คิดถึงนิปปอนมารูวันที่ห้า (เหยียบปากปล่องภูเขาไฟเมืองบันดุง) เหยียบปากปล่องภูเขาไฟเมืองบันดุง           ร่วมโต๊ะอาหารเช้ากับครอบครัว ดร.อีวีน พร้อมหน้า คุยกันถึงบ้านเมืองความเป็นอยู่ของผมว่าที่บ้านทำอะไร ผมบอกว่าครอบครัวผมเป็นเกษตรกร สับสนกับมาตราส่วนว่า 1 เฮกแตร์คือกี่ไร่ จึงคำนวนจาก 1 ไร่ต่อ 80 ต้น บอกว่าผมปลูกยางพาราประมาณ 10,000 ต้น  ทุเรียนอีกประมาณ 1,600 ต้น (1ไร่ ต่อ16 ต้น)  ตอนนั้นที่บ้านผมยังทำรวมกันอยู่ ปัจจุบันแบ่งเป็นของพี่น้องรวมทั้งผมด้วย เหลือคนละ พออยู่พอกิน              หมออีวีนบอกว่าวันนี้จะพาผมและเพื่อนPYชาวอินโดไปที่ไหนบ้าง แต่ตัวหมอแกมีธุระให้เป็นหน้าที่ของภรรยาและน้องสาวเป็นธุระพาไป บ้าน ดร.อีวีน มีคนรับใช้หลายคน คนรับใช้แกชอบมานั่งมองผมแล้วก็ยิ้มหัวร่อ ซุบซิบ คงเป็นเพราะเราคุยกันไมค่อยรู้เรื่อง ก็คุยกันคนละภาษา ผมพูดอังกฤษแค่พอหาข้าวกินได้ ส่วนพวกเธอพูดภาษาอินโด แล้วจะไปรู้เรื่องกันได้อย่างไร  ช่วงสาย ภรรยาและน้องสาวดร.อีวีน ก็พาผมและเพื่อนPYอินโดฯไปเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเมืองมันดุง มีคนรับใช้คอยหิ้วกระเช้าของว่างตามด้วย เป็นคุณหนูไปเลยผม สถานที่แรกที่ไปวันนี้ ผมตื่นเต้นมาก  ไม่เคยเห็นปากปล่องภูเขาไฟชื่ออะไรจำไม่ได้ เป็นภูเขาไฟที่สงบแล้ว แต่ยังมีไอระอุขึ้นมาเหมือนกัน           เป็นครั้งแรกที่ได้มีโอกาสมาเห็นปากปล่องภูเขาไฟ เคยเห็นแต่ในหนัง บนนี้อากาศเย็นสบายถึงแดดจะเริ่มแรงแล้วในตอนสายนักท่องเที่ยวเยอะมาก  วันนี้ส่วนใหญ่ก็จะเจอสมาชิก sseayp ด้วยกัน พวกเรามีรหัสทักทายที่ตกลงกันบนเรือโดยให้ยกมือแล้วพลิกข้อมือไปมาแทนการโบกมือทั่วไปเป็นสัญลักษณ์ว่าพวกเราคือ sseayp                   บนปากปล่องภูเขาไฟ กลิ่นกำมะถันเหม็นรุนแรง พออยู่นานๆ ก็เริ่มชิน   ลงจากปากปล่องภูเขาไฟแวะไปเที่ยวน้ำพุร้อน เป็นลำธารน้ำร้อน คนใช้ที่หอบหิ้วกระเช้าของว่างนำของว่างมาทานกันที่นี่ ถ่ายรูปกัน จากนั้นก็ไปท่องเที่ยวอีกหลายแห่งส่วนใหญ่เป็นสถานที่สำคัญของเมืองบันดุง พิพิธภัณฑ์   จนเย็น Host family พาไปทานอาหารอินโดในภัตตาคาร แปลกดีสำหรับผม คือ เขากินกับมือเหมือนไทยโบราณ อาหารพื้นเมืองของบันดุง มีที่ถูกปากผมคือ ปลาทอดตัวขนาดเขื่องราดซอสหวาน และมีน้ำพริกแจม ข้าวเสริฟบนใบตอง ผมจัดการเสียอิ่มแปล้ ตบท้ายด้วยกาแฟไม่อร่อยนัก น้ำคงไม่ร้อนกาแฟไม่ละลาย อาหารเย็นเสร็จสรรพจบภารกิจวันนี้ กลับบ้านหมออีวีน อาบน้ำ เตรียมของที่ระลึกที่เตรียมมาไว้ให้หมออีวีนและครอบครัววันพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าถึงกำหนดต้องกลับจาการ์ตาร์ไปที่เรือนิปปอนมารูแล้ว   (6 ต.ค.36)      Create Date : 14 ธันวาคม 2555 9 comments Last Update : 20 ธันวาคม 2555 10:50:36 น. Counter : 1798 Pageviews. Share Tweet

แวะมาเที่ยวด้วย โห ปลูกยางเยอะแถมทุเรียนอีกแยะ คงดูแลหนักน่าดูเหมือนกัน ของผม 1 ไร่ปลูก 76 ต้น ใช้พันธ์ 600 ที่ดอนนิดหน่อย 555 ปลูกตามคำแนะนำของคนสวนนะครับ ไม่ค่อยถนัด ทำ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 14 ธันวาคม 2555 15:58:09 น.

ปลูกยางพาราและทุเรีัยนเยอะดีจังเลยค่ะ เรื่องภาษา แค่มองตากันก็พอแล้วค่ะ คริ คริ ป.ล.ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 14 ธันวาคม 2555 20:12:18 น.

หวัดดียามเช้าอาทิตย์ครับ เหมือนผมนะครับที่ผ่านที่นั่นบ่อยๆ กลับไม่รุ้เหมือน บางครั้งเดินผ่าน ยังสงสัยเลยนี่มันคืออะไรครับ ขอบคุณครับที่ไปอ่านบล็อคผมครับ   โดย: หนี่งหน่อง 16 ธันวาคม 2555 6:34:52 น.

ว้าววววว ทุเรียนเยอะเลยนะคะเนี่ย ยางพาราอีกเพียบ อยู่กับธรรมชาติแบบนี้ ชีวิตมีความสุขมากๆแน่เลยนะคะ   โดย: fonrin 16 ธันวาคม 2555 9:12:24 น.

โอ้โห ทุเรียน จำนวณ มหาศาลมาก ไม่แน่นะคะ กลิ่นกำมะถัน อาจจะอาจจะไม่สู้เลยก็ได้ ^^ สวัสดีงามๆ คะ ^_____^   โดย: โน็ตตัวดำ 17 ธันวาคม 2555 2:11:30 น.

รู้สึกประเด็นทุเรียน 2,500 ต้น จะยังไงซะแล้ว ขอเช็คดูอีกที อ้าวไม่ใช่สิ 1ไร่ 16 ต้น 100 ไร่ก็ 1600 ต้นสิ แก้ไข ตัวเลขจาก 2,500 แก้เป็น 1600 ต้น   โดย: story_dnp 17 ธันวาคม 2555 9:12:50 น.

ตามมาเที่ยวครับ อยากไปเหมือนกันนะ ภูเขาไฟเนี่ย   โดย: เป็ดสวรรค์ 18 ธันวาคม 2555 13:43:54 น.

ปล่องภูเขาไฟเนี่ยยย น่าไปเที่ยวจังเลยค่ะ..   โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) 19 ธันวาคม 2555 3:46:22 น.

ปากปล่องภูเขาไฟ ใครได้เห็นก็คงตื่นตาตื่นใจนะคะ ของจริงตรงหน้า   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 20 ธันวาคม 2555 21:05:41 น.