|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
|
|
|
|
|
วันที่แสนเหนื่อยล้าและบ้าบอ
เสาร์ อาทิตย์ และจันทร์ เป็นวันหยุดราชการ
ซึ่งเราทำงานราชการก็ได้หยุดด้วย
แต่สามวันคงหยุดมากไป วันอังคารขี้เกียจ เลยลาป่วยซะงั้น
วันพุธไปทำงานตามปกติ โอ๊ย กรรมตามทันจริง ๆ
งานกองสุมหัว มากมายก่ายกอง จนไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี
ไม่มีเวลา ลัลลา ไม่มีเวลาเปิดเอ็ม อย่าว่าแต่เปิดเอ็มเรย
เวลาเข้าห้องน้ำ ยังไม่มี
งานโน่นก็ไม่ถึงไหน อีกงานก็วิ่งเข้ามาแล้ว
มีแต่คนจะคุยงานด้วย จะแก้งานบ้างล่ะ อยากจะมีสักสิบร่างจริง ๆ
ตกบ่าย อาการปวดหัวกำเริบ และทุกครั้งที่เราปวดหัว
จะพาลปวดตา ด้วยเสมอ อาการทรมานจึงเริ่มนะบัดนั้น
พอเริ่มมีอาการปวด อารมณ์ก็เริ่มงุงิ
เลยพยายามสงบปากสงบคำ ไม่คุยกะใคร
เนื่องจากกลัวจะไปวีนใส่เค้าอย่างไร้เหตุผล
เลิกงานสี่โมงครึ่ง แต่นั่งทำงานต่อจนเกือบหกโมง
หอบงานกองโตกลับมาบ้าน คิดว่าจะนั่งทำต่อ
แต่หัวสมองเริ่มมึนงง ไม่รับรู้ ไม่อยากคิดอะไร
งานที่หอบมา เรยไร้ประโยชน์ เพราะไม่ได้ทำ (แล้วจะหอบมาทำไมฟร่ะ)
อยากนอน แต่ก็นอนไม่หลับ อาการปวดทุเลาลงไปแร้ว
ใกล้วาเลนไทน์แล้ว ความรักก็ยังดีอยู่กับคนเดิมนั่นแหละ
ยังไม่มีอะไร ยังไม่ได้วางแผนว่าจะฉลองอะไรกัน
เนื่องจาก งานยุ่งทั้งคู่ และเราเองก็ยังไม่มีสมองว่าง ๆ
ที่จะคิดอะไรหวานแหววเลย
ก็รักกันทุกวันอ่ะเนอะ ไม่ใช่แค่วันวานเลนไทน์นี่นะ
แค่เรายังมีกันอยู่เหมือนเดิม โลกจะยังไง ก็ช่างเนอะ
เพราะอย่างน้อยเราก็ยังมีกำลังใจให้กันอยู่เสมอ
ขอบคุณเช่นเคยนะคะ สำหรับความใจเย็น ความน่ารัก
และความรักที่คุณมีให้น้องเสมอ
Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2552 |
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 0:04:48 น. |
|
0 comments
|
Counter : 287 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|