ทะเล ภูเขา ป่าไม้ สายน้ำ ธรรมชาติ บ้านของเรา
คิดถึงนิปปอนมารูวันที่เจ็ด ข้ามเส้นศูนย์สูตรมุ่งสู่ประเทศไทย

คิดถึงนิปปอนมารูวันที่เจ็ด (ข้ามเส้นศูนย์สูตรมุ่งสู่ประเทศไทย)

หลังจากที่นิปปอนมารู ออกมาจากประเทศอินโดนีเซียมุ่งหน้าสู่ประเทศไทยที่ท่าเรือจังหวัดภูเก็ต ต้องใช้เวลา 2 วัน 2 คืน ล่องขึ้นมาทางมหาสมุทรอินเดียผ่านประเทศสิงคโปร์และมาเลเซียขึ้นมาทางฝั่งอันดามัน เพื่อมุ่งสู่ท่าเรือจังหวัดภูเก็ตตามกำหนดเวลา

 

เมื่อเช้ามืดตอนประมาณตี 5 ครึ่งได้ยินประกาศว่าขณะนี้เรือนิปปอนมารูกำลังจะข้ามเส้นศูนย์สูตร ซึ่งประมีประเพณีที่ปฏิบัติต่อเนื่องกันมาทุกปีคือพิธีข้ามเส้นศูนย์สูตรโดยมีพิธีการปล่อยพวงมาลา โปรยดอกไม้ ลงบนท้องทะเลตามที่ได้เห็นในภาพกิจกรรมของรุ่นพี่ที่ทำต่อเนื่องกันมา แต่ปีนี้แค่เพียงประกาศให้รู้เท่านั้น ว่าเรือนิปปอนมารูกำลังจะข้ามเส้นศูนย์สูตรเมื่อตอนตีห้าครึ่งซึ่งยังไม่ถึงเวลาตื่น

ตอนเช้าของทุกวันจะมีเวรของพีวายชาติต่างๆผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปเป็น Night patrolร่วมกับ Admin (ยามกลางคืนบนเรือ)ซึ่งตอนเช้าประมาณตีห้าครึ่งจะทำหน้าที่ประกาศปลุกพีวายทุกคนบนเรือผ่านลำโพงที่ติดตั้งทั่วไปบนเรือรวมทั้งในห้องเคบินทุกห้อง

“ Wake up all PY  Please assemble at  the dolphill Hall in ( time…)” ส่วนใหญ่ก็ยังอ้อยอิ่งกว่าจะขยับเขยื้อนไปเข้าแถวได้ ก็ต้องรอจนเขาประกาศว่า Please assembly at  the dolphill Hall immediately หรือ right now นั่นแหละถึงได้วิ่งกระหืดกระหอบพาร่างสลึมสลือมาเข้าแถวแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น เป็นประโยคที่พวกเราคุ้นเคยจนทุกวันนี้เรามักจะนำมาล้อเล่นกันในงานรียูเนี่ยน Reunion หรืองานสังสรรค์ศิษย์เก่าเรือเยาวชนฯทุกปี พีวายทุกคนเมื่อกลับจากจบโครงการเรือแล้วจะเปลี่ยนฐานะเป็น เอ๊กซ์พีวาย X’PY หมายถึงศิษย์เก่าโครงการเรือฯนั่นเอง

 

            ปี่ก่อนๆที่ผ่านมาเรือนิปปอนมารูจะเข้าที่ท่าเรือคลองเตย กรุงเทพฯ ปีนี้ไม่ทราบด้วยเหตุใด สยช.จึงกำหนดไปที่จังหวัดภูเก็ต ซึ่งก็ดีเหมือนกัน เพราะจังหวัดภูเก็ตเป็นจังหวัดหนึ่งที่โชว์สายตานาๆอารยประเทศเขาได้ด้วยสมญานามไข่มุกอันดามัน เป็นที่รู้จักดีในสายตานักท่องเที่ยวทั่วโลกอยู่แล้วถึงความสวยงามของเกาะภูเก็ต เป็นที่หมายหนึ่งของนักท่องเที่ยวอยากจะมาสักครั้งหนึ่งในชีวิต ผมเองก็ไม่เคยไปภูเก็ตเหมือนกันครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกเหมือนกับพีวาย(Participant Youth)ชาติอาเซียนทั้ง 6 ประเทศอีกหลายคน

ระหว่างที่เรือนิปปอนมารูล่องอยู่ในมหาสมุทรบนเรือก็จะมีกิจกรรมระหว่างการเดินทางซึ่งได้วางไว้แล้วเหมือนทุกปีที่ผ่านมา สำหรับวันนี้ตามโปรแกรมไม่มีอะไรมากนัก

ก่อนที่จะถึงเวลาอาหารเช้าพวกเราไทยพีวายก็นัดรวมกันมาถ่ายรูปชุด Attire ลำลองที่บรรดาสปอนเซอร์ที่ได้กรุณาให้เสื้อผ้าชุดต่างๆให้พวกเราได้สวมใส่ระหว่างร่วมกิจกรรมบนเรือซึ่งก็เป็นหน้าที่พวกเราต้องช่วยกันไปวิ่งหามาตามห้างร้านบริษัทต่างๆก่อนที่จะเริ่มโครงการต้องสาธยายโครงการให้บริษัทเหล่านั้นเห็นความสำคัญของโครงการรวมทั้งพวกเราด้วย จึงจะมอบชุดต่างๆให้มา หน้าที่พวกเราก็จะต้องถ่ายรูปกับชุดสปอนเซอร์เหล่านั้นเพื่อกลับไปรายงานเป็นการตอบแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังอาหารเช้า Administration เรียกประชุมห้อง Dolphill Hall เป็นการซักซ้อมเรียนรู้วิธีช่วยตนเองหากเกิดเหตุฉุกเฉินว่าจะต้องทำอะไร อย่างไรบ้าง เสื้อชูชีพ อุปกรณ์ช่วยชีวิตอื่นๆ เรือเล็ก ฯลฯ ใช้เวลาไม่นานนักประมาณ 30 นาที จากนั้นก็ Freetime จนถึงเวลาอาหารกลางวัน

 ช่วงบ่ายประชุมแยกกลุ่ม Solid Group (SG) กลุ่มโซลิดกรุ๊ปเป็นการแบ่งกลุ่มโดยพีวายทุกชาติจะคละกันประเทศละประมาณ 6-8 คน เป็นโซลิดกรุ๊ป A-G ผมอยู่โซลิดกรุ๊ป E มีพีวาย(Participant Youth)ไทยทั้งหมด 7 คน โดยมี 1.พี่ต่าย ข้าราชการสาวสวยจากสำนักราชเลขาธิการ ซึ่งมีตำแหน่งผู้ช่วยผู้นำคณะเยาวชนไทย Assistant Youth Leader (AYL) ของคณะพีวายไทยด้วย 2.พัทยา คนนี้ภาษาอังกฤษดีมากทำหน้าที่เป็นเอ็มซีของพีวายไทยตลอด  3.สุมัธยานักศึกษาจากธรรมศาสตร์ 4.น้องมนน้องเล็กสุดของพีวายไทยอายุ 18 ปีกำลังเรียนอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่จังหวัดอุทัยธานี  5.ปุ๊ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 6.อิฐ เด็กหนุ่มผิวหมึกจากจังหวัดภูเก็ตเยาวชนได้รับโล่เยาวชนดีเด่นจากนายกรัฐมนตรีเพิ่งกลับจากประเทศแคนาดามาหมาดๆในโครงการเยาวชนแลกเปลี่ยนระหว่างไทยกับแคนาดา และ7.ผมเอง โชคดีที่ผม อิฐ ปุ๊และน้องมน เป็นก๊วนเดียวกันอยู่แล้วด้วยก่อนจะมาไม่รู้ด้วยอะไรอาจจะเป็นเพราะเราเป็นเด็กบ้านนอกเหมือนกัน ดังนั้นการทำกิจกรรมของโซลิดกรุ๊ปจึงอาศัยพี่ต่ายกับพัทยาและน้องมัทเป็นหลักพวกผมก็ทำตามๆเขาไป

  เย็นมีประชุมพีวายไทยซ้อมร้องเพลงประสานเสียงที่ที่จะแสดงในงานเวลคัมปาร์ตี้ที่จังหวัดภูเก็ต ซึ่งพวกเราพยายามทำให้ดีที่สุด พูดถึงเรื่องร้องเพลงประสานเสียง ฟิลิปปินส์และสิงคโปร์จะเก่งมาก มีไล่ระดับโทนและคีย์ตัวโน้ตที่แตกต่างของนักร้องทำให้เพลงประสานเสียงที่ร้องฟังแล้วไพเราะมาก พวกเราถึงจะไม่มืออาชีพอย่างเขาแต่เราก็อยากทำ เพราะเราคือ “เยาวชนชาติไทย ต้องหยิ่งในความเป็นไทย ชีวิตจิตใจ อย่าให้ใครดูหมิ่น...และเพลงเยาวชนไทยคือเพลงที่พวกเราเลือกที่จะร้องในงานเวลคัมปาร์ตี้ที่ภูเก็ตอีกสองวันข้างหน้า

วันนี้ผมได้ใช้เงินเยนแล้วจากที่แลกติดตัวมาจากประเทศไทยเผื่อว่าจะใช้สอยอะไรส่วนตัวบ้าง ผมกับเพื่อนเล็งไอ้เจ้าตู้ขายเครื่องดื่มอัตโนมัตินี่มาตั้งแต่วันแรกๆที่ขึ้นเรือ มีทั้งร้อนและเย็น เช่น กาแฟ น้ำอัดลม เบียร์ ฯลฯ มีตั้งไว้บริการบนชั้นสองของเรือหน้าห้องอาหาร ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเมืองไทยก็ยังไม่มี เมื่อหยอดเหรียญตามราคาเครื่องดื่มที่ระบุไว้จากนั้นกดปุ่มไฟสีแดงตรงสินค้าที่เราเลือกเครื่องดื่มก็จะหล่นลงมาในช่องด้านล่าง หากเป็นกาแฟร้อนก็จะมีแก้วกระดาษมารองกาแฟอีกช่องจากนั้นกาแฟร้อนที่ปรุงรสเรียบร้อยก็จะพุ่งลงในแก้วที่รองไว้จนค่อนถ้วยเอาออกมาดื่มได้เลย เออแฮะน่าสนใจ ต้องลอง ผมหยอดแล้วกดเบียร์อาซาฮี กระป๋องละ 150 เยน เป็นเงินไทยตอนนั้นก็ประมาณ 40 บาท ความรู้สึกผมตอนนั้นผมว่ามันค่อนข้างแพงทีเดียว แต่ช่างมันเถอะเอาประสบการณ์ ไม่ลองไม่รู้

 

 

 

 

 




Create Date : 21 ธันวาคม 2555
Last Update : 22 ธันวาคม 2555 20:57:13 น. 7 comments
Counter : 1687 Pageviews.

 
มาอ่านต่อค่ะ

บันทึกไว้เถอะค่ะ เป็นความโชคดีของคนรุ่นหลังๆ ที่มีที่ทางให้ได้เก็บบันทึกเป็นประสบการณ์แบ่งปันคนอื่นด้วย เราไม่ได้บังคับอยู่แล้วนี่คะ ใครใคร่อ่านก็อ่าน แต่อย่างน้อยเราก็ได้เก็บไว้ดูด้วย ใช่ค่ะ เหมือนอย่างที่ว่า 20 ปีเก็บไว้ก็ต้องขาด เหลือง กรอบ...ตามกาลเวลานะคะ

เสียดายภาพที่หายไปนะคะ ยิ่งถ้าเป็นตัวเอง ความจำไม่ค่อยดี ส่วนมากเล่าเรื่องด้วยภาพอยู่แล้ว คงเสียดายมากเลย...

แถวๆ นี้คงมีบ้านเราที่เจริญกว่าเ้ค้าหน่อย แต่ก็อยากไปเปิดหูเปิดตาดูบ้านเมืองเค้าบ้างค่ะ ในชีวิตจริงยังไม่เคยเดินทางออกนอกประเทศไทยไปไหนเลยค่ะ

เค้ายังใช้เรือลำเดิมหรือปล่าวคะ เรือนิปปอนมารู

ถึงจะภาษาไม่แข็งแรงยังไง ผ่านเข้าไปเป็น 1 ใน 20 คงไม่ธรรมดาหรอกค่ะ เค้ารับช่วงอายุห่างกันมากเลย 18-30 ปี


สวัสดีวันศุกร์ค่ะ


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:20:49:19 น.  

 
ฮัลโหล คร๊าา++
วัยรุ่นสมัยก่อนแต่งตัวเรียบร้อยกันจัง

อย่างน้อยเก็บเรื่องราวไว้ในสื่อออนไล ความทรงจำไม่เก่าไม่ขาดไม่หาย แล้วก็ยังได้แบ่งบันเรื่องราวต่างๆมากเลยให้คนอื่นด้วยนะคะ



อรุุณสวัสดิ์ คะ


โดย: โน็ตตัวดำ วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:6:32:37 น.  

 
ฮัลโหล คร๊าา++
วัยรุ่นสมัยก่อนแต่งตัวเรียบร้อยกันจัง

อย่างน้อยเก็บเรื่องราวไว้ในสื่อออนไล ความทรงจำไม่เก่าไม่ขาดไม่หาย แล้วก็ยังได้แบ่งบันเรื่องราวต่างๆมากเลยให้คนอื่นด้วยนะคะ



อรุุณสวัสดิ์ คะ


โดย: โน็ตตัวดำ วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:6:32:34 น.  

 


ม่าม๊าแวะมาเยี่ยมค่ะ




โดย: mamamodern วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:17:02:33 น.  

 
แวะมาทักทายยามบ่ายวันอาทิตย์ค่ะ

มาอ่านต่อเรื่อยๆ พิธีการแต่ละอย่างน่าประทับใจจริงๆค่ะ เชื่อว่าใครได้ไปคงเป็นช่วงเวลาประทับใจที่ไม่รู้ลืมแน่นอน

ปล. ขอบคุณคอมเมนท์บล๊อกนู้นนะคะ นึกว่าจะอ่านแล้วเศร้ากันซะอีก คุณตีความได้ไกลกว่าที่นันทน์คิดเยอะเลย


โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:15:10:32 น.  

 
เป็นการเดินทางที่น่าสนุกดีครับ

ผมถ่ายภาพไว้ เพื่อเอาไว้ดูเวลาคิดถึงนี่ล่ะครับ


โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:15:27:56 น.  

 
ไม่ว่ายุคสมัยไหน การมีสปอนเซอร์ก็ยังเป็นเรื่องสำคัญนะครับ ได้มีสินค้าต่างๆ เป็นสปอนเซอร์ให้ก็ได้แบ่งเบาภาระในเรื่องเครื่องแแต่งกายไปได้เยอะโดยไม่ต้องสิ้นเปลืองเงินไปซื้อหากันเอง ....

แต่กับโครงการเรือเยาวชน การขอสปอนเซอร์ผมเดาว่าอาจจะไม่ง่ายนัก เพราะคงจะไม่ได้ออกทีวีให้ลูกค้าได้เห็นภาพผู้สนับสนุนกันได้ง่ายๆ เหมือนสมัยนี้ แต่ก็คงไม่ยากจนเกินไป เพราะเชื่อว่าน่าจะยังมีสปอนเซอร์ดีๆ ที่ต้องการสนับสนุนเยาวชนไทยอยู่อีกไม่น้อย .....



โดย: NET-MANIA วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:21:51:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

story_dnp
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/flower01.gif
New Comments
Group Blog
 
 
ธันวาคม 2555
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
21 ธันวาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add story_dnp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.