บันทึกไว้...บนใบหม่อน
Group Blog
 
<<
เมษายน 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
14 เมษายน 2550
 
All Blogs
 
...รักร้อยใจ...


ชื่อเรื่อง : รักร้อยใจ
ผู้แต่ง : โม
สำนักพิมพ์ : มันดี




รายละเอียด :

ความรัก ทำให้พวกเธอยิ้มและก็ร้องไห้ในคราเดียวกัน
วาโย....สาวมั่นใจที่ทำให้เธอกล้าทำในสิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่ามันจะทำให้เธอร้องไห้ แต่ยิ้มทีหลัง
เรรินทร์....สาวอ่อนไหวที่หัวใจเจ็บช้ำง่าย จากการรักใครสักคนเข้าแล้ว
เวทยา....สาวร่าเริง สดใส ที่ปราบจอมเจ้าชู้แห่งปีสยบลงได้

(ขอบคุณรูปภาพและรายละเอียดจากเว็บของสำนักพิมพ์มันดีค่ะ)
----------------------------------------------------

หยิบเล่มนี้มาอ่านเพราะสนใจจนติดใจคำวิจารณ์จากพี่ ผสมย. ค่ะ
อุตส่าห์เลือกเล่มที่พี่เขายังไม่วิจารณ์ เพราะความอยากรู้อยากเห็น(และความหื่นเล็กๆ )เป็นเหตุ
(ได้ข่าวว่าบล็อกกำลังร้อนนะคะ คุณพี่ แล้วของหนูจะร้อนมั่งไหมนี่)


นิยายเรื่องนี้เขียนเล่าถึงความรักของสามสาวพี่น้องค่ะ (แอบแถมคุณพ่อมานิดหน่อย) ซึ่งจริงๆ แล้วเหตุการณ์ความรักของสามสาวเกิดขึ้นในเวลาใกล้ๆ กัน (แอบนึกถึงสามทหารเสือสาวเลยค่ะ) ก็เลยแบ่งช่วงในการดำเนินเรื่องออกเป็นทีละคน


เริ่มจาก วาโย ลูกสาวคนกลาง

ความรักของเธอเกิดขึ้นกับอากิระ ผู้บริหารหนุ่มชาวญี่ปุ่นที่เกิดต้องตาต้องใจกับรูปของเธอเลยเลือกเธอให้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ของแบรนด์เครื่องสำอางค์ของบริษัทเขา ส่วนวาโยเองเมื่อได้พบหน้าก็เกิดความสนใจเช่นกัน สุดท้ายก็กลายเป็นความรัก

คู่นี้เป็นรักติดไฟค่ะ คือ พบหน้า ติดใจ มีความสัมพันธ์ แล้วจึงรัก (ติดไฟพิศวาส) ส่วนการดำเนินเรื่องใช้ฉากที่ญี่ปุ่นค่ะ อ่านแล้วไม่คล้อยตามเท่าไหร่ว่าพระเอก-นางเอกไปรักกันตอนไหน อาจเพราะ จขบ. ไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบและไม่เชื่อว่าคนเราเมื่อถูกลวนลามแล้วจะชอบคนนั้นได้ (พระเอกปล้ำจูบนางเอกหลังจากเจอกันครั้งแรกค่ะ)

--- จับผิด ---
ช่วงที่อ่านสับสนเล็กน้อยว่า ตกลงมันจะโตเกียวหรือว่าเกียวโตกันแน่ เพราะตอนแรกให้นางเอกลงนาริตะและเข้าพักที่โตเกียวแต่วันรุ่งขึ้นก็พานางเอกไปประชุมกับเที่ยวที่เกียวโต แต่ก็เข้าใจเอาเองว่า นางเอกพักที่โตเกียวและนั่งรถยนต์ไปถ่ายทำโฆษณาที่เกียวโต ซึ่งมันก็เป็นไปไม่ได้อ่ะค่ะ
จากการสอบถามข้อมูลแล้ว หากเดินทางด้วยรถยนต์ จะใช้เวลาเดินทาง 6 ชั่วโมง ซึ่งถ้าไปกลับ 12 ชั่วโมงนี่จะเอาเวลาที่ไหนถ่ายทำคะ (แถมด้วยฉากพระเอกอุตสาหะขับรถจากบริษัทไปดูนางเอกถ่ายทำแวบนึงแล้วขับกลับ ขยันมากกก)


ต่อด้วยเรื่องของ เรรินทร์ พี่สาวคนโต

เรรินทร์ทำงานเป็นคุณครูอยู่ต่างจังหวัดโดยเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่กับพ่อ หญิงสาวมางานสัมมนาที่โรงแรมของรามศรและได้พบกันโดยบังเอิญ แต่พระเอกของเรากลับไปตกหลุมรักเข้าเสียแล้ว ชายหนุ่มจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เรรินทร์เป็นของตัวเองให้ได้

ตอนเริ่มต้นเหมือนนิยายทั่วไปค่ะ พระเอกตามตื้อชวนนางเอกไปกินข้าวทุกวัน (แต่ในใจพระเอกอยากกินอะไรก็รู้ๆ กันอยู่) จนนางเอกใจอ่อนยอมรับนัด แล้วเลยเถิดไปถึงยอมดื่มตามที่พระเอกชวนแล้วก็เมาไปจบลงที่ห้องพระเอก จากนั้นพระเอกก็จัดการ แล้วก็มีเรื่องให้เข้าใจผิด นางเอกหนีไปตกลงแต่งงานกับคนรู้จัก แต่พระเอกดันมาตามง้อ นางเอกยังงอนอยู่ สุดท้ายก็ได้รักกัน

มาขัดใจตรงที่ว่า ตอนแรกที่นางเอกไปแวะห้องพระเอกเพื่ออาเจียน ก็บรรยายว่าไม่อยากให้พระเอกเห็นตอนอาเจียนเหมือนยังมีสติอยู่ แต่หลังจากนั้นก็คล้ายจะไม่ได้สติ อาบน้ำนอนที่เตียงเขาหน้าตาเฉย (เพื่อจะให้พระเอกนอนกอดตลอดคืน)
แล้วพองอนที่พระเอกมีนางร้ายโผล่เข้ามาในห้อง (มันเข้ามาได้ไงฟะ ไม่ล็อกห้องไว้เหรอ จำไม่ได้แล้วง่ะ) จนหนีกลับบ้านไป (ตอนแรกบอกออกจากห้องไม่ได้ไม่มีเสื้อผ้า แต่พอนางร้ายมาเสื้อผ้าก็โผล่มาให้ใส่) ก็ดันไปรับคำขอแต่งงานจากชายอื่นซะเฉยๆ แถมยังจะแต่งกันเร็วซะด้วย (ไม่รอตรวจดูก่อนหรือว่ามีอะไรติดท้องมาไหม)
ส่วนพระเอก ตอนแรกเหมือนจะดีที่ไม่ลักหลับนางเอก (แค่ก็เกือบๆ ไป) แต่พอเช้าวันรุ่งขึ้นและวันต่อๆ ไปก็ใช้เซ็กส์มาผูกมัดนางเอกเข้าอีกคนจนได้ เฮ้อ...

--- จับผิด ---
1. มาจากฉากที่นางเอกบอกว่า ฉันไม่มีทางท้องกับคุณแน่ๆ แล้วคิดในใจว่า เพราะประจำเดือนเพิ่งหมดก่อนมาสัมมนา
ตามหลักสุขศึกษาแล้ว ระยะปลอดภัยของการมีเพศสัมพันธ์คือ หน้า 7 หลัง 7 ของการมีประจำเดือน
หน้า 7 คือ 7 วันก่อนประจำเดือนจะมา
หลัง 7 คือ 7 วันหลังจากวันที่ประจำเดือนมา (นับวันแรกที่มีประจำเดือนเป็นวันที่ 1)
เรรินทร์มาสัมมนา 5 วัน การที่เธอจะปลอดภัยแปลว่า เธอต้องมีประจำเดือนเพียงวันเดียวเท่านั้น และแปลว่า ระบบสืบพันธ์ของเธอไม่ค่อยปกตินัก แต่การที่เธอท้องได้ง่ายๆ ตอนท้ายเรื่อง มันทำให้หลักการแปลกไปค่ะ
(ที่ยกเรื่องนี้มาพูดเพราะเกรงว่า ผู้แต่งและคนอ่านอาจจะเข้าใจผิดว่า หลัง 7 คือหลังประจำเดือนหมด และส่งผลให้การคุมกำเนิดแบบง่ายๆ นี้ผิดพลาด)

2. จะพูดแล้วเขินจัง เอิ่ม... คือ มันมีเรื่องที่ผิดหลักสรีรวิทยาอยู่ค่ะ เพราะในขณะที่ทั้งสองกำลังมีความสุขอยู่ด้วยวีคว่ำและวีหงายนั้น (อ้างอิงจากดาวิชี่โค้ดค่ะ ฮา) รามศรดันไปยกต้นขาของเรรินทร์ขึ้นพาดบ่าแล้วมีความสุขจากการกระทำต่อ คือ... การทำท่านั้นแล้วยังใช้สองวีนั่นเป็นไปไม่ได้เด็ดๆ ค่ะยกเว้นไว้แต่ว่า วีของรามศรมันอยู่ที่บ่าอ่ะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะคะ แอบเดาว่าผู้แต่งคงลืมว่า ต้นขากับขามันให้ความหมายต่างกัน


คู่สุดท้าย เวทยา น้องสาวคนเล็ก

เวทยาพบม.ล.ธัญญะระหว่างที่เดินหาวาโย (ตอนนั้นกะลังจูบกับอากิระอยู่) พระเอกเรากลัวนางเอกไปขัดขวางเลิฟซีนของเพื่อนเลยไปขวางทางจนได้ต่อล้อต่อเถียงกัน แล้วสุดท้าย พระเอกก็ได้ลักจูบนางเอกไปครั้ง ทำให้นางเอกโกรธมาก ส่วนพระเอกติดใจ จนไปแอบฝันถึงขณะมีอะไรกับสาวอื่น (ฮา)
หลังจากนั้น พอเจอกันทีไร พระเอกซึ่งมักอยู่กับคู่ควงก็จะโดนนางเอกไปป่วนเสมอ (แต่พระเอกเต็มใจอยู่แล้ว) จนบังเอิญได้รู้ว่า ที่แท้พ่อแม่ของแต่ละคนเคยรู้จักกัน (แถมเคยแย่งแฟนกันด้วย)
พอรู้ตัวจริงของผู้หญิงที่ชอบปั๊บ พระเอกก็ดับเครื่องชนตามตื้อจนนางเอกใจอ่อนยอมรับรักแล้วก็ได้แต่งงานกันจนได้

แอบชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นค่ะ ตรงที่ไม่มีเซ็กส์เลย ฮา (แล้วจะอ่านนิยายอีโรติกทำไมคะเนี่ย) คือชอบตรงที่มันเห็นความสัมพันธ์ทางใจของคนทั้งคู่ค่ะ ค่อนข้างชัดว่าเขารักกันตอนไหน (บอกแล้วว่า จขบ. ไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบ ฮา) มามีฉากแบบนั้นเอาซะหลังแต่งงานแล้ว เป็นเซ็กส์ที่มาจากความรักจริง (ตอนแรกนึกว่าเรื่องของจอมเจ้าชู้จะมีฉากนั้นเยอะที่สุดนะคะ แต่กลับไม่ใช่)


จบเรื่องด้วยบทส่งท้ายถึงชีวิตหลังการแต่งงานของทั้ง 4 คู่ค่ะ (แถมของคุณพ่อด้วยอีกคน)


อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกสะดุดค่ะ สะดุดกับบทบรรยายของผู้แต่ง มันเป็นการใช้คำที่ไม่คุ้นเคยน่ะค่ะ "แผ่นอกกว้างที่ปราศจากไขมัน" (อ่านสะดุด 2 ครั้งได้) คือว่า อกคนเรานี่เป็นส่วนที่จำเป็นต้องมีไขมันค่ะ ถ้าเพิ่มคำว่าส่วนเกินลงไปนิดนึงนี่จะรู้สึกไม่สะดุดเท่านี้ (นึกภาพอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแต่ยังนุ่มจากไขมันจำนวนน้อยนิด ถ้าไม่มีไขมันนี่ ไม่กล้ากอดอ่ะ ฮือๆ)

จริงๆ มีหลายฉากค่ะที่สะดุด แต่ที่ยกอันข้างบนมานี่ เพราะมันสะดุดตรงที่ไม่น่าจะเกิดง่ะ ความหื่นหดหายไปเยอะเลย (แบบว่า... บรรยายตอนนั้นตรงฉากไหนคงรู้ใช่ไหมคะ )

สรุป... อ่านไปสะดุดไปแต่ก็พอไหวคะ ถึงจะบอกว่าเป็นเรื่องอีโรติกแต่คนอ่านยังจับผิดในฉากอีโรติกได้แปลว่ายังไม่คล้อยตามเท่าไหร่ จึงไม่ต้องห่วงว่าเยาวชนเผลอหยิบมาอ่านแล้วจะมีปัญหาค่ะ แหะๆ



Create Date : 14 เมษายน 2550
Last Update : 14 เมษายน 2550 2:37:21 น. 18 comments
Counter : 1128 Pageviews.

 
อ่านของโมมาตั้งหลายเรื่องแล้วเหมือนกันก่ะ
แต่งอิโรติกได้แนวไทย ๆ ดี
เพราะถ้าแนวอีกโรติกของฝรั่งจะอีกแนวหนึ่งหวือหว่ามากกว่านี้แล้วก็ฉากบนเตียงแบบเห็นภาพจนเกินและทุกฉากด้วย ( แต่ของอันนี้กำลังดี 55+ มั้ง )
เดี๋ยวต้องไปหาอ่านมั้งแหละ

ปล.บางทีประจำเดือนมันก็มาแค่วันเดียวก้มีนา แล้วบางทีผู้หญิงเราก็ผลาดพอมีอะไรกันครั้งแรกก็ท้องก็มีด้วย อันนี้เคยมีประสบการณ์ ( ประสบการณ์คนอื่นที่รู้จักอะนก่ะ)


โดย: TopFee วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:4:20:03 น.  

 
มาขอสาดน้ำสงกรานต์ค่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:8:03:40 น.  

 


โดย: สายลมอิสระ วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:10:40:03 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ไทยจ้าหนูหม่อน
ขอให้มีความสุขมากๆ เน้อ




โดย: วลีวิไล วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:14:09:33 น.  

 
มาขำที่หม่อนเขียน ตรง หน้าอกไร้ไขมัน กับ ต้นขาพาดบ่า อิ้วๆ

เขาอาจจะหมายรวมว่า ต้นขา คือส่วนตั้งแต่ใต้สะโพกไปถึงหัวเข่าละมั้งๆ แต่พาดได้อย่างไร บ่ฮู้เหมือนกัน ฮา


โดย: นายน้อย IP: 58.9.128.197 วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:16:50:01 น.  

 
ไขมันหน้าอก....

เรื่องเอาต้นขาพาดบ่านี่ทำออรัลอยู่หรือเปล่า?

ไม่งั้นยกขาขึ้นมาสูงขนาดนั้นจะแทงยังไงหว่า?

กอง บก.ของ สนพ.นี้มีปัญหาจริงๆ นะไม่เช็คให้ละเอียด
ปล่อยอะไรตลกๆ ออกมาเรื่อย วิจารณ์ก็ไม่ได้ด่าอีก

ปล.จะไม่พูดว่าปกเขาเหมือนถุงโชคดีแล้วเดี๋ยวเขาน้อยใจ
ก็แค่พูดไปตามลักษณะที่เห็น งั้นเปลี่ยนเป็นปกเหมือนกระดาษเงินกระดาษทองก็ได้ค่ะ


โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 202.57.179.127 วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:19:51:46 น.  

 
Happy Songkran's Day ค่ะ

ขอให้มีความสุขสมหวัง และมีสุขภาพแข็งแรงตลอดทั้งปีนะคะ ^^


โดย: บทเพลงแห่งความฝัน วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:20:21:22 น.  

 
ชอบคุณใบหม่อมรีวิวจังเลยค่ะ จะได้ประกอบการตัดสินใจซื้อ แต่อีกบล็อคนึงไม่ไหว รีวิวด้วยการด่าและอคติ


โดย: รอา IP: 58.8.135.3 วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:20:27:16 น.  

 


สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ


โดย: someone like me วันที่: 15 เมษายน 2550 เวลา:0:42:25 น.  

 
เป็นการรีวิวที่ทำให้อยากร่วมแสดงความคิดเห็นค่ะคุณใบหม่อน


อ่านแล้วนึกภาพตามก็ขำดีเหมือนกันค่ะ งานนี้คนเขียนคงลืมนึกไปว่าถ้าเอาต้นขาพาดบ่านี้มันจะอยู่ในรูปแบบไหน เอ่อ..


เรื่องท้องไม่ท้องนี่เป็นอะไรที่กำหนดกันได้ยากในพวกนิยายจริงๆ นะคะ เหมือนกันเวลาดูหนัง บางทีเราก็ลุ้นให้นางเอกท้องสักที พระเอกมันจะได้เลิกโง่ แต่บางเรื่อง ถ้ามันท้องเร็วนัก เราก็ว่า เน่าอีกล่ะ ดูขำๆ ก็เป็นมุกสากลที่คนแต่งชอบเอามาใช้เหมือนกัน เขาถึงว่าละครน้ำเน่าแต่คนก็ยังชอบที่จะดู


ส่วนที่ไม่ค่อยชอบในงานของโม เห็นจะเป็นการบรรยายนี่แหละค่ะ รู้สึกว่ามันห้วนๆ สั้นๆ ไปเสียหน่อย แต่ไม่เคยจับจุดผิดก็เลยยังรู้สึกว่าสนุกอยู่ เพียงแต่จะไม่ซาบซึ้งเท่างานแนวอื่น


ส่วนเรื่องการกังวลว่างานอีโรติกจะมีผลต่อเด็กและเยาวชนหรือไม่นั้น เป็นความคิดที่ดีที่ผู้ใหญ่ควรพิจารณาค่ะ แต่บางครั้งมันก็เหมือนกับดาบสองคม คนเราส่วนใหญ่มักเป็นพวกยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุแทบทั้งนั้น ยิ่งห้ามไม่ให้ดู ยิ่งอยากดู ยิ่งห้ามไม่ให้รู้ ยิ่งอยากรู้ ยิ่งห้ามไม่ให้อ่าน ยิ่งอยากอ่าน ต่อให้ไม่มีงานแนวนี้ออกมา เด็กที่อยากรู้อยากเห็น ยังไงก็ยังขวนขวายที่หาอ่าน หาดูอยู่ดีนั่นแหละค่ะ ส่วนงานของโม ถ้าเอาตามสิ่งที่เห็นเอง เท่าที่รู้คนอ่านงานเขา น้อยคนที่จะเป็นเด็กค่ะ อย่างที่ทำงานเก่า มีเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งค่ะ ที่อ่าน ส่วนเด็กๆ ที่เป็นลูกหลานของเพื่อนร่วมงาน เวลาไปงานหนังสือ พวกเขาตรงไปแจ่มใส ปริ๊นเซส หรือไม่ก็ come on แทบทั้งนั้นแหละค่ะ



โดย: คนอ่านหนังสือ IP: 58.9.112.251 วันที่: 15 เมษายน 2550 เวลา:19:39:52 น.  

 
สงสัย ที่ว่านิยายอีโรแมนติกนี่จะออกไปทาง โ ......อย่างเดียวแฮะ
อืม อ่านแล้ว กลับไปทำรีวิวหนังสือโม บ้างดีกว่า

ถ้ารีวิวแล้วตามไปอ่านด้วยนะคะ


โดย: MOMIJI_99 วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:3:17:05 น.  

 
คุณ MOMIJI_ 99 คะ แนะนำนะคะว่าถ้าจะรีวิว อย่าแฝงไปด้วยอคติ ขอให้รีวิวออกแนวเชิงความเห็นแบบไม่เสียดสีหรือเป็นเชิงดูถูกความคิดของคนอื่นก็แล้วกันนะคะ

หวังว่าคุณคงไม่รีวิวตามอีกบล็อกหนึ่งเพื่ออยากให้คนมาเข้าบล็อกคุณมากๆเพราะอยากดังตามเขานะคะ


โดย: เข้ามาเสนอแนะ IP: 124.121.187.198 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:1:20:25 น.  

 
โอ้เจ๋งเป้ง ค่ะคุณเข้ามาเสนอแนะ สังคมในเนทจะได้สงบสุขร่มเย็น คนอ่านหนังสือ จะได้มีแหล่งข้อมูลมากขึ้นๆๆๆว่าสมควรจะอ่านดีหรือไม่ดี จะได้มีข้อมูลร่วมในการตัดสินใจซื้อหนังสือมาอ่าน เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีสำหรับตนเอง

เออ แต่ว่าปกติเนี่ยไอ้เขียนวิฯเนี่ยมันดังกันได้ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะเนี่ย ทำอย่างอื่นไม่ดังกว่าเหรอค่ะ? แล้วมันมีวิธีไอ้ที่มันดังเร็วสว่างวาบๆๆเป็นพลุแตกโดยไม่ต้องมานั่งรอการตัดสินของคนที่เข้ามาอ่านว่าเชื่อถึอได้หรือไม่ได้ แล้วค่อยได้รับความเชื่อใจ ยกย่อง จากผู้อื่น มันไม่นานเหรอค่ะ ตัวเองรู้สึกว่าถ้า มีใครสักคนที่รีวิวหนังสือแล้วมันไม่ตรงกับเนื้อหา ของเรื่องเนี่ย ครั้งต่อไปเนี่ยคงไม่เชื่อคนๆนั้นค่ะ 555555

อ่า อันนี้สงสัยค่ะ คือว่าใครก็ได้นะค่ะช่วยตอบเอาบุญหน่อยว่าสมัยนี้คนไทยเนี่ยเค้าเชื่อตามคำพูดของคนไม่กี่คนในเนท แล้วคนพวกนี้ยังมีสามารถชี้เป็นชี้ตายการที่ใครซักคน จะชอบ จะเกลียด จะซื้อหนังสือสักเล่มเพื่ออ่านได้ขานดนั้นเลยเหรอค่ะ ( คือเออโดยตัวเอง คิดว่าคนอื่นไม่น่าจะมีอิทธิพลกับตัวเราขนาดนั้นนะค่ะ เพราะว่าการเรียนในปัจจุบันนี้ก็สามารถส่งเสริมให้คนตัดสินใจได้ด้วยความคิดของตัวเองไช่เหรอค่ะ)

โดย: ตาปริบๆ ที่ผ่านเข้ามา IP: 203.113.57.71 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:12:33:35 น.  

 
คุณ MOMIJI_ 99 คะ แนะนำมั่งค่ะ ถ้าอยากดังรีวิวด่าคนแค่นั้นไม่ดังหรอกค่ะ สู้เขียนนิยายแก้ผ้าไม่ได้หรอกค่ะ เอาแบบประเภททุก even นำไปสู่ SEX นั่นดีกว่าค่ะ รับรองดังระเบิดขายดิบขายดี สังคมเป็นไงช่างหัวมัน เราดังเป็นใช้ได้ค่ะ ใครด่ายังไงก็ไม่กระเทือนไม่คิดจะปรับปรุงแบบนี้เขาจะเรียกว่าคนหน้า...อะไรดีน้อ?


โดย: แนะนำมั่งดิ่ IP: 125.25.78.191 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:13:25:59 น.  

 
2. จะพูดแล้วเขินจัง เอิ่ม... คือ มันมีเรื่องที่ผิดหลักสรีรวิทยาอยู่ค่ะ เพราะในขณะที่ทั้งสองกำลังมีความสุขอยู่ด้วยวีคว่ำและวีหงายนั้น (อ้างอิงจากดาวิชี่โค้ดค่ะ ฮา) รามศรดันไปยกต้นขาของเรรินทร์ขึ้นพาดบ่าแล้วมีความสุขจากการกระทำต่อ คือ... การทำท่านั้นแล้วยังใช้สองวีนั่นเป็นไปไม่ได้เด็ดๆ ค่ะยกเว้นไว้แต่ว่า วีของรามศรมันอยู่ที่บ่าอ่ะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะคะ แอบเดาว่าผู้แต่งคงลืมว่า ต้นขากับขามันให้ความหมายต่างกัน

>>>>>กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก


โดย: vamos_ferrero วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:10:25:18 น.  

 


โดย: p IP: 125.24.42.251 วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:11:37 น.  

 


ขอโต๊ดทีคร้าบบ... มือไปกดโดนอ่ะ

แหมๆๆ เรารึ ก็ขยันแวะมาดู เผลอแป๊บเดียว คุณนายหม่อนแอบมาอัฟเอาไว้ตั้งเยอะ

ไม่มีคอมเม้นท์อะไรจ้า นอกจาก อ่านรีวิวแล้วขำก๊ากๆ รีวิวได้น่ารักน่าชังดีจริงๆ เลย

:D



โดย: p_jung IP: 125.24.42.251 วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:14:13 น.  

 
อยากให้พิมพ์รักร้อยใจ แสงจันทร์ของโรม รักฉบับหัวใจ
และรักระหว่างทางอีกครั้ง ให้โอกาศคนที่อยากได้หนังสือที่พี่โมเป็นคนแต่งอีกเถอะนะคะ...ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ...


โดย: new<pitsamai> IP: 222.123.162.236 วันที่: 13 กันยายน 2552 เวลา:11:25:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ใบหม่อน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นนัก(ขยัน)อ่านค่ะ โดยเฉพาะอะไรที่อ่านแล้วไม่ค่อยใช้ประโยชน์ในหน้าที่การงานและการสอบเนี่ย ชอบนักแล

หวังว่า จะมีนัก(ขยัน)เขียนผลิตงานมาให้หนูอ่านเยอะๆ นะคะ (โดยเฉพาะคนในลิสท์ล่างๆ น่ะค่ะ ได้โปรด หนูอยากอ่าน)
Friends' blogs
[Add ใบหม่อน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.