ขัดใจอย่างแรงกับข่าวคอนเสิร์ตล่ม...ไม่เป็นไร ไม่คิดมาก ก็ระบายไปตามเรื่องตามราวกับเลิฟไอเทมก็แล้วกัน

ตอนนี้เทใจให้มีมี่ไปเต็มๆ เลยค่ะ เด็กอาไร้ น่าหยิกแก้มชะมัดยาด

ฮึกๆ ตอนนี้เศร้าจังเลยค่ะ สงกะสัยผู้เขียนกำลังเศร้าก็เลยใส่ความเศร้าลงไปในฟิคด้วยง่ะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของมีมี่เลยว่าเป็นยังไง มีมี่น่าสงสารมากๆค่ะ ดีนะที่มีมี่ยังมีคนที่รักและเอาใจใส่หลายคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อที่ไม่ค่อยมีเวลา น้าสาว และก็พี่นางฟ้าเหม่ยเซียน

ดีจังที่หยี่ฟังไม่ท้อถอยแค่คำพูดไม่กี่คำ ตอนหยี่ฟังไปให้กำลังใจพี่ต้าหลุนดีใจแทนพี่ต้าหลุนมากค่ะ แม้จะไม่ได้พบกัน แต่หยี่ฟังก็คอยเป็นกำลังให้เสมอ

ส่วนอวี้ปิงเริ่มงานเข้าแล้วเนี่ย หล่ามฟ่งต้องแก้แค้นให้พี่สาวแน่เลยง่ะ อิอิ เริ่มเห็นลางตบจูบๆมาไกลๆแล้วค่ะ

ตอนที่อ่านชื่อตอนก็คิดว่ามีตัวละครใหม่มา ที่ไหนได้คนคุ้นเคยนี่เอง

มีมีเป็นผู้ใหญ่เกินตัวนะคะ คิดว่าคงเพราะต้องต่อสู้กับความโดดเดี่ยวยามพ่อทำงาน ทำให้มีมี่เป็นเด็กที่มีเหตุมีผล แต่ลึกๆ ก็คงเหงาน่าดูเลย

ดีใจเหมือนหลินกุเลยค่ะ ที่หยี่ฟังไม่ท้อแท้ แล้วก็ดีใจด้วยที่หยี่ฟังเข้ามาหามีมี่ด้วยความจริงใจ ตอนแรกตกใจนึกว่าจะให้เด็กเป็นการแก้แค้นอวี้ปิงซะอีก ถ้าเป็นแบบนั้นคงโกรธหยี่ฟังแน่ๆ เลยล่ะ แอบปลื้มพี่ต้าหลุนด้วยที่มองเห็นหยี่ฟัง แบบนี้ซี่ถึงจะเรียกว่ารักกันจริง

เฮ่อๆ รอดูฟ่งเหลียนแก้แค้นให้หยี่ฟังค่ะ ลุยเต็มที่เลยพ่อน้องชาย

พวงกุญแจให้มีมี่ค่ะ

หยี่ฟังไปดูคอนเสิร์ตของต้าหลุน




กำลังซึ้ง

มีมี่บอกว่าเราสวยเหมือนนางฟ้า ไหนลองเทียบกันหน่อยจิ๊

มีมี่ขอให้น้าเหม่ยเซียนอ่านหนังสือให้ฟัง

ข้างบนผิดภาพค่ะต้องภาพนี้

น้าเหม่ยเซียนกำลังทำอาหารให้มีมี่

ชิมก่อนเดี๋ยวมีมี่ท้องร่วง

//img32.imageshack.us/img32/1205/bc278.jpg

ลืมใส่โค้ดซะงั้น เอาใหม่