Bloggang.com : ตุ๊กตาซัง : Again & Again

Again & Again

กลับมาอัปบล็อคอีกครั้งในรอบหลายปีมากๆ ครั้งสุดท้ายคืออายุ 22 ตอนนี้ 33 ขวบแล้วจ้า
บังเอิญมากๆกับการผ่านมาเจอบล็อคของตัวเองใน google แล้วก็พยายามหาหนทาง log in ให้ได้

นั่งไล่อ่านเรื่องราวที่ตัวเองเขียนครั้งแรกตอนอายุ 17 แล้วนึกถึงคนที่เปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาล เป็นคนที่ทำให้เราตัดสินใจทำบล็อค เพราะอยากเก็บความทรงจำตอนนั้นไว้จริงๆ
เหตุการณ์บังเอิญเกิดขึ้นในขณะที่กำลังหมุนวิทยุหาคลื่นฟังเพลง สถานีวิทยุคลื่นหนึ่งของจังหวัดระยอง FM 100.75 YU Radio กับแนวเพลง easy listening แล้วชื่นชอบพี่ดีเจคนนึงมากๆ รู้สึกว่าจะชื่อ พี่เก่ง (ผู้หญิงนะคะ) ก็พยายามโทรไปขอเพลงบ่อยๆ ทำตัวเป็นแฟนคลับท่านหนึ่ง จนวันนึงพี่ดีเจคนนี้ก็จะไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว เค้าก็ให้ช่องทางติดต่อเรามาเป็นเบอร์โทร ซึ่งนานๆเราก็จะโทรไปสักทีนึงเพราะเกรงใจเค้ามากๆ คือเด็กอายุ 16-17 อะ แล้วได้คุยกับคนที่เราชื่นชอบ มันตื่นเต้นมากๆนะ ในการจะโทรไปสอบถามความเป็นอยู่แต่ละครั้ง คือเราคิดเยอะมากๆ คิดหนักมากๆ กลัวไปรบกวนชีวิตเค้าจริงๆ
รู้จักกันไปสักระยะนึงก็ได้รู้ว่าพี่เก่งเป็นทั้งทนายความและเป็นดีเจด้วย นับตั้งแต่วันนั้นบอกกับตัวเองเลยว่าจะต้องทำงานในสายของสถานีวิทยุ/โทรทัศน์ และเลือกเรียนนิติศาสตร์แน่นอน
ไม่รู้ว่าเราห่างหายกันไปตอนไหน เหมือนมันค่อยๆเลือนลางไปจริงๆนะ แต่ยังนึกถึงพี่เค้าตลอดทุกครั้งที่ชีวิตวนเวียนอยู่กับคณะนิติและเพลงที่พี่เค้าบอกว่าชอบ
วันนี้ชีวิตผ่านพ้นมาเป็นสิบปีแล้ว พี่คงเติบโตในเส้นทางของพี่ เราเองก็เติบโตในเส้นทางของตัวเองเช่นกัน
-ไม่ได้เรียนจบคณะนิติศาสตร์เหมือนที่คิด
-ทำงาน Data ในสายธุรกิจ E-commerce
-ห่างหายจากวงการเพลง / เลิกเล่นดนตรี / ไม่ฟังวิทยุ หันมาโฟกัสการอ่านหนังสือแทน

ฉันวันนี้ในวัย 33 ปีอยากขอบคุณพี่มากๆ ที่เป็นต้นแบบในการเลือกเส้นทางชีวิตของเด็กคนหนึ่งที่เกือบจะหลงทาง จากชีวิตที่ไม่คิดจะเรียนต่อมอปลาย สู่ชีวิตมหาลัยและวัยทำงานที่สมบูรณ์ที่สุดในแบบฉบับของตัวเอง หวังว่าพี่จะโชคดีและเป็นคนที่มีความสุขที่สุดเหมือนเดิม

Create Date : 06 มีนาคม 2566

Last Update : 6 มีนาคม 2566 16:12:56 น.

1 comments

Counter : 530 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36

ยินดีต้อนรับกลับมาครับ หายไปนานมากจริงๆ

พอเราได้อ่านเรื่องราวเก่าๆ ที่เราเคยเขียนมันก็ได้คิดอะไรหลายๆ อย่างนะ บางครั้งความฝันเราก็ตกหล่นระหว่างทางที่เราเดิน บางครั้งเรียนมาก็ไม่ได้ทำงานตรงสายที่เรียน จังหวะชีวิตคนเรามันก็คงเป็นแบบนี้กระมัง

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 8 มีนาคม 2566 เวลา:10:08:32 น.