22 ส.ค.52 สนามกีฬาม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน
นครปฐม 2-2 จุฬาฯ ยูไนเต็ด

รถตู้เก่า ๆ คันนั้นแล่นออกมาจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเพื่อมุ่งหน้าสู่นครปฐม

บนรถมีสมาชิก Pink Panther ที่ติดสอยห้อยตามเพื่อไปเชียร์จุฬา ยูไนเต็ดทำศึก “Battle of the Bottom” กับนครปฐมอยู่ 9 ชีวิต

ไอ้คนนั่งหน้าข้าง ๆ คนขับดั๊นมาสาย ล้อจึงหมุนช้าหน่อย...โน่น...บ่ายสามกว่า ๆ

แต่นครปฐมใกล้ ๆ แค่นี้เอง ห่างจากจุฬาฯแค่ 7 แต้ม เอ้ย! แค่ขับสบาย ๆ ไม่เกิน 2 ชั่วโมง...ยังไงก็ไปทัน '-)

อารมณ์ตอนนั้นทำให้ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา “ราวกับหนัง Little Miss Sunshine”...นี่คือหนังอินดี้ที่สร้างความฮือฮาได้พอสมควร เป็นเรื่องของครอบครัวเล็ก ๆ ครอบครัวหนึ่งที่ต้องเดินทางข้ามประเทศด้วยรถตู้เก่า ๆ เพียงคันเดียวที่ครอบครัวมีอยู่ เพื่อพาลูกสาวคนเล็กไปประกวดนางงามเด็กของสหรัฐฯ

ตามสไตล์หนังแบบ Road Movie...ตอนจบ ตัวละครมักจะ “ค้นพบ” อะไรบางอย่าง สำหรับหนังเรื่องนี้ นี่คือการเดินทางครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของทุกคน ซึ่งลงท้ายทำให้พวกเขาเปลี่ยนมุมมองและความรู้สึกที่ทุกคนมีต่อกันในครอบครัว...รวมทั้งต่อโลกใบนี้ไปตลอดกาล

แล้วหนังที่ดำเนินเรื่องตอนบ่าย ๆ วันเสาร์ที่ 25 สิงหาฯล่ะ?

อย่างแรกเลยคือได้รู้รสชาติของกล้วยแขกที่เร่ขายกันตามถนนย่านนางเลิ้ง ด้วยสภาพการจรจรที่ติด ๆ ใครสักคนเลยยื่นมือพร้อมเงินออกไปนอกรถเพื่อแลกกับกล้วยแขก 2 ถุง

“พี่ลองกินดู กล้วยที่นี่อร่อยมาก”

ผมไม่ค่อยชอบกินกล้วยมาก แต่พอชิมดู พบว่าไม่ได้หยุดแค่ 1 ชิ้น

ลองพลิกอ่านที่ถุง มีแบรนด์ของกล้วยแขกติดหราอยู่พร้อมกับคำเตือนว่า “ของแท้ (คนขาย) ต้องใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาว”

รถติด เวลาเดินไปเรื่อย ๆ ไอ้คนบอกทางเอ่ยปากปลอบใจตลอดเวลา

“เดี๋ยวหลุดแยกนี้ได้ ทุกคนแฮปปี้”

แฮ่ม! แต่มันต้องพูดถึง 3 ครั้ง 3 แยกนะกว่าทุกคนจะได้แฮปปี้จริง ๆ เพราะพอไปถึงสะพานที่เชื่อมต่อกับสะพานพระราม 8 ได้...ทางก็โล่งทันที

เป็นธรรมดาของรถที่เต็มไปด้วยผู้ชายวัยคะนอง นอกจากเบียร์ที่ช่วยเพิ่มรสชาติความสนุกในการเดินทางแล้ว มุกตลกยังใช้เป็นกับแกล้มไปด้วย เช่น

เห็นรถตกคูข้างทาง ไม่เห็นใจเค้าแล้วยังปล่อยมุกอีก

“ตกคูอย่างนี้เดี๋ยวก็ต้องเสียเงิน...”

ค่ารถยกหรอ?

“ตกคู ก็ต้องเสียเงินไปขึ้นคู (ครู) สิ”

อารมณ์ตลกถูกพรากจากไปด้วยเหตุผลเดียวซึ่งมีมาถึง 2 ครั้ง นั่นก็คือเจอรถเสียที่ทำให้การจราจรต้องติดขัด

อีก 15 นาทีคิกออฟ...พวกเรายังมาไม่ใกล้เคียงกำแพงแสนเลย

แต่โชคก็เข้าข้างเพราะ 10 นาทีหลังคิกออฟไปแล้ว รุ่นพี่คนหนึ่งโทรมาบอก

“ฝนตก พายุแรงมาก เกมเลยยุติชั่วคราว...”

พวกเราไปถึงสนามหลังจากที่ผู้ตัดสินอนุญาตให้นักเตะทั้งสองทีมลงสนามอีกครั้ง...ไม่นานนัก

สีสันของเกมไทยพรีเมียร์ลีกที่นครปฐมคือการแสดงของเหล่าสาว ๆ "เชียร์ เกิร์ลส์"

รวมทั้งบทบาทพิธีกรภาคสนามของ "เดอะ ตุ๊ก" ปิยพงษ์ ผิวอ่อนด้วย

เห็นการจัดตัวของจุฬา ยูไนเต็ดแล้ว...เปี๊ยนไป๋

ใช้จตุพงษ์ ทองสุขยืนแบ็กขวา, เล่นกลาง 5 ตัว มีเนโตคุมกลางคู่กับชานนท์ วงษ์อารีย์ โดยมีวัฒนศัพท์ เจริญศรีเหมือนจะรับบท “จอมทัพ” ซ้ายเป็นไพฑูรย์หน้าเดิม แต่ขวานี่สิ...อดิศักดิ์ กานูได้ลงแล้ว

เคยเห็นคานู...เอ้ย! กานูเล่นสมัยอยู่กรุงเทพคริสเตียน นี่มันเทพดี ๆ นี่เอง หลังจากนั้นไม่เคยเห็นฟอร์มอีก แต่มีหลาย ๆ เสียงยืนยันว่า “ยังเทพอยู่”

สงสัยวันนี้เทพจะไม่ลง อดิศักดิ์ทำเกมฝั่งขวาไม่ค่อยลื่นเลย แล้วก็โดนเปลี่ยนตัวออกเมื่อเริ่มครึ่งหลัง

ส่วนจตุพงษ์นั้น เมื่อตอนที่แล้วผมบอกว่า ไม่รู้โค้ชจะเปลี่ยนลงไปทำไมเพราะไม่ใช่ตัวเปลี่ยนเกม แถมหลัง ๆ ก็ไม่ได้เล่น จนมีแฟนคลับเจ้าน้องมาแย้งผมว่า

“พี่น้อง (พี่ที่ชื่อน้อง) ลงไปก็ช่วยทีมได้เยอะนะ”...ไม่รู้สิ แต่ที่ว่าเยอะน่ะผมก็ไม่เห็นว่าเกมรุกจุฬา ยูไนเต็ดจะวูบวาบขึ้นเลย

แต่กับวันนี้ได้เห็นจตุพงษ์เล่นแล้ว รู้สึกว่า “โอเลย” ในตำแหน่งแบ็กขวา ผมก็ขอชมจากใจจริงครับ อาจจะไม่ได้เติมเกมสวยหรูนัก แต่ก็รับผิดชอบในพื้นที่ของตนเองได้ดี

เกมคู่คี่สูสีมาก เพียงแต่ว่า นครปฐมเจ้าบ้านดันฉวยโอกาสทำประตูได้ก่อนเท่านั้นเอง

วันนี้ผมเปลี่ยนบทบาทมาเป็นกองเชียร์เต็มตัวอยู่บนอัฒจันทร์ ไม่ได้ลงไปถ่ายรูปอยู่ข้างสนาม จึงไกลจากที่เกิดเหตุมาก อาศัยตาข้างขวาที่สั้น 100 ผนึกกับตาซ้ายที่สั้น 250 ผมมองว่าเป็นหมายเลข 3 มองจากในกล้องก็เห็นว่าเป็นเบอร์ 3 โฆษกสนามก็ประกาศว่าเบอร์ 3 ประหยัด บุญญา กัปตันทีมคือผู้ทำประตู แต่พอมาอ่านในเว็บไซด์สยามสปอร์ตกลับให้เป็นเอกภูมิ โพธารุ่งโรจน์ สตาร์เจ้าถิ่นคือคนยิงประตูแรก

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ช่างเถอะ เฮ้อ! งานเข้าอีกแล้วสิทีมเรา

ช่างท้ายครึ่งแรก คุณวรพจน์ ชูแสง ผู้กำกับเส้นก็ทำให้ตัวเองเป็นที่กล่าวขานของกองเชียร์ Pink Panther ขึ้นมาซะงั้น ไม่รู้ว่าสายตาของเขาจะสั้นประมาณผม หรือมากกว่าผม หรือเปล่า? แต่สมปอง สอแหลบที่ยืนอยู่ในไลน์ชัด ๆ ไม่ก้ำกึ่งด้วยกำลังจะมีโอกาสยิงตีเสมอ แต่ต้องอดยิงเพราะธงของผู้กำกับเส้นอาภัพผมรายนี้โบกสะบัดขึ้นมาซะก่อน

“อิอิ ทีเดียวเดี๋ยวไม่ดัง ต้องจัดให้อีกดอก”

ว่าแล้วไลน์แมน “หัวจ๋า ผมลาก่อน” ก็ทำเรื่องงามไส้อีกครั้งในครึ่งหลัง จังหวะที่ไม่มีอะไรเลย ฌอง-มาร์ก เอ็นกูลู (พูดถึงชื่อนี้ก็ไม่รู้ว่าหนังสือพิมพ์กีฬายักษ์ใหญ่ของไทยจะเรียก “ยีนส์” ไปถึงไหน ผมถามมากับตัวแล้วว่าเขาชื่อ “ฌอง”) ดร็อปคิกเปิดเกมไปแล้ว แต่พี่แกก็โบกธงหยอย ๆ

“ถือบอลออกนอกเขตโทษ” คือข้อหาที่คุณวรพจน์ปรักปรำ

จังหวะที่เนโตมีเรื่องมีราวกับนักเตะเจ้าบ้านนิดหน่อย

ช็อตขึ้นนำ 1-0 ของนักเตะเมืองเจดีย์ใหญ่

8 ชิงเหลี่ยมกับ 8 อภิวัฒน์ งั่วลำหินกับเอกภูมิ โพธารุ่งโรจน์

จังหวะลุ้นหน้าประตูของขุนพล "เสือสามย่าน"

ดวลแข้งกันอย่างถึงพริกถึงขิง

วัฒนศัพท์ เจริญศรีวันนี้เด่นทีเดียว

นักเตะทีมเยือนบุกหนักหวังตีเสมอให้ได้ก่อนจบครึ่งแรก

จากหนัง Road Movie ตอนนี้ผมกำลังจะเปลี่ยนโทนหนังให้เป็นหนังลึกลับแล้วนะครับเพราะหลังจากนี้ไปต้องใช้วิจารณาญาณในการชม เอ้ย! อ่านพอสมควร (ก็บอกแล้ว สายตาผมสั้น)

คุณปรีชา กางรัมย์ที่ครึ่งแรกเป่าได้โอเคมาก มาถึงนาทีนี้เขาเริ่มเหล่คุณวรพจน์ด้วยหางตานิด ๆ

“แหม! แค่ 2 ช็อตเองนะ กลายเป็นขวัญใจกองเชียร์ทีมเยือนซะแระ งั้นตรูเอาบ้าง”

ว่าแล้วพอนักเตะทีมเยือนโดนตัวนักเตะเจ้าบ้านนิดเดียว พี่แกก็สะอึกเสียงนกหวีดออกมา

“อย่าโดนตรงนั้น ๆ เดี๋ยวพี่ปี๊ดเร็วนะ” คุณปรีชาว่า

แล้วพอขุนพลเสือสามย่านโดนนักเตะหมูป่าเข้าเสียบสกัดแบบย่ำบ้าง สองขาบ้าง

“อ่ะ ๆ 10 ครั้งเดี๋ยวพี่เป่าให้สัก 2-3 ครั้งก็ได้ แต่ใบเหลืองพี่เก็บไว้ที่บ้านนะ” ผู้บ้าอำนาจ...เอ้ย! ผู้กุมอำนาจสูงสุดในสนามใช้พลังจิตตอบโต้ผมแบบนี้

ถึงจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่จุฬาฯ ยูไนเต็ดกลับไม่ย่อท้อ ไล่ยิงคืนได้ถึง 2 ลูกจากเรจินัลโด (ยิงได้สักที) และสมปอง (ยิงได้อีกแล้ว)

พูดถึงศูนย์หน้าบราซิลแล้ว หลังจากที่เปลี่ยนตัวลงมาแทนอดิศักดิ์ กานูตอนเริ่มครึ่งหลังก็ได้รับเสียงโห่จากแฟน ๆ นครปฐมเป็นการต้อนรับ

“ตอนอยู่ก็งอแง เจ็บนั่นเจ็บนี่ไม่ยอมลง พอจะย้ายก็หนีไปเฉย ๆ” แฟนบอลเมืองเจดีย์ใหญ่ให้เหตุผลแบบนี้

แค่เสียงโห่อาจจะน้อยไปเพราะตอนที่ “เรจี้” โดนเสียบล้มหน้าอัฒจันทร์กองเชียร์เจ้าบ้าน ของชำร่วยถูกระดมยิงลงมาให้ “นักเตะทรยศ” อย่างน้อย ๆ 2 ชิ้น!

รูปเกมครึ่งหลังของทีมเจ้าบ้านดูตื้อ ๆ ไป สมควรแพ้เป็นอย่างยิ่ง...แต่อย่าลืมว่าคุณปรีชากำลังฝันเฟื่อง! ก็เขาคิดที่จะเป็นขวัญใจเหล่า Pink Panther ให้ได้น่ะสิ

“หล่อเราก็หล่อกว่า ผมเราก็ดกกว่า ไปกรี๊ดวรพจน์คนเดียวได้ไง”

ทดเวลาเจ็บเกิน 4 นาทีแล้ว แต่ยังไม่มีเสียงนกหวีดจากผู้ตัดสิน “ฝีปากเยี่ยม” ในนัดนี้ซะที

“อีกนิด ๆ เดี๋ยวเราได้ดังแล้ว”

ว่าแล้วก็เป่าฟาลว์นักเตะจุฬา ยูไนเต็ดในจังหวะที่ไม่เห็นว่าจะฟาลว์เลยสักทีนึง (ตอนนั้นน่าจะเป็นนาทีที่ 90+4.30 เข้าไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ทดเจ็บ 4 นาที) และนั่นแหละ 3 แต้มที่คิดว่าต้องขนกลับสามย่านมันเลยกลายเป็นหนึ่ง!

ผมรับไม่ได้จริง ๆ คิดว่าต้องอาศัยความเป็นกึ่ง ๆ นักข่าวนักเขียน กึ่ง ๆ กองเชียร์ลงไปคุยดี ๆ กับ 2 พ่อเทพบุตรชุดดำนี่ซะหน่อย

แต่จังหวะผมเดินผ่านแฟนบอลนครปฐมคนนึง ก่อนหน้านั้นรู้สึกยังเฮกับประตูตีเสมออยู่เลย พอผมเดินผ่านเท่านั้นแหละ

“กล้วย”

ผมก้มมองตัวเอง...ก็ไม่ได้ใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวนี่หว่า จะมาซื้อกล้วยแขกกับเราได้ไง?

เอ๊ะ! หรือ...อาจจะมีคนขายถูกรถชนตายที่สี่แยก แล้วผีคนขายกล้วยแขกติดมากับรถตู้ของเรา แล้วไอ้หมอนี่มันดันเห็นก็เลยขอซื้อกล้วย

หรือ ไม่แน่...พ่อของมันคงชื่อกล้วย?

ไม่แน่ก็ด่านักบอลล่ะมั้ง? ตามสไตล์ฮูลิแกน

ผมพยายามมองโลกในแง่ดีเอาไว้ นอกจากสุภาษิตที่ว่า “เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม” แล้ว ผมยังถือคติ “อย่าไปหลิ่วตามองเจ้าถิ่น” ด้วย

ลงมารอทีมงานผู้ตัดสิน ลังเลว่าจะคุยกับใครก่อนดี เผอิญคุณวรพจน์เดินโชว์หัวเลี่ยน ๆ นำหน้ามาก่อน เห็นหน้าของเขาแล้ว ความมั่นใจของผมหดหาย...นอกจากจะหน้าตาไม่ดีแล้ว ยังไปละม้ายคล้ายกับคนที่ทำร้ายผม จนชีวิตย่ำแย่เมื่อ 2 ปีก่อนอีกด้วย แต่กระนั้นผมก็ใจดีสู้เสือคุยกับเขา

“ทำไมจารย์ยกธงได้แย่มากเลยวันนี้”

“คุณเป็นใคร?” ตอบไม่ตรงคำถามซะงั้น จากนั้นก็ตีมึนเดินเข้าห้องพักไป ปล่อยให้เสียง (สุภาพ แต่อาจจะดังนิดนึง) ของผมลอยหายไปกับสายลม

ปิยพงษ์แจกหนังสือ "คู่มือการยิงประตู" ให้กองเชียร์จุฬา ยูไนเต็ดพร้อมกับแซวว่า "เอาไปให้คุณสมปองอ่าน จะได้ยิงประตูได้" แล้วไง? โดนเจ้าปองยิงซะในครึ่งหลัง

ขุนพลเสือสามย่านรวมใจกันก่อนลงไปไล่ล่าแต้มกลับคืนมาในครึ่งหลัง

วรชัย สุรินทร์ศิริรัฐบังบอลให้เอ็นกูลูรับบอลได้แบบสบาย ๆ

ดูกันชัด ๆ ว่าผู้รักษาประตูชาวแคเมอรูนถือบอลออกนอกเส้นหรือเปล่า?

ชานนท์ วงษ์อารีทำเกมให้ทีมเยือน

ประหยัด บุญญาโวยผู้ตัดสินเมื่อเขาทำฟาลว์สมปอง

ชานนท์เปิดฟรีคิก

เอกภูมิสับไกเต็มข้อ แต่ไม่เป็นประตู

“ทีมเราก็เจอกรรมการแย่ ๆ มาตลอดนั่นแหละ มันก็ต้องทน พี่อย่าคิดมาก” แฟนนครปฐมน้ำดีคนนึงปลอบผมหลังจากนั้น ระหว่างที่ยืนรอสมาชิกให้มาที่รถตู้จนครบ

ฝนยังตกลงมาปอย ๆ ราวกับค่อย ๆ ละลายแต้มที่หายไปสองแต้มในวันนี้ไปเรื่อย ๆ รถตู้เก่า ๆ คันนั้นแล่นออกมาจากม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ก่อนจะแวะเพื่อกินข้าวกันที่องค์พระ

หลังจากอิ่มหมีพีมันกับมื้อเศร้า ๆ มื้อนั้น รถตู้ก็แล่นกลับสู่กรุงเทพฯ

ท้องอิ่ม อากาศเย็น ตาผมหลับพริ้มลงไป (-.-)Zzz...

ในฝัน จุฬา ยูไนเต็ดสู้เต็มที่แต่ยังไงก็ตกชั้น ในขณะที่วงการฟุตบอลไทยเต็มไปด้วยผู้ตัดสินระดับคุณภาพ...

ผมตื่นขึ้นมาเมื่อใกล้ ๆ ถึงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแล้ว

สิ่งที่ผมค้นพบก็คือ...ในฝันแม้ทีมรักจะตกชั้น แต่หากมองในเรื่องหลังประกอบ...รวม ๆ แล้วก็เรียกว่า “ฝันดี” ใช่ไหม?

แต่ก็นั่นแหละ...มันเป็นแค่ความฝัน

Create Date : 25 สิงหาคม 2552
Last Update : 25 สิงหาคม 2552 13:14:25 น.		0 comments
Counter : 1206 Pageviews.
Share Tweet