำเป็นเพื่อรักษาตัวกู ( และ ไม่ตะขิดตะขวงใจกู )
ป้านู๋บีเองก็เขมือบได้ทั้งนั้นแหล่ะจ้า
ไม่ว่า จะ เนื้อหมู เนื้อหมา เนื้อคน
ยอมรับได้เสมอนะ ตราบเท่าที่ขณะกระทำการขม้ำเนื้อหนังนั้น
สภาวะจิตของป้าไม่ปรุงแต่งจนถูกกิเลสตัณหาครอบงำจนเกินมาตรฐานที่ตั้งไว้


ถ้าจำไม่ผิดนะ เหมือนเคยรู้มาว่าที่ อัลเลาะห์ ห้ามกินหมู เนี่ย
ก้อเพราะ กัวมุสลิมจะติดใจ แร้ว เกิดฟามอยากขวนขวายหามากินมั้ง
สมัยก่อน การเลี้ยงหมูในทะเลทรายน่ะ มันไม่ง่ายเหมือนเลี้ยงอูฐนิ
ท่านคงกัว สาวกของทั่นจะเป็นทุกขังเพราะไม่ได้กินหมูมั้ง


แระที่ ฮินดู ไม่กิน เนื้อ วัว เพราะ ถือเป็น พาหนะของเทพเจ้า


ส่วนที่พระพุทธเจ้า ห้ามไม่ให้กิน เนื้อคน
ก้อเพราะกัวจะติดใจในฟามอร่อยจนฆ่ากันตาย
เพื่อให้ได้ลิ้มรส อ่ะ
ส่วนเนื้อ อื่น ๆ เนี่ย คงห้ามเพราะ ป้องกันการถูกชาวบ้าน ครหา


แต่ไม่ว่า จะ เป็น เพราะเหตุ อันใด
ถ้าเรา รู้ รากเหง้าที่มาที่ไปของมัน
เราก็จะไม่ตะขิดตะขวงเวลาที่ต้องกระทำอ่ะ
เพราะสุดท้ายเราก็จะรู้ว่า กฏและข้อห้ามต่าง ๆ
มันมีมีที่มาที่ไป ตามเหตุปัจจัยที่ปรุงแต่ง



การเห็นคนกินเนื้อลูกชายตัวเอง(ตอนเป็นคน)
บางวัฒนธรรม อาจจะชืนชม ว่า ใจเด็ด
บางวัฒนธรรม อาจจะหดหู่ ว่า ใจโหด
แต่บางวัฒนธรรม อาจเห็นเป็นการให้เกียรติ คนตายด้วยซำ
ชาวอะบอริจิ้น ( มั้ง ) ยังเคยยึดคติกินเนื้อคนตายที่เป็นญาติ
เพื่อแสดงความรักและระลึกถึงผู้จากไปเลยอ่ะ
มันก็ปรุงแต่งกันไปตามเบ้าหลอมทางความคิดและวัฒนธรรมนั้น ๆ แหล่ะ
ถ้าเรารู้ เราก็จะไม่ จิตตก เมื่อต้องแหกกฏต่าง ๆ ที่ชาวบ้านวางไว้
สำหรับ วันเดอร์ เกิร์ล อย่าง ป้า เชื่อเสมอว่า

กฏ มีไว้ เพื่อ ละเมิด ว่ะ เอิ๊ก ๆ

ดังนั้น ป้าให้ฟามสำคัญที่ วิธีคิด (มโนกรรม) มากกว่า พฤติกรรม ง่ะ
ว่า ใครเจ๋ง ไม่เจ๋ง ใครเก่งไม่เก่ง มันก็อีตรงเนี๊ยะ

ไอ้แง่บหลานร้ากกกก

เฮ้อออเอ็งนี่ก้อยัง ยึดติดกับเวทนาซ้ำซากจากสัญญาเดิม ๆ ตามเคย
ไม่รู้จัก ปรุงแต่ง คิดบวก แบ่บ น้องฟ้านาตาลี ซะมั้งเยยย
อย่าเอา มุมมองของหลานมาวิตกจริตนักเรยจร้า
เท่าที่ฟัง ป้านู๋ขวัญพูด ถึง อดัมส์ แฟมิลี่ ของเจ้ แก เนี่ย
ป้าว่า ขำดีออก ป๋าโจ เอง ก้อ คล้าย ป๋าหมานของป้าว่ะ
แระที่สำคัญ ป๋าโจเขาเป็น โคตรไอ้เข้ นะจ๊ะ
โดนยายแม่มดฟัดแค่เนี๊ยะ เด่ะ ๆ
คงทนมือทนตีน เอ๊ย เท้า คุณนายเน่าไปได้อีกหลายชาติ
สลัดไม่หลุดหร็อก ( ทำใจเหอะเจ๊ขวัญ ดันเกิดมาเสน่ห์แรงเองนิ เเหอ ๆ )




โคตรไอ้เข้ อย่างป๋าโจ อ่ะนะ
ไม่ใช่ควายในปลักอย่างเอ็งนิ

การที่อีตัดสินใจจะเอาผู้หญิงสักคนมาทำแม่ เอ๊ย ทำเมียเนี่ย
แสดงว่า ป๋าแกต้องหน้ามืด เอ๊ย เลือกเฟ้นสุด ๆ แระ
ไม่งั้นจะเอามันมาทำติ๊งไรอ่ะ
อยู่ลอยคอเป็นพ่อพวงมาลัยสบายใจกว่าแยะ





คุณนายเน่า เค้าคงมีดีมั่งแหล่ะ น่า
ป๋าโจ๋ ถึงเห็นรูปทองผ่องอำไพ
แร้วกัดไม่ยอมปล่อยอย่างงี้ ง่ะ เอิ๊กส์ ๆ


แล้วถ้าถาม ว่า ทำไมป๋าแกถึงทนโง่ดักดานอยู่กับนังแม่มด
อกก็แฟบ ปากก็จัด แถมใจดำเป็นอีกา อี๊ก
ป๋าแกคงบอกว่า อือ กูร้ากกก ของกู
( เมียกู กูแซวได้คนเดียว เมิงอย่าเจื๋อก ไม่งั้นเจอตื้บ ) มั้ง เอิ๊ก ๆ

ดังนั้น คงไม่ปล่อยให้ขวัญของเรียมหลุดมือไปหร็อก เหอ ๆ


เอ้า เอามาฝาก ไอ้ผู้ชายที่มองชอบมอง แต่เต้า เอ๊ย เป้า เหอ ๆ


หอยทากกับคน
https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=jubyang&date=23-09-2009&group=1&gblog=8


.

ป้านู๋เว

ป้าบีขร๊า...
ที่บอกนู๋เว
เข้าใจทุกอย่าง
การเป็นผู้ใหญ่ สำคัญอยู่ที่ใจ ไม่ใช่สังขารภายนอก
นู๋เว ก็เป็นเด็กลูก ผสมผู้ใหญ่ต่อไป...เง้อ
มันแค่สับสนในตัวเองนิสนุง...
เพราะการถูกตอกย้ำว่าไร้ค่าบ่อยๆโดยการตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ก็อารมณ์ คนมันมีความรู้สึก บ่อยๆเข้า มันก็วื้อวืดได้ค่ะ..
แหะๆ
แล้วจะมาเล่ายาวๆนะค่ะ
ตอนนี้ขอไปยิ่งเรือให้รั่วก่อนค๊า)(ก็เรามันผู้หญิงยิงเรือนี่ค่ะ)
------------------------------------------------

อิอิ หวังว่า คงหายสับสนในชีวิต เร็วๆ วันนะจ๊ะทูนหัวววว
การที่ชาวบ้านจะเห็นว่า เรา มีค่า หรือ ไร้ค่า หาใช่สิ่งสำคัญไม่
สิ่งสำคัญ คือการทำให้ตัวเรา รู้สึกว่า ตัวเองมีค่าอ่ะ

ถ้าเราคิดว่าตัวเองเป็น ขยะ เราก็จะเป็น ขยะ
ถ้าเราคิดว่า ตัวเองเป็นคนสวย เราก็จะเป็นคนสวย
สรุป ถ้าเราคิดจะเป็นอะไร เราก็จะได้เป็นอย่างนั้น อิอิ


อ่ะ เอามาฝาก

ชัยชนะแห่งชีวิต คุณเป็นอย่างที่คุณคิดว่าคุณเป็น
//www.junjaowka.com/webboard/showthread.php?p=322348

เมื่อไรที่ รู้สึกว่า ตัวเองไร้ค่า ขึ้นมา
ป้านู๋เว เก๊าะ ลอง สบตา น้องโทงเทง กับ สารพัดแมวที่เลี้ยงไว้จิ
น้องแมวทั้งหลายที่เลี้ยงไว้ จะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
ป้านู๋เว มีค่าในสายตามันเสมอ
เพราะ ถ้าไม่มีป้าใครจะเอาข้าวคลุกปลาทู ให้นูกินล่ะขร้าาาาา เหอ ๆ





แระ การที่เราจะมีสติอยู่ได้ทุก ขณะจิต นั้น
มันทำได้ไม่ยากส์ หรอกจ้า ถ้าเราตั้งใจจะทำ
ถ้าฝึกดูจิตบ่อย ๆ เด๋ว สติมันก็ลอยมาเองแหล่ะ
ปรึกษา ป้านู๋ขวัญ จิ ขานั้น นักดูจิต มือฉมัง
ดูจน เห็น ยายแม่มดอาละวาดตบตีก๊ะนางซิน
จนป๋าโจยู่ยี่ เยินแร้วเยินอีกเรยนะนั่น เหอ ๆ

นี่ ๆ ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาาา
รับ ป้านู๋เว เป็น ลูกศิษย์ สืบทอด เคล็ดวิชาดูจิต หน่อยจิ
เพื่อป้านู๋เวจะเคลิ้ม ไปบวชชีหนีเข้าป่า เป็นเพื่อน ป้าขวัญ อิอิ


.

เรียนท่าน มาชิกทุกท่าน

ตะกี้ มัว ก้มหน้าก้มตาฝอยเพลิน
เพิ่งเห็น ในกาทู้
ว่า ป๋าโจ ยอมอภัยโทษให้ยายแม่มดแย้ววววว
อิช้านนนเรย สบายใจขึ้นแยะ
แระ สามารถหายหัวไปนั่งเขียน ศีล 5 ในฮาเร็ม
ต่อได้อย่างหมดห่วงงงงงงงงงง

เข้ามาพล่าม เอ๊ย ฝอยมากไป เด๋ว ต่อมน้ำลายอักเสบ
จะตายซะก่อน ปิดโปรเจควรรณกรรม 10 ล้านโครน เหอ ๆ
เอาล่ะ จะ ขอตัวปลีกวิเวกไปปั่น วรรณกรรมโนเบล ก่อนล่ะ
มัวชมนกชมไม้เม้าท์ แตก อยู่ตั้งนาน
เด๋วจะเดินไม่ถึงเป้าหมาย เอิ๊ก ๆ


เรา กำลังจา หุบ แร้ว
แต่ พวกทั่น อย่าเพิ่ง หุบเรยน้าาา

( แร้วจาแวะ มาแอบอ่านบ่อย ๆจ้ า)


บ๊ายบายยยยย

ปอลิง
ยายแม่มดจ๋า ตัดเล็บให้ป๋าโจ แร้ว
อย่า เผลอ มันเขี้ยวไปงับนิ้วป๋า เข้าล่ะ เหอ ๆ

ป้านู์บัวขา
ลองคนมันแหงะปากพูดได้เนี่ย
มันเข้าตำราขร้า มิกัดแหงมๆ
แต่ไอ้ที่ไม่พูดนิพึงราวัง
เพราะเมื่อล้านปีคนก็กินแล้วขรี้ นาทีนี้มันก็ทำเดิมๆ
ประสพการณ์ จากการอยู่ในที่อบายเยอะๆ
พบความจริงว่า
ไอ้พวกหงอยๆต่อหน้าศรีภริยาเนี่ย
รอ้ยละแปดฉิบ มันมีกิ๊กง่ะ เมื่อมันสบโอกาศ
แล้วพวกนี้พูดเหมือนกันพอถึงเวลานั้น
เช่นอีแก่ที่บ้านโหด ภรรยาไม่ใส่ใจ ฯลฯ
สรุปง่ายๆ เมีย "ไม่มีน้ำใจ"
ฟังดูแล้วน่าเห็นใจ บนน่าถีบ
บอกแระ เราเตือนนน แร้ววว
และ ...เมี่ยงโน้กกกก อยากกินนนนนน แง่บๆ

อิอิ ป๋า แง่บ เป็นไรมากไหม คะ
เนี่ย ถ้าป๋าโจได้ครึ่งนึง ของป๋า แง่บนะ
เจ๊ ก็ไม่ต้องมาเป็น งี้ หรอก เนอะ คงจะ ฉะบาย ไปแระ

ยัยแม่มด เนี่ย มีน้ำใจมากมาย ป๋าแง่บ มองไม่เห็น
ก็เป็นบุญของยัยแม่มดแระ สมควรอยู่คนละวงโคจร อิอิ
ส่วนป๋าโจ ถ้าไม่เห็นฟามดีที่คงทน ที่หาไม่ได้ในตุ๊กตาบาร์บี
ป๋าโจเขาคงถีบนู๋กระเด็นออกนอกวงโครจร เขาไปแล้วล่ะค่า
ที่ป๋าเขายังเก็บนู๋ไว้ดูเล่น เนี่ย ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หรอกค่า

แร้ว....วิธีสอบสวนผู้ต้องหาให้รับสารภาพผิดแบบ
ป๋าแง่บเนี่ย มันใช้กับยัยแม่มดไม่ได้หรอกนะคะ ถึงตายก็
ไม่ยอมรับผิด อะค่ะ ไม่ได้ทำเอาสนุกนะเนี่ย เขาทำเพราะมี
เป้าหรอก เหอๆ พูดไป ป๋าแง่บก็ไม่เข้าใจหรอก ถ้าป๋า
แง่บคิดจะใช้กำลังกะผู้หาหัวรั้นชนฝาเนี่ย ก็คงจะกระจุย
เป็นอีแก้มเหลือแต่ปุยนั่นแหละค่า อิอิ แต่ก็ไม่ได้บอกว่า
ป๋าโจ ฉลาดที่เก็บยัยแม่มดไว้ดูเล่น หรอกนะ เพราะถ้า
เขาเบื่อ ยัยแม่มดก็โดนถีบกระเด็นเหมือนกัล ดูดิ คนที่
เลือกได้ อะป๋าโจ นะ ไม่ใช่ยัยแม่มด ใครฉลาดฝ่าใคร ก็
ลองใช้หัวแม่เท้าตรองดู นะคะ และถ้ายัยแม่มดกะนังซิน
มันพร้อมใจกันฉลาดขึ้นมา ก็ตัวใครตัวมันอะค่า นู๋ก็บอก
ไม่ได้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง อาจจะหาเมียใหม่ อกบิ๊ก
บึ้ม ขาวจั๊วให้ป๋าโจเลี้ยงไว้ดูเล่นแทน ส่วนยัยแม่มดกะ
ยัยซิน ก็เปิดตูดหนีเที่ยวไม่มีเหลียวหลัง แล้วล่ะค่ะ

ปล. ไม่รู้ป๋าแง่บจะเข้าใจไหมนะ อิอิ แต่ป๋านู๋บี อีกาสปีชี่
เดียวกะหม่ามี๊ ย่อมเข้าใจอีกาด้วยกัน ชิมิ

อีกอย่างผู้หญิงที่ไม่ยอมเรื่องกด มันก็มีนะป๋าแง่บ ไม่ใช่
ผู้หญิงทุกคน จะอ่อนปวกเปียกเมื่อโดนสัมผัสทุกคน ถ้าเป็น
แบบยัยแม่มดมันไม่ยอมเล่นด้วยเนี่ย มาจับปั๊บมันก็ถีบปุ๊บ
ขนาดหลับๆมันยังมีระบบออโต้ ป้องกันตัวเองเลยนะ ผู้ชาย
ที่ฉลาดๆ เขาก็ไม่มองยัยแม่มดหรอก มีแต่คนแบบป๋าโจนี่
แหละ ชอบของแปลก เหอๆ ส่วนนังซินนะ ถ้ามันไม่ยอมให้
จับมันก็เอาแต่ร้องไห้กระซิกๆ ป๋าโจก็ทำไม่ลงอีก ตกลง ทั้ง
ยัยแม่มด กะยัยซิน เนี่ยถ้ามันไม่ยอมให้จับ มันก็ทำให้
ผู้ชายหมดมู๊ดไปเอง อะค่ะ ระบบสารเคมีในร่างกายมันไม่
เหมือนผู้หญิงคนอื่น ถ้าป๋าแง่บไม่เคยเจอของแปลก ก็โชค
ดี แล้วล่ะค่ะ เพราะพวกของแปลกเนี่ย มันไม่ง้อผู้ชาย
เป็นระบบสั่งได้ ปิดสวิส แปลงร่างเป็นท่อนซุง ก็ไม่เหลือ
อะไรให้แอ้มแล้ว ผู้ชายที่ไหนจะชอบท่อนซุง ใช่ไหมป๋าแง่บ
เจ้าขา ป๋าโจเขาก็ไม่ชอบท่อนซุงเหมือนกัน ถ้าจะไม่ให้เป็น
ท่อนซุง มันก็ต้องเอาชนะใจกันให้ได้ มันถึงจะยอมศิโรราบ
เรื่องมันก็เลยเป็นแบบนี้แหละ ต้องอดทน และทนอด
ถ้าไม่ชอบ ก็ต้องหาของปอกง่ายๆที่มีทั่วไปในท้องตลาดกิน
เอา ก็ได้มีเยอะแยะ กินง่ายใช้สะดวก มีเงินก็ซื้อได้

แต่ก็นะ ยัยแม่มด ก็ไม่ใช่ศรีพันยาในฝันของผู้ชายอยู่แร้น
ถ้าชอบชีวิตที่อบอุ่น เรียบง่าย ไร้สาระ มีแต่เฮฮาปาร์ตี้ มัน
ก็เป็นเรื่องของโลกๆ ก็ต้องเดินตามอุดมคติของโลกไป
กิน-นอน-มีฟามสุข ไปวันๆ ก็พอแล้ว อยู่กันจนสำลักฟามสุข
ตายกันไปชาตินึง ก็นับว่าโชคดีแล้ว นะ คนโลภมากอย่างป้า
นู๋ขวัญเนี่ย มันก็ไปตามทางบ้าๆบอๆ ขวางโลก แบบนี้แหละ

อิอิ... อีแก่ พูดมาก กินมาก บ่นมาก ตายซาก เลี้ยงยาก
เรื่องก็มาก โหดร้าย ป่าเถื่อน ไร้น้ำใจ เราเตือนคุณแร้ว

ไหนเลยจะสู้ ตุ๊กตาบาร์บี หรือเงินมาขาก็อ้า
แต่ถ้าป๋าพิการ นู๋ก็ชิ่ง หรือป๋าบ้อท่า นู๋ก็ลาไปหากิ๊ก
จะอยู่ไปทำไมให้เมื่อยตุ้ม ถ้าป๋าไม่มีสิ่งที่น้องนู๋ต้องการ
นู๋ก็ต้องขอบายไปก่อน รอป๋ามีของที่นู๋ต้องการ นู๋ก็ค่อย
มาหาป๋าใหม่นะค้า นะค้า ของมันต้องแลกเปลี่ยนใครเขา
จะให้ฟรีๆ ชิมิ ก็มันโลกแห่งการแลกเปลี่ยนนิ เงินมาไก่
ก็มา เงินหมดไก่ก็ไป คู่ควรกันดีออก เนอะ


แต่แม๊ ใครจะโชคดี ได้นางชะนีเบญจกัลยาณี ยอดยาหยี
หญิงผู้งามเป็นเลิศทั้งกายใจ และจิตวิญญาณ ใครหนอ
จะมีคุณสมบัติ ได้แอ้มของดีเลิศแห่งปฐพี คนที่คู่ควร
มันก็ต้องเลิศสะแมนแตนระดับเดียวกันดิ ถึงจะมีวาสนาได้
แอ้มของคู่บารมี ถ้ายังเป็นลิงติดตัง ก็ได้แค่นี้แหละ ได้
นางชะนีที่ร้องหาแต่ปั่วๆๆๆ กะพวกเงินมาขาอ้า หรือถ้า
โชคดีมีเกรดสูงหน่อย ก็ได้ตุ๊กตาบาร์บีผู้สูงศักดิ์ราคาแพง

อันนี้วิเคราะห์เรื่องการหาคู่ เฉยๆ นะเจ้าคะ แต่อาจจะมี
มากกว่านี้ ตามคุณสมบัติและเวรกรรม รวมกับอาจิณ
กรรม ที่ชอบกระทำบ่อยๆ มันก็ดูดเอาคนแบบนั้น เข้ามา
ในชีวิต ทำตัวอย่างไร ก็มีโอกาสจะได้คู่แบบนั้น ถ้าทำ
ตัวดี คนดีๆ เขาก็มาเอง ถ้าตัวแย่ๆ มันก็ได้แต่แย่ๆวิ่งเข้า
มา เนาะ

ตกลง สงสัย ป๋าโจ คงจะต้องทำกรรมไว้เยอะ เลยได้เจอ
แต่ยัยแม่มด อาละวาดตลอด

ครุๆ ระวังแระกันวันนึงป๋าโจพบทางฉะหว่าง
หลุดพ้นขึ้นมา พบแนวทางแบบพวกผมขึ้นมาว่า
สตีรนั้น เอาสวยเอาดีแค่ไหนก็ได้อยู่ที่ปริมาตรเงินที่กำไว้
หลับหูหลับตาอย่าคิดมากก็ สุขสันต์ดี
แถมมีคนมาคอยเอาใจเกาะแขนเกาะขา ป๊าค๊ะป๋าขา
โอ๊ยยย ... แฮปปรี้ๆ
อยากไปนอนเล่นพัทยาก็ไป แถมแค่กิ๊กเดียวก็ได้เปลี่ยนภาษาเป็นโหมดรัสเซีย
อยากไปเมืองแขกออกข่าวหน่อย เดี๊ยวก็มี
บรรดามาม่าไวไวเอาน้องซิงค์ๆมาสนอง
คนสมัยนี้เป็นโรคภูมิแพ้ ได้กลิ่นแล้วมักจะหน้ามืด
สบัดแบงค์เล่นๆซักปึกเดี๊ยวก็มีคนวิ่งมาดม
ใครไม่หลงลมก็ช่าง เมืองไทยกว้างนัก ที่หลงมีอีกเยอะมากมาย แง่บๆ
ใครจะว่าของไม่ดีๆ แต่ก็รับรองได้อย่าง ลีลาดีกว่าของดีๆ แน่ เอิ๊กๆ
แถมไม่มีซ้ำจำเจเหยเขะอ้วนเผละๆอีกด้วย
อยากอยู่คนเดียว สงบๆ ก็เดินหน้าเข้าวัดเข้าสุเหร่า ก็ได้สงบ
กลางคืนอยากลุกมานั่งไหว้พระก็ไม่ต้องระวังว่าจะไปกวนใคร
อยากพาแม่เที่ยวก็พาไปได้ทันที เป็นลูกที่ดีซะอีกได้ตอบแทนคุณ
เสรีซะมิมี ดีกว่านี้มีที่ไหน

และอย่างน้อยกำลังใจตัวเองก็ มิเสีย
เกิดไปคว้าเอาเบญจกัลยานีที่มีแต่ซ้ำเติมมา
มีเห็นใจใส่ใจด้วย....ใจ
ก็มีแต่ทำให้ตัวเองแบกภาระ โดยมิจำเป็น
ดีไม่ดีเพื่อนฝูงอาจจะทักได้
ไอ้ฟายยย กรูเตือนแระมิฟัง
มีแต่กระทีบซ้ำทำมึงตกต่ำมิเห็นเหรอ เอิ๊กๆ

ดงันั้นสบายใจได้ครับ จริง
ผมคงเผ่นตั้งแต่ หุหุห... แรกๆ แระ
หากผมเสียท่ายัยแม่มดในคราบนางซิล
ซะเพียงครึ่งแบบป๋าโจ คงต้องไปตกเป็นทาศให้ยัยแม่มดกระทื้บบๆ
บอกแระพระเจ้าอำนายช่วยไว้ มิงั้น ซวย
คนที่ดีๆ ช่างเอาใจ ยังมีอีกเยอะ
หมากฝรั่งเคี้ยวนานๆก็จืด บางก้อนยังขมซะอีก
หาก้อนใหม่เคี้ยวต่อไปดีกว่า แง่บๆ
จ่ายเงินแค่เดือนละหมื่อนสองหมื่นค่าน้องๆหนูๆ
แลกความซะบายใจดีกว่า
เพราะผมชอบอะไรง่ายๆ สบายๆ จริงใจ ไม่งี่เง่ามาก ก็โอแร้ววว
ผมเลยว่าชีวิตเสรีแบบนี้เหมาะกับตัวผมมากกว่า
ชีวิตมีหว่งแบบใครๆ เขาว่าดี ก็นั้นมันดีที่เหมาะแก่เขา มิใช่ผม

Ps;) หึหึ ป๋าโจดีหน่อยหายหงอยปากกล้าเชียวนะป้า แง่บๆ
แล้ว เมี่ยงนก หนูเนี่ยจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าทำไง
มิมีใครใส่ใจช่วยตรูเลยเฟ้ย แง่บๆ

หูย....น่าอิดฉา ชีวิตเสรีของป๋าแง่บ เจงๆ
ซ้าตุ๊ ป๋าแง่บมีดวงตาเห็นธรรม แต๊ๆ
ป้า ละอิดฉาจริงๆ เหอๆ ขอให้อยู่บนสวรรค์นานๆนะ
อย่าให้ชะนี มันฉกจนตกสวรรค์ลงมานะ ป๋านะป๋า

เมี่ยงนก ป๋า ก็ออกแรงไปถาม อากูเกิลกู๋ ดิ
ทุกอย่างมีคำตอบความรู้ มีในอินเตอร์เน็ต เนอะ
ออกแรง เสริชเอาละกัน บอกหมด เด๋วจะเป็นง่อยเอานะ

คริๆ ใครจะว่าคาน ว่า พวงมาลัยมิสน
แต่ผมว่า สวรรค์
อายุถึงใช้ชีวิตทางโลกจนอิ่มหนำก็บวชได้เรย
มิ่งต้องระแวงข้างหลัง แง่บๆ

..
เมี่ยงนกง่ะหาจนมือหงิกแระ
มันมีแต่ร้านแนะนำ มิยักมีสูตรอ่ะ ป้าขรา
(ตอนยายอยู่ดันมิจำ มิงั้นก้ทำกินเองได้แระ แง่บๆ)
แต่ว่าอร่อยมากนา ..มิเคยกินจริงง่ะ บ้านอยู่ไหนนิ
ถ้าบอกว่าเด็ก กทม. อายเค้าตายเรยยย แง่บๆ

โว๊ยยยยยยย หนวกหู เจง ๆ ไอ้หลานคนนี้
เอ้า เอามาฝากไอ้คนที่มันแหกปาก
อยากกินเมี่ยงโน้กกกก

//gotoknow.org/blog/kelvin/175756

หวังว่า อ่านแร้วเอ็งคงเลิกลงแดงตาย
เพราะเมี่ยงโน๊กกกกก ได้ซะที นะยะ เหอๆ

อ้าววววว ตาย 5 ผิดเวบ
อันนี้ ตะหาก เหอ ๆ

//www.se-ed.com/eshop/Products/Detail.aspx?No=9789749217047

อตฺตาหิ อตฺตาโน นาโถ นะจ๊ะ คุณหลาน เหอ ๆ




อ้อ ป้า นู๋ขวัญ จ๋าาาาาาา
งานนี้ ป้านู๋บีคงต้องยอมให้ ไอ้แง่บหลานร้าก มันเป็นง่อย อ่ะ
เพราะ จะได้หยิบยกเอาเรื่องเมี่ยงนก
มาใช้เคลียร์หนี้กิ๊บ ค่าร่างทรงกะไอ้แง่บมันง่ะ
( แทน กิ๊บ อีก 3 อันที่ติดค้างไว้ )


เพราะป้าชักไม่แน่ใจซะแร้วว่ะ
ป้าวรพจน์ ณ พันติ๊ป จะใจดี
เหมือน ป๋าวีฯ ที่ พังจิตไหม
ไม่รู้ว่า ป้าจะได้ คืน ล็อคอินที่พันติ๊ป อ๊ะปล่าววว
เรยต้องรีบหาเรื่องใช้หนี้กิ๊บบบบบ

ต่อไปเราไม่มี หนี้กิ๊บ ต้องติดค้างกันแร้วนะว้อยยยย ไอ้แง่บ


เฮ้อ ต่อไปตู จะได้ อยู่สบาย ตายสงบ
จากไป ( เขียนหนังสือได้ )โดยไม่ ติดค้าง ผู้ใดซะที เหอ ๆ

บ๊ายบายยยยยย



..

ไรว้า มันมีแค่หนังสือแนะนำง่ะป้าบัวขา
นู๋หมายถึงในเวปที่เค้าทำกันง่ะ แง่บๆ
กำลังเล็งเหมือนกันว่า
แค่เมี่ยงนกอย่างเดียวเนี่ยตรูต้องลงทุนซื้อรึเปล่า
กะว่ารีบๆฝึกฝีมือทำซะ พอทำบุญประจำปีได้ทำไปถวายพระ

เมี่ยงนก หาสูตรไม่เจอเลย ง่ะ
ของหายาก เจงๆ
สงสัย ต้องไปซื้อตำราซะแล้วละมั้ง
กูเกิลก็ไปเจอแต่เมี่ยงปลาทู กะเมี่ยงคำ เมี่ยงเหนือ
เมี่ยงนก ไม่ทำมะดาเจงๆ นึกว่าหาง่าย เหอๆ

ปล.ไม่เคยกินอะ ไม่ชอบกินเมี่ยง กินได้แต่เมี่ยงคำ

ของโบราณอ่ะ ป้าขวัญ
มะก่อนเด็กๆยายทำให้กิน
กำลังชมว่าอร่อยๆทำจากอะไร
(แล้วเอาหัวถูๆ แหมะ(ยาย))
แกบอกว่าเอานกกระจอกมาสับกิน
วิ่งไปคายทิ้งแทบไม่ทัน งิงิ
อร่อยครับ มากๆ ด้วย เหลือขายไม่กี่ร้าน

ไม่รู้ว่าป้าทำไรผิด รึป่าว
ป้าอาบน้ำอยู่ดีดี โดนป๋าโจแอบมาฉี่ใส่เฉยเลย หลบไม่ทัน
แถมยังบอกอีกนะ จะต้องอยู่ด้วยกันอีกพันล้านชาติ
โทษฐาน ชอบแกล้งคนอื่น ตกลง ป้าทำผิดใช่ไหม
สงสัย ต้องปรับกลยุทธ ใหม่แระ รอบนี้ได้ไปพันล้านชาติ
สงสัย ต้องเบรคยัยแม่มด ซะแระ ยิ่งออกมาเยอะ
ยิ่งโดนเยอะ ผิดคอนเซ็ป นะเนี่ย เพื่อนๆ ว่าไงมั่งอะ
อยากรู้ เผื่อได้ไอเดีย ปรับแผนใหม่

หึหึ บอกแระใช้มุขนางซิลมิเชื่อ
(ว่าแต่ฉี่ใส่เนี่ย แหะๆ อือๆ สมกันๆ)
เรื่องแก้เผ็ดเนี่ยคงต้องถามแม่ครัวหัวป่าศ์อย่างป้าหนูบัวแระ
หนูแสบมิถนัดแกล้งใคร ถนัดแต่ชอบทำตัวให้เป็นเหยื่อโดนแกล้ง แง่บๆ

อะนะ ถ้านังซิลออกโรง กัวว่าอาจจะได้โบนัสเป็นหมื่นๆล้านปี
ซะมากกว่า นะ สงสัยจะโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง ป้านู๋ีบีคิดว่าไง
ในฐานะที่ป้านู๋บี นิสัยคล้ายป๋าโจเนี่ย คงต้องมาปรึกษา
ทางหนีทีไล่ที่เจ๋งๆ กะป้านู๋บี ซะแระ
งานนี้ คงต้อง เหนือกฏแห่งกรรมยังมีสติปัฏฐาน
หรือต้องแบบหลวงพ่อชา ถึงจะรอดละมั้งเนี่ย
เหนือฟ้ายังมีฟ้า ขิมิ ต้องฝึกให้นังซิลกะนังแม่มด
ให้มันฉลาดแทน ท่าจะดี

อืม...
สามีมา ปรมา ทุกขา วุ๊ย
( โชคดีเจง ที่ ตู ไม่มีปั๋วเป็นตัวเป็นตน เหอ ๆ )

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา
ถึงป้านู๋บี จา นิสัยคล้ายป๋าโจ
รักแรง เกลียดแรง
ของ ๆ กู กูไม่ยอม กูจะเอาาาาาาา
และ อัตตาจ๋าาา แค่ไหน

แต่ตอนนี้ เย็นลงเยอะ อ่ะ
เพราะ เข้าสู่ วงการปฏิบัติธรรม
เรยเดาใจป๋าโจ มะถูกกกกกกก 555

อ่ะ เดาเอาจากคีย์เวิร์ดที่มีนะ
------------------------------
แถมยังบอกอีกนะ จะต้องอยู่ด้วยกันอีกพันล้านชาติ
โทษฐาน ชอบแกล้งคนอื่น
----------------------------

นั่งใช้ วิปสนึก สแกนกรรม ดูแระ
คาดว่า ตอนเจ้ ไปอาบน้ำ
ป๋าแกแอบไปหลอยอ่านข้อฟามที่นังแม่มด
มันเอาปั๋วมานินทา เอ๊ย เม้าท์ ในเนตมั้ง
เรยเคืองงงงงง เอิ๊ก ๆ


เฮ้อ แร้วจะ แนะนำ ทางหนีทีไล่ที่เจ๋งๆ กะป้านู๋ขวัญไงล่ะเนี่ย

เอาเป็นว่า เลือกเอาเองล่ะ กัน แนะนำ 3วิธี

1. ทำตัวให้ปั๋วมันเบื่อเราเข้าไว้
พอมันเบื่อมากๆๆๆๆ เด๋วมัน เก๊าะถีบเราออกจากบ้าน เอ๊ย คุกเข่าขอหย่า เอง

แต่ดูท่าจะยากส์ นะวิธีนี้น่ะ
เพราะ โคตรไอ้เข้ เนี่ย
ท่าจะประเภท คู่เวรคู่กรรม เอ๊ย คู่สร้างคู่สม มาเกิด
คงเกาะหนึบ ยิ่งกว่า ผี ชัตเตอร์
ดังนั้น ชาตินี้โปรเจค บวดชีหนีปั๋ว คงต้องพักไว้ก่อน อ่ะโยมมมม


เฮ้อ ป้านู๋บี เอง ก็อยากจะแนะนำ
วิธีทำตัวน่าเบื่อให้ถูกปั๋วเฉดหัวทิ้ง อ่ะนะ
แต่ทำไม่เป็น ง่ะ ปกติ ทำเป็น แต่ หว่านเสน่ห์ ใส่ชาวบ้าน
หลอกให้อยาก แร้วก็จากไป เหอ ๆ


และถ้า ป้านู๋ขวัญ มุงมั่นจะ ใช้วิธีนี้ เจง ๆ
เพราะ อยากกระเตงตัวเอง ไปบวดชีหนีปั๋ว ในชาตินี้
คงต้อง ปรึกษา ไอ้แง่บ มันแระว่า
ทำไง ให้ ตัวเองดูน่าเบื่อ จนถูกเฉดหัวทิ้ง
พิจารณาจากประสบการณ์ถูกญิ๋งทิ้ง อย่างโชกโชนของมันแระ
คาดว่า มันคงมีเทคนิคเรื่องนี้ เยอะมากกกกกก
ปรึกษามันดิ ว่าทำตัวให้น่าเบื่อไง ให้ถูกเขี่ยทิ้ง อิอิ



2.ทำให้ป้าโจ โงหัวขั้นจากปลัก
ซาบซึ้งในรสพระธรรม ( แบบป้านู๋บี )
จนทนไม่ได้ ต้อง หนีลูกหนีเมีย
ไปบวช แบบเจ้าชายสิทธัตถะ

อาจทำได้โดย

- จุดธูปสามดอกติดสินบน เอ๊ย บนบาน
กับ เทพตรีมูรติ ให้ทั่นช่วย


- ดูอาร์ ขอพร กับ อัลเลาะห์
ให้ ป๋าโจ ทะลุธรรม ในเร็ววันนนนนน


วิธีนี้ก็ยากส์อีเหมือนกัน เพราะ อีเขี้ยวลากดิน
แระ ถูกฟามร้ากกกก ทำให้อีตาบอด
คงจะกัดไม่ปล่อย เอ๊ย กอดคุณนายเน่า
เอาไว้ฟัดเล่น อีกชั่วกัปชั่วกัลป์
ฉันไม่ปล่อยเธอหร็อกกกก



3.ทำใจ เหอะบัวผัน ทำจาย ก็แร้วกัน ทำจาย ทำจายยยย เอิ๊กส์ ๆ
พอทำใจได้ มันก็ตัดกรรม ได้อ่ะเจ้
แร้วจะได้ ไม่ต้องเกิดมาเจอกันอีกในชาติหน้า อิอิ

แต่ไม่ได้ให้ทำพิธี ตัดกรรม สวดถอนวิบากกรรม
แบบที่งานแซยิดของ ทักษิณนะ มัน เอิกเกริกเกินไป

แต่ให้ทำ แบบ พระโมคัลลานะ ตอนถูกโจรทุบตายอ่ะ
ถ้า เจ้ ทำได้ คงถึงนิพพานสมใจ ไม่ต้องมาเกิดอีกแระ
อีโจโฉ จะเกิดใหม่กี่ชาติ ก็แกะรอยตามมาทวงหนี้รักมิได้ เหอ ๆ

ก็ประมาณที่ป้าขวัญบอกนั่นแหล่ะ
เหนือกฏแห่งกรรมยังมีสติปัฏฐาน
ท่องไว้เรื่อย ๆ จิ
ตถตาาาาาาา
(ปั๋วตู) มันก็เป็นเช่นนี้เองงงงง อิอิ

ถ้าทำได้ รับรอง ทั้งนังซิลกะยัยแม่มด
จะหนีรอดจากคมเขี้ยว โคตรไอ้เข้ไปด้ายยย
ฟันธงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


ป้านู๋ขวัญ ก้อเลือก เองแระกัน
ว่า 3 วิธี เนี่ย วิธีไหนมันถูกจริต เหอ ๆ

ไอ้แง่บ หลานร้ากกกก

นี่ ๆ ตกลงเจอ สูตรเมี่ยงนก ยังอ่ะ
ก็ถาม ไม่ถูกที่ถูกทาง เองหว่า
แทนที่จะไปอ้อนโพสกาทู้ถาม กูรู ที่ห้องก้นครัว แถว พันติ๊ป
เจื๋อกมาถาม กูไม่รู้ เรื่องทำครัว อย่างป้า

ป้าถนัดแต่ผูกปิ่นโตกับร้านข้าวข้างโรงบาลง่ะ
มิเคยทำกับข้าวกับปลา มาตะแต่เกิด
ทำเป็นแต่ต้มม่าม่า กะ ไข่ทอด
ป้ายึด แกงถุงเป็นสรณะ ว่ะ เอิ๊ก ๆ

แล้วไง ถ้าเอ็งหาสูตร มิเจอ จิง ๆ
ก็ ซื้อหนังสือเอาเหอะเอ็ง ถ้าจำสูตรได้แระ
ก็เอาหนังสือเล่มนั้น ไปบริจาค ให้ห้องสมุดก้อได้นิ
คนอื่น ๆ ที่เค้าอยากรู้ จะได้ อ่านมั่งเป็น วิดทะยาทานนน


แหม๊ เอ้งนี่ จิง ๆ เล๊ยยยยย
ที แจกทุนการศึกษาให้น้อง ๆ นู๋ ๆ ที่ข้างอ่าง ล่ะ
เท่าไรเท่ากัน ป๋าไม่อั้นนน
กะอีแค่ ลงทุนกับตำรับตำราสักเล่ม
เพื่อทำบุญ เจื๋อกหมกมุ่น คิดแร้วคิดอีก
นิสัยผู้ญิ๋ง เหมือนกันนะเนี่ย เอ็ง
(ชาติหน้า ท่าจะได้เกิดเป็นผู้ญิ๋ง แหง๋ ๆ เหอ ๆ )


แต่ ป้าว่า นะ ถ้า จะ ถวายภัตตาหาร จริง ๆ
เอ็ง เลือกเฟ้น เอาของที่มันมีประโยชน์ต่อสุขภาพ
ของพระท่านไปถวาย ดีกว่าไหม ?


สมณะ น่ะ เขายึดติดกับ รสชาดที่ไหนกันล่ะจ๊ะ
อร่อย ไม่ อร่อย เนี่ย มันเรื่องโลก ๆ นะ
เลือก อาหารประเภทที่ ช่วยหล่อเลี้ยงสังขารท่าน
ให้อยู่ปฏิติธรรม ได้นาน ๆจนทะลุนิพพานได้ในชาตินี้
และไม่มีโรคพ่วงมาด้วยจะดีกว่า อ่ะ
( ป้าเจอ พระเป็น เบาหวาน ความดัน มารับยาบ่อย ๆ แร้ว เหนื่อยอ่ะ เฮ้อ )


แต่ถ้า เอ็งถวายเพื่อสะสมบุญเป็น เสบียง
เพราะอยากได้เมี่ยงนกเอาไว้กินเองในชาติ หน้า
ก็ ถวาย ๆ ไปเหอะไม่ต้องคิดมาก


เออ เอาแม่โขง กับ กรองทิพย์
ไปถวายพระท่านด้วย ก็ เข้าท่านะ
ชาติหน้า เอ็งจะได้มีปัจจัยเหล่านี้
ไว้เสพ ให้อิ่มเอมหัวใจ
ไม่ลงแดงตายไงจ๊ะ ทูนหัววว

ด้วยฟาม ปาดถะหนาดี จาก คุณป้าบัวหุบบบบบบ

ป้านู๋บี แนะเข้าท่านะเนี่ย
เจ๊ เลือก เจริญสติปัฏฐาน หนีปั๋วดีฝ่า
คิดมากปวดหัว หนีปั๋ว ด้วยสติปัฏฐาน
แม๊...ฟังแร้วค่อยมีกำลังจาย จะหายใจต่อไป อิอิ

อือ นู๋ผิดเองงงง
ม่างคิดเอาง่ายๆแค่ตั้งใจว่าหาเมียที่ทอดไข่เจียวได้
อร่อยพอๆกะผ้มเนี่ย สมัยนี้ยังหามิได้เร้ยยย แง่บๆ
ยิ่งสาวๆแถวนี้ เชอะๆ
...
ผ้มเนี่ยตัวสรรหาเรยแหละ
เคยนะปีนึง เอาหนูหันไป
หลวงพ่อท่านก็มองหน้ากันแล้วเอาขาลูกหมูมาแทะซะงั้น
รึตอนบวชก็บอกโยมว่า
ขอพิสซ่าหน้าทะเล
หลวงพ่อก็มองหน้ากัน
เอาไรมาให้ฉันหว่า
ไม่อยากให้พระฉันซ้ำๆ ท่านคงเบื่ออ่ะ แง่บๆ
....
ถ้าถวายแม่โขงกะกรองทิพย์ก็ต้องถวายด้วย โค ด้วยซิ
อิอิ จะได้ไว้มีเสพในนรกแวลาตายไป แง่บๆ
....
เรื่องของรักของเล่นเนี่ย มันก็ไม่ต่างกันหรอกป้า
หญิงกะชายอ่ะ
บางคนก็ไปทุ่มให้รถ อย่างผมก็ คริกๆ
นู๋ๆ แง่บๆ

คริคริ...ป๋าจะทุ่มให้ น้องๆนู๋ๆ ก็ไม่ผิดหรอก อิอิ
ใจมันชอบ ก็ต้องแร้วแต่จาย เนอะ
ชอบทางไหน ก็ไปทางนั้น
แต่ก็อย่าลืม เจริญสติปัฏฐาน ด้วยล่ะ
เวลาโดน น้องๆนู๋ มันกัดเอา จะได้ไม่สติแตก
ไปตีไปเตะพวกน้องๆนู๋ๆเขา หรือตัวเองตายก่อนวัยอันควร
น้องๆนู๋ ทั้งหลายอะ เลี้ยงไม่เชื่อง ดังนั้นเวลาโดนกัด
ก็หยวนๆ หลับหูหลับตา อภัยโทดเค้าไปเหอะ
ไม่ต้องไปทุบโต๊ะ บีบกันจนน้องนู๋เขาจนตรอกเผยธาตุแท้
ออกมา จนอีแก้มกระจุย เหลือแต่ซากปุกปุย อิอิ

เราเตือนคุนแร้ว ไม่ว่าจะเป็นน้องนู๋ชั่วคราวหรือถาวร
เขาก็มีชีวิตจิตใจและฟามรู้สึกเหมือนกัน โดยเฉพาะเด็ก
เลี้ยงแกะ อะ ตัวมันใหญ่ก่านู๋จิ๊ดนึง แรงดึงดูดมันก็เลยจะ
เยอะก่าพวกนู๋ๆ ดังนั้นต้องระวังเยอะๆ มีสติมากๆ เนาะ
แกะมันเตะแรงและกัดเจ็บ ก่าพวกนู๋ๆกัด จิ๊ดนึง นะ

หึหึ มันเป็นสัญชาติญาณลูกผู้ชายง่ะป้าก็
เพื่อนๆผมลงความเห็นตรงกันว่า
มันเหมือนปีนเขา ปีนๆก็สนุกดี
พอถึงยอดก็ไม่มีตุ้มป๊ะอะไร
(แถมอาจจะโชคดีได้ศรีภริยาแบบป๋าโจ)
โดดลงมาปีนใหม่สนุกกว่า แง่บๆ
และแน่นอนมาตุคามเพศนั้น พิษร้ายกว่างู
แต่มันก็สนุกง่ะ เหมือนเด็กๆวิ่งเอาไม้แหย่หมานะแหละ
แต่พอโดนหมากัดก็ โอ๊ยยย ป้าๆขรา โดนกัดอีกแระ
แต่พอหายดีก็ เอาใหม่อีก แง่บๆ

ดังนั้นคนพยายามเป็นอริยะชนอย่างผมเรื่องออกกำลังกายมิมี
กะนู๋กิ๊กๆ เนี่ยถ้าไม่ลงโทษด้วยกด ก็ขบกัดด้วยลมปาก เอิ๊กๆ
ให้ไปฉี่รดล้างแค้นใครคงมิทำมันเหอะๆ
แต่ตอนกดอาจจะถามว่า "ทำอีกมั๊ยๆ" แง่บๆ
ผ่านนรกอย่างตอนคบกับก๊ะ(น้า)โหดอย่างแฟนเก่าผมมาได้
ก็เหมือนมิค่อยรู้สึกสาอะไรกับการโดนหักหลังอีก
มีบ้างก็ไม่มากมายเหมือนตอนนั้นแระ
ก็ปีนเขาสนุกๆไปเรื่อยๆ ถ้าเขาลูกไหนูว่ายากไปก็ไม่ปีน
เขาไหนง่ายไปก็ ไม่เอาแระ
เค้าเรียกเข้าข่ายคนเจ้าชู้รึเปล่ามิแน่ใจ
แต่ผมตอบได้เสมอๆ คบกะผม ผมมิเคยเอาเปรียบใคร
และรับรองได้ ผมไม่โกหก แต่ผมจะ
เบื่อคุณรึเปล่านะอีกเรื่อง แง่บๆ

แหม...ป๋า แง่บ ตรงประเด็น
เข้าใจตัวเองได้ขนาดนี้ ก็เยี่ยมแระ
เวลาเจ็บก็ร้อง หนุกๆ เนาะ ได้รสชาติดี
เวลา สนุก ก็หลงสนุก ก็ อร่อยดี เหอะๆ

ป้าว่า ชีวิตอิสระเสรีแบบมีสติ ก็ไม่เลว
ถึงเวลาควรเลิก ก็เลิกซะอย่าหลงเพลิน
เป็นคนไม่รู้จักอิ่มล่ะ เพราะโลกนี้มันไม่มีสุขถาวรหรอก
พอสุขมากๆ หมดบุญ ก็โดนถีบตกสวรรค์ อะ
ถึงไม่อยากตก ก็จะโดนเค้าถีบออกมา เพราะหมดบุญไง
ถ้าฉลาดทำบุญเยอะๆ ต่อไปไม่มีหมดเนี่ย ใครทำได้
ก็สุดยอดแระ แต่ที่เห็นๆ โดนถีบตกกลางอากาศทั้งนั้น
เหอๆ ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะหายใจอยู่รึป่าว...นะ
คาดเดาไม่ได้เลยอะ...ชีวิตมันของไม่เที่ยง

จากการใช้ชีวิตหัวหกก้นชวิดผมตอบป้าได้แค่ว่า
สุขสุดมิมี ทุกสุดมิเคยเห็น
มันเลยไม่มีคำว่าสุขถาวร
เพราะมันต้องมีทุกข์เข้ามา แต่
ว่าสุขแล้วสุขยิ่งกว่าก็มี
ว่าทุกข์แล้วทุกข์ยิ่งกว่าก็มี
ความอิ่มก็มิมี... พอเจอถูกจิรตก็มีหลงไปได้ทุกที เอิ๊กๆ
จริงๆนา ว่าแข็งๆ เล่นๆ แต่เอาตัวเป็นเนื้อล่อเหยื่อ
ม้านน ก็พลาดซักวัน แง่บๆ
พักหลังๆ เลยออกอาการเบื่อๆ มากกว่า
สนุกได้ เฮฮาได้ แต่มันชักจำเจ
ประมาณว่า อือ รู้แระ มันแบบนี้แหละ แง่บๆ

ซ้าตุ๊...
ก็พยายามท่องไว้ละกัน วันพรุ่งนี้มันไม่เคยจริง
ถ้าไม่ทำวันนี้ ก็คงหมดโอกาส แล้วจริงๆ....นะ
โชคดีเป็นของเราแล้ว อย่าให้หลุดลอยไปอีก
โป๊ะเชะ มันไม่ได้มีบ่อยๆ
การได้เกิดในยุคที่มีคำสอนพระพุทธศาสนาแล้ว
หลุดพ้นได้จริง มันเกิดได้ยาก และการที่จะได้โอกาส
มาเกิดแล้วได้อย่างนี้ ยากยิ่งกว่าอีก วันนี้ทำไม่ได้
ก็อย่างฝันลมๆแล้งๆ ว่าพรุ่งนี้จะเป็นของเรา
ขอให้โชคดีในวันนี้ นะ

คริกนั่นซี้....วันพรุ่งนี้มิมีจริง
เลยต้องเร่งพยายามดิ๊กๆๆ กะนู๋ๆ เยอะๆ
จะได้เบื่อไวๆ ได้ดวงตาเห็น ธรรม แบบป๊าโจ
(ที่สงสัยได้จองกรรมป้าขวัญไปอีกหลายชาติ แง่บๆ)

เร่งกิน ระวังท้องแตกตายแบบชูชกนะ เหอๆ
อ่าวแร้วไปเห็นดีเห็นงาม กะป๋าโจแร้วหรอ
ไม่เห็นใจคนในสมาคมอย่างนังซิลกะยัยแม่มด หรอ
จะคบเป็นเพื่อนได้ไงเนี่ย อตร.เจงๆ

อืม ต่างความคิด
สังคมสมัยนี้ใครๆก็คิดแบบนี้
จะหาคนที่ทวนกระแสสังคมจริงๆนั้น จะสักกี่คนกัน
เหอะๆ

ป้านู๋ขวัญ: มิได้เห็นดีเห็นงาม
แต่มุมมองผู้ชายมันแบบนิ
แล้วปากมันก็แบบนิ แง่บๆ

โสลัดดา: ต่างจุดยืน ก็ต่างมุมมองครับ
พายเรือทวนน้ำมันก็เหนื่อย และ
หากเราว่าตามน้ำไม่ดี แล้วผูกเรือไว้นิ่งๆ
เขาก็ว่าเราแปลกแยกอยู่ดี
มันก็เป็นความลงตัวที่ผมเองยังหามิเจอ เอิ๊กๆ
มิงั้นคงดวงตาเห็นธรรมไปแระ แง่บๆ

ว้ายยยยยยย มี เหยื่อ เอ๊ย คนแปลกหน้า
พลัดหลงเข้ามาในหุบเขากินคน เอ๊ย สมาคมของเรา
ป้าบีหาเรื่อง ออกมา ต้อนรับขับสู้ ซะหน่อยดี กว่า
ในฐานะ ว่าที่ ปรึกษากิติมศักดิ์ ของสมาคม
( เฉาปาก อยากคุยว่ะ เหอ ๆ )


ถึง คุณ โสลัดดา
----------------------------------------
อืม ต่างความคิด
สังคมสมัยนี้ใครๆก็คิดแบบนี้
จะหาคนที่ทวนกระแสสังคมจริงๆนั้น
จะสักกี่คนกันเหอะๆ
-----------------------

แหม ?...มันก็เหมือนกับที่
พระเอกโคตร ๆ แบบ ต้น (ใน เดอะ เลทเตอร์)
ที่ หุงข้าว ทำกับข้าว กวาดบ้าน ถูบ้านและ ซักผ้า ให้นางเอกเนี่ย
มันมีแต่ในหนังไทย นั่นแหล่ะเจ้าค่ะ คุณขาาาาาาา
หายากส์ ยิ่งกว่า หนวดเต่าเขากระต่าย + พระ อรหันต์ ซะอีกคุณเอ๊ยยย



ว่าแต่คุณจะหามา ทำติ้ง ไร ง่ะ เจ้าคะ
เป็นสำรวจเป็นสถิติไปลงกินเนสต์ บุ๊ค หรือไง
ไอ้คนประเภท ที่ ทวนกระแสสังคม น่ะ
ใครจะเป็นไง คุณก็ท่องไว้ เด่ะ

ตัวมัน ของมัน ช่าง ( แม้ง ) มัน

ใครมันจะอินเทรนด์ หรือ ทวนกระแส
มิเกี่ยวอารายกะ ตัวกูของกู ซะหน่อยนิ
จะควานหา ไอดอล ประจำใจ
มาแบกไว้บนหัวให้เมื่อยทำไมหว่า ?

ตักน้ำใส่กระโหลก แร้วชะโงกไปดูเงา ดีกว่าอ่ะ
เงาที่สะท้อนให้เห็น นั่นล่ะ
ไอดอลที่ควรค่าแก่นับถือที่สุดของคุณอ่ะ
( ถ้าคุณนับถือตัวเองเพียงพอ อ่ะนะ เหอๆ )


เจ้าโกล์ดมุนด์ เบอร์ 4 มันสอน อิฉันไว้ว่า

We may not be able to have all the thing that we want in life.
And we may not be able to do all thing that we would like to do.
But we can always be the kind of person that we want to be.

อ่ะนะ

แร้ว คุณคิดว่า คุณเป้น
the kind of person that we want to be หรือยังล่ะ ?
สำหรับอิฉัน พยายามจะเป็น อยู่ เหอ ๆ


เฮ้ออออ เจ้าพี่ชายนอกไส้ ( ไอ้เจ้าโกล์ดมุนด์เบอร์ 1 )
มันเคยเสี้ยมสอนอิฉัน เหมือนกันนะ ว่า

การที่เราจะเป็นคนดีหรือไม่ หาใช่สิ่งสำคัญ
สิ่งสำคัญ คือ ทำให้เรารู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนดี..


และ สิ่งที่ อิฉัน เชื่อเสมอ คือ
ทุก ๆ คนล้วนอยากเป็นคนดี อ่ะนะ
เพียงแต่ว่า บางคนเขาเข้มแข็งไม่พอ
ที่จะ เป็นได้ อย่างที่เขาปรารถนา อ่ะ


ไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะอินเทรนด์ หรือ สวนกระแส
เป็น เด็กดี หรือ เป็น ไอ้เด็กนรก
ขอแค่มองเค้าด้วยสามตาปกติ
เข้าใจ และ ช่วยเขา เท่าที่เราพอจะช่วยได้ ดีกว่ามั้ง
หลังจากนั้น ก็ Que sera sera
วาง อุเบรคขา และบอกตัวเองว่า

กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ
ตถตาาาาาาา มันก็เป็นเช่นนั้นเองงงงง


ไงก็ขอให้คุณค้นพบฟามลงตัว
ที่เป็น สมดุลของชีวิตคุณนะเจ้าคะ
ส่วนอิฉันเอง ก็กำลังค้นหา
เส้นสมดุลระหว่าง ศีล 5 กะ ฮาเร็ม อยู่เช่นกัน
( หาเจอเมื่อไร คงได้ โนเบล ไพร๊ซ์ ซะละมั้ง อิอิ )

ถึง ไอ้ แง่บ หลานร้ากกกก
แหม ๆ ...เรื่อง เสน่ห์ปลายจวักเนี่ย
มันเป็นคุณสมบัติของคนขี้เหร่ ๆอ่ะจ้า
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเรย
ที่เอ็งทำกับข้าวได้ อร๊อย อร่อย
แต่ทั้งสวยทั้งเก่งอย่างป้า น่ะ
เสน่ห์ในตัวมันเปล่งประกายระยิบระยับ จับใจชาวบ้านได้
โดยไม่จำเป็นต้องแตะต้องตะหลิวหรอกนะจ๊ะ

แร้ว ก็ ไม่ต้อง ใช้ เงินหว่านด้วยจ้า ฝีมือล้วน ๆ ว้อยยยย
มิฉะนั้น จาได้รับการสถาปนาจากหนุ่ม ๆ ในโรงบาล
ให้เป็น เจ้าแม่ฮาเร็ม เรอะ
ขนาดไปปฏิบัติธรรมที่วัด
ปะทะคารมกับพระเหย็ง ๆ ต่อหน้าธารกำนัล
ยังมี ไอ้หนุ่มมาบอกชอบเรย ว่ะ
แหม๊ เสน่ห์เหลือเฟือ เจง ๆ เรยตู เหอ ๆ


แร้วงิ ทำไมป้าจาต้องไปจับตะหลิว
ให้เมื่อยมือเมื่อยแขน ด้วยล่ะจ๊ะ
แต่ไง ป้านู๋บีก็ขออวยพร
ให้ พ่อหลานร้าก ได้พบเจอสตรีผู้มีรสมือล้ำเลิศ
เฉกเช่น แม่องุ่น ใน ฆาตกรรมจากก้นครัว ของ มรว.คึกฤทธิ์ นะจ๊ะ
รับรอง ถ้าได้แควนแบบ แม่องุ่น อะนะ
เอ็งจะมะโดน ฆาตกรรมจนเหลือแต่ปุย แบบ อีแก้ม
แต่อาจจาเป็น ไขมันจุกอกตาย ว่ะ ป้าคอนเฟิร์ม เหอ ๆ


อ่ะ อันนี้ ป้า แถม อ่านแร้วครึ้มดีว่ะ


//roikamhom.blogspot.com/2008/10/blog-post_1017.html


นี่ดีนะ ที่ ป้า ฝึกสติปัฏฐาน 4 มามั่ง
ตอนนั่งอ่าน เรยมะสติแตกจนศีล 6 ถลอก อิอิ







----------------------------

ไม่อยากให้พระฉันซ้ำๆ ท่านคงเบื่ออ่ะ แง่บๆ
----------------------------

เป็นสมณะ ถ้ารู้สึกเบื่อข้าวเบื่ออาหาร
ก็ สึก ซะดิ ทางสายนี้ ไม่ได้มีไว้ให้ สมีโล้นผู้ที่ลุมหลงในโลกียรส นี่หว่า
ถ้าตัดไม่ได้ก็ไม่ต้องทะลึ่งมาบวชให้ผ้าเหลืองมันมัวหมอง
หรือ บวชเพื่อสนองอัตตาของตน และคนในครอบครัว
แทนที่จะได้บุญ กลับกลายเป็น บาปซะเปล่า ๆ แง๊บ ๆ






----------------
ถ้าถวายแม่โขงกะกรองทิพย์ก็ต้องถวาย โค ด้วยซิ
อิอิ จะได้ไว้มีเสพในนรกแวลาตายไป แง่บๆ
---------------------

อันน้อง ๆ นู๋ ๆ โคโยตี้ เนี่ย
ถ้าอยากจะถวาย ก็ถวายได้จ้า
สมณะ ท่านเป็น ผู้ขอโดยสงบ
ชาวบ้าน จะ ประเคนสิ่งใดถวายให้ ท่านก็ต้องรับไว้
จะมาเลือกสุกเลือกดิบมิได้ มันผิดจรรยาบรรณ


แต่เอ็งอย่าถวาย โค เรย ว่ะ
เด๋ว พระท่านจะ อาบัติปลัดขิก เอ๊ย อาบัติปราชิก อิอิ
แนะนำให้ เอ็งสั่งเสียญาติ ๆ ก่อนเป็นเอดส์ตาย
ว่าให้เผากงเต้ก พร้อม ด้วย ดูเร็กซ์
และตุ๊กตายาง ไปให้ ก็น่าจะเวิร์ค กว่านะจ๊ะ เอิ๊กส์ ๆ






----------------------------------
คริกนั่นซี้....วันพรุ่งนี้มิมีจริง
เลยต้องเร่งพยายามดิ๊กๆๆ กะนู๋ๆ เยอะๆ
จะได้เบื่อไวๆ ได้ดวงตาเห็น ธรรม แบบป๊าโจ
(ที่สงสัยได้จองกรรมป้าขวัญไปอีกหลายชาติ แง่บๆ)
--------------------------

แหม๊ ! มารยาชีวิต เอ๊ย ปรัชญาชีวิต เอ็งนี่
มีวิธีคิดที่ชาญฉลาด ล้ำลึก
สมกับเป้น หลานป้าบี เจง ๆ เรยว่ะ ไอ้นู๋แสบจ๋าาาาา


อืม....สมัยสาว ๆ ป้า ก็คิดคล้าย ๆ เอ็ง นะ
แต่ บังเอิญ ป้า เก่งกว่าเอ็งหลายเล่มเกวียน ง่ะ
เรย มิเคยต้องตกปลักควาย แบบครายบางคน ซะที
แหม ๆ อาฮุย กะ อุ้ยเสี่ยวป้อ น่ะ
กึ๋นมันผิดกันนิ งิงิ ( จิงป่ะ ป้านู๋ขวัญ ? เหอ ๆ)



ถ้าไง เอ็งก้อระวัง จะสำลักขี้โคลนนอนป่วยพะงาบ ๆ
ก่อนจะได้อาบแสงธรรมอันซาบซ่าน ก้อแร้วกัน
พวกป้า ๆ ขี้เกียจมาคอยกระทืบซ้ำ เอ๊ย ป้อนข้าวป้อนน้ำ (และ GPO- vir )
ให้ไอ้ทุย เอ๊ย อาฮุยอ่ะจ้าาาาาา

อโรคา ปรมา ลาภา นะจ๊ะ คุณหลาน แง่บ ๆ


ปอลิง

เออ นี่ ๆ ที่พันติ๊ป แถว โต๊ะสาดหนา เค้ามีปาหี่ ไร กันง่ะ
เอิกเกริกดีจัง สงสัยกะลัง ฉายหนัง เรื่อง ขำกลิ้งลิงติดตัง กันอยู่มั้ง
น่าเสียดาย ที่ โดน เจี๋ยนอมยิ้ม มะงั้น
ว่าจะเข้าไปโพส เป้น อีป่วนซะหน่อย
แบ่บว่า การสร้างฟามร้าวฉาน คือ งานของเรา
พูดแร้วชักคันปากยิก ๆ ว่ะ เหอ ๆ


...

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา

อืม...โจโฉแตกทัพเรือ ยังอ่ะ ทั่นขงเบ้ง ? เหอ ๆ
เออ ป้า นู๋ขวัญจ๋า
ป้านู๋บี เอา กลอนไฮกุ มาฝากอ่ะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=haiku&group=9

เห็นชอบศิลปะสไตล์จีน ๆ บล็อคนี้ มีภาพสวยดี อิอิ

อ้อ แระ ก้อ เอา เทคนิคการเลี้ยงลูก มาฝาก ป้านูขวัญด้วย จ้า
ตามไปอ่านได้ที่ กาทู้ ขรัวโต นะจ๊ะ ทูนหัววววว
แบบว่า ป้านู๋บัวชอบสอนไอ้เข้ว่ายน้ำ อ่ะ เหอ ๆ


เคยเขียนไว้ เมื่อนานมาแระ อิอิ
แบ่บว่า ป้านู๋บี เป็นพวก สู่รู้ เอ๊ย กูรู้ ในเรื่อง แนว
ทำท้อง ทำแท้ง และ ทำลูก อ่ะ

นี่ครึ้ม ๆ เรยเขียน
คู่มือการเลี้ยงลูก ให้ชาวบ้านเอาไปอ่านเล่นเป็นวิดทะยาทาน อ่ะ
มันจะเหมือนหมอฟันมาพล่ามเรื่อง จิตวิทยา ไหมเนี่ย
( แหม ?นี่ ถ้า พล่ามเรื่องธรรมะธรรมโม ได้น้ำไหลไฟดับ แบบ เรื่อง โลกีย์ ล่ะก้อ
ป่านนี้ ศีล 5 ในฮาเร็ม เข้าชิงโนเบล ไปแระ เหอ ๆ )

ไง ป้านู๋ขวัญว่าลองไปอ่านดูนะ
เผื่อ ป้านู๋ขวัญ เอาไปใช้แร้วน้องฮาร์ทจะได้เติบโตเป็นหนุ่มน้อยที่หน้าใสใจดี
ฉลาดแบบป๊ะป๋าโจโฉ แระไม่โง่ไปตกปลักควายแบบพี่ชายแง่บ เขา เหอ ๆ


อ้อ แร้ว อย่าลืม บอก น้องฮาร์ทสุดเลิฟของป้าบี ด้วยน๊าาาาา


ว่า


น้องฮาร์ทจ๋าาาาาา


จงทำ วันนี้ ให้ดีที่สุด
แล้ว พรุ่งนี้ จะดูแล ตัวของมันเอง
ส่วน หม่ามี๊ขวัญ นี่ ไม่ต้องห่วง นะค๊ะ
ป๊ะป๋าโจ เค้าจะคอยตามไปรังควาน เอ๊ย ดูแลให้ (ทุก ๆ ชาติอยู่แร้วววว )
มันเป็น บริการ หลังการขายยยยยย เหอ ๆ



บ๊ายบาย จะไป บิ้วอารมณ์ แระ
เผื่อจินตนาการบรรเจิด
จะได้เกิดฟามขยัน
เขียนศีล 5 ในฮาเร็ม ให้มันจบ ๆ ซะที
ขี้เกียจมานานแระ ตู เหอ ๆ


.

แทงกิ๋ว นะจ๊ะ สมเป็นกูรู้ เจงๆ
รู้ทุกเรื่อง รู้ลึก และกว้างคูณยาว
ไอ้เข้ อ๊าย อาย ตั้งหลายเรื่องที่นู๋ไม่รู้ จะสอนอะไรให้ลูก

ตอนนี้ วงการณ์ฆราวาส สติแตก มีคนชงให้แตกแยก
ใช้ปากและการกระทำไม่สร้างสรรค์ กิเลสคนมันหลงหนัก
เรื่องบ้านอารีย์ออกแถลงการณ์กิเลสมั้ง ที่พลังจิตก็มาป่วน
คุณเกิดกะคุณสาโท อะเจ้าเก่า หาเรื่องให้คนด่าพระ
ไม่รู้จะมีซีดีหลวงพ่อปราโมทย์ให้ฟังอีกไหม เซ็งเจงๆ
อย่าไปยุ่งเรื่องเขาเลย อีกหน่อยก็เงียบไปเอง หลวงพ่อ
ยังไม่เดือดร้อนเลย คนอื่นดูจะเดือดร้อนกว่าอีก

ลาภ ยศ อำนาจ สรรเสริญ มันไม่เว้นแม้แต่คนที่ปาก
บอกว่าปฏิบัติธรรม ไม่รู้เรื่องนี้หรือเป่านะ ไม่ได้เข้า
พันทิบ แต่เดาเอาน่ะ

คิกๆๆ...
ป้าๆขร๊า
ช่วงนี้ป้านู๋เว
กำลังปฏิบัติการสร้างความร้าวฉานอยู่เช่นกันค๊า
แหมๆ เห็นป้านู๋บีบอกว่ามันคืองานของเรา
ป้านุ๋เว จะได้ไม่รู้สึกผิดมากมายนัก คริกๆ
แค่ทำให้แฟนเก่า กะแฟน ใหม่ ของพี่ชาย
ให้เลิกให้ความสำคัญกับพวกผู้ชายลงบ้าง
ทำตัวเสือมเสีย การเป็นลูกผู้หญิงเจงๆ
กะเรย ทำให้ทั้งคู่สงบสติ แล้วหยุดคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่เนี้ย
มันดีจริงๆหรอ ยื่อแย้งกัน คนที่กลางซึ่งคือ ผู้ชาย มันจะรู้สึกดีกับการทำแบบนั้นของพวกหล่อนหรอ
สิ่งหนึ่งที่นู๋เว ได้ยินจากปากผู้ชายชัดเจนคือ การที่มันจะมีเมียสักคน เธอคนนั้นต้องเลี้ยงดูกระผมได้
นี้คือความจริง ซึ่งจะส่วนมากหรือส่วนน้อยในสังคมเรานั้น นู๋เว ก็ไปตัดสินไม่ได้
แต่นี้คือสิ่งที่รับรู้
กำลังรอผลการสร้างความร้าวฉานอยู่ค่ะ
ว่าพวกเธอจะทำยังไง กับเหตุการณ์ครั้งนี้...
อ้อ
สมาชิกใหม่ ชื่อ คุ้นๆโสลัดดา....

หวัดดีป้านู๋เว...
โชคดีนะเนี่ย ที่มีพี่ชาย เป็นผู้ชาย
เลยได้รู้สันดานแบบใกล้จริง รู้จริงรู้ลึกอีกด้วย
ได้ดูละครสดๆ เนี่ย สุดยอดแระ เป็นคุรุ อย่างดี
ยังไงก็ออมมือไว้มั่งเนาะ จะได้ไม่ต้องมีเวรกรรมผูกพัน อิอิ

อาวุธมีไว้ป้องกันตัวเอง
และทำร้ายคนอื่น
สันดานดิบของมนุษย์
จะมีใครกี่คนกล้าขุดมันขึ้นมาใช้ในชีวิต
เพราะหากใครขุดมันขึ้นมา
คนนั้นจะเป็นที่ไม่ต้องการของสังคมส่วนใหญ่
แต่ฉันเป็นคนส่วนน้อย
ที่ใช้ชีวิตโดยใช้สันดานดิบของตัวเอง
แต่ไม่เอาไปทำร้ายใคร
ถ้าใครไม่มาทำร้ายเราก่อน
นี้คือ สัตว์บนโลก....

ทุกคนต่างมีสันดานดิบชักใยอยู่เบื้องหลัง
ต่างกันที่ว่า
ดิบดี หรือ ดิบเลว
อย่างไหนมันมากกว่ากัน
แค่นั้น
เหอะๆๆๆ

คาปาชโชก็อร่อยดี
ลาบดิบก็รสเด็ดถึงใจ
แต่สันดานดิบเนี่ย
ก็เท่ากับจิตใจเราลดระดับลงไปเท่าเทียบกับสัตว์ทั้งปวง
การมีมันจึงไม่แปลก แต่การเลือกจะจัดการ
ปรุงในการแสดงออก รึจัดเก็บมันไว้
จึงเป็นศิลปะที่มีสอนแต่ในวิชา ศาสนา แง่บๆ

นี้มานอะไรกานหว่า
ประเด็นใหม่ รึ...
ป้าบัว ป้าขวัญ
มาว่องๆๆๆๆ
เอิ๊กๆๆ

ไม่มีประเด็นจ้ะ
พอดี ป้านู๋บี เอาส้มตำปลาร้า มารับแขก ง่ะ
ส่วนคุณโสลัดดา ไม่รู้ว่าจะชอบกินส้มตำปลาร้า รึเป่า
เจ๊ก็คอยสังเกตการณ์ เฉยๆ ง่ะ
ไหนๆ ก็ออกตัวแระ
ขอต้อนรับ คุณโสลัดดา มาเป็นของสมาคม นะเจ้าคะ
ชอบหรือไม่ชอบ ถูกใจหรือไม่ถูกใจ
หรืออยากรู้อะไร ก็เปิดประเด็นทิ้งไว้ได้
แถวนี้ เสือสิงห์กระทิงแรด เยอะค่า อาจจะถูกใจ
จนเป็นแฟน ขาประจำก็ได้ ป้านู๋ขวัญ ก็หลงเข้ามา
เหมือนกัน แถมติดใจส้มตำปลาร้า กะลาบควายแถวๆนี้
เลยแวะมาชิมเป็นขาประจำ อิอิ

ของนูเว ก็อร่อย น้า เหมือนเบเกอรี่ชินจังอะ
มีหลากหลาย รสชาติ อร่อยดีค่ะ
ไงคุณโสลัดดา ก็มาปล่อยของ บ่อยๆ ก็ได้นะคะ
แถวนี้เหมือนหลุมดำ รับได้ไม่อั้น ปล่อยแล้วจะได้
โล่ง โปร่ง เบา สบายตั๋ว สบายจาย

อ้อ เรียนคุณโลดดา อีกอย่าง
แถวนี้เขาไม่ถือ สันดานดิบอะค่ะ
ปล่อยได้เต็มที่ เพราะเป็นหลุมดำ ไม่มีใครถือ
มันเมื่อยมือ อะค่ะ อิอิ