นิยาย " จันทรากินรี " - โดย เหมชาติ ทอง -- ( ตอนที่ 5. )

                          5.
                มายาสิเน่หา 
.
.
.    " จันทรากินรี -- "
.
.             มีเสียงเรียก....
.   ทำให้จันทรากินรี และโพระดกรีบหัน
ไปทางต้นเสียง
.      และรีบย่อตัว ถอนสายบัว เมื่อเห็น
มาตารานีเสด็จมาที่ตำหนักเพียงลำพัง
.   ไม่มีนางกำนัลตามเสด็จมาอย่างเคย
.
.    " องค์มาตารานีเสด็จ -
.             บังคมเพคะ "
.
.   " พวกเจ้ากำลังทำอะไรกันอยู่หรือ ? "

.      ทรงตรัสถามเสียงอ่อนโยน
.  กวาดพระเนตรไปรอบห้อง ก็เห็นมีอาภรณ์
แพรพรรณต่างๆ  วางแขวนเรียงรายเต็มห้อง
ไปหมด
.
.   " หม่อมฉันกับพี่เลี้ยงกำลังฟิตติ้ง -fitting
ลองชุดที่จะใส่ในวันอภิเษกพรุ่งนี้ เพคะ
.    ยังสองจิตสองใจ ว่าจะแต่งอย่างประเพณี
เรา -หรือจะใส่ชุดอีฟนิ่ง กาวน์-evening gown 
ผ้าเลส- lace ลูกไม้สีขาว ที่ช่างฉายชาววิลาศ
ให้ลองใส่ตอนที่ฉายพระรูปนั้นดี  "
.
..          " เอ่อ-- 
.                  อ่า ...
.             เอิ่ม -
.                   - เอ่อ - " 
.
.     องค์มาตารานีพระพักตร์ซีด ทรงตรัส
ตะกุกตะกัก  แบบพูดอะไรไม่ถูก
.
.    " แต่หม่อมฉันคิดว่า --
.   จะใส่ชุดราชสำนักตามประเพณีเราดีกว่า 
เสด็จมาตาและเสด็จพี่อนันตราชคงทรงพอ
พระทัยกว่า เพคะ "
.
.     " เป็นผ้าสีทองทอเป็นลายในตัว
.  ที่องค์มาตาทรงเคยแนะนำ น่ะเพคะ "
.
..         โพระดกรีบทูลบ้าง
.
.         " โธ่เอ๋ย- "
.
.   องค์มาตาเอาหัตถ์ทาบที่อกตัวเอง ส่าย
พักตร์ไปมา  กล่าวด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญว่า
.
.          " แล้วนี่ --
.      ข้าจะบอกเจ้าเรื่องนี้อย่างไรดี ? "
.
.       " มีอะไร เหรอเพคะ "
.
.    จันทราเห็นพระอาการเงอะงะนั้น  ก็ให้
 แปลกใจ 
.    องค์มาตาคนพูดตรงเสมอ ไม่เคยมีพระ
อาการเช่นนี้ให้เห็น
.
.           " จันทรา -  
.    ถ้าข้าบอกไปแล้ว  เจ้าจะโกรธข้าก็ได้
นะ "
.
.    องค์มาตาทำท่าจะกันแสง ตอนเกริ่น
จะบอก
.
.      จันทรากินรี และโพระดกรู้สึกหวั่นใจ
ขึ้นมาทันที สิ่งนั้นจะต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่นอน
.
.        " ทรงบอกมาเถิดเพคะ
. หม่อมฉันมิบังอาจโกรธเคืองพระมาตาไม่ว่า
จะเรื่องไร
.       --  หรือจะอย่างไร เพคะ "
.
.     มาตารานีโผเข้ากอดจันทรากินรี  แลัวทรง
สะอื้น ร่ำไห้ 
.       บอกองค์หญิง เสียงสั่นว่า
.
.             " ฮือๆ  --
.       อนันตราชให้ข้ามาบอกเจ้า
ว่าทรงขอยกเลิกการอภิเษกของวันพรุ่งนี้
.           --  ฮือๆ "
.
.         " เสด็จมาตา  !!
.                   อะไรกันนี่ ?
 .     นี่เป็นเความจริงเหรอเพคะ ? "
.
.        จัทรากินรีช็อก -- รู้สึกเหมือนโดน
อสุนีบาตฟาดสายฟ้าพันโวลท์ เข้าใส่ตัว
.    
.           "  จริงจ้ะ  "
.
.           รานีพยักหน้ายืนยัน
. ทรงยกพระหัตถ์ทั้งสองขึ้นระดับอก เอียงศอ
ส่ายพระเศียรไปมา  แบบสไตล์ของดาราหนัง
ภารตะ 
.         เล่าอธิบาย
.
.   " ข้าเอง ก็ไม่เข้าใจอนันตราชเหมือนกัน
 ทำไมถึงได้ตัดสินพระทัยเลวร้ายเช่นนี้ "
.
.       สุดจะกลั้นความเสียใจ  จันทรากินรี
กันแสงสะอื้นไห้ ตัดพ้ออย่างน้อยพระทัย
.
     " แล้วทำไม  องค์อนันตราชไม่เสด็จ
มาบอกเรื่องนี้กับหม่อมฉันด้วยพระองค์
เอง  เหตุใดต้องให้เป็นภาระขององค์มาตา "
.
.     องค์มาตายกหัตถ์ประคองใบหน้าของ
จันทราด้วยความสงสาร และเห็นใจ
.
   "   จันทราเอ๋ย--ข้าจะบอกอะไรให้
 .   เมื่อครู่นี้---สองคนนั้นไปเข้าเฝ้าข้า
ที่พระตำหนักหลวง
.       อนันตราชน่ะ   ยังไม่เท่าอัปสรา
ดารารายที่เจ้ากี้เจ้าการ นางเป็นคน
พูดแทนลูกชายข้า---ทู๊ก-อย่าง ! 
.     นางบอกข้าว่า อนันตราชขอให้ข้า
มาบอกเจ้าอย่างนี้ 
.  ข้าเองก็ตกใจมาก จึงย้อนถามลูกชาย
ของข้าไปว่า -- จริงรึ ?  "
.
.      จันทรากินรีสะอึกสะอื้น ฟังเรื่องราว
ด้วยความเจ็บช้ำใจอย่างที่สุด
.
.   "  นางอัปสราก็รีบบอกกับอนันตราชว่า
-ทรงตอบเสด็จมาตาฯ ซิเพคะ ว่าที่หม่อมฉัน
ทูลไปเป็นเรื่องจริง 
.  อนันตราช-ลูกข้า ก็ดูช่างเชื่อฟังดาราราย
ซะเหลือเกิน  หันมาพยักหน้ากับข้า ว่า-ใช่
.           -- ดูซิ
.   แล้วนางก็รีบพาอนันตราชกลับไปตำหนัก
ของนางทันที "
.
.          " เสด็จมาตาเพคะ --
.  ทำไมองค์อนันตราชทรงทำกับหม่อมฉัน
 เยี่ยงนี้ หม่อมฉันไม่เข้าใจ
 .             ---  ฮือๆๆ   "
.
.        จันทรากินรีสะอื้นโฮ
.
.  องค์มาตารานีรีบกอดนาง และกันแสง
สะอื้นตาม  จนเริ่มมีมาสคาร่ารุ่นไม่กันน้ำ
เลอะๆ ที่ขอบพระเนตร
.
.
.     โพระดกตกใจ จนถึงกับอึ้ง
.                มึนตึ๊บ-
.    สมองของนางแบล๊งค์ -blank 
-ว่างเปล่า !
.
.            มันอะไรกัน...
.     เป็นไปได้เพียงนี้ หรือนี่ ?
.   ทำไม องค์อนัตราชถึงเปลี่ยนไป ?
ทำไมทรงยกเลิกการอภิเษกได้ลงคอ 
.       -- แบบนี้ ?
.
.
.      *  *  *  *  *  *  *  *
.
.
. " เรากลับหิมพานต์กันเถิด พี่โพระดก   
หญิงถูกย่ำยีเกียรติยศ จนไม่เหลืออะไร
อีกแล้ว "
.
.       " ทูนกระหม่อมของพี่-
.     พี่เห็นใจองค์หญิงที่สุดเพคะ "
.
.    จันทรากินรีฟุบลงกับหมอน ทรง
กันแสงร่ำไห้ จนอ่อนเพลียวรกาย
.
.       " พี่แปลกใจหลายอย่าง
.  องค์อนันตราชเคยสนิทกับพี่ ทรง
เป็นกันเองกับพี่
.    แต่เมื่อกลางวัน  พี่ไปขอเข้าเฝ้า
ที่ตำหนักส่วนพระองค์ของท่าน พบว่า
องค์อัปสราดารารายประทับอยู่ด้วย
. และมีนางเหยี่ยน มาคอยอยู่ยามรับใช้
มันเองแหละที่ออกมาบอกพี่ ว่าองค์อนัน
-ตราชไม่ให้พี่เข้าเฝ้า "
.
.       " ก็เขาหมดรักเราแล้ว-
อีกหน่อยก็คงมาขับไล่เรา เราจะทนอยู่
ต่อไปทำไมเล่าพี่จ๋า "
.
.      " แต่ -องค์หญิงอย่าลืมซิเพคะ
.     เราตามเสด็จองค์อนันตราชมาที่นี่
ก็เพื่ออะไร  "
.
.      จันทรากินรีสะบัดหน้าไปอีกทาง
ไม่อยากนึกถึงเหตุผลนั้น ที่ทำให้พระองค์
ต้องมาพบเหตุการณ์เช่นนี้
.
.         " เรามา -
.    เพื่อจะเอาหัวใจของอนันตราชครึ่งก้อน
ไปวางบนพระกายขององค์สุริยัน ให้สวรรค์
ทรงประทานพระชนม์ชีพ บันดาลให้องค์สุริยัน
ฟื้นคืนชีพกลับมา  "
.
      " แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ? 
ในเมื่อข้อกำหนด  คือเขาต้องรักหญิง "
.
.      ทรงตัดพ้ออย่างหมดกำลังใจ
.
.     " และหญิงก็ต้องรักเขาด้วย  หัวใจกึ่ง
ก้อนนั้น จึงจะยังผล
.        แต่นี่--พี่โพระดกก็ได้เห็นแล้ว
.     ว่าเขาไม่ได้รักน้องเลย "
.
.       ทรงหลั่งน้ำตาอีก จนนองพักตร์
ไปหมด
.
.             " แต่ที่ผ่านมา-
.  พี่เชื่อว่า องค์อนันตราชรักน้องมากนะ
.      แล้วมันเกิดอะไรขึ้นละเนี่ย ?
ทำไมต้องมากระทำสิ่งโหดร้ายกับองค์หญิง
ของพี่เช่นนี้-- พี่อยากรู้จริงๆ "
.
.    " พาหญิงกลับนครเทพปักษาเถิด
เราคงทำการนี้ไม่สำเร็จแล้วละพี่   "
.
.    นางพี่เลี้ยงโพระดกมองดูกาลเวลา
ที่นางขีดฆ่า ทำเครื่องหมายไว้ที่หัวนอน
.
.   " เพลาที่สวรรค์กำหนดไว้ ผ่านมาแล้ว
เร็วเหลือเกินเพคะ  ดูเถิด เหลือแค่ 5 ทิวา
ราตรีเองก็จะครบตามที่ท่านค้างคาวดำบอก
ไว้ 
.     พี่ขอร้อง  ทรงโปรดอยู่ที่นี่ต่ออีกนิด 
นะเพคะ  ขอทรงอดทนกับมันต่อ   ไว้ถ้ามัน
สิ้นความหวังจริงๆ  พี่ขอรับรองว่า  พี่จะรีบ
พาองค์หญิง ซิ่งหนีกลับหิมพานต์ด้วยกัน
ในทันที--  "
.
.    นางแตะดูปีก และหางของจันทรา
และของตัวเอง ที่ถอดเก็บรักษาอย่างดีไว้
ใต้กลุ่มเขนย
.    พลางลูบไล้ปีกหางที่ย่อส่วน เบาๆ
.
.         "  ถึงวันนั้น ---
.    เราจะตีตั๋วลัดฟ้า สายการบิน HAL  -
Hymmaparn Air Line- หิมพานต์ แอร์ไลน์
ไฟล้ต์บินตรงไปเทพปักษา
.     จะไม่แวะทรานซิท-transit  ที่ไหนเลย
เพคะ 
.         -- พี่สัญญา  "
.
.      จันทรากินรีค่อยผ่อนคลาย ยอมรับ
คำขอร้องของพี่เลี้ยง
.
.       " ก็ได้--
.     ดีนะ ที่ยังมีองค์มาตารานี ที่ทรงเอ็นดู
เรา  เข้าใจหัวอกเรา อยู่องค์นึง "
.
.         " นั่นซีเพคะ 
.    พี่ก็เห็นว่า ทรงปลื้มองค์หญิงของพี่มาก 
พี่เองก็เคารพท่าน ที่ตรัสไรก็ตรงไปตรงมา 
ไม่เข้าข้างใคร
.    ทรงยุติธรรม เนาะเพคะ -น้ำพระทัยกว้าง
-แฟร์ๆ ดี  "
.
       *  *  *   *  *  *  *  *  *

.     สายของวันรุ่งขึ้น
.  โพระดกให้จันทรากินรีที่ยังกำสรวลเศร้า
พักอยู่แต่ในตำหนักรับรอง
.ขอร้ององค์หญิงไม่ให้ออกไปไหนข้างนอก
.
.     นางเอง รีบออกมาเดินสำรวจนอกตำหนัก
 ตรวจดูสถานการณ์
.
.
 .          แล้วที่หน้าราชวัง
. โพระดกก็เห็นผู้คนกลุ่มใหญ่ กำลังรุมกลุ้ม
ดูอะไรกันอยู่ที่ศาลาริมทาง
.
.        นางจึงรีบตรงเข้าไป
.
.     พอแทรกคนเข้าไปใกล้ๆ ได้   ก็เห็นเป็นใบ
ประกาศ ที่ติดแสดงไว้ที่ผนังศาลา
.     แต่โพระดกก็อ่านอักษรของชาวกัลปพฤกษ์
ที่ก็มีลักษณะเหมือนถั่วงอกถูกผัดด้วยน้ำมันร้อนๆ 
จนเหี่ยว คล้ายๆ อักษรของชาวไพรวัลย์  ไม่ออก
อีกเช่นเคย
.
.    นางจึงรีบดึงผ้าคลุมมาคลุมศีรษะ แล้วดึง
ชายผ้ามาปิดจมูกและปาก 
.      โผล่เพียงนัยตา เพื่อปกปิดตัวตนไว้
.
.            เหลียวซ้าย แลขวา--
. จึงตัดสินใจบอกกับผู้ชายคนหนึ่ง ตรงนั้น
.  เพราะดูท่าทางแล้ว น่าจะเป็นคนที่พอจะมี
การศึกษา
.
       " พี่ชายสุดหล่อ ผู้แสนฉลาดจ๋า --
 วานช่วยอ่านประกาศให้น้องที ได้ไหมจ๊ะ
.     น้องมันคนโง่- ปกติ น้องมีค่าเฉลี่ย
อ่านหนังสือวันนึง ไม่เคยเกินเจ็ดบรรทัด 
 .    จึงอ่านอะไรไม่แตกฉาน เจ้าค่ะ "
.
.     คงเพราะคำว่า พี่ชายสุดหล่อผู้แสนฉลาด
 นั่นแหละ  ชายหน้าปรุสิวคนนั้นจึงพยักหน้า
.   ช่วยอ่านประกาศให้โพระดกฟังอย่างเต็มใจ
.
.        "   อ๋อ-- ได้สิแม่น้องสาว  
.     เอ้อ-  เจ้าก็ช่างตาถึงนะ มองเห็นความหล่อ
ของข้า
.             --  ฮะแอ้ม 
.            เขาว่างี้ เน่อ 
.
.      จะไม่จัด  อภิเษก เอกสตรี
.   ที่ชื่อจัน-ทรากินรี  คนนี้หนา
.   และจะส่ง  นางไป  เลี้ยงไก่จ้า
.   ที่กระท่อม ปลายนา หลังคาจาก
.
.                        อนันตราช
.
.           นี่แหละน้องสาว  --
.       ในประกาศ เขาก็ว่ามาอย่างนี้ "
.
.         " ขอบคุณพี่ชายสุดหล่อมากๆ
เจ้าค่ะ "
.
.            โพระดกรีบบอกขอบคุณ
.  แล้วหันกลับ เดินแทรกฝูงชนออกมา
.
.     น้ำตาพี่เลี้ยงกินรีพลันไหลพรากๆ
ด้วยความอดสูใจ 
.  ว่าเหตุใดหนอ ชะตากรรมจึงต้องมาประสบ
เคราะห์ซ้ำ กรรมซัดถึงเพียงนี้    เขาไม่ยอม
อภิเษกด้วยแล้ว ก็ยังหยามหน้ากันไม่หนำใจ
พอ- หรือไร ?
.   ยังใจดำ มาประกาศ ขับไล่ให้ไปเลี้ยงไก่
ที่เล้ากระท่อมปลายนาอีก-ถึงเพียงนี้
.
.   นางรีบวิ่งกลับมาที่ตำหนักรับรองโดยเร็ว
.
.               และแล้ว--
.     ก็ได้เห็นนางเหยี่ยน กับทหารวัง รวม
เป็นสามคน
.   กำลังยืนหันหลังให้ ออกันอยู่ที่หน้าประตู
ตำหนักรับรอง
.
.    " จันทรากินรี ....
.           จงเปิดประตูเดี๋ยวนี้ !! "
.
.   นางเหยี่ยนรัวมือทุบประตู เสียงดัง

.          " เปิดประตู!!! ...
.     ออกมารับหมายคำสั่งจากวัง
.             - เร็ว ซี่ !!! "
.
.      โพระดกตะโกนไปทันที
.
.         " ทหาร ! --
.      เอาคำสั่งวังมาให้ข้า
.      --    แล้วแก -นังเหยี่ยน
. รีบเอาหัวเน่าๆ และตัวโสโครกๆ ของแก
กลับไปเลย
.         -- เดี๋ยวนี้ !  "
.
.     เหยี่ยนหันกลับมาหา
.
.    " อุ๊ยตายแล้ว - นังพี่เลี้ยง  
.   มายืนอยู่ข้างหลังเองหรอกรึ  "
.
.   เหยี่ยนจ้องมองโพระดก หัวจรดเท้า
.
.      " มัวไปอ้อล้อ ที่ไหนมายะ ?
ทิ้งเจ้านายไว้แต่ลำพัง- นิ
.         แกกลับมามาก็ดีแระ
.          ---  วู้ย-- กรูละขำ
.
.             ฮี้ - ฮ่า ฮ่า ฮ่า
.   ฮี้--ฮ่า  ๆ ๆ ๆ ๆ "
.   
.   นางเหยี่ยนหัวเราะ จนงอหงาย
ก่อนจะหยุด แล้วกล่าวเย้ยเยาะโพระดก
.
.         " แกรู้มั้ย ?
.  มีพระโองการล่าสุด ให้แก กับเจ้านาย
ของแกเลื่อนตำแหน่งใหม่
.       แต่ฟังข้าก่อน อย่าเพ่อดีใจ
.  เลื่อนลงนะยะ ! -- ไม่ใช่เลื่อนขึ้น  "
.           
.     โพระดกกัดฟัน ไม่ว่ากระไร
.รับหนังสือวังจากทหารคนนึง ที่เดิน
มาส่งมอบให้
. 
.           " อ่าว --
.   แล้วแกจะไม่เปิดอ่านก่อนหรา ?
.     ว่าแก -กับเจ้านายแก  จะได้เลื่อนชั้น
ลงไปเป็นอะไร "
.
.   โพระดกกำหนังสือวังแน่น เดินคอแข็ง
ตรงเข้าไปหาทั้งสามคน ที่ยังยืนขวางหน้า
ประตูตำหนักรับรองไว้
.
.     " หลีกไป ! --
.             --  ถอยเดี๋ยวนี้  ! "
.
.       นางเหยี่ยนลอยหน้า ยิ้มหยันใส่ 
ไม่ยอมเปิดทางให้โพระดกผ่าน
.
.      " ยังอีก--
               -- ยังอีก !! "
.
.      โพระดกโมโห ผลักพวกมันสุดแรง
ดันร่างนางเหยี่ยน และทหาร ให้ออกไป
พ้นวิถีหน้าประตูอย่างรวดเร็ว 
.     เร็วจนทั้งสามไม่ทันตั้งตัว   แต่ละคน
ล้มหงาย กระเด็นไปคนละทิศ  คนละทาง 
แบบคอนเวอร์สใคร -คอนเวอร์สมัน
.
.       แล้วยืนไขกุญแจประตูตำหนัก
อย่างใจเย็น  ไม่ใส่ใจกับนางเหยี่ยนที่นอน
ฟุบกลางลานทราย   แล้วผงกหัว มาร้อง
โอดโอยสาปแช่ง 
.   เพราะมันโดนโพระดกผลักเหมือนถีบ
จนกระเด็นไปชนกระแทกกับกระถางต้นไม้
ขนาดใหญ่ ล้มกลิ้งทั้งคน ทั้งกระถาง
.    นังเหงี่ยนเจ็บปวดที่สะโพกสุดๆ 
.
.   " อีโพระดก...
.               อีบ้า ! --
.    อี ๆ ๆ ๆ ๆ -- อี -ช้างลาก !
. 
.           อูย-- เจ็บตะโพกจังเลย
.
.    เดี๋ยวเถอะ --คอยดูนะ   ซักวัน ข้าจะ
จัดคืนแก-- รวดเดียว 10 ดอก  !! "
.
.     โพระดกเปิดประตูตำหนักเข้าไป
แล้วหันหลังกลับมา ปิดบานประตูคู่ใส่หน้า
ดัง โครม !
. 
.      แต่ยังทันได้ยินเสียงนังเหยี่ยน
ที่เปลี่ยนจากโอดโอย มาเป็นตะโกน
เย้ยหยัน ตามหลัง
 .
.    " อีกินรีตกกระป๋อง ! --
.            อีนกกะปู้ดตาแดง !
. สมน้ำหน้านัก -ถูกสั่งให้ไปเลี้ยงไก่
ที่กระท่อมปลายนา- ปู้นนนนน
.            ฮ่า ฮ่า  ๆ ๆ ๆ
.   สาแก่ใจอีเหยี่ยนแต๊ - สิบอก-ให่ ! "
.
.
      *  *  *  *  *  *  *  *
.
.
.   "  อนันตราช เจ้าทำอย่างนี้
กับจันทราได้ไง ?
.         --มันเกินไปล้าว 
.    แม่ไม่ยอมจริงๆ นะ !  "
.
.      เสียงองค์มาตารานีเอะอะ ดังลั่น
ผ่านประตูตำหนักราชวังเข้ามา   ก่อน
จะได้เห็นองค์
.
.   อัปสราดารารายรีบประคองเจ้าชาย
ที่ทรงอ่อนเพลีย   ให้ลุกจากที่บรรทม
ยืนรอรับเสด็จ เคียงคู่กับนาง
.
.   องค์มาตาเสด็จมากับนางโพระดก
ทรงดำเนินบนลาดพระบาทพรมแดง 
ที่ปูไว้ในพระตำหนักหลวง ตรงลิ่วมาหา  
.    พระอาภรณ์ที่ทรงอยู่-คล้ายส่าหรี
ก็สะบัดไหวพลิ้ว ตามจังหวะพระบาท 
.       พักตร์งี้-บึ้งตึงมาเลย
.
.     แล้วยกมือชี้หน้าอนันตราช ใส่คำแบบ
รัวๆ ไม่มียั้ง   จนโพระดกที่รีบทรุดตัวนั่งอยู่
ตรงนั้น    กดแต้มสกอร์   ให้คะแนน like 
ถวายพระมาตาแทบไม่ทัน
.
. " นี่มันอะไรอีกล่ะ -หา อนันตราช ?
.       ทำไมเจ้าถึงได้ใจดำ อำมหิต
 ไปกลั่นแกล้งจันทรากินรี เขาถึงเพียง
นั้น ?
.
.        " บังคมเสด็จแม่
.      อะไรกันเหรอพะยะค่ะ
. หม่อมฉันกลั่นแกล้งอะไรจันทรา-รึ ? "
.
.            " อุ๊ย--- "
.
.    ดารารายรีบออกหน้ารับแทนทันที
.
.    " องค์มาตาเพคะ  ทรงพระทัยร่มๆ 
ก่อน หม่อมฉันจะทูลถามเสด็จพี่อนันตราช
 ให้เองเพคะ  "
.
 .     นางมองหน้าโพระดก ยิ้มเหยียดให้ 
อย่างรู้ทัน  ว่าโพระดกต้องเป็นผู้ไปทูลบอก
เรื่องนี้แก่องค์มาตารานี
.
.   แล้วนางก็หันมาเกาะอุระของอนันตราช 
ลูบไล้แผ่วเบา - ทูลว่า
.
.          " เสด็จพี่เพคะ
.    ลืมแล้วหรือ ที่ทรงรับสั่งให้ดารารายไป
แจ้งกรมวังให้ประกาศทั่วนครกัลปพฤกษ์
. ว่าทรงรับสั่งให้จันทรากินรีเปลี่ยนบรรยากาศ
พักผ่อน     ย้ายจากตำหนักรับรองในพระราช
อุทยาน ไปประทับที่ตำหนักปลายนาแทน
.           -ไงเพคะ "
.
. องค์มาตาโวยสวนนางทันที ด้วยความ
โกรธเคือง
.
 .   " อะไรนะ ?  พักผ่อนบ้าบอที่ไหน ?
.   นู่นนน-  สั่งให้ไปเลี้ยงไก่ที่เล้า ที่กระท่อม
ปลายนา หลังคามุงจาก  ปุๆ ปะๆ  --นู่นน
.     -- พอทีเถอะ ดาราราย   ถ้ารู้ว่าพูดผิด   
ก็จงพูดใหม่ดีกว่า  "

.    " อ๋อ--หม่อมฉันก็พูดไม่ผิดหรอกเพคะ 
.    ก็--นั่นแหละ ก็คือตำหนักปลายนา มุงสังกะสี
ขึ้นสนิมขี้เมี่ยง สไตล์ลอฟท์- loft    
        ก็อันเดียวกัน นิเพคะ  "
.
         ดารารายทูลโต้กลับ
.
.     "  เอ---แล้วข้าดำริการนี้ตอนไหน ?
- เมื่อไหร่ ? "
.
.         ทรงพระงงเลยสิ - องค์อนันตราช
.
.        " เสด็จพี่่- "
.
      ดารารายผงะ   รีบเป่าลมเสน่ห์ใส่หู
อนันตราช
.
.       " ก็เมื่อคืนไงเพคะ
 ทรงรับสั่งกับหม่อมฉัน ตามที่ว่านี้ "
.
.         " ข้าจำไม่ได้ "
.
.          อนันตราชส่ายพระพักตร์ 
.  ทรงเบลอๆ   เหมือนองค์ไม่เป็นองค์ 
ขององค์เอง   เดี๋ยวจำ เดี๋ยวลืม-ไงก็ไม่รู้
.     บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน
.
.         "  อ่าววว "
.
.     องค์มาตาทรงอุทาน
.
.   "  ถ้าเป็นแบบนี้ ก็แสดงว่า คงมีใคร 
ที่เข้าใจผิด มโนเอง  แล้วสาระแน เที่ยว
ไปสั่งการแทนอนันตราชเป็นแน่  "
.
.   ทรงตรัสแดกดัน อย่างรู้ทันเล่ห์ของ
ดาราราย
.
.    อัปสราดารารายแอบทำตาลุกวาวใส่
องค์มาตา  ขณะนางพยายามกลั้นโทสะ
สุดขีด 
.
.    ส่วนโพระดกนึกถึงนางเหยี่ยนทันที
ที่สาระแนพาทหารวังสามคนไปเคาะประตู
โครมๆ ที่หน้าตำหนัก
.
.        อนันตราชก้มหน้าคอตก
.  รู้สึกอึดอัดพระทัย ที่เกิดมีเรื่องมีราวจนถูก
พระมารดาเสด็จมาตำหนิถึงวังหลวงได้เช่นนี้
. แต่ก็ทรงนิ่งฟัง ที่องค์มาตาตรัสต่อว่าโดยดี
.
.      "  เรื่องยกเลิกอภิเษก.. 
. เจ้าจะเทใคร แม่ไม่ยุ่งก็ได้  เพราะมันเป็น
เรื่องของหัวใจเจ้า
 .   แต่ที่จะให้จันทราไปเลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู
อะไรแบบนั้น มันเกินไป  
.        บอกเลย --แม่รับไม่ได้
.   เค้าเอง - เขาก็มีสิริยศ มีศักดิ์- มีวงศ์  ที่
เท่าเทียมกับเรา  ไปทำกับเขาอย่างนั้นได้ไง
--หือ ?
.   งั้น-เดี๋ยวแม่จะไปบอกกรมวังให้ถอนคำสั่ง
นั้น เดี๋ยวนี้เลย "
.
.     ดารารายไม่ยอม นางดิ้นต่อ
.
.        " องค์มาตาเพคะ  
.    โปรดทรงฟังที่หม่อมฉันจะทูลก่อน
.     คือ ถ้าทรงทำเช่นนั้น --มันจะไม่กลาย
เป็นว่า องค์อนันตราชเป็นกษัตริย์ ตรัสแล้ว-
ไฉนมาคืนคำ หรอกเหรอเพคะ
.   ซึ่งหากใครทราบเข้า ก็คงจะพากันหมิ่น
พระเกียรติยศ -นะเพคะ  "
.
 .     อัปสราดารารายยกเรื่องสัตยาบรรณ
ของผู้ครองนครแว่นแคว้น  มาเป็นข้ออ้าง
ค้าน
.   เล่นเอาพระมาตามีงง ว่าที่ดารารายว่า
มา นี้  มันเป็นประโยคบอกเล่า หรือว่าคำถาม
กันแน่
.       มึนไปแป๊บ--ก็ทรงตัดบทว่า
.
.    " ก็ -ให้อนันตราช กล่าวออกมาเอง
ก่อนเถอะ ดาราราย    ถ้าโอรสของข้า 
กล่าวเองจากโอษฐ์ ต่อหน้าข้า- มีรึ ที่ข้า
จะกล้าฝืนพระโองการ
.     เจ้าเอง- ก็อย่าซีเรียส  จนหน้าเครียด
ตัวเกร็งไปหน่อยเลย "
.
 .    ดารารายเจอคำตอบของแม่ผัวแบบนี้
นางถึงกับหน้าซีดเผือด  จืด-จ๋อย เป็นจอ
ผักกาดที่ลืมใส่ถั่วเน่า
.
.     พี่เลี้ยงโพระดกเห็นหน้านางตอนนี้
ก็แอบยิ้ม กลั้นหัวเราะ คริ คริ ไม่อยู่
ด้วยความสาแก่ใจ-- ฟินเว่อร์
.
.       " ที่จริง- ง่ะ  "
.
            พระเจ้า ! --
.    ดาราราย-นางยังไม่ยอมจบแฮะ
ยังจะแถแถกต่อ
.
.    " หม่อมฉันว่า--- เลี้ยงไก่ ก็สนุกดีนะ
เพคะ  ถือซะว่า เป็นวะเคชั่นพักร้อนแบบ
สโลว์ไลฟ์ - ชิล-ชิล   ได้อารมณ์คันทรี่ๆ 
ดีออก  
.    เนาะ -เสด็จพี่อนันตราช - เนาะ "
.
.      นางอ้อนอนันตราช หาพวก
.
.    อนันตราชถอนพระทัย ไม่ตรัสตอบ 
ทำพักตร์นิ่ว อย่างเบื่อหน่ายทุกอย่าง 
เพลานี้                                                                
.
.        "  แล้วอีกอย่าง- "
.
.         ดารารายว่าต่อ
.
.     "  มาอาศัยอยู่บ้านเมืองของท่าน
ก็มิควรดูดาย  ช่วยเลี้ยงไก่ เลี้ยงควาย
แทนลูกท่านบ้าง -คำโบราณก็สอนไว้ 
.    หม่อมฉันทูลเช่นนี้  เป็นความจริง
ใช่ไหมเพคะ  - เสด็จองค์มาตา ? "
.
.          "  จริง ! "
.
.   องค์มาตารานีตอบดารารายทันที
กระแทกเสียงหนักแน่นว่า
.
.     " และถ้าเจ้าชอบ  ตามที่ว่ามานี้
ละก้อ  เดี๋ยวซักวัน - ข้าจะจัดเต็มให้ !! "
.
.    และแล้ว-- มหารานีผู้ที่ทรงประทับยืน
นิ่งมานาน   ก็สุดทนต่อความหมั่นไส้ชิงชัง
ที่ทรงมีต่อดาราราย-สะใภ้หลวงจอมริษยา
.
 ทรงเม้มพระโอษฐ์  ดำเนินทื่อเข้าไป
ใกล้ๆ   แล้วหยุดประทับตรงหน้านาง
.    เท้าเอว จ้องหน้าอัปสราดารารายเขม็ง 
อย่างทรงรู้ทันกับเบื้องหลังเกมนี้ของนาง
.
.        แล้วทรงสะบัดบ๊อบ-พรืด !!
.
.  หมุนพระวรกายบนพรมแดงแบบฟูลเทิร์น 
สองรอบ 
.       -อย่างสมบูรณ์
.
.    สวยไม่แพ้ น้ำตาล-ชลิตา ส่วนเสน่ห์ ใน
รอบสวิมมิ่ง สูท-swimming suit
.   ที่ไปหมุนโชว์ เอาชนะใจใครต่อใครทั่วโลก 
แถวแถบหมู่เกาะภูเขาไฟกรากะตั้ว - krakatoa 
แห่งแว่นแคว้นฟิลิปปินส์
.
.   และไม่เป็นรอง ชม - ชมพู่ อารยา เอ ฮาเก็ต  
ที่ก็ไปหมุน สะบัดชายกระโปรงยาว ซึ่งตัดเย็บ
ด้วยผ้าหมดทั้งไม้  
.    บนพรมแดง ตรงทางเข้าโรงหนังที่เมืองคานส์  
แบบปัดกวาดฝุ่น รอยขี้เท้าคนมางาน  ให้ฟรี ๆ
.     - ซะสะอาดเรี่ยม  
.
.  เพราะทรงหมุนองค์ท้วมๆ ได้อย่างคลาสสิก
มาก  ลื่นไหล ไม่มีจังหวะไหนสะดุดเลย
.  หันหลังให้กับดาราราย ผู้ที่ทรงจับได้ว่า เป็น
ผู้คิดการชั่วร้ายนี้ 
.     -อย่างสุดชิงชัง และสุดสยอง
.    จึงไม่ได้เห็นอัปสราดาราราย ที่ทำปากอ้า 
แบบกำลังร้อง  โอ๊ะ- โอ๊ะ- โอ๊ะ  ในใจ  ราวกับ
กำลังอมถ่านไฟร้อนๆ ไว้ในปาก
.
.       องค์มาตากระทืบพระบาท ลงส้น-
 ปัง -ปัง !!  ส่งท้ายแถมให้
.      
.
.    "  ทรงหมั่นไส้ กระทืบบาท  อี-ชาติชั่ว
.  มาทำตัว ครอบงำ ค้ำลูกข้า
.  ทรงสยอง จนต้องหมุน วรกายา
.  ถึงสองรอบ ให้เต็มค่า  ว่า- full turn "  
. 
. 
.     แล้วดำเนินกระแทกส้นฉลองพระบาท
 ดุ่มๆ กลับไป 
.   ทรงโกรธมากมาย  อุณหภูมิของพระทัย
แตะที่ 100 องศาซี 
.   เดือดปุดๆ จนพระอุระแทบจะระเบิด
.
.          โพระดกให้สะใจ 
.    อยากจะกราบฝ่าพระบาทองค์มาตา
รานี ณ ตอนนี้ สักสามครั้ง  แล้วขอถ่าย
เซลฟี่  
.    ที่ทรงตรงเป๊ะ  ไม่เข้าข้างใคร ไม่ว่า
หน้าไหน
.
.    แต่ที่ทำได้ คือรีบคลานเข่า พาตัวห่าง
ออกมาจากตรงนั้น   แล้วรีบลุกขึ้นเดินผสม
วิ่ง ตามหลังองค์มาตาที่ดำเนินลิ่วๆ  ไปให้
ทัน
.
        *  *  *  *  *  *  *  *  *

  .    "  พวกมันช่างกล้าเพคะ "
.
.     นางเหยี่ยน พอกลับมาถึงตำหนักมเหสี
ก็ตรงเข้ามาหา   แล้วฟ้องดาราราย ที่กำลัง
นั่งที่โต๊ะเสวย อย่างไม่รอช้า
.
.       " บ่าวนี่- อุตส่าห์ไปดักรอ
. กะจะสมน้ำหน้าพวกมันที่คอกไก่ ที่ตูบมุงจาก
ปลายทุ่ง
.    ตั้งแต่บ่าย ยันมืดค่ำ   แต่พวกมัน-ก็ไม่เห็น
โผล่สารร่าง ขนข้าวขนของ ไปอยู่ที่นั่นกันเลย
เพคะ "
.
.      อัปสราดารารายเม้มปาก  ยิ่งได้ฟัง ก็ยิ่ง
แค้นใจ
.      -แน่นอก แต่ยกไม่ออก
. ไม่มีแก่ใจจะอธิบายความล้มเหลวให้นังบ่าว
เหยี่ยนฟังตอนนี้
.
.       หากเหยี่ยนก็ยังคงจ้อฟุ้ง เล่าต่อ
.
         "  บ่าวฝืนอยู่รอพวกมัน 
.   รอ- ร๊อ -รอ --  รอแล้ว  รอเล่า จนไม่ไหว
ที่จะรอต่อ
.     มันจะค่ำแระ  บ่าวเลยแอบฉวยคอแม่ไก่
ตัวนึง ใช้ผ้าคลุมหัวของบ่าวห่อไว้ไม่ให้ใคร
เห็น  เอากลับมาขังไว้ในครัวของตำหนักแล้ว
เพคะ
.      ไว้เชือดคอ ผ่าท้องผ่าไส้   เอาเลือดกับ
เครื่องใน เซ่นไหว้ผีของหมอกรั๊วะ คืนนี้ "
.
.    เห็นดารารายนั่งปั้นปึ่ง เหมือนไม่สนใจฟัง
ที่นางเล่า  จึงอ้อนว่า
.
.      "  แม่ทูนหัวของบ่าว   รีบจัดการทูลให้
องค์อนันตราชทราบเลย ซิเพคะ
. ว่าอีนกป่าสองตัวนั่นมันจองหอง กล้าขัดขืน
ไม่ทำตามพระโองการ "
.
.     " หุบปาก- เดี๋ยวนี้ -
.                ---  อีเหยี่ยน !"
.
.    ดารารายรำคาญ  สุดจะทนฟังมัน
พล่ามต่อ   ตวาดห้ามเสียงดัง 
 .     ดักคอคนพูดมาก
.
.       แล้วคอมเพลนว่า
.
.          " ข้ารู้สึกว่า --
.  เหมือนว่ายาเสน่ห์ของไอ้หมอผีกรั๊วะ 
มันยังไม่ขลังพอ
.            --  รู้มั้ย ?  "
.
.       " อะไรกันเพคะ !  "
.
.     นางเหยี่ยนเถียงทันที
.
.       "  เป็นไปไม่ได้เพคะ !
.   ก็บ่าวเลือกซื้อแพ็กเกจ  ที่อ็อปชั่นระดับ
พรีเมี่ยมของไอ้กรั๊วะมันแล้วนิ 
. ไม่มีทาง--บ่าวขอวีดิโอชาลเล้นจ์- video
-challenge เพคะ "
.
.     เจ้านายคอมเพลนงี้มา อีบ่าวเหยี่ยน
รับไม่ได้  มันแย้งคอเป็นเอ็น 
.      พลางวาดนิ้วชี้ทั้งสอง เป็นรูปกรอบ
สี่เหลี่ยม ขอดูหลักฐานหน้าจอ
.
.  Challenge requested by Yhian
.
.       " แกไม่ต้องมาเถียงข้า!
.   - ไม่ต้องเสนอหน้า ไปเข้าข้างไอ้หมอผี
เฮงซวยนั่น  !
.   มันหลอกแกรึปล่าว  ไม่เห็นจะได้เรื่อง ! "
.
.      ดารารายบอกนังเหยี่ยน เสียงกระชาก
ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
.
.   " ดาราราย ว่า-นังบ้า พูดจาเซอะ
.  ทำสะเออะ เฉโก โต้เถียงข้า
.  หมอผีแก แน่หรือหลอก จงบอกมา
.  เดี๋ยวเถอะข้า จะสาระแน แฉให้ฟัง "
.
.
.     " หึ- อยากรู้ใช่มั้ย  ว่าทำไม ข้าถึงว่า
ยาเสน่ห์ของมันห่วยแตก 
.        ข้าจะบอกให้-- แกฟังนะ
.  ก็วันนี้ น่ะ   องค์มาตารานี เสด็จมาที่นี่
 . แล้วนังพี่เลี้ยงของจันทรา มันก็ตามเสด็จ
มาด้วย
.   องค์มาตา-มาถึงปั๊บ ก็ตรงเข้าต่อว่าเจ้าพี่
อนันตราชทันที   
.   เรื่องที่ข้า-เอ่อ -    ยุยง ตะล่อม และเป่าหู 
ให้ทรงส่งอีจันทราไปเลี้ยงไก่ และสุกร 
.       ฮึ- องค์มาตา ก็นะ  แส่ทำองค์ขี้สงสัย 
มาถามถึงที่มาของโองการ ว่าคืออะไร ? "
.
.   " พระมเหสี ก็ตอบแทนองค์อนันต์ฯ ไปเลย  
ใช่ไหมเพคะ ?
.      เรื่องจิ๊บๆ ใสๆ  
.   กลัวไร -  องค์อนันต์ฯ ก็อยู่หมัดทูนหัวของ
บ่าวอยู่แล้ว "
.
.           " อยู่หมัด - 
.   ผีบ้าอะไรของแกล่ะ อีเหยี่ยน ! "
.
.        เหมือนประโยคนี้ จะจี้ใจดำเธอ
 ดารารายรู้สึกปรี๊ดดด--จนปรอทแตก
.   ฉวยได้ของบนโต๊ะ เป็นจานข้าวที่เพิ่ง
กินอิ่ม
.   นางเฟี่ยง-สุดแรงมือ-ใส่บ่าวรับใช้ด้วย
พายุสลาตันของความโมโห
.
.           อีเหยี่ยนเก่งแฮะ ...
.   มันรีบยกมือสองข้าง ขึ้นบล็อก -สะกัด
ไว้ทันที
.   จานหล่นในแดนของดาราราย  ไม่ฟาวล์ 
(foul) ตาข่ายด้วย
.
.            " ว้ายย..."
.
.         เพล๊งงง!!!

.             No fault
.
.
.     " ใจเย็นๆ เพคะ  องค์มเหสี "
.
.    เหยี่ยนเตือนสติเจ้านายตนเอง ที่ยังพรั่งพรู  
บอกเล่าความผิดหวัง
.
.           " แล้วแกรู้มั้ย ?-
.   เสด็จพี่อนันตราชก็ยังตรัสต่อหน้าองค์มาตา
กับอีพี่เลี้ยงโพระดก  ว่าทรงไม่รู้เรื่องอะไรเลย
กับโองการนี้ ! 
.    นี่น่ะรึ-- ยาเสน่ห์เซรั่มชั้นเยี่ยมของแก ?  
.
.          --  บัดซบ ! 
.  ขอชั้นด่าแกเป็นเซ็ท
.            --เถอะนะนังเหยี่ยน
.
.      --  นุสรา ! 
.               -- ปลื้ม - จิตร์ !!!  "
.
.  นางเหยี่ยนได้ฟังเรื่องราว และโดนด่าเป็น
เซ็ทบอลเร็ว -แบบนี้ มันให้เจ็บจุก
.    ก็รู้ได้ทันที ว่าที่นางอุตส่าห์ขอชาลเล้นจ์ 
วิดิโอไปนั้น ไม่ประสบผลสำเร็จ
.          มัน-อันซักเซสฟูล !!
.  
.       Challenge Unsuccessful
.
.        นังบ่าวอุทานออกมาเลย
.
.       "  ตายยยย---- ! 
.                  พระเจ้าช่วย -
.       พัง-ซิเพคะ แบบนี้
.             - พังพินาศของจริง ! " 
.
.      ขนาดนางบ่าวยังว่าแย่ ดารารายก็ยิ่ง
เสียใจหนักมาก
.     จึงยืนหน้าง้ำ เอามือกอดอก ค้อนใส่
นางเหยี่ยน-- ขวับ ๆ
.
.     นางบ่าวรีบเดินเข่าเข้าไปประจบ ทูล
ให้อัปสราดารารายเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้
มันฟังใหม่อย่างละเอียด
.
.      นังเหยี่ยนนี่---ไม่ได้แกล้งชมมันนะ
มันน่าจะทำงานด้านวิจัยได้เลย
.     เพราะมันนั่งฟังดารารายเล่าไป มันก็
นึก เดาสะระตะ ร้อยแปดของมันไป--
.
.         พอดารารายเล่าจบ
. นางเหยี่ยนรีบใช้สูตรอมตะ ที่ตัวย่อสาม
ตัวนั้น มาจาก  คิด- วิเคราะห์ -แยกแยะ
.    ตั้งสมมุติฐาน -ไฮโปธีสิซ ขึ้นมา
.
.     " ยาเสน่ห์ฤทธิ์อ่อน   อาจเพราะ  
เราบำรุงบำเรอเขา   น้อยไปกระมัง
เพคะ ?
.    งั้นคืนนี้   บ่าวจะลองเปลี่ยนเป็น
เซ่นไหว้ด้วยไก่สองตัวดู "
.
       *  *  *  *  *  *  *  *
.
.   โพระดกทูลทุกอย่างให้จันทรา
กินรีทราบ จนหมดสิ้น
.
.      ย้ำให้เจ้าหญิงอดทนสู้  เพราะยังมีองค์
มาตารานี ที่ยังเป็นที่พึ่งได้แน่นอน
.   นางกลัวเหลือเกิน ว่าจันทรากินรีจะถอดใจ
ยอมแพ้ ขอกลับหิมพานต์
.
.        " พี่สงสัยจัง...
. ฝั่งโน้น คงแอบทำบางอย่างที่ไม่ดีงาม
แก่องค์อนันตราช "
 .
.    จันทรากินรีสบตาพี่เลี้ยง
.
.   " มีสิ่งใด ที่ทำให้พี่โพระดกคิดเช่นนั้น "
.
.         " ก็วันนี้...
.    พี่ลองเดินไปดูที่ปลายนา เพราะอยากรู้
นัก ว่าที่นั่น สภาพเป็นอย่างไร
.     แล้วพี่ก็ทันแอบเห็นนางบ่าวเหยี่ยน "
.
.    " นางไปทำไรที่นั่นล่ะ ? "
.
.   " ก็นั่นซีเพคะ  พี่ก็อยากรู้  พี่จึงรีบหลบ
-แว้บบ-
 .     มันไม่เห็นพี่หรอก พี่เลยแอบซุ่มดูอยู่
พักนึง   เห็นมันจับไก่จากคอกเล้า  แล้วเอา
ผ้าคลุมผมห่อซะมิดชิด  เอากลับไปตำหนัก
ขององค์มเหสี "
.
.      " เขาคงเอาไปแกงกะหรี่ไก่ ฉลองชัย
ชนะที่กำจัดหญิงได้ -กระมัง "
.
.     จันทราพูดอย่างน้อยใจในโชคชะตา
.
.       โพระดกครุ่นคิด แล้วนางก็ทูลว่า
.
.     " องค์หญิง -- พี่ขออนุญาตใช้กระจก
มนตราขององค์หญิง ได้ไหมเพคะ  "
.
.           " ด้ายย..."
.
.        จันทราตอบเสียงยาว
.
.  " นี่พี่จะติดต่อไปทางหิมพานต์หรือ ?
มันใช้การไม่ได้หรอก
.     ... วันก่อนหญิงลองดูแล้ว   ติดต่อ
ไม่ถึงที่นั่น     เพราะหญิงใช้เวทบังไพร
ปิดประตูป่าไว้ไง "
.
.  " พี่จะขอส่องแถวๆ นี้ แหละเพคะ "
.
.      จันทรากินรีหยิบกระจกมนตรา
ใต้หมอน ส่งให้
.
.           แล้วล้มองค์ลงนอน
.     เศร้าพระทัยเหลือเกิน    ที่รู้สึกว่า
แผนการช่วยเหลือสุริยันกินราผู้เชษฐานั้น 
นับวันความเป็นไปได้ ดูจะเลื่อนลอย
.
.          *  *  *  *  *  *  *  *
.
.    โพระดกรับกระจกมนตรามา ก็เที่ยวถือ
เดินรอบตำหนัก เพื่อค้นหาตำแหน่งที่กระจก
มนตราสามารถรับภาพ และเสียงได้
.
.         ทันใดนั้น...
. นางก็ดีใจ ที่ปรากฏสัญญาณภาพให้เห็น
.
.     เพ่งพินิจได้หน่อยเดียว ก็ร้อง " อุ๊ย "
หน้าแดง รีบคว่ำกระจกลง
   .
 .     ตรงไปหาจันทรากินรี ที่กำลังทรงงีบ
บรรทม
.       กระซิบถาม เสียงออกสั่นๆ
.
.       " องค์หญิงเพคะ -
.           --   รุ่นนี้---
.       ถ้าจะให้กระจกมนตราฉายแต่ภาพ
ของคน ที่เราต้องการจะติดตาม
 .      -ไม่เอาคนอื่น 
.     ต้องทำไง เหรอเพคะ ? "
.
 .  " พี่ทำมือกำๆ  แล้วปล่อยๆ ตรง
รูปคนนั้น
.      แบบคล้ายๆเราเซิ้งกระติ๊บ อะพี่
กระจกก็จะเมมโมไร้ซ์ ตามจับแต่คนๆ 
นั้นให้ "
.
 .     " โอเคเพคะ - ขอบพระทัย
.  องค์หญิงบรรทมต่อเถอะ เดี๋ยวพี่
จะลองทำตามที่ทรงบอก "
.
.      โพระดกเดินกลับมาที่ตำแหน่ง
เดิมเมื่อครู่  กลั้นใจยกกระจกมนตรา
ตั้งขึ้นอีกครั้ง
.
.              หรี่ตา...
.     พยายามไม่มองภาพเคลื่อนไหว ที่
กระจกจับได้   จากซีนเสน่หาสุดร้อนแรง
ขององค์อนันตราชกับอัปสราดาราราย
.
.   ลองขยับ ให้หันไปทางขวานิดนึง
.     ทันใดนั้น  ก็ปรากฏภาพเคลื่อนไหว
ของนางบ่าวเหยี่ยน
.       ที่กำลังยืนกำมีดอยู่ในครัว หันรี
หันขวาง มองหาสิ่งใด สิ่งหนึ่งอยู่
.   
.       โพระดกรีบเอามือทำท่าเซิ้ง
กระติ๊บ ที่รูปนางเหยี่ยน
.
.
.        *  *  *  *  *  *  *
.
.
.        น่าเสียดาย --
ที่โพระดกเฝ้าดูไม่ตลอด
.
.   เพราะพอเห็นนางเหยี่ยนมองหาไก่
ที่วิ่งหนี
.    ก้มมองใต้โต๊ะ จนเจอแล้วจับขึ้นมา
คว้าคอ เอามีดเชือด
.   ไก่ดิ้นปัดๆ ร้องก๊อกกก- ลั่นครัว
.
.   โพระดกก็คิดเอง ว่านางเหยี่ยนกำลัง
ฆ่าไก่เพื่อปรุงอาหาร
.    นางเก็บกระจกมนตราเอาไปวางคืน
ที่เตียงของจันทรา
 .
.    เอนกายลงนอนบ้าง ให้เหนื่อยกาย 
เหนื่อยใจ จนที่สุด ก็ผล็อยหลับไปอีกคน
.
      *  *  *  *  *  *  *
.
.    ถ้าเฝ้าดูกระจกมนตราต่อ
อีกหน่อย  โพระดกก็จะได้รู้ว่า
คืนนี้ นางเหยี่ยนเชือดคอไก่ถึง
สองตัว
.
.     บูชายัญวิญญาณผีวัวป่าแบบจัดเต็ม
- สุปริมสุดๆ
.    ประมาณโปรโมชั่น สั่งหนึ่งถาด แถม
หนึ่งถาด
        ... ไรแบบนั้น
.
.     อย่าดูถูกความคิดของอีเหยี่ยนมันนะ
เพราะถ้าอนันตราชไม่บรรทมหลับไหล
ด้วยความอ่อนเพลีย แบบขณะนี้
.
.     ถ้ายังทรงตื่น และมองดูดารารายที่นั่ง
สยายผมยาวอยู่หน้าโต๊ะคันฉ่อง
.   ก็คงจะสะดุ้งตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
อย่างแน่แท้
.
.       เพราะมีเงาดำทะมึน จับตัวกันเป็นรูป
ปีศาจวัวป่า  กำลังคร่อม และโขกหัวด้วยขา
คู่หน้าใส่ตัวของมเหสีดารารายอย่างกระสัน
เสียว เสน่หาบ้าคลั่ง
.
.     จริงของนางเหยี่ยนมัน  พอวิญญาณได้
เสพเลือด  และเครื่องในสดคาวจนสุุดอิ่มหนำ
- กั๊ดต๊อง กั๊ดกอ - คือแน่นท้อง-จุกจนถึงคอ
.    ความคึกคะนอง และฤทธิ์เดช ก็ดูเหมือน
จะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
.
.    หากแต่นางดารารายเอง นางมองไม่เห็น
เงาดำบนศีรษะของตัวเองแม้แต่น้อย
.  นางไม่รู้ตัวเลยว่า ตอนนี้มีวิญญาณอุบาทว์
ชั่วร้ายมาสิงสถิตในตัวแล้ว ตลอดเวลา
.
.   มันเป็นเหมือนดาบพระขรรค์  หรือดาบสอง
คม นั่นเทียว
.       คมแรก--คมดี
.  คือนางจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่หวัง ถ้าเลี้ยงดู
ผีดี ไม่ขาดตกบกพร่อง
.
.      แต่อีกคมเล่า ? --มันช่างน่ากลัวนัก
 คือนางอาจต้องตายโหง !
.     เพราะวิญญาณร้ายของผีวัวป่าจะโผล่
ตัวออกมาจากปากของนางเอง
.  แล้วจะไล่ขวิดนางให้ไส้ไหล ถ้านางเผลอ
พลาด ลืมให้อาหารบูชายัญ
.     -- แม้เพียง แค่มื้อเดียว !!
  

****************************************
    
.    . 
                        จบตอนที่ 5 .
..................................................................
** หมายเหตุ : ครั้งนี้เป็นการนำนิยายมาลงบล็อกใหม่อีกครั้ง

        เขียนลงบล็อกครั้งแรกเมื่อ   12 ตุลาคม 2559                      
      สถิติบันทึกการเข้าอ่าน   1943  ครั้ง   ณ 13 พฤศจิกายน 2561       **
...................................................................................................   

Create Date : 08 ตุลาคม 2563 Last Update : 10 ตุลาคม 2563 13:07:44 น. Counter : 516 Pageviews.		0 comments
Share Tweet