ตู้หนังสือ : ใยเสน่หา

สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม

นักเขียน : ทมยันตี

 เจ้าตัวร้าย     ก่อเรื่อง   แต่ร้ายร้าย

  เจ้าเหมือนไฟ คอยไหม้ แต่อบอุ่น

  เจ้าเหมือนลม พัดพินาศ แต่เย็นละมุน

  เจ้าเหมือนน้ำ เชี่ยวหมุน แต่ชื่นใจ

  ยามใดที่เหนื่อยล้า ปารินทร์มักจะฝันถึงบ้านสวนเรือนไทย ที่มีคุณคนเล็กตัวน้อยแต่เสียงดัง วิ่งเล่นซุกซนกับเหล่าลูกสมุนในท้องร่อง แล้วก็มีเสียงแม่ม่อมแม่ม้ายเอ็ดตะโร คอยไล่จับคนตัวเล็กกลับบ้าน

    บ้าน...ที่แม่ผู้ใกล้อ่อนแรงจับจูงพาเขาไปฝากเอาไว้

    บ้าน...ที่ทำให้เขาได้รู้จักกับคุณคนเล็กตัวแสบ ผู้ที่เป็นขวัญใจของบ้านสวน เป็นน้องน้อยคอยติดสอยห้อยตามและตื้อให้เขาไปเล่นด้วยอยู่เสมอ

    บ้าน...ที่ยามเหนื่อยล้า เขาอยากกลับไปหาความอบอุ่น เสียงร้องโวยวายของคุณคนเล็กและนั่งเป่าเม้าท์ออร์แกนที่ศาลาท่าน้ำอีก

    หากแต่เส้นทางชีวิตที่ปารินทร์เลือกเดินทำให้เขาต้องห่างไกลจากบ้านและน้องน้อยมาอยู่คนละซีกโลก ในวันที่จากลานั้น เขาไม่เคยลืมน้ำตาของคุณคนเล็กได้เลย

    ครั้งนี้เมื่อมีโอกาสกลับมา นอกจากจะต้องช่วยกอบกู้บริษัทแล้ว ยังต้องรักษาบ้านสวนอันเป็นศูนย์รวมจิดใจของทุกคนเอาไว้ให้ได้ แม้คุณคนเล็กในวันวานจะเติบโตกลายเป็น การะบุหนิง ที่เป็นคุณคนโตแล้ว แต่ก็ยังคงความแสบให้ปารินทร์ได้ปวดหัวอยู่เสมอ ต่อให้มีตำแหน่งเป็นเลขามาช่วยงานเขาแล้วก็เถอะ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมลดราวาศอกให้กันง่ายๆ

     การะบุหนิง ยังจำวันที่ตัวเองร้องไห้บ้านแทบแตกได้ วันที่ "ปากิม" เก็บข้าวของลงเรือจะไปเมืองนอก ถึงแม้คุณคนเล็กในวันนั้นขอร้อง อ้อนวอนไม่ให้ไป หรือขอตามไปด้วย แต่ปากิมก็ไม่ยอมคุณคนเล็กอีก ปล่อยให้เธอนอนร้องไห้ เศร้าซึมอยู่ตั้งนาน แถมยังกล้าทิ้งแม่ตัวเองไว้คนเดียวอีก ปากิมใจร้ายแบบนั้น คุณคนเล็กไม่ให้อภัยง่ายๆหรอก โกดร้อยปี อย่ามาดีร้อยชาติ โกดมากๆ อย่ามาดีกันเลย !!! ถึงแม้จะเป็นคุณเลขาก็เถอะ แต่หัวหน้ายังไงก็ยังเป็นหัวหน้าอยู่วันยังค่ำ จะมาทำตามคำสั่งลูกกระจ๊อกต้อยๆนะเหรอ ฝันไปเถอะ ปากิม เลาไม่มีทางญาติดีกับตัวหรอก

     ปารินทร์ขอมาดูแลโครงการร่วมทุนระหว่างดราก้อน เอนเทอร์ไพร์ซและบริษัทของคุณกวันที่กำลังมีปัญหาด้านการเงิน ถึงขนาดที่เอาบ้านสวนมาค้ำประกันกับธนาคาร เขาจึงมาปรากฏตัวในฐานะ"มิสเตอร์ลีน" ที่คุณคนเล็กตราหน้าว่าไม่สำนึกบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่เคยเลี้ยงกันมา คิดจะมายึดบริษัทคุณกวัน แต่คู่กัดในวัยเยาว์ก็ต้องมาช่วยกันทำงานฟื้นฟูบริษัทให้กลับมาให้ได้ เหมือนกับที่ปารินทร์กำลังเริ่มฟื้นฟูความผูกพันที่มีต่อกันตั้งแต่วัยเด็กให้พัฒนางอกงามอีกครั้ง เพราะชายหนุ่มแน่ใจแล้วว่า เมื่อเขาได้ก้าวเข้ามาที่บ้านสวนแห่งนี้อีกครั้ง เขาจะไม่มีวันเดินจากไปไหนอีก

        เรื่องนี้เมื่ออ่านไปเราจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ความผูกพันของคุณคนเล็กและปากิม ตัวโย่งท่ามกลางบรรยากาศของเมืองไทยสมัยก่อนที่ถนนยังเข้าไม่ถึงทุกพื้นที่ ชาวสวนใช้เส้นทางคมนาคมทางน้ำเป็นหลัก วิถีชีวิตที่เรียบง่ายแต่กลับมีเสน่ห์และรายละเอียดที่หลายคนอาจไม่เคยรู้หรือลืมไปแล้วผ่านแม่ละม่อมและแม่ละม้าย สองผู้เฒ่าที่คอยอุ้มชูเลี้ยงดูคุณคนเล็กมาตั้งแต่เกิด อ่านแล้วก็อยากไปลุยท้องร่องสวนหาปลากัดเป็นเพื่อนคุณคนเล็ก ไปนั่งขูดมะพร้าวเป็นเพื่อนปากิม

          พอสองคนเติบโตขึ้นได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ถึงแม้คุณคนเล็กจะไม่ยอมคืนดีด้วยง่ายๆ แต่ก็ไม่ได้โกรธจนไม่งาม ยังคงตั้งใจทำงานเพื่อบริษัทของพ่ออยู่ และถึงแม้จะต่อล้อต่อเถียงกันตลอดแต่ก็รู้ได้ว่าในใจของทั้งคู่ต่างก็ไม่เคยลืมกันเลย ยิ่งสองคนนี้เถียงกันมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและการเอาใจใส่ซึ่งกันและกันมากยิ่งขึ้น เป็นความรักที่เกิดขึ้นมาจากความผูกพันอย่างแท้จริง ค่อยๆทักถอขึ้นมาจนเหนียวแน่นมั่นคงในที่สุด

           ข้อดีอย่างมากของเรื่องนี้คือไม่มีตัวอิจฉามาให้ปวดหัว แม้ทีแรกจะหวั่นใจว่าจินนี่จะมาบทไหนหนอ แต่กลายเป็นว่าอ่านไปอ่านมาจินนี่ก็กลายเป็นขวัญใจไปได้ซะงั้น นอกจากไม่น่ารำคาญแล้ว ยังมาช่วยทำให้พระนางรู้ใจตัวเองอีก เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่น่ารักมาก จนอดภาวนาให้เส้นทางชีวิตต่อไปของจินนี่พบคนที่ดูแลเธอได้อย่างแท้จริงสักที

           ระหว่างที่อ่านเรื่องนี้ไปก็จะพบกับคำสอนต่างๆของทั้ง คุณเปรมา คุณกวัน หรือแม่ม่อม แม่ม้ายแทรกอยู่ตลอดทั้งเรื่อง เช่น

 เมื่อคุณเปรมาสอนให้ปารินทร์อดทน

           ลูกผู้ชาย อย่าร้องไห้ ให้ใครเห็น 

           ลูกผู้ชาย จงเป็น       เช่นภูผา

           ลูกผู้ชาย อย่าหวั่นไหว เฉกศิลา

           ลูกผู้ชาย กลืนน้ำตา    ในอกตน

              อ่านแล้วร้องโอ้โหทันที คุณเปรมาช่างสอนลูกได้ดีแท้ ด้วยชีวิตที่ไม่ได้สุขสบายแต่ก็ใช่ว่าจะต้องไปโอดควญให้ใครๆสมเพชทำไม ถ้าเรายังสู้ไหวเราก็ต้องเชิดหน้าอดทนเอาไว้

หรือตอนที่คุณกวันถามการะบุหนิงเรื่องความรัก

           ไม่รัก ไม่เจ็บ ไม่ห่วง

            ไม่รัก ไร้บ่วง ไร้ปัญหา

           ไม่รัก หมดทุกข์ หมดน้ำตา

           ไม่รัก อย่าหา อย่าต้องการ

              สอนลูกไปด้วยแต่คุณกวันก็สะท้อนความรู้สึกขมขื่นที่เก็บไว้ในใจกับความรักที่ไม่สมหวังในอดีตของตัวเองออกมาผ่านความคิดนี้

                    เป็นนิยายที่อ่านแล้วก็อบอุ่นและอิ่มใจไปกับบรรยากาศบ้านสวนและแม่ม่อม แม่ม้าย  หัวเราะไปกับเหล่าแก๊งทะโมนของคุณคนเล็ก อมยิ้มเขินไปกับพัฒนาการความรักผ่านบทสนทนาที่ไม่ค่อยลงรอยกันของคุณคนเล็กและปากิมจนอดหัวเราะออกมาดังๆไม่ได้เมื่อ่านมาถึงบรรทัดสุดท้ายค่ะ

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2558		3 comments
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2558 0:29:12 น.
Counter : 2264 Pageviews.
Share Tweet