::Life is like a work::
::งานคือเงิน..เงินคืองาน..บันดาลสุข..วู้ปี้!::

       นอกเหนือจากโหมดเศร้า-เหงาและรักแล้ว..อีกโหมดหนึ่งของชีวิต ที่ฉันต้องสัมผัสอยู่เสมอก็คือ โหมด"เหนื่อย" นี่ล่ะค่ะ.....เรื่องการทำงานในชีวิตคนเรา..โดยส่วนใหญ่ ถือเป็นกิจกรรมที่กินเวลาในชีวิตมากที่สุด..ยกเว้นคนที่ไม่ต้องทำการงานเลย แต่ฉันเชื่อว่าคงมีน้อยคนนักในโลกใบนี้..เพราะแม้แต่คนที่รวยที่สุดในโลกหลายๆคน ก็ยังคงต้องทำงาน และอาจทำมากกว่าพวกเราหลายเท่านักด้วยซ้ำ....
       ในช่วงหลังเรียนจบใหม่ๆ ( ซึ่งนานมากแล้ว ) ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ค้นหาคำตอบให้ตนเองอยู่นาน ว่าตนเองชอบอะไร อยากทำงานอะไร..และบอกตรงๆว่าการพยายามค้นหาในช่วงนั้น ไม่สามารถให้คำตอบกับคำถามในใจฉันได้ดีเลย..จนกว่าวันเวลาจะพ้นผ่านและเราได้สำผัสกับงานหลากหลายรูปแบบ..ฉันจึงค่อยๆได้เรียนรู้ว่า..ฉันเป็นอย่างไรและฉันชอบทำอะไร..และฉันก็พยายามอยู่นานกว่าจะผนวกสิ่งที่รักให้เข้ากับงานที่ทำ..ผลลัพธ์ออกมาเป็นความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่ทุกวัน...

       แต่ก็มีเหมือนกันนะค่ะ..ที่เบื่อ...เมื่องานที่เราชอบแต่ต้องทำมันอย่างจับจด และจำเจมานานหลายปี ทางออกของปัญหานี้สำหรับฉันคือ..ทำงานที่ฉันรักในมุมมองใหม่ๆ ปกติชนิดของงานที่ฉันทำ ต้องยุ่งขิงอยู่กับดอกไม้เยอะมาก...แต่มักจะมีน้องผู้ช่วยคอยไปจัดหามาให้ โดยที่ฉันไม่เคยต้องไปจัดการเองเลยซักครั้ง..ด้วยความที่เป็นหัวหน้าทีมหรือที่ผู้จ้างเรียกฉันว่าเป็น Head..( แต่พวกน้องๆผู้ช่วยมักชอบเรียกฉันว่า "เห็ด" มันบอกเพราะฉันมักงอกไปเรื่อย ชอบซื้อเผื่อ..เผื่อโน่น เผื่อนี่ให้รู้ค้าเสมอ จนบางที บางงานก็เกือบไม่ได้กำไรก็หลายครั้ง..เฮ้อ..อ..ค่ะน้องพี่ขอโทษ -_/_-! ..พี่มันแย่..พี่แพ้ ป.4...-_-! เฮ้อ..อ..) แต่คราวนี้ฉันขอเปลี่ยนวิธีการทำงานใหม่ค่ะ แก้เบื่อ..ตรั้งนี้ฉันขอไปจัดหาวัสดุในการทำงานมาเอง..และให้น้องๆเป็นฝ่ายช่วยกันคิดรูปแบบบ้าง พวกเค้าเริ่มมีการขัดแย้ง คัดง้างและต่างก็ต้องการให้ความคิดเห็นของตนเองถูกยอมรับ..จากฉันและเพื่อนร่วมงาน..แต่ในท้ายที่สุดเมื่อมาถึงจุดหนึ่งฉันก็บอกกับน้องๆว่า " ลูกค้าต่างหากล่ะ ที่จะเป็นคนเลือกและตัดสินทุกอย่างของเรา ไม่ใช่สิ่งดีเลยที่พวกเราจะมาทะเลาะกันเองกับเพื่อนร่วมงาน และการทำงานนั้น..ไม่มีใครถูกที่สุด และผิดที่สุดหรอกแต่ที่แน่เราไม่สามารถทำงานได้ด้วยตัวเองเพียงคนเดียว..ไม่ว่าจะเก่งแค่ใหนก็ตาม แม้แต่พี่เองถ้าพี่ไม่มีพวกเราทุกคนพี่ก็คงทำได้ไม่ดีเท่าที่เป็นอยู่นี้หรอก  และเมื่อถึงเวลาที่ต้องร่วมมือกันวันจัดงาน..หลายๆปัญหาก็ถูกลืมเลือนไป เพราะเวลาที่บีบคั้นให้เราต้องลืมความขัดแย้งทุกอย่าง และความร่วมมือกันเท่านั้นที่จะทำให้เราทำงานในเวลาที่มีน้อยนิดนี้ได้ทัน....

           ซึ่งในที่สุด ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี..เราต่างก็มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย เพราะทีมงานของเราต่างก็ได้มุมใหม่ๆในการทำงาน มันช่วยให้พวกเราทุกคนไม่จำเจและเข้าใจกันดีมากขึ้น....ครั้งนี้จึงทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเพิ่มขึ้นอีกมากมาย...ทั้งที่มาของปัญหาและและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ต้องเจอ..เหนือสิ่งอื่นใด ฉันได้เข้าใจเพื่อนพ้อง น้อง-พี่ ในทีมงานมากยิ่งขึ้นและฉันเชื่อว่าพวกเค้าเองก็คงเข้าใจฉันมากขึ้นด้วยเช่นกัน..การทำงานสำหรับฉันอย่างที่บอกนะค่ะว่ามันกินเวลาในชีวิตส่วนมากของฉันไปเกือบทั้งหมด การเยียวยาความรู้สึกในการทำงาน..และความร่วมมือร่วมใจในหมู่เพื่อนร่วมงานจึงถือเป็นปัญหาแรกๆที่ฉันต้องคำนึงถึง และจัดการมันให้ได้ดีที่สุด........

        วันนี้เมื่อเสร็จงาน..หลังจากที่พวกเราอดหลับอดนอน..หลังคดหลังแข็ง ทำงานด้วยความเหน็ดเหนื่อยกันมาเป็นเวลาหนึ่งคืนและอีกหนึ่งวันเต็มๆ..ฉันจึงพาน้องๆไปกินอาหารอร่อยๆด้วยกัน..ฉันเลือกร้านอาหาร Open air บรรยากาศสบายๆริมแม่น้ำเจ้าพระยาเพื่อการสังสรรค์กันในครั้งนี้ หลังจากอิ่มหมีพีมันกับอาหารกันถ้วนหน้าแล้วพวกเราก็ต่อยอดกระเพาะกันด้วยอาหารเหลว..และเมื่อแอลกอฮอล์ลงตับ เอ้ย!..ลงกระเพาะอาหารไปในปริมาณที่พอจะออกฤทธิ์ได้..บวกกับบรรยากาศร้านอาหารที่เป็นใจ....หลายคนเริ่มร้องให้..ซาบซึ้งกับความร่วมมือร่วมใจกันในงานที่ทำผ่านไป..และมิตรภาพที่มีให้กัน..ฉันเองก็เกือบจะเสียฟอร์มน้ำตาซึมไปกับพวกเค้าด้วย..ดีนะ..ที่ฝุ่นละอองช่วยไว้ทัน...เฮ้อ...เสร็จงานซะที..เหนื่อย..ง่วงจัง..นอนดีกว่าค่ะ...-_-z..z..z..z...z

ดอกไม้เก็บมาฝาก..จากปากคลองค่ะ

Create Date : 07 กรกฎาคม 2551
Last Update : 7 กรกฎาคม 2551 18:32:01 น.		1 comments
Counter : 193 Pageviews.
Share Tweet