" คนกับควาย "
บทเพลง เข้ม ขลัง มีพลัง
ไม่ว่าจะฟังสักกี่ครั้ง
ความหมายยังคงลึกล้ำอยู่เสมอ
...............
คุณน้ำสบายดีนะครับ

คิดถึง ก็เลยมาเยี่ยมคุณนกฯค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่พุกไม้
นกแสงฯสบายดีค่ะ
หวังว่าพี่พุกไม้คงสบายดีนะคะ
ไว้เจอกัน"คอนเสิร์ตเขตงานตาก"นะคะ(ไม่นานเกินรอ-ส.รวีการันตี)

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณรัตตมณี
คิดถึงเช่นกันค่ะ ขอให้เป็นเช้าของวันทำงานที่สดชื่นนะคะ

เชียงใหม่ก็ร้อนแล้วเหมือนกันค่ะ โดยเฉพาะช่วงกลางวันร้อนมาก ๆ ค่ะ

ค่ะพี่ยาย เลิกงานวันนี้ฝนลงมานับได้สี่ห้าเม็ด
ฟ้าครึ้มลั่นครืน ๆ ลมปรวน

เอาความคิดถึงมาฝากคะ

เหยียดหยามชาวนาว่าป่าดง สำคัญมั่นคงคือความตาย.. ชอบท่อนนี้

แหม....ทำไงดีล่ะ
เผอิญเป็นคนป่าดงซะด้วยสิน้าหงาจ๋า
แถมเป็นชาวสวนเก็บผักเก็บหญ้ากินซะด้วย...ทำไงดีน้าหงา

เพราะนิ้วห้านิ้วไม่เท่ากันคนเราถึงต้องแบ่งชนชั้น
ตรรกะ...ปรัชญาสำนักไหนพี่น้ำไม่ต้องงงนะคะ

สำนักบ้านปลายฟ้า โดย ปลายแปรงเองค่ะ
เราต้องโทษคนอื่นไว้ก่อน ก่อนที่จะโทษตัวเอง
ดังเช่นนิ้วทั้ง 5 เพราะว่ามันไม่เท่ากัน
จึงมีเธอ มีฉัน มีบ้านนั้นรวย บ้านนี้จน
เอ....งงไหม

ไปดีกว่า
คิดฮอดหลายๆ...ส่งใจมาให้แสนห่อ(ข้าวเหนียวก๊า)

สวัสดีค่ะ ไส้ตะเกียงรับแล้วส่งคืนสองเท่าค่ะ

สวัสดีค่ะจ่าฝูง
เหยียดหยามชาวนาว่าป่าดง สำคัญมั่นคงคือมันตาย..


สวัสดีค่ะ ปลายแปรงที่รักส่งคืนแสนกะติ๊บจ๊า


ร้อนนนน..แล้ว
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะพี่น้องผองเพื่อน
อย่าฟังนักกินเมืองมากนักความดันจะขึ้น

... ดีครับ คนคือควาย ผมก็คือ ควายคนหนึ่ง สบายดีนะครับ

ที่บ้านก็ทำนาเหมื่อนกัน

หลบร้อนยามบ่ายมาเยี่ยมคุณนกค่ะ สบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะใบไม้ดนตรี
ขอให้มีความสุขกับฤดูของความร้อนที่กำลังมาทักทาย
ผ่านพ้น ค้นหาฤดูใจให้เจอะเจอ นะคะ

สวัสดี ย่ำค่ำค่ะคุณรัตตมณี
นกแสงฯสบายดี และกำลังฝึกทักษะเรื่องความอดทนในที่ทำงานค่ะ

คุณรัตตมณีคงสบายดีนะคะ ขอบคุณที่แวะมาสม่ำเสมอค่ะ

555 สำคัญมั่นคงคืนมันตาย ได้ใจดี / ช่วงนี้ยุ่งครับผม คาดว่าสิ้นเดือนไปแล้ว น่าจะกลับมาเป็นปกติ

เคยร่วมลงเรือลำเดียวกับน้าคารวานครั้งหนึ่ง
แต่คนที่ประทับใจมากๆคือน้าหว่อง คารวาน
น่ารักมาก คิดว่าว่างๆจะเขียนเกี่ยวกับน้าแกสักครั้ง

น้าหว่อง น้าหงา ผมก็ยังสงสัยอยู่นะทำไมต้องเรียกน้าด้วย
ถ้าเรียกอาได้ไหม อาหว่อง อาหงา เพราะพ่อจะรู้เรื่องอาๆแกดีกว่าเป็นแน่แท้

ค่ะคุณจ่าฝูง
เข้าใจค่ะ ขอให้หายยุ่งและงานสำเร็จลุล่วง ตามกำหนดนะคะ
บ่อยครั้งที่นกแสงฯทิ้งร้างวางมือจากบล็อกไปเฉย ๆ


พ่อพราน
เห็นด้วยค่ะน้าหว่องน่ารัก เราเคยนั่งคุยกับน้าหว่องข้างสนามฟุตบอลที่น้าหงากำลังลงสนามประลองแข้ง

นั่นสิ ใครนะ ให้เรียกน้าหงา
แต่ แค่ต่อหน้าเท่านั้นล่ะ ลับหลังเราเรียกแกว่า พ่อใหญ่หงา

สวัสดีครับคุณนกแสงตะวัน

ช่วงนี้ผมแปลงสภาพบล็อกของผมเป็นไดอารี่ส่วนตัว

ต้องใส่รหัสผ่านถึงจะเข้าไปอ่านได้

กำลังค้นหาอะไรบางอย่างครับ

......................

ครึ่งของความว่างเปล่าที่ ก้าวเดิน

...........................

ข้าพเจ้าเดินทางมาครึ่งโลก

ผ่าครึ่งซีกความโศกมิพบแก่น

อดีตกาลทรงจำเตียนราบแปน

พังพาบเหนือดินแดนเคยยินดี

ข้าพเจ้าเดินทางมาครึ่งหวัง

มาทุกความจริงจังไปทุกที่

พานพบความปราชัยเท่าที่มี

เสียงดนตรีปัจจุบันยังร้องไห้

ข้าพเจ้าเดินทางครึ่งชีวิต

เดินยึดติดใบหน้าอันป่วยไข้

เดินเซซัดซานซมล้มมาไกล

ลุกขึ้นได้เพราะเพียงมีน้ำตา

ข้าพเจ้าเดินทางครึ่งความดี

มาพร้อมกับบทกวีแสวงหา

คงต้องการอีกครั้งของธรรมา

ณ ศาสดาบิ่นบ้าจนเตรียมใจ

ครึ่งของความว่างเปล่าข้าฯเดินทาง

ทุกทุกการย่างก้าว ข้าฯไปไหน

จักรภพตรงหน้าเหลืออะไร

ยุคสมัยล้มล้างทางข้าฯเดิน

สวัสดีเพื่อนมิตรผู้มาเยือนยามหัวใจฉันป่วยไข้

"เดินทางครึ่งชีวิต..แล้วค่ะ"

"หลงเหลือหัวใจเพียง..ครึ่งดวง"

หากครึ่งดวงหัวใจที่หายไป

กับอาการป่วยไข้ที่เหลืออยู่

เยียวยาปัจจุบันที่รอดู

บำบัดเรื่องไม่รู้-ความทรงจำ

นั้นนกแสงตะวัน-สัญลักษณ์

กำลังถักทอฟ้าแห่งคืนค่ำ

เจ้าเขียนบทกวีโดยปีกรำ

จิกขี้เมฆ เต้นระบำกำลังใจ

นี่ก็หญิงสาวแห่งสามัญชน

เดินท่องท้องถนนสายเก่า-ใหม่

เธอร้องเพลงคาราวานอยู่ร่ำไป

ซับอาการป่วยไข้ด้วยตัวตน

....................

เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมอ่านแล้วว่าน่าจะต่อบทกวีได้อีกก็เลยต่อ

เพื่อลดอาการป่วยไข้ด้วยบทกวีเล็กๆ



หากครึ่งดวงหัวใจที่หายไป

กับอาการป่วยไข้ที่เหลืออยู่

เยียวยาปัจจุบันที่รอดู

บำบัดเรื่องไม่รู้-ความทรงจำ

นั้นนกแสงตะวัน-สัญลักษณ์

กำลังถักทอฟ้าแห่งคืนค่ำ

เจ้าเขียนบทกวีโดยปีกรำ

จิกขี้เมฆ เต้นระบำกำลังใจ

นี่ก็หญิงสาวแห่งสามัญชน

เดินท่องท้องถนนสายเก่า-ใหม่

เธอร้องเพลงคาราวานอยู่ร่ำไป

ซับอาการป่วยไข้ด้วยตัวตน

แด่..เธอและเราผู้มาเยือน

กับความรักลางเลือนด้วยม่านฝน

บดบังสองดวงใจซึ่งอับจน

คนหนึ่งรักคนหนึ่งพรากต่างไยดี

ความอ่อนล้าในสามัญสำนึก

ปลุกตื่นความลึกล้ำ ณ ค่ำนี้

จิตวิญญาณชุบร่างให้ชีวี

ให้หน้าที่ของเธออย่างสมบูรณ์

ขอขอบคุณสำหรับบทกวีค่ะ

ขอบคุณสำหรับบทเพลงที่ช่วยปลอบโยนจิตรใจยามที่เราเศร้าใจ