[9] Dream in a marble palace : ความฝันในราชวังหินอ่อน

... ฉันอยู่ในสถานที่อันวิจิตรตระการตา ผนังหินอ่อน โถงทางเดินยาวไกลไร้จุดสิ้นสุด ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยฝันถึง ที่ฉันเคยวาด -ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยใฝ่ฝันที่จะได้ลงมือวาด มันอยู่ที่นี่แล้วทั้งหมด ฉันเหลียวมองรอบกาย ทุกสิ่งที่สายตามองเห็นล้วนงดงามอย่างที่สุด ฉันไม่อยากเรียกที่นี่ว่าปราสาท เพราะมันเป็นคำตัดสินที่อยุติธรรมอย่างรุนแรง ปราสาทคืออาคารที่สร้างจากก้อนหินและหนาวเย็น แต่ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยชีวิต มันหายใจได้ด้วยซ้ำไป หน้าต่างบานใหญ่เปิดกว้างให้เห็นทิวทัศน์งดงามที่ดึงเอาลมหายใจออกไปจากร่าง แต่ละบานเผยวิวอันแตกต่างหลากหลาย ตรงนี้คือภาพจำหลักของฤดูหนาวอันพิสุทธิ์แห่งแคนาดา ตรงนั้นคือความงามแห่งฤดูร้อนของหมู่บ้านชนบทในฝรั่งเศสเหมือนอย่างที่ปีเตอร์ เมย์ลี่บรรยายไว้ในหนังสือ วิวทะเลของเกาะเฮไบรส์ที่ประกอบขึ้นด้วยเนินเขาลดหลั่นและเกลียวคลื่นที่แตกกระจายบนชายหาด รวมถึงที่ราบทะเลทรายอันสงบงดงามแห่งอาริโซน่า ครั้งนี้ฉันแต่งกายด้วยเสื้อผ้าครบชุด แต่ ดูนี่สิ... มันเป็นชุดยาวกรุยกรายเหมือนเครื่องแต่งกายในยุคกลางที่ตัดเย็บขึ้นจากผ้ากำมะหยี่นุ่ม ประดับด้วยผ้าลูกไม้และไหมปัก น้ำหนักของชุดน่าจะฉุดให้ฉันล้มลงหรือทำให้ฉันอึดอัดจนหายใจไม่ออก แต่ฉันกลับกำลังเคลื่อนกายไปตามโถงทางเดินด้วยท่าทีสบาย ๆ เหมือนที่นี่เป็นบ้านเกิดของฉันเอง พื้นทางเดินปูด้วยไม้วอลนัทเนื้อแข็งที่ถูกขัดเงาจนมันวับเสียจนมองเห็นเงาสะท้อนที่กำลังเคลื่อนไหวไปพร้อมกับฉัน ผนังโดยรอบทำจากหินอ่อน แก้วคริสตัล ไม้ และวัสดุอื่น ๆ อีกมากมาย ม่านผ้าปักแขวนผนังสีสันสดใสราวกับสายน้ำสีที่ไหลรินลงมาตามแนวกำแพงสะบัดไหวแผ่วเบายามเดินผ่าน การมองเห็นของฉันก็แปลกไป คล้ายกับว่ากำลังมองผ่านโหลแก้วกลมสำหรับเลี้ยงปลา สิ่งที่อยู่ปลายขอบของสายตาล้วนพร่ามัวเลือนราง และฉันมองเห็นเงาร่างกำลังเริงระบำอยู่ทั่วไป แต่ไม่ยักรู้สึกกลัว ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังจะไปที่ใด ฉันกำลังจะไปพบใคร และนี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่ฉันไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด ตอนนี้ฉันมองเห็นปลายสุดของโถงทางเดินแล้ว มันเปิดออกสู่ระเบียงทรงโค้งเสี้ยวจันทร์กว้างขวาง แผงเสากั้นขอบระเบียงถูกแกะสลักขึ้นจากไม้สีอ่อนที่ดูเหมือนยังมีชีวิต สีของรั้วไม้ตัดกับพื้นระเบียงที่เป็นหินสีดำสนิทราวกับแอ่งน้ำมันดินที่กำลังสะท้อนแสงตะวันยามเที่ยงเป็นประกายแวววาว เขายืนคอยอยู่ที่นั่น ครั้งนี้เขาอยู่ในชุดหรูหรางดงามราวองค์ราชา คล้ายกับการแต่งกายของขุนนางผู้ครองนครแห่งเกาะเมื่อกว่าพันปีก่อนตามจินตนาการของฉัน ผมยาวสลวยของเขายังคงเป็นสีดำสนิท ล้ำลึกยิ่งกว่าสีของพื้นหินใต้ฝ่าเท้าของฉัน งดงามเป็นที่สุด เขาหันมาช้า ๆ ในขณะที่ฉันขืนตัวเต็มที่เพื่อต้านทานแรงปะทะจากพลังดิบที่กระตุ้นความรู้สึกทางเพศได้อย่างรุนแรง หากแต่ดวงตาของเขากลับเต็มตื้นไปด้วยความชื่นชม เปี่ยมไปด้วยความรัก และเป็นครั้งแรกที่ฉันไม่กลัวเขา ฉันก้าวออกไปสู่ลานระเบียงกว้าง สูดหายใจเข้าลึกอย่างลืมตัวเมื่อเห็นว่าเราสองคนยืนอยู่สูงจากพื้นด้านล่างมากแค่ไหน ฉันค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกพร้อมก้มหน้าลงมอง มันคล้ายกับภาพงานพระราชพิธีอภิเษกสมรสของเชื้อพระวงศ์ชั้นสูง ร่างนับหมื่นยืนออกันอยู่เบื้องล่าง ต่างพากันร้องเชียร์และโบกไม้โบกมือ แต่ไม่มีมนุษย์เลยแม้แต่สักคนเดียว ที่ฉันมองเห็นล้วนแต่เป็นสัตว์ประหลาดขนาดจิ๋วสารพัดหน้าตาและรูปร่าง ต่างพากันร้องตะโกน เป่าปากและโบกธงเล็ก ๆ ปลิวไสว แถมยังมีพวกยักษ์ตัวโต ๆ ตัวอะไรสักอย่างที่บินได้ พับผ่าสิ ฉันคิดว่าฉันเห็นมังกรอยู่ในฝูงชนนั่นด้วยซ้ำ มันเหมือนกับท้องทะเลในนิยายแฟนตาซีเลย โทคีนกับฟรอยด์ต้องชอบแน่ ๆ โค้งฟ้ากว้างแตะแต้มไปด้วยพลุสีม่วง สีแดงและสีฟ้าราวกับภาพวาด สวนไม้แคระแผ่ปกคลุมแผ่นดินยาวไกลไปจรดเส้นขอบฟ้า ประดับประดาด้วยน้ำพุและทะเลสาบระยิบระยับ เขาหันมาหาฉัน ดวงตาคู่นั้นลึกล้ำไร้ก้นบึ้ง เขายื่นมือมาหาแล้วแตะปลายนิ้วลงที่ข้างแก้ม ฉันผวาเยือกพร้อมผละถอยห่างมาเล็กน้อย ฉันยอมรับว่าฉันเฝ้ารอที่จะได้กลับมาที่นี่เพื่อพบกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในฝันครั้งก่อน ๆ แต่ครั้งนี้กลับต่างไป ไม่มีกระแสพลังอันรุนแรง ไม่มีอารมณ์ใคร่ที่พุ่งทะลุถึงขีดสุดจนแทบทำให้ฉันเสียสติ มีเพียงปลายนิ้วเย็น ๆ ของเขาบนแก้มร้อน แต่ฉันก็ยังรู้สึกอะไรบางอย่างอยู่ดี พระเจ้า ใครบ้างจะไม่หวั่นไหว ก็เขาหล่อสุดใจขาดดิ้นขนาดนี้ แต่ความรู้สึกนั้นมันไม่... น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว ในส่วนลึกของจิตของฉันบอกได้ว่านี่ยังคงเป็นเกมของเขา และตัวฉันยังคงเป็นเหยื่อผู้ถูกล่า เขารู้ดีว่าฉันจับกระแสพลังที่ซ่อนแฝงอยู่ภายในร่างของเขาได้ และฉันคิดว่านั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจ เขาไล้ปลายนิ้วไปตามแนวคางของฉัน (และนั่นทำให้อารมณ์ของฉันเตลิดเปิดเปิงขึ้นมาอย่างสุดห้าม) ก่อนที่จะละไปชี้ลงสู่หมู่ชนและทิวทัศน์ด้านล่าง "ทั้งหมดนี้จะเป็นของเจ้า" เขาเอ่ยเสียงอ่อนหวาน แฝงเร้นไว้ด้วยความเร่าร้อนแห่งรัตติกาลรัญจวนได้อย่างเหลือเชื่อ "ถ้าเจ้าตอบรับตำแหน่งราชินีของข้า" เหมือนกับฉากในหนังเรื่อง มหัศจรรย์เขาวงกต อย่างไงอย่างงั้นเลย ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นเด็กสาวที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับราชาแห่งกอบลิน ฉันจ้องหน้าเขาในขณะที่เขามองตอบกลับมาด้วยสายตาเคร่งขรึม แต่ในสายตาของฉันยามนั้น เขาไม่ได้เป็นชายหนุ่มรูปงามในฝันของฉันหรอกนะ แต่ฉันมองเห็นเดวิด โบวี่กับผมย้อมสีชี้ฟู แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางโรยกากเพชรระยับกับชุดกางเกงรัดเป้าจนตึงเปรียะ ฉันพยายามสงบจิตสงบใจอย่างสุดความสามารถ แต่เสียงคิกคักก็รอดหลุดร่องนิ้วมือที่ฉันยกขึ้นปิดปากออกไปจนได้ ฉันหยุดมันไม่ได้แล้ว ในที่สุดก็ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ... สายตาของฉันวูบไหวพร่าเลือน... ทันได้เห็นเขาขมวดหัวคิ้วเข้าหากันด้วยท่าทีขัดใจเต็มที่ พร้อมทุบกำปั้นลงบนรั้วกั้นระเบียง... ****************************** ต้นฉบับ : The Wild Reel โดย Paul Brandon (1st Edition) ******************************

Create Date : 18 มิถุนายน 2548		0 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2548 18:10:49 น.
Counter : 493 Pageviews.
Share Tweet