พี่ก๋าโหวตบล็อกงานเขียนให้นะครับ
แอบเดาเล็กๆว่าน้องเสี้ยว
คงจะเขียนบทกวีตามภาพ
คือมีภาพเป็นแรงบันดาลใจ

ภาพก็สวยครับ

ปล. พี่ก๋าเขียนเกือบทุกวันเลย
ตอนนี้ต้องพกกระดาษแผ่นเล็กๆกับปากกาไว้ติดตัวตลอด
คิดได้ก็เขียนทันที

พี่ก๋าว่าการเขียนกับการเต้นมันเหมือนกันอยู่อย่าง
คือพอเราทำซ้ำๆจนเกิดความเคยชิน
อัตโนมัติมันจะมาเลยนะครับ

ถึงเวลาทำได้เอง
เหมือนคนปั่นจักรยานเป็น
จะหยุดปั่นไปนานแค่ไหน
พอจับแฮนด์ได้ ขี่จักรยานปุ๊บ
มันก็ปั่นได้ทันทีเลย

สวัสดียามเช้าครับน้องเสี้ยว

คนชอบเขียนบทกวีนั้นมีหัวใจโรแมนติก มีความคิดความอ่านความฝันน่าสนใจ และมีความสุขในโลกส่วนตัว

พี่ก๋าว่าเกือบทุกคนเป็นนะครับ
อาการ "ขบถ" เนี่ย 555

กับพ่อแม่นี่ง่ายเลย
เพราะส่วนใหญ่พ่อแม่เราโตมาด้วยการบังคับให้ทำ ให้เชื่อ
ให้ต้องฟังพ่อแม่

พอเราโตขึ้นมามีความคิดเป็นของตัวเอง
มันเลยง่ายมากที่ขั้วความคิดสองขั้วจะจูนไม่ตรงกัน

พี่ก๋าใช้เวลาตั้งหลายปีกว่าจะเข้าใจความรักของพ่อแม่
เข้าใจดีขึ้นอีกเมื่อตอนมีลูกเป็นของตัวเองครับ 555

สวัสดียามเช้าครับน้องเสี้ยว