Bloggang.com : phukhum : ประสบการณ์ของเด็กฝึกงาน 1

ประสบการณ์ของเด็กฝึกงาน 1

หลัวจากที่พักผ่อน พอแล้ววันที่ 16 เพื่อนมันก็ชวนเราไปเดิน

อิมพีเรียลสำโรงแมนชั่นที่เราอยู่ห่างจากอิมพีเรียลประมาณสองป้านรถเมล์

ไปกันตอน 10 .00 เดินดูทุกชั้น กับหอก็ประมาณห้าโมงเย็นเข้าไปแล้ว

โคตรเหนื่อยเลย ได้ของมาเยอะเลยสำหรับการมาอยู่หอใหม่

และตอนเช้าก็มาถึง เราตื่นตั้งกะ 6 โมง อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนิสิต

เตรียมพร้อมกับการฝึกงานวันแรก ตื่นเต้นมาก ขึ้นรถไปถึงที่ทำงาน

ก็ประมาณ 7.15 ยังไม่มีใครมาสักคน มันเป็นบริษัทเล็กๆๆอยู่ตรงข้ามกะ

เทศบาลสำโรงเหนือเลย เรารอพี่เขานานมากก็ไม่มีใคร

มาเปิดประตู พอใกล้ถึงแปดโมงก็มีคนมาทำงานละ

ด้วยความที่เราเป็นเด็กใหม่เขาเข้ามาก็ไหว้ไว้ก่อนละ

แล้วก็มีคนเข้ามาบริษัทเรื่อยๆ ก็มีพนักงานสิบกว่าคน

เป็นผู้หญิงซะเกือบหมด วันแรกเราก็ได้ทำเอกสารเลย

ก็ทำการแยกประวัติของพนักงานบริษัท ทำถึงห้าโมงเย็น

พี่เขาก็บอกให้เราไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวออกเดินทาง

ลืมบอกไปว่าทางบริษัทเขาขอเด็กฝึกงานสองคน

ขึ้นไปลำพูน เพื่อไปคีย์ข้อมูลให้เขา

ก่อนที่เราจะออกเดินทางมุ่งตรงไปยังหมอชิต

เจ้าของบริษัทเขาก็เรียกเราไปพบกะเพื่อนที่จะขึ้นไปลำพูนด้วยกัน

พี่เขาบอกว่าขอพูดตรงนะ พี่เขาว่าเขาไม่รู้นิสัยเราสองคน

พี่รับประกันให้ทางนั้นเขาไม่ได้ว่าเราเป็นคนนิสัยอยางงัย

พี่เขาสอนในเรื่องของความสื่อสัตย์ เรื่องการลักขโมย

แล้วอีกอยางเราต้องมีจรรณยาบรรณ ก็ประมาณว่าห้ามนำข้อมูล

ของเขามาเปิดเผื่ออะ และอีกอยางพี่เขาบอกให้ระวังตัวเอง

ว่าทางโน้นเขาเป็นอย่างงัย ให้ระวังเรื่องลักขโมยให้ดีแกย้ำเรื่องนี้มาก

แล้วเราก็มุ่งตรงไปหมอชิตเพื่อขึ้นรถไปลำพูน

ระหว่างทางเรานั่งแท็กซี่ไปกะเพื่อนละพี่อีกคนหนึ่ง

เราก็คุยกันและก็คนขับแท็กซี่มาตลอดทาง ประมาณว่า

เราเป็นพวกอัธยาศัยดี หรือก็พูดเก่งนั้นเอง คนขับแท็กซี่ก็เล่าเรื่อง

ว่าเมื่อคืนนี้ประมาณตีสอง แกก็ขับแท็กซี่อยู่ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง

มาโบกรถแก ก่อนหน้าแกก็มีแท็กซีสองคันไม่รับผู้โดยสารคนนี้เลย

แกเลยจอดรับ แกก็ถามว่าไปไหน เราจำไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนั้น

ไปไหน แกก็ขับไปส่ง พอรถผ่านหน้าวัด แกก็เลยถามว่าจะลง

ตรงไหน ไม่มีเสียงตอบกับมา แกนึกว่าผู้หญิงคนนั้นคงนอน

แกเลยมองที่กระจกหลัง ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่บนรถ

แกก็ตกใจ รีบขับรถกับบ้านเลย เราก็ถามไปโดยไม่คิดไร ถามว่าแล้วผู้หญิง

คนนั้นเขานั่งตรงไหน แกก็หันมาทางเราแล้วก็บอกว่า

ไม่ต้องกลัวแกไปรดน้ำมนต์มาแล้ว แล้วแกก็ยิ้ม

เราก็เริ่มรู้สึกว่าขนลุกและก็รู้สึกว่ามีลมพัดเย็น

แต่เราก็ไม่กล้าพูดให้เพื่อนฟัง พอถึงหมอชิตเราก็รีบลงรถ

อย่างเร็วเลย แล้วพวกเราสามคนก็นั่งรถต่อมุ่งหน้าไปลำพูนทันที

Create Date : 31 มีนาคม 2551

Last Update : 4 เมษายน 2551 7:18:58 น.

0 comments

Counter : 768 Pageviews.