12 ส.ค.52 สนามกีฬาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
จุฬาฯ ยูไนเต็ด 1-2 โอสถสภา เอ็ม-150

แม้อายุ 57 ปีแล้ว แต่แม่ของผมยังตื่นนอนก่อนตี 5 ได้ทุกวัน

หุงข้าว, ต้มข้าวต้ม, ต้มน้ำหลากหลายอย่าง, ทำกับข้าว เพื่อบรรจุรถเข็นออกไปขายในทุก ๆ วัน

แสงแดดแผดจ้า, สองขาที่เริ่มโรยราและน้ำหนักรถเข็นที่ก็ไม่เบาเหมือนกันน่าจะเป็นอุปสรรคให้กับคนอายุขนาดนี้ แต่แม่ (หรือที่ผมเรียกมาตั้งแต่เด็กว่า “แหมะ”) กลับไม่เคยบ่น เป็นผมและพี่น้องซะอีกที่บอกให้ท่านเลิกเถอะ แล้วมาขายของในบ้านสบาย ๆ จะดีกว่า

“ขายที่บ้านไม่มีใครซื้อ ข้าทำของข้าแบบนี้ดีกว่า” แม่ว่า

ลงท้ายเราจำต้องปล่อยให้แม่เข็นรถขายของต่อไป ผมบอกตัวเองว่า “อยู่บ้านเฉย ๆ แม่คงเหงา ออกไปขายของจะได้เจอคนนั้น คนนี้ก็ดีเหมือนกัน”

แม้จะเป็นคนโผงผาง แต่ด้วยความเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี แม่จึงสามารถคุยกับคนทั่วไปได้เรื่อย ๆ สร้างมิตรภาพได้ไม่รู้จบ

ป๊ากับแหมะมีลูก ๆ ถึง 5 คน ตอนที่ยังเด็ก บ้านก็ดูคึกคักดีหรอก คึกซะจนบางคราก็วุ่นวายตามประสา “คนเยอะเรื่องแยะ” แต่ครั้นลูก ๆ เติบใหญ่ขึ้นมา แต่ละคนมีงานทำของตัวเอง บ้านที่เคยวุ่นวายกลับดูเงียบเหงา

โดยเฉพาะเมื่อป๊ามาจากไปเมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา T_T

แม้จะแต่งงานกันผ่านแม่สื่อแม่ชักตามแบบคนจีนโบราณ ทำให้ผมรู้สึกเสมอมาว่าแม่กับพ่อไม่ได้รักกันหรอก แต่เมื่ออีกฝ่ายมาจากไป...ผมแอบสังเกตว่าหญิงแกร่งที่ผมเห็นมาตลอดนั้น บางช่วงท่านก็ดูเหงา ๆ เหมือนกัน

ความที่ทำงานสไตล์ฟรีแลนซ์ ออกไปทำงานข้างนอกบ้าง ทำงานในบ้าน (ในห้องส่วนตัวบนชั้น 4) บ้าง ถ้าวันไหนทำงานที่บ้าน ผมจะต้องหยุดทำงานตอน 6 โมงเย็นเสมอ

เพราะนี่คือช่วงเวลาที่แม่เข็นรถกลับมาถึงบ้าน

ผมลงมานั่งเป็นเพื่อนแม่จนถึง 2 ทุ่มที่น้องสาวกลับมาถึงบ้านจึงกลับขึ้นไปทำงาน, ทำกิจวัตรส่วนตัวต่อ

ความที่ต้องนั่งเป็นเพื่อนแม่ในช่วงเวลานั้นทำให้ผมได้ดูละครเย็นตามท่านไปด้วย

ที่จบไปคือ “หัวใจไร้มลพิษ” นั้น...ชอบมาก

ส่วนเรื่องล่าสุดคือ “สะใภ้ใจเด็ด”

“ดวงดาวมันชอบลูกสาวของคนนี้ อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ แต่ลูกชายคือพระเอกดันไปแต่งงานกับพี่สาวของนางเอก ดวงดาวก็เลยแกล้ง”

แม่เล่าให้ฟังเมื่อผมถามชวนคุยไปเรื่อย ๆ

ฟังแล้วผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นดวงดาว จารุจินดา

บ้า...เค้าไม่ได้เป็นผู้หญิงซะหน่อย

...

แม้จุฬาฯ ยูไนเต็ดจะตกต่ำ แต่กองเชียร์ก็ยังมาดูใจอยู่เสมอ

ผมเดินออกมาจากแพท สเตเดียมเมื่อวันอาทิตย์เพียงคนเดียว หากใส่จังหวะสโลว์ลงไปพร้อมกับเพลงเศร้า ๆ...นี่มันเอ็มวีเพลงอกหักชัด ๆ

“วันจันทร์ปลดแน่พี่ พี่แดงจะเอาณรงค์ สุวรรณโชติมาคุมแทน”

เสียงนั้นแว่วอยู่ในหัว

ตอนที่เถียงกับจักราช โทนหงสาเรื่องการเปลี่ยนตัวของโชเซที่สนาม ใครสักคนถามอดีตปราการหลังจุฬาฯคนนี้ว่า “แล้วจะเอาใครมาคุมแทนล่ะ?”

“ไม่รู้สิ แต่อย่างน้อยถ้าอ.เหลืองคุม เกมในบ้านต้อง 3 แต้มเพราะบุกตลอด แต่โค้ชคนนี้ในบ้านก็เหมือนจะเอาแค่แต้มเดียว”

ฟังแบบนี้ผมยิ่งไม่เห็นด้วย จึงนำความนี้ไปคุยกับพี่หนึ่ง...อีกหนึ่งแกนนำจัดตั้งกองเชียร์ Pink Panther พี่เขาย้อนถามว่า แล้วผมอยากได้ใครคุมล่ะ?

“โค้ชไทยตอนนี้ผมไม่เห็นว่ามีใคร ก็ต้องให้โชเซปั้นต่อไปอย่างน้อยจนจบฤดูกาลนั่นแหละ” ผมตอบ

ด้วยความอยากได้โชเซเป็นโค้ช (ต่อ) แต่ทีมกลับเลือกณรงค์มา...นั่นแหละที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นดวงดาว จารุจินดาในละคร “สะใภ้ใจเด็ด” ขึ้นมา

“ชั้นจะต้องแกล้งสะใภ้...เอ้ย...โค้ชคนนี้”

ผมแกล้งอะไรเขาไม่ได้หรอก นอกจาก...”ไม่เขียนชม”

...

สาว ๆ Pink Panther Girls เดินนำนักเตะทั้งสองทีมลงสนาม

กัปตันวรชัย สุรินทร์ศิริรัฐ (จุฬาฯ ยูไนเต็ด) และศิวเมต ธนูศร (โอสถสภา เอ็ม-150) นำลูกทีมสู่ "จุ๊บ สเตเดียม"

แล้วก็มาแลกของที่ระลึกกัน

แฟน ๆ BOOM BAKA ให้กำลังใจนักเตะ

11 ขุนพลเสือสามย่านในศึกวันแม่

วันแม่แห่งชาติ จุฬาฯ ยูไนเต็ดมีโปรแกรมเปิดตัวทีมงานโค้ชชุดใหม่กับโอสถสภา เอ็ม-150

ด้วยความที่ผมมองทีมห้างขายยาทีมนี้ว่าช่างเหมือนทีมห้างขายยาของเยอรมันจริง ๆ เพราะมีแคแรคเตอร์คล้ายกัน

Bayer “Never” Kusen

เล่นดียังไงก็ไม่มีแชมป์หรอก ทีมอย่างนี้แหละที่จะแพ้จุฬาฯ ยูไนเต็ด นัดแรกที่เจอก็เสมอกันซะด้วย

ดูการจัดตัวของโค้ชต้อม ณรงค์ สุวรรณโชติที่มีหมอเมา ทพ.พิชัย ปิตุวงษ์เป็นที่ปรึกษาทีมแล้ว หน้าตาไม่ต่างอะไรจากทีมของโชเซมากนัก แค่เนโตได้กลับไปเล่นมิดฟิลด์ตัวรับเหมือนเดิมเท่านั้นโดยจับคู่กับศักดา ชุติภัคพงษ์ (แทนที่จะเป็นชานนท์ วงษ์อารีย์)

เชอะ! เล่นในบ้านเกมก็ยังไม่เห็นจะดีเลย ช่วง 10 นาทีแรกทีมพลังเอ็มมีโอกาส 2 หนซ้อน ๆ ด้วยซ้ำ (ผมสวมบทดวงดาวได้อย่างน่าหมั่นไส้)

คัพฟ้า บุญมาตุ่นฉายแววจอมทัพอนาคตไกลคุมเกมโจมตีเจ้าบ้านได้อย่างน่ากลัว นาทีที่ 3 เขามีโอกาสซัดแต่แฉลบกองหลังออกไป เจ็ดนาทีต่อมาเจ้าหนุ่มชื่อแปลกก็มาเปิดให้อนิรุตน์ สืบยิ้มได้โอกาสซัด...ดีนะนี่ที่ยังไม่เข้า (โฮะ ๆ ๆ เสียงหัวเราะแบบแม่ผัวใจร้ายยังดังอยู่ในใจ)

ขุนพลเสือสามย่านพยายามโต้กลับโดยอาศัยความคล่องของคู่หน้าอย่างสมปอง สอแหลบและอารอนซึ่งก็วูบวาบใช้ได้ (ก็แค่ใช้ได้แหละ...นั่น ยังจะร้ายได้อีก) แต่ลางร้ายกลับมาเยือนจุฬาฯ ยูไนเต็ดเมื่อครึ่งชั่วโมงผ่านไป

อารอนที่โดนแผงหลังทีมเยือนอัดคว่ำ แม้จะกัดฟันลุกขึ้นมาได้ แต่หน้าตาเหยเก (ผมเห็นได้ไงฟะ) กับมือที่จับต้นขาด้านหลังมันหมายความว่า “ไม่ไหวแล้ว”

“เจ้ารถถัง” เรจินัลโดถูกส่งลงไปแทนทันที แล้วก็มีโอกาสหลุดเข้าไปเขตโทษด้วยตั้งแต่การสับเท้าครั้งแรก แต่ดันทำตัวปอยฝ้าย เงอะ ๆ งะ ๆ มากไปหน่อยจึงถูกกองหลังเคลียร์ได้ก่อน

ก่อนหมดเวลา 3 นาทีกองเชียร์ทีมเยือนก็เงียบกริบ (ผมหมายถึงเงียบจริง ๆ เงียบจนถึงครึ่งหลังเลยแหละ) เมื่อเนโตเปิดบอลยาวมาให้สมปองหลุดเข้าไปสังหารให้เสือสามย่านขึ้นนำได้สำเร็จ!

จุฬาฯ ยูไนเต็ดพลิกขึ้นนำแล้ว 1-0

พักครึ่งเป็นการแสดงสวย ๆ ของเสือสาวสามย่าน “Pink Panther Girls”

อภิศักดิ์ อาสายุทธ์แย่งโหม่งกับกิตติศักดิ์ ปิ่นทอง

เนโตโหนขึ้นโหม่งได้ก่อนนักเตะห้างขายยา

สมปอง สอแหลบพยายามลุ้นลูกโหม่ง

จังหวะชุลมุนหน้าปากประตูทีมเยือน

"เฮียจ๋าอย่างกังฟู" ชื่อเพลงในอดีตของวงฟอร์เอฟเวอร์น่าจะอธิบายภาพนี้ได้ดีที่สุด

อารอนเจ็บ!

สมปองหลุดเข้าไปยิงประตูขึ้นนำ

อารมณ์ดีใจของนักเตะเสือสามย่าน

ส่วนนี่อารมณ์ดีใจของกองเชียร์ Pink Panther

เรจินัลโดพยายามลุ้นประตูที่ 2

ความน่ารักของเสือสาวสามย่านช่วงพักครึ่ง

กลับมาลงสู่สนามใหม่ หลังจากได้ฟังการแก้เกมของ “โค้ชขงเบ้ง” อาจหาญ ทรงงามทรัพย์ (อาจจะบวกกับพลังเอ็ม-150 ด้วยมั้ง ^^) โอสถสภามีเกมที่ดุดันขึ้น ไล่ขย่มเจ้าบ้านเป็นระลอก ๆ

ขอผมใช้วิธี Ctrl C และ Ctrl V จากบทความตอนที่แล้วมาใส่ในย่อหน้าข้างล่างนะครับ

เกมของการท่าเรือไทย <--- Delete แล้วพิมพ์ใหม่เป็นโอสถสภา เอ็ม-150 ดุดันขึ้นในครึ่งหลัง แต่เอ็นกูลูก็แสดงให้เห็นว่าใครกันที่ควรได้ชื่อว่าเป็นผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดในไทยพรีเมียร์ลีกเมื่อปัดป้องได้สวย ๆ หลายลูก

เพราะเป็นผู้รักษาชาวแคเมอรูนอีกแล้วที่เซฟเป็นพัลวันทั้งมือ ทั้งขารักษาสกอร์นำให้เสือสามย่านไว้ได้

โค้ชขงเบ้งหย่อนเอวาน เมนซาห์ลงมาเติมความวูบวาบแทนสุมัญญา ปุริสายทางริมเส้น ก่อนจะส่งปฏิพณ เพชรวิเศษลงมาเสริมอาวุธหนักทางการโจมตีภาคอากาศ

แสงแดดที่ร้อนจัด (อาจจะบวกกับการที่จู่ ๆ ก็เปลี่ยนโค้ชด้วยแหละทำให้ความฟิตของนักเตะลดลง---นั่นหาเรื่องได้อีก) นักเตะเจ้าบ้านเริ่มอ่อนล้าลงไป แม้กองเชียร์จะพยายามช่วยกระตุ้น

“อย่าแผ่ว ๆ”

บุกหนักแต่ยังตีเสมอไมได้ สุดท้ายโค้ชอาจหาญก็ต้องทิ้งไพ่ใบสุดท้าย ส่งกฤษฎา เก็มเด็นลงมาเสริมเกมรุกแล้วถอดแบ็กซ้ายอย่างอภิศักดิ์ อาสายุทธ์ออก

ซึ่งเจ้านักเตะหมายเลข 9 คนนี้แหละที่เปลี่ยนเกมโดนสิ้นเชิง กระชากเกมทางขวาแต่ละที กระชากหาย ๆ

เสือสามย่านเหลือทีเด็ดแค่การโต้กลับอย่างเดียวแล้ว สมปองเก็บบอลได้ดี ทักษะดี...แต่มากกว่านั้นไม่มีอะไร ส่วน “เอล ตังเก้” เรจินัลโดนั้นดูมาหลายนัดแล้ว นี่มันนักเตะแอฟริกันไปเกิดที่บราซิลหรือเปล่า? มีแต่ลีลาการวิ่งถึก ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ แต่ลีลาพลิ้ว ๆ จินตนาการสูง ๆ สไตล์แซมบ้าไม่มีเลย

ช่วงนาทีที่ 80-82 แค่ 3 นาทีโอสถสภามีโอกาสยิงถึง 3 ครั้งและก็กลายเป็น 1 ประตู เริ่มตั้งแต่

สุรเดช ธงชัยพุ่งโหม่งจากการเปิดมาทางขวา...เฉี่ยวเสาหวุดหวิด

เมนซาห์ได้โอกาสซัดจากจังหวะที่หลังเจ้าบ้านเคลียร์ไม่ขาด...ข้ามคาน

และ

จากลูกโยนยาวเข้ามา ปฏิพณโหม่งเข้าไป 1-1 แล้ว!

นั่นแหละเสียงเชียร์ที่แผ่ว ๆ ลงของกองเชียร์ทีมเยือนถึงกลับมาดังอีกครั้ง

จุฬาฯ ยูไนเต็ดมีการปรับเปลี่ยนอีกครั้งส่งนันทพล พิบูลย์พลลงไปแทนไพฑูรย์ นนทะดี (เข้าใจว่าเจ็บ) แต่ที่ลงไปน่ะเซนเตอร์ฮาล์ฟนะ...พอใจแค่แต้มเดียวแล้วหรือนี่? ผมหงุดหงิดอยู่ในใจนิด ๆ

“ผมจะปรับแค่เกมด้านข้าง ให้แบ็กสามารถเติมเกมรุกขึ้นไปช่วยทำเกมได้”...เห็นไหมว่าผมไม่ได้ทำตัวร้ายแบบไม่มีเหตุผล ยังให้โอกาสโค้ชต้อมอธิบายความคิดของเขา

แต่แค่แต้มเดียวก็ไม่มีให้ผมเห็นในวันนี้...จากการประสานงานกันของ 2 ตัวสำรองฝั่งทีมเยือน กฤษฎากระชากทางขวาแล้วหยอดมาให้ปฏิพณโหม่งเข้าไปตุงตาข่าย

ฟ้าแทบถล่มเอาซะวินาทีนั้น

แม้จะไม่อยากเขียนว่าโค้ชใหม่เข้ามาก็ทำให้ทีมให้ชนะในแม็ทช์แรกเลย...แต่พอต้องแพ้แบบนี้ ผมรู้สึกว่าช่างทำใจได้ยากลำบากกว่า

ฌอง-มาร์ก เอ็นกูลูและแผงหลังพบงานหนักกับลูกบอมบ์ในครึ่งหลัง

อุดม จอกรบตัดบอลได้ก่อนเอวาน เมนซาห์

ปฏิพณกางปีกดีใจหลังตีเสมอ

ผู้รักษาประตูสำรองของโอสถฯอย่างฉัตรชัย บุตรพรมก็ไม่ใช่ว่าไม่มีงานทำ

“วันนี้เราเปลี่ยนหลายตัวเพื่อให้ได้พัก แต่พอลงไปแล้ว มันเหมือนเล่นไม่มีเป้าหมาย แต่ก็คิดว่าน่าจะกลับมาได้ โดยใช้สูตรง่าย ๆ นี่แหละครับ โยนเข้าไป” โค้ชขงเบ้งเผย “ครึ่งแรกแบ็กของเราต่อเกมขึ้นมาไม่ได้ ทำให้ทีมที่ลงไปรับมันแน่น เราก็ต้องโจมตีด้านข้าง”

ส่วนโค้ชต้อมให้ความเห็นว่า “เกมวันนี้ถือว่าโอเค เค้าเป็นทีมแนวหน้า ส่วนเราหนีตกชั้น ก็ต้องทำให้ดีที่สุด แต่คงต้องไปแก้เรื่องแรงนิดนึง ในขณะที่เด็ก ๆ โอเค มีวินัย มีความมุ่งมั่นที่จะกอบกู้จุฬาฯ เด็กทุกคนมีความสามารถอยู่แล้ว ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด ยังไม่หยดสุดท้าย ผมไม่กลัวอยู่แล้ว”

คุณถิรชัย วุฒิธรรม ผู้จัดการทีมเสริมว่า “สภาพร่างกายเราไม่ดี เจ็บด้วย พอโดนโหมมาก ๆ ก็เป็นรอง ก็ต้องสู้กันต่อไป ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป”

พูดจบผู้จัดการทีมคนใหม่ก็เรียกนักเตะเสือสามย่านมารวมเพื่อพูดปลุกใจกันต่อ รวมทั้งบอกว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวต่อไป

แม้จะไม่ค่อยชอบทีมงานชุดนี้ แต่ภาพการปกครองนักเตะที่ดูแล้วแสนอบอุ่นโดยเฉพาะในวาระวันแม่แบบนี้ด้วยแล้ว.. ”ชั้นให้โอกาสเธอทำดีต่อก็แล้วกัน แต่อย่าคิดว่าฉันใจอ่อนรับเธอเป็นสะใภ้...เอ้ย...โค้ชแล้วนะ” ขอสวมบทแม่ผัวใจร้ายปิดท้ายก็แล้วกัน

...

เนโตในมาดพระเอกเอ็มวี "อยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว" หลังจบเกม

“พอแหมะกลับมาก็ถามถึงเฮีย ถามถึงหมู (สรรพนามของผม), ถามถึงเด็กอ้วน (สรรพนามของน้องสาวคนเล็ก) พอบอกว่าไม่มีใครอยู่ แหมะก็บ่น แค่ 2 วันนี้อยู่บ้านไม่ได้เลยหรือ? วันแม่กับวันเกิดแม่นี่” น้องสาวคนโตพูดในโต๊ะอาหารระหว่างที่ผมและพี่ ๆ น้อง ๆ ดินเนอร์กับคุณแม่อยู่

ฟังแล้วก็อึ้งนะ...ด้วยความที่เป็นครอบครัวจีนที่ไม่ค่อยแสดงออกถึงความรู้สึกมาตลอด (รักนะแต่ไม่แสดงออก) แต่ลึก ๆ แล้วแม่ก็ยังอยากใกล้ชิดกับลูก ๆ อยู่เสมอนั่นแหละไม่ว่าจะอายุขนาดไหนกันแล้ว

ความจริงผมไม่ได้ละเลย “วันแม่” นะ คิดว่าหลังจากดูบอลจบก็จะเดินไปซื้อเค้กส้มร้านดังแถวสามย่านกลับไปฝากแม่

บางครั้งคนเราก็มีอะไรขัดแย้งในตัวเองเยอะเหมือนกัน

รักนะแต่ไม่แสดงออก

ไม่ได้ไม่คิดถึงแม่นะ แต่ผมอยากดูบอลด้วย

ไม่ชอบที่เปลี่ยนโค้ชนะ แต่ด้วยความที่ผมมีหน้าที่ต้องเขียนเพื่อพีอาร์ทีมจุฬาฯ ยูไนเต็ดด้วย ผมก็ไม่ควรเขียนถึงด้านที่ติดลบมากนัก...มันเป็นแบบนี้

แต่ที่ผมไม่รู้สึกขัดแย้งเลย...

“ผมรักแม่ครับ”

(อิอิ ^^ แม่ไม่รู้จักเน็ทเพราะฉะนั้น ผมไม่เขินแน่นอนที่บอกรักแบบนี้...บอกแล้วว่า “รักนะแต่ไม่แสดงออก”)

Create Date : 13 สิงหาคม 2552
Last Update : 13 สิงหาคม 2552 19:50:22 น.		0 comments
Counter : 1265 Pageviews.
Share Tweet