Should I Fall in ... Love?

อันเนื่องมาจากเช้านี้ มีคนให้ช่วยหากลอนๆ หนึ่งของทมยันตี เลยหลุดเข้าไปในสมุดเยี่ยมของใครบางคน ซึ่งเหมือนเป็นที่เก็บรวบรวมเรื่องราวความรักที่สื่อผ่านตัวหนังสือ อ่านไปเรื่อยๆ เจออันที่เราเองก็ชอบ ว่าจะจดออกมาจากหนังสือหลายทีแล้ว จริงๆ ก็จดใส่สมุดเล่มนึงไว้นะ ข้อความต่างๆ ที่ชื่นชม แต่ว่า สมุดเล่มน้อยหายไปไหนแล้วไม่รู้ สงสัยอยู่ที่บ้าน วันนี้ ตื่นเช้า มาลองกันอีกตั้งละกัน ...



บางอย่าง ... กลิ่นหอม ... ความสุข ... มันมีอยู่ในความทรงจำเท่านั้นแหละลูก

เราวัดใจคนอื่นไม่ได้ เราวัดได้แต่ใจเราเอง เรารู้แต่ใจเราเอง ถ้ารู้แล้ว เราจะไปฝืนทำไม หัวใจนั้นเป็นของแปลก เพราะ ถ้าเคยมีดอกไม้ดอกใดบานขึ้นได้ มันจะไม่โรยรา มันจะบานตลอดไป ... ไม่ว่ายามหลับ ยามตื่น ดอกไม้ดอกนั้น บานในหัวใจ ... เสมอ

มีความสุขจากการจำ แต่จะมีความทุกข์จากการรอคอย ทุกอย่างในโลกมีที่มา และมีที่ไป ไม่มีอะไรกีดกั้นได้ ... เราอาจเสียความหวังได้ แต่อย่าให้พ่อแม่สิ้นหวัง ... จงเป็นอย่างที่เป็น หัวใจกับการกระทำบางครั้ง...ต้องแยกให้ได้

จ้องมอง แต่มิอาจเห็น นี่เรียกว่า ไร้รูป
สดับฟัง แต่มิอาจได้ยิน นี่เรียกว่า ไร้เสียง
ไขว่ขว้า แต่มิอาจจับต้อง นี่เรียกว่า ไร้ตัวตน

ความงาม ความดี ความรู้สึก ดำรงอยู่ได้ด้วยใจ หากใจ ... มีความรัก รักจะอยู่ตลอดไป หากใจ ... มีความเกลียด ความเกลียดจะดำรงอยู่เช่นกัน ... เลือกเอาได้ ... ขอให้ ... มีความสุข ในสิ่งที่เลือกแล้วในใจ

ความรักมันเป็นของประหลาด บางอย่างเกิดขึ้นแล้วหมดไป แต่บางทีเวลา...อาจจะทำให้เรารักใครสักคนได้

พูดตั้งนาน ได้สติไปตัวเดียว ... แต่สติตัวเดียวใช้เวลานานกว่าจะปฏิบัติได้

มนุษย์..บางคนเกิดมาเพื่อทำตามใจตัว บางคนฝึกมิให้ทำตามใจตัว พระพุทธเจ้าทรงสรรเสิญอย่างหลัง

อย่าร้องไห้..
เข้มแข็งไว้ดวงจิตขนิษฐา
ในโลกนี้มีเรื่องอีกนานา
คนเข้มแข็งจึงฟันฝ่าตลอดไป

อย่าสิ้นหวัง ... เขาว่า...ถ้าเราตั้งความหวังไว้ให้แน่วแน่ ถึงชาตินี้ไม่ได้ ชาติหน้าก็ได้

เรื่องของหัวใจบางเรื่อง สมองสั่งไม่ได้หรอก

อย่างอื่นอาจจะล่วงเลย ไม่ไหลคืนมา หากความฝันเท่านั้นยืนยง

อย่าเมาอดีต อย่าเมาอนาคต คิดแต่ปัจจุบัน เดี๋ยวนี้ ขณะนี้ ทำให้ดีที่สุด

มันอยู่ที่คนของเราต่างหากจะเอายังไง ถ้าใจเขายังอยู่กับเรา จะคนอื่นสักกี่คน เดี๋ยวก็ต้องไป แต่ถ้าใจเขาจากเราเสียแล้ว มันก็ไปหมดแหละ รั้งกันไม่ได้ อย่าสนใจดีกว่า

การได้มา และการสูญเสีย ก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์เช่นกัน

เราเองก็อยากลืม ลืมให้หมด...จำอะไรได้มันก็เจ็บปวดเสียทั้งนั้น เมื่อไหร่จะลืมเสียบ้าง

เด็กหญิงตัวกระจ้อยร่อย เริ่มรู้จักว่า...โลกไม่เคยให้สิ่งใดนาน เมื่อใดมีการให้ หมายความว่าต้องมีการเอาคืนกลับไปเสมอ ไม่เคยมีผู้ใดชนะตลอดกาลในโลก

โลก...มีให้แต่ความทุกข์ ความขมขื่น นานนาน...จะหยาดหยดน้ำทิพย์ให้หนึ่งหยดแล้วซึบซับหายไปอย่างรวดเร็ว!



เราเองก็อยากเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง ไม่ได้แปลว่ากระด้าง แต่เป็นคนที่จัดการเรื่องต่างๆ ในชีวิตได้โดยใช้สติและปัญญา ทว่า เรื่องจริงก็คือ เราเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน ใจอ่อน จนตัวเองก็อ่อนใจ หลายเรื่อง ใช้อารมณ์ตัดสิน ผิดพลาดไปก็บ่อย อยากเปลี่ยนตัวเองเหลือเกิน พออ่านเรื่องอะไรที่สาวเจ้าเข้มแข็ง ตัดใจทำสิ่งที่ควรทำได้ ทั้งที่เป็นเรื่องที่อยู่เหนือหัวใจของตน ฝืนใจตน เพื่อความงดงามของทุกคนรอบกาย เราเป็นต้องสะอึกทุกทีเลย และตามมาด้วยสะอื้น เฮ่อ เราก็เป็นเรานี่นะ อย่างน้อย ก็มีอะไรเตือนสติเป็นพักๆ นี่แหละ ถึงวันนี้ แค่ไม่ทำอะไรให้ใครรู้สึกแย่ ก็ดีใจแล้วล่ะ ไม่ต้องถึงกับทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้นหรอก

ยังงัย เราก็เป็นอย่างนี้แหละ ค่อยๆ ปรับค่อยๆ เปลี่ยนไป เราจะได้ไม่เสียความเป็นเรา แต่ยังหวังที่จะเป็นเรา ที่ดีขึ้นเนอะ ... หวังสูงไว้ ไม่เสียหายนี่


เผื่อว่า สักวัน ฉันจะดีพอ ... สำหรับใครบางคน ... มั้ง



รอเพื่ออะไร...รอในสิ่งที่เหมือนฟองสบู่ รอในสิ่งที่เลื่อนลอยหาย รอในสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง



ถ้าเราต้องไปงานแต่งงานของคนที่เรารักมากๆ และยังรักอยู่
เราจะดีใจ หรือเสียใจมากกว่ากันนะ



เก็บช่วงเวลาสุดท้ายได้แล้ว เก็บไว้...เผื่อความทรงจำในภายหน้า

สุดคิด สุดฤทธิ์ สุดสู้
สุดรู้ สุดเจ็บ สุดหวัง
สุดยื้อ สุดแย่ง สุดกำลัง
สุดโศก สุดรั้ง สุดปัญญา

ในโลกนี้ สรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน
หาก...ในหัวใจ..คำมั่นสัญญา ย่อมเป็นนิรันดร์

-- คำมั่นสัญญา: ทมยันตี

Create Date : 06 พฤษภาคม 2548 Last Update : 11 กันยายน 2548 5:06:53 น. Counter : 269 Pageviews.		9 comments
Share Tweet