วันที่๒๙ มกราคม ๒๕๕๔เวลา ๑๐.๒๗ น.
วันนี้อยู่ๆ ก็ตื่นเช้าขึ่นมาเฉยเลยทั้งที อยากจะตื่นสายๆสักหน่อยทีวันไปทำงาน แทบไม่อยากจะตื่นขอต่อ เวลา 5 นาที เรื่อยเลยวันนี้ได้ฤกษ์ออกไปซื้อของที่สำเพ็งอยู่ๆก็อยากจะขายของกะว่าจะขายที่ตลาดนัดใกล้ๆบ้านเริ่มพรุ่งนี้ซะเลยของที่จะขาย ก็เป็นพวกตุ้มหูแหวน สร้อย ของจุกจิกๆผู้หญิงเอาความชอบส่วนตัวมาเลือกของซะหมดเลย ฮ่าๆๆอยากหาอะไรทำช่วงว่างๆกะงบไปสองพัน แต่ใช้ไปได้ พันแปดแต่ของที่ได้มาดูบางตา ยังไงก็ไม่รู้เอาไว้ขายดี จะไปซื้อมาเพิ่มอาทิตย์หน้าละกันขอให้ขายๆดีๆด้วยเถอะวันนี้เป็นวันที่สามล่ะที่ไม่ได้คุยกะแฟนโกรธกันมาตั้งแต่วันโน้น เราบล็อกเบอร์เค้าเลยรู้สึกว่าไม่อยากจะคุยด้วย แค่อยากอยู่คนเดียวเงียบๆสักพักเราว่าสื่งที่เค้ามองว่าเป็นเรื่องเล้กแต่ผู้หญิง คิดไม่ได้อย่างนั้นเล่นทิ้งเราไปหาเพื่อน เรื่องเล็กหรอ?รู้รึเปล่าว่าเราจะต้องเดินกลับบ้านคนเดียวแบบอึ้งๆแฟนเราเลือกเพื่อน มากกว่า เลือก แฟนแล้วเราก็เลยไปนั่งเล่นอยู่สวนลุมคนเดียวรอเค้าถึงสามโมงกว่ากะว่าเค้าจะโทรมา แต่ไม่เลยยยกลับบ้านคนเดียวก็ได้พอกันทีในใจตอนนั้นคิดว่า ตัดสินใจไปจากเค้าแน่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป้นแบบนี้ตอนวันปีใหม่ ทิ้งเราเค้าดาวน์อยู่กะกระต่ายที่บ้านแล้วตัวเองสนุกสนานกะเพื่อนแถมยังมาบอกว่าเราไม่ไปเองเราไม่ได้อยากจะเลิกเลยเพียงแค่ไม่ยอมรับจะสิ่งที่เค้าทำกับเรามีสิทธิ์อะไรมาทำอย่างนี้กะเรา?แล้วสิ่งที่เราบอกอะไรไปในวันนี้เพียงแค่อยากจะบอกว่าเราไม่ใช่ของตาย ที่จะทนอยู่กะคนที่ไม่ดีกะเราสิ่งที่เกิดขึ้นเป้นเพียงความไม่เข้าใจกันเท่านั้นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะตัดสินใจเลิกรึป่าวแต่อยากจะบอกว่า เราไม่ได้อยากเลิก หรือ มีคนอื่นอะไรทั้งนั้นแต่จะเป็นยังไงคงต้องดูกันต่อไป....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จากที่ผมไม่ได้เข้าบล๊อคมาครบปีพอดี วันนี้ดันกดผิดเข้ามา เลยได้มาอ่านพอดี
ของขอให้ขายดีละกันนะครับ ส่วนเรื่องความรักในโลกนี้ไม่มีรักไหนยั่งยืน มีเกิด มีดับเป็นปกติ เราก็โทษเขาไม่ได้ทั้งหมด มันเป็นปกติของมนุษย์ ขอให้มีความสุขกับปัจจุบันละกันครับ ^^