นิยาย " ม.ปลาย วุ่นวายรัก " โดย เหมชาติ ทอง -- ( ตอนที่ 1. )

.            1.
.
.
.         " โย ---
.   กลับไปนั่งที่ตัวเองเหอะ "
.
.         " ไม่เอา  โยจะนั่งนี่
.      โยอยากนั่งข้างๆ เอียด "
.
.     เอียด หรือบุษบันขยับตัว เลื่อนเก้าอี้นิดนึง
แต่ยังไง ก็คือเธอยังต้องนั่งเก้าอี้ของห้องสมุด
ติดกับเก้าอี้ของโยธาอยู่ดี
.
.    เด็กหนุ่มมัธยมห้าดื้อดึง ไม่ยอมกลับไปนั่ง
ที่โต๊ะตัวเดิม
.   ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นั่งประกบเด็กสาวห้องเดียว
กันต่อไปอย่างนั้น
.      ไม่สนใจสายตาของเพื่อนๆ ที่มองมาอย่าง
อยากรู้อยากเห็น
.
.           บุษบันร้อนวูบวาบ
.   ทำไงดี ? ใครๆ มองกันใหญ่ รีบบอก
.
.      " โย เค้าขอร้องนะ เพื่อนๆ จะเข้าใจผิด "
.
  " ผิดไงอะเอียด  -โยแค่อยากอยู่ใกล้ๆ 
เอียด "
.
.         โยธา หรือโย บอกพอได้ยินกันสองคน
.
.          " แอ้มเค้าจะมาว่าเราอะสิ  
.    โยอย่าทำอย่างนี้นะ   มันไม่ดี  "
.
.     เด็กหนุ่มสุดหล่อ- ป๊อปของโรงเรียน ทำเป็น
อ่านหนังสือ แต่ปากพูดว่า
.
.            " แอ้มมาชอบโยเอง 
.          แต่โยชอบเอียดนะ "
.
.          บุษบันให้อึดอัด โยธาตื๊อสุดๆ
  เดี๋ยวเรื่องนี้ก็คงถึงแอ้ม ที่อยู่อีกห้องแน่ๆ
.     เธอจึงรวบกระเป๋า ฉวยหนังสือ  ลุกขึ้นผลัก
เก้าอี้เลื่อนเข้าใต้โต๊ะ
.
.          " เอียดจะไปไหน "
.
.       โยธาเงยหน้ามองเธอ ถามเบาๆ
.
.   บุษบันไม่ตอบ เธอเดินไปหาเพิ่อนที่อีกโต๊ะ
แล้วลากเก้าอี้มานั่ง
. หยิบหนังสือขึ้นมาวางอ่าน ไม่มองมาที่เด็กหนุ่ม
คนดังแม้สักนิด
.
.        เพื่อนๆ หลายคนพากันอมยิ้ม 
.   รู้กันหมด ว่านายโยธาจอมรูปหล่อสนใจบุษบัน 
นักเรียน ม.5 ใหม่ ที่เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ เมื่อกลาง
เทอมที่แล้ว
.
.          บุษบันย้ายมาจากทางใต้ 
.   เธอสวยแปลก ด้วยใบหน้าคมเข้ม  ผิวสีน้ำผึ้ง  
ผมยาวเหยียดตรง  และรูปร่างสูงโปร่ง
.
.         โยธานั้น ทั้งหล่อ และเท่
.  ขาวสูง  คิ้วเป็นปื้น จมูกโด่ง ยิ้มง่าย ครอบครัวฐานะ
ร่ำรวย
.   เป็นนักบาสของทีมโรงเรียน แต่เรียนไม่เก่งนัก
.  สาวๆ รุมฝันถึงโยธา  ไม่ว่า ม.ต้น จนถึง ม. ปลาย
.
.     หากก็เห็นมีแต่แอ้ม หรือเกวลิน ม.5 ห้อง
ข้างๆ   ที่โยธาเดินเคียงคู่ไปกินข้าวด้วยกันที่
โรงอาหารบ่อยๆ
.
.     แต่มาช่วงหลังๆ นี้ เหมือนโยธาจะพยายาม
พาตัวเข้าใกล้ชิดบุษบันทุกครั้งที่มีโอกาส
.
.     *   *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.     พอถูกบุษบันทิ้งให้นั่งเดี่ยว โยธา
ก็ใจวูบ
.       - น้อยใจ จนหน้าสลด
.
.   แต่เมื่อมีเพื่อนๆ กลุ่มนึงเข้ามานั่งด้วย ชวนกัน
พูดคุย ชวนกันหัวเราะ เด็กหนุ่มก็ร่าเริงอีกได้
.
.
.   อาจารย์บรรณารักษ์เดินเข้ามาในห้องเรียน
พอดี
.       หัวหน้าห้องจึงตะโกนบอกทำความเคารพ
.
.        " นักเรียน เคารพ "
.
.    ทุกคนลุกขึ้น พนมมือไหว้ และกล่าวสวัสดีครับ 
สวัสดีค่ะ
.
.      " สวัสดีค่า นักเรียน "
.
.   เปิดสมุดบัญชี เรียกขานชื่อเสร็จ  อ.ผ่องใส
ก็ถามย้ำถึงกิจกรรมสัปดาห์ห้องสมุดที่เคยบอก
ไป เมื่อวันก่อนโน้น
.
.    " คิดได้ยังคะ-- ว่าห้องเรา  5/1 จะทำอะไร
ที่มันพิเศษๆ หน่อย"
.
.       " เล่นเกมใบ้คำครับ "
.
.      หัวหน้าห้องเสนอ
.
.         " น่าสนใจค่ะ---
 แต่เสียใจ ที่ห้อง 5/2 จองแล้ว "
.
.      " จารย์ขา ห้องอื่นเค้าจะทำอะไร
กันบ้างคะ ? "
.
.    เจี๊ยบ-คนเก่งของห้อง ยกมือถาม
.
.      อ. ผ่องใสพลิกดูเอกสารในแฟ้ม
ตอบว่า
.
.    " ห้อง 5/3 สอยดาว  ห้อง 5/4 ขายลูกชิ้น
ปิ้ง กับบิงซู 
.     แล้ว 5/5 สาธิตทำขนมไทยบางรายการ
จากกาพย์เห่เรือค่ะ "
.
 .    " งั้นห้องเราจะแสดงละครเวทีค่ะ "
.
.          เจี๊ยบบอกเสียงดัง
.             เพื่อนๆ ร้องอู้ว-
. แต่เจี๊ยบก็รีบหันไปพยักหน้า ว่าให้สู้ ๆ
.
.          " อุ๊ยตายแระ -  ดีจังเลย
.  ครูลืมไป  มีละครด้วย งานก็จะยิ่งสนุก
มาก ๆ " 
.
.        อ. ผ่องใสยิ้มถูกใจ
.
.     "  ตกลงค่ะ   5/1 แสดงละครเวทีนะ
 - ห้ามเปลี่ยน "
.
 .        " เล่นเรื่องไรเจี๊ยบ ? "
.
.    มีคนถามทันที เพราะเจี๊ยบเป็นเจ้าแม่
กิจกรรมโรงเรียน  จะมีความคิดวิ่งไปมาใน
หัวของเธอตลอดเวลา
.
.        " โรเมโอ กับจูเลียต "
.
.      เจี๊ยบบอกทุกคน  เสียงดังอย่าง
มั่นใจ
.
.     อ. ผ่องใสปรบมือให้ทันที
.
.            " เยี่ยม ! -
.   ครูชอบมากเลยเรื่องนี้ -- ห้ามเปลี่ยน
อีกค่ะ "
.
.      เจี๊ยบหันไปทางโยธา ชึ้หน้า
.
.           " โย -
.       แกเล่นเป็นโรเมโอ "
.
.        ทุกคนปรบมือเห็นด้วย
.
.           โยธาร้อง ฮึ่ย ! --
. จะบ้าเหรอ ชั้นเล่นละครไม่เป็นนะ 
.
.       เจี๊ยบสาวบู๊ ไม่สนใจโยธาที่ทำท่า
ไม่เอาด้วย
 .   เธอมอง สอดส่ายสายตาไปรอบๆ ห้อง
เดี๋ยวเดียวก็ร้องออกมา
.
.         " วุ๊ย - จูเลียตหายากว่ะ
.   จารย์ขา -- ถ้าหนูหาคนในห้องเล่นไม่ได้
หนูขอหาห้องอื่นมาเล่นแจม --ได้มั้ยคะ ? "
.   
.           " ได้-  
.   ไม่มีปัญหาเจี๊ยบ-ได้เลย  ครูอนุญาต "
.
.        อ. ผ่องใสยิ้ม พยักหน้า
.
.         *  *  *  *  *  *  *  *  * 
.
.   " ใค๋บะยอมแสดง ฮาฟ้อง
คูผ่องใสเน่อ !
.        ติดศูนย์  บะฮู้ตวย - "
.
.      เจี๊ยบแจกบทที่ถ่ายเอกสารไป ก็ขู่ไปด้วย 
เมื่อเห็นบางคนที่ถูกเธอโยนบทให้ทำท่าฮึดฮัด 
จะไม่ยอมเล่น
.
.     " แล้วจูเลียต  คิงจะหื้อไผแสดงล่ะอี่เจี๊ยบ ?
 หยังบะเอาเอียดมัน "
.
.          คนนึงในห้องถาม
.
.          " เอียด - "
.
.      เจี๊ยบพูดกับบุษบันเป็นภาษากลาง เพราะ
บุษบันยังพูดเหนือไม่ค่อยเป็น ยังอู้เมียงปะแล้ดไป 
ปะแล้ดมา 
.    หมายถึงว่า ยังพูดภาษาเหนือเพี้ยน
.
.           " เอียดสวย --
.   แต่ว่าบทจูเลียต มันต้องคนตัวขาวๆ เนาะเอียด
เนาะ --
.        ไม่โกรธเรา นะตัว "
.
.      " โอ๊ย-เจี๊ยบ   เราไม่ว่าเลย ... "
.
.          บุษบันรีบบอก
.
.  " ดีแล้วเจี๊ยบ -เราไม่ชอบเล่นละครหรอก  
แต่เราชอบกำกับนะ "
.
.          " เฮ่ย --จริงเหรอเอียด ?  "
.
.         เจี๊ยบร้องอย่างดีใจ
.
.           "  งั้นดีเลย--
.      ตัวมาช่วยเรากำกับด้วยดิ 
.  เราไม่ถนัดกำกับบทผู้หญิง "
.
.        " ก่าคิงมันปู๊ลู่อี่เจี๊ยบ "
.
.  เด็กหนุ่มปากคะนองประจำห้องรีบว่า   
.   - ว่า ก็เอ็งมันผู้ชาย-นิเจี๊ยบ
.
.    เจี๊ยบเป็นคนแบบเบิร์ดๆ เลยไม่เคือง 
ขำซะ
.
.          " แต๊   - ฮาทอม 
.   ฮาตึงกำกับบทแม่ยิงบะจ้าง "
.
.     ( เออว่ะ  -- ชั้นมันทอม
.  ชั้นเลยกำกับบทผู้หญิงไม่เป็น )
.
.       โยธาที่นั่งฟังอยู่ พูดบ้าง
.
. " ให้เอียดแสดงเป็นจูเลียตดีกว่า
เจี๊ยบกำกับคนเดียวก็พอแล้ว " 
.
.       " โย - แกไม่ต้องเรื่องเยอะ
เดี๋ยวชั้นจะไปขอแอ้มแฟนแกมาแสดง
.          ตัวมันขาวดี--
.    จะได้เล่นกันแบบฟินๆ "
.
.      ทุกคนหัวเราะชอบใจ ไม่เว้นบุษบัน
ทำให้โยธาเหลือบมองเธอแว่บนึงอย่าง
น้อยใจ
.
.           " ตามนี้นะ - "

.     เจี๊ยบคนโผงผางรีบสรุป
.
.  " เอาบทที่แจกให้ ไปท่อง ไปลองแสดง
เองมาก่อน  
.     เดี๋ยววันซ้อม  ค่อยมาปรับแอ๊คติ้งกัน
อีกที "
.
.     สั่งเสร็จ เจี๊ยบก็เลิกประชุมย่อย ชวนกัน
ออกไปโรงอาหาร  เพราะออดพักกลางวันของ
ระดับ ม. ปลายเพิ่งดังไปเมื่อกี้
.
.  บุษบันเก็บบทละครที่เจี๊ยบมอบให้ใส่กระเป๋า 
กำลังว่าจะตามทุกคนออกไป
.        โยธาก็เดินมาหา 
. แล้วเข้ามายืนซะใกล้ - ใกล้มาก
.
.     " ผู้กำกับครับ -
.               ผมสงสัยบทนี้จัง - "
.
.      พอบุษบันหันไปมอง  ก็พบสายตาเจ้าชู้
คมเข้ม  
.  ที่จ้องเขม็งมา เหมือนกำลังจะสะกดจิตเธอ
.
.      " ผมจะพูดยังไงกับจูเลียตดีครับ 
.      ว่าผมรักคุณ -- คนเดียว "
.
.       "  ไปถามเจี๊ยบโน่น "
.
.           บุษบันย้อนให้
.
.       " อ่าว-- "
.
.         โยธายิ้มล้อ ยียวน
.
.  " ก็ไหนว่าเอียด จะมาเป็นผู้กำกับอีกคนไง "
.
.     " ให้แอ้มมาซ้อมก่อน
.              -- เดี๋ยวเราจะบอกนายเอง "
.
.         โยธาหุบยิ้มทันที
.
.            " เอียด อ่า-- "
.
.     พอบุษบันออกเดิน โยธาก็เดินเข้าประชิด
ข้างเธอ
.       กระซิบบอกเธอเบาๆ
.
.        " ไปกินข้าวด้วยกันนะ "
.
.      บุษบันให้นึกขวางกิริยาเจ้าชู้ยักษ์ของ
โยธายิ่งนัก
.   เธอมองไปข้างหน้า  เห็นใครคนนึงยืนอยู่
ที่ใต้ต้นสนหน้าอาคารเรียน -ไม่ไกล  
.         ก็รีบบอกกับโยธา
.
.   " มีคนมารอโยไปกินข้าวแล้วจะ -
.         ทานกลางวันให้อร่อยละกาน "
.
.        แล้วเดินผละอย่างเร็ว นำหน้าไป  
.ทิ้งให้โยธายืนนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น
.
.  บุษบันแวะทักทายกับเกวลินที่มายืนรอโยธา
เหมือนทุกวัน   เลยได้ทราบว่า เจี๊ยบได้ติดต่อ
ขอเธอเล่นละครเรียบร้อยแล้ว
.
.  " เมื่อกี้เจี๊ยบไลน์มา ว่าเอียดจะมาช่วยกำกับ
อีกคน
.    เอียดช่วยสอนแอ้มด้วยน้า แอ้มไม่เคยเล่น
ละคร "
.
.      " จ้า แอ้ม--
.            สนุกๆ กัน - อะนะ "
.
.       เด็กสาวก็หัวเราะกัน คิก-คิก
.
.        โยธาเดินมาถึงพอดี
. บุษบันเลยรีบชิ่ง เดินห่างไปทันที
.
.
.       *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.          " โย -
.   แอ้มจะได้เล่นละครกับโยนะ "
.
.        แอ้มบอก ขณะเดินไปโรงอาหาร
ด้วยกัน
.
.       โยธามองเกวลิน แล้วพยักหน้า
.
.         " เจี๊ยบบอกแล้วเหรอ ? "
.
.     " อือ--    บอกเมื่อวาน แต่ยืนยันเมื่อ
ซักพักเอง
.      เห็นตอนแรก ไหนว่าที่ห้องจะให้เอียด
เล่น -- 
.         ไม่ใช่เหรอ ?  "
.
.     " ไม่รู้เค้า - ตามใจเจี๊ยบมัน "
.
.            เกวลินนิ่งอึ้ง 
.      นี่โยธาไม่แสดงให้เห็นเลยสักนิด 
ว่าดีใจที่ได้เล่นละครกับเธอ
.
.   " โยไม่ดีใจเหรอ - ที่แอ้มมาเล่นน่ะ "
.
.       ถามเขา น้ำเสียงชักเครือ อย่างเริ่ม
น้อยใจ
.
.              " ก็ดีใจ- "
.
.       โยธาตอบ ลากเสียงยาว
.
.     พอมองหน้าหล่อเหลาของคนพูด ที่กำลัง
มองไปที่โรงอาหารเหมือนกำลังมองหาใครสักคน
.    แอ้มก็รู้สึกได้เลย ว่าโยธาก็พูดไปงั้นเอง
.
       *  *  *  *  *  *  *  *
.
.   พอซื้อข้าวได้กันแล้ว โยธาก็พาเกวลิน
เดินไปนั่งที่โต๊ะที่มองเล็งไว้
.
.     คือโต๊ะที่เจี๊ยบนั่งอยู่กับใครๆ สองสามคน
. ยังเห็นพอมีที่ว่างให้นั่ง
.
.        " นั่งกับผู้กำกับนี่แหละ "
.
.   พูดแล้ว โยธาก็หย่อนตัวลงนั่งข้างเจี๊ยบ   
.
.     แต่ส่งสายตาเข้มไปหาคนที่นั่งม้านั่งฟาก
ตรงข้ามของโต๊ะเดียวกัน
.
 .            สบตากัน-
.  บุษบันรู้สึกข้าวติดคอขึ้นมาทันที
.
.    ขัดเคือง ที่โยธาชอบทำอะไรรุ่มร่าม 
ห่ามๆ ไม่แคร์สายตาคนรอบข้างแบบนี้
.
.  เจี๊ยบเห็นเกวลินกำลังจับตามองซีนนี้
อยู่ทางหางตา   แต่เจี๊ยบก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง 
ไม่เข้าใจ
.  หยิบแก้วน้ำตัวเองมาดูดหลอดอึกใหญ่
ก่อนก้มหน้าก้มตากินข้าว
.
.        * * * * * *  *   
.
.       กินข้าวกันไปได้หน่อยนึง 
 เจี๊ยบก็พูดขึ้นว่า
.
.   "  เสาร์นี้ - เก้าโมงเช้า ถึงบ่ายสอง
.   ฮาขอนัดซ้อมละครเลยนะ   โอ้เอ้ไป 
เดี๋ยวไม่ทันงาน"
.
.   เจี๊ยบบอกพลาง ตักข้าวกินพลาง
.        ไม่มีใครปฏิเสธเธอ
.      
.           " เอียด---
.  ขอบทให้แอ้ม ชุดนึงเจ้า "
.
.   บุษบันเปิดกระเป๋านักเรียน หยิบสำเนา
บทละคร   ยื่นส่งให้เกวลิน 
.   และรีบหลบสายตาคมกริบของโยธาที่
จับจ้อง
.
.       เจี๊ยบที่ทน ปิดตา ปิดหู ปิดปาก มา
ตลอด ชักไม่ทนต่อ 
.         ถามโยธาแบบหมั่นไส้
.
.     " มองไรเอียดมันนักหนา วะโย ? "
.
.            เจี๊ยบถามตรงๆ 
.  เธอลืมนึกไปว่า ถามแบบนี้มันจะสะเทือน
ใจเกวลินที่นั่งอยู่ด้วยกันตรงนั้น
.
.      " ก็เราอยากรู้ หนิ -ว่าเอียดจะเป็น
ผู้กำกับได้จริงปะ "
.
.     โยธาตอบทันที เหมือนเตรียมมา
.
.   " ปกติ ก็เห็นเอียดเป็นคนเงียบๆ "
.
.           บุษบันเชิดคอ
.   มองหน้า บอกโยธาที่พูดสบประมาท
เธอ
.
.         " เราไม่เก่งหรอกโย
.  แค่เราเคยทำละคร ตอนเรียน ม.4 ที่
โรงเรียนเก่ามานิดหน่อย
.  และอีกอย่าง เราก็อยากช่วยเจี๊ยบด้วย "
.
.  โยธาแอบหลิ่วตาข้างนึงให้เอียด 
.       แบบยั่วเย้า ขอลองดี
.
.    เจี๊ยบรีบชิงบอกกับทุกคนว่า   
.
.   " ชั้นจะให้เอียดกำกับ ซ้อมบทของแก 
กับแอ้มนะ  เพราะชํ้นห่วงเวทีกับฉาก กลัวว่า
ไอ้พงษ์มันจะทำให้ไม่ถูกใจ  ต้องคอยอยู่กับ
ไอ้พงษ์มัน "
.
.    เกวลินฟังแล้วรู้สึกโล่งใจ ทุกอย่างค่อยดู
เป็นการเป็นงานขึ้น  
        ส่งยิ้มหวานให้เอียด
.
.  " เราไม่เห็นต้องคิดมากอย่างโย  เราว่า
เอียดเก่งออก
.      เราเคยเห็นนะ ตอนเอียดโต้วาที
งานวันสุนทรภู่   - เอียดพูดเก่งจะตาย "
.
.    บุษบันฟังแอ้มว่ามา ก็หัวเราะเขินๆ
. เพราะนึกได้ว่า วันนั้น ตัวเองอยู่ฝ่ายค้าน 
โต้วาทีสู้กับอีกฝั่งอย่างดุเดือดเผ็ดร้อนจนได้
ชัยชนะ
.
.
.       *  *  *  *  *  *  * * *
.
.         " วันเสาร์ -
.    โยไม่ต้องไปรับแอ้มก็ได้
แอ้มจะให้แม่มาส่งหน้าโรงเรียน
.   แม่ต้องผ่านไปทำธุระอยู่แล้ว "
.
.     เกวลินจิบน้ำดื่ม แล้วบอกกับโยธา

.     " แล้วเอียดล่ะ มาไง ? ".
.
.          เจี๊ยบถามบุษบัน
.
.   เพราะปกติเอียดนั่งรถเหมารับส่งนักเรียน 
วันจันทร์ถึงวันศุกร์  ที่คิดเงินเป็นรายเดือน
.
.      " เรามารถประจำทางได้ "
.
.        " ให้เราไปรับมั้ย ? "
.
.            โยธาว่า
.
.   ทำให้บุษบันหน้าร้อนผ่าว รีบปฏิเสธ
.
.         " เรามาเองดีกว่า 
.  ลงรถตรงทางแยกหน้าอำเภอ แล้วเดิน
เข้ามา - ไม่ไกล "
.
.        " ให้โยเอามอไซคล์ไปรับดีกว่า
นะเอียด "
.
.      แอ้มเห็นด้วย อยากแสดงน้ำใจ
.
.      " ไม่เป็นไรจ้า --ขอบใจ 
.  เรามาเองได้ สบายๆ "
.
.        บุษบันยืนยันกับทุกคน

.   ไม่สนใจโยธา ที่ทำท่าเหมือนกำลังคิด
อะไรในหัวสมอง
.
   *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.       โทรศัพท์ส่งเสียง -
.         บุษบันหยิบขึ้นมาดู
.
.          มีไลน์ใหม่เข้ามา
.   ชื่อไอดี " Yo-Yo-Tha "
. 
.     " วันเสาร์ ลงรถหน้าวัดนะ
. ไม่ต้องหน้าอำเภอ  
.      จะรอรับเข้าโรงเรียน "
.
.   หันไปทางโต๊ะที่นั่งประจำของเจ้าของ
ไอดี 
.       เห็นโยธากำลังมองมา สีหน้าจริงจัง 
และพยักหน้าให้
.
.       แต่บุษบันก็ทำเฉยเสีย
.
       *  *  *  *  *  *  *
.
.        วันเสาร์-
เจี๊ยบมาถึงโรงเรียนแต่เช้า
.     เจ็ดโมงกว่า
.
.          ไม่พบใคร 
.  แต่เธอก็เปิดห้องเรียน แล้วลากโต๊ะเรียน
กับเก้าอี้ไปชิดด้านหลัง   จะทำที่ว่างโล่งกลาง
ห้อง ไว้สำหรับใช้ซ้อมละครกัน
.
.     ต่อมา มีคนบางคนมาถึงอีก
เลยได้ช่วยเจี๊ยบลากโต๊ะเก้าอี้ร่วมห้าสิบชุด
.    เสียงดัง กึงๆ กังๆ
.             -- กื๊ดๆ
.  มีอีกคน หยิบไม้กวาดมาบรรจงกวาดห้อง
จนสะอาด
.
.           " แมง -
.    ตั๋วช่วยลบกระดานดำ แล้วเขียนชื่อละคร
หื้อเปิ้นกำ
.        "  โรเมโอ กับจูเลียต "
 .      เอาภาษาอังกฤษตวยเน่อ "
.
.      เจี๊ยบบอกกับเด็กสาวใส่แว่น เพื่อนสนิท
ที่ชื่อ แมง
.
.      แมงเปิดกูเกิลจากมือถือ เลยได้ชื่อละคร
หรูบนกระดานดำเป็นแบ็คกราวน์ด์เวที
.
.   เชิญชวนให้น่าเล่น น่าซ้อมละคร กันยิ่งนัก
.
.   "โรเมโอ และ จูเลียต "
.
.         Romeo & Juliet
.
.      " เจี๊ยบ - จื้อเรื่อง --มัน และ-เน่อ
บะใจ้-กั๋บ "
.
.      แมงอ่านชื่อละครจากกระทู้กูเกิล
หน้าจอ ให้เจี๊ยบฟัง
   แย้งว่า ชื่อที่เจี๊ยบบอกมานั้น ยังไม่ใช่
เป๊ะๆ
.
.           " ก๋า ? --
.   โรเมโอ และ จูเลียต - อี้ ?
.           เหอ - 
.   ฮากะกึ๊ดว่า  -กั๋บ จูเลียต "
.
.        เจี๊ยบอุทานแบบแมนๆ
.  โทษตัวเองว่า สงสัยชั้นพูดติดปาก
เอง
.
.     " สีท่า ฮาจะอู้ติดปากคนเดว "
.
.      มีเพื่อนๆ ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ
ไม่มีใครดูดายแบบนี้  
.        -- เจี๊ยบพอใจมาก
. เธอมีกำลังใจที่จะทุ่มเทให้งานห้องแบบ
สุดๆ ไปเลย
.
.          "  โดะ --"
.        จูเลียตมาแระ "
.
.    แมงหันไปเห็นเกวลินกำลังเดินมา
ตามถนนในโรงรียนแต่ไกล
. 
.      " จูเลียต !--"
.
    แมงตะโกนเรียก และบอกเกวลินว่า
ให้มาทางนี้เลยค่ะ
.
.     " จูเลียต เหย-
.           ตางเพ้-เจ้า  "
.
.    เห็นเกวลินเอามือปิดปาก ขำกิ๊ก
ที่ถูกแมงเรียกว่าจูเลียต 
.     โบกมือไหวๆ ให้ และรีบเดินมา
.
.     " จูเลียตมาแล้ว--
. แต่โรเมโอ สีท่ายังบะตื่นเหียก้า ? "
.
.      เจี๊ยบบ่นอย่างวิตกจริต 
. ว่าโยธา ท่าทางจะยังไม่ตื่นนอน
.
.        แมงรีบว่าทันใด
.
.      " โคะ ! --ไผว่า
.    ฮาหันมันมาแต่เจ๊าแล้วหลู
.             ปู้น---
.  -ขี่รถเคื่อง ไปตางหน้าวัดปู้น- "
.
.    เจี๊ยบฟังแล้ว นึกอะไรบางอย่าง
ขึ้นมาในใจ 
 .   --  เป็นต้นว่า  โยคงไปดักรอรับ
เอียดที่ปากทางเข้าโรงเรียน สินะ
.    แล้วแอ้มล่ะ - จะรับรู้เรื่องนี้ปะ ?
.
.   คิดไปงั้น แล้วสาวทอมอย่างเจี๊ยบ
ก็ให้ปวดขมองเอง 
.     --เลยปล่อยวางดีกว่า
.   หันมาอ่านบทละครที่ตัวเองแต่งอีกรอบ  
เอาปากกา มาแก้ตรงนั้น เติมตรงนี้ -ไม่เลิก
.
      *  *  *  *  *  *  *  *
.
.   รถมินิบัสประจำทางที่ดัดแปลงมาจาก
รถปิคอัพ   แล่นมาใกล้จะถึงวัด ที่อยู่ฝั่ง
ตรงข้าม
.
.      บุษบันมองจากในตัวรถออกไป
.  ใจเต้นแรง ตึ๊ก-ตึ๊ก เมื่อเห็นโยธานั่งรอเธอ
อยู่บนรถมอเตอร์ไซคล์ ที่หน้าประตูวัดจริงๆ 
ด้วย
.
.       เธอจึงปล่อยให้รถแล่นผ่านวัดไป
แล้วจึงรีบกดกริ่งให้รถชะลอจอดส่งเธอตรง
หน้าที่ว่าการอำเภอแทน
.
.    ลงจากรถประจำทาง เอียดก็ข้ามถนน 
 มาต่อรถมอเตอร์ไซคล์พ่วงข้างมีหลังคา 
 ที่คิว-หรือวิน  เพื่อโดยสารเข้าไปโรงเรียน
.
.   รถพ่วงคันนั้น มีผู้โดยสารนั่งอยู่ในพ่วง
บ้างแล้ว  พอเธอขึ้นนั่งอีกคน รถพ่วงก็ขับ
ออกจากคิวทันที
.
.            *  *  *  *  *  *  *  *
.
.    รถพ่วงแล่นย้อนกลับมา ใกล้ที่ตั้ง
ของวัด
.   และเลี้ยวซ้ายที่สามแยก ตรงไป
.
.     ก็มีเสียงบีบแตรจากมอเตอร์ไซคล์
คันหนึ่ง  ที่เร่งขับตามหลังรถพ่วงมา
.
.         ปี๊น-ปี๊น !
.
.   ทำให้รถพ่วงต้องชะลอ ชิดซ้ายให้
.
.       " ลุงครับ-
.    ผมมารับเพื่อนเข้าไปโรงเรียนครับ "
.
.        โยธาตะโกนบอก
.
.      " อ๋อ --
.        อี่น้อยฮั่นก๋า ? "
.
.          คุณลุงคะโกนถาม  
.  ซึ่งอี่น้อย ก็หมายถึง บุษบัน ที่อ่อนอาวุโส
กว่าใครๆ เขาที่นั่งมาในรถพ่วงของแก
.
.         " ครับ - "
.
.     โยธาหันมาพยักหน้าเรียกบุษบัน
ที่ยังนั่งอยู่ในพ่วง
.
.      " เอียดลงมา
.            -- ไปกับโย "
.
.  แล้วถามคนขับรถมอเตอร์ไซคล์พ่วง
.
.   "  ลุงครับ ค่ารถเท่าใดครับ ? "
.
.       " อื๊อ- บะเอ๋า 
.    ก้านั่ง มาน่อยเดวบะดาย "
.
.      แกตอบ  จะไม่คิดค่าโดยสาร
เพราะบุษบันเพิ่งนั่งมานิดเดียวเอง
.
.     แต่โยธาก็ยัดเยียดเหรียญสิบบาท
ให้แกไปจนได้
.
.  รถพ่วงจอดนิ่งไม่ขยับ เพื่อรอให้บุษบัน
ลง
.       เอียดจึงจำใจต้องลุกขึ้น ก้มตัวต่ำ 
หลบความสูงของหลังคา
.      ค่อยๆ ก้าวลงมา
.
.    " แฟนมาฮับก๋า- อีน้อง ? "
.
.  อุ๊ยยังสาวคนนึงในรถ ที่ทาปากซะแดง
แป๊ด  ถามบุษบันอย่างสนใจ อยากรู้
.         พลางมองดูโยธา
 แล้วก็หันไปบอกคนข้างๆ ว่า
.
.         " เหอ-
.     แฟนเปิ้นกะงามน่อ "
.
.    " เพื่อนค่ะป้า -ไม่ใช่แฟน "
.
.        บุษบันฟังแล้วสะดุ้ง 
.     รีบบอกไปทันที
.
.      " แฟนผมครับป้า "
.
.     โยธาชิงบอกสำทับเธอดังๆ
.
.   เล่นเอาทุกคนทั้งคันรถ ที่เริ่มแล่น
ออกไป พากันหัวเราะ 
.      ขำโยธากันใหญ่
.
          *  *  *  *  *  *  *
.
.  " ไมเอียดไม่ลงหน้าวัดล่ะ "
.
.        โยธาถามอย่างน้อยใจ
 บุษบันไม่ตอบ แต่ก็ขึ้นนั่งเบาะหลัง
.
.     " โยมารอเอียดตั้งแต่เช้า "
.
.
.      ขับไป โยธายังออดอ้อน
.
.   " ดีนะ ที่โยมองไปทางหน้าอำเภอ
เห็นเอียดนั่งรถพ่วงสวนมา "
.
.     เอียดก็ยังไม่พูดว่ากระไร  จนโยธา
ผ่อนรถ ชะลอความเร็วลง
.      ถามเธอว่า
. 
.      " เอียดกินข้าวเช้ามายัง "
.
.     น้ำเสียงนั้น อ่านได้ถึงความห่วงใย
บุษบันสุดจะนิ่งเฉย จึงตอบไป   
.
.      "กินแล้ว  - โยล่ะ ? "
.
.   " โยซื้อแซนด์วิชกิน ตอนรอเอียด
ที่หน้าวัด
.      เอียดหิวมั้ย   โยยังมีอีกอัน "
.
.       " เราอิ่มแล้ว-- ขอบคุณมาก
.   พวกเจี๊ยบคงรอเราแล้วล่ะ รีบเข้าไป
โรงเรียนดีกว่านะโย "
.
.           "  ครับผม "
.
.      โยธายิ้มหวานกับสายลมที่กรูผ่าน
บอกกับบุษบันด้วยเสียงออดอ้อน
.    ก่อนจะเร่งความเร็วรถขึ้น ตามที่เธอ
ต้องการ

.     "  เอียดรู้มั้ย ?--
. เวลาเอียดพูดกับโยดีๆ แบบนี้ โยชื่นใจ
จังเลย
.    --  จริงๆ นะครับเอียด  "
.
.  บุษบันเผลอหวั่นไหวกับความหวานนี้ 
อย่างช่วยไม่ได้
.   
.          *  *  *  *  *  *  *  *   *
.
.    มอเตอร์ไซคล์แล่นมาจอดหน้า
ห้องซ้อม
.  เรียกเสียงโห่ฮาจากเพื่อนๆ ดังลั่น
สนั่นปั้นปื๊น
.
.      " ว้ายยย---
.            โรเมโอมาแล้วววว.... "
.
.      ทั้งเสียงปรบมือกราวใหญ่ และหัวเราะ
กันครื้นเครง
.
.   " โรเมโอขาาาา.....
.          จูเลียตรออยู่ค่าาาา  "
.
.         เป็นเสียงพวกผูู้ชายทั้งนั้น
.ทั้งชายจริง และชายเทียม  ที่แกล้งดัดบีบให้
แหลมเป็นเสียงหญิงสุดฤทธิ์จนแสบแก้วหู
.       แล้วพากันหัวเราะลั่น
.
.   บุษบันหน้าชาดิก รีบลงจากเบาะหลัง
เดินดุ่มๆ เข้าไปในห้อง
.
 .   โยธากลับยิ้มระรื่น หัวเราะเห็นฟันขาว
ชอบใจใหญ่  โบกมือให้เพื่อนๆ 
.
.
.      เกวลินรู้สึกใจคอขัดๆ  แต่ฝืนยิ้ม
ทักทายบุษบัน
.
.         " วันนี้เอียดสวยจัง "
.
 .       วันเสาร์ วันหยุดเรียน เด็กสาวหลายคน 
รวมถึงบุษบัน นอกจากจะพากันแต่งชุดไปรเวท
ที่มีสีสันกว่ายูนิฟอร์มนักเรียนอย่างทุกวัน 
.    ยังปล่อยผมยาวเคลียไหล่ ทำให้ดูเป็นสาว
สะพรั่งขึ้นกว่าวันมาเรียนปกติ 
.  ที่โรงเรียนกฏมีระเบียบบังคับ ใครไว้ผมยาว
ต้องรวบเป็นหางม้า แล้วผูกโบสีน้ำเงิน
.
.    " เจอเอียดนั่งรถพ่วงเข้ามา  เราเลยแวะรับ
กลางทาง "
.
.      โยธาที่เดินตามเข้ามาในห้อง รีบบอกกับ
ทุกคน
.
.          " อ้าว  -- "
.
 .    เจี๊ยบร้อง  พูดอย่างรู้ทัน
.
.      " ก็นึกว่าแกไปรับที่หน้าวัดนู่น "
.
.      โยธาเฉย ทำเป็นไม่ได้ยินคำของ
เจี๊ยบ
.
.    " ซ้อมกันเลยไหม ?  มากันครบ
ยังหนิ "
.
.        แมงขยับแว่นถาม
.
.    " เราว่าไม่ต้องรอให้คนครบหรอกจ้า
แมง   แบ่งซ้อมเป็นช็อตๆ ก็ได้
 .    เลือกช็อตที่มีคนอยู่พร้อมก่อน "
. 
.          บุษบันเสนอแนะ
.
.     " เย่-- เอียดเก่งมาก "
.
.   เจี๊ยบชมเปาะ เพราะตรงกับที่เธอคิด
.
.   " ช่าย--- ขืนรอซ้อมตอนคนมาพร้อม
ก็ไม่รู้จะได้ซ้อมกันตอนไหนพอดี
.   อะ -- เอาตอนโรเมโอเจอกับจูเลียต
ก่อนเลยดีกว่า-
 .    โย กับแอ้ม อยู่กันพร้อม  "
.
.   บุษบันออกไปยืนกลางห้อง ถือบท
ในมือ  
.   แล้วเรียกเกวลิน กับโยธาออกมา
.
.    " จูเลียต  เจ้าช่างงามเหลือเกิน
.        เทพธิดาน้อยๆ ของข้า "
.
.    " โรเมโอ ท่านช่างกล้า-
.         ... ลักลอบเข้ามาในคฤหาสน์
 ของตระกูลข้าเยี่ยงนี้
 .   ไม่กลัวเขาจะจับท่านได้รึ "
.
.       " ความรัก ทำให้ข้าตาบอด
  ข้าไม่กลัวสิ่งใด
.   ปรารถนาอย่างเดียว คือขอให้ได้
เห็นหน้าเจ้า จูเลียต ... "
.
.         บุษบันไกด์เสียง และแอ็คชั่นให้
เบ็ดเสร็จ  ทำให้ละครของเจี๊ยบ ฟอร์มรูป
ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
.
.     " เอ่อ เจี๊ยบ -
              ... โทษนะ
.    เราว่าเพิ่มบทแม่นม ของจูเลียต
อีกนิดดีไหม--  ให้เดย์แสดง "
.
.         บุษบันบอกเจี๊ยบ
.
.     เดย์คือชายหวานเปรี้ยว ของห้อง 5/1
ที่พอได้ฟังเอียดบอกเจี๊ยบอย่างนั้น ก็ตาวาว
ฟิตตัวอยากแสดงด้วยทันที
.
.     เจี๊ยบยกนิ้วให้เอียด  ถูกใจอีก
.
        " ได้คับ - "
.
.   บางที สาวห้าวอย่างเจี๊ยบก็ชอบพูด
แบบนี้
.
.        " โห- เอียด 
.    เอียดช่วยให้ละครสนุกขึ้นเยอะเลย
-เราลืมเรื่องมุขตลกไปอะ    บทละครที่
เราแต่ง มันเน้นจริงจังมากไปหน่อย "
.
.   " ขอบคุณจะเจี๊ยบ-  บทของเจี๊ยบก็
เดินเรื่องได้ดีมาก
.     เพียงแค่ว่า ตอน ม.4 เราก็เคยแสดง
เรื่องนี้มาเหมือนกัน พอได้เล่นจริง   จาก
ปฏิกริยาของคนดูนะ  รู้เลยว่า  น่าจะเพิ่ม
อันนั้น-ตัดอันนี้  คนดูจะได้ไม่เบื่อ "
.
 .      " โอ๊ย- เราสบายใจแล้วล่ะ
.    งั้น-ฝากเรื่องซ้อมให้เอียดเลยละกัน
 เอียดจะตัด -จะเพิ่มบท ทำได้เต็มที่เลยนะ 
.     เราจะได้ไปดูไม้อัดทำฉาก กับพงษ์
  ที่หลังหอประชุม "
.
.     เจี๊ยบยกมือตีเปี๊ยะเบาๆ กับเอียด
แบบขอส่งงาน  และรับงานกัน
.
     *  *  *  *  *  *  *  *  *
.
.        ซ้อมละครคืบหน้า เยอะเลย
-วันนี้
.       ขนาดซ้อมกันเป็นครั้งแรก
จึงเลิกซ้อมตรงตามเวลาบ่ายสอง
.
.    เจี๊ยบปลื้มมาก ยกความก้วหน้าวันนี้
ให้เอียด
.
.   มีการปรับบทบางตอนใหม่ แล้วตกลงกัน
ว่า  จะรีบช่วยกันอัดบันทึกเสียงพากย์ลงใน
เครื่องคอมพิวเตอร์   โดยจะมีซาวน์ด์แทร็ก 
ที่หาจากยูทูบมาแทรกประกอบ   ให้ละครดู
อลังการขึ้น
.  จากนั้น ก็จะก็อปปี้ไฟล์ เอามาใช้เปิดซ้อม
แสดงแบบลิปซิงค์ งับเสียงพากย์
.
. จำบทได้ เสียงพากย์มา ก็ไล่งับคำเอา
.      ละครก็จะเป็นละคร อย่างรวดเร็ว
.
.       *  *  *  *  *  *  *  * 
.
. พอเอียด พงษ์ และเดย์ อาสาช่วยพากย์
เสียงบทละครให้อย่างแข็งขัน 
.    เจี๊ยบก็ยิ้มหน้าบาน   เพราะเชื่อในความ
สามารถของเพื่อนๆ ทั้งสามคน
.
.           " แบบนี้ -
.     ถ้าทุกคนร่วมมือ พยายามท่องจำบท
ให้ได้ เปิดเสียงซ้อมแค่สองครั้งก็น่าจะพอ "
.
.         แล้วเจี๊ยบก็หันไปทางเกวลิน 
.ที่ฝีมือแสดงของเธอดูจะอ่อนกว่าใครเขา
มากอยู่สักหน่อย  
.         กำชับแอ้มว่า  
.
.     " แอ้ม -- ตั๋วตึงท่องบทหื้อนักๆ เน่อ
จำหื้อแม่นๆ  
.        -บะดีลืมบท "  
.
.            " เจ้า "
.
.       แอ้มพยักหน้า รับปากเจี๊ยบ
.
.           " โย-- 
.            คิงเล่นดีแระ "
.
.       เธอเอ่ยปากชมโยธา 
.
.     จากนั้น หันมาชื่นชมเอียด ว่าช่วยให้
ละครเป็นรูปเป็นร่าง ได้ไวมากๆ
.
.   "  เพราะได้ผู้กำกับอย่างเอียดแต๊ ๆ 
ละครห้องเฮาตึงได้เข้าตี้เข้าตาง -โวยขนาด "
.
.    " เราว่า เป็นเพราะทุกคนตั้งใจซ้อมกัน
อะนะ "
.
.            บุษบันถ่อมตัว
.
.   *  *  *  *  *  *  *  *  *  *      
.
. เจี๊ยบชวนเพื่อนๆ ไปร้านน้ำแข็งไส
.
.     " ไปกินปังเย็นกันบ๋อ ? ฮาใค่อยาก
-อะ   แต่ใครกินใครจ่ายนะ "
.
.          เจี๊ยบบอกเขินๆ
.
.         " ต้องงั้นอยู่แล้ว "
.
.    แมงรีบกล่าวเสริมที่เจี๊ยบว่ามา
.
.  "  เวลาไปกินอะหยังกั๋น ห้ามหื้อใค๋
ควักสตางค์เลี้ยงเปื้อนๆ หนา
.   ตัวเก่ายังเฮียนหนังสือ เส้าะสตางค์
ใจ๊เองยังบะได้  ใค๋กินหยัง ก่าตึงได้จ่าย
สตางค์คนเดว -
.    อันนี้ ถือเป็นกฎของหมู่เฮาเน่อ "
.
.
.    มีคนไปเจ็ด-แปดคน  รวมทั้งบุษบัน
เกวลิน และโยธา
.
.      ร้านปังเย็น -น้ำแข็งไสนั้น อยู่ในตลาด
พลาซ่า กลางชุมชน
.   เขาจัดตกแต่งร้านสวยหรูทีเดียว
.
.    ไปถึง ก็จอดมอไซคล์หน้าร้าน เรียงตาม
เส้นขาวที่ตีไว้เป็นช่อง
.
.  ก็มีสมุดเมนูน้ำแข็งไส-shaved ice ให้เลือกสั่ง 
เยอะแยะ  หลากหลายรายการ
.
.     เจี๊ยบเลือกกินบิงซูลำไย เหมือนบุษบัน
 ส่วนเกวลินสั่งฮันนี่ โทสต์ ( honey toast )
.   โยธาสั่งบานาน่า สปลิท ( banana split.   
แมงสั่งสมูธตี้สละ ( salak smoothie )
.ส่วนเดย์ขอลองกินแฟรปเป้ธัญพืช ( grain
 frappe)
.
.         สั่งฉีกๆ คนละแนว --พร้อมกัน
แบบนี้   พนักงานขายเลยต้องเร่งทำให้ 
มือเป็นระวิงแข่งกับเวลา 
.    กลัวน้ำแข็งที่ถูกเครื่องปั่น หมุนปั่น 
ไสออกมาเป็นเกล็ดหิมะนั้น จะละลาย 
ก่อนเสริฟถึงมือลูกค้า
.   
.    
.           *  *  *  *  *  * *
.
.        เจี๊ยบห้าว- ก็จริง
.    แต่ก็ไม่ใช่ -คนไม่เซ้นสิทิฟ
.
.    แอบเห็นโยธาที่นั่งกินที่โต๊ะหน้าร้าน
กับเกวลิน  แต่มองมาที่บุษบันบ่อยๆ
.
.    หลายครั้งเข้า   เธอจึงแอบพิศ
เพื่อนสาวใต้ที่นั่งด้วยกันที่โต๊ะดูบ้าง
.
.      แล้วเจี๊ยบจึงต้องหนักใจเล็กๆ
เมื่อจับได้ ถึงความหวั่นไหวของเอียด 
.  ยามหลบสายตาเจ้าชู้ของโยธาไม่ทัน  
เห็นได้ชัด ว่าเอียดหน้าแดง และบางที 
ก็ตารื้นๆ อย่างนั้น
.
.   เจี๊ยบจึงเตือนตัวเอง ว่าช่วงทำละคร 
ที่มี โย เอียด และ แอ้ม ทำงานร่วมกัน
ตัวเธอ จะต้องระวังให้มากขึ้น ทั้งคำพูด 
และการกระทำ
.    จะทำไรตามใจ-  จะพูดไร ตามปาก
นึกอยาก - ไม่ได้อีกแระ   
.
.     กิน และจ่ายตังค์ตามบิล เรียบร้อย
กันทุกคน
.       ถึงเวลาที่จะแยกย้ายกัน
.
.     " เราไปส่งเอียดรอรถที่ปากทาง
ก่อนดีกว่า 
 .      ทุกคนรอที่นี่แหละ "
.
.    โยธาพูดขึ้นมาอย่างนี้ เต็มปากเต็มคำ  
พลางเดินไปถอยจักรยานยนต์ออกจากซอง
จอด
.
.         " มาเอียด -  
.               โยไปส่ง "
.
.          " ไม่เป็นไร - "
.
.           บุษบันรีบว่า
.
.  " นี่ก็กลางซอยแล้ว เดี๋ยวเราเดิน
ออกไปเอง "
.
.            เดย์ขอร้อง

.      " แหม- เอียดจ๋า ไปเถอะ 
.   ให้โยมันเป็นสุภาพบุรุษกะเขาบ้าง
.             นะค้า -  "
.
.     " เอียด --
.           ให้โยไปส่งดีกว่า  เดินไปเอง 
ก็ไกลอยู่นะ "
.
.     เกวลินหันมาบอกบุษบันอีกคน
.
.         ทนเพื่อนรบเร้าไม่ได้  
.    บุษบันจึงจำใจต้องซ้อนท้ายมอไซคล์
ของโยธาอีกครั้ง
.
.      โยธาออกรถ- หวือไปทันที
.
.     จึงไม่ได้เห็นแอ้มที่กล้ำกลืนความรู้สึก
.หน่วงๆ ลงในใจจนหน้าหมอง
.
   *  *  *  *  *  *  *   *
.
.      หากโยธา ก็ขี่กลับมาที่ร้านในเวลาที่
ไม่ช้าเลย
.
.     ทำให้บางคนค่อยเบาใจได้ ว่าทุกอย่าง
ยังปกติ
.
.       แต่โยธานั้น คอยแต่ครุ่นคะนึงถึงคำพูด
ของตัวเอง ที่ได้พูดกับบุษบัน ตอนส่งเธอรอรถ
กลับบ้าน หน้าวัดเมื่อครู่
.
.         " เอียด--
.       ให้โยขับไปส่งเอียดที่บ้านก็ได้นะ "
.
.     " อุ๊ย - ไม่ได้ 
.                 -- ไม่ได้หรอกโย 
.            อาเรา ว่าเราตาย "
.
.        บุษบันตอบตรงๆ  หากโยธาก็เข้าใจ เพราะ
เจี๊ยบและแมงเคยคุยให้ฟังกันว่า   เอียดพักที่บ้าน
อาผู้หญิง และอาก็เข้มงวดทีเดียว  
.
.    จึงได้แต่นั่งคร่อมมอเตอร์ไซคล์ เฝ้ามองดูบุษบัน  
ที่ยืนคอยเหลียวมองไปทางขวา เพื่อดูว่ามีรถโดยสาร
ประจำทางกำลังจะผ่านมาหรือยัง

.    ถูกเพื่อนชายแอบจ้องแบบไม่วางตาอย่างนี้ บุษบัน
ก็รู้สึกได้ แต่เธอทำเป็นเฉยเหมือนไม่รู้ตัว

.      แล้วต่อมา เอียดก็หันมาบอกโยธา
.
.        " รถมานู่นละ ---
.              ขอบใจมากนะโย "
.
.  โยธารู้สึกใจหายนิดๆ ที่เอียดกำลังจะไปแล้ว 
ไม่อยู่คุย ใกล้ๆ ตนอีก    
.        ก็รีบบอกเธอเบาๆ ว่า
.    
.            " เอียด ---
 .      เอียดคิดถึงโยบ้างนะครับ "
.
.    เห็นบุษบันไม่ตอบ เด็กหนุ่มจึงออดอ้อนต่อ 
.
.           "  นะครับ -เอียด  "
.     
.              เด็กสาวเม้มปาก 
.        มองไปอีกทาง
.
.        " คืนนี้ โยจะฝันถึงเอียดนะ "
.
.      คราวนี้เอียดหันมาถามทันที
.
.       " โยพูดอะไร แบบนี้  "
.             -- แล้วแอ้มล่ะ ? "
.
.    โยธาถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าเอียดจะสวนคำ
กลับมา
.      เขาหลบตาเธอ ถอนหายใจ  ก่อนจะ
ตอบว่า      
.
.         " เดี๋ยวแอ้มคงรู้เอง--
.               โยไม่รู้ทำไงเหมือนกัน "
.
.          " เห็นแก่ตัว นะผู้ชาย "
.
.      เอียดมองหน้าโยธาอย่างนึกหมั่นไส้ 
.  แล้วว่าให้ตรงๆ
.     เห็นคนหล่อของโรงเรียนทำหน้าสลด
ทันที
.
.     ก็พอดีกับที่รถประจำทางเปิดไฟเลี้ยว
ซ้ายเข้ามาเทียบจอดรอตรงหน้า
.      เธอจึงรีบเดินขึ้นไปนั่งโดยสาร
.
.
.         *  *  *  *  *  *  *  *
.
.      คืนนี้  ห้าทุ่มกว่าแล้ว
. โยธายังนอนไม่หลับ
.
.    -- กระสับกระส่าย นอนกอดหมอน
.พลิกตัวไปมา
.
.     คิดถึงบุษบันเหลือเกิน -ทุกวินาที
.
.   เอียดคนสวยเก๋ ที่ไว้ตัว- ไม่เหมือนใคร
ทำไมถึงเฉยชา ไม่สนใจเขาเลย
.  เป็นคนเดียวที่ทำให้เขาต้องรอไมตรีตอบ
จากเธอ  ต่างจากใครๆ คนอื่น ที่ล้วนส่งยื่น 
เสนอให้
.
.      ยิ่งทำให้เขาอยากได้หัวใจของเอียดมา
ครอบครอง
.
.     " เอียดจ๋า ---
.          โยคิดถึงเอียดครับ "
.
.      หัวใจโยธาพูดอย่างนี้  แต่ปากไม่ได้
พูดอะไรออกมาสักคำ
.
.     หยิบมือถือมาเปิดไลน์ พิมพ์ข้อความ
หาบุษบัน
.
.      " คิดถึงมากๆ ครับ "
.
.     กดส่งไปทันที  เอียดคงได้อ่านมัน
พรุ่งนี้
.
.      วางมือถือที่หัวนอน  แล้วเดินไปที่
หน้ากระจก
.     เอามือปัดแต่งผมนิดๆ มองดูตัวเอง
ในกระจกเงา
.
.          อยากรู้จัง ...
. หน้าตาเราอย่างนี้ เอียดจะพอนึกชอบเรา
บ้างไหมหนอ ?
.
.    นั่งหวีผมเรื่อยเปื่อย สักพักโยธาก็ล้มตัว
ลงนอนอีกที
.
.    เอื้อมหยิบมือถือมา เปิดดูไลน์เล่นๆ-
.
.            อ้าว---  
.    เอียดอ่านข้อความแล้วนี่
.
.    .. เอียดยังไม่นอนหรือ ?
หรือเอียดก็นอนไม่หลับ
.      -  เหมือนโยตอนนี้
.
.       โยธาคิด คะเนเอง 
.
.  แล้วจึงรัญจวนใจ คว้าหมอนข้างมากอด
หลับตาพริ้ม 
.       ยิ้มน้อยๆ
.
.     ตั้งต้นจะนอนหลับ  ฝันถึงเอียด
ทั้งคืน  อย่างหวานซึ้ง 

.
.
.                      ***   จบตอนที่ 1.  ***
.........................................................................................
.  หมายเหตุ :  นำนิยายมาลงในบล็อกใหม่อีกครั้ง         
.  เขียนครั้งแรก     7 พฤศจิกายน 2559
.บันทึกสถิติการเข้าอ่าน 3041   ครั้ง  ณ   27 พฤศจิกายน 2561
..........................................................................................




.   
.   

Create Date : 09 ตุลาคม 2563 Last Update : 9 ตุลาคม 2563 20:52:28 น. Counter : 642 Pageviews.		0 comments
Share Tweet