:: ตรงหน้า คือ ความทรงจำ ::
ภาพถ่าย .. สำหรับบางคนก็เป็นเพียงแค่ งานอดิเรก แต่ว่าสำหรับบางคน .. ก็เป็นทั้งงานอดิเรกและก็เป็นทั้งอาชีพ
สำหรับตัวเองนั้น (ยัง)ไม่ได้ทำเพราะเป็นอาชีพอะไร แต่เพราะรักสนุกมากกว่าเลยชอบที่จะสะพายกล้องไปเที่ยวที่ต่างๆ หรือว่าไม่ได้เที่ยวก็ต้องถ่ายรูปเรียกว่าทุกวันก็ว่าได้ที่จะต้องคว้ากล้องออกเก็บภาพ จะมากบ้าง น้อยบ้างก็ตามแต่โอกาสและอารมณ์ แต่ว่าก็ต้องถ่ายรูปทุกวัน
ตั้งแต่วันเด็กมาแล้ว ... ที่ตัวเองหมกมุ่นกับรูปถ่าย ส่วนมากก็จะเป็นรูปภาพเก่า ๆ สมัยยังเด็ก ดูไปดูมาก็เลยชอบและก็เริ่มจะ หลงใหลของภาพสีเก่าๆ สมัยคุณแม่ยังเยาว์
วันนี้เลยขอเอาภาพที่ชอบมาลงเซ็ทนี้ด้วย เรียกว่ากำลังหลงใหลลงแก่นมันเลยทีเดียวกับมุมมองและก็สีสัน
ชอบค่ะชอบ
เพราะภาพทุกภาพกดออกมาแล้ว เรายังจำบรรยากาศตอนที่กดภาพนั้นได้ค่ะ
เช้าวันหนึ่ง ... ที่แดดส่องจ้า ณ ห้องกินข้าวที่บ้านตอนเช้าๆ อากาศเย็นๆ
ณ ต้นไม้ในสวน .. ที่มันยังเป็นต้นเล็กๆ ที่คนข้างๆ บอกว่ามันจะโตกว่านี้หรือเปล่านี่ เพราะเราเปลี่ยนที่ปลูกเค้าบ่อยเหลือเกิน ..เอาน่า รอด โต ฉันว่านะ
มุมนี้ ... จัดวางกระถางได้ไม่นาน มุมนี้ .. เถียงกันเบาๆ ว่าจะเอาอะไรมาวางกันดี และมุมนี้ .. ณ วันนี้ก็ได้แบบนี้ล่ะ
ต้นคริสต์มาส์สีแดง .. ยังมีให้เห็น อากาศเย็นๆ ดูใบสีแดงๆ แล้วสดชื่นจังค่ะ
ใบต้นลั่นทม .. ร่วงหล่นเสียใจ แต่เหตุไฉน เจ้าถึงใจสาะเหลือเกิน
นั่นเป็นเพราะสนิมรา มันขึ้นใบนั่นสิค่ะ เกาะใบมันซะเหลืองน่าเกลียด น่ากลัวอีกต่างหาก แต่ว่ายามนี้มันก็เป็นช่วงนี้ล่ะ แต่ว่าเดี๋ยวก็หาย ช่วงนี้เลยใช้ สมุนไพรสกัดอย่างต้นสะเดาฉีดกันไว้ก่อน หายเร็วๆ น๊า
ต้นมะนาว .. ที่ปีนี้ลุ้นจังว่าอยากให้มันติดลูกเยอะๆ
แอ็ปเปิ้ล ที่จัดการนำมาล้างให้สะอาดก่อน แต่ก่อนจะรอมันแห้ง ... ก็เก็บภาพมันก่อน เพราะเดี๋ยวเรา ก็ไม่ได้เจอกันแล้วเพราะมันทั้ง 4 ลูกจะต้องไปผสมอยู่ในอาหารและเครื่องดื่ม อย่างอื่นๆ กันต่อไป ... อร่อยล้ำ
บันไดเหล็กพาดต้นขนุน ... บันไดเหล็กเก่าแก่ ต้นขนุนเก่ากว่า อยู่คู่บ้านฉันมานานแสนนาน ให้ลูกดกนัก ออกมาทีก็ไม่บอกกล่าวกัน เพราะมันเยอะจัด กินกันไม่ทันก็ต้องตัดแบ่งปันเพื่อนบ้านไป
บันไดไม้พาดต้นมะม่วง ต้นนี้ก็นานนมเหลือเกิน ... บันไดไม้พาดนี้ก็เก่า เรียกว่านานเลยเหมือนกัน ทำไมไม้สมัยก่อนมันทนจัง ใช้มาตั้งนาน ไม่ผุกร่อนด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋าเลย
ส่วนต้นมะม่วงนั้น ..ก็ติดลูกเยอะบ้าง น้อยบ้าง เธอช่างอารมณ์ศิลปินจัง เอาแน่นอนไม่ได้เลย
ต้นชงโค ... ผักเสี้ยว ... หรือเปล่า ??
หน้าบ้านที่ลำต้นอยู่บ้านป้าแต่ว่าดันแผ่กิ่งก้าน ยื่นเข้ามา ในบ้านพ่อแม่ ... เห็นกันมานานนม เหมือนเพื่อนคุ้นเคยกันไม่ปาน เสียดายว่าดอกอยู่สูงเกิน เก็บภาพได้ห่างๆ นะ
ดอกนี้เค้าเรียกดอกอะไรน๊า ใครรู้บ้างค่ะ แอบบอกหน่อย
รองเท้าบู้ท ... คู่นี้อยู่กันมาไม่นาน ของคนข้างๆ เขา วันนี้ขุดดิน สร้างรอยเปื้อน ก็เลยต้องสวมสักหน่อย ปลอดภัยดี แถมใส่แล้วก็ไม่เลอะเปรอะเปื้อนเน๊าะ
ถุงมือ ... แน่นอนว่าทำสวน ทำงานซ่อมแซม มีถุงมือสักคู่ก็ช่วยได้ทั้งเรื่องความสะอาด ความปลอดภัย มีติดบ้านไว้หลายๆ คู่ ก็น่าจะดีเพราะว่าบ้านนี้ของหายประจำ ... เชื่อเหอะเดี๋ยวมันก็เหลือข้างเดียวแน่ๆ
ภาพสุดท้าย ... ไม่ได้ทำภาพเป็นภาพเก่า เหมือนข้างบน แต่มันเป็นด้วยสีของมันเองเพราะความเก่าไม่แอบแอบแฝง
ภาพแม่กำลังอุ้มเด็กชายหัวโตสองคน คนหนึ่งเป็นพ่อข้าวหอม อีกคนหนึ่งก็เป็นอาข้าวหอม ทั้งสองเป็นน้องชายของฉัน .. แม่ยังสาว เชียว
น้องสองคนหัวโตมาก แม่ยังสาว และเก้าอี้ตัวที่แม่นั่ง ยังอยู่ นี่กะจะแอบไปขนมาจากบ้านเค้า เอามาไว้ที่บ้านเราแองนะเนี่ย รอทีเผลอก่อนจะไปขนมาทำใหม่ล่ะ
ภาพถ่ายทุกรูป .. เป็น app. ใน iPhone ค่ะ ถือว่าเป็นของเล่นใหม่ถูกใจคนขี้เกียจจะหยิบกล้องใหญ่ถ่าย เลยขอกดไปกับมือถือแล้วกัน แต่ว่าคุณภาพที่ได้ต้องบอกว่า โดน มันทุกใบทุกภาพเลยค่ะ
จะว่าไปแล้วสำหรับภาพถ่ายนั้น ไม่ว่าจะถ่ายด้วย กล้องอะไร เลนส์อะไร สำคัญที่ว่าเราถ่ายออกมาแต่ว่า เราไม่มีความทรงจำเหลือร่วมเลย มันก็คงจะเป็น ภาพถ่ายดาษๆ ทั่วไป
แต่ว่า ถ้าเราถ่ายออกมาแล้วเราจำภาพนั้นได้ว่า เราถ่ายด้วยบรรยากาศแบบไหน มีอะไรบ้าง นั่นล่ะมั้งค่ะมันคงถึงคราวที่เราบอกตัวเองได้ว่า ถ่ายภาพเพื่อเก็บความทรงจำ มันอยู่ตรงหน้าเราแล้ว
Create Date : 18 มกราคม 2555 |
|
92 comments |
Last Update : 18 มกราคม 2555 1:13:08 น. |
Counter : 1779 Pageviews. |
|
|
ราตรีสวัสดิครับ