วันที่ 11-1-12เวลา 11:46
กลับมาเขียนไดอารี่อีกครั้ง ห่างหายไปนานนนนมากก เกือบปีเลยเขียนล่าสุดก็ตอนที่ลาออกจากงานใหม่ๆจนผ่านไป ตอนนี้ก็ยังไม่มีงานประจำทำเหมือนใครเค้าเลย ฮ่าๆ......ช่วงที่ผ่านมา ช่วยงานที่บ้านเป็นทั้งพนักงานบัญชี แมสเซ็นเจอร์ คนงานทำความสะอาด ฯลฯแต่ช่วงนี้รู้สึกว่าถึงจุดอิ่มตัวของงานที่บ้านแล้วรู้สึกว่า ทำไปก็ยังไม่ใช่ สิ่งที่ตัวเองค้นหาแล้วก็ทำไป ก็ไม่มีคนเห็นคุณค่าอะไรด้วยอยู่เหมือนอยู่ไปวันๆ เท่านั้นเองเฮ้ออ..........ประมาณเจ็ดแปดเดือนของงานที่บ้านชิวมากกก ทำงานสามสี่วันต่อสัปดาห์ ยิ่งช่วงน้ำท่วมไม่ต้องพูดถึง แทบจะว่างทุกวันจนจิตใจฟุ้งซ่านไปหมดแล้ววว......งานก็ไม่มี เงินก็ไม่มีตามไปด้วยรู้สึกแย่หนัก พ่อแม่ก็ภาระเยอะ เงินเดือนที่เคยได้ ก็ไม่ได้แล้วจะเอาที่ไหนใช้ ที่ไหนจ่ายกันช่วงเดือนที่แล้ว เลยคิดอะไรไม่รู้กลับไปสมัครงานอีก......สมัครไปทั้งๆ ที่ไม่อยากทำหรอกความตั้งใจจริง คืออยากมีร้านของตัวเองต่างหากเกือบทุกที สมัครไปก็เรียกสัมภาษณ์แต่ก็เบี้ยว ไม่ไปหมด ตอนนี้บอกไม่ถูกเลย เหมือนกับว่า ลังเลกับชีวิตจะเอายังไงแน่ จะไปทางไหนดี......เห็นเพื่อนๆ รุ่นเดียวกัน เค้าซื้อรถ ซื้อบ้าน กันแล้วแต่เรายังไม่มีอะไรเลย ยังไม่ได้เริ่มต้นทำอะไรจิงจังด้วยมีแต่ความคิด ความฝัน เฮ้อออ......จะว่าไปจิงๆแล้ว เกือบปีที่ลาออกมาถ้ามานั่งคิดดูอีกมุมหนึ่ง เราก็ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ยังไม่มีโอกาสทำช่วงที่ทำงานประจำเราฝึกทำแบเกอรี่ แรกๆที่เราทำทาร์ตไข่ มีรูปด้วยอยู่ในหน้าเก่าหน้าตาน่าเกียจมาก แข็งโป๊กกแต่ในตอนนี้ ทำขนมปังได้ ทำเค้กได้ โน้น นี่ เยอะขึ้น แถมมีคนกินจนหมดด้วย ฮ่าๆ ดีจัย......แล้วแถมเย็บผ้าก็เก่งขึ้น เย็บกางเกงให้แฟน กระเป๋าให้น้อง เย็บปลอกหมอน ทำกระเป๋าตังได้หลายใบเลย บลา บลาสิ่งเล็กๆ ที่เราทำไปในทุกวัน บางทีคนอื่น เช่น พ่อแม่ ยาย ฯลฯที่เค้าไม่รู้ ไม่เห็น ก็ชอบมาว่าเรา ว่าไม่ทำอะไร ไม่มีทำงานประจำเหมือนคนอื่นเค้า แต่ใครจะไปรู้ว่า ต่อไปเราอาจได้ประโยชน์จากสิ่งเล็กๆ ที่ไม่มีค่าเหล่านี้ก็ได้ แต่เหนืออื่นใดเลย "เราชอบและเรารัก ในสิ่งที่เราทำ"......วันนี้เข้ามาเหมือนมาระบายชีวิตเลย จิงๆ ช่วงนี้ก็มีเรื่องเครียดๆ เยอะเลยตอนนี้จะเปิดร้านขายอาหาร กับแฟนแต่เรากับแฟนก็ทะเลาะ แล้วก็ขัดกันตลอดไม่มีใครยอมใคร เราก็ไม่รู้ว่า เมื่อเริ่มต้นแบบนี้จะไปได้ไกลแค่ไหนจะสู้ต่อไป หรือ เลิกล้มดี
พอรู้ว่าจะทำอะไร แบบแน่วแน่แล้วคุณจะสนุกกับการทำมันให้เป็นจริง
เป็นกำลังใจให้นะครับ