22 มี.ค.52 สนามกีฬากองทัพบก

แรกเริ่มเดิมที วันนี้วางแผนไว้ว่าจะจับรถทัวร์เพื่อตะลอนดินแดนชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกซะหน่อย

คิดว่าจะไปยลโฉมทีม “ม้านิลมังกร” ราชนาวี-ระยอง ซึ่งเป็นทีมเดียวจาก 5 ทีมที่ผมเลือกขึ้นมาเป็นทีมเชียร์ในใจและยังไม่ได้เห็นฟอร์มการเล่นเลย (ทีมที่เหลือคือทีมอะไรบ้างนั้น ย้อนกลับไปอ่านเรื่อง “ในวันที่อากาศร้อน...และไม่มีเธอ”…โฆษณาซะหน่อย ^^”)

แต่ช่วงนี้ดันรู้สึกว่าสุขภาพไม่ดี ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะนั่งรถไป-กลับรวม 6 ชั่วโมง (อะไรนะ ขี้เกียจมากกว่าหรอ...เปล่า ไม่ได้ขี้เกียจเลย แต่สุขภาพไม่ดีจริง จริ๊ง) จึงเปลี่ยนแผนมาดูทีโอที เอฟ.ซี.เป็นสัปดาห์ที่ 2 ติดต่อกันดีกว่า

วันนี้พวกเขาเปิดบ้านสนามกีฬากองทัพบกพบศึกหนักซะด้วย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ “กิเลนคู่” เมืองทอง-หนองจอก ยูไนเต็ด ทีมน้องใหม่ เจ้าบุญทุ่ม (เฮ้อ! ฉายาและศักดินาจะเยอะไปถึงไหนนี่?)

นอกจากทีมฮัลโหลจะเป็นอีกหนึ่งทีมเชียร์แล้ว มาดูนัดนี้ ผมยังจะได้ดูทีมที่มาแรงที่สุดให้เห็นกะตาว่า “แจ๋ว” จริงเหมือนคำร่ำลือหรือเปล่า? ทั้งทีมฟุตบอลและกองเชียร์อุลตรานั่นแหละ

นอกจากนี้ยังจะได้ยลโฉมและฝีเท้าของนักเตะต่างชาติที่ฮ็อตที่สุด (ซะจนตัวดำเลย...อุ๊บส์! ถอนคำพูดดีกว่าเดี๋ยวโดนข้อหา “เหยียดผิว”) อย่างยายา ตูเร...เฮ้ย! ไม่ช่าย ยายา ซูมาโฮโรตะหาก ^^

ที่สำคัญนี่จะเป็นนัดแรกและนัดเดียวที่สนามแห่งนี้ใช้แข่งไทยพรีเมียร์ลีกฤดูกาลนี้! เพราะสนามเหย้าของทีโอทีตั้งแต่นัดหน้าจะเปลี่ยนไปใช้สนามกลีบบัว จ.กาญจนบุรีแล้ว

จึงสมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะมาเก็บบรรยากาศที่นี่ แทนที่จะนั่งอุดอู้บนรถทัวร์ 6 ชั่วโมง (เริ่มเผยธาตุแท้ว่าขี้เกียจ...ฮิฮิ) (*^_^*)

ก่อนหน้านี้ผมเคยมาสนามกีฬากองทัพบก 4 ครั้ง สองครั้งแรกเป็นการปฏิบัติภารกิจของการเป็นนักศึกษาวิชาทหารที่ดีที่ต้องมาร่วมงานสวนสนามประจำปี (แล้วทำไมมีแค่ 2 ครั้ง...เอ่อ...ตอนปี 3 เริ่มเก๋าไง เลยโดดซะ ^^!)

ครั้งที่ 3 ผมมาคัดเลือกนักเตะ (รู้สึกจะถ้วย ง) ของทีมธนาคารอาคารสงเคราะห์ ผมรู้ชะตาตั้งแต่ตอนจัดทีม ที่โค้ชให้มานั่งเก้าอี้ข้างสนามเรียงตามตำแหน่งแล้วว่าไม่ติดแน่ ๆ

“เอ้า มิดฟิลด์ใช่ไหม? นั่งตัวนี้”

ไม่ได้เป็นเกย์นะครับ แต่ความที่กางเกงบอลซึ่งขาสั้นอยู่แล้ว พอนั่งลงบนเก้าอี้ปุ๊บ มันจะเผยอขึ้นไปอีกนิดนึงโชว์ให้เห็นต้นขาของแต่ละคน แล้วบังเอิญที่สายตาของผมกวาดไปเห็นต้นขาของคนข้างขวาเข้า (หมอนี่ตำแหน่งปีกขวา)

“อืม! ดำจัง”

ไม่เห็นน่ามองเลย ถ้าเป็นขาผู้หญิงก็ว่าไปอย่างจะได้มองเพลิน ๆ งั้นหันไปทางซ้ายดีกว่า (หมอนี่เป็นมิดฟิลด์ตัวกลางคู่ผม)

“นี่ก็ดำ”

งั้นก้มลงมองของตัวเอง (หมายถึงขานะ อย่าคิดมาก) ดีกว่า จะได้ไม่ต้องเห็นขาของคนอื่น อ้าว! ทำไมขาของผมมันขาวอย่างนี้ล่ะ?...มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ แต่ผมได้รู้ในตอนนั้นเองว่าความฝันในการเป็นนักบอล สุดท้ายมันก็อาจจะเป็นแค่ความฝันเท่านั้น ดูจากขาของผมแล้ว มันน่าจะไปทำงานในออฟฟิศอะไรสักอย่างมากกว่า (เกิดเก่งวิชาโหงวเฮ้งขึ้นมาซะงั้น)

ส่วนครั้งที่ 4 ผมมาเล่นฟุตบอลประเพณีของบริษัทแสนสิริภายใต้การนำทัพของคุณเศรษฐา ทวีสิน คนที่เคยเป็นผู้ช่วยผู้จัดการทีมชาติไทยชุดเอเชียนคัพ 2007 นั่นแหละ ซึ่งเราชนะบริษัทคู่แข่งขาดลอย

...

แฟนคลับทีโอทีนำรูปของที่ระลึกมาให้แฟน ๆ ดูเรียกน้ำลายก่อน

มีการรับสมัครสมาชิกด้วย สนใจก็กรอกใบสมัครกัน

จากนั้นก็ถ่ายรูป...ติดบัตร...มั้ง

“ผมเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก” เสียงหนึ่งทักทายขึ้นมาราวกับรู้ว่าวันนี้ผมจะเปิดเรื่องยังไง เขาใส่เสื้อ Cheerthai สีเหลืองแนะนำตัวเองว่าเป็น Webmaster ของ //www.thaikickoff.com หลังจากที่ผมและเขาแอบด้อม ๆ มอง ๆ (นกขุนทองร้องฮู้) กันละกันอยู่นานสองนาน ระหว่างแต่ละคนเก็บภาพบรรยากาศหน้าสนาม

เราพูดคุยกันแลกเปลี่ยนทัศนะเรื่องเว็บไซด์ฟุตบอลไทยเล็กน้อย กองเชียร์อุลตราเสื้อแดงกลุ่มใหญ่ก็ยกโขยงเดินผ่านมา ดูน่าเกรงขามและสร้างบรรยากาศแห่งเทศกาลฟุตบอลได้ไม่น้อย

ส่วนของทีมเจ้าถิ่น หน้าสนามมีการเปิดบูธสมัครแฟนคลับ ค่าสมัคร 200 บาทได้เสื้อ 1 ตัว แม้จะไม่ใช่เสื้อแข่ง แต่ก็เป็นเสื้อลำลองที่ดูสวยใช้ได้เลย

ผมล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วพบกับเรื่องไม่น่าเชื่อว่าทั้งเนื้อทั้งตัว ผมมีเงินอยู่ร้อยกว่าบาทเท่านั้น จึงได้แต่ผัดผ่อนว่า “ครั้งหน้าก็แล้วกัน”

เดินเข้าสนามมาทางอัฒจันทร์ทีมเหย้ามีรูปของเซย์ดู โกเนพร้อมกับก็อปปี้ “The Great Wall-ปราการแกร่ง” หราอยู่ตรงปากประตู

ผมเดินดุ่ย ๆ ไปเก็บภาพบรรยากาศกองเชียร์ทีมเยือน คึกคักใช้ได้เลยครับ แต่ละคนมีอารมณ์ร่วมเต็มร้อย ขณะที่จะเดินกลับมายังฝั่งทีโอที สายตาเหลือบไปยังม้านั่งสำรอง พบว่ายายาที่ผมกะจะมายลให้เห็นจะจะนั่งหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่...น่าสนใจเหมือนกันที่วันนี้ “โค้ชหมี” สุรศักดิ์ ตังสุรัตน์ดร็อปเขาเป็นแค่ตัวสำรอง

แฟนคลับเมืองทองมาเปิดท้ายขายของ (ที่ระลึก) ด้วย

กองทัพอุลตราเมืองทองบุกวิภาวดี

ภาพปราการเหล็กของทีมฮัลโหล

กองเชียร์ทีมเยือนคึกขนาดนี้ หันมาดูเจ้าบ้านกลับพบว่ามีการรวมตัวกันกลุ่มเล็ก ๆ ส่งเสียงเชียร์พร้อม ๆ กับตีกลองไปด้วย ผมตัดสินใจปีนขึ้นไปชั้นบนสุด นั่งข้าง ๆ กับชายวัยประมาณ 50 เศษ ๆ ที่ส่งเสียงเชียร์ทีมฮัลโหลอย่างเมามัน ก่อนที่จะมีกลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่มาสมทบเขาอีกหลายคน สอบถามได้ว่าพวกเขาล้วนเป็นพนักงานบริษัททีโอทีทั้งสิ้น

ตอนนี้กลายเป็นว่ากลุ่มกองเชียร์ของทีมฮัลโหลแบ่งออกเป็นสองก้อน แต่ก็ช่วยเชียร์เสริมกันอย่างแข็งขัน สร้างความคึกคักได้ไม่แพ้ฝั่งสีแดงเหมือนกัน นอกจากนี้ผมยังเห็นแฟนบอลทยอยเข้ามาเรื่อย ๆ เผลอแผลบเดียวอัฒจันทร์ฝั่งเจ้าบ้านก็คนดูแน่นไม่แพ้อีกฝั่งเลย

กลุ่มกองเชียร์ทีมเจ้าถิ่น

ยายาสตาร์ทเกมนี้ที่ข้างสนาม

สุเชาว์ นุชนุ่มนำทัพทีโอทีลงสนาม

11 คนแรกของทีมฮัลโหล

11 นักเตะของเมืองทอง ทีมชาติ...เพียบ

ขุนพลทีโอทีรวมพลังก่อนเกมเริ่ม

เกมในสนาม ทีโอทีครองบอลบุกได้มากกว่า สุเชาว์ นุชนุ่มอาจจะไม่ท็อปฟอร์มมาก แต่ก็โชว์ลีลาสวย ๆ ให้ได้กรี๊ดกันได้เป็นจังหวะ ๆ เห็นทริกการดูดบอล, ตวัดบอล, งัดบอล ฯลฯ ของเจ้ากบแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าตอนเด็ก ๆ คิดจะเอาดีทางด้านชกมวยมากกว่าการเล่นฟุตบอลซะอีก

ฝั่งเมืองทองนั้น แม้จะมีนักเตะทีมชาติมากกว่า แต่กลายเป็นว่าวันนี้ต้องอาศัยจังหวะโต้กลับอย่างเดียวเท่านั้น เจ้ามุ้ย ธีรศิลป์ แดงดาช่วยเก็บบอลในแดนหน้าได้ดี แต่เมื่อได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนน้อยไปหน่อยจึงทำอะไรได้ไม่ถนัดมาก

“สำหรับแฟนคลับที่สมัครสมาชิกแบบแพลทตินัม หลังเกมเราจะจับสลากเพื่อมอบเสื้อที่สุเชาว์ใส่เล่นในวันนี้ให้ด้วยครับ” เสียงโฆษกสนามช่วยทีมขายของเต็มที่

ไม่ได้เป็นแฟนสุเชาว์นะ แต่ถ้าสอยเสื้อหมายเลข 8 สีฟ้ากลับบ้านได้ก็โอนะ...ความคิดมาหยุดลงตรงที่ “เฮ้อ! วันนี้พกตังค์มาแค่ร้อยกว่าบาท”

สุเชาว์ลองส่องฟรีคิกดู

มุสตาฟา มาเนของเมืองทอง (9) พลิ้วหลบกองหลังคู่แข่ง

ถึงจะเป็นสตาร์ แต่สุเชาว์ก็ต้องช่วยไล่บอลด้วย

เกมครึ่งหลังมาตามคาดเลยครับ ยายาได้ลงสนามเพื่อแก้เกมจริง ๆ ดู ๆ แล้ววันนี้ไม่ถึงกับเด่นนัก แต่ก็มีทีเด็ดให้เห็นประปรายทั้งการลากเลื้อย, การเปิดฟรีคิก รวมถึงการลองยิงดู ทำให้เกมครึ่งหลงสนุกมากขึ้น แต่ลงท้ายก็ไม่มีใครยิงได้จึงแบ่งแต้มกันไปจากผลเสมอ 0-0

“วันนี้พอใจลูกทีมนะ แม้จะขาดศูนย์หน้าที่บาดเจ็บไป แต่ก็ทำได้ดี...ดีกว่าเมืองทองซะอีก ทั้ง ๆ ที่เขามีทีมชาติมาก…” โค้ชก๊อก พงษ์พันธ์ วงษ์สุวรรณซึ่งขยับบทบาทของตนเองเป็น “ผู้จัดการทีม (แบบฟุตบอลอังกฤษ)” แสดงความเห็น

ส่วนซูเปอร์สตาร์ทีมฮัลโหลอย่างเจ้ากบมองว่า

“ดีใจที่เก็บได้แต้มนึง...แต่ความจริงน่าจะเป็นสามมากกว่า โดยทั่วไปถือว่ามีโอกาสทั้งสองทีม รูปเกมสูสี ผมมองว่าระดับไทยลีกมันพอ ๆ กันหมดแหละ อยู่ที่จังหวะสุดท้ายใครดีกว่า”

หมดนัดนี้ทีโอทีก็คงต้องบอกลาสนามกีฬากองทัพบกแห่งนี้ไปแล้ว เพื่อเริ่มต้นในรังใหม่...สนามกลีบบัว จังหวัดกาญจนบุรี ที่โค้ชก๊อกวาดหวังว่าจะเห็นสโมสรฟุตบอลทีมนี้ก้าวไปเป็นทีมฟุตบอลอาชีพที่ประสบความสำเร็จทั้งผลงานในสนามและความนิยมชมชอบจากนอกสนาม

“คนดูขนาดวันนี้ ผมก็โอเคนะ แต่ไปเมืองกาญจน์คิดว่าน่าจะมีคนดูไม่ต่ำกว่าหมื่นคน” โค้ชก๊อกบอกเล่าความหวัง “ที่เลือกเมืองกาญจน์เพราะเราไปดูแล้วพบว่าคนที่นั่นสนใจฟุตบอลกันเยอะ อีกเหตุผลนึงคือสุเชาว์และเพื่อน ๆ อีกหลายคนเป็นคนกาญจนบุรี...ถ้าวันนี้สุเชาว์ยิงได้ รับรองระเบิดกว่านี้แน่...”

ธีรชัย งามเจริญ แผงหลังทีโอทีลองขึ้นไปส่องโอกาสทำประตูดู

ในที่สุดยายาก็ต้องลงมาช่วยทีม

ลงมาถึงก็ได้เปิดลูกฟรีคิก

ลีลาการป้องกันประตูของ "The Great Wall"

เหตุผลหลังผมเห็นภาพมาก ๆ คงไม่เวอร์ไปหรอกถ้าจะบอกว่า ในวันนี้สุเชาว์ นุชนุ่มในทีมทีโอทีไม่ต่างจากเดวิด เบ๊คแฮมในทีมแอลเอ แกแลคซียังไงยังงั้นเลย เพราะระหว่างรอพูดคุยกับปีกขวาทีมชาติไทยอยู่ ผมพบว่าเขากำลังถูกรุมล้อมด้วยกลุ่มแฟนบอลมากมาย ((((((((((--)))))))))) ทั้งขอลายเซ็นต์ ทั้งขอถ่ายรูป (ขอเบอร์รึเปล่าไม่รู้) ต้องอาศัยความหน้าด้านเล็กน้อยแทรกคิวของแฟน ๆ เพื่อพูดคุยกับเจ้ากบ

“ไปเล่นในบ้านที่เมืองกาญจน์...ดีนะครับ ดีที่ได้เล่นในบ้านเกิด ฝากถึงแฟนบอลเมืองกาญจน์ด้วยว่าให้มาเชียร์ทีโอทีนะครับเพราะในทีมมีหลาย ๆ คนที่เป็นคนกาญจน์ด้วย” พระเอกของเราออกลีลาอ้อน

ใครจะไปคิดล่ะครับว่าเด็กที่ฝันอยากเป็น “แชมป์โลก” มวยสักรุ่นนึงจะกลายมาเป็นนักเตะขวัญใจที่มีแฟนบอลกรี๊ดกร๊าดมากมายขนาดนี้...เพียงเพราะในวันนึงที่เขาต้องเลือกว่าจะเข้ามาเรียนในเมืองเพื่ออนาคตหรือเปล่า?

“ที่เปลี่ยนมาเล่นบอลเพราะมีเรื่องเรียนเข้ามาเกี่ยวครับ...คือ...ผมต้องมาเรียนในเมือง ถ้าซ้อมมวยอยู่ เราต้องออกเมืองไป...ไม่ได้เรียนในเมือง แล้วก็โชคดีด้วยที่ได้ผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่านสนับสนุน ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าวันนึงจะมีคนรู้จักมากขนาดนี้ ต้องขอบคุณกำลังใจจากทุกคนครับ” ปีกขวาเจ้าเสน่ห์บอก

ง่าย ๆ แบบนั้นเองสำหรับเหตุผลที่คนเราจะดังและประสบความสำเร็จ

โฉมหน้าของแฟนทีโอทีที่ได้เสื้อ (เปื้อนเหงื่อ) ของสุเชาว์ไปสะสม

มะรุมมะตุ้มรุมรักพี่กบ

หลังจากเสร็จธุระกับสุเชาว์แล้ว ผมก็ปล่อยให้เขาถูกแฟนบอลมะรุมมะตุ้มรุมรักต่อไป ขณะที่เดินออกมาผมคิดในใจว่า...วันนั้น ผมก็เคยฝันจะเป็นแบบสุเชาว์ในวันนี้นี่แหละ...แต่วันนี้ล่ะ? ผมหยุดคิดแค่นี้เพราะมีคนส่งเสียงทักทายขึ้นมา

“อ้าว! มาทำอะไรล่ะ?” เสียงนั้นเป็นของพี่หมู นพนันท์นินี่ ศรีศร นักพากย์บอลชื่อดัง

ดีใจครับที่พี่เขายังจำคนเล็ก ๆ (แต่ตัวใหญ่) อย่างผมได้...ช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนบอลโลก 2006 ที่ผ่านมา ผมต้องเข้าไปคลุกคลีกับสยามกีฬาเพราะดันไปคว้ารางวัลชนะเลิศ “TOT World Cup Reporter” ประเภทคอลัมนิสต์ ซึ่งสยามกีฬาร่วมมือกับ TOT จัดขึ้นมาได้ โดยต้องเข้าไปฝึกฝนวิชาที่สยามกีฬานิดหน่อยก่อนจะเดินทางไปเยอรมัน

นี่แหละที่เป็นเหตุผลทำให้ผมเลือกทีโอที เอฟ.ซี.เป็นทีมเชียร์…TOT ทำให้ผมได้รู้ว่า แม้จะทำความฝันให้เป็นจริงไม่ได้อย่างหนึ่ง แต่คนเราก็ยังสามารถไขว่คว้าความฝันอื่นต่อไปได้...ถ้ามีความพยายาม

“วันนั้นที่เคยฝันกันว่าดี วันนี้อาจจะผิดหวังก็ได้ แต่ขอให้เราฝันกันต่อไป วันไหนสักวัน ความฝันก็คงจะจริง...”เนื้อเพลงสุดฮิตในอัลบัมแรกของบิลลี่ โอแกนว่าไว้อย่างนั้น

วันนั้นผมเคยฝันอยากเป็นนักบอล

วันนี้ผมไม่ได้เป็น แต่ผมก็ได้ไปบอลโลกเมื่อ 3 ปีก่อน แถมยังได้ขีดเขียนเรื่องราวลงในสยามกีฬา 11 วันด้วย แม้ตอนนี้จะไม่มีเวทีใหญ่ให้ผมเขียนอย่างจริงจังเพื่อให้คนรู้จัก...แต่บอกได้ไหมว่าวันนี้ผมรู้สึกผิดหวัง

...

วันนั้นสุเชาว์ฝันอยากเป็นนักมวย

วันนี้สุเชาว์คือนักฟุตบอลทีมชาติไทยที่เนื้อหอมที่สุดคนหนึ่ง...บอกได้ไหมว่าวันนี้สุเชาว์รู้สึกผิดหวัง

กับอนาคตของทีโอที เอฟ.ซี.ก็เช่นกัน ผมไม่รู้ว่าอนาคตที่เมืองกาญจน์จะเป็นอย่างไร? แม้สิ่งที่คาดหวังได้ในตอนนี้คือความเริ่ดหรู...มีกลุ่มแฟนบอลท้องถิ่น (กลุ่มใหญ่) ที่พร้อมให้กำลังใจ, มีสนามกีฬาที่ว่ากันว่าสวยที่สุดเป็นสนามเหย้า, รูปแบบการเล่นที่โค้ชก๊อกถ่ายทอดให้เล่นเป็นทีมก็ดูลื่นไหลและมีประสิทธิภาพ

ผมยังไม่เคยเห็นสนามกลีบบัวกะตา แต่จินตนาการว่าคงงดงามไม่ต่างอะไรจากดอกบัว

นี่คือดอกไม้ที่มีความงามงด จนได้รับสมญาว่า “ราชินีแห่งไม้น้ำ”

ถ้าทีโอที เอฟ.ซี.สถาปนาให้ตนเองกลายเป็น “ราชันแห่งทีมฟุตบอลไทย” ได้ มันคงเป็นความฝันสูงสุดซึ่งชายชื่อพงษ์พันธ์ วงษ์สุวรรณต้องการไขว่คว้ามาให้ได้ หลังจากปลุกปั้นระบบให้กับทีมมานานสองนาน...แต่ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร...

วันนั้นที่เคยฝันกันว่าดี วันนี้อาจจะผิดหวังก็ได้...แต่ขอให้เราฝันกันต่อไป วันไหน สักวันความฝันก็คงจะจริง

Create Date : 03 เมษายน 2552
Last Update : 3 เมษายน 2552 18:31:48 น.		10 comments
Counter : 1832 Pageviews.
Share Tweet