แล้วถ้าฉันเจอกับคนที่อารมณ์แบบนี้ละ ฉันจะทนเค้าได้มั้ย นี่ก็เป็นปัญหาหนึ่ง เท่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้รู้สึกอยากทำตัวงี่เง่าแบบนี้ด้วยหรอก

สำหรับฉัน ความรัก ก็คือการเห็นแก่ตัวของมนุษย์ดีๆนั่นเองแหละ เราไม่อยากเห็นคนที่เรารักเป็นทุกข์เพราะเราก็จะทุกข์ด้วย เวลาเค้ามีความสุข เราก็สุขด้วย

นี่แหละความเห็นแก่ตัว เราพยายามทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุขเพื่อให้เรามีความสุขเช่นเดียวกัน เป็นความเห็นแก่ตัวที่ไม่เลวนักสำหรับฉัน

แล้วไอ้คำว่ารักกับผูกพันนี่มันช่างอยู่ใกล้กันมากเหลือเกิน จนวันหนึ่งเราอาจหลงเข้าใจผิดไปได้ว่า นั่นคือความรัก ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันก็แค่ความผูกพันกันเท่านั้น

ทำไมถึงรู้นะเหรอ

บางสิ่งเราเคยเห็นจนชินตา เป็นสิ่งที่เราเห็นเป็นของธรรมดาไม่มีค่า ไม่มีราคาอะไร แต่เมื่อวันหนึ่งมีใครสักคนบอกว่า เธอ  ฉันว่าของชิ้นนี้สวยดีนะ เก๋ดี ฉันชอบอะ แล้วอารมณ์หมาหวงก้างก็จะเกิดขึ้นทันที ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยจะสนใจ ใส่ใจอะไรหรอก แต่เมื่อมีคนมาทำให้เห็นว่ามันมีค่า เราก็อยากจะครอบครอง ไม่อยากเสียมันไปให้ใคร เพราะมันเป็นสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวันนะสิ เราจึงเกิดความผูกพันกับมัน ไม่อยากเสียมันไปให้ใคร แต่ถ้าถามว่าดูแลมั้ย คำตอบก็คือไม่สนใจอยู่ดี ก็แค่หวงเท่านั้น เหมือนเด็กหวงของเล่น พอไม่มีใครมาแย่งก็เลิกสนใจเหมือนกัน

แต่ถ้าเป็นความรัก แม้ว่าของสิ่งนั้นจะอยู่ในส่วนลึกที่สุดของลัง หรืออยู่ในมุมมืดของห้อง เราก็สามารถมองเห็นได้อยู่ดี เราจะรู้สึกอยากดูแล ทะนุถนอมมันเอาไว้ ไม่ให้เป็นอะไรไป แม้จะไม่มีใครมาสนใจอยากจะได้มันก็ตามที เราจะทั้งหวงและห่วง และจะเป็นของที่เราเห็นจุดเด่นของมันได้ชัดเจน ต่างกับของเล่นที่วางกองๆรวมกัน แต่ไม่มีอะไรแตกต่างสำหรับเราเลย

ตอนนี้เหมือนว่าฉันจะมีแต่อาการหวงของเล่นซะมากกว่าจะหยิบมันมาดูแล

ฉันหวังว่าจะมีบางชิ้นที่ฉันจะสามารถมองเห็นได้ แม้มันจะอยู่ส่วนลึกที่สุดของลังก็ตามที