my new SiS is a dog

จากกระทู้นี้

ทำให้ตอนนี้ที่บ้านมีสมาชิกเพิ่ม สมาชิกที่เป็นที่รักมากมาย
จึงอยากมา update ขอบคุณพันทิปที่ทำให้มีวันนี้ขึ้นมาได้

และอยากให้น้องออย และคุณแม่ ที่แสนจะมีน้ำใจ
ช่วยเป็นธุระหาบ้าน ดูแลน้องก่อนน้องได้บ้าน
ได้ทราบความเป็นไป เพื่อความสบายใจ
หากมีโอกาส จะพาน้องโมโม่ไปเยี่ยมค่ะ

วันแรกที่เห็นน้องโมโม่บนหน้าเวป
เป็นวันที่ไปทำงานแต่เช้า เพราะโดนประชุมเช้าตรู่
และเป็นวันที่กำลังจะตัดใจเรื่องการเลี้ยงสุนัข
พร้อมกับคิดว่า สงสัยคงไม่ควรเลี้ยงสุนัขจริงๆ ละมั้ง
เลยเจอกับอุปสรรค์โน่น นี่ นั่นมาตลอด

แต่แล้วหน้านี้ก็ปรากฎบนหน้าเวป พร้อมบอกว่า หาบ้าน







ด้วยอะไรไม่ทราบได้ จึงขอโทษว่าเป็นบุฟเพอาละวาด ทำให้รู้สึกว่า น้องหมาตัวนี้ออกจะน่ารัก ท่าทางฉลาด ใครหนอทิ้งได้ลง จึงติดต่อไปที่น้องที่เป็นผู้ประกาศ และพบว่ายังไม่มีใครรับเป็นเจ้าของ เย็นนั้น นัดเพื่อน แล้วก็ไปดูตัวกันเลย ไปถึงพบว่าน้องน่ารักมาก ท่าทางติดคน แล้วก็น่าจะฉลาดอย่างที่คิด ที่สำคัญ อ้วน และหนักกว่าที่กะเอาจากในรูปมากนัก เพื่อนลองอุ้มแล้วบ่นว่า ตอนชั้นท้องชั้นยังไม่ต้องแบกน้ำหนักเท่านี้เลย!!! (ตอนไปหาหมอครั้งแรก ชั่งแล้วพบว่า 10 โลจ้า มิน่าเล่า ... )

พอไปเจอตัวจริง เห็นปุ๊บ ชอบปั๊บ โทรกลับบ้านบอกมามี่ที่รักว่า เย็นนี้เตรียมตัวนะฮับ มีหมากลับไปด้วยหนึ่งตัว!

กลับมาถึงบ้าน น้องหมาได้แต่นอนตาปรอย แต่หม่ำทุกอย่างที่ให้ ก็นับเป็นลางดี แต่น้องเรียบร้อย เงียบ หงอย เหงา ดูน่าสงสารมาก เดินมาอ้อนให้อุ้ม แต่สุดท้ายก็จะไปนอนหมอบอยู่ใต้โต๊ะใต้ตู้ และที่สำคัญ จะมองออกไปที่ประตูเสมอ เหมือนจะรอใครบางคนเปิดเข้ามารับ







แล้วเจ้าโม่ ก็จบนิยายรักรันทดเมื่อเวลาผ่านไปเพียงแค่หนึ่งคืน ย้ำ หนึ่งคืนเท่านั้น! ถ้าเธอเป็นคน เธอคงเหมือนผู้หญิงที่ร้องไห้ฟูมฟายเมื่ออกหัก แล้ววันรุ่งขึ้นก็ควงผู้ชายคนใหม่ ยิ้มร่าหน้าตาเฉยนั่นแล เปลี่ยนสีเร็วเป็นกิ้งก่าที่เดียวเชียว

1. จากความประพฤติวันแรก ที่คิดว่าโม่เป็นหมาโหลดต่ำ ไม่สามารถกระโดดขึ้นเตียง หรือโซฟาได้นั้น เป็นความคิดที่ผิด เพราะทุกเช้าจะปรากฎอาการผีอำ เพราะตอนกลางคืนเมื่อมันเป็นว่าหลับสนิทกันหมด ปลอดคนดีแล้ว เจ้าโม่จะทำการ กระโดดขึ้นมานอนบนเตียง แล้วก็หนุนอวัยวะส่วนในส่วนหนึ่งของพี่สาวมัน โดนไม่สนใจว่าจะทำให้พี่สาวมันนอนไม่พอแต่อย่างใด

แถมถ้าท่านโม่อยากจะนอนที่ไหน ท่านก็จะตะเกียกตะกายไปนอน ใครไปขอแบ่งที่ก็ไม่ให้ ทำประนึงว่าเป็นเจ้าของบ้านมาแต่อ้อนแต่ออก ใครเฉียดเข้าไปขอนั่งด้วย ท่านโม่ก็จะปรายตามองแล้วทำหน้าว่า อย่ามายุ่งกับชั้นได้มั้ย นี่มันที่นั่งชั้น!!! เอริ่ม ท่านโม่ ท่านลืมไปหรือเปล่า ว่าท่านเพิ่งมาอยู่บ้านนี้แบบว่ายังไม่ผ่านโปรเลยนะฮับ

โซฟาข้า ใครอย่าแตะ




2. อาหารที่ให้อะไรก็ทานจากวันแรก กลายเป็นว่าไม่ทาน และไม่ชอบ ซะงั้น ต่อไปนี้ต้องขอของนอกผสมเนื้อไก่ หรือเนื้อสับ เท่านั้น ไม่งั้นชั้นจะอดอาหารประท้วง!!! มันจะอะไรกันนักหนา ทานยากทานเย็น มามี่กลุ้มใจเกาหัววันละหลายรอบ กลัวลูกสุดที่รักจะไม่ทานข้าว ทั้งๆ ที่หมอ และทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันอ้วนไปแล้วจ้า แต่มามี่ไม่เชื่ออยู่ดี

ขนมที่ชอบจากที่ให้รัยก็ทาน กลายเป็นให้รัยก็รับ แต่ทานไม่ทานมันเรื่องของชั้น อ้าว ท่านโม่มีความสามารถในการแยกสิ่งที่ชอบออกจากสิ่งที่ไม่ชอบอย่างมาก แม้ว่าขนมจะเป็นชิ้นเดียวกันแต่มีส่วนที่ชอบและไม่ชอบ ท่านโม่จะแยกและคายออกมาได้ประหนึ่งเครื่องแยกขยะเลยทีเดียว เพราะฉะนั้น ขนมยัดยานี่อย่าหวังว่าชั้นจะกลืนเลย ก็เลยต้องหันไปหาแบบเดิม ไม่ต้องมีขนม ยัดยาเพียวๆ เลย ฮ่าๆ เล่นตัวนัก



3. เรื่องน้ำ เจ้าโม่มีปัญหาเรื่องน้ำมาก ไม่ใช่เป็นนิ่วเป็นไต ไม่ทานน้ำแต่อย่างรัย แต่เป็นปัญหาเรื่องความสะอาดของน้ำ ที่สำคัญ ชั้น ไม่ทานน้ำก๊อก!!! ถ้าไม่กระหายคอขาดบาดตายเนี่ย อย่าหวังว่ารองน้ำให้จากก๊อกแล้วชั้นจะทาน ใครจะบอกว่าน้ำก๊อกดื่มได้ไม่สน น้ำต้องผ่านการกรอก หรือเป็นน้ำขวดเท่านั้น ยังดี ถ้าร้องจะเอา evian เนี่ย สงสัยคงมีการเสียชีวิตไปข้างหนึ่ง

อีกอย่างคือเมื่อน้ำสกปรกเพราะ มีผมคนตกลงไป มีฝุ่นตก มดขึ้นน้ำ มีคราบน้ำมันจากการทานน้ำครั้งที่แล้ว หรือบางครั้งมีเศษอาหารตกลงไป (ส่วนมาก สิ่งเหล่านี้ก็มาจากมันน่ะแหละ) มันก็จะไม่ทาน แล้วก็จะมาเรียกให้ไปล้างชามเปลี่ยนน้ำให้ แม่เจ้า สุดยอดแห่งหมาจริงๆ บางครั้งคนทำซื่อไม่เก็ต เธอจะไปตะกายๆ ตรงขวดน้ำ แล้วก็เอามืออันขาวนวลสะกิดขวดแล้วหันมามองหน้าประมาณว่า นี่ชั้นชี้ให้ขนาดนี้แล้วจะ ยังไม่เก็ตอีกหรอ ข้าราชบริวารก็ได้แต่ก้มหน้า ล้างชามน้ำ แล้วก็เปลี่ยนน้ำให้คุณท่านโม่อย่างจำใจ (ก็รับมาดูแลแล้วนี่นะ)

กระทรวงสิ่งแวดล้อมเช็คสภาพตามแหล่งน้ำ



4. ท่านโม่จะกลายเป็นหนูโม่แสนดี พูดรู้เรื่อง ทำตามที่บอกทุกอย่าง เมื่อมีสิ่งที่ต้องการอยู่ในใจเช่น อยากออกไปเดินโชว์ตัว หรือเมื่อข้าราชบริพารมีขนมในมือ ท่านโม่จะทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ นั่ง ขอมือขวา ขอมือซ้าย นอน ยืน เดินสองขา และขั้นที่ว่า ยืนดีๆ ซึ่งเป็นการยืนแล้วให้นั่งบนก้น เจ้าโม่จะทำทุกอย่างเพื่อขนมในมือ และเมื่อขนมในมือนั้นเป็นของชอบควรค่าแก่การลงทุน เพราะถ้าไม่ชอบ เอาไปจ่อปากคุณท่านยังไม่ทานเลย เฮ้อ

อีกอย่างคือเจ้าโม่มีความสามารถในการประจบคนอย่างสูง เมื่อต้องการจะเอาใจใครแล้ว เจ้าโม่จะยอมทานแม้แต่ของที่ไม่ชอบ นัยว่าเป็นการทานเพื่อมรรยาท ซึ่งจะทานแค่ครั้งสองครั้ง แล้วก็จะเลิกทาน (ก็ไม่ชอบนิ) คนที่ให้ก็จะงงๆ ว่าวันก่อนชอบวันนี้ไม่ชอบซะงั้น ทั้งนี้ทั้งนั้น จะเป็นกับผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ หรือจะเรียกว่าเป็นอาการผลไม้เมืองหนาวก็คงไม่ผิดนัก



5. เจ้าโม่เป็นหมาช่างเลือก และเมื่อเลือกอะไรแล้ว จะฝังใจว่าเป็นของชั้นเท่านั้น เช่นตุ๊กตา หามาให้เป็นสิบตัวไม่สน แต่พอเห็นน้องแมวแล้วออกอาการ ...ช่ายยย เลยยย ... ประมาณนี้เลยยยย... คว้าหมับเอาไปกัด แทะจนน้องแมวเป็นแมวตาบอดไร้จมูกไปแล้ว แถมเกิดอาการหวงของขึ้นง่ายๆ ถึงขนาดขึ้นฮึ่ม ขึ้นแฮ่ แก่ผู้ที่ซื้อน้องแมวมาอีกตะหาก ถ้าชั้นเล่นอยู่ ใครก็ห้ามแย่ง

แถมเจ้าโม่เป็นหมาอดทนสูง สามารถทนต่อสิ่งต่างๆ ได้นาน อย่างเช่น ไม่ทานน้ำ ถ้าน้ำสกปรก ไม่ทานข้าว ถ้าข้าวไม่ถูกปาก และของเล่นก็เช่นกัน ถ้ามีการยื้อแย่ง เธอจะคาบนิ่งๆ ได้นานมากๆ ไม่ว่าจะเป่าลมเข้าจมูก จะจี๋ จะนอนหนุนหมา จะทำอะไร เธอก็จะไม่ปล่อยเด็ดขาด ต้องช่วงชิงจังหวะเธอขยับปากเอาเอง

มาทำไม


ของหนู!!!


6. อย่างที่บอกว่าเจ้าโม่ชอบมีอาการผลไม้เมืองนอก จึงตามมาด้วยอาการสัตว์สงวน เธอชอบเที่ยวมากกกกก ชอบการออกไปโชว์ตัว แต่เธอหยิ่งพอที่จะไม่เข้าบ้านใครง่ายๆ ถ้าไม่ได้รับเชิญ แต่ถ้าเชิญเธอแล้ว อย่าหวังว่าเธอจะออกไปง่ายๆ เธอเป็นหมาที่คุ้นเคยกับสถานที่ใหม่ๆ ได้ดี ดีขนาดทำตัวเป็นเจ้าของบ้านคอยเห่าคนมาบ้าน ทั้งๆ ที่ไม่ใช่บ้านตัวเองอีกตะหาก แถมยังสำรวจทุกซอกทุกมุม และสุดท้ายมักจบลงบนโซฟาตัวใตตัวนึงของบ้านทุกที

แต่ปัญหาคือ เธอชอบเที่ยว แต่เธอไม่ชอบขึ้นรถ ขึ้นรถทีร้องไห้จะเป็นจะตาย งื้ดๆ วิ่งพล่านรอบรถ เป็นประมาณ 10 นาทีแรกของการขึ้นรถ แต่ถ้ามีคนอยู่ในรถด้วยจะเป็นอีกอาการนึง คือเธอจะใช้คนที่นั่งอยู่ในรถด้วยเป็นเบาะต่อขามองออกไปนอกรถ พกพาน้ำหนักของหุ่น slender 10 กิโล ขึ้นไปยืนสองขาบนตักของผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จึงต้องทำการเตือนผู้ร่วมทางผู้ชายเป็นพิเศษ เพราะ 10 กิโล บนจุดยุทธศาสตร์ก็น่าจะก่อความเจ็บปวดพอสมควรเหมือนกันนะ ฮ่าๆ





7. โมโม่ชอบที่จะเห็นทุกคนอยู่พร้อมหน้ากัน และจะไม่ยอมกลับเข้าห้องของมัน (อดีตห้องนอนพี่สาว) ถ้าผู้ใต้บังคับบัญชายังกลับเข้าบ้านไม่ครบ ที่สิงประจำของโมโม่ก็เลยจะเป็นจุดเชื่อมระหว่างห้องนอน ห้องนั่งเล่น เป็นจุดที่มองห้องทุกห้องได้ บางครั้ง โมโม่จะเดินตามทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องเล่น (ห้องนอนมามี่ เป็นห้องเล่น และห้องให้ขนมของโมโม่) เมื่อทุกคนเดินงงๆ ว่ามันจะเอาอะไรมาอยู่ในห้องแล้ว โมโม่ก็จะกระโดดขึ้นเตียงแล้วก็นอนทำตาวาวๆ สบายใจที่ทุกคนอยู่ในที่ๆ มันมองเห็น

แต่ส่วนมาก เจ้าโม่ก็ได้แต่นอนทำหน้าเซ็งๆ อยู่หน้าชานห้องเพราะต่างคนต่างอยู่ในห้องตัวเองเนี่ยแหละ มันคงนึกในใจว่าทำไมถึงอยู่ห้องเดียวกันตลอดเวลาไม่ได้ก็ไม่รู้มั้ง คงจะคิดไม่ตกว่าจะไปอยู่ห้องไหนกับใครดี



8. ด้วยความที่โมโม่เป็นหมาที่เก็บมา เลยไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นหมาพันธุ์อะไรกันแน่ แต่ที่มั่นใจคือต้องผสม Terrier อย่างแน่นอน แต่จะเป็น Yorkie หรือ Westie เนี่ย ดูไม่ออก (หวังสูงจังนะโม่ ฮ่าๆ) แต่จุดเด่นจริงๆ ของเธออยู่ที่ตา เพราะเธอมีตาเป็นแพนด้า เดาว่าเธอคงแอบอินเทรนใส่ big eye ทำให้ตาดูกลมโตกว่าจริง ซึ่งมีผลกระตุกต่อมน่ารักมากๆ ยามเธอทำอะไรผิด เธอจะมีหน้าแอ๊บแบ๊ว พร้อมยกขาหน้าหนึ่งข้าง เหมือนนักบาสยกมือแจ้งยอมรับว่าฟาลว์ยังงัยยังงั้น แล้วเธอก็จะชนะใจกรรมการ จนบางทีลืมตักเตือนไปเลย

แต่มันก็ทำความลำบากเหมือนกัน เมื่อจะดูว่าเธอหลับหรือไม่หลับ ก็มันเป็นดำๆ เป็นปื้นเลยนี่โธ่

หนูป่าวนะ หนูออกจะเป็นเด็กดี



9. การนอนกับโมโม่เป็นของคู่กัน เหมือนที่ยังเป็นสิ่งที่อยู่ข้างการพี่สาวของมัน ฮ่าๆ ตอนโม่มาแรกๆ โม่ตื่นตีห้าครึ่ง ตื่นแล้วจะมาขยุกขยิกบนเตียงให้ตื่นพาออกไปทำธุระนอกบ้าน (เจ้าของเก่าสอนดีมั่กๆ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ แฮ่) ปัญหาคือ พี่สาวมันเป็นเชื้อสาย Vampire เกลียดการตื่นเช้า และชอบนอนดึก แรกๆ ก็ตื่นดีหรอก หลังๆ ก็เริ่มไม่ตื่น เจ้าโม่ก็เรียนรู้ว่า พี่มันไม่รอดแน่ แต่มามี่จะมาพาออกไปแทน ก็เลยเลิกมาปลุก กลายเป็นไปนอนรอที่พื้นหน้าประตูแทน ปาป้ารู้ถึงกับบ่นว่าเลี้ยงหมาเสีย เสียหมาจริงๆ

เพราะถ้าพี่สาวมันไม่ยอมออกจากเตียง โม่ก็จะไม่ออกจากห้องไปไหนถ้าไม่จำเป็นเช่นกัน ก็จะพากันนอนอยู่อย่างนั้นนั่นแหละ แต่ที่โม่ทำสำเร็จเป็นส่วนมากคือทำให้พี่มันนอนเร็วขึ้น เพราะถ้าเปิดไฟทำงาน เจ้าโม่จะนอนไม่ได้ แล้วก็จะทำเสียงถอนหายใจ ไม่ก็เสียงจุ๊กจิ๊กๆ หรือด่านั่นเอง จนพี่มันต้องยอมแพ้ปิดไฟนอน ว่าไปตอนนี้ก็โดนด่าอยู่ ฮ่าๆ

ทำรัยอยู่ได้ คนจะหลับจะนอน ชิชะ


แต่ไม่ว่ายังงัย โมโม่ก็เป็นที่รักของที่บ้านอยู่ดี ถึงแม้จะทำให้ที่บ้านเหมือนมีภาระมากขึ้น แต่ก็เต็มไปด้วยความสุข และโมโม่มักจะมีสิ่งใหม่ๆ มาให้ฮาเสมอ วันหน้าจะมานำเสนอเรื่องขำๆ นอกบ้านของโมโม่ละกันนะคะ โมโม่ทำให้การกลับบ้านกลายเป็นความสุข ทำให้อยากกลับบ้านเร็วขึ้น อยากอยู่บ้านมากขึ้น แล้วก็จิตใจสงบขึ้น โรคนอนไม่หลับหายไปขาด เพราะถ้านอนไม่หลับแค่เอาโมโม่มานอนหนุนแขนแล้วเกาไปเรื่อยๆ พี่สาวมักจะหลับก่อนทุกที ฮ่าๆ





แต่มีเรื่องต้องขอโทษน้องออยที่ดูแลโมโม่ได้ไม่ดี ทำให้หมาหลายเป็นหมูซะแล้ว เฮ้อ จากที่เคยมีเอวคอดสะโพกผาย ปัจจุบัน ประหนึ่งไส้กรอกไปแล้ว จะพยายามดูแล พาไปออกกำลังกาย ว่ายน้ำ ให้กลับมาเป็นนางแบบดังเดิมนะคะ




รักนะ น้องสาวสุดแสบ





พี่หมาร่าฯ: พี่ว่า โมโม่ มันหน้าเหมือนเธอเข้าไปทุกทีแล้วล่ะ
โกโก้: ไม่จริ๊งงงงง ไหน ยังงัย น่ารักเหมือนกันใช่มั้ย
พี่หมาร่าฯ: หน้าจิกพอกันเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ฮือๆ โกโก้หน้าไม่จิกซักกะหน่อย ออกจะหน้าซื่อน่ารัก
แต่จะว่าไป ไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะ ว่าหมาจะจิกหน้าจิกตาได้ขนาดนี้ เจ้าโม่เอ๊ยยย ฮ่าๆ

Create Date : 01 สิงหาคม 2550 Last Update : 3 กันยายน 2550 1:48:33 น. Counter : 1508 Pageviews.		19 comments
Share Tweet