วันที่สี่บนเรือนิปปอนมารู 

          มาอยู่ห่างจากบ้านแสนไกล บางทีก็ลืมวันเวลาเหมือนกัน บางเวลาเหมือนรวดเร็ว บางเวลาก็เหมือนเชื่องช้าเสียเหลือเกิน แต่กับประสบการณ์ในการเป็นหนึ่งในโครงการเรือเยาวชนเอเชีย อาคเนย์ในครั้งนี้ ต้องจากบ้านจากเมืองมาทั้งที่ไม่ได้นึกฝันว่าจะเข้ามาในชีวิตผมมันแปลกใหม่ตื่นเต้นตลอดเวลาสำหรับผม ทำให้ไม่มีอาการคิดถึงบ้าน มีแต่อยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ทุกอย่างเอาไปบอกเพื่อนๆที่บ้านนอกได้ตื่นเต้นไปกับผมด้วยเร็ววัน          

          วันนี้กำหนดไป Home stay คือการให้ PY ไปพักกับครอบครัวเจ้าภาพในประเทศสมาชิกโครงการเรือฯ กับHost family ประมาณ 2 วัน คณะเยาวชนโครงการเรือทั้งหมดมีกำหนดพัก Home stay ที่เมืองบันดุง เมืองที่ผมได้ยินตั้งแต่เริ่มเข้าโครงการเพราะเพลงสัญลักษณ์ประจำชาติเยาวชนอินโดนีเซียเพลงหนึ่งชื่อว่า Hello Bandung สำหรับประเทศไทยก็จะเป็นเพลงลอยกระทง          

          08.00 น.รถบัสสิบสี่คันพาพวกเรา PY ทุกคนเดินทางไปยังเมืองบันดุง ซึ่งอยู่ห่างกรุงจากาตาร์ประมาณ 200กว่ากิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3-4 ช.ม.โดยมีรถตำรวจเปิดไซเรนนำขบวนไปตลอดทางจากจากาตาร์ถึงเมืองบันดุง วันนี้อาหารกลางวันเขาแจกเป็นอาหารกล่องบนรถเป็นข้าวปั้นญี่ปุ่นกับกุ้งอบขนมและน้ำผลไม้ 

          ประมาณบ่ายโมงกว่าๆ ถึงเมืองบันดุงแวะเยี่ยมชมไร่ชาและโรงงานผลิตชา บันดุงอากาศเย็นสบาย อากาศคล้ายบนดอยสูงในเมืองไทยจากการสังเกตรถที่วิ่งไต่เขาไล่ระดับขึ้นมาแสดงว่าคงมีความสูงพอสมควร มองไปรอบตัว ๓๖๐ องศาเต็มไปด้วยไร่ชาเวิ้งว้างสุดหูสุดตาวิวสวยงามชวนให้พวกเราถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก

           เสร็จจากดูงานไร่ชาเมืองบันดุงคณะพวกเราก็ไปยังสถานที่ที่เขาจัดพิธีต้อนรับ ณ หอประชุมใหญ่มากแห่งหนึ่งในเมืองบันดุงมีนักเรียนมายืนเข้าแถวต้อนรับพวกเราด้วย จากนั้นก็เข้าสู่พิธีการและให้ PY พบกับครอบครัว Host family ครอบครัวที่จะรับ PY ไปอยู่ด้วยประมาณ 2 วัน

          ตลอด 3-4 วันที่ผ่านมาไปไหนพวกเราPY ทั้งหมดจะไปเป็นคณะหรือไปกับชาติเดียวกัน วันนี้ผมและ PY ทุกคนจะต้องแยกกันไปพักกับครอบครัวเจ้าภาพและคู่กับPY ชาติอื่นไม่ได้ไปกับชาติเดียวกัน ผมได้บัดดี้ไปพัก Home stay กับ PY อินโด ถือว่าโชคดีเป็นชาติเจ้าภาพอย่างไร PY คงคุยกับ Host family ได้รู้เรื่องดีเพราะเป็นชาติเดียวกัน

          ประมาณบ่าย 4 โมง ถึงบ้าน Host family  บ้านหลังเบ้อเริ่ม เฟอร์นิเจอร์ในบ้านหรูหรามาก คงเป็นคหบดีของเมืองบันดุง มีโล่เต็มบ้าน หมออีวีน(Iewin) เป็นนายแพทย์มาเมืองไทยบ่อย เคยไปเมืองจันทบุรีบ้านผมด้วย เขาและครอบครัวดีกับผมมากดูเอาใจใส่ ทำเหมือนผมเป็นลูกเขาอย่างนั้น เมืองบันดุงผมสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างคนรวยกับคนจนในขณะที่บ้านหมออีวีน(Iewin)ร่ำรวย หรูหรา พอออกมาหน้าบ้าน เป็นชุมชนแออัด ถนนหนทางไม่ดีเลย ขยะ น้ำเน่า ระบบสุขาภิบาลแย่มาก รถราวิ่งกันขวักไขว่ ไร้ระเบียบไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย

          ถึงบ้านคนใช้ของ Host family นำน้ำผลไม้มาเสิร์ฟ ผมและเพื่อนชาวอินโดจัดกระเป๋าเข้าห้องพักที่เขาจัดไว้ให้ ลูกชาย Host family มานั่งคุยด้วยพักหนึ่ง วันนี้ใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงรู้สึกอ่อนล้า เหนื่อย อาบน้ำจัดการธุระส่วนตัว เตรียมตัวออกไปงานต้อนรับคณะเรือเยาวชนที่จัดขึ้นโดยเทศบาลเมืองบันดุงในตอนค่ำ

        งานต้อนรับเยาวชนเอเชียอาคเนย์จัดขึ้นที่หอประชุมแห่งหนึ่งในเมืองบันดุงเป็นเหมือนอินดอร์สเตเดียมหัวหมากบ้านเรา แต่ที่บันดุงไม่ติดแอร์ ไม่ค่อยสะอาด เหมือนบ่อนไก่ขนาดใหญ่เสียมากกว่า เขาจัดงานต้อนรับดีถึงแม้สถานที่จะไม่ค่อยดีนัก มีการแสดงของ PY ของแต่ละประเทศ และการแสดงของเยาวชนจากเมืองบันดุงซึ่งแสดงได้สนุกสนาน พร้อมเพรียงสวยงาม การแสดงของ PY ไทยแสดงรำลีซอ ของชนเผ่าทางภาคเหนือ

         กว่างานจะเลิก 4 ทุ่มเกือบ 5 ทุ่ม หิวอย่างที่สุด ผมไม่ได้กินข้าวไปก่อนด้วย นึกว่าจะมีงานเลี้ยงที่นั่น กลับมาที่บ้าน Host family เลยกินเต็มที่ ก่อนจะอาบน้ำแล้วเข้านอนวันนี้เป็นวันที่เพลียมาก  

 5 ตุลาคม 2536

Create Date : 12 ธันวาคม 2555
Last Update : 20 ธันวาคม 2555 10:06:13 น.		8 comments
Counter : 1486 Pageviews.
Share Tweet