ไปส่งเสบียงให้หมีขาวฯ

กริ๊ดดดดดดดดดดดด ตรูไม่ได้อัพบล๊อกมาปีนึงแล้วเหรอเนี่ย
ไม่ไ้ด้เข้ามาทำอะไรนานข้ามปีข้ามชาติแบบนี้ นี่จะเข้ามาอัพจะมีใครมาอ่านมั้ยนะ....

แต่ช่างมันเถอะค่ะ ไม่มีใครมา่อ่านก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะจขบ. อัพเฉพาะกิจทุกรอบอยู่แล้ว 
ไม่เคยทำอะไรได้เป็นระบบระเีบียบ ประจำวันอะไรกับใครเค้าได้หรอก
>> จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย

วันนี้โผล่หน้ามาเพราะมีเรื่องอยากเขียนเก็บไว้เป็นไดอารี่ให้กับตัวเอง
นานมากๆ แล้วที่จขบ.ไม่ได้ออกจากกทม. ตัวคนเดียวเพื่อไปเยี่ยมเพื่อนที่ทำงานอยู่ตจว.
เพราะไอ้เพื่อนสนิทคนนี้(หมีขาวขั้วโลก) ทำงานตจว.ก็จริงแต่นั่งรถไฟฟ้าบ่อยกว่าจขกท. หลายสิบเท่าตัวนัก
ไม่เคยคิดว่าเพื่อนคนนี้ทำงานตจว.ได้ซักทีเพราะเห็นหน้ามันได้ทุกเืดือน
แต่ช่วงนี้งานมันยุ่งมากกกกกกกกกกกกกกก แบบว่าคงจะยุ่งไปอีกนานด้วย
ด้วยความที่มันฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกของแม่จขบ.อีกคนไปแล้ว
เดือนที่แล้วแม่เลยมัดบะจ่างให้หมีขาวฯที่อยากกินมานาน
แต่ได้กินปีละครั้งเพราะแม่มัดไหว้เจ้าปีละครั้ง
รอบนี้จัดให้ตามออเดอร์ว่า ไข่คู่ หมู กุนเชียง แป๊ะก๊วย เห็ดหอม......
จนจขบ.เริ่มงง............ ข้าวเหนียวอยู่ไหนฟระเีนี่ย...
ซึ่งจริงๆมันก็อเมซิ่งบะจ่างอยู่ทุกปีอ่ะนะ
ว่ามันมีข้าวเหนียวในปริมาณน้อยมากขนาดนี้ แล้วมันคงรูปอยู่ได้ไงฟระ
เมื่อก่อนจขบ.ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบะจ่างของที่บ้านเป็นเรื่องอเมซิ่ง เพราะกินมันทุกปี
จนมาคบเพื่อนคนนี้ ที่ชอบกินแล้วมันบอกว่า...... บะจ่างบ้านเมิงค่อดอร่อยเลย

จขบ.    >>>>   จริงดิ???

หมีขาวฯ >>>>     ค่อดอร่อยเลย ตรูหากินมาตั้งหลายปียังไม่เคยเจอ

จขบ.    >>>>   เดินไปบอกแม่ 

หลังจากแม่ตัวลอยด้วยความปลาบปลื้มในฝีมือมัดบะจ่างของตัวเอง
ก็เกิดโควต้าบะจ่างของหมีขาวฯ ปีละ สิบลูก(บางปีก็ยี่สิบ)ต่อเนื่องมาหลายปี

แต่มาปีนี้อย่างที่บอกว่า....หมีขาวฯ  งานเข้า(แบบสาหัสจริงๆ) 
ทำการแช่บะจ่างรอมันมาสองอาทิตย์ในช่องฟรีซ จนไม่มีที่จะแช่อย่างอื่น
ยังไงก็ไม่มีทางที่มันจะเข้ากทม.มาเอาได้ในเดือนนี้แน่ๆ
เลยเอาฟระ  ขับรถเอาบะจ่างไปให้มันก็ได้
ถือโอกาสเจอเพื่อนสนิทอีกคนที่ไม่ได้เจอกันมานานมากๆ  ซะทีเดียว
พูดซะหรู  จริงๆ ก็แค่หาเรื่องไปเที่ยวตจว. น่ะแหละ

รีบเคลียร์งานจนได้วันหยุดมาเสาร์อาทิตย์ ติดกัน....
ก่อนไปโทรฯ ถามเรียบร้อยว่าตรูออกจากกทม.คืนวันศุกร์นะเฟ้ย  เอาไรดูดีมีอารยธรรมจากกทม.บ้างป่ะ เมิงงงงงงงง

(พูดจาภาษา กับเพื่อนตัวเองจริงๆ จขบ.)
 หมีขาว
 เอาเค้กร้านประจำมาด้วยนะเฟ้ย  ตรูคงไม่ได้กินอีกเป็นเดือนๆ
เออ......แล้วก็ซื้อข้าวมาให้ลูกกุด้วย  (ลูกของหมีขาว คือ หมาน้อยๆ 5 ชีวิต และแมวไซส์ใหญ่กว่าหมา 1 ตัว)
จขบ.  >>>> เลือกมาอย่างเดียว ตรูเลิกงานห้าโมง... แวะสองที่กว่าจะขับรถไปถึงบ้านเมิงคงจะตีสาม...
หมีขาว >>>> ตัดสินใจในเสี้ยววินาทีว่า แบกข้าวลูกกุมา  เค้กกุยอมตัดใจได้
จขบ.  >>>>  แล้วเอาไรบ้างอ่ะ
หมีขาว >>>>  ออเดอร์ อาหารหมาและแมวปริมาณมากประหนึ่งจขบ. ขับรถกระบะ....
จขบ.  >>>> เมิงโทรไปสั่งร้านเลยนะ เดี๋ยวถึงแล้วกุขนขึ้นรถอย่างเดียว

จบการสนทนาภาษา  ทางโทรศัพท์เท่านี้

ไปถึงร้านฝนก็ตกหนักอีก แบกกระสอบอาหารไซส์ใหญ่สุดขึ้นเบาะหลัง
เพราะท้ายรถมีกระติกน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ยัดบะจ่างไว้ 20 ลูก
เรียบร้อยเราก็ออกเดินทางไปยังบ้านหมีขาวฯ กันเลย
ในใจจขบ.  กุจะไปนอนเล่นตจว. เล่นกะหมามันทั้ง 5 และ แมวยักษ์ 1 ตัว 
ขนเกม PSP MP3 โน๊ตบุ๊ค ไปกะว่าตรูคงจะว่างเล่น

แต่ว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา มันผิดถนัดเลยล่ะ.......

ขับรถออกจากกทม. ตอนทุ่มครึ่งถึงที่หมายตอนเที่ยงคืน
เพราะฝนตกเป็นระยะ หนักบ้าง เบาบ้าง
ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ  แล้วก็ขนของเข้าบ้านหมีขาวฯ ได้ทุกสิ่งตามออเดอร์ที่สั่งมา
(บะจ่างกะอาหารลูกมัน)
แ้ล้วเราก็คลานขึ้นที่นอน(ของหมีขาวฯ)  น้ำไม่อาบล่ะกุง่วงงงงง

ตื่นมาในเช้าวันเสาร์อากาศดี เป็นหนักหนา..........
ล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ....... ลงไปเล่นกะหมามัน           
โอ้ว ชีวิตมีความสุข
แล้วก็ติดรถมันไปที่ทำงานที่ห่างจากบ้านมันแค่ 500 เมตร...
กินข้าวเช้า เจอพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ำทำงานของหมีขาวฯ(ก็เพื่อนกุ กะพี่กุ น่ะแหละ)

เดินคุยเล่นรอบวง  งัดเกมออกมาเล่น  ชักเบื่อๆเลยเดินไปดูว่างานเพื่อนตัวเองเป็นไงบ้างฟระ
ได้เจอเพื่อนสนิทอีกคน 
ก็คือ แม่เบน ไม่ได้เจอมาเกือบ สามเดือนล่ะ คุยกันอย่างเมามันส์
(แม่เบน เป็นเพื่อนสนิทที่มีนิสัย ประหนึ่งแม่ของจขบ. กะหมีขาวฯ
รักความเป็นระเบียบจนไม่สามารถอาศัยร่วมห้องกะไอ้สองตัวนี้ได้
คอยดูแลให้สองตัวนี้ อยู่กะร่องกะรอยและไล่ให้ไปอาบน้ำตรงตามเวลา
มีความเป็นผู้หญิงและแม่สูงมากๆ )

เนื่องจากวันนั้นใส่หมวกใส่แว่น เพื่อนตัวเองเกือบจำจขบ.ไม่ได้
หันมาเห็นหน้าแล้วสะดุ้งเลยนะแก
ได้รู้ว่างานช่วงนี้ของเพื่อนสนิททั้งสองยุ่งมากๆ เวลากินนอนเพี้ยนไปหมด
กระทั่งเวลาจะซักผ้ายังไม่มี 
แต่โชคดีของมันว่าป้ามันตัดเสื้อกันเปื้อนมาให้ใหม่
จากนี้ไปจะซักผ้าสบายหน่อย
ไม่เลอะเทอะเหมือนตอนแรกๆ จากนั้นพากันไปดูว่าเสื้อกันเปื้อนที่ว่าอ่ะ 
หมีขาวฯ ใส่ได้ป่ะ
เป็นอันว่าหมีขาวใส่ได้สบายมากๆ  เลยเปลี่ยนของใหม่ใช้เลยล่ะกัน
จขบ. ก็เออ เนาะ เดี๋ยวตรูไปเดินเล่นสำเพ็งแล้ว ซื้อผ้ามาตัดเสื้อกันเปื้อนให้
ซักคนละ สามตัวห้าตัวล่ะกันนะ เอาแบบมาดูดิว่าจะตัดแบบไหน....
ก็ดูเรียบร้อย สรุปว่า พระมารดาของจขบ.ที่มีใบประกาศจบตัดเย็บจะทำการตัดให้

คิดล่ะสิว่าจขบ. จะทำได้................... ไม่อยากจะคุย
ชีวิตนี้จับเข็มเย็บผ้าได้แค่ติดกระดุมเท่านั้นแหละ

หลังจากนี้ก็ไม่มีไรจะทำ เลยเดินไปส่องๆ งานของหมีขาวฯ

บทสนทนาต่อจากนี้ระดับความป่าเถื่อนลดลงมากๆ เพราะเป็นการคุยกะแม่เบน

แม่เบน  >>>> แก ไม่กลัวเสื้อเปื้อนเหรอ
จขบ.   >>>> จะเลอะไรนักหนาฟระ  เอาเสื้อมาตั้งหลายตัว เดี๋ยวเปลี่ยนเอาก็ได้
แม่เบน  >>>>  เชื่อชั้นเหอะ  เวลาทำงานแล้วมันไม่ธรรมดานะแก ทั้งสีทั้งกลิ่น
จขบ.   >>>> แกหมายความว่าไงฟระ
แม่เบน  >>>>  วันนี้น้องที่ทำงานเค้าลาพักไป หลายคนอยู่อ่ะ เชื่อตรูเหอะ เวลาเสื้อเลอะแล้วมันซักยาก
จขบ.   >>>>   กรีดร้องในใจ ทำไมเมิงงงงงงงงงเปลี่ยนเรื่องเร็วปานนี้ว่ะ
      >>>>  สรุปว่ากรุต้องเปลี่ยนเสื้อ    แล้วช่วยเมิงทำงาน ว่างั้น
แม่เบน  >>>>  เชื่อเหอะเวลามันเปื้อนแล้วซักยากจริงๆ  กลิ่นก็ติดตัวแรงด้วย
หมีขาวฯ >>>>  เปลี่ยนเหอะ  นี่ตรูก็เปลี่ยนแล้วนะ ป่ะ ไปทำงานกัน
จขบ.    >>>>  ไม่มีไรจะกล่าว  นอกจากเดินไปเปลี่ยนเสื้อ แนะนำตัวกับน้องๆ ในที่ทำงานอีกรอบ ว่าวันนี้จะมาช่วยทำงานค่ะ(แต่ในใจตะโกนว่า  พวกเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง)

แล้ววันนั้นก็ทำงานตั้งกะ เก้าโมงเช้า เลิกสี่ทุ่ม.....

ตามด้วยวันรุ่งขึ้นทำงานตอนเก้าโมงเช้าเช่นเดิม แต่สี่โมงครึ่งเก็บงานรอบบ่ายเสร็จก็เก็บของกลับบ้าน

ขับรถกลับมาถึงกทม. ตอน สามทุ่มครึ่งเจ้าค่ะ

และแม่เบน  เออกลิ่นติดทนนานได้ใจจริงๆว่ะคะ หมวกสีขาวของกุ เปลี่ยนเป็นสีครีมเลยอ่ะ

Free TextEditor

Create Date : 22 มิถุนายน 2552 Last Update : 22 มิถุนายน 2552 1:40:34 น. Counter : 4624 Pageviews.		9 comments
Share Tweet