BlogGang.com : : ตะวันยิ้ม :-) : เบลอๆ

เบลอๆ

หายไปสักพัก แต่คงไม่นานเกินไปนะฮับ ^^"

วันนี้มาแบบเบลอๆ ตามชื่อเรื่อง

เพื่อนพี่น้อง เคยกันมั้่ยครับ ว่าเราเบลอๆ จำอะไรไม่ค่อยได้

ผมอ่าเป็นประจำเลย โดยเฉพาะกับจักรยานไฮโซของผมเนี่ย
แบบว่าลืมได้ืลืมดี ลืมเป็นประจำว่ามันจอดอยู่ตรงไหน

เมื่อวานนี้เองครับ ที่ได้ออกกำลังกายโดยไม่ได้ตั้งใจ

เรื่องของเรื่องก็คือ
ตอนเย็นวาน

พอไปเดินตลาดนัดเสร็จ หาไรมาทานบนห้อง แล้วเผอิญรูมเมทจาไปฟิตเนส (ซึ่งก็ไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่หรอก - ขอเผานิดนึง)

ไอ้เรานึกขึ้นได้ว่าจักรยาน เราจอดอยู่ตรงหัวมุมถนน
จาเดินไปเองก็ลำบาก (ไม่ใกล้ แต่ก็ไม่ไกล พอแฮ่กๆ อ่าคับ)
เลยขอติดรถจักรยานเฮียแกไปด้วย

แล้วโทดทีเหอะนะคับ สองคนเนี่ย น้ำหนักรวมกันก็เกือบ 150 โลแล้วอ่า (รึว่าเกิน - -")
ยางรถจักรยานของอาเฮีย ก็แบบว่า ไม่เคยได้รองรับน้ำหนักของคนสองคนมาก่อน แบนเชียว
แต่อาเฮียแกสปิริตสูง ขับให้น้องชายแกนั่ง ฝืนๆ ไปงั้นแหล่ะ ไม่ได้ดูสังขารตัวเองเล้ย

เบาะนี่ก็สุดๆอ่าคับ แต่ดีที่ฝุ่นเยอะ ก็ฝืดดี ไม่ลื่นตกรถแน่นอน^^

ก็ดันทุรังกันไป จาจับเอวแกก็กลัวไม่มีที่ให้จับ(ลื่นไขมัน ^^") พากันร่วงหล่ะแย่เลย

ต้องพยายามประคองช่วยให้รถมันบาล้านซ์

(เมื่อวานใครผ่านตลาดนัดอินเตอร์โซน ก็คงเห็นหมูอ้วนสองตัว พยายามถีบจักรยานคันเล็กๆ ฝ่าฝูงชนไป ^^")

ก็ไปส่งได้ถึงที่นะคับ
จิงๆ จะว่าไปแล้วก็เป็นประโยชน์กะรูมเมทนะ ถือว่าเป็นการวอร์มอัพไปในตัว หุหุ วอร์มจนเหงื่อโชก

.
.
.
.

ปรากฎว่า หารถจักรยานตัวเองไม่เจอคับท่าน

นึกไปนึกมา

อ๋อ!!

เราถีบกลับหอไปตั้งแต่วานนี้แล้วนี่นา

เพราะฉะนั้น ก็เลยเดินกลับหอ (เวงกรำ เลยได้กินหนมเบื้องไปอีก ทั้งๆ ที่ตั้งใจจาไดเอ็ทอยู่แล้วเชียว)

ไปหาที่หอ ด้านหลังก็ไม่เจอ เดินไปดูด้านหน้าก็ไม่เ่จออีก

แต่อารมณ์เดินผ่านๆ ก็ไม่สนใจ ขึ้นห้องไปพักดูทีวี
(จิงๆ กะลังอร่อยอยู่ ไม่ได้ใส่ใจรถเท่าไหร่)
คิดว่ายังไงซะตอนเช้าก็มาดูอีกทีแล้วกัน
อาจจะมีคนหวังดีจัดให้เป็นระเบียบ เราเลยไม่เห็น (คิดไปด้าย)

ในใจตอนนั้นคิดว่ายังไงซะก็อยู่ที่หอแน่ๆ

หลังจากนั้น รูมเมทออกกำลังกายเสร็จ
ก็ชวนออกไปสอนขับรถให้เพื่อนคนนึง
ไอ้เราก็เลยไปด้วย

ผ่านที่จอดรถอีกที่นึง
ภาพ flashback กลับมาทันที พรึ่บพรั่บ - -"

กรูจอดไว้ตรงนี้ตะหาก

แปร่ว!
แหม......
แต่จาเอากลับไปก็กระไรอยู่
ก็เลยปล่อยมันไว้ก่อน คงไม่หายหรอก

ที่ตั้งใจไว้ว่าจะเอาจักรยานก็เลยไม่ได้เอาซักที
(จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ไปเอา ไม่รู้ว่าที่คิดไว้หน่ะ จะถูกรึเป่า ^^")

เรื่องนี้ก็ไม่มีข้อสรุปอ่าคับ แค่เล่าให้ฟัง ถึงความเบลอ
แล้วทำให้เสียเวลาเดินกลับไปกลับมา รวมๆ แล้วก็เกือบกิโลเหมือนกันนะนั่น
แถมยังได้ไขมันมาอีกโดยไม่ตั้งใจ กรำเวง - -"

จริงๆ แล้วครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะคับ ที่ลืมอย่างงี้อ่า

แต่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นขนาดนี้ จาลืมก็แค่ฝั่งที่จอดเท่านั้นเอง ก็แค่เดินกลับไปกลับมาหน้าหอ หลังหอ

ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนความจำดีมากๆๆๆๆๆ

เบอร์ทง เบอร์โทรเนี่ย จำได้แม่นเชียว (ทั้งๆ ที่ไม่ควรจำเลย โทสับก็เม็มได้อยู่แล้ว - -")

ปล. จิงๆ จาตั้งใจเขียนเรื่องมีสาระซะหน่อยนะ ไหงมาเป็นงี้ได้ฟร่ะ - -"

เมื่อวานเพื่อนตัวดีอุตส่าห์ตั้งชื่อเอ็มใหม่ให้ว่า

สึนามิที่พัดเข้าหัวใจ : Tsunami Heart Effect

ชอบจังเลย หุหุ ประมาณว่า เวลาเดียวกันเปี๊ยบเลย
ถึงตอนนี้ก็ช่วงฟื้นฟูแล้วใช่ป่ะ สภาพแวดล้อมก็ค่อยๆ ดีขึ้น บางทีอาจสวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เหมือนกับป๋มเลย ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่ฟูมฟาย เป็นบ้า เป็นหลังเหมือนในบ๊อกเก่าๆ โน้น

ความรู้สึกดีๆ ยังเก็บไว้เหมือนเดิม เหมือนตอนก่อนเกิดภิบัติ หุหุ

ชอบที่มันพูดถึงเรื่องของมัน...(ขออนุญาตเอามาลงเน้อ)

"

คนที่เคยชอบหรือรัก ไม่เคยเกลียดเลยนะ

แต่ตัดใจได้ เพราะรักตัวเองมากกว่า

ต่อให้ตอนนี้ไม่ได้รักกันแล้วก็ตาม

แต่ก็ตัดไปได้

ส่วนความหวั่นไหว ก็ขึ้นอยู่กับเวลา

"

เมริงช่างเป็นเพื่อนกะกรูได้ดีเจงๆ

มันช่างอารมณ์เดียวกันเปี๊ยบเลย 555

มีความสุขครับ (แม้ว่าจายังเบลอๆ ^^")

เบลอแระ จำไม่ได้แล้วอ่า ว่าเขียนไรไปมั่ง ทนๆ อ่านหน่อยแล้วกันฮับ

Create Date : 08 มีนาคม 2548

Last Update : 8 มีนาคม 2548 11:25:11 น.

13 comments

Counter : 960 Pageviews.

เป็นอาการของคนเริ่มจะแก่ อิอิ ...

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie

) วันที่: 8 มีนาคม 2548 เวลา:13:34:20 น.

เข้ามาอ่านนะคะ

เคยเหมือนกันค่ะ

ไปจอดรถที่ SCB

มีสองฝั่ง

แต่พอจะกลับ ดันไปฝั่งผิด

กดรีโมท ก็ไม่มีเสียงตอบ

งงเลย คิดว่ารถหาย

พอเดินไปเดินมา ยามบอกมีอีกฝั่ง

ก็ไปดู เจอรถตัวเองจริงๆ

เฮ้อ..เป็นไป...

โดย: รักดี

วันที่: 8 มีนาคม 2548 เวลา:13:48:21 น.