วันนี้อิชั้นมาอัพบล็อกเที่ยวญี่ปุ่นกันต่อจากบล็อกที่แล้วโน้น อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ตอนโพสท์บล็อกแรกของทริปนี้แล้วว่า อิชั้นไม่ชอบอัพบล็อกท่องเที่ยว อิชั้นว่ามันไม่สนุก มันไม่รู้จะเขียนอะไร เลยหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาโพสท์คั่นกันตลอด อย่างวันนี้ก็ไม่รู้จะเล่าอะไรอีกแหละ เน้นโพสท์รูปละกันเนอะ


เมื่อบล็อกที่แล้วในครึ่งเช้า เราไปตลาดปลาซึคิจิ โตเกียวทาวเวอร์ ไปถ่ายรูปกันข้าง ๆ พระราชวังอิมพีเรียล แล้วก็ไปสถานีโตเกียว เพื่อจับรถไฟไป Kamakura กันชิมิส์ ไปถึงคามาคูระแล้วได้เวลาอาหารของพยาธิในท้องพอดี เลยแวะกินอาหารกลางวันกันเนอะ อิชั้นจบไว้เท่านั้น วันนี้ก็จะมาต่อกันละ


*********


อิชั้นกับคุณวรพลเนี่ย จะกระเป๋าตังค์คนละกระเป๋า ต่างคนต่างใช้ แต่เธอจะออกค่ากินและค่าใช้จ่ายภายในบ้านหมดทุกอย่าง เวลาไปกินข้าวนอกบ้านหรืออย่างตอนไปเที่ยวกันเนี่ย ถ้านังเมียละอายใจที่มื้อนี้กินเยอะไปนิดส์แย่งออกตังค์ เธอจะไม่ยอม เธอจะรู้สึกผิดและละอายใจยิ่งกว่า เราสองคนเคยแย่งบิลกันจ่ายตังค์ตอนที่เค้าเอาบิลมาให้จนบิลเค้าขาดก็มีนะ คนแบบนี้ก็มีด้วย (ทั้งสองคนน่ะแหละ)


มาถึง Kamakura คุณวรพลบ่นว่า 'เงินเยนหมดแล้ว เดี๋ยวต้องหาที่กดเอทีเอ็ม' อีตาคนนี้เธอจะมีความเชื่อว่า ไม่ต้องแลกเงินเยนไปหรอก ไปกดเอทีเอ็มเอาก็เหมือนกัน โดนชาร์จนิดหน่อย พอ ๆ กันแหละ' ขณะที่อิชั้นไม่เชื่อว้อย แวะแลกเงินเยนที่แอร์พอร์ตก่อนออกจากฮ่องกงไป 3000 เหรียญ กะเอาว่าแค่พอใช้จ่าย เวลากินกับช็อปแพง ๆ หน่อยค่อยจ่ายบัตรเครดิตเอา


พออิชั้นได้ยินว่าเธอตังค์หมดก็บอกว่า ‘เงินเยนชั้นมีเยอะ เอาที่ชั้นก่อนก็ได้’ เธอรีบปฎิเสธ ไม่เอาเด็ดขาด (มันบ้า) เดินพาอิชั้นไปหาตู้เอทีเอ็มกดกันเนอะ ตอนหาตู้เนี่ย เราก็ต้องดูด้วยว่าเค้ามีเครือข่ายเอทีเอ็มนานาชาติเดียวกันกับบัตรเอทีเอ็มของเรารึป่าว เอทีเอ็มเราทั้งสองคนเนี่ยมันจะเป็นของ หามากี่ตู้ต่อกี่ตู้ ก็ไม่มี อ๊ายยยยย ชั้นเหนื่อยแล้วนะว้อย เลยไปกินข้าวกลางวันกันก่อน


ทีนี้พอกินข้าวเสร็จแล้ว เราก็เดินกลับมายังสถานีรถไฟซึ่งมีศูนย์ข้อมูลท่องเที่ยวตั้งอยู่ เดอะแก็งค์ก็รี่ไปถามเลยว่า จะไปเที่ยวที่ไหนกันดี พนักงานก็ให้ข้อมูลอย่างดี แจกแผนที่ กะเวลาให้เราเสร็จสรรพว่าเริ่มทัวร์ ณ.เวลานี้ อีก 2-3 ชั่วโมงก็เสร็จ


ก่อนที่เดอะแก๊งค์จะเอ่ยคำขอบคุณและลาพนักงานกันไป คุณสามีก็งัดกระเป๋าตังค์เอาบัตรเอทีเอ็มออกมาลองเสี่ยงถามดู ว่าแถวนี้มันมีตู้เอทีเอ็มที่ไหนที่กดตังค์ของ Plus ได้มั่ง


พนักงานสาวใหญ่ก้มหน้าก้มตาดูสัญญลักษณ์ Plus บนบัตรเอทีเอ็มในมือคุณวรพลสักพัก ก็บอกว่าให้ไปไปรษณีย์ ทั้งอิชั้นและคุณวรพลฟังแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน ยังคิดว่าเธอตอบมั่วนะ กร๊ากกกส์ แต่อ่ะ ไม่มีทางเลือกนี่ ก็ลองเดินไปดูที่ทำการไปรษณีย์


เดินเข้าไปก็มีตู้เอทีเอ็มใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่ และหน้าตู้นี่แบบว่ามีสัญญลักษณ์เครือข่าย ATM ของอินเตอร์เสนอหน้าสลอนเต็มไปหมด Cirrus เอย Jet เอย และแน่นอนว่า Plus ของเราก็มี


ได้เงินมาให้อุ่นกระเป๋าแล้ว หะแรกเราว่าจะเช่าจักรยานขี่กัน มีร้านจักรยานให้เช่าอยู่ใกล้ ๆ สถานีรถไฟเลย แต่เค้าไม่มีที่นั่งให้เด็กโข่งอย่างด้นดน แถมเจ้าด้นดนเนี่ยเธอเป็นเด็กเมืองเต็มขั้น เธอขี่จักรยานไม่เป็น โอย...พูดแล้วอาย


เลยต้องนั่งรถเมล์เอาค่ะ ดูแผนที่แล้ว ขึ้น-ลงป้ายไหน สะดวกง่ายดายไปหมด ด้วยความที่เราเอื่อยเฉื่อยเรื่อยเจื้อย แถมไม่ค่อยอินกับทัวร์วัดซักเท่าไหร่นัก เราเลยไปกันแค่สองที่


ที่แรกคือ Kotokuin Temple วัดพระใหญ่-ไดบุทจิแห่งคามาคูระ จ่ายค่าเข้าไปนมัสการก่อน คนละ JPY 200 ค่ะ



มาเป็นแก๊งค์


The Great Buddha of Kamakura (Kamakura Daibutsu) is a bronze statue of Amida Buddha, which stands on the grounds of Kotokuin Temple.

พระพุทธรูปองค์ใหญ่แห่งคามาคูระ (คามาคูระ ไดบุทสึ) เป็นประพุทธรูปหล่อสำริด ประดิษฐานอยู่บนลานวัดโคโตคูอิน



มาเป็นคู่ โปรดสังเกตก้อนซาลาเปาบนหัวของสาวน้อย ทรงนี้เป็นที่ฮิตมากในญี่ปุ่นตอนที่อิชั้นไป


With a height of 13.35 meters, it is the second largest bronze Buddha statue in Japan (the largest is located in the Todaiji Temple in Nara).

ด้วยความสูงถึง 13.35 เมตร พระพุทธรูปองค์นี้จึงเป็นพระพุทธรูปสำริดที่ใหญ่เป็นที่สองในประเทศญี่ปุ่น (พระพุทธรูปที่ใหญ่ที่สุดประดิษฐานอยู่ที่วัดโตไดจิ ที่เมืองนารา)



หรือมาเดี่ยว (วันที่สี่ในญี่ปุ่น กางเกงอิชั้นเริ่มจะปริค่ะ เจริญอาหารมากไปนิดส์ กร๊ากกกส์)


The statue was cast in 1252 and originally located inside a large temple hall. However, the temple buildings were washed away by a tsunami tidal wave in the end of the 15th century, and since then the Buddha stands in the open air.

พระพุทธรูปถูกหล่อขึ้นในปี 1252 และแต่เดิมนั้นประดิษฐานอยู่ในพระอุโบสถหลังใหญ่ ต่อมาในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 อุโบสถและวิหารต่าง ๆ ภายในวัดถูกคลื่นยักษ์สึนามิซัดเสียหายไป นับจากนั้นพระพุทธรูปก็ประดิษฐานอยู่กลางแจ้งมาโดยตลอด



ชอบร้านขายผ้าทอแบบนี้ที่ซู๊ดเลย


เราเดินกันมาเรื่อย ๆ เจอร้านค้าตั้งอยู่เรียงรายตลอดเส้นทาง อารมณ์เหมือนตอนเดินบาหลี เดินบ่อสร้าง เทือกนั้นเลย นึกรักเมืองท่องเที่ยวเล็ก ๆ แห่งนี้ขึ้นมาตะหงิด ๆ



หน้าวัดฮาเสะ


เดินกันมาจนถึง วัดฮาเสะ Hase Temple ซึ่งเป็นวัดที่สองและวัดสุดท้ายที่เราจะเข้าชมในวันนี้ ไปซื้อบัตรเข้านมัสการกัน ราคา JPY 500



ด้านหน้าพระวิหารค่ะ เค้าไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปภายใน เลยได้มาแค่เนี้ย


Hase Temple is a temple of the Jodo sect, that is most famous for its statue of Kannon, the goddess of mercy. The statue shows Kannon with eleven heads, each representing a characteristic of the goddess. The 9.18 meter tall, gilded wooden statue is regarded as the largest wooden sculpture in Japan, and can be viewed in the temple's main building.


วัดฮาเสะเป็นวัดในนิกายโจโด (สุขาวดี) มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีเนื่องจากเป็นวัดที่ประดิษฐานประติมากรรมไม้สลักเป็นรูปเจ้าแม่กวนอิม เทพธิดาแห่งความการุณ ประติมากรรมไม้สลักลงรักปิดทองปางนี้มี 11 เศียร แต่ละเศียรแสดงอากัปกริยาต่าง ๆ ของเจ้าแม่ มีความสูง 9.18 เมตร เป็นประติมากรรมสลักไม้องค์ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น เปิดให้เข้าชมอยู่ภายในอุโบสถของวัด





วิวจากระเบียงวัดเป็นแบบนี้


ด้านนอกของวัด มีระเบียงกว้าง ทางวัดจัดวางม้านั่งให้ผู้เข้าชมได้นั่งพักผ่อน ชมวิวทิวทัศน์ของเมืองคามาคูระ



และแบบนี้


เราเดินออกมาจากวัด ก็มองหาป้ายรถเมล์แล้วค่ะ จะนั่งรถเมล์กลับไปที่สถานีรถไฟ เดี๋ยวเราจะไปเดินตลาดกันก่อนที่จะมืดค่ำซะก่อน ตอนนั้นก็ใกล้จะสี่โมงเย็นได้แล้ว



น๊าน นานถึงจะได้เห็นต้นแอ๊บเปิ้ลซักที



หลังคาก็ถ่ายมาซะงั้น


นั่งรถเมล์กลับมาจนถึงสถานีรถไฟ เจ้าด้นดนก็ยิก ๆ ชวนเข้าสตาร์บัคส์อีกแล้ว เลยผลัดกันกับคุณวรพลว่า เดี๋ยวให้อิชั้นเดินไปดูในตลาดก่อน แล้วเธอกับด้นดนจะนั่งดื่ม-กินอะไรกันที่นี่ พออิชั้นดู-ถ่ายรูปเสร็จ เดี๋ยวคุณวรพลจะไปเดินดูมั่ง



ทางเข้าถนนช็อปปิ้งของเมืองนี้



ชอบป้ายผ้าพวกนี้จัง มันดูญี่ปุ้น ญี่ปุ่น



ได้อารมณ์เหมือนเดินอยู่บ่อสร้าง



ร้านนี้ก็สวย



นี่ก็น่ารัก



นี่ก็อยากได้



กินไรกันจ๊ะ หนุ่ม ๆ สาว ๆ



ร้อนกันควันฉุยเลย



ร้านขายเฉพาะหมวก



ร้านขายเฉพาะกระเป๋าถือและกระเป๋าสตางค์ทำจากผ้า



ถนนในตัวเมืองเวลาประมาณสี่โมงเย็นนิด ๆ



หน้าสถานีรถไฟ Kamakura ประมาณห้าโมงเย็น


ในที่สุดอิชั้นก็กลับมารวมพลกับคณะพรรคโดยใช้เวลาในการเดินดูนั่นดูนี่และถ่ายรูปไปประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วก็ตีมือกับคุณวรพลให้ไปเดินมั่ง มีเจ้าด้นดนนั่งเล่นเกมส์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ ประมาณชั้นไม่ไปไหนทั้งนั้น


คุณวรพลใช้เวลาเร็วมากซักสิบนาทีก็กลับมาที่ร้าน หลังจากนั้นเราก็เดินทางกลับโตเกียวกัน เมืองคามาคูระนี้อยู่ไม่ไกลจากโตเกียวเลยค่ะ นั่งรถไฟกันประมาณห้าสิบนาทีเท่านั้น


พอใกล้จะถึงโตเกียว เราก็มานั่งนึกกันว่า วันนี้เราจะไปกินอาหารเย็นกันที่ไหนดี คุณวรพลเสนอแถว ๆ Shimbashi ซึ่งวันก่อนโน้นเราเดินตุปัดตุเป๋มาจากฮาราจูกุแล้วมาออกที่สถานีนี้โดยบังเอิญ เธอว่ามันไม่ใช่แหล่งช็อปปิ้งใหญ่โต เราน่าจะหาร้านอร่อย ๆ ไม่แพงแบบที่คน local เค้ากินกันได้อ่ะนะ ก็ตกลงกันตามนั้นค่ะ มาได้ร้านนี้



ร้านซูชิแถว Shimbashi Station



ชื่อร้านอะไรเนี่ย



มีสแน็คมาให้กินกันก่อน เป็นถั่วแระญี่ปุ่น



ปลาหมึกย่าง บั้งมาอย่างงามแงะ



ขอไฟเบอร์กันสักนิด



จานหลักสำหรับทุกคนในครอบครัว



ไหนดูจิว่ามีอะไรบ้าง



ขออีกรูป วันนี้สั่งน้อยเพราะสองพ่อลูกซัดเพสทรี่มื้อบ่ายแก่ ๆ มาแล้วจากสตาร์บัคส์
แถมดูราคาแล้วสั่งไม่ค่อยลงค่ะ แพงใช้ได้เลย



แล้วก็เพิ่มนี่มาอย่างละชิ้น



แล้วก็นี่อีกอย่างละชิ้น



สั่งซุปมาหนึ่งถ้วยด้วย ซดอยู่คนเดียว



ปลาหมึกเค้าบั้งได้งามจริง ๆ อิชั้นเมมใส่สมองไว้แล้ว ไว้ชั้นทำมั่ง


ค่าเสียหายมื้อนี้ ตกหมื่นเยนนิด ๆ ค่ะ บล็อกหน้าจะไปกินและเที่ยวที่ไหนกันต่อ โปรดติดตามนะคะ ได้โปรด พลีสส อิอิ


▲ ข้อมูลของวัด Kotokuin และวัด Hase ▲

แปลและเรียบเรียงมาจาก //www.japan-guide.com/e/e3100.html ขอบคุณค่ะ