ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นใครที่ไม่บ้าเลยค่ะ

เช็กแฮนด์ๆ


บ้าเหมือนกัน

บางทีเค้าอาจจะต้องการแค่ความเป็นเพื่อน

พอเราไปทำอะไรที่เกินเลยกว่าความเป็นเพื่อน บ่อยๆเข้า เค้าคงทนไม่ไหว บ่อยๆเข้าอีก กลายเป็นความระแวง
เจอก็คงต้องหนีไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเจอกับอะไรอีก

ผิดหวังเป็นเรื่องปกติ ใครๆก็เคยผิดหวังกันทั้งนั้นแหละ แต่เรื่องหลังจากนั้น ว่าเราจะเปลี่ยนความผิดหวังเป็นความเกลียดหรือความรู้สึกไม่ดี หรือ...จะเปลี่ยนตัวเองให้ยอมรับกับความเป็นเพื่อนที่เค้าจะมีให้(เคยผิดหวังและเปลี่ยนตัวเองให้เป็นเพื่อนเหมือนกัน)

ก็ต้องเลือกเอาเอง

ปล.อันนี้เล่าจากประสบการณ์ตรงเลยนะ

เคยรักเขา แล้วเขาเหมือนจะมีรักที่เขาคิดว่าใช่ มั้งเขาเลยทิ้งเรา
แต่ก่อนโทรร้องไห้ อ้อนเราบ่อยๆ พอมีคนรักใหม่เขาดูเข้มแข็งทิ้งเราไปเลยปล่อยให้เราเป็น คนอ่อนแอใช่ไหม ถ้างั้นทำได้อย่างเดียวซื้อยา ทัมใจมากินซ่ะ

ดีครับผม

ยังจำกันได้หรือเปล่า ช่วงที่ผ่านมา มีอะไรหลายๆอย่างมากมายเกิดขึ้นกับผม
แต่ก็ทำให้ผมห่างหายไปจากบล๊อกแกงค์เสียนานเลย

ยังไง ตอนนี้กำลังจะพยายามกลับมาเขียนบล๊อกต่อครับ
ถ้าว่างก็แวะไปเยี่ยมกันนะครับ

เอกครับ

เคยรู้สึกอย่างงี้เหมือนกัน
ผมเองก็แสดงความรักไม่ค่อยเป็น เหอๆๆๆๆ

พูดถึงใครเนี่ย
รักเก่า รักใหม่
หรือรักขาจรจ๊ะ

เราก็รักรุ่นพี่ ม.6 ในโรงเรียนคะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเราเหมือนกัน

รักเปียวเสมอนะ

คิดง่ายๆ
ไม่ได้ว่า "คนๆ นั้น" เป็นคนดีหรือคนไม่ดีนะ

แต่เราจะไปใส่ใจหรือให้ความสำคัญกับคนที่เขาไม่รักและไม่เห็นคุณค่าเราทำไม

ลืมไปเถอะ.....เวลาจะช่วยหลวงจีนได้