....ตีนเมื่อเดินติดดินกลิ่นจะหอม ใจเมื่อพร้อมเสียสละสีจะขาว เมื่อเปื้อนดินจะปั้นดินให้เป็นดาว ใจเหน็บหนาวจะเคี่ยวหนาวเป็นเปลวไฟ....
Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
10 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
ประสบการณ์ของนักศึกษาฝึกงาน 4



หลังจากกับมาจากลำพูน เราก็ไปทำงานที่บริษัทมากปกติ

ก็ทำงานเกี่ยวกับตัวเลขทั้งนั้น ปวดหัวมากๆๆ บางวันเรานั่งคีย์ข้อมูล

ให้กะพี่เข้าตั้งแต่เช้าจนถึงเลิกงาน ช่วงอาทิตย์แรกเราเลิกงาน

สองสามทุ่ม เรากะเพื่อนไม่ไหวเลยขอพี่เขากับหกโมง

ไม่ใช่ว่าเราทำงานไม่ไหวหรอก แต่เราต้องกับมาทำโปรเจคที่ห้องอีก

หลังจากเลิกงานทุกๆๆวัน เราก็ต้องมาอยู่หน้าคอม ทำโปรเจค

ถึงเที่ยงคืนหรือไม่ก็ถึงตีหนึ่ง มันเป็นแบบนี้ทุกวันๆๆและเราก็ต้องตื่น

ตอนหกโมงเช้าเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน เราทำอยู่อย่างนี้

ทุกวันจนกระทั้งวันที่ 3 เราต้องทำโปรเจคให้เสร็จเพื่อจะกลับ

สารคามไปจบวันที่ 5 วันที่ 3 หลังจากเลิกงาน เราก็มาอยู่หน้าคอมทันที่

วันนั้นเราทำงานจนถึงเช้าของวันที่ 4 เราก็ทำงานไปเรื่อยโดยไม่รู้สึก

ง่วงนอนเลย แต่เราเริ่มมีอาการหนึ่งขึ้นมาโดยที่เราไม่รู้ตัว

คือ อาการเครียด เราเริ่มมีอาการปวดหัวขึ้น เริ่มมีอะไรมาจุกที่คอ

พร้อมกับอาการปวดท้องเริ่มตามมา เราก็หายาแก้ปวดมาทาน

เพื่อระงับอาการ จนกระทั้งเวลามาถึงตอนบ่ายสอง เราก็ยังไม่ได้นอน

พร้อมกับเริ่มมีอาการขึ้นอีก จนไม่ไหว เรารีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

เราอาเจียนออกมา พร้อมกับรู้สึกดีขึ้น เราก็มาทำงานต่อ

จนกระทั้งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง อาการมันก็เริ่มเกิดขึ้นอีก

เราก็วิ่งเข้าห้องน้ำอีกหนึ่งรอบ พร้อมกับอาเจียนออกมา

จนพี่สาวเราบอกให้เราพักผ่อนได้แล้ว เรารับฟังแต่โดยดีเพราะ

ขนาดเราไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเขายังห่วงเราเลย แต่เรากับไม่

ห่วงตัวเองเลย แล้วเราก็ปิดหน้าจอคอมจนได้ แต่มันก็นอนไม่หลับ

เราก็ยังทำงานต่อไปแต่เปลี่ยนจากหน้าจอคอมมาเขียนลง

กระดาษแทน แล้วเราก็เผื่อหลับไป เราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมามองนาฬิกา

เรานอนหลับไปแค่ครึ่งชั่วโมง ตอนที่เรานอนนั้นเหมือนเรารู้สึก

ตัวตลอดเวลาเรายังคงกังวลอยู่ทำให้นอนหลับไม่สนิท

แต่เราก็ลืมตาไม่ขึ้น เราทำงานจนถึงเย็นก็เก็บข้าวของ

เตรียมกับสารคามเพื่อมาสอบพรุ่งนี้ตอนเช้า เราออกจากกรุงเทพ

ตอนสี่ทุ่ม พอรถวิ่งไปสักพักเราก็นอนหลับปางตายเลย

รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงโคราชแล้ว แล้วเราก็นอนต่อ รู้สึกตัวอีกทีเพื่อน

มันปลุกเราว่าถึงสารคามแล้ว เราถึงสารคามตอนตีสี่ เราก็เหมา

รถไปหอ พอถึงหอเราก็นั่งทำโปรเจคต่อจนเสร็จตอนห้าโมงเช้า

เป็นงานที่ร้อนๆๆเลย เราก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมสอบ

เราสอบเป็นกลุ่มที่สอง รู้สึกเครียดมากเลยและกังวลมากตื่นเต้น

แบบสุด แล้วเราก็สอบเสร็จแต่มันไม่ได้อยากอย่างที่คิด แต่อาจารย์

ก็เพิ่มขอบเขตงานให้เราอีกตั้งแยะ และวันนั้นเราก็ตีรถกลับกรุงเทพ

ทันที พอขึ้นรถท้องร้องค่ะไม่ได้ทานไรตั้งกะเช้า นี้ก็สี่โมงเย็น

พอเรานั่งรถออกจากขอนแก่น แอร์บัสก็เอาอาหารมาแจก

เท่านั้นแหละรีบเปิดกินด้วยความหิวมาก แอร์บัสก็เอาน้ำมาให้

พี่เขาถามว่าเอาไรอีกไหมค่ะ เรากะเพื่อนมองหน้ากันแล้วพูด

พร้อมกันว่าขออีกกล่องได้ไหมค่ะ พี่เขามองหน้าแล้วยิ้ม

เราเลยพูดออกมาว่า ล้อเล่นค่ะ อิ่มแล้ว แต่ไม่เลยไอ้ที่กินไป

มันไม่ได้ถึงเศษหนึ่งส่วนสี่ของกระเพาะเราเลย อิอิ

เราก็มาถึงกรุงเทพตอนเที่ยงคืน กับมาถึงห้องทิ้งกระเป๋า

เราก็นอนเลยเหนื่อยสุดๆๆๆกับการเดินทาง จนถึงวันนี้

เราก็ทำงานตามปกติ แต่ว่าอาการปวดท้อง ปวดหัว อาเจียนก็ยัง

มีอยู่ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน และวันนี้เราตื่นมา

ก็มีอาการปวดหัวอย่างแรง เราต้องทานยาแก้ปวดถึงสามเม็ด

แล้ววันนี้ก็ไม่ได้ไปทำงานอีกแย้ว พรุ่งนี้เราก็จะกลับบ้านแล้ว

กลับไปพัก หวังว่ากับมาอาการพวกนี้มันจะดีขึ้น

แต่ตอนนี้ เราได้มีโรคที่ต้องรีบไปรักษาแย้ว โรคกระเพาะ

มันกลับมาอีกแล้ว ครั้งนี้ดูจะหนักกว่าทุกครั้ง หวังว่ากลับบ้านไป

รักษาตัวแล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้น ดีทั้งกายและใจ





Create Date : 10 เมษายน 2551
Last Update : 10 เมษายน 2551 1:49:36 น. 2 comments
Counter : 713 Pageviews.

 




ราตรีสวัสดิ์ ... ฝันดีค่ะ


โดย: ทิวาจรดราตรี วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:21:43:32 น.  

 
ดูแล้วคงจะเป็นเครียดลงกระเพาะนะคะ
เพราะเหมือนมีอาการไมเกรนผสมอยู่ด้วย





โดย: ohioh วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:19:39:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

phukhum
Location :
เลย Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"โลกสอนให้มนุษย์รู้ว่า…ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง แต่โลกก็ยังให้มนุษย์รู้จักกับความผูกพัน"

วันนี้…เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งนี้ จนคิดว่าเราขาดไม่ได้..
แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป…สักวันเราจะรู้ว่า…
สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้…เป็นส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา ไม่ใช่...ทั้งหมดของชีวิตเรา…
วันหนึ่ง…หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
ที่เราคิดว่าเราพังใจ…ปรารถนา…ต้องการ…ขาดไม่ได้
เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก…
เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า..ความผูกพันกับสิ่งใดๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้นๆ อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง…
คิดเสียว่า…เราโชคดี…ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก
ความผูกพัน…ก็เหมือนกับความรัก…หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก เราก็รู้สึกผูกพันมาก
แต่ความผูกพันที่ว่า…เพราะคนทุกคน ย่อมผูกพันกับหลายๆ สิ่ง
เปรียบเสมือนเรามีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ ในช่วงเช้า…เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม
พออากาศร้อนหน่อย เราอาจต้องการน้ำเย็นๆ
บางครั้งที่เราไม่สบาย…เราอาจต้องการน้ำอุ่น
ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ…ต้องเติมสิ่งต่างๆ
ในเวลาที่แตกต่างกัน…ตามความเหมาะสม…
หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ แล้วเติมน้ำร้อนลงไป
ในทันที…ในแก้วใบเดียวกัน…เราก็จะพบว่า…
แก้วใบนั้น…ก็จะร้าว…แล้วก็เริ่มแตก ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา…
ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง…ไม่ผิด
ถ้าเราค่อยๆ ปรับใจ ปรับตัวของเราเอง ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
เพราะอย่างน้อยที่สุด…เราก็มีโอกาส…ได้ผูกพัน…
ซึ่งก็เหมือนเราได้มีโอกาส…ได้รัก นั่นเอง
Friends' blogs
[Add phukhum's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.