ถึงปี พ.ศ. ๒๕๕๘ หรือ ปี ค.ศ. 2015

ถึงปี พ.ศ. ๒๕๕๘ หรือ ปี ค.ศ. 2015

เราอยากเขียนบันทึกนี้ถึงเธอเพื่อเป็นสิ่งที่จะคอยช่วยเตือนเราในอนาคตให้ไม่ลืมเธอและตัวเราในวันเวลาที่ผ่านมา เรารู้ว่าใจเราเปราะบางกับความเจ็บปวดมากจนวันหนึ่งเราอาจจะลืมเลือนสิ่งที่เคยเกิดขึ้น ลืมทุกอย่างทั้งความสุขและความทุกข์เพราะเราเลือกจะจำแต่ความสุขไม่ได้หรอก ถ้าจะจำ เราก็ต้องจำทุกอย่างดังนั้นเราเลยไม่รู้ว่า ต่อไปในวันที่เรารู้สึกว่าเราไม่อยากจำเธออีกต่อไปแล้วเราจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอไปหรือเปล่า บันทึกนี้จึงเกิดขึ้นมาเพราะในวันนี้ เราไม่อยากลืมเธอ

เธอพาเรามาอยู่ในอายุที่บางความเชื่อเชื่อว่าเป็นอายุที่จะเกิดอะไรที่สุดโต่ง ถ้าไม่ดีไปเลย ก็จะแย่มากแต่เราขอไม่เชื่อว่าตัวเลขแค่นั้นจะมามีอิทธิพลต่อชีวิตเรา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นย่อมมีเหตุมีผลของมันอยู่ เราเชื่อแบบนั้น

ที่ผ่านมาเธอให้บทเรียนและประสบการณ์ชีวิตกับเราในแบบที่เราไม่เคยคิดว่าเราจะเจอมาก่อนไม่แม้แต่จะคิดว่า เราจะเป็นแบบนี้ ซึ่งเราไม่โทษเธอหรือใครทั้งนั้นทุกอย่างที่เราทำ ทุกการตัดสินใจ ทุกการเลือกของเรา เรายอมรับในผลที่จะตามมาทั้งหมดก็เธอให้โอกาสเราเจอกับบททดสอบขนาดนี้แล้ว เราก็ไม่อยากยอมแพ้มันไปง่ายๆ หรอกนะ

แม้ว่าที่ผ่านมาจะเกิดเรื่องเศร้ามามากจนถึงตอนนี้เราก็ยังเศร้าอยู่นะ แต่เราก็รู้จักจัดการกับอารมณ์และตัวเองได้ดีขึ้นขอบคุณเธอนะที่ช่วยทำให้เรารู้สึกถึงการใช้ชีวิตและเติบโตเป็นผู้ใหญ่สักทีถึงแม้ว่าเธอไม่เคยเตือนเราเลยว่ามันจะเจ็บปวดและทิ้งบาดแผลไว้ให้เราขนาดนี้ก็เถอะแต่ก็ขอบคุณที่ทำให้เรารู้สึกถึงการมีตัวตนของตัวเองขอบคุณที่ทำให้เรามองหน้าตัวเองในกระจกแล้วเห็นตัวเองอีกครั้ง เรากำลังพยายามยิ้มให้ตัวเองเหมือนเดิมอยู่

แต่เธอต้องขอโทษเพื่อน ๆที่เราไปรบกวนและขอความช่วยเหลือ รับน้ำใจของพวกเขามาพร้อมกับเราด้วยนะขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ขอโทษที่ทำตัวงี่เง่า เห็นแก่ตัว ไม่สนใจใคร เอาแต่ใจตัวเองถ้าพวกคุณจะไม่แคร์เราแล้ว เราก็จะไม่ว่าอะไรเลย เพราะเราทำตัวแย่มากจริงๆและอยากจะขอบคุณจากใจจริง ขอบคุณมากที่ในวันที่เราอ่อนแอและร่อแร่พวกคุณไม่เคยทิ้งเราไปเลย กำลังใจจากพวกคุณช่วยเราเอาไว้ ถ้าไม่มีพวกคุณเราคงผ่านความรู้สึกแบบนั้นออกมาตัวคนเดียวไม่ได้ขอบคุณที่ทำให้เรารู้สึกว่าคำว่าเพื่อนและมิตรภาพมันลึกซึ้งมากแค่ไหน ขอบคุณที่ทำให้โลกของเราอุ่นและสว่างขึ้นเราเริ่มเข้าใจในความรักมากขึ้นอีกนิดจากพวกคุณนี่แหละและเราหวังว่าเราจะได้มีโอกาสตอบแทนหรือทำให้พวกคุณมีความสุขบ้างนะ

หนึ่งในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะช่วยเราได้แต่กลับเพิ่มแรงฮึด พลังและความหวังให้เราอย่างประหลาดคือ ผู้ชายที่ชื่อ Oguri Shun บทบาทการแสดงของเขาในเรื่อง RichMan, Poor Woman และ Nobunaga Concerto พอดูจบททำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาได้เป็นอะไรที่ทั้งประหลาดใจและแปลกใจสำหรับเรามาก ส่วนเรื่อง Border ดีแล้วที่เราตกหลุมชุนก่อนที่จะดู เพราะถ้าเราดูก่อนหน้านี้เราอาจจิตตกหดหู่มากกว่าเดิมก็ได้ ขอบคุณที่มีการแสดงที่เป็นแรงบันดาลใจให้เรานะคะ

ไม่รู้ว่าในอนาคตการกลับมาอ่านบันทึกนี้เราจะยังมีน้ำตาหรือรู้สึกอะไรอยู่มั้ยเธอเป็นช่วงเวลาที่ให้หลายสิ่งหลายอย่างกับเรามากจริงๆ เราอยากจำความรู้สึกพวกนี้เอาไว้เป็นบทเรียนเตือนตัวเองเวลาก้าวเดินต่อไป

ถึงคุณพ.ศ. ๒๕๕๙ หรือ ค.ศ. 2016 หวังว่าคุณและเราจะเริ่มต้นทำความรู้จักกันด้วยความราบรื่นนะคะเรามาพยายามใช้ชีวิตให้สนุกและมีความสุขไปด้วยกันเถอะค่ะ

ป.ล. ไม่ว่าจะกี่ปี ก็ไม่เคยจะชินกับเสียงพลุสักทีรู้ว่าเขาจะจุดแต่ก็ยังสะดุ้งตลอด ไชโย ไชโย ไชโย

เริ่มเขียนในปีเก่าและเสร็จสิ้นเมื่อเวลาล่วงเข้าสู่ปีใหม่

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

Create Date : 01 มกราคม 2559		1 comments
Last Update : 1 มกราคม 2559 0:13:40 น.
Counter : 908 Pageviews.
Share Tweet